Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 21 Nov, 2008, 20:28:32

Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος
Post by: wings on 21 Nov, 2008, 20:28:32
Βαγγέλης Τασιόπουλος

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/tasiopoulos-e1552745013359.jpg)

[Πηγή για τη φωτογραφία: andro.gr (https://www.andro.gr/empneusi/poets-about-sons/)]

Γεννήθηκε στον Μελιγαλά της Μεσσηνίας το 1959. Σπούδασε Παιδαγωγικά στην Αλεξανδρούπολη και Ειδική Αγωγή και εργάζεται στην εκπαίδευση. Ζει εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

Ποιητικές συλλογές:
«Η εποχή της Άνοιξης», 1983
«Το νέον της οδού», 1987
«Το δάκρυ του Πολύφημου», 1992
«Η μνήμη της σιωπής», 1995
«Ποιήματα 1979-1995», εκδ. Σύγχρονοι ορίζοντες, Θεσσαλονίκη, 1999
«Οι λάμιες του θολού βυθού», 1999
«Γράνα», εκδ. Σύγχρονοι ορίζοντες, Θεσσαλονίκη, 2007
«Οι μπαλάντες των εύχρηστων πραγμάτων», εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη, 2017

Βιβλία για παιδιά:
«Δρακοντομυστικό» (έμμετρο παραμύθι), 1997
«Κόσμο λένε την αυλή μας» (ποίηση για παιδιά), 2000
«Χίλιοι μύθοι ένα μαρούλι» (ποίηση για παιδιά), 2000
«Ο καλικάντζαρος που έχασε το δρόμο» (παραμύθι), 2000
«Μύθοι από τους μύθους του Λαφοντέν», 2001
«Ο Τούφας στο Μεγάλο Δάσος» (παραμύθι, σε συνεργασία με τον Στάνισλαβ Μαριάνοβιτς), 2003
«Η συμμορία του ΠΟΥΡ-ΠΑΣ» (νουβέλα για παιδιά), 2006

Ποιήματα δημοσιευμένα στο Translatum:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ][/list]
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ένα παραμύθι πριν το όνειρο του Φόρκυνα
Post by: wings on 16 Jul, 2009, 20:44:25
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ένα παραμύθι πριν το όνειρο του Φόρκυνα

στον Βαγγέλη Κάσσο

Του Φόρκυνα ο Θεός
πριν από κάθε όνειρο κοιτούσε το νερό
κι έλεγε
για το μεγάλο δέντρο
πως τάχα ξεκίνησε απ’ την ψυχή
κι υψώθηκε ως τη δασεία τ’ ουρανού

στις αγρυπνίες του χειμώνα έλεγε
μαζεύονται παιδιά φυσώντας τη μπουρού
κι ανοίγουνε τα μάτια τους στο πέλαγο
να δουν το χρώμα της Ιθάκης

ακόμη και τον ποιητή μνημόνευε ο ύψιστος
που ομολογούσε το αίμα του:
εδώ ξύπνησε ο πολυμήχανος
εδώ τον φώτισε το ασήμι της ελιάς

Όμως όσο κι αν έψαχνε δεν έβρισκε ο Θεός το Βασιλιά
γιατί
ο Βασιλιάς είναι παντού
μικρός κι απέραντος Κανένας
παραμονεύει τα μεσάνυχτα στο δάκρυ του Πολύφημου
και πού να δει το μελανό του σώμα

ερχόταν τότε μια μικρή
Τον έπαιρνε απ' το χέρι
ακούς τη θάλασσα; του έλεγε
εκεί να πάμε πρέπει
δε γίνεται

μόνο μεσάνυχτα να παίζεις το κορμί μου
εκεί        εκεί τολμούν τα όνειρα
εκεί        πρέπει να πάμε.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)

Σημείωση ανθολόγου: Στην ελληνική μυθολογία ο Φόρκυνας ήταν γιος του Πόντου και της Γης.
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το κλήμα του παππού
Post by: wings on 11 Jan, 2010, 13:59:36
https://www.youtube.com/watch?v=e7PZI6dw75s

Αντώνης Βαρδής & Ανδρέας Αγγελάκης, Κάτω απ’ την κληματαριά
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Οι Μάηδες οι ήλιοι μου (1978))

Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το κλήμα του παππού

Όταν σβήνει το φως
κρατά έναν θόρυβο το κλήμα του παππού
κι έρχεται η σελήνη πλέκοντας
μες στου κισσού το χάραμα
τις πόρτες.
Ανάβουν τα δάχτυλα και
προσπερνούν οι μέλισσες
σφίγγοντας των βατράχων
τις αμφίβιες εκκλήσεις.
Στου ασβέστη τη γαλήνη
το γιασεμί και ο Ταΰγετος
πυρώνουν τη μοναξιά τού
μαντολίνου.
Σέρνουν χορό ενάντιο
τ’ ανθάκια της πορτοκαλιάς
και η σκιά του ανεμοδείχτη.

Φρέσκος καφές αχνίζει
από τις φλέβες μας
ο Τζακ αιμορραγεί
αλυχτώντας στο βαρέλι.

Έξω
η αμμουδιά των ελαιώνων
σπέρνει την ιαχή του τελευταίου
τρένου.
Βαδίζει με του ορεσίβιου
τη σκιά
μια τούφα χαμομήλι.

Έχει κι ο πυρετός την ώρα του
βάλσαμο κι ασήμι.

Όμως ο θόρυβος απλώνει
σαν Κυριακή ανεβαίνει στους φεγγίτες
στις στέγες ύστερα
κρεμιέται από τις χελιδονοφωλιές
και τους εσπερινούς
γέρνει αποσταμένος
κάπου κάπου στα μισάνοιχτα παράθυρα
αδειάζει στη στέρνα τους αγγέλους του
πηδώντας μ’ ένα σύννεφο σπουργίτια
αλαφιασμένα.

Όλη νύχτα περιφέρεται υγρός
και σαν χαράξει
επιμένει
μες στο σακούλι τού παπά
ν’ αναζητά όρθρους.

Όταν σβήνει το φως
πάντα θυμάμαι...

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Φεγγαροσυμβάντα
Post by: wings on 13 Mar, 2010, 23:54:42
https://www.youtube.com/watch?v=VOvmnkESK6A

Μίκης Θεοδωράκης, Το φεγγάρι κάνει βόλτα
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Η Ελένη των φεγγαριών (1994))

Βαγγέλης Τασιόπουλος, Φεγγαροσυμβάντα

Η σελήνη θα ξαπλώσει το βράδυ
πάνω στην ξανθή αμμουδιά
θα ’χουνε σβηστεί τα αρχικά, οι καρδιές
τα παλάτια

Τα χόρτα
του τοπίου φύλακας
Θα ησυχάσουν
θα χύσουνε το νυχτερινό τους δάκρυ
και ξανά για το τοπίο κόσμημα

Όταν ξαπλώσει το βράδυ η σελήνη
θα κατηφορίσουν οι άνθρωποι
να πάρουν ένα κομμάτι φως
να κάνουν έρωτα
κι ύστερα να δώσουν ένα τέλος στη φωνή που τους ακολουθεί
Δε θέλουμε προστάτες, δε θέλουμε οδηγούς.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Μ' ένα τραγούδι
Post by: wings on 12 Jul, 2010, 21:26:23
https://www.youtube.com/watch?v=sJ1_W4yIb5k

Ηλίας Ανδριόπουλος & Νίκος Γκάτσος, Το τραγούδι του παλιού καιρού
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς, ανάγνωση ποιήματος: Γιάννης Φέρτης / δίσκος: Αργοναύτες (1998))

Βαγγέλης Τασιόπουλος, Μ’ ένα τραγούδι

Μ’ ένα παλιό τραγούδι στα δυο χείλια
αραχνιασμένο στο ύψος της ψυχής
σαν την ευχή που αδίκησε και έρπει
Έτσι κι εμείς
αδιάκοπα σερνόμαστε στο χώμα
την τύχη επιθυμώντας των πτηνών.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το νέον της οδού
Post by: wings on 23 Oct, 2010, 23:23:34
https://www.youtube.com/watch?v=93wjKj-YAOI

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Αποσπερίτης (δίσκος: Της αγάπης γερακάρης (1996))

Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το νέον της οδού

στον Γιάννη Τζανετάκη

Σπάσαν κάτι τζάμια τα παιδιά
της Ελπινίκης
κρυφά    με τις αρβύλες τού
Βαρνάβα

απόδειπνο   τραβούσαν
βιαστικά για τον προφήτη
κλοτσούσαν τις φλέβες
των λασπόνερων
κι υγίαιναν
ώσπου τα διάλεξε
η σκιά των κωνοφόρων

χόρεψαν ζεϊμπέκικο
μια σπιθαμή
απ’ τα σύννεφα
και γλίστρησαν
το ρίγος των δεκάξι
ως... την κλαγγή
και το πρησμένο νύχι
του στρατιώτη

– Κλείσε το φως και βγες
προτού να φέξει
η νικοτίνη σου ’χει νίψει
την προβιά
ηρέμησε μικρέ μου αποσπερίτη
κυλούν από το μάτι του προφήτη
τα παιδιά

Η πόρτα δείχνει δώδεκα
γίνε το μαύρο τώρα
κι αύριο ξανά

κι έπειτα
έχυσε τη μέρα στα ερπετά
κάποιος που ορκιζόταν τρέφοντας
τους ίσκιους στα σπουργίτια

κι εκείνα μες στον ίλιγγο
βροχή     ξεθύμαναν στο πόδι
της Ευτέρπης
το μεθυσμένο όνειρο

έγινε νύχτα
πληγή ανηφόριζε το ίσιο πέλαγο
ψηλά
δυο παραμύθια νότια
σκόνη στο κλέος του Ευρώτα.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Οι γάτοι
Post by: wings on 17 May, 2011, 17:52:28
https://www.youtube.com/watch?v=bbAE8hVKgHU

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Ο γάτος
(με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Ανθρώπων έργα (1993))

Βαγγέλης Τασιόπουλος, Οι γάτοι

Οι γάτοι των πόλεων
δεν ψάχνουν ξέρετε στους δρόμους
για νομίσματα
ούτε δηλώνουν νηστικοί ή ευδαίμονες

ιχνηλατούν τα οχήματα
διογκωμένοι εκτελούν τα σπέρματα
του ψύχους
έχουν μιαν έλλειψη αδιαφορίας
που σκορπάει στον καθένα μας.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Τότε... η πολιτεία σώπαινε
Post by: wings on 28 Oct, 2013, 00:41:19
https://www.youtube.com/watch?v=IeTseQbzPzA

Στέφανος Κορκολής & Άντα Δούκα, Βασανισμένη Κυριακή
(τραγούδι: Μαρινέλλα / δίσκος: Για πρώτη φορά (1997))

Βαγγέλης Τασιόπουλος: Τότε... η πολιτεία σώπαινε

μες στο λευκό ριγμένη από έναν ψίθυρο
αιθέριο πλάσμα
διπλωμένο στον υμένα του

με το δίκοχο του παραδείσου
τις νύχτες δάκρυ στο λευκό της ώμο
τα βήματα των ποιητών
μολυσμένα εξανθήματα
σώπαινε

όπως σωπαίναν τα πουλιά της
ανεβασμένα στο φεγγίτη του χεριού μας
κι αγνάντευαν τη θάλασσα

τότε

ό,τι δεν μπορούσανε τα μάτια μας
το κάναμε       φόβο.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ρητορική των αναμνήσεων (γ')
Post by: wings on 27 Dec, 2014, 18:13:55
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ρητορική των αναμνήσεων

γ'

συλλαβιστά επιστρέφουν τις λέξεις τα πουλιά. ό,τι τους πεις το υπερασπίζονται νομίζεις. ασπάζονται τη γη κι απολαμβάνουνε το ύψος. δίχως καθόλου έπαρση συνήθως λείπουν. και μένουν τα σπίτια αδειανά χωρίς προστάτες. οι λέξεις τότε αναθυμιάζουν.
αναζητούν παντού τα σάπια τους κομμάτια οι συνεργοί, οι σύζυγοι κι οι ακροβάτες. μέσα στον πανικό τους στήνουν παγίδες, επικηρύσσονται οι ένοχοι. πολεμικά ανακοινωθέντα τρομοκρατούν τις πολιτείες. κι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι πιο τίποτα ζηλεύουν και φοβούνται. τις λέξεις όμως τις περιφέρουν τα πουλιά. συλλαβιστά ως είθισται τις επιστρέφουν όταν.

Από τη συλλογή Γράνα (2007)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Πατησίων
Post by: wings on 16 Nov, 2018, 22:48:50
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Πατησίων

Σε περπατούσα
μες στη βροχή δεχόμουν τα ραπίσματα
των ανθρώπων σου
Γύρευα τη στροφή
να σε αφήσω
και δεν έλεγες να τελειώσεις
Μου χαμογελούσες
κι ήταν η βροχή σου θάνατος

Κρυώνω τσιμεντένιε οχετέ
διώξε με άδειασέ με
με την οργή και τη θλίψη
που κρύβεις στα σπλάχνα σου.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συνήθεια
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:05:50
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συνήθεια

Συνήθιζα να σαλεύω τις πέτρες
κατά κει που κοιτάνε οι αιχμάλωτοι
των ίσκιων
αλύτρωτοι
ξεχασμένοι στης αρμύρας τη γεύση
στης άγκυρας κοντά τη σκουριά.
Το ’χα συνήθειο να σαλεύω τις πέτρες
να φιλώ στο νερό τη θεία σελήνη.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στο φως
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:08:12
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στο φως

Λίγνεψες φως μου κι υποκρίνεσαι πως ζεις
σε παίρνει το παράπονο τις νύχτες που
υποφέρω στα γραπτά μου κι επιμένεις
να συντροφεύεις την ψυχή μου που πλανιέται
ασταμάτητα
εχθρός της ευτυχίας του σκότους.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Λευκό Α'
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:10:37
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Λευκό Α'

ψιθύρισε
τη μυστική σου απελπισία
δεν υπάρχει φόβος πια
μονάχα ο φάλτσος ήχος
μιας λυπημένης προσευχής.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Παράλληλα
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:13:07
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Παράλληλα

Λησμονημένε βράχε
καθώς πάνω σου ξεσπά
το μανιασμένο κύμα
ακούω
τ’ ανάδεμα της σκέψης.
Στου έμβροντου ουρανού τα παραπήγματα
νιώθω αιωρούμενο το ασκί των αποβλήτων
και σαν τις φωνές
που υψώνονται τις νύχτες
επιστρέφω.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Υπηρεσία
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:15:17
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Υπηρεσία

Ατέλειωτη η νύχτα
Παρηγοριέμαι
βλέποντας
την ανταρσία των δέντρων
την ελευθερία των πουλιών
την Άνοιξη

Θα τελειώσει η νύχτα
θα τελειώσει.

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Έτσι
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:17:30
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Έτσι

Μην κρύβεις
την πληγή σου
ανηφόρισε
στο ύψος του βουνού
η μοναξιά κι η λύτρωσή σου

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Και να...
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:20:30
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Και να...

Και να πλημμυρισμένοι
απ’ όνειρο
στεκόμαστε τώρα
μικροί
παραβάτες των νόμων
που θέσαμε
με μια λευκή σελίδα μονάχα
στα χέρια
τα ίχνη αναζητώντας
του δρόμου που χάσαμε
.................................................................................

Από τη συλλογή Η εποχή της Άνοιξης (1983)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Κόκκινα παιδιά
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:25:39
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Κόκκινα παιδιά

Η τάξη μου έχει χρόνια κόκκινες
κουρτίνες
ξεθωριασμένες σαν το παρελθόν
του ήλιου
μ’ όλους τους τόνους της γραμματικής
και τα σημεία

Κάθε πρωί ο ήλιος κατεβάζει ένα
διάλειμμα
στις χούφτες των παιδιών μου
κι αστράφτουν μπάλες ολοκαίνουριες
τα μάτια τους
Ύστερα χτυπά το χρώμα τα μαλλιά τους
πηδούν σ’ ακίνητα πλακόστρωτα
με το μολύβι ξίφος
έτσι να κόβουν όπου βρουν
όλους τους γόρδιους δεσμούς
και τους θανάτους

Μέχρι που νιώθω πως καμιά φορά
θα πιάσουν μέσα μου λιμάνι
θα βγουν μεσάνυχτα στις φλέβες μου
μονόφθαλμοι       κουρσάροι.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα χέρια με το χωμάτινο πρόσωπο
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:35:23
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα χέρια με το χωμάτινο πρόσωπο

ό,τι αγαπώ στις λαϊκές και στα υπαίθρια σκηνώματα
είναι τα χέρια με το χωμάτινο πρόσωπο
την αλληλεγγύη των φυτών που ομονοούν στα κράσπεδα
με τις φυσαλίδες
της γύρης των ματιών μας
όταν γλάροι εξαπατούν
την πρόνοια του αιόλου
και διθύραμβοι
σταυρώνουν το πύο της έχιδνας στο ελάχιστο
σιγουρεύω το πάνθεον του δικού μου γήρατος
κι έτσι απεγνωσμένα αγκιστρώνομαι
στη δυσκαμψία των χεριών
που σηκώνουν την ψυχή καθώς το αίμα
παγωμένο συνθλίβει τους αργυραμοιβούς και τους επαίτες
των ονείρων τα βήματα
οδηγούν στους οικείους                  εκεί στα χέρια
μένουν με τις συνθήκες — μετόπες ενός έγχορδου παραδείσου
αμφισβητώντας το πρόσωπο
όμως την ώρα που η γύρη
σαν τη χλωμή ανταύγεια της νικοτίνης
διαπερνά τα κίβδηλα σημεία
ο ταμίας κροταλίζει: Θάνατος, Θάνατος...
και ποια χαρά μού μένει ν’ ανταποδώσω
το χαμόγελο του γύφτου με τον χρυσό γομφίο
βλέπω μονάχα
τις αιώρες μυρμηγκιασμένα εξαρτήματα του πόθου
ηδονικές κλεψύδρες
που ανταμώνουν με τους μίσχους και τα πέταλα
ίσως σ’ αυτά τα χέρια
να προσεύχονται οι άγγελοι
ίσως να ’ναι τα χέρια του παππού μου
που ανεβασμένος στον ντορή του
κατεβαίνει απ’ την εδέμ κρατώντας
δυο χρυσά πορτοκάλια.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Είσαι Μαρία ή ευχή
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 17:40:39
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Είσαι Μαρία ή ευχή

σταγόνα έκλεισε το φως
μια ρώγα της ανάσας μου
το έλκος

 — είσαι Μαρία ή ευχή του καθενός

τρέλα της βροχής και των θανάτων

ατέρμονο χαμόγελο
στο νύχι του Θεού

βράδυ αρπαχτικό
τις είσαι         πες μου
στις κόγχες των υγρών ματιών

σκοινί
εφαλτήριο των αιώνων.

*

Όταν τρελάθηκε η βροχή
απόψε είπε θα χορέψω
κι αν σας γαβγίσει το σκυλί
μη φοβηθείτε

απόψε           το σημάδι μου θ’ ανοίξει
από τις τρύπες του
θεοί χαμογελώντας

ένας μικρός ο θάνατος

κι όποιος αντέξει

*

Ξημερώνει

το νέφος των άκρων μου
κλυδωνίζεται
γίνεται       φως

*

έρποντας          τις ηλικίες
των εντόμων
σχεδόν μαβί            ισόβιο

*

Μυρμήγκια ξεφύλλιζαν
το φως
κι έγινε η στάχτη
ευφορία

*

Μικραίνει το ερείπιο
στην ψυχή

ισόγεια η φωνή μας
υποζεί.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η επιστροφή των πουλιών
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 18:06:58
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η επιστροφή των πουλιών

Όταν επιστρέφουν τα πουλιά
σε δυο κυνόδοντες το φως
η λάσπη
των γομφίων διαλέγοντας ρυτίδες
ή οφειλές
μυρωδικά ή ίχνη αρουραίων
μες στη νύχτα που ερημώνει
αναζητά
τον τρομερό Σιμούν
στα κιονόκρανα
του ερέβους
τρία σκαλάκια στην ψυχή
του εξόριστου και του μπακάλη
της πόρνης που αναδεύεται
—αναιμικό αιδοίο του κόσμου—

όταν επιστρέφουν τα πουλιά
σε δυο κυνόδοντες
το φως.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Είδα το φως
Post by: wings on 17 Nov, 2018, 18:10:24
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Είδα το φως

Είδα στο φως
σπαρμένα μάγισσες       πεδία
τον ύπνο του δειλού επιβάτη

παιδιά θνητά και μαργαρίτες
με το βαθύ της θάλασσας
ν’ αργοσαλεύουν
πυρωμένα κι απροσδιόριστα.

Είδα το φως σπαρμένο ελεγεία.

—Άλλαξαν χρώμα τα πετρώματα—

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ηλικία της νύχτας
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 21:55:35
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ηλικία της νύχτας

Έχω δυο χέρια που μαστίζουν επιρρήματα
άκρη της νύχτας σού μιλώ
με τις απώλειες των εντόμων

*

Λιγνός περίπατος
σ’ αδιάβατα χέρια
το φως
ένα κύμβαλο
πολυκαιρινό

*

Στις φλέβες μας
η ηδονή της Κυριακής

*

Κατοικώ σαν θλίψη
στο σταχτόμορφο νύχι σου
είμαι ο αυλός
η μουσική των περιοίκων

Δεν έχω τέλος
μοιάζω της σκόνης που μασάς
καθώς σκληραίνει μέσα σου
η λάσπη.

*

ναι
σας μιλώ στα
όμικρον
της λεωφόρου

οπές ολοφυρόμενες

που πατούν καθημερινά
οι χειλικές σας συνήθειες
τα αδηφάγα όνειρα
και η στάχτη σας.

*

Τις νύχτες
με τις κάθετες
τα υπόλοιπα των δρόμων
και το ιώδιο στα παράθυρα
που χύνουν το τσιγάρο του εραστή

πόρνες βήχουνε καρπούς ευημερίας

ανοίγει το παιχνίδι των εφήβων

η κυρτωμένη έξαψη
δύο παιδιά σε μια πρόχειρη στέγη
παράλληλο χαίρε
στων ιστιοφόρων την αίρεση.

*

Το όνειρο

Τα χέρια της κρατούσαν το κύμα της νύχτας
παιδιά κι ανέβαιναν την τρικυμία τού
δίπατου
κάπου οι γοργόνες συζητούσανε τον μύθο
Τέλος
ανοίξανε το κέλυφος
διορθώσανε τη βλάβη κι ανοιχτήκανε
Πλησίασε τότε
μια μοχθηρή μαούνα αγκομαχώντας
Και ξαφνικά
της φεύγει η νύχτα
πάει το κύμα
τα παιδιά ακινητούνε
στο πλατύσκαλο
και οι γοργόνες
άξεστες καγχάζουν
στους μυχούς της Σιθωνίας
Ύστερα ήρθε
τ’ αρμυρίκι του μπαρμπα-Θοδωρή
και η ασβεστωμένη αυλή της Δωροθέας
Φυλαχτείτε           ξεφώνισε
κλείστε παράθυρα και πόρτες
Σιωπή

αστράφτει η ηδονή
διάττοντες πόνους.

*

Εδώ τελειώνει η νύχτα
με τους αστερισμούς
και τις ευγένειες

ασέληνη παγόδα
των στιλπνών ονείρων

ευφρόσυνη συνθήκη.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τοπίο
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 22:10:31
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τοπίο

Κρατάς ένα απέραντο
τοπίο
στις αρθρώσεις σου:

ταλαιπωρημένα ψαροκάικα
περίεργες αποχρώσεις
σκουριάς
και μαύρα όντα
εντοιχισμένα στον βυθό

φωνές
συνηχούν
και αχρηστεύουν

όστρακα ημίθεων βράχων
χαμογελούν
το λίγο

αδέξια λάσπη
σιγουρεύει
τον πόνο της ευχής
και την καληνύχτα

αύριο πάλι
στις στάχτες
θα αιωρούνται εσπεριδοειδή
και αλεσμένα
μισοτράγουδα

αύριο
τρισάγιος καιρός
θα κυματίζει στο πηλήκιο
των πόλεων.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Γυαλιά και σίδερα
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 22:16:41
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Γυαλιά και σίδερα

(ηλικία των δέντρων είναι
η στιλπνή περιπέτεια
των ωρών που χάνονται
στη μυωπία της πόλης)

Γυαλιά και σίδερα: η πόλη μου

το κρύο αναρριχήθηκε
στις φωτοκτόνες ταράτσες
κηλίδωσε την ηλικία των δέντρων
ένα καρφί στα μάτια

τα παλιά παράθυρα χτυπούν
τον παρακείμενο του ονείρου

βράδυ έχει τρυπώσει
στο παλτό μου
και τώρα μόνος
στην ομίχλη των χεριών σου
αναπηδώ         αποτσίγαρο
στα πέλματα.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Οι ποιητές
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 22:27:21
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Οι ποιητές

Εδώ οι πέτρες έχουν το χρώμα
της πληγής
κρατούν ένα μυστήριο ακονισμένο
στο πάνω χείλι της στεριάς

δίνουν στα σάλτα του σκουριά
κι ευγνωμοσύνη οι ποιητές
αλλόφρονες κι εχέγγυοι των ονείρων

μιλώντας με τις προσευχές
στα γερασμένα καφενεία
λεηλατούν αναίτια περιττώματα

κρατώντας ένα δειλινό
μετρούν θανάτους
υπαινίσσονται θριάμβους
νύχτες τσακισμένες στο γόνατο
πρωινά που σπέρνουν καταιγίδες
στα χαμόσπιτα και στις αυλές
των κοριτσιών που κράτησαν το χέρι

όμως χτυπάει αγέρι το σοκάκι
μαζεύονται τα χρώματα
όπου πατήσεις         αίμα.

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Λόγος...]
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 22:31:21
Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Λόγος...]

λόγος
η νηνεμία των ματιών σου

Από τη συλλογή Το νέον της οδού (1987)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Λήξη προθεσμίας πληρωμής
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:04:30
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Λήξη προθεσμίας πληρωμής

στον Δ. Φασούλα

στο σχήμα της ζωής ένα απέριττο μυστήριο ταξιδεύει
γι’ αυτούς που αγαπούν το αμάλγαμα του πόθου
είναι σκιά
στην αγωνία τους η οδύνη
γιατί ξέρουν:
τη συστολή πριν απ’ τον θάνατο
ο έρωτας μονάχα σ’ τη μαθαίνει

και δεν αρκεί το χέρι να κρατάς του πικραμένου
να δίνεις την ψυχή του σ’ έναν ύφαλο
κι αυτός στη μνήμη να επιστρέφει
πάντα

σάρκα το αίμα του Θεού
η αμοιβή

για όσα ο αίολος σχεδίασε κι αφάνισε
ο μίσχος κι ο μοιχός του χρόνου
άνθρωπος.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ό,τι αναβλύζει απ' τη σιωπή είναι θάνατος
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:10:44
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ό,τι αναβλύζει απ’ τη σιωπή είναι θάνατος

τότε
ανάβλυζε απ’ το καύκαλο
ιδρώτας...

ποια λέξη μαγική να ορίσει το θείο αγκάλιασμα
ενός τρύπιου ερπετού

τον ουρανίσκο μας δεν κατοικούνε λάμιες
μόνο απόκοσμες κραυγές
και παφλασμοί θανάτου

μην περιμένεις απ’ τον φόβο μας ελπίδα

στην τελευταία στροφή σφραγίζουν οι νεκροί
τα καλοκαίρια
θυμίαμα και Φως
ως ν’ αγαπήσει ο νόστος τις πληγές μας.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Φωνή
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:13:57
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Φωνή

«Και εστράφην να ίδω την φωνήν...»
Αποκάλυψις, κεφ. α' 12

από το φως περίμενα τον άγγελο
εκεί που όλοι αναπέμπουν την ευθεία των ονείρων τους
κι ο εκλεκτός σηκώνει την ηδονή της κιβωτού και τον λοιμό.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το χέρι της βροχής
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:20:00
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το χέρι της βροχής

στις μεμβράνες του ήλιου
αφήνει τα κεράκια των εντόμων
το χέρι της βροχής
κι απ’ τον μαστό της νύχτας               αναβλύζει
η ηχώ μιας πεταλούδας
που φεύγει
σπαράζοντας         τρελά ποιήματα
και το φθαρμένο γέλιο της ελπίδας

«σε λέξεις ταπεινές ναυτολογούμε
όλοι μας τον θάνατο» μου είπε
κι άπλωσε νευρικά
τη θάλασσα πάνω στις λεύκες
σκεπάζοντας όνειρα και πάθη

μόνο ένα άλογο ξεγλίστρησε από τούτο τον βυθό
σήκωσε στη χαίτη του τις αποτρόπαιες μνήμες
το άλλο πρόσωπο
της κυριακής           με τα θλιμμένα λουλουδάκια
του άμβωνα
κι ανέμισε το είδωλο στον κάμπο
πλοίο μισό με φωτοστέφανο.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το μάγμα
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:27:55
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το μάγμα

—αλλάζει ανάστημα στο προσωπείο
του ήλιου
με τις ριπές κλίνει το γόνατο
στη νύχτα—

σπέρμα        σπέρμα της ηδονής
η φυλλόρροια της μοίρας
το προσόψιό σου κρατά ανατέμνοντας τη γη
όποιο κομμάτι αν τύχει και γευτείς
σ’ όποια θηλή κι αν ακουμπήσεις
οι μυκηθμοί των οριζόντων
σαβανωμένοι αετοί κυματίζουν
τον χαμένο σου κρόταφο
περιφέροντας στου γαλαξία τη γάζα
άδειες ημέρες και στιγμές οδόφρακτες

σ’ ενός παιδιού το εγκόλπιο η ύψωση και η σπίλωση

όπως περνά το εκμαγείο με το αίμα
πομπή τυφλή στο ενυδρείο του κόσμου

και της ώσμωσης η ενδόμυχη σιωπή
δάνειο της κατάρας ή καθαρτήριο του πόνου
βαραίνει στην προσδοκία της ανάστασης.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα δάνεια
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:30:20
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα δάνεια

οι χαμένες προοπτικές
καλλιεργούν στα όνειρα τις μύχιες επιθυμίες

αυτές που άντεξαν
επίσημες και θορυβώδεις
σαν επελάσεις ιππικού
ή δώρα άχραντα
του κόσμου.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα λαθραία όνειρα των βάτων
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:38:09
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα λαθραία όνειρα των βάτων

καραδοκούν με τις μελαχρινές στολές τους
οι αχθοφόροι της γης
τραβώντας το πηλήκιο διορθώνουν την οιμωγή της μέρας
δανείζονται λίγο απ’ τον φόβο μας
τη συνουσία των αλόγων και
περιστρέφονται αλλοδαποί            σε χώρα λαιστρυγόνων

όνειρα τρελά
στους κάλυκες των ημερών που θά ’ρθουν
πυκνώνουν την αποφορά και την εκζήτηση

θυμίαμα στην ίδια προσευχή
στον ίδιο πόνο.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το χέρι
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:42:04
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το χέρι

στον Κώστα Χριστοφιλόπουλο

οι δήμιοι
πάντα χυμούν στα νυχτολούλουδα

στον ψίθυρο του βάλτου
σέρνουν       τα πουλιά

μηχανεύονται θορύβους κι ύπτιες λύσεις

πυροδοτούν τις μέρες μας

κι όλα αυτά
για μια νύχτα που φεύγει
για ένα κορμί
που κανείς δε λυπάται
το κομμένο του
χέρι.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ως πτηνό ή ως Τάνταλος
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:47:02
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ως πτηνό ή ως Τάνταλος

τα πτηνά στις άκρες του δρόμου
σαν αποδημητικά αστέρια
στον φλοίσβο του νερού ανέβαζε ο μηνίσκος
κι οι θάλασσες που καρτερούν
την αστραπή του εντόμου
φτηνό σαρκίο στο αίμα τους
πώς αγνοούσαν τη μικρή μου επιστροφή

έτσι κι εγώ μακάριος έρπητας
στο ελεγείο του ανέμου
οξείδωνα τη νεκρική σιγή
ζηλεύοντας το ένθεο βάρος των μοιχών

την ανδρεία σου
αυτήν υποπτευόμουνα πάντα     διόσκουρε

μήπως
όπως ο τάνταλος δε δυνηθώ την υγρασία σου
ν’ αγγίξω
αλλά σαν φρύγανο κυλήσω από ψηλά.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το άυλο σώμα κι η ψυχή
Post by: wings on 21 Nov, 2018, 23:52:09
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το άυλο σώμα κι η ψυχή

εκείνη την άνοιξη
το άυλο σώμα δεν κατέβηκε
στα πρόσωπα των γηγενών
άφησε το διάστικτο μήνυμα στη θάλασσα
έτσι τις νύχτες ανεβαίνει
απ’ το ακρωτήριο η Σαπφώ
κρατά το μήλο του παιδιού και το μοιράζει

στην εξώθυρα χαϊδεύει η γριά το τραύμα
κι ο φλοίσβος το νήμα της μουσκεύει

«Είσαι θεά ή άγγελος;
στο κάτω φως που ορκίζεσαι                  με βλέπεις;»

τα εξαγνισμένα χέρια
δε μιλούν

μετρά κι η γριά:
οχτώ σταγόνες αίμα           η ψυχή.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Νοσταλγία
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:06:00
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Νοσταλγία

στον Κώστα Ριζάκη

μ’ ευλάβεια τα φύλλα να πατάς
να ελαφρώνεις το κορμί σου
και ν’ αφήνεσαι
στο μαλακό τους στρώμα
κάτω η γη
την υγρασία ας μαζεύει
μη λυπάσαι
μονάχα άντεξε τον ήχο της βροχής
στην πέτρα που αντιστάθηκε ευχήσου

—δεν είναι ο ρόγχος της σιωπής
που σ’ αναγκάζει—

η νοσταλγία καθρεφτίζεται
και σε ζητά.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ιθαγενής του πόνου
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:18:21
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ιθαγενής του πόνου

άγγελοι σέρνουν τον βράχο
με το αλέτρι του πόνου

στο αναφιλητό της νύχτας
οι εκατόμβες της σελήνης καρφώνουν τα μάτια
πυρώνουν τα πέλματα

άπειρα είδη απειλούν
τραβώντας τη δυστυχία από τα δάχτυλα

κάθε πυρετός
στο λυκόφως του ταξιδεύει...

*

Κι έτσι όπως άπλωνε ο καπνός
άνοιγε τη φθονερή καταπακτή του ο ύπνος
στη σιγουριά των ένθεων βουτούσε
η πεμπτουσία των πουλιών
και βύζαιναν οι μέλισσες θυμάρι
ύστερα πατούσαν οι νεκροί
εκεί που φύτρωναν
γλυφίδες κι άσπρα μάρμαρα

χαλίκια αιώνων          σπαρτά
στην άγια μήτρα

(Χρειάζομαι ένα σάβανο για τους αμαρτωλούς μου στίχους
να διακινήσω
ό,τι πριν και μετά

τη σιωπή ή τον λόγο

Τα όνειρα μου στέγνωσαν τα μάτια)

*

Και πάγωσαν οι ηλικίες των θεών
στο εντελώς
και στο επίθετο:
η μύγα
επιτίθεται στο τζάμι
χτυπούν τις πέτρες
κάποιος
επιτέλους πλησιάζει

— Η καλοσύνη σου
περαστική λαγνεία
όταν τελειώσει η περιπλάνηση
πανηγυριώτη χορευτή
στο θηλυκό σου χέρι

ίσως
ίσως
ο λόγος λειψυδρία εγκυμονεί

οι κυριακές που επικίνδυνα χαμήλωσαν
σιωπούν

*

Κι είναι ένας δρόμος μ’ οριζόντια κενά
Ιθάκη υποβρύχια
μοιράζει
γάλα συκιάς
σε τεφροδόχους και κλεψύδρες

ερημιά         και         λάσπη
στα πλακόστρωτα

από μια πόρτα
συμμαχεί η Ελευθερία

*

(Έλκος της μνήμης μου
που έθαψες τα βλέφαρα του νάρκισσου
στον πειρασμό του βάτου
χύσε
το αίμα της Άρνισσας
σε βόρειους μαστούς

σφάγιο χορού
στη δίνη του βάλτου
ανοίγω συρματόπλεγμα και χτυπώ
τα μελανά οστά
των ελαιώνων

είμαι νότιος
και θέλουν ήλιο τα όνειρά μου)

*

γι’ αυτό λοιπόν
μην καταριέσαι
τα κίτρινα φύλλα μου
την επάρατη έξη του δέντρου
τους βρυχηθμούς
της μνήμης

στα παράθυρα
ο εωσφόρος
ιθαγενής του πόνου
φυτρώνει
στις ρωγμές
της νύχτας.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Μαζί σου στην ομίχλη...]
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 00:20:54
Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Μαζί σου στην ομίχλη...]

... μαζί σου στην ομίχλη έπαιξα
τα επινίκια της αιθάλης.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Πρέπει να σου πω...]
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 19:48:02
Βαγγέλης Τασιόπουλος: [Πρέπει να σου πω...]

Πρέπει να σου πω
να μοιραστώ μαζί σου
αυτόν τον τρόμο
με όποιον τρόπο
μ’ όποιο τίμημα
πρέπει

η διαγωγή της μοναξιάς μου είναι άμεμπτη
και μου είναι πια από καιρό γνωστό
πως δε διαθέτω τα εχέγγυα για βελτιώσεις

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα κενά
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 19:54:25
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα κενά

Είναι τα κενά ένα δελτίο σιωπής
μία παρένθεση
στον σεβασμό αυτών που υψιπετούν
αόριστο διάνυσμα και χτύπος
όπως το μέγεθος του ουρανού
η οιμωγή και το παράθυρο του ξεχασμένου

απόψε
κι αν μετρηθείς με τον ζυγό ή τη στάχτη
θα σε κουρσέψουν τα παράσιτα του χτες
χρώματα κι αειθαλή αετώματα
στο λίκνο που μεγάλωσες:
δεν έτρεξες δεν πάλεψες
έχασε μ’ ένα λόγο –
τραβά ο αρκουδιάρης τον χαλκά
και στ’ όνειρό σου περπατά ο Παλαιολόγος

–ήτανε όμορφες οι μέρες εκεί–

κάθε φορά που ο λίβας έσερνε το ήθος της ερήμου
πυρακτωμένη η ελιά έγερνε
τόσο βαθιά που έβλεπες το αίμα,
τις δράκαινες,
τους σταυραετούς,
τις λυγερές φελάχες να δροσίζουν τον Σιμούν και τη Μαρία

–ήτανε όμορφα εκεί–

ως την πυρίτιδα έφταναν τα σύνορα
δεν είχε, όπως δεν έχει έδαφος
απόψε.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα κάτοπτρα που αγάπησες
Post by: wings on 22 Nov, 2018, 20:05:56
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Τα κάτοπτρα που αγάπησες

Κάποια νύχτα
ίσως μαζευτούν στη φωταψία
τα κάτοπτρα που αγάπησες

εκείνα με τα οβάλ κενά που υποχωρούσε ο θρόμβος
και το προσόψιο κρατούσε τη λαχτάρα της πρωινής δροσιάς
ίσως δεις εκεί μέσα
τα επιδόρπια που χόρτασαν την πείνα σου
και τους σταθμούς που ελέησαν τα ταπεινά σου δάκρυα
όσους καφέδες άφησες μισούς
όσα τσιγάρα έσβησες το φίλτρο

τώρα τα ροκανίδια έχουν το έλεος
κι αυτή η διαφάνεια από χώμα
σαν ιερό υπόστεγο ζητά την απουσία σου
κι ας μην κρατούνε πια απουσιολόγιο
κι ας μη φυραίνει η γη τη μοναξιά μας.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Απουσίες
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 15:57:25
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Απουσίες

–διότι αυτό που λείπει συνήθως ημερεύει
φυλάγεται κι ανθίζει θηλυκά–

εκεί... χαλάς τον ίσκιο του πτηνού
οι δρόμοι σου ακουμπούν σε άλλους δρόμους
δανείζεσαι κι αναζητάς την επιείκεια

σήμερα, να σου δοθεί η χάρη, επιθυμούσες
την πιο γλυκιά ισημερία να επιστρέψεις
στα χέρια που λυτρώθηκαν
και βάθυναν μες στην ανάπαυλα

πάντα θα λείπεις και το ξέρεις
αυτή η διάρκεια είναι που μας συντηρεί
κι αν σου μιλώ, μιλώ σ’ εμένα
ακούω τα λόγια που υστερείς
απλά σαν σιγουριά κυματισμού κι αγγέλων θρόισμα.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Νύχτα ικανή
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:00:12
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Νύχτα ικανή

οι άγγελοι με τ’ αρτοφόρια
ξυπνούν νωρίς
φροντίζουν τ’ άλογα
ετοιμάζονται να κατεβάσουν
από τις αγρυπνίες
τα ομοιώματα

(απόψε πάλι
η νύχτα δε στάθηκε ικανή)

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: ... Κατάλαβα
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:02:29
Βαγγέλης Τασιόπουλος: ... Κατάλαβα

παρ’ όλη την οχλοβοή
κατάλαβα:
τα μάτια σου φυγάδευσαν τους πειρασμούς
κι αρκέστηκες με νόημα
να φύγεις.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Σε χρόνο ενεστώτα
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:04:43
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Σε χρόνο ενεστώτα

εκχωρούν στη σιωπή
τον οίκτο
οι συναντήσεις σε χρόνο ενεστώτα
αληθεύουν.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Λευκό Β'
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:07:20
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Λευκό Β'

να μένεις μόνο με το άσπρο
στα υψίπεδα της ευφροσύνης
κι όταν η σαγήνη πορευτεί στο αίμα σου
ενάντιο κύμα να θριαμβεύει στο κορμί σου
όπως ένα φιλί που χώρεσε στη μνήμη
ερείπιο σε βάλτο ασβεστωμένο
να συγχωρεί το επέκεινα.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Βηματίζουν μοναχοί
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:09:27
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Βηματίζουν μοναχοί

Αυτοί που διέθεσαν τον νου στα υψηλά
απέλασαν τη σωτηρία τους
και τώρα
βηματίζουν μοναχοί
ασκούμενοι με ιαχές κι επιθυμίες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Όταν ονειρεύεσαι κι ακούς
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:15:38
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Όταν ονειρεύεσαι κι ακούς

... έχεις να κάνεις επιπλέον με σκατά
και είναι νύχτα και το ξέρεις
όλος αυτός ο συρφετός, τ’ αγλάισμα των ημετέρων
σου δόθηκαν – θα σου δοθούν
τους πρόδωσες – να τους  προδώσεις

συνήθειες παλιές ανθρώπινες θα πεις
δεν εξαλείφονται εύκολα

πρόσκαιρη σιωπή η ηδονή
μια κατευναστική είναι περιπέτεια
χωρούν οι εκμαυλιστές, οι μάγοι, οι αντιπρόσωποι
όλοι οι λεκέδες με της συνουσίας το μύρο
ό,τι διορθώσεις απ’ αυτούς αφήνει ίχνη
κάτι αποστήματα λιμνάζουν

διότι αυτό που έλειψε από μας
κανείς δεν το ’χε
γι’ αυτό κρυφτήκαμε, γι’ αυτό σιγήσαμε
δεν είχαμε το θάρρος μόνοι
κι εγκαταλείψαμε νωρίς τα λείψανά μας
κι άλλοι βαλθήκαν να διορθώσουν τα οστά
σαν κάτι να ’ξεραν καιρό από σκατά.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το λάθος
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:20:40
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Το λάθος

(Πόσες φορές η εμμονή στο λάθος)

το λάθος ξέρω πόσο το πόθησες
στερώντας τον καθρέφτη απ’ το κορμί σου
Ούννους, Λομβαρδούς και Βησιγότθους περιμένοντας
αντιστάθηκε στο κάτοπτρο
εξισώθηκες
της αμαρτίας ομοιώθηκες
δε σκέφτηκες πως κάποτε ήταν το νερό

τώρα
δε γίνονται καθημερινά αποδράσεις
κι από τα θρύψαλα αν μαγεύτηκε η ψυχή σου
εκείνο ίσως που της έμεινε
η υποψία ότι έχασε αμαχητί
σε διώκει.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Υποβρύχιο κατάλυμα
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:23:59
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Υποβρύχιο κατάλυμα

και τώρα να, δίχως συνέπειες
θα προσκληθούμε πάλι
σ’ ένα κατάλυμα υποβρύχιο
να καταθέσουμε την εύξεινη ψυχή
ώσπου η απελπισία μας
κυριεύοντας το δασύ ίχνος
να συγκατανεύσει πειθαρχώντας
στις υπαγορευμένες ισορροπίες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ομίχλη κατεβαίνει στις φούχτες σας
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:28:20
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ομίχλη κατεβαίνει στις φούχτες σας

Σκύβουμε στου γαλαξία την απορία
μόνοι κοιτάζοντας την ερημιά
δεν έχει πολλά να δεις εκεί
εδώ τουλάχιστον ο καιρός σιγουρεύει
την επαύριο του όρκου
τα μηρυκαστικά τεντώνουν τον λαιμό τους
κι οι αυλές κοκκινίζουν
έρχεται ο ήλιος
να συννεφιάσει τον ύπνο μας∙
ντύνομαι και βγαίνω
στο απέναντι πορνείο
οι ναύκληροι, οι έφηβοι κι οι ερινύες
κραδαίνουν τα κορμιά τους
κι η ομίχλη κατεβαίνει στις φούχτες σας
η ομίχλη κατεβαίνει στις φούχτες σας.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Σε όσους...
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:33:06
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Σε όσους...

παρόμοια κύλησαν στις πέτρες
τα πρώτα ρυάκια
φορώντας τα κειμήλια της καταγωγής τους
παρά το γεγονός ότι υστέρησαν
κινήθηκαν ευπρεπώς∙
διαμέλισαν το σφιχτό κορμί και δοκιμάστηκαν
στα χόρτα
με τα χρόνια σώρευσαν το υλικό τους
αποσχηματίστηκαν

ακούστηκε πως ντύθηκαν τον φλοίσβο της αμαρτίας
διέθεσαν υπάρχοντα και σωτηρία στη μοναξιά
των ποιμένων
μα κι αυτοί τ’ αρνήθηκαν

όλοι σκιές
γαλανομάτηδες κύκλοι που πυρώθηκαν
τραβώντας τη σκανδάλη.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο φόβος που νομίσαμε
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 16:38:36
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο φόβος που νομίσαμε

Λείπαμε κι είχε μείνει η βροχή να προστατεύει
τα υλικά που αφήσαμε εκτεθειμένα∙
δίχως το βάρος της λεηλασίας αναζητήσαμε τον φόβο.
νομίσαμε πως η υπεροχή ήταν αστείο
για τους ταπεινούς και τους επαίτες.
όμως όταν αγγίξαμε του πτηνού τον λήθαργο
είδαμε τα χέρια μας σκαμμένα∙
δεν είχαν το θάρρος να κρατήσουν τον θυμό
ή έστω ν’ ακουμπήσουνε το δάκρυ.

Τα υλικά που αφήσαμε σκορπίστηκαν
κανένας δε σεβάστηκε τα τρομαγμένα μάτια
γιατί η βροχή σταμάτησε
κι ό,τι αναγκάστηκε ν’ αφήσει
δεν ήταν παρά ο φόβος που νομίσαμε.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Με κάθε λεπτομέρεια
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:29:44
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Με κάθε λεπτομέρεια

είχαν υπόψη τους την ιστορία
με κάθε λεπτομέρεια περιέγραφαν τον καλπασμό
της ίλης
επικουρούμενοι απ’ τους ακροατές

εκτός απ’ τη βροχή
τυχαία εντελώς
μίκρυνε ο φόβος

επειδή είχαν κρίνει πως οτιδήποτε συνέβαινε
υπήρχε ένοχος να υπαγορεύσει τη λύση
αφέθηκαν σε ακολασίες
–όχι σπουδαία πράγματα–
προσποιήθηκαν τους γηγενείς
που ανέβαιναν σε κάλυκες ανθέων
και πίκραιναν τη γύρη τους.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Πικραίνονται οι σοφοί επιβάτες
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:33:55
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Πικραίνονται οι σοφοί επιβάτες

Ομολόγησέ το λοιπόν
πως αυτό το χαμόγελο σπέρνει τον χρόνο
με τις ανεξερεύνητες πτυχές.

η κίνηση που απειλεί
δεσμεύτηκε
στις οριζόντιες των ματιών σου.
μην είσαι φιλική
με όνειρα πικραίνονται οι σοφοί επιβάτες.
όταν τινάζεται η ερημιά
και φεύγει ο νότος
χάνεται η διάθεση να ισοφαρίσεις
το αναπότρεπτο
κι ας ελλοχεύουν οι δυναστείες της τιμής.

τα μάτια ορίζουν
ό,τι καθόρισε η μοίρα
ευγενικά και χθόνια
όταν συναντάς το χέρι του άλλου
στο άγνωστο
δίχως πορεία.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ιστορία, ας πούμε
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:42:41
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ιστορία, ας πούμε

κι αυτός ο βούρκος να μην έχει μιαν ιστορία
ένα τέλος πάντων παραμύθι της σειράς
να ’χω να λέω στα ταξίδια μου...

σ’ εκείνους τους θαλάμους που οι αστοί
προσποιούνται
τους αδιάφορους στη θέα του Διογένη
και δήθεν καλοπιάνουν το σκυλί που ξερογλείφεται
απαριθμώντας στάσεις προαιρετικές.

πρέπει κάτι να σκαρφιστώ.

μια ιστορία δεν είναι σπουδαία δουλειά
κάτι με δράκους, μάγισσες, βασιλόπουλα
και μια ξανθιά –αρέσουν κάτι τέτοια σ’ επιβάτες–
εκείνο όμως που μ’ απασχολεί στα σοβαρά
είναι ο φόβος
μήπως πιαστώ στο δόκανο εγώ ένας σοφός πραματευτής
κι αναγκαστώ να ομολογήσω
τότε πώς κρύβεται η αλήθεια
ποιον θα βαρύνουν οι υποψίες, μου λες

άντε να πείσεις πως μπορεί
ένα παιχνίδι να ’παιξες
πως ένα παιδιάστικο όνειρο σε συνεπήρε
κι αλαφροπάτησες ανάμεσα
σε δήμιους κι επιβάτες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στους ενάλιους σταθμούς
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:47:11
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στους ενάλιους σταθμούς

Στους ενάλιους σταθμούς
οι αμφορείς στα σχήματά τους εναλλάσσονται
στο εκκοκκιστήριο της ιστορίας βαδίζουν
μεσοπέλαγα
με τ’ αφιερώματα που αναδύουν:
τον έκλυτο κύκλωπα
τις γοργόνες που φυλάνε
τους διάττοντες και ιστορούν
τα ήθη της μεγάλης βασίλισσας
το εγχώριο πάθος
και την πλήξη που έρχεται
ν’ απαλύνει τον πόνο
όταν ο ορίζοντας
ανεβαίνει, ανεβαίνει, χάνεται
κι οι θεατές απορούν.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συνηθισμένοι άνθρωποι
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:50:53
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συνηθισμένοι άνθρωποι

συνηθισμένοι απ’ τις μετεγγραφές
πότε από δω πότε από κει
στέκονται στο παραπληγικό τους παράθυρο
νυχτώνουν ό,τι βρουν πρόχειρο
μήπως και καταφέρουν να το αναστήσουν εγκαίρως
– το υπόλοιπο των συνεχών αφαιρέσεων.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ιστιοφόρα συλλέγουν τους κρωγμούς των γλάρων
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 19:59:38
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ιστιοφόρα συλλέγουν τους κρωγμούς των γλάρων

Να λείψει από τους αμφορείς ο χρόνος
και η καρποφορία του χειμώνα, αυτό ζήτησε

τι άλλο να περίμενε κανείς από άνθρωπο
που πολλά ιστιοφόρα είδε να συλλέγουν
τους κρωγμούς των γλάρων

όμως την εκδοχή της αμαρτίας δεν την προέβλεψε
και φάσκιωσε τη διάρκεια
με δήθεν ιστορίες κολασμένων
που λοιδορούσαν το κορμί

πιθανόν
οι νύχτες να παρέλειψαν πολλούς
ίσως δανείστηκαν τις έλξεις της σελήνης
κι οι θεατές αυτού του ονείρου
ξέχασαν.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο γέρος που κατέβαινε
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:01:56
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο γέρος που κατέβαινε

Ίχνος ανέμου απέμεινε η σκιά του
απόλυτος μες στη σιωπή ταξίδευε το κύμα
παρέστησε όλους τους αγγέλους
χτυπώντας το αντηχείο
ποιος ξέρει ποιων αναμνήσεων.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Λευκή νεροποντή στη Σαλαμίνα
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:05:02
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Λευκή νεροποντή στη Σαλαμίνα

Βισάλτης κι ανεμώνη
φόρεσαν τα άμφια της κοιλάδας
Της Πλατυτέρας τους συνδέσμους αξιώθηκαν

σ’ αυτή την προσευχή δεν έχει χώρο η μνήμη

έτσι κι αλλιώς η σιωπή
είναι απέραντη.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Εκείνο που γυρίζει πάντα στο διαθέσιμο της μοίρας μας
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:07:53
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Εκείνο που γυρίζει πάντα στο διαθέσιμο της μοίρας μας

... δεν ήξερε αν η παράσταση
ήταν του καιρού η αγωνία ή το πείραμα
που θα διαδεχόταν τη μικρή του περιπέτεια

όταν κοιτούσε την Ελένη έκλαιγε
το παραμύθι τού γεννούσε άλλες μνήμες

η Τροία που αγάπησε παράφορα
ήταν σημάδι του ανέμου
δίφθογγος δίχως ουσία.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ακινητούν τα βλέμματα, δε συναντιούνται
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:12:29
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ακινητούν τα βλέμματα, δε συναντιούνται

πίσω απ’ την κουρτίνα       το κορμί
την περιέργειά σου βασανίζει
όποιοι περαστικοί ασκήθηκαν
στο άθροισμα της φαντασίας του
συνάντησαν το ρίγος

– η γυναίκα δεν έμαθε ποτέ
για τη βροχή που αποφάσισε
να γδύσει τη συνήθεια
υποψιάστηκε κάποτε το φως
όταν ήτανε ήδη αργά
είχε στηθεί στη διαύγεια
ο ύπνος των παιδιών κι όλα ησύχαζαν
λες κι ήθελαν
τις νύχτες που αφορούσαν το κορμί
στη διαβλητή υπεροψία της στιγμής
να απολέσουν.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος: Φθινόπωρο, η θυσία των φύλλων
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:15:20
Βαγγέλης Τασιόπουλος: Φθινόπωρο, η θυσία των φύλλων

Απέναντί μου η συκιά.
παρατηρώ τη σωφροσύνη της

πτωχεύει, γδύνεται
ξέρει καλά
γριά σπουδαγμένη, σοφή
της παρουσίας της το μέρισμα

δε διακονεί υστερίες
υπομονετικά αφοπλίζεται.

Τι θαύμα!
Φθινόπωρο
θυσίες δίχως υπονοούμενα όνειρα ή ελπίδες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο άνεμος
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:18:17
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Ο άνεμος

σαν από φλέβα ουρανού να κύλησε
και τα πλατύφυλλα
τα έντομα απωθήσαν
η λαιμαργία της σκόνης         τότε
σηκώθηκε να κατακλύσει το τοπίο

καθώς βρυχάται δράκοντας
έψαξε τα δάχτυλα που κρατούσαμε
κι όταν επιτέλους αναχαιτίστηκε
σώπασε
ρημάζοντας το σώμα μας.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συναλλαγές
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:21:12
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Συναλλαγές

Τη βίαιη συστάδα να την παρακάμψεις
οι εκλάμψεις ομορφαίνουν το κορμί
σκέψου πόσοι στερήθηκαν
κι ανένηψαν
στο χάος πόση αγάπη εξαργύρωσαν κι ακόμη
συναλλάσσονται με αστραπές κι επιμειξίες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Προς υιούς
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:24:45
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Προς υιούς

Μάθατε πιο καλά το όχι από το ναι
κι αυτό με κάνει υπερήφανο – ας μην το δείχνω.
όχι μόνο γιατί αντιδράτε κι αφήνεστε
σ’ ό,τι η ψυχή υπαγορεύει
αλλά επειδή εγώ δεν μπόρεσα
πολλές φορές το όχι να εκστομίσω
–όσες τουλάχιστο θα έπρεπε–
και τώρα αναζητώ στου ναι τα λύματα
εκείνες τις χαμένες ευκαιρίες.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στην παράμετρο του Ξ
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:27:31
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Στην παράμετρο του Ξ

Μου είναι αδιάφορο αν οι τόσες προσποιήσεις
σε οδηγήσουν στο τέρμα. Θα έπρεπε να ξέρεις
ότι μετά το γκολ οι υποχρεώσεις αυξάνουν και
συνεπώς δε θα ’θελες έναν εξευτελισμό
μετά από τόση δόξα.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)
Title: Βαγγέλης Τασιόπουλος, Κάποτε έπρεπε αυτή η ιστορία να τελειώσει
Post by: wings on 23 Nov, 2018, 20:31:10
Βαγγέλης Τασιόπουλος, Κάποτε έπρεπε αυτή η ιστορία να τελειώσει

...
επιτέλους
κάποτε έπρεπε αυτή η ιστορία να τελειώσει
όσο κι αν κόστισε
είχαμε δικαίωμα σε ένα τέλος
κάτι όμως μας κρατούσε
κάπου η διάθεσή μας ήταν ανεπαρκής
ίσως ο απροσδιόριστος ήχος του γραμμοφώνου
η βροχή που λίγωνε την υπεροψία μας...

αυτή τη νύχτα ποιος θα μπορέσει να βιάσει
τ’ ανομήματα και τις υποχωρήσεις

είναι που δε διακρίνουμε τα πρόσωπα
κι έχουμε πια φτωχύνει
ντυμένοι το εξαιρετικό
και την ανακούφιση.

Από τη συλλογή Η μνήμη της σιωπής (1995)