Σοφία Πόταρη, Της γιαγιάς
[Β' μέρος – Μοιρολόγια-Θρήνοι]
Αχ γιαγιούλα μου καλή, ήρθες και φεύγεις μοναχή
με τ’ άσπρα τα μαλλάκια σου και τα χρυσά χεράκια σου
που ’χαν βελόνι και κλωστή και μου ’πλεκαν ζεστό σκουφί
και μου ’φαιναν την ομορφιά κι όλο τον κόσμο ζωγραφιά
αχ γιαγιούλα μου καλή, με την καρδούλα τη χρυσή
με τη γλυκιά σου τη φωνή, χάδι ως μέσα στην ψυχή
καθόσουν στη γωνίτσα σου, στα χέρια η δαντελίτσα σου
κι έπιανες με ψιλή φωνή παραμυθάκ’ απ’ την αρχή
καθόσουν στο σκαμνάκι σου κι εγώ το εγγονάκι σου
μάτια κι αυτιά είχ’ ανοιχτά, για δράκους και για ξωτικά
κι όταν το σούρουπο γλυκά κατέβαινε μια αγκαλιά
το καντηλάκι άναφτες και τον σταυρό σου έκανες
κι έπεφτες για να κοιμηθείς και να γλυκονειρευτείς
σύρε γιαγιά μου στο καλό, κι έχε μαζί σου φυλαχτό
τα γονικά σου τα καλά και των παιδιών σου την καρδιά
σύρε γιαγιούλα μου να δεις τ’ αποθαμένα σου να βρεις
Από τη συλλογή Ασφόδελοι και Κυπάρισσοι (2017)