Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Poetry => Topic started by: What If ...? on 15 Dec, 2005, 21:01:07

Title: Dylan Thomas, Light breaks where no sun shines (Greek translation)
Post by: What If ...? on 15 Dec, 2005, 21:01:07
Light breaks where no sun shines
by Dylan Thomas

Light breaks where no sun shines;
Where no sea runs, the waters of the heart
Push in their tides;
And, broken ghosts with glow-worms in their heads,
The things of light
File through the flesh where no flesh decks the bones.

A candle in the thighs
Warms youth and seed and burns the seeds of age;
Where no seed stirs,
The fruit of man unwrinkles in the stars,
Bright as a fig;
Where no wax is, the candle shows its hairs.

Dawn breaks behind the eyes;
From poles of skull and toe the windy blood
Slides like a sea;
Nor fenced, nor staked, the gushers of the sky
Spout to the rod
Divining in a smile the oil of tears.

Night in the sockets rounds,
Like some pitch moon, the limit of the globes;
Day lights the bone;
Where no cold is, the skinning gales unpin
The winter’s robes;
The film of spring is hanging from the lids.

Light breaks on secret lots,
On tips of thought where thoughts smell in the rain;
When logics dies,
The secret of the soil grows through the eye,
And blood jumps in the sun;
Above the waste allotments the dawn halts.
Το φως σπάει εκεί που κανένας ήλιος δε λάμπει
Του Ντύλαν Τόμας

Το φως σπάει εκεί που κανένας ήλιος δε λάμπει
Εκεί που καμιά θάλασσα δεν κυλάει, τα νερά της καρδιάς
Σπρώχνουν τα κύματα τους
Και, σπασμένα φαντάσματα με φωτοβόλα-σκουλήκια στα κεφάλια τους
Τα πλάσματα του φωτός
Λιμάρουν μέσα στη σάρκα εκεί που καμία σάρκα δε διακοσμεί τα κόκαλα.

Ένα κερί στο ύψος των μηρών
Ζεσταίνει τα νιάτα και το σπέρμα και καίει τους σπόρους των γερατειών
Εκεί όπου κανένας κόκκος δε σαλεύει,
Ο καρπός του ανθρώπου ξεζαρώνει στα αστέρια,
Λαμπερός σαν ένα σύκο
Εκεί όπου δεν υπάρχουν νεύρα, το κερί δείχνει τα δάκρυά του.

Η χαραυγή σπάει πίσω από τα μάτια
Από κοντάρια με κρανίο και πέλμα το ανεμόδαρτο αίμα
γλιστράει σαν μια θάλασσα
Χωρίς ούτε φράχτες, ούτε πασσάλους, οι αναβλύζουσες πετρελαιοπηγές του ουρανού
Στέλνουν πίδακες προς τη ράβδο
Που ραβδοσκοπεί με ένα χαμόγελο το πετρέλαιο των δακρύων.

Νύχτα στο στρογγύλεμα των εσοχών,
σαν κάποιο φεγγάρι κατράμι, το όριο των σφαιρών
Η μέρα φωτίζει το κόκαλο
Εκεί όπου δεν υπάρχει κρύο, οι θύελλες που σε γδέρνουν ξεκαρφιτσώνουν
Τα φορέματα του χειμώνα
Η μεμβράνη της άνοιξης κρέμεται από τα καλύμματα.

Το φως σπάει σε μυστικά οικόπεδα,
Σε άκρες της σκέψης όταν οι σκέψεις οσμίζονται στη βροχή
Όταν η λογική πεθαίνει,
Το μυστικό του εδάφους μεγαλώνει μέσω του ματιού,
Και το αίμα εκτοξεύεται στον ήλιο
Πάνω από τα άγονα νοικιαζόμενα αγροτεμάχια η χαραυγή κοκαλώνει.

This translation in Greek: to the Public Domain.