Βαγγέλης Τασιόπουλος, Η ρητορική των αναμνήσεων
γ'
συλλαβιστά επιστρέφουν τις λέξεις τα πουλιά. ό,τι τους πεις το υπερασπίζονται νομίζεις. ασπάζονται τη γη κι απολαμβάνουνε το ύψος. δίχως καθόλου έπαρση συνήθως λείπουν. και μένουν τα σπίτια αδειανά χωρίς προστάτες. οι λέξεις τότε αναθυμιάζουν.
αναζητούν παντού τα σάπια τους κομμάτια οι συνεργοί, οι σύζυγοι κι οι ακροβάτες. μέσα στον πανικό τους στήνουν παγίδες, επικηρύσσονται οι ένοχοι. πολεμικά ανακοινωθέντα τρομοκρατούν τις πολιτείες. κι οι άνθρωποι, οι άνθρωποι πιο τίποτα ζηλεύουν και φοβούνται. τις λέξεις όμως τις περιφέρουν τα πουλιά. συλλαβιστά ως είθισται τις επιστρέφουν όταν.
Από τη συλλογή Γράνα (2007)