Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Fiction => Favourite Music and Lyrics => Fiction of Thessaloniki => Topic started by: wings on 02 May, 2007, 12:45:46

Title: Ντίνος Χριστιανόπουλος
Post by: wings on 02 May, 2007, 12:45:46
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Πεζογραφήματα δημοσιευμένα στο Translatum:



Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1895.0).
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: wings on 10 Mar, 2008, 10:55:49
Ανταπόκριση

Ένα πρωί ξύπνησα με πολύ κέφι. Βγήκα στο μπαλκόνι του κήπου κι έριξα μια ματιά στα δέντρα. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να τραγουδώ ένα παλιό ρεμπέτικο -- άλλωστε έλειπε η νοικοκυρά μου που δεν της άρεζαν τα τραγούδια αυτά. «Κυρα-Ευθαλία, ποιος τραγουδάει;», άκουσα μια αντρική φωνή απ' το απέναντι σπίτι, που το έκρυβαν τα δέντρα του κήπου μας. «Θα είναι ο νέος γείτονας», απάντησε μια γυναικεία μπάσα φωνή, το πρακτορείο της γειτονιάς. «Μωρέ, μπράβο του!», ξανάπε ο άντρας ευχαριστημένος. Μόλις σταμάτησα, ακούω από τη μεριά του ένα βαρύ ζεϊμπέκικο στο κασετόφωνο. Πολύ το ευφράνθηκα, κι έλεγα από μέσα μου να μη σταματούσε ποτέ. Μα τι κρίμα, γρήγορα τελείωσε, και τότε σκέφτηκα να τραγουδήσω κάτι εγώ. Μερακλωμένος, έπιασα ένα τραγούδι της φυλακής. Μόλις τέλειωσα, ξανά το κασετόφωνο του γείτονα. Αυτή τη φορά έβαλε δυο τραγούδια, απ' τα πιο σεβνταλίδικα. Άρχισα να ξελιγώνομαι. «Τώρα θα σου δείξω εγώ», είπα μέσα μου, και μόλις σώπασε το κασετόφωνο, άρχισα ένα χασικλίδικο. Αυτό ήταν: ο γείτονας δε βάσταξε∙ πριν καλά καλά τελειώσω, άνοιξε το κασετόφωνο στη διαπασών κι αμέσως πλημμύρισε η γειτονιά τι Τσιτσάνη, τι Βαμβακάρη, τι Παπαϊωάννου. Τότε κι εγώ, διπλά φτιαγμένος απ' την πρωινή αυτή ανταπόκριση, ντύθηκα και τράβηξα κεφάτος για τη δουλειά μου.

Από τα μικρά πεζά ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ (Ιανός, Θεσσαλονίκη 2004)
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: banned on 10 Mar, 2008, 14:24:22
Χαριτωμένο το στιγμιότυπο. Και πολύ πρωτότυπο να τραγουδάς και ν' ακούς ρεμπέτικα ακόμη με τις τσίμπλες στα μάτια. 
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: wings on 10 Mar, 2008, 14:35:34
Η μουσική που αγαπάμε δεν έχει ώρες και μέρες. Αρκεί να βρίσκει ανταπόκριση στην ψυχή μας.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: Anastasia on 11 Mar, 2008, 09:12:40
Πολύ ωραίες διηγήσεις! Πολύ πλούσιες χωρίς ιδιαίτερα μπιχλιμπίδια.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: wings on 11 Mar, 2008, 11:47:57
Ειδικά για το διήγημα Ανταπόκριση, αυτό που λες, Αναστασία, είναι απόλυτα λογικό. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος λατρεύει το ρεμπέτικο, οπότε λέει απλώς αυτό που νιώθει.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: Anastasia on 11 Mar, 2008, 11:58:13
Όπως έχουμε πει κι άλλες φορές, τα πιο απλά είναι και τα πιο μεγαλειώδη.
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανταπόκριση
Post by: wings on 11 Mar, 2008, 12:00:05
Ακριβώς. Αρκεί να υπάρχει ανταπόκριση...
Title: Re: Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ιπποκλείδης
Post by: wings on 08 Jun, 2008, 12:48:25
Ιπποκλείδης

Μια φορά κι έναν καιρό, εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια, ήταν ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Κλεισθένη, κι ήθελε να παντρέψει τη μοναχοκόρη του. Στέλνει λοιπόν ανθρώπους του σε όλα τα βασίλεια, να διαλαλήσουν την απόφασή του: εκείνοι που ήθελαν την όμορφη βασιλοπούλα, να μαζευτούνε στο παλάτι του∙ εκεί θα έκαναν αγώνες και τσιμπούσια, κι ο βασιλιάς θα διάλεγε στο τέλος τον καλύτερο. Σαν τ' άκουσαν αυτό τα βασιλόπουλα, ξεκίνησαν για το παλάτι του Κλεισθένη. Άλλος ξεχώριζε για ομορφιά, άλλος για την παλικαριά του, άλλος για την καταγωγή του και άλλος για τα πλούτη του. Μα απ' όλους ξεχώριζε ο Ιπποκλείδης, το πρώτο της Αθήνας αρχοντόπουλο, που έσκιζε σε ομορφιά και τσαχπινιά. Αυτόν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα ο Κλεισθένης.

Σαν ήρθε ο καιρός να γίνει η κρίση, κι αφού τελειώσαν οι αγώνες, ο βασιλιάς οργάνωσε συμπόσια και γλέντια. Τρεις μέρες τρώγαν κι έπιναν με μουσικούς και αυλητρίδες∙ και ξαφνικά την τρίτη μέρα, σηκώνεται ο Ιπποκλείδης μες στη σούρα του κι αρχίζει να χορεύει ένα χορό από αυτούς που ξέραν μόνοι οι ηνίοχοι, και δος του να λυγάει μαργιόλικα τη μέση του, και δος του οι άλλοι ένα γύρο παλαμάκια. Ύστερα σάλταρε επάνω στο τραπέζι, στηρίχτηκε με το κεφάλι κάτω κι άρχισε να χορεύει με τα πόδια στον αέρα, χωρίς ούτε στιγμή να χάσει την ισορροπία του. Σε λίγο κατεβαίνει, αρπάζει το τραπέζι με τα δόντια του και το σηκώνει αψηλά, κι αρχίζει να χορεύει έναν κόρδακα, δίχως ν' αφήσει να του πέσει ούτε ένα κύπελλο. Όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους από θαυμασμό - ποιος να φανταζόταν τόση μαγκιά μες στο παλάτι! Μα ο Κλεισθένης, βλέποντάς τα όλα αυτά, άφριζε μέσα του απ' το κακό του. Όσο κι αν συμπαθούσε το αρχοντόπουλο, τον διάδοχο τον ήθελε συμμαζεμένο και κιμπάρη, όχι μαγκάκι των χαμαιτυπείων. Γι' αυτό και μόλις τέλειωσε ο χορός, κατέβηκε οργισμένος απ' το θρόνο του και είπε στον Ιπποκλείδη: «Κρίμα, λεβέντη μου∙ μ' αυτά σου τα καμώματα έχασες και το θρόνο και τη νύφη». Κι ο Ιπποκλείδης τού απάντησε κοφτά: «Σκασίλα μου!»

Έτσι έχασε και πλούτη και τιμές, για ένα κέφι, μα κέρδισε όλων τις καρδιές ο Ιπποκλείδης. Και έμεινε αθάνατος στην ιστορία, πρώτος ρεμπέτης του ντουνιά.

Από τα μικρά πεζά ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΙΑ (Ιανός, Θεσσαλονίκη 2004)