Ευτέρπη Κωσταρέλη

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Αλκοολούχα πορίσματα

IV

Η πτώση μοιραία λυτρωτική
ματιές κλεφτές
κάτω στον Άδη
κι ύστερα μοιάζει
λιγότερο χλωμή η Γη.
Εξοστρακίζεις την τελειομανία
αφήνεις τον ουρανό
και χωνεύεις ό,τι αναπνέει
κάτω από τον ορίζοντα.
Τώρα πια ξέρεις πώς είναι
να αναπνέεις
κάτω απ’ το χώμα
κι ίσως αρκείσαι
σε όσα πατούν με δύο ή τέσσερα
πόδια πάνω σε αυτό.
Μα κάτι μου λέει
πως το επόμενο φιλοσόφημά σου
θα εξιστορεί ότι άρχισες πάλι
να κοιτάς
πώς ερωτεύονται τα σύννεφα.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Αλκοολούχα πορίσματα

V

Τα ποιήματα
μουσική υπόκρουση
των ερώτων
για να ’ναι το φιλί μεστό
να ευωδιάζει ψυχή και ουρανό
ακόμα κι όταν ξεπηδά
οινόπνευμα
από τα δαγκωμένα χείλη.
Γιατί είναι το άρωμα
της αλήθειας σου
πιο δυνατό
από τα αλκοολούχα διαλύματα
που επικαλείσαι
όταν σε ξεδιπλώνεις.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Αλκοολούχα πορίσματα

VI

Πρωινό ξύπνημα
με πικρό στόμα
στυφή ψυχή.
Ομνύεις
λιποταξία
από το βακχικό τάγμα
και φυλακίζεις γρήγορα
το Διόνυσο στο μηρό σου.
Ξέρεις πόσο εποφθαλμιά
τα αντίδοτα ονειροπόλησής σου.
Και ξέρεις...
Δε θα πάψεις ποτέ
να ζεις
με όλες τις αισθήσεις
σε εγρήγορση...
Γιατί στην επόμενη στροφή της ζωής
ίσως σε περιμένει μια αλήθεια,
ένα όνειρο σαρκωμένο.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Οι θνητοί έρωτες

Πειρατές σαρώσανε
τις νύχτες που ντυθήκαμε όνειρα
λεηλατημένη ύπαρξη
το έσω στέρνο σου
οι μνήμες από τα χάδια μου
νύχια που χαρακώνουν
βαθύτερα απ’ τη σάρκα.
Θυμάσαι ακόμα
το ηλιοβασίλεμα
που πλήρωνε
τις κόρες των ματιών σου
εύγεστο αύριο;
Θυμάσαι τη μουσική
των φευγαλέων σ’ αγαπώ
που δεν ψελλίσαμε ποτέ μας;
Ας είναι...
Καταταγήκαμε στο τάγμα
των ανέλπιδων
ένας ακόμη θνητός έρωτας
στη χαίτη του λέοντα χρόνου.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Σε τιμή απειρίας

Θα έκανα τα πάντα
για να δαγκάσω λίγη ευτυχία
και να παραμείνει η γεύση της στα μάτια
ζωηράδα ικανοποίησης επί μακρώ.
Έστω... παραίσθηση αληθοφανής
να ξεγελά την ανία,
το φύσημα της τριβής
παρά το δικαίωμα της επιλογής.
Θα έκανα τα πάντα
για να έχω συντροφιά
ένα χαμόγελο βαθύ
μες στο δεξί μου χέρι
και μια ηλιαχτίδα που αναζητά
φυγής διάθλαση
να πλημμυρίσει όλο το χωροχρόνο.
Πώς να γδυθώ τη φθορά;
Το δέρμα μου χαρίζω
σε τιμή απειρίας
επώδυνη ελπίδα
για μιαν αναγέννηση.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

I

Περισσότερο από όλες τις μοναξιές
μίσησα
αυτή
την αιχμηρή αλμύρα
που σαρώνει τον μύχιο αριθμό
του σώματος
και κάνει ξινό το αίμα
θαμπή την ανάσα...

Είναι τόσο αφόρητη
η εξατμισμένη αγάπη
το κουφάρι ενός άφωτου Απόλλωνα
να αγκαλιάζει
τις επιθυμίες μου
και να τις κάνει πιο μόνες...
όχι δεν έγινες θνητός εσύ
τα μάτια μου κουράστηκαν
στα σκοτάδια...

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

II

Σαρκώθηκε η ποίηση
τη νύχτα που ζωγράφισες
αριστερά
το φιλί στην ψυχή
κι έδωσες θρόνο
στις σκέψεις που κυλούν
απ' το λαιμό και κάτω.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

III

Σε ποιον πλανήτη
έμαθες να ονειρεύεσαι;
Μοιάζουν καμένα
από ταξίδια
τα μαλλιά σου...
Ποτέ μου δεν περπάτησα
πιο μακριά
απ’ τη γη...
Δεν είναι δα
και τόσο απέραντο
το φοβισμένο όνειρο.
Τέσσερα σημεία:
Βορράς και Ψύχος
Ανατολή και Στάχτη
όλα τα περπάτησα
όλα
μακριά σου...

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

IV

Λωτούς δεν έμαθα να γεύομαι
κάθε που
μια μάνα νοσταλγία
αρχίζει να θηλάζει
τις σκέψεις
και να σκορπά
νόθες μνήμες
ωραιοποιημένες
από στιγμές
που ποτέ δεν υπήρξαν.
Θυμάσαι πόσο θαμπές ήταν;
Εσύ...
τουλάχιστον θυμάσαι...

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

V

Άδακρυς μάχη
στον Έρωτα
υπάρχει...
όπως υπάρχει
και Ζωή
χωρίς Έρωτα...
Ζωή;
Έστω κέρινα ομοιώματα
σε μουσείο με θυρωρό
τον Έρεβο.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

VI

Από την ποίηση περισσότερο
πονάει η νυχτερινή αναγγελία
της παρουσίας σου
σε κάθε αστερισμό
το χέρι σου ανίκανο να σφίξει
τη στιγμή
το χθες που δεν στέγνωσε
το αύριο που δεν ήρθε
κράτησέ με έστω τώρα
σφιχτά
απαγχόνισε τις άρριζες αρνήσεις
και γραμμές στικτές
μη ζωγραφίζεις
φοβάμαι μην ξεγλιστρήσει
η αγάπη από τα κενά
και χάσουμε το νόημα
της Βόρειας εκστρατείας:
ήταν να σε γνωρίσω
ή να με γνωρίσω;

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

VII

Ένα-ένα τα κρεμάς
τα αστέρια στα μαλλιά μου
φοβάμαι μήπως
με πονέσει η απότομη
λάμψη
των σ’ αγαπώ
που εύκολα καρπώνονται
του χρόνου την ασυμμετρία
κι η διαστολή της κόρης
μην είναι τόσο μεγάλη
σαν μαύρο χάος από μελλοντολογίες
ή μοβ ή γκρι...
Φοβάμαι μήπως χαθεί στη μονοχρωμία αυτή
το αεικίνητο πρόσωπό μου...

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

VIII

Στο ορίζοντα του ανικανοποίητου
ξεπροβάλλει μια ανάπηρη επιθυμία
που καταπίνει λαίμαργα
πρόσκαιρες ηλιοφάνειες
την ώρα που το λάσο τους
σημαδεύει νεοφώτιστες σκιές
ευτυχισμένων ισημεριών.
Μην αναλώνεσαι στης μεταστροφής μου τις προσδοκίες.
Εκεί θα ξημερώνονται τα βλέμματα
κι ας μην ξημερώσει για πολλούς μήνες.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

IX

Περισσότερο από όλες τις εποχές
μίσησα
τις ανύπαρκτες εναλλαγές
Είναι μέρα
ή περίπου μέρα
Κι η θάλασσα κάθε που νυχτώνει ή ξημερώνει
δεν ξεχωρίζεις που αγγίζει τον ουρανό
τρομάζεις το απροσδιόριστο...
κανένας ορίζοντας
κανένα φεγγάρι
είναι η νύχτα τόσο ασύνορη
όσο και η μοναξιά
όταν σε έχω δίπλα μου
κι είναι η καρδιά μου κρύα.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)

[wings]

Ευτέρπη Κωσταρέλη, Επιστολές από το Βόρειο Σέλας

X

Ντύθηκε η ανθρώπινη τρέλα
πνοή αλήθειας
το παράκοσμο
πήρε το θρόνο στην πλατεία
για να αποδείξει
σε γλώσσα
ελληνική ή μη
πόσο κάνει αν προσθέσεις
τη λογική στην αγάπη.

Από τη συλλογή Βερντάντι (2013)