Translation - Μετάφραση
General => General Discussion => New Member Introductions => Topic started by: Anastasia on 04 Jul, 2007, 11:05:57
-
ουτοπία αναρχικού λούστρου
κάθεται σταυροπόδι σ' ένα σύννεφο
βουτώντας το πινέλο του
στο κασελάκι με τα χρώματα
το κασελάκι με τις λέξεις
με τον τζιλά και τ' άλλα εκρηκτικά
και βάφει κόκκινα τα υποδήματα
κάθε περαστικού θεού
κόκκινο κόκκινο και μαύρο
ένα παιδικό μπαλόνι
με την απρόσεχτή του κίνηση
τα θαμπωμένα μάτια του
από του ήλιου την εγγύτητα
τα πάντα κάποτε αναποδογυρίζουν
και τότε στάζει ο ουρανός
μυριάδες άστρα
Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)
Υπέροχα ποιήματα. Το τελευταίο από ποια ποιητική συλλογή είναι, Βικ;
Καλή μας ημέρα, παιδιά!
-
Καλή σου μέρα, Αναστασία.
Το όνομα της συλλογής θα μας το πει ο utopia που είναι ο ίδιος ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου και με την ευκαιρία αυτή τον καλωσορίζω ανεπισήμως στο Translatum. :-)))
Πάντως, αύριο θα έχω στα χέρια μου τις συλλογές των ποιημάτων του, οπότε θα μπορέσω κι εγώ να συμπληρώσω τα στοιχεία που λείπουν.
-
Καλώς ορίσατε, κύριε Νικηφόρου. Τιμή μας!
-
Λόγω περιορισμένων γνώσεων στα του διαδικτύου, απάντησα απευθείας στην Αναστασία. Καλώς σας βρήκα, παιδιά. Σας ανακάλυψα εντελώς τυχαία και μου φαίνεται ότι έχετε μια ωραία παρέα εδώ. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στη Βίκυ για την ανθολογία. The honour is all mine, που θα λέγατε κι εσείς οι μεταφραστές (υπήρξα κι εγώ επαγγελματίας μεταφραστής επί περίπου 25 χρόνια και η πιο αγωνιώδης εμπειρία μου ήταν όταν αναγκάστηκα από τις συνθήκες και χωρίς ειδική εκπαίδευση να κάνω ταυτόχρονη διερμηνεία με ακουστικά).
Λοιπόν. Παρακαλώ όχι κύριε, σκέτο «Τόλη» (καθώς είμαι άνθρωπος του ενικού αριθμού). Λάτρεψα ακαριαία το γατούδι της Αναστασίας. Έχω αδυναμία στο μικρότερο αιλουροειδές (πιάνω και κουβέντα μαζί τους στη γειτονιά). Πριν ένα-δυο χρόνια είχα διαβάσει ένα καταπληκτικό κείμενο για τις γάτες στην εκδήλωση του Εντευκτηρίου για τον Ροΐδη.
Το ποίημα Ουτοπία αναρχικού λούστρου ανήκει στη συλλογή Την Κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας του 1997 και στην ενότητα Επικίνδυνα έως απαράδεκτα αθώος. Βρίσκεται στη σελίδα 227 της συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων μου Ο πλοηγός του απείρου, ποιήματα 1966-2002, Νέα Πορεία, 2004.
Καλό βράδυ.
-
Αν και απόλυτο τούβλο σε ό,τι αφορά την ποίηση, να σε καλωσορίσω κι εγώ, φίλτατε Τόλη.
Όσο για την ωραία παρέα μας, δεν θα διαφωνήσω, μόνο που επειδή πότε-πότε θυμίζουμε λίγο το γαλατικό χωριό, φόρα καμιά κατσαρόλα στην κούτρα, μπας και φας κάνα αδέσποτο ψάρι κατακέφαλα.
Νίκος
-
Λόγω περιορισμένων γνώσεων στα του διαδικτύου, απάντησα απευθείας στην Αναστασία.
Ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση. Το ποίημα είναι απλά υπέροχο...
Η Μάγια (το γατούδι) δηλώνει γοητευμένη. ;-)
Και πάλι καλώς όρισες!
-
Ο φίλος Τόλης Νικηφόρου διαθέτει και δικό του σπίτι στο Διαδίκτυο και μάλιστα πολύ καλοσχεδιασμένο και με άφθονα, απ' όσο είδα, δείγματα του έργου του. Εδώ: http://www.nikiforou-poems.gr
-
Και ο «μπογιατζής» Νίκος, και ο «Sarant» Νίκος, και ο πατέρας μου και ο γιος μου Νίκος. Σας χαιρετώ όλους και επιφυλάσσομαι να χαϊδέψω τη Μάγια (καθηγήτρια βαθιάς χαλάρωσης) αν μου δοθεί η ευκαιρία.
Η ιστοσελίδα μου δεν έχει ενημερωθεί τα τελευταία πέντε χρόνια περίπου. Φτάνει ως το Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται του 2002 και δεν περιλαμβάνει τα τελευταία τέσσερα βιβλία μου, δύο ποίησης και δύο μυθιστορήματα. Να είχε η μέρα 48 ώρες !!
Και μια πληροφορία που ίσως σας ενδιαφέρει. Στη θελκτική δημοτική βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας στη γειτονιά μου, έχει δημιουργηθεί μια Λέσχη Ανάγνωσης με 15 μέλη περίπου. Έχουμε διαβάσει και συζητήσει πέντε μυθιστορήματα ως τώρα (ένα κάθε 15 μέρες). Άνετο και φιλικό περιβάλλον, ποτά, ενδιαφέρουσες απόψεις, υπάρχει και σχετική ιστοσελίδα (lesxianagnosis ή κάπως έτσι). Ψυχή της πρωτοβουλίας αυτής υπό την αιγίδα του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου είναι η βιβλιοθηκονόμος Λένα Παπαθανασίου, τηλ. 2310.950370 & ιστολόγιο: http://lesxianagnosis.blogspot.com/. Επόμενο βιβλίο προς συζήτηση την Κυριακή, 15.7 στις 8.00 μ.μ. το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πρόσκληση, όσοι πιστοί προσέλθετε.
-
Ένα πρόβλημα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση και δεν ξέρω αν θίξατε ποτέ, είναι της λογοτεχνικής μετάφρασης και ιδίως της μετάφρασης της ποίησης. Εδώ βέβαια έχουμε να κάνουμε με τη μουσική των λέξεων, το elusive άρωμα της ποίησης, και όχι με τη συμβατική μετάφραση. Ίσως να άξιζε να το θέσεις, Βίκυ, ως ξεχωριστό θέμα. Να αναφέρω ως ερέθισμα τον ορισμό-αφορισμό του αμερικανού ποιητή Robert Frost, "Ποίηση είναι αυτό που χάνεται στη μετάφραση". Πριν μερικά χρόνια, είχα παρουσιάσει στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου το βιβλίο της φίλης μου Βίλκης Αντωνιάδη με μεταφρασμένα ποιήματα γνωστών αγγλόφωνων ποιητών και τα είχα πει όλα αυτά και πολλά άλλα.
Και μια και αναφέρετε κάπου αλλού το Birmingham, έχω διασκεδαστικές ιστορίες με αυτή την πόλη. Ως προς τη μετάφραση όμως, ο καθηγητής Τζιόβας στο Πανεπιστήμιο της πόλης σε ένα άρθρο του στο Βήμα, διερρήγνυε τα ιμάτια του (με κόσμιο βρετανικό τρόπο) για τις μεταφραστικές φρικαλεότητες που διαπράττονται καμία φορά στα λογοτεχνικά βιβλία. Ανέφερε συγκεκριμμένα, τη μετάφραση στα αγγλικά του μυθιστορήματος του Αλέξανδρου Κοτζιά, Αντιποίησις Αρχής. Είναι απίστευτο αλλά αληθινό. Μεταφράστηκε ως "Antipoetic principle".
-
Τόλη, να σε καλωσορίσω κι εγώ στο φόρουμ, και να σου πω ότι τα ποιήματά σου μου αρέσουν πολύ. Μου αρέσουν πολύ οι εικόνες τους, το λαχάνιασμά τους και τα δίστιχα που αστράφτουν σαν πανσέληνος στη φουσκοθαλασσιά.
Η μετάφραση της ποίησης είναι ομολογουμένως ολόκληρο κεφάλαιο, για γερούς λύτες, και επειδή η γνώμη σου μετράει, θα θέλαμε να τη δούμε στις σχετικές ενότητες του φόρουμ. Μη ντρέπεσαι να ανοίξεις ξεχωριστό νήμα, αν νιώθεις ότι κάτι θέλεις να πεις! Ελπίζω αυτό το νήμα που άρχισε σα γνωριμία με τη δουλειά σου, να είναι και η αρχή μιας φιλίας, και να σε βλέπουμε πιο συχνά στα λημέρια μας :-)
-
Καλημέρα σε όλους σας.
Σας παρακαλώ να συνεχίσουμε τη συζήτηση για τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων και δη ποιημάτων σε άλλο νήμα, μάλλον στην ενότητα General Discussion και το παρόν νήμα να συνεχίσει να περιλαμβάνει τα ποιήματα του Τόλη και μόνο, καθώς και τυχόν σχόλιά μας μετά τη δημοσίευση κάποιου ποιήματος.
-
Καλώς σε βρήκα. Νομίζω ότι θα ριζώσω εδώ και ελπίζω να γίνουμε φίλοι. Πες μου όμως το μικρό σου όνομα.
Εμένα μου άρεσε ο τρόπος που είπες ότι σου αρέσουν τα ποιήματά μου. Όταν περιγράφω την περιπέτεια της ψυχής μου (ή απλώνω σε κοινή θέα τα τραύματά μου) σ' αυτόν τον ανελέητο κόσμο, έχει σημασία όχι μόνο το τι αλλά και το πως της ανταπόκρισης.
Το χωριστό νήμα για τη μετάφραση της ποίησης θα προτιμούσα να το ανοίξει η Βίκυ γιατί εγώ είμαι εντελώς καινούριος, μπερδεύομαι, πατάω λάθος κουμπιά και χάνομαι σ' αυτόν τον δαίδαλο. Δηλώνω από την αρχή τη θέση μου. Η ποίηση δεν μεταφράζεται. Μεταφράζεται μόνο από την ανάγκη να επικοινωνήσει με τον ποιητή εκείνος που δεν γνωρίζει τη γλώσσα του αλλά είναι πλέον κάτι άλλο. Χάνεται η μαγεία, το άρωμα, η μουσική, μένει το κέλυφος της.
Ως εδώ τώρα. Τα υπόλοιπα (και είναι πολλά) στο κατάλληλο μέρος.
-
Η επιθυμία σας διαταγή. :-)
Μπορείτε όλοι να πείτε τη γνώμη σας στο νήμα: https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=11226.0.
-
Καλώς ήρθες Τόλη. Αργοπορημένα σε καλωσορίζω, αλλά φταίει το ρημάδι ο υπολογιστής που, τις τελευταίες μέρες, μόνιμα συναχωμένος είναι (Fidaνάκι) και που δεν εννοεί να παίξει μπάλα wi-fi, το άτιμο. Σε καμιά δεκαριά μέρες, θα είμαι πανέτοιμος, με κατσαρόλα στο κεφάλι (Auditor - Μπογιατζής Auditor), έτοιμος για τα αδέσποτα ψάρια που κυκλοφορούν μετά μανίας στην παρέα αυτή. Σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο...
Διάβασα τα ποιήματα σου, μπήκα στον ιστότοπό σου και ομολογώ πως και συγκινήθηκα και χάρηκα που μας βρήκες επιτέλους.
Ελπίζω ν’ αγαπήσεις τον Περικλή όσο και τη Μάγια, για να είσαι όχι μόνο καλός ποιητής αλλά και δίκαιος Τρανσλατουμτζής.
Γιώργος
-
Γεια σου, ρε Γιώργο.
Από αγάπη άλλο τίποτα. Είναι μία από τις λέξεις που πιο συχνά επαναλαμβάνονται στα ποιήματά μου. Μαζί με το γαλάζιο, το κόκκινο, την ψυχή, το φως, την επανάσταση και μερικές ακόμη. Λίγο χρόνο μόνο να σας μάθω όλους.
Όσο για την κατσαρόλα .... μεγάλωσα δυο βήματα απ' το Βαρδάρι, σε μέρη που οι διαφορές λύνονταν με μπουνιές. Με τα χρόνια και τη γνώση (την όποια) ημέρεψα βέβαια, όμως το ζώδιο μου παραμένει Σκορπιός. Και αυτό, συγχωρήστε με φίλοι μου, δεν μεταφράζεται.
-
λέξεις αμετανόητες
τα χρόνια μου έζησα εξόριστος
ένας μισοσβησμένος στίχος
σ' αρχαία μετώπη της γενέθλιας πόλης
μέσα στο κάθε κύτταρό μου
ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία
έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει
ο καθημερινός τριγύρω θάνατος
πάντα ταξίδευα
αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε
και το άλφα της αγάπης σου
με σφράγισε, πατρίδα
αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου
ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα
την ποίηση δεν εγκατέλειψα
τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται
πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών
Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)
Αυτό το ποίημα με εκφράζει απόλυτα και μπορώ να το δείχνω αποδώ και πέρα ως μπροστινή ή πίσω όψη της ταυτότητάς μου. Τόλη Νικηφόρου, χαίρεσαι;
Χαίρομαι βέβαια αλλά πρόσεξε γιατί εδώ παίζουμε με τα εκρηκτικά.
Το ποίημα αυτό είναι εγώ. Πάντα υπήρξε εγώ. Και αν το ποίημα αυτό τώρα είναι εσύ, τότε εγώ κι εσύ ταυτιζόμαστε. Πράγμα γοητευτικό και εξαιρετικά επικίνδυνο.
-
... όμως το ζώδιο μου παραμένει Σκορπιός. Και αυτό, συγχωρείστε με φίλοι μου, δεν μεταφράζεται.
Ούτε θεραπεύεται.
-
Χαίρομαι βέβαια αλλά πρόσεξε γιατί εδώ παίζουμε με τα εκρηκτικά.
Το ποίημα αυτό είναι εγώ. Πάντα υπήρξε εγώ. Και αν το ποίημα αυτό τώρα είναι εσύ, τότε εγώ κι εσύ ταυτιζόμαστε. Πράγμα γοητευτικό και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Αν πιστεύεις ότι τώρα με πτόησες και θα κάνω πίσω, πλανάσαι οικτρά.
Υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, η ίδια που, προς μεγάλο κακοφανισμό του Γιώργου, διατύπωσα και στο νήμα για την Παρέα του Τσιτσάνη (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=5778.0): εσείς οι ποιητές (οι λογοτέχνες εν γένει) προλάβατε και μιλήσατε για όλα όσα με καίνε ή όσα σκέφτομαι και νιώθω - και, φευ, τα είπατε τόσο καλά που το μόνο που μου μένει να κάνω είναι να σας διαβάζω και να λέω «αυτό το ποίημα είμαι εγώ». Ε, φαντάζομαι ότι τουλάχιστον έχω αυτό το δικαίωμα ως ταπεινή αναγνώστρια ή κάνω λάθος; Δεν θα 'πρεπε εσείς οι ποιητές να είστε λίγο πιο γενναιόδωροι προς εμάς τους κοινούς θνητούς αφού προλάβατε και «κλέψατε» τις σκέψεις μας και τις χαράξατε στο χαρτί;
-
Παρόλο που ήμουν ψόφιος στην κούραση χτες το βράδυ, Βίκυ μου, φοβάμαι (ή μάλλον χαίρομαι) που καθόλου δεν πλανώμαι. Εκτός κι αν σβήνει η φωτιά με το λάδι; Ποιος σου είπε ότι περίμενα να πτοηθείς; Εγώ έριξα το λάδι κι εσύ φούντωσες, ακριβώς όπως το περίμενα. Για να προβλέψω τις αντιδράσεις σου, δεν χρειάζεται παρά να σκεφτώ πως θα αντιδρούσα εγώ σε ανάλογη περίπτωση. Και ούτε καν χρειάζεται να σκεφτώ, λειτουργεί αυτόματα.
Αν λοιπόν νομίζεις (που δεν νομίζω) ότι είσαι «κοινή θνητή» ή «ταπεινή αναγνώστρια», τότε εσύ πλανάσαι πλάνην οικτράν. Το ποίημα είναι εγώ, το ποίημα είναι εσύ, δεν τα είπαμε; Με πιο απλά λόγια τώρα. Πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, γνωρίζω έναν άνθρωπο που να ταυτίζεται μαζί μου σε τέτοιο βαθμό. Ή εγώ με κείνον. Με βάση τις μέχρι στιγμής ενδείξεις (αν κάνω λάθος θα φανεί στη συνέχεια). Τι να κάνω, να περάσω ντούκου αυτή τη συναρπαστική και εκρηκτική ταυτόχρονα κατάσταση;
Θα διαπιστώσεις στην πορεία, ότι δεν έχω καθόλου έπαρση. Αυτή είναι για τους μειονεκτικούς. Εγώ κουνάω την ουρά μου σαν κουταβάκι. Κι αναζητώ την αλήθεια και τους συντρόφους μου, τις αδελφές ψυχές, αυτό είναι όλο. Όταν διαπιστώνω ότι με κοιτάζουν στα μάτια, το επισημαίνω. Κακό είναι αυτό;
Και ολίγα περί ζωδίων (ως οφειλή προς τον Λεφάκη). Δεν τα πίστευα, ούτε τα πιστεύω. Όταν όμως διάβασα τα περί Σκορπιού (ναι, ρε φίλε, είμαι ανίατος), έμεινα άγαλμα. Σε βαθμό 95% περιέγραφε εμένα. Με το νι και με το σίγμα. Και όταν πήγα παρακάτω και διάβασα για τον Σκορπιό με ωροσκόπο τον Λέοντα, είπα, δεν είναι δυνατόν. Με φωτογραφίζει.
Η ποίηση είναι βέβαια μαθηματικά, αλλά όχι απλή αριθμητική, ανώτερα μαθηματικά, εκείνα της ψυχής που δεν διδάσκονται σε κανένα πανεπιστήμιο. Κρύβει μέσα της (και αποκαλύπτει) μυστικά και θαύματα. Ανεξερεύνητες δυνάμεις. Μπροστά στις δυνάμεις αυτές, κι όταν εκφράζονται με τη συγκίνηση του αναγνώστη, εγώ αισθάνομαι δέος. Δεν υπάρχει άλλη λέξη. Αγνωστικιστής εγώ, αισθάνομαι ότι αγγίζω τον θεό.
-
πάντα ταξίδευα
αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε
και το άλφα της αγάπης σου
με σφράγισε, πατρίδα
αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου
ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα
την ποίηση δεν εγκατέλειψα
Τα μαθηματικά (= η αλήθεια) της ψυχής ή η μαγεία της;
τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται
πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών
Τα μαθηματικά (= η αλήθεια) της ποίησης ή η μαγεία της;
Το διπλό άλφα της αγάπης
Η μαγεία της ποίησης μέσα από λέξεις αμετανόητες;
«Αμετανόητες»: έχει κι αυτή η λέξη διπλό άλφα, όπως κι η αγάπη, όπως κι η χαρά, όπως κι η Μικρασία, όπως και η ζάρα, όπως κι η άγνοια - περίεργες λέξεις, λέξεις γένους θηλυκού, λέξεις ανοιχτές και ξεκάθαρες σαν τα α που κρατάνε αγκαλιά...
Αλήθεια, ο συνδυασμός μαθηματικών και ποίησης δημιουργούν εκρηκτικό μηχανισμό; Ή μήπως είναι ο συνδυασμός της αλήθειας με τη μαγεία που προκαλεί την εκρηκτική κατάσταση;
Υ.Γ.: Να θυμηθώ το βράδυ στο Ντορέ να μην καθίσω δίπλα σου γιατί θα 'χουμε αίφνης βεγγαλικά μπροστά στον Λευκό Πύργο; :-)
-
Τα λες όπως περίπου θα τα έλεγα κι εγώ. Ελπίζω όμως να μην περιμένεις από μένα να εξηγήσω το μυστήριο. Δεν είμαι παρά ένας γραφιάς, ένας διάμεσος που καταγράφει όσα του υπαγορεύει το μέγα δέος. Το μυρμηγκάκι που προσπαθεί να περιγράψει τον ελέφαντα. Παρόλο που ξέρει πόσο μάταιο είναι. Θα πω όμως κάτι τελεσίδικο. Πώς θα μπορούσα να μην είμαι αυτός που είμαι; Εδώ είμαι ταγμένος, προορισμένος, καταδικασμένος. Αμετανόητος. Δηλαδή, συνεπής στο άγνωστο που μου έδωσε πνοή. Μ' αυτό το δέος γεννήθηκα, μ' αυτό το δέος θα πεθάνω.
Απέναντι είναι πιο επικίνδυνο. Βεγγαλικά όμως; Ποιος ξέρει; Μπορεί και τίποτα. Μπορεί και έκρηξη στην πυρήνα της ύπαρξης.