Μα, ξέρεις τι συμβαίνει; Η λέξη είναι μια χαρά, αλλά για κάποιον λόγο που δεν γνωρίζω οι περισσότεροι μεταφραστές τη χρησιμοποιούν στα (σοβαρά) κείμενα ως καλύτερη από το «αν» που πάλι για κάποιον λόγο που δεν γνωρίζω το θεωρούν λαϊκάντζα. Γι' αυτό εκνευρίζομαι - για τη ρατσιστική και άνευ λόγου προτίμηση προς το «εάν».
Μήπως τελικά είναι απλά θέμα «ηχητικού γούστου»;
Μήπως ενδεχομένως τα δύο φωνήεντα στη σειρά τους γεμίζουν το στόμα; Ποιος ξέρει;
«Εάν σου έλεγα ένα μυστικό, θα μπορούσες να το κρατήσεις;»
«Αν σου πω ένα μυστικό, μπορείς να το κρατήσεις;»
Τους ακούγεται προφανώς
καλυτερότερο (Ouch)
Αυτό μου θυμίζει:
«Δεν σ’ αγαπώ, Σε αγαπάω»
[ποιανού είναι Βικούλα; Ντροπή μου, ξέχασα!]Εγώ χρησιμοποιώ και τα δύο. Ανάλογα με τη περίπτωση..