Τόλης Νικηφόρου

[wings]

Να 'σαι καλά, Αλέξανδρε!

Χαίρομαι που σου αρέσει ο συνδυασμός με τους πίνακες, αλλά κυρίως χαίρομαι όταν σου αρέσουν τα ποιήματα που δημοσιεύω στην ανθολογία μας. :-)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, γυμνή ν’ ακούγεται ακέραια η ψυχή

γράφοντας υποστέλλω μία μία τις λέξεις,
τα χρώματα αφαιρώ, τις μουσικές,
στο χάος τον κόσμο απλώνω σαν λευκό χαρτί,
ν’ ακούγεται στο τίποτα ένα σήμαντρο,
ν’ ακούγεται ένα φως μες στην ομίχλη,
γυμνή ν’ ακούγεται ακέραια η ψυχή

Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, μοναξιά

έρημος είναι μια θάλασσα χωρίς νερό
θάλασσα είναι μια έρημος χωρίς άμμο
μια έρημος και μια θάλασσα συνθέτουν τον ουρανό
ένα θε κι ένα ου
όπου καταποντίζεται πλησίστια η ψυχή μου

Από τη συλλογή Ξένες χώρες (1991)

[yiannispodinaras]

Μου άρεσαν πάρα πολύ όσα ποιήματα διάβασα του Τόλη Νικηφόρου. Μια βαθιά ευαισθησία και μια ζεστή ανθρωπιά χαρακτηρίζει τη θεματολογία του. Όσον αφορά τη μορφή, πλήρης κατοχή της ποιητικής του τεχνικής και προσωπικού ύφους. Πέρα απ αυτά πολλά ποιήματα του μου θυμίζουν πράγματα που είχα σκεφτεί είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Επίσης θα μπορούσα να επισημάνω κοινούς τόπους ή τυχαίες ποιητικές συναντήσεις θεματικά, αλλά με το προσωπικό ύφος που διακρίνει τον καθένα μας. Σ' ευχαριστώ, Βίκυ, που μου έδωσες την ευκαιρία να επικοινωνήσω με μια ποίηση που τόσο με συγκίνησε και με άγγιξε.

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, στις κορυφογραμμές του τίποτα

σε χαραμάδες μυστικές δειλά ανατέλλει το χαμόγελο. πρώτα τα χείλη κυριεύει, σκορπίζει ύστερα και διαχέεται, αναζητώντας τις πηγές. αστράφτει στην επιδερμίδα, εγκαθιστά προφυλακές στα υψώματα, πυκνώνει τις λεπτές ρυτίδες, βυθίζεται και λούζεται μέσα στις κόρες των ματιών. έτσι γυμνό και ακέραιο, αρχίζει ένα λυτρωτικό χορό κι ανάβει όλα τα φώτα στις κορυφογραμμές του τίποτα

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, το ποτάμι

πορτοκαλιές όχθες
κιτρινισμένα φύλλα π’ αγγίζουν το νερό

αυτό το ποτάμι
που φιδοσέρνεται στον κάμπο
είναι η ζωή μου

ήρεμο κι αργό
ένα βουβό πάθος
πυρετός για τη θάλασσα
μια λαχτάρα για τα ψηλώματα που άφησε για πάντα

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

λάμψεις πολύχρωμες και μαγικές κραυγές
ένα κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

δεν βλέπω
δεν σημαίνει δεν υπάρχει
πίσω απ’ την όρασή μου
ρέουν ηφαίστειοι ποταμοί
φτεροκοπούν χίλια πουλιά
υφαίνεται με θαύματα
το μαγικό χαλί του κόσμου

στρώματα αλλεπάλληλα καλύπτουν
τα μυστικά που γεννηθήκαμε γνωρίζοντας
το άπειρο που εμπεριέχεται στο κύτταρο
το αιώνιο στο προσωρινό
η μουσική στη νότα

φως που υπερβαίνει την ταχύτητά του
ήχος που υπερβαίνει
τη μέγιστη και την ελάχιστη έντασή του
θνητός που υπερβαίνει τη φθορά του

λάμψεις πολύχρωμες και μαγικές κραυγές
ένα κόκκινο ξέφτι στο κατώφλι του κόσμου

Από τη συλλογή Την κοκκινόμαυρη ανεμίζοντας της ουτοπίας (1997)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, το χαρούμενο ποίημα

έπεσε σαν νιφάδα από τον ουρανό
και στροβιλίστηκε στα μάτια των παιδιών

μα τι γυρεύει ένα ποίημα χαρούμενο
σ’ αυτόν τον λυπημένο κόσμο;
και τι γυρεύει ένας κόσμος λυπημένος
σ’ αυτό το χαρούμενο ποίημα;

τίποτα δεν γυρεύουν
δεν έμαθαν ποτέ γραφή και ανάγνωση

Από τη συλλογή Μυστικά και θαύματα ο ανεξερεύνητος λόγος της ουτοπίας (2007)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, αδέσποτα

τ’ αδέσποτα σκυλιά, τ’ αδέσποτα παιδιά, οι αδέσποτες ψυχές. άγριες, φωτεινές, ευάλωτες. όχι ότι δεν έχουν κύριο και αφέντη. μόνο που αιώνες τώρα απουσιάζει εκείνος στην άλλη άκρη τ’ ουρανού. τα αδέσποτα σπάνια ξεγελούν τη θλίψη τους, στήλη καπνού στις κόρες των ματιών τους που αναθρώσκει από μια μακρινή πατρίδα.

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)

[wings]

Γιάννης Σταύρου, Αντικατοπτρισμοί (λάδι σε καμβά)
Πηγή: https://paintings2-yannisstavrou.blogspot.com/



Τόλης Νικηφόρου, Θεσσαλονίκη 1980

πολιτεία ρημαγμένη στον μυχό του κόλπου
βάρβαροι με χρωματιστές κορδέλες
με χάντρες εξαγοράζουν την ψυχή σου
πανικός
άγριος πανικός στους δρόμους
πανικός στα γραφεία
πανικός στα σπίτια που υψώνονται
και φράζουν τον άνεμο
καθώς οι νεκροί σαπίζουν
μέσα στα βιβλία τους
και αναδίδουν οσμή βραβείων
στάχτη, αρπαχτικές κραυγές
μια άνοιξη που ευνουχίστηκε
και το αίμα της ζωγραφίζει πολύχρωμες διαφημίσεις
μια στιγμή πριν απ’ το τέλος
και έρωτας
έρωτας που κυκλοφορεί ανύποπτος
που δεν θέλει τίποτα να μάθει
έρωτας στα υγρά μάτια των κοριτσιών

Από τη συλλογή Το μαγικό χαλί (1980)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

να ’μασταν, λέει, τραγούδι σε παλιό γραμμόφωνο, δέντρο σε καλοκαιρινό ψιλόβροχο, ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται. ή μήπως να’ μασταν εκεί ψηλά τα κεραμίδια πλάι στην καπνοδόχο την ώρα που όρθιος ξαποσταίνει ο πελαργός. κι ύστερα, λέει, να φύτρωναν κόκκινα, κατακόκκινα φτερά στους ώμους μας, στα μάτια μας ένας κιτρινισμένος χάρτης για τον ουρανό. να ταξιδέψουμε πέρα απ’ τον πόνο και τον θάνατο. να ’μασταν, λέει, με κόκκινα φτερά ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται

Από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται (2002)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, ποιητής

εγώ δεν γράφω στίχους
δεν τραγουδάω
σαν προαιώνιος κατακλυσμός
κλονίζω τα ίδια φράγματα
σαν την πανούργα θάλασσα
κατατρώω τον ίδιο βράχο
σαν πεισματάρης γύφτος
δουλεύω το ίδιο φυσερό
ανάβω την ίδια φλόγα
κολλάω αφίσες με το σάλιο μου
σκίζω στολές
τσακίζω αλύπητα παράσημα
χορεύω στις ανύποπτες πλατείες σας
μπερδεύω τους λογαριασμούς σας
ανοίγω το κλουβί να φτερουγίσετε
αδειάζω ένα τσουβάλι ζωγραφιές στα πόδια σας

Από τη συλλογή Ο μεθυσμένος ακροβάτης (1979)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, λέξεις αμετανόητες

τα χρόνια μου έζησα εξόριστος
ένας μισοσβησμένος στίχος
σ’ αρχαία μετόπη της γενέθλιας πόλης

μέσα στο κάθε κύτταρό μου
ήταν γραμμένη η προαιώνια ουτοπία
έτσι ακριβώς όπως την είχε ονομάσει
ο καθημερινός τριγύρω θάνατος

πάντα ταξίδευα
αφού ο βαρδάρης σου με γέννησε
και το άλφα της αγάπης σου
με σφράγισε, πατρίδα
αφήνοντας ορθάνοιχτες τις πύλες μου

ποτέ το ψέμα δεν προσκύνησα
την ποίηση δεν εγκατέλειψα
τα κάστρα στο γαλάζιο όταν προσεύχονται
πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών

Από τη συλλογή Το διπλό άλφα της αγάπης (1994)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου: συνέπεια, 2

[Ενότητα Ελεύθερος σκοπευτής (1982)]

μέσα μου ζουν και ανασαίνουν
δυο άγριοι διψασμένοι λύκοι
όσα ποτέ δεν έπραξα
κι όσα σε κρίσιμες στιγμές έπραξα λάθος

είναι φορές που ο πόνος γίνεται αφόρητος
καθώς ρουφάνε ανελέητα
το πιο καθάριο αίμα της καρδιάς μου

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Με τη φωτιά στα μάτια (1982)

[wings]

Τόλης Νικηφόρου, ένα παιδί

με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
ένα πολύχρωμο κόσμο

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στο χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
την γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θά ’ρθει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορώ να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει

κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θα ’θελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του

Από τη συλλογή Αναρχικά (1979)