Κλείτος Κύρου, Η φωνή σου αγωνίζεται
Η φωνή σου αγωνίζεται μάταια ν’ ακουστεί στο κεφαλόσκαλο μιας αιωνιότητας
Πώς να διαβούμε τα καθορισμένα σύνορα που επιβάλλει ο άνθρωπος στους συνανθρώπους του
Κάθε νοσταλγική αναδρομή μάς βρίσκει πιο γερασμένους
Διαπιστώνουμε γεγονότα θαμπά περασμένων εποχών γνωριμίες που εξασθενίζουν θανάτους που μας πολιορκούν
Τραγούδια του συρμού του ’36 πολιτείες που μας φιλοξένησαν
Την ώρα αυτή αναζητώ απεγνωσμένα τη μορφή σου
*
Μόνος σ’ ένα δωμάτιο κατάφωτο προσμένω την καινούρια χρονολογία
Σκέφτομαι τον εγκάθειρκτο φίλο που σχεδιάζει τα κοινά μυστικά μας στο δάπεδο του κελιού του
Η μοίρα μας είναι γνωστή με την επίγνωση πως η χαρά θα ’ναι μια υστεροφημία
Όλα και συ ακόμη ήρθαν αργότερα να μας απαντήσουν στο ενδιάμεσο αυτό ταξίδι
Συγχωρούμε τα πάντα μ’ επιείκεια συγκατανεύουμε στα λόγια των φίλων μας
Και κλαίμε τα μεσάνυχτα χωρίς να μας βλέπει κανείς
Όρθιος αγναντεύοντας τους έρημους φωτισμένους δρόμους απ’ το παράθυρο
Κρυώνοντας και ριγώντας αντικρίζω τον νιογέννητο χρόνο
Θα πεθάνουν κι άλλοι πολλοί κι η αγάπη θα βλασταίνει μέσα μας θά ’ρθουν οι θερινές βροχές τ’ άλογα που σχεδιάζαμε κι οι λόφοι με τα σφεντάμια
Σούρουπα ψυχρά του φθινοπώρου περίπατοι σε ξεμαλλιασμένες αλέες
Επέτειοι που θα λησμονηθούν λύπες που θα γυρίζουν αδιάκοπα
*
Την ώρα αυτή στο γύρισμα του χρόνου νιώθω την παρουσία σου να πλημμυρεί τα μέλη μου
Κανένα διάστημα δεν μας αλλάζει κανένας άνεμος δεν μας χωρίζει
Έτσι που στέκεσαι αινιγματική ψιθυρίζοντας τ’ όνομα της δικής μας της δικής σου χαράς
Από τη συλλογή Σε πρώτο πρόσωπο (1957)
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Κλείτος Κύρου, εν όλω | Συγκομιδή 1943-1997 (εκδ. Άγρα, 1997)