Alas! 'tis true, I have gone here and there,
And made my self a motley to the view,
Gored mine own thoughts, sold cheap what is most dear,
Made old offences of affections new;
Most true it is, that I have looked on truth
Askance and strangely; but, by all above,
These blenches gave my heart another youth,
And worse essays proved thee my best of love.
Now all is done, have what shall have no end:
Mine appetite I never more will grind
On newer proof, to try an older friend,
A god in love, to whom I am confined.
Then give me welcome, next my heaven the best,
Even to thy pure and most most loving breast.
|
Αλήθεια, ωιμένα, έχω γυρίσει, θέατρο κάνει
τον εαυτό μου, στοχασμούς μου εξευτελίσει,
αυτό που ’ν’ ακριβότερο φτηνά ξεκάνει,
παλιές πληγές από αίσθημα ξανά ερεθίσει.
Παρά ’ναι αλήθεια, την αλήθεια είδα λοξά,
σαν ξένη· αλλά, μα τ’ άγια, δώσαν νιότη νέα
οι γλίστρες στην καρδιά μου και τα πιο κακά
βιώματα σ’ έβγαλαν αγάπη την πιο ωραία.
Τώρα όλα παν, το δίχως τέλος λογαριάζω,
ποτέ την όρεξή μου πια δε θα ερεθίσω,
φίλο παλιόν σε νέα δοκιμασία δε βάζω,
σ’ αγάπης θεό, σ’ αυτόν το παν θα περιορίσω.
Δέξου με συ, πιο ωραίε μετά τον ουρανό μου,
στο αγνό σου στήθος, πάρα πάρα αγαπητό μου.
|