Ορέστης Αλεξάκης

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=HMjOmKWlcbo

Η Λίνα Νικολακοπούλου διαβάζει «Τα σπίτια», ένα δικό της κείμενο. (δίσκος: Προσοχή Τρίφωνο (2008))

Ορέστης Αλεξάκης, Λεπτομέρειες για σπίτια που παλιώνουν
 
Κανείς δεν ξέρει πού
κοιτούν
τα σπίτια

μέσ’ από τ’ ανοιχτά παράθυρά τους
σαν προβολέα το βλέμμα περιφέρουν
φωτίζοντας ένα δικό τους κόσμο

Τα βράδια
κλείνουν πια τα βλέφαρά τους
βυθίζονται βαθιά στην ύπαρξή τους
νιώθουν κι αυτά το σώμα τους
ακούνε
τις πέτρινές τους φλέβες να φουσκώνουν

μέσα στα κύτταρά τους ξαναζούν
ψίθυροι των νερών
φωνές του ανέμου

Τα σπίτια μοιάζουν κάπως με τους τάφους
όπου νεκροί και ζώντες συνυπάρχουν
ο χρόνος τους ακινητεί
το παρελθόν τους και το μέλλον τους
χωρούν
μες στο πλατύ κι ασάλευτο παρόν τους

Όμως
πεθαίνουν κάποτε κι εκείνα
σωρεύεται στα στήθη τους σκοτάδι
σπάζουν τα κόκαλά τους απ’ το βάρος

και ξαφνικά
μια νύχτα
καταρρέουν
μ’ ένα βαθύ λυγμό που συγκλονίζει

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)[/color][/font]

[spiros]

This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper.

T. S. Eliot, The Hollow Men

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=ap8ML1WsTOU

Διονύσης Σαββόπουλος, Μαύρη θάλασσα (δίσκος: Βρώμικο ψωμί (1972))

Ορέστης Αλεξάκης, [Τόσο γυμνός...]
 
Τόσο γυμνός που ντρέπομαι τη μνήμη

Τόσο τυφλός που βλέπω την αλήθεια

Τόσο πιστός που απόμεινα μονάχος

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=OZlgenUVp2M

Νίκος Παπάζογλου & Τάκης Σιμώτας, Το πηγάδι (δίσκος: Σύνεργα (1990))

Ορέστης Αλεξάκης, Το πηγάδι
 
Πώς βρέθηκα λοιπόν ανεβασμένος
πάνω σε τούτο το
κωδωνοστάσι;
Νύχτα κι αγέρας σκοτεινός φυσάει
κι όπως βαριά στενάζουν οι καμπάνες
με διαπερνά το ρίγος της αβύσσου

Κατρακυλώ στη σιδερένια σκάλα
Κι αν όμως είν’ η θύρα κλειδωμένη;
Κι αν ίσως δεν μπορώ να ξεκλειδώσω;

Νιώθω νερά στα πόδια μου
κοάζουν
τριγύρω μου βατράχια
με φωτίζει
ξάφνου ο θαμπός φανός του νεωκόρου
που σκύβει από ψηλά και μου φωνάζει

Ανέβα πάλι επάνω, χριστιανέ μου
τι θέλεις τέτοιαν ώρα στο πηγάδι
θα σε τραβήξουν κάτω τα τελώνια

Κι απορημένος κάνει το σταυρό του

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Ux5UkHPvkdQ

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Απόψε πουθενά
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Κανονικά (1984))

Ορέστης Αλεξάκης, Ο περιπατητής της παραλίας
 
Βρίσκω εκκωφαντικά τα γεγονότα
τις διατυπώσεις πληκτικές
το όλον έργο περιττό και χρονοβόρο
Κι αν ίσως κάποτε συμπράττω
θύμα κι εγώ μοιραίων συσχετισμών
όμως κρατώ τις όποιες αποστάσεις
τεκμήρια της αθωότητός μου
Γι’ αυτό αποφεύγω τους
συνωστισμούς
και προτιμώ τις άδειες παραλίες
φίλος και μνήμων των κυμάτων πάντα
πιστός ακροατής
των οριζόντων
Γι' αυτό αποφεύγω να
συνομιλώ
και με τον ίδιο ακόμη τον εαυτό μου
Θέλω ν’ ακούω ψιθύρους ουρανών
θέλω ν’ ακούω τριγμούς
πέραν των τάφων

Σβήστε λοιπόν αυτούς τους προβολείς
μη με διαλύετε στους
ορυμαγδούς σας
αφήστε ν’ αφουγκράζομαι γκρεμούς
αφήστε να θωπεύω
τους νεκρούς μου

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

Orestis Alexakis - El caminante de la playa - YouTube

Απαγγέλλει ο ποιητής.

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=ah_ostWzonU

Γιάννης Μαρκόπουλος & Κ. Χ. Μύρης, Μάνα
(τραγούδι: Σοφία Παπάζογλου & Αλκίνοος Ιωαννίδης από συναυλία στο Ηρώδειο (2009) /
πρώτη εκτέλεση από τον Νίκο Ξυλούρη στον δίσκο Ιθαγένεια (1972))

Ορέστης Αλεξάκης, Ερωτηματικά ψυχοσαββάτων

μνήμη Τάσου Κόρφη
 
Έρχονται οι φίλοι μού
χτυπούν την πόρτα
τι να τους πω θα τους ανοίξω πάλι
κι εξ άλλου χρόνια τώρα πεθαμένοι
κι εξ άλλου
χρόνια τώρα που κρυώνουν
Και το σκυλί – τι άβυσσος αλήθεια –
κουνώντας την ουρά
καλωσορίζει
Προς τι λοιπόν οι μάταιες αντιστάσεις;
Ποιος ορθοτόμος και
δικαιοκρίτης;
Και ποιος εγώ που δήθεν τοπογράφος
οριοθετώ
τον πάνω κόσμο από
τον κάτω κόσμο;
Και ποιος εσύ
που αμίλητος ανοίγεις
παλιά συρτάρια και
βαθιά σεντούκια
ψάχνοντας το χαμένο μυρογυάλι;
Και ποιος αυτός
που αντίκρυ μου στην τάβλα
χύνοντας δάκρυα φλογερά
μια πίνει κόκκινο κρασί και μια
την ερημιά των τάφων τραγουδάει;

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=H9xjqa48IjE

Γιάννης Πάριος, Το σημάδι του έρωτα (δίσκος: Δώσε μου λιγάκι ουρανό (1999))

Ορέστης Αλεξάκης, Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι

Είναι που πίσω απ’ τη σιωπή σου ταξιδεύουν
τα καραβάνια
των λησμονημένων

Είναι που μες στα μάτια σου σαλεύουν
σκιές νεκρών
μορφές αγαπημένων

Είναι που μοιάζεις με ταξίδι στο αχανές
Είναι που δρόμους άλλους φανερώνεις

Είναι που κλείνεις τις
καταπακτές
και στο καινούριο θαύμα ξημερώνεις

Είναι που μες στο φέγγος σου αγρυπνώ
σα να πιστεύω πως
υπάρχω ακόμα

Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=3xv4yGkTBTs

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Ο Δερβίσης
(τραγούδι: Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Ανθρώπων έργα (19939))

Ορέστης Αλεξάκης, Ο ληξίαρχος

Ίσως λοιπόν
πίσω από τόσους χωρισμούς
να βρεις κι εσύ το νόημα της ζωής σου
καρφώνοντας στην όχθη τού αχανούς
βίγλα του ακατανόητου
τη σιωπή σου

Γιατί κι ο χρόνος γέρων είναι
και κυφός
κι όση σοφία θησαύρισες καπνός και σκόνη
Δε μένει παρά λίγο γκρίζο φως
Κι ο σκοτεινός Ληξίαρχος που ζυγώνει

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

Ορέστης Αλεξάκης, Ο καθρέφτης

Μισόφωτο στην αίθουσα
μονάχος
άγνωστο τι γυρεύοντας
κοιτάζω
τεράστια κάδρα γύρω μου
πορτρέτα
νεκρών παιδιών
και πένθιμα τοπία
τόπων αγνώστων ή
λησμονημένων

Τέλος διακρίνω τον
βαθύ καθρέφτη
καθώς τεράστιο κάδρο δίπλα στ’ άλλα
και μέσα εκεί
παιδί
τον εαυτό μου
στη μέση μιας απέραντης ερήμου

Κρατώντας θυμιατήρι και λαμπάδα

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=BX3Ztxtm6F4

Μάριος Φραγκούλης & Παρασκευάς Καρασούλος, Τον εαυτό του παιδί
(τραγούδι: Μάριος Φραγκούλης / δίσκος: Φεγγάρι ερωτευμένο (1999))

Ορέστης Αλεξάκης, Στις αίθουσες αναμονής

Όσοι προσμένουν σιωπηλοί στους προθαλάμους
πλήττουν θανάσιμα, παλιά περιοδικά
βαριεστημένα ξεφυλλίζουν, μόνο
φωτογραφίες αδιάφοροι κοιτώντας
Άλλοι θυμούνται περιστατικά
ξεθωριασμένα από τον χρόνο κι άλλοι
σκέπτονται πράγματα που μόνο μέσα
στη νοσηρή τους φαντασία συμβαίνουν
Κάποιοι τρελαίνονται στο τέλος κι εφορμούν
βγάζουν τα μπουκαλάκια τής βενζίνας
ραντίζουν πολυθρόνες και κουρτίνες
κι όπως αλλόφρονες γιατροί γονυπετούν
και θρηνωδούν σπαραχτικές σειρήνες
αυτοί γυρνούν σε χρόνια μακρινά
θυμούνται το τραγούδι της μητέρας
το γέλιο της, τα μαύρα της μαλλιά
μικραίνουν πάλι, γίνονται
παιδιά
κρύβονται στην ποδιά
της νοσοκόμας

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[spiros]

Δεν ξέρω αν έχω πετύχει άλλο ποιητή που να μου αρέσει τόσο πολύ τόσο μεγάλος αριθμός ποιημάτων του...

[wings]

Δηλαδή σε πέτυχα στο δοξαπατρί με την παρουσίαση του έργου του Ορέστη, ε; :-)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Qt8PzhsKaEM

Μάριος Τόκας & Φίλιππος Γράψας, Η εθνική μας μοναξιά
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Η εθνική μας μοναξιά (1992))

Ορέστης Αλεξάκης, Το κατοικίδιο ζώο μοναξιά

... θέλει φροντίδα θέλει
προστασία
δεν αγαπά τους κοπετούς
τα φώτα
μόνο στο ημίφως κάπως ησυχάζει
Λοιπόν αν τύχει κάποτε ν' ακούσει
φωνές από το βυθισμένο σπίτι
και ζωντανέψουν οι παλιοί τριγμοί
και λάμψουν απροσδόκητα οι καθρέφτες
τότε

ξυπνούν οι τρομαγμένες μνήμες
οι εφιαλτικές αναδρομές
τα πάθη των εξιλασμών
τα δάκρυα των καθαρτηρίων

Ραγίζουν οι μορφές και στάζουν φως

Θυμώνει το θηρίο και σκοτώνει

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

Πλατεία Αμερικής - Αρλέτα - YouTube

Λάκης Παπαδόπουλος & Μαριανίνα Κριεζή, Πλατεία Αμερικής
(τραγούδι: Αρλέτα / δίσκος: Περίπου (1984))

Ορέστης Αλεξάκης, Όσα δεν μάθαμε ποτέ για τα σκυλιά

Έχουν δική τους μοίρα τα σκυλιά
δικό τους πρόσωπο θεού λατρεύουν
δικό τους αγναντεύουν ουρανό
δίνουν δικό τους ορισμό για τους ανθρώπους
Κρατούν τη μνήμη τού
κατακλυσμού
το ρίγος για μια άγνωστη πατρίδα
ψάχνουν το δάσος κάτω από την πόλη
θέλουν να ξεψυχήσουν σ’ άλλους τόπους
Κάποτε μες στον ύπνο των σκυλιών
θρηνούν οι λύκοι
σαλεύει ο φόβος τα βαριά κλαδιά του
φίδι σφυρίζει η πείνα την οργή της
Ακούν στα βάθη την παλιά οιμωγή
της ερημιάς τον προσκλητήριο θρήνο
δαγκώνουν την αόρατη αλυσίδα
κόκκινο φως τα μάτια τους τυφλώνει

Θυμούνται φλόγες και
ξεριζωμό

Ξυπνά το αγρίμι μέσα τους
και κλαίει

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=o1oPMRP50-g

Μίκης Θεοδωράκης & Πάνος Κοκκινόπουλος, Είναι μακρύς ο δρόμος σου
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / δίσκος: Πολιτεία (1961))

Ορέστης Αλεξάκης, Είναι μακρύς ο δρόμος προς το θαύμα

Ατέλειωτος ο δρόμος σου

Μια φωτεινή γραμμή
στο μαύρο φόντο
που τη βαδίζω και
μ’ εξουθενώνει

Σα να ’ναι το σκοινί πούχεις πετάξει
στο σκοτεινό πηγάδι μου Μητέρα
τυλίγομαι μ’ αυτό
και περιμένω
κάποιος απ’ το βυθό
να με ανασύρει

Από τη συλλογή Ο ληξίαρχος (1989)