Κάρολος Τσίζεκ

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Πικρό φθινόπωρο

Στον μαυροπίνακα της νύχτας,
στα λευκά φύλλα της σιωπής,
με αργές κινήσεις χαρτορίχτρας
γράφουνε οι στάλες της βροχής

όσα κρυφά με βασανίζουν
και δεν τα ξέρει άλλος κανείς,
καθώς τα τζάμια κροταλίζουν
κι εσύ, μακριά μου, αδιαφορείς.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Αγρύπνια

Δεν λέει ο ύπνος να με πάρει,
σώνεται η νύχτα, η αυγή ζυγώνει
κι έχει χαλάσει η διάθεσή μου,

μα χέρι αργό, στη θύμησή μου,
τον κόρφο σου ξεθηλυκώνει,
όμοιο με δίδυμο φεγγάρι,

παρηγοριά στη λύπησή μου,
σαν του θηράματος το χνάρι
που ο κυνηγός είδε στο χιόνι.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Αντιστροφή

Κορμί ζεστό πλάι στο δικό σου,
πάθη που η νύχτα αναμοχλεύει
και αψύ κροτάλισμα από σκεύη
διέκοπταν πάντα τ’ όνειρό σου.

Τώρα που το αύριο λιγοστεύει,
άλλος δεν στέκει στο πλευρό σου
κι ό,τι λαχτάρησες στερεύει,
κλωθογυρίζει στο μυαλό σου

ό,τι είδες, είχες, σου συνέβη
και πώς παρήλθε, αλίμονό σου,
όραμα αχνό που σε παιδεύει,
θύμηση που έγινε όνειρό σου.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Το κόκκινο χαλί

Πάνω στο κόκκινο χαλί,
όπου ξυπόλητη πατούσες
κι είχαμε σφιχταγκαλιαστεί
ενώ φυσούσε, έξω, βοριάς,

σαν απαλές πατημασιές
από τις άσπρες σου πατούσες,
άστατες ρίχνουν τώρα σκιές
τα στιλπνά φύλλα της μουριάς

κι ας δώσαμε όρκο∙ μα ήταν ψέμα,
λύχνος που σβήνει την αυγή:
με αληθινής αγάπης αίμα
βάφουν τα μούρα στην αυλή.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Παλιά συνήθεια

Στο ίδιο τραπέζι, όπου ακουμπούσε
τα δίδυμά σου, σαν πεπόνια,
ήσυχα τρώμε∙ θα μπορούσες
να δείξεις λίγη, έστω, συμπόνια.

Ούτε όταν πιεις σου κάνει κέφι
όπως παλιά ν’ αγκαλιαστούμε,
το δείπνο ο έρωτας δεν στέφει,
σου αρέσει μόνο να μιλούμε

Μα, όσο καλά κι αν μαγειρεύεις,
αφού πια το έβαλες γινάτι,
τι τα ζητάς, τι τα γυρεύεις,
εμένα μου έλειψε το αλάτι

κι αν με κρατά η παλιά συνήθεια
και συνεχίζω την παρέα,
νιώθω η καρδιά μου ότι είναι ηλίθια
που δεν υπέστειλε σημαία.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Παραλληλισμός

Κάθομαι στην πλατεία του χωριού,
κοιτάζοντας τη σκύλα με τον σκύλο
που, λίγο αδέξια, ό,τι απαιτεί το φύλο
επιχειρεί, με πείσμα αρσενικού.

Όμως η σκύλα, ολότελα απαθής,
προκλητικά αγνοεί τον ερωτύλο
και ανάλγητη μπροστά σε τόσο ζήλο
σε κάνει τελικά να αγανακτείς.

Ώστε ούτε εδώ τα πράγματα είναι απλά,
δεν παιδεύουν μονάχα τους ανθρώπους:
σε ό,τι μου αρνιέσαι εσύ, με χίλιους τρόπους,
δεν μ’ ενθαρρύνουν μήτε τα σκυλιά.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Μηροί

Κάθισες ανακούρκουδα∙ οι μηροί σου
μοιάζουν φτερά κατάλευκα πιερίδας
που σε λουλούδι επάνω ανοιγοκλείνουν
δείχνοντας κάθε τόσο αυτό που κρύβουν,
κρύβοντας κάθε τόσο αυτό που δείχνουν.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Δύσκολη σχέση

Απέχει λίγο απ’ τη βρομιά,
όσο και η έκσταση απ’ τη ζάλη,
αυτή η αλλοπρόσαλλη ευωδιά
της ιδρωμένης σου μασχάλης.

Μα εσύ επιμένεις φορτικά
απλώς να λες τι δεν σου αρέσει,
είτε σε αγγίζω στοργικά
είτε σε κάνω να πονέσεις.

Ενίοτε η αμφίεση η πολλή
θυμίζει λίγο πανοπλία
και η τροχοπέδη μ’ ενοχλεί
μιας ακατάσχετης φλυαρίας.

Σαν ακροβάτης η ηδονή
να φτάσει αντίπερα πασχίζει
σ’ ένα ετοιμόκοπο σχοινί
κι άδικα εσύ την ταλανίζεις.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Η κοτόσουπα

Η άρθρωση πίσω από το γόνατό σου
με σχισμένο στομάχι κότας μοιάζει,
τραχύ, όταν δεν το φας καλοβρασμένο.

Τι σκέψεις να περνούν απ’ το μυαλό σου;
Σκύβεις πάνω στη χύτρα που κοχλάζει
κι εγώ να με φιλέψεις περιμένω.

Όχι, ασφαλώς, αυτές που ο νους μου βάζει:
σαν να μου τάζει κάτι αόρατό σου
το φόρεμά σου, το ανασηκωμένο.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Νύχτα με φεγγάρι

Στις κόρες των ωραίων σου ματιών
καθρεφτιζόταν χθες το φεγγαράκι
σαν δόλωμα μοιραίο για τη λεία
που, έκθαμβη, αδυνατεί να κάνει πίσω.

Καθώς πρόβαλε η ρίζα των σμιχτών
δάχτυλων του ποδιού σου απ’ το γοβάκι,
τα απόκρυφα μου θύμιζε σημεία
του κορμιού σου, που θέλω να φιλήσω.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Θύμηση

«Δεν σε κακίζω» —κι έκλαιγε—
«που πια δεν μ’ αγαπάς:
αν πρώτα ο ήλιος έκαιγε,
τώρα φυσάει βοριάς.»

Πέρασαν χρόνια, βρέθηκα
κι εγώ στην ίδια μοίρα:
πώς, τότε, την βαρέθηκα;
Γιατί την αποπήρα;

Τα αγύριστα φουντώσανε
στη μνήμη, ξαφνικά.
Μια μαχαιριά μου δώσανε
πισώπλατα, κρυφά.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Πόθοι στον καθρέφτη

Με εξάρες μοιάζανε, στα ζάρια,
τα δυο σου ολόγιομα φεγγάρια,
καθώς σε χέρια ανάξιου παίκτη
γυμνά προβάλλαν στον καθρέφτη.

Τώρα στα κρύα τα σεντόνια,
σαν χνάρι εφήμερο στα χιόνια,
ούτε η λακκούβα πια δεν μένει
απ’ το κορμί σου νοτισμένη.

Μα εγώ βαθιά μέσα μου νιώθω
πάντα να καίει τον ίδιο πόθο,
μ’ όλο που χρόνια έχουν περάσει
κι έχουμε, χώρια, οι δυο γεράσει.

Όταν τη νύχτα δεν κοιμάμαι,
το λάγνο σύμπλεγμα θυμάμαι,
ενώ αμυδρό ένα φέγγος πέφτει
στο ασήμι του άδειου, πια, καθρέφτη.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Εν τω ευ

Του ματιού η αστραπιαία αναλαμπή
μιας θελκτικής γυναίκας που θαυμάζει,
καθώς με πάθος την κρυφοκοιτάζει,
λέει πιο πολλά στον τυχερό εραστή

από ένα πολυσέλιδο βιβλίο,
σαν αυτά που τις νύχτες πάντα ανοίγω
πριν πέσω μόνος σε κρεβάτι κρύο.

Ποιητή, πού νάβρεις που με τόσο λίγο
τόσα πολλά και ωραία θα σου πει.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Χηρεία

Χήρεψα και η γειτόνισσα νομίζει
ότι άγρια πείνα τώρα με θερίζει
γι’ αυτό και κάθε τόσο με φιλεύει
κι είναι αλήθεια ότι εξαίσια μαγειρεύει.

Πότε θα βρω αφορμή να της ανοίξω
την καρδιά μου και πώς να ομολογήσω
ότι έχω πάντα κάτι να τσιμπήσω,
αλλά σχεδόν ποτέ κάτι να γλείψω.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)

[wings]

Κάρολος Τσίζεκ, Προσήλωση

Χωρίζουν δρόμοι που είχαν σμίξει
όμως δεν φεύγει το μεράκι.

Αφού έφαγε ό,τι του είχαν ρίξει
ο σκύλος γλείφει το τσανάκι.

Από τη συλλογή Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)