Μάνος Λοΐζος & Λευτέρης Παπαδόπουλος: Ήλιε μου, σε παρακαλώ
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Να ’χαμε τι να ’χαμε (1972))
Μαρία Καρδάτου, Ήλιος με χάπια
Όταν στην Ανατολή το μεγαλόπρεπο φως
Υψώνει το φλεγόμενο κεφάλι του [...]
Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Στοιχειωμένοι στίχοι
τη νύχτα χτυπούν την πόρτα
Ήχοι παράξενοι ακούγονται
αναστεναγμοί, κραυγές
και λέξεις ακατανόητες
Ο ύπνος σε καταρρακώνει
χάπια κοιμίζουν το πνεύμα σου
και χάπια σε ξυπνάνε, Ήλιε μου
Μικρός ανίσχυρος άνεμος
περνάει απ’ τα κλειστά σου
βλέφαρα που πεταρίζουν
πλάθεις το μέλλον με φωτιά
που αναβλύζει από την ψυχή
Να επινοήσουμε
έναν όμορφο κόσμο
τώρα που η μέρα
δείχνει τα δόντια της
και το μικρό ιστιοφόρο
φεύγει μακριά.
Φτιαγμένοι από μουσική
περιφερόμαστε
μοναχικοί πλανήτες
στο αδέκαστο σύμπαν
Πού ήσουν όταν σε χρειάστηκα
Σε άλλον κόσμο μακριά
Πού ήμουν όταν με ζητούσες
κλεισμένη σε δωμάτιο σκοτεινό
που ήταν ολόκληρη η γη
Κάποτε το φως σου
έγινε μαύρο σημάδι
πάνω από τα κάστρα
κι έπεσε σαν μέδουσα
μαβιά στην παραλία
Είσαι ο μόνος ευγνώμων
για τη ζωή σου, Ήλιε μου
θα ήθελα να με διδάξεις
τη γαλήνη που εκπέμπεις
κι ας έχεις άρρωστη καρδιά
Τυφλή είμαι όταν μένεις
κλεισμένος πεισματικά
πίσω από τα τείχη
και ζυγίζεις τη μέρα
με τη νύχτα
ποια έδωσε περισσότερο πόνο
και ποια αποκήρυξε
μετά βδελυγμίας
τις κρυφές χαρές
Στοιχειώνεις τις νύχτες
στα κάστρα
Τη μέρα χάνεσαι στην ομίχλη
όπως κι εγώ στην ταράτσα
με τα λευκά περιστέρια
Γίνομαι μια μελωδία
θλιβερή
ένα τραγούδι ατονάλ
Είναι σκληρή η ζωή
χωρίς φως
θα ήταν αβάσταχτη
χωρίς τις λέξεις
Ο σκελετός μας φωτίζει
πίσω από τις ακτινογραφίες
Ας υποκριθούμε
πως δεν τον βλέπουμε
Ας παίξει η μουσική
κι οι λέξεις ας χαθούν
για λίγο μόνο
όσο να βγουν
οι πρώτες ακτίνες
να εξορκίσουν το κακό
Από τη συλλογή Η αποκαθήλωση της σκιάς (2012)