Ανδρέας Λίτος, Ζεστή αγάπη
Γύρω-γύρω πρόσωπα ζητούν, φωνάζουν
–και δικαίως–
για την ισοκατανομή στο ψωμί, στον ήλιο.
Κι από το παρελθόν κι από το μέλλον
βουίζουν οι αέρηδες της ανέσπερης ελπίδας,
των ονείρων τα πολύπτυχα φτερά και τα δάκρυα.
Η κραιπάλη αδιάντροπη, περήφανη
όλους τους περιγελά
κι ο φτωχός στριμωγμένος στην σκιερή γωνιά,
στο ρίγος του κόσμου.
Από τις μικρές θύρες προβάλλει
η κυρά Δικαιοσύνη λάμπουσα,
όμορφη, ψυχρή, απόμακρη.
Εγώ προτιμώ την κοντινή ζεστή ομορφιά
της κρυμμένης αγάπης του γείτονά μου.
Νιάτα που έχει η αγάπη!
Από την ποιητική συλλογή Φως στην ογδόη (2009)