Δημήτρης Σέκερης, Μνημόνιο
Αιμόφυρτοι ταραχοποιοί βίγλες – ψήγματα νύχτας μυθικής
στα καφενεία οιωνοσκόποι κι άνεργοι
κι οι γυναίκες, θανάτου μίσχος,
ν’ αυγατίζουν τον πυρετό στις παραλίες με τις τηγανιτές πατάτες.
Εκείνος πολεμάει να ζήσει με την επικαρπία
του συλλογικού ονείρου
όμως μονάχα η κλειστή φωνή του φίλου
ή το πολύ ο νεκρός με το άδειο μάτι.
Μια περίπτωση Σίσυφου, είπες.
Αίμα σεπτό, βίγλα και προμαχώνας που πατήθηκαν
κι ας επιμένεις να ζητάς το τίμημα των λέξεων.
Έτσι κι αλλιώς υπάρχει η συνείδησή σου,
εκεί που στρίμωξες φως και παρακαταθήκες αίμα
και τους Μακρυγιάννηδες με τα δεκανίκια,
μια πληγή με ασύλληπτο βάθος.
Τώρα λογοδοτείς στους κήνσορες που δασκαλέψανε το θαύμα
κι ολοένα επιστρέφεις αναζητώντας τις επαληθεύσεις
στο ρημαγμένο σώμα της γυναίκας που αναρριπίζει στους λυγμούς
φαρμακωμένο και διφορούμενο
φτάνει να μη ξεχνάς πως δίπλα σου ουρλιάζει το τυχαίο
ώσπου να πέσεις στο χάσμα του.
1969
Από την ποιητική συλλογή Αγωγή (1972)
