Κατ' αρχήν δεν ήξερα εάν έπρεπε ν' αρχίσω το νήμα αυτό εδώ ή στο Ancient Greek Translations, αφού έχει να κάνει με τα αρχαία ελληνικά, αλλά δεν έχει να κάνει καθόλου με μεταφράσεις. Για αυτό εάν κάποιος συντονιστής θεωρεί ότι ανήκει εκεί σας παρακαλώ να το μετακινήσετε.
Εν πάσει περιπτώσει, ήθελα να ανοίξω το θέμα της αρχαίας προφοράς επειδή ξέρω ότι εδώ υπάρχουν πολλοἰ που είναι πολύ μορφωμένοι στην ελληνική γλώσσα, και μερικοί που έχουν μάθει τα αρχαία ελληνικά. Δεν έχω μιλήσει και με πολλούς που μεγάλωσαν και εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα για αυτό το θέμα και δεν έχω καθόλου ιδέα πως τα διδάσκουν εκεί (υποθέτω όμως ότι τα διδάσκουν με την σημερινή προφορά της γλώσσας), και είμαι λίγο περίεργος να δω τι έχετε να πείτε. Έχω διαβάσει αρκετά κείμενα για το θέμα στο διαδίκτυο που προωθούν την σημερινή προφορά και άλλα που προωθούν την προφορά του Έρασμου, και έχω πάρει δικά μου συμπεράσματα.
Θα πω όμως ότι συμφωνώ με τις περισσότερες ιδέες του Έρασμου αφού και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς μας λέει πως το βήτα προφερόταν μόνο με τα χείλη· δηλαδή δεν είχε χειλοδοντική προφορά όπως έχει σήμερα (προσπάθησα και να προφέρω το βήτα όπως προφέρεται σήμερα χωρίς τα δόντια μου... δεν γίνεται με τίποτα :P). Το πρόβλημα είναι όμως ότι εδώ στην Βόρεια Αμερική πολύ το παίρνουν αυτό και νομίζουν ότι σημαίνει ότι τα αρχαία ελληνικά ακούγονται ακριβώς όπως τα αγγλικά, και διαφωνώ απόλυτα με αυτό.
Έχω πάει σε πολλές ιστοσελίδες που μερικοί έχουν ανεβάσει αρχεία με τον εαυτό τους να μιλάνε αρχαία για να τα ακούμε, και μου σπάει τα νεύρα όταν ακούω το -ρ- να ακούγεται σαν το -r-, και το -ο- όπως το αγγλικό -o- στην λέξη pot, και ακόμα πιο πολύ όταν τις δασείες τις ακούω σαν σκληρό -h- που τους κόβει την ανάσα τελείως... πνεύματα είναι, όχι πορδές του στόματος!
Εσείς τι λέτε;