Νίκος Δόικος

[wings]

Νίκος Δόικος: Άσκηση 4η – Σαμοθράκη (από «κάβ-» έως «καλλιρρ-»)

Κάβειροι γιοι του Ηφαίστου δεινοί κατεργαστές μετάλλων
Καγχάζουν με των Σαμοθρακών τα Ιερά Μυστήρια
–απλήρωτοι οι δούλοι στις σπηλιές, περικοπές
στων ιερέων τις συντάξεις, ελλείψεις σε θυμιάματα,
σίτον, οίνον και έλαιον, σε φύλλα ελιάς και δάφνης–
Κάδους παλιών απορριμμάτων αναμοχλεύουν οι ταγοί
μήπως κι ανεύρουν όστρακα από παλιές σπατάλες,
Καθαγιάζουν τους θεούς προστάτες πολιούχους αντί να
Καθαγνίζουν, να καθαρίζουν μ’ εξαγνιστική θυσία την Ύβρη.
Καθαιρέτες χρειάζεται η Νήσος επειγόντως και
Καθαρμό απ’ όλες τις κακές συνήθειες και τις ανίερες συμμαχίες με
Καθεστώτα από καιρό παρηκμασμένα, στο έλεος φαύλων
Καθοδηγητών που αναπαράγονται ως φαρσοκωμωδία.
Καινοτόμες ρήξεις απαιτούν οι μυημένοι Σαμοθράκες,
Καίριες τομές στην εξουσία των Δημαγωγών που
Καιροφυλακτούν ν’ αρπάξουν τον Ιερό Πυρσό της Δήλου,
να αιχμαλωτίσουνε τον Κόη και τη Λουτροφόρο Ιέρεια,
Κακόσπλαχνοι όπως πάντα και
Κακόσχολοι να καταλάβουν τις σπηλιές και νέα
Κακουργήματα να διαπράξουν, ακόμα πιο στυγνά.

Καλλίμορφες κόρες της Σάμου Θρακίης, σπλάχνα
Καλλίνικου λαού, συνάξτε τους ορέστες μαχητές, τους
Καλλιρρήμονες σοφούς σας, με γλώσσα γλαφυρή να
συνεγείρουνε της νήσου τους προστάτες, τους Στοχαστές,
τους Ποιητές και τους Ερέτες, να διώξουνε τους φαύλους.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Βραδινοί διαρρήκτες

Δεν έχω πρόθεση να δασκαλέψω.
Τους άθλους σας απλώς καλλωπίζω
με τόνους έντονους, απλώς φροντίζω
να τους θυμάστε όταν αποσυρθείτε
συντροφιά με τα επιτόκια
και τις ακάλυπτες επιταγές,
τις ανεκπλήρωτες επαγγελίες,
τις ανοχύρωτες τις ενοχές που ορθώνονται
πάνω στα βάθρα του κρυφού κελιού,
σαν νηπτικά γλυπτά που τρύπωσαν
και στέριωσαν χωρίς τη θέλησή σας,
χωρίς τις δέουσες τελετές αποκαλυπτηρίων,
κρυφά κρυφά, σαν βραδινοί διαρρήκτες.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Αρτεμίσιον

Δραπέτευσα.
Μετά ’πό τόσους αιώνες κάθειρξης
οι δεσμοφύλακες δεν δώσαν σημασία στο γεγονός.

Εξαϋλώθηκα
και διακτινίστηκα ως δέσμη φωτός
κατά την Έφεσο,
να προσκυνήσω τον Ναό σου.

Δεσπόζεις στις λαχτάρες μου, Αρτεμίσιον.

Καλοκατέχεις τις διαθέσεις των Αστερισμών
προεξοφλώντας τα ηροστράτεια λάθη μου.

Νιώθεις το δέος των προσκυνητών σου
στης Σμύρνας τις ολονυκτίες, στις λιτανείες
των Αφρικάνων Αμαζόνων, στις θυσίες.

Στρατοί αφανίστηκαν για να σε καταβάλουν.
Στρατιές αναλώθηκαν για να σε καταλάβουν.
Χρηματιστήρια απογείωσαν την αξία σου.

Ματαίως.

Μεσουρανείς στον κόσμο των ονείρων,
κει που τ’ ατσάλι του πολέμαρχου
και το χρυσάφι του σαράφη
λιώνουν και φωσφορίζοντας κυλούν
στα μάγουλα των κοριτσιών
ως δάκρυ ερωτικής χαράς.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Απορριμματοφόρες τέχνες

Τούτες τις μέρες
των αναζητήσεων
και τα σκουπίδια μας
εμπνέουν τεχνουργούς.

Ίσως για
να δηλώνεται εμμέσως
πως και τα έρμα διεκδικούν
μεράδι ανάλογο Ιστορίας.

Πετάμε ό,τι χορταίνουμε
κι αυτό μας καθορίζει.
Ως μέτρο κατανάλωσης,
ως ανοχές ανάλωσης.

Σκουπίδια.

Μνημεία να γίνουνε λοιπόν
οι απορρίψεις μας.

Αλήθεια πόσο συγκινητική αυτή η
έγνοια για τ’ ανίσχυρα, τα ευπαθή.

Τιμήσαμε δεόντως τα ευκλεή,
τα πρώτα, τ’ ανεκτίμητα.

Σειρά να δικαιωθούν τα ταπεινά,
τα έσχατα των ρύπων μας
και τ’ άδοξά μας λύματα,
τ’ απόβλητα των ανοχών μας.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος: Άσκηση 5η – Ωκυγράφος ποιητής (από «ωδ-» έως «ωφ-»)

Ωδές καλλίφθογγες μου δώρισες, όσες
Ωδίνες ως αντίδωρα κι αν απαιτούν,
Ωκεανούς με σαγηνευτικά λιμάνια,
Ω μοι, αλίμονο σε μέν’ αν δεν μπορέσω εις τους
Ώμους να σηκώσω την ευθύνη μιας τόσο
Ωμής προκλήσεως: – να μη μετουσιωθούν οι στίχοι μου σε
Ώνια, σε πράγματα και θάματα προς πώληση,
Ώνος, ήγουν αντίτιμο, να μην καταβληθεί ποτέ για εξαγορά τους,
Ώρες του χρόνου τέσσερις να εργάζομαι, μύστης τού
Ωραίου στην στιχοπλοκή μα και για των ωραίων την
Ωφέλεια – όχι ως κέρδος αλλ’ ως επικουρία και συνδρομή.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Ωσάν αλάθευτη αυτόματη επανάκληση

Πολλές φορές παιδεύτηκα
για να προφτάσω βιαστικό ένα φως,
μα κείνο πάντα
ξελογιάζονταν με το σκοτάδι.

Συνοδοιπόρος ευσεβών νομάδων,
ονειροπόλων προφητών,
αναζητώντας γην επαγγελίας,
δεν αξιώθηκα να φτάσω εκεί ποτέ μου.

Ξεστράτιζα.

Και μη ρωτάτε τι και πώς,
ούτε κι εγώ μπορώ να εξηγήσω
ετούτη την ανένδοτη επανάληψη,
ωσάν αλάθευτη αυτόματη επανάκληση,
ν’ ακολουθώ με ζήλο ό,τι χάνεται
κι όλο να χάνομαι στις παρυφές προορισμών.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος: Εκ-τευτονισμός

Διαβιβάσεις, κύριε. Διαβιβάσεις,
απάντησ’ ο Ερμής ερωτηθείς
επίμονα σε ποια Μονάδα υπηρετεί
από τον ενοχλητικό τον Τεύτονα.

Ε, τέλος πάντων, ανυπόφορη
η περιέργεια των Τευτόνων.
Τυχαίο δεν επιτρέπεται για δαύτους,
τα πάντα οφείλουν κάτι να υπηρετούν
ή κάπου ή σε κάποιον ν’ αναφέρονται.

Τ’ αυθόρμητο δεν συγχωρείται,
το δε τυχαίο εγκληματεί.
Το ανοργάνωτο τσακίζει τα γρανάζια.

Σαν όμως υιοθετήσεις τις αρχές τους,
την ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ,
συμβάσεις αορίστου κόστους,
τα λαμπερά ψιμύθια,
τον τιμωρό και ανοικτίρμονα θεό,
αποχαιρέτα τότε τις ωραίες τις νύχτες,
τους περιπάτους των ωραίων ερώτων
και την φιλία φιλελεύθερου θεού.

Κατάντησες κι εσύ παρακολούθημα
κάποιας ατέρμονης γραμμής παραγωγής
στρωμένης με βαρβαρικές συνήθειες.

Ψιμύθιο κι εσύ σαν ίδιο κι απαράλλαχτο
με της σαγήνης τα ψιμύθια δολώματα.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος: Άσκηση 6η – Διέξοδο ψάχνω (από «δαίμ-» έως «διέξ-»)

Δαίμων της Ποίησης τι ψάχνεις τα χαράματα
Δάκρυα στα μάγουλα δε θε να δεις και δράματα
Δάμασα όλα της καρδιάς μου τα καμώματα
Δεήσεις πρόσφερα στον έρωτ’ αναχώματα
Δεινός να γίνω λογοπλάστης αδιαφόρησα
Δέοντα πάντα και με δέος ανιστόρησα
Δεσμώτης κάποιας ενοχής δεν θ’ απογίνω
Δεσπόζω σ’ όλες τις γωνιές μου. Θα επιμείνω
Δημεραστής καλός να γίνω, να πετύχω.
Διέξοδο ψάχνω μία μικρή ρωγμή στον τοίχο.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Ο θρίαμβος της Αλήθειας

Συνάχτηκαν όλου του Κόσμου οι Σκιές
και βάλθηκαν στο κάρβουνο να κρύψουν
την Αλήθεια.
Η Αλήθεια δεν εσάλεψε. Ούτε μιλιά.
Κάθισε αμέριμνη στο χείλος της Αβύσσου.
Κι όταν εγέμισε όλη η Άβυσσος Σκιές,
ένας μεταξοσκώληκας, σιγά-σιγά, τα κέντησε
μεταξωτά τα χείλη της Αβύσσου
κι έκλεισε μέσα τις Σκιές σ’ ένα κουκούλι,
να τις φυλάει μια χρυσαλλίδα τόση δα
στην μεταξένια φυλακή του Ήλιου.

Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου) (2016)

[wings]

Νίκος Δόικος, Δαυλοφόρος εν αναμονή

Εσείς οι νέοι να ετοιμάζεστε ρίχνοντας τον θυμό προσάναμμα
στη φλόγα των σπηλαίων στα έγκατα της Γης φιλιώνοντας μονάχα με
τις αστραπές κι όταν γενείτε ηφαίστειο φωνάξτε με ν’ ανάψω τον δαυλό.

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)

[wings]

Νίκος Δόικος, Θερμαϊκά δειλινά

Τα Θερμαϊκά δειλινά πορφύρα εξοστρακίζεται στο ακαταμάχητο λευκό
Του Πύργου ξεστρατίζει αναζητώντας την ομόχρωμη Ροτόντα φωλιάζοντας
Βαθιά στα βήσαλά της για να ζεστάνει λάρνακες παραιτημένων προσευχών.

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)

[wings]

Νίκος Δόικος, Συγκομιδή

Ωριμάσαμε. Καιρός να πέσουμε στο χώμα. Να μας μαζέψουν μετανάστες.
Να ξεδιαλέξουν τις ψυχές μας αραδιασμένες σε κλωβούς, πριν
έρθει ο έμπορος να εκτιμήσει την αξία τους που έπεσε ωριμάζοντας.

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)

[wings]

Νίκος Δόικος, Πτώχευση

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν κύριοι. Τα σχολεία υπό κατάληψιν
μπάρες διοδίων ανοιχτές περιφρουρούνται από ναύτες της Αβρόρας
κι οι συλληφθέντες ποιητές στη φυλακή κηρύξαν απεργία πείνας.

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)

[wings]

Νίκος Δόικος, Υπόσχεση

Κι αν σκοτωθώ γκρεμίζοντας αγάλματα
ή δρασκελίζοντας τους φράχτες ανακτόρων
μην χαίρεστε∙ ακολουθούν οι κόρες μου.

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)

[wings]

Νίκος Δόικος: Η «ελλειμματική» αρμονία του Χάους (Μάθημα δημοσιονομικής Πατριδογνωσίας)

Νησιά δωματοσκέπαστα μιμήματα της αρμονίας του Χάους, σαλά σοκάκια,
η «Υψικάμινος» της Λευτεριάς, το διαρκές αντάρτικο, όλα συντρίβουν
τη χωροταξία της Πειθαρχίας. Πού να βρεθούν Πλεονάσματα στο Χάος;

Από τη συλλογή Τρίστιχα (2017)