Εγώ δεν είχα την τύχη να παρακολουθήσω τη μαραθώνια συζήτηση στην τηλεόραση,
αλλά παραπάει αυτή η καραμέλα με τη δράκα των επίορκων βουλευτών οι οποίοι
νύκτωρ κατήργησαν το πολυτονικό. Πρώτα πρώτα τα περισσότερα νομοσχέδια
καλώς ή κακώς έτσι ψηφίζονται όταν υπάρχει δεδομένη πλειοψηφία. Επειτα, είναι
ψεύδος και ύβρις ότι δεν είχε προηγηθεί δημόσια συζήτηση. Είχε γίνει ευρύτατη
δημόσια συζήτηση, η κοινή γνώμη ήταν αναφανδόν υπέρ της κατάργησης, τότε,
όπως θα θυμούνται οι παλαιότεροι, ήταν προεκλογική εξαγγελία του Πασόκ,
πολλές εφημερίδες ήδη τυπώνονταν με αυτοσχέδια
μονοτονικά συστήματα. Ουσιαστικά η συζήτηση για το μονοτονικό είχε αρχίσει το
1941, όταν μέσα στην Κατοχή η συντηρητική μερίδα των καθηγητών του Πανεπιστημίου
Αθηνών είχε κινήσει πειθαρχική δίωξη (άλλη δουλειά δεν είχαν) εναντίον του Ιω. Κακριδή
που είχε τυπώσει φυλλάδιο διδακτικό σε μονοτονικό. Στη συζήτηση στη Βουλή το 1976
για την καθιέρωση της δημοτικής, της οποίας τα πρακτικά έχουν περιληφθεί
σε βιβλίο που κυκλοφορεί (του Λαμψίδη), η μεν αντιπολίτευση δηλ. Κέντρο, Πασόκ
και Αριστερά, μέμφεται την κυβέρνηση ότι δεν θεσπίζει το μονοτονικό, ο δε υπουργός
Νιάνιας σχεδόν ζητάει συγνώμη που δεν το κάνει. Οπότε είναι χοντρό ψέμα να λέμε
ότι όλα έγιναν αιφνιδιαστικά.
Φυσικά, η πράξη έδειξε ότι το ισχύον μονοτονικό έχει κάποια ελαττώματα, αλλά αυτό είναι άλλη
ιστορία.
ν.
ΥΓ Οι χαρακτηρισμοί "καραμέλα" και "ύβρις-ψεύδος" φυσικά δεν απευθύνονται σε κάποιον
φίλο του φόρουμ, αλλά στους γυρολόγους της περισπωμένης, τύπου Νέμεσης.