Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, 28η Οκτωβρίου

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Αποβάσεις
ανατινάξεις
παρασημοφορήσεις
θολές εικόνες
σε παλιά «επίκαιρα»
που ζωντανεύουν πάλι –
ένας φαντάρος κλονίζεται και πέφτει
ένας άλλος κουβαλάει το μπουζούκι του
σταθμοί και τρένα
κι ανάμεσα στα μουντά ρούχα και βαγόνια
ένα μωρό με άσπρο ζακετάκι και σκουφί
αλλάζει χέρια.
Πορεία πάνω σε στερημένα βουνά
πόδια τυλιγμένα στα κουρέλια.
Ένα μουλάρι ξεψυχάει
κι ο μουλαράς γονατιστός στα χιόνια.
Μια συστάδα λεύκες αδειανές
μια συστάδα χέρια αδειανά.
Άνθρωποι
πάλι δίκαιοι
και πάλι γελασμένοι.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Η άλλη πατρίδα

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Μέσ’ απ’ της νύχτας τον βυθό
αναδύεσαι
χαμογελάει της πλώρης η γοργόνα
καθώς τη σημαδεύουν οι χρησμοί
και στο κλειστό αμπάρι
παίζουν στα ζάρια την άγκυρά σου.
Ανοίγεις τα πανιά
μια ροδοδάφνη φύτρωσε στην πρύμνη∙
τρώει το σκουλήκι τα κουπιά
μα απ’ τον κρυφό φεγγίτη
ένα ποτάμι από φως
κυλάει στο δέλτα τ’ ουρανού.
Βυθίζονται τα δίχτυα
κι ανασύρουν οξειδωμένα κλέη
όρκους χρυσούς κι ακέραιους αμφορείς.
Παραμονεύουνε οι ύφαλοι
ραγίζει η ζωφόρος
ριπαίος άνεμος σωριάζει τους περιστεριώνες

μα εσύ υπερίπτασαι
με τα πανιά σου ολάνοιχτα
με τα πανιά σου βαπτισμένα σε κώνειο και αίμα
εσύ υπερίπτασαι.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Μαύρο φεγγάρι

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Μαύρο φεγγάρι πλέει στης μέρας τον βυθό
πάνω από νεκροπόλεις και βωμούς
πάνω από ραγισμένες κιονοστοιχίες κι αμφορείς
προγράφοντας τη μοιραία μήτρα∙
πλέει αμετάκλητο στης νύχτας τον αφρό
ανάμεσα σ’ οξειδωμένα προσωπεία και χρησμούς
προορισμένο να σφραγίσει τις λιγοστές υδρίες
θαμπώνοντας τον φεγγίτη του έρωτα
πολιορκώντας την ύστατη αγκαλιά.

Μαύρο φεγγάρι, παλινδρομείς στον ύπνο μας
κάτω απ’ την πάχνη των αστεριών
πίσω απ’ το θρόισμα της λεύκας
λαμπρύνεις τα σκοτεινά ομοιώματα
βαφτίζεις φίλους τους εχθρούς.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Λονδίνο: Χριστούγεννα ’73

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Ένα λιγνό αγόρι
με κοριτσίστικα μαλλιά
και καρό σακάκι
έπαιζε στο βιολί του Μότσαρτ
μες στις επικλινείς στοές του υπόγειου τρένου
το ίδιο πάντα λιγνό και βρόμικο αγόρι
έπαιζε στην κιθάρα του παλιά καουμπόικα τραγούδια
έπαιζε στο μπάντζο του πόλκες
έπαιζε στη φυσαρμόνικά του
και το τενεκεδάκι στα πόδια του αδειανό
μέσα στα καταφύγια του πολέμου
«μικρή νυχτερινή μουσική»
και η ζωή
αδιάκοπα να φεύγει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Στο γυμναστήριο

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Κάθε πρωί ο επιστάτης
πλένει με το λάστιχο τους διαδρόμους
το γήπεδο και τον κισσό του τοίχου.
Ένας έφηβος
με πρόσωπο παιδικό
κι αντρίκειο κορμί
ασκείται στο μονόζυγο.
Ένας ωραίος κένταυρος.
Κάθε πρωί ο θάνατος
φαίνεται αδύνατος.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Το χωρίς τέλος

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Είδα
τους πιγκουίνους της Ανταρκτικής
να εκκολάπτουνε ακίνητοι τ’ αυγά τους
μέρες πενήντα τέσσερις
με ήλιο, παγετώνες, καταιγίδες.
Είδα
έντομα να πορεύονται τεμαχισμένα
ραδίκια να τρυπούν την άσφαλτο
ψάρια αγκιστρωμένα να εκτινάζονται
ανθρώπους ν’ αφομοιώνουνε
λογής λογής μικρόβια και φαρμάκια.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Η κλωστή

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Ζωή, απλώσου!
Κάμποι μ’ αθέριστο
μας περιμένουν
το σιτάρι.

Στην αιμασιά
αέρινη κλωστή
ο χρόνος
ξετυλίγεται
γοργά
και

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Πυριτιδαποθήκη

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Καθώς στην τομή ενός κορμού
βρίσκεις τα χρόνια που έζησε το δέντρο
όλα εκεί
όμοια και το παραμικρό απ’ τα περασμένα
λαθροβιοί μες στις πτυχές του νου:
αρμονική κυψέλη, όπου
ασφαλισμένες
μπαινοβγαίνουνε
οι σφήκες.

Τα παιδιά που παίζουνε το τρένο
στις ξηλωμένες σιδερογραμμές
δεν ξέρεις
πότε θ’ αναπτύξουνε ταχύτητα
και θα σου κόψουνε
τα χείλια
και τα βλέφαρα.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Τοπία ενοχής

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Αγροί των οριζόντων
με το βαμβάκι
ποτισμένο αίμα
στα εκκοκκιστήρια
η ομίχλη απ’ το χνούδι
και πάνω απ’ τα βάθρα του νου
ένα γεράκι ζυγιάζεται
ακινητεί
πριν εφορμήσει καταπάνω
στον πολύτιμο αρουραίο.

Φίδι καλότυχο των βάλτων
πρόσωπα σε θολό νερό
με το βελούδινο μαξιλάρι
τα υπαινικτικά καφασωτά
τον μπαλτά καλά κρυμμένο
κάτω από το πανωφόρι

ζυγιάζεται το γεράκι
ακινητεί
ενώ βαθύβιος βόγκος
την αθωότητα των λόφων
θρυμματίζει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Τα μάτια

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Περπατούσα στην πόλη που γεννήθηκα, όταν ξαφνικά σβήσαν όλα τα φώτα με τους ήχους μαζί. Βαδίζοντας στα τυφλά βρέθηκα κλεισμένη στην ντουλάπα, όπου άλλοτε έπαιζα κρυφτό. Μοσχοβολούσε πάλι λεβάντα και κυδώνι. «Δε θα με βρεις», κρυφογέλασα. Περνώντας ωστόσο μέσ’ απ’ τις χαραμάδες της πόρτας κάτι τεράστιες βελόνες, προσπαθούσε κάποιος να με τρυπήσει. Κι εγώ, το μόνο που νοιαζόμουνα να προστατέψω μέσα στο εφεξής σκοτάδι ήταν τα μάτια μου!

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Ιχνηλασία μικρής ζωής

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Στην άμμο του βυθού
και η μικρότερη γυαλιστερή
κεντάει την πορεία της
με βελονιές
που αρχίζουν και τελειώνουν
αναπάντεχα.

Τυχαία θύελλα στην αρχή
ο αναγκαίος εχθρός στο τέλος –
αδειάζουνε τα όστρακα
και ανοιγμένα μοιάζουνε
με πεταλούδες.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Ο έξω κύκλος

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Απέραντες φυτείες
όπου τίποτα δε σαλεύει.
Σιωπηλά τα έντομα
ξεσπάνε σε πολέμους
γεννοβολάνε οι βασίλισσες
ρέουν οι χυμοί
οι ρίζες προχωρούνε
κάτω απ’ τη γη
και οι καρποί
μεθοδικά
ετοιμάζονται
να δέσουν.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Γένεσις

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Φως πάνω στο φως
σε πολικά οροπέδια κυλάει
λίμνες σχηματίζοντας
ανάμεσα σε άκαρπα βουνά
με τα πρωτόζωα να διχοτομούνται
κάτω απ’ την επιφάνεια των υδάτων
κι επάνω τους να καθρεφτίζεται το άπειρο
–στιλπνό και υπόκωφο–
που μπλέκοντας τα νήματα
οδηγεί
τους αμνήμονες
τους σπαρμένους
απ’ την ανάσα του σύμπαντος
από το θρόισμα των άστρων

καταιγίδα χαράς λούζει τις έγνοιες μας
καθώς στην κορυφή της νύχτας
κρυστάλλινος πυρσός
ανάβει.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Ασύμφωνη συμφωνία*

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Άρρητη μήτρα
βαθιά γεννιούνται
τα μαύρα μέταλλα∙
λάμπουνε
το λευκό τους φως
στων βυθών τα μάρμαρα
στους εξώστες των θεών.
Πλάνης περιπλάνηση
φύση διπλή
πύλη οδύνης και ηδονής
γιορτή και πένθος
ήττα και θρίαμβος
αλληλοδιαθλώμενα.
Κόσμοι αθώοι βίαιοι
μοχθούν
παραληρούν
σε ατραπούς καταστροφής
και αγαθότητας.
Πίδακες λάβας ζέφυροι μουσώνες
φεγγάρια στάχτες ηλεκτρόνια
προσχώσεις σκότους
και φωτός
φρενήρης αρμονία
ευλαβική συγκομιδή...
Κάτω απ’ τη στάθμη της συνείδησης
η ομίχλη της ψυχής
γίνεται πάχνη πρωινή
επικάθεται στον Φόβο
σαν το γρασίδι που δροσερά καλύπτει
τη στέγη του έρημου σπιτιού.
Γυάλινοι κόσμοι που ραγίζουν
και τρέχουν γάργαρα νερά
τα αίματα του αύριο∙
τρέχουν
νερά
αθάνατα.

* Ηράκλειτος.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)

wings

Λία Μεγάλου-Σεφεριάδη, Στη ρευστή οροφή του κόσμου

[Β' Μέρος: Αέρινη κλωστή (1973-1997)]

Ανέβαινε η ψυχή
ανάμεσα σε γνώριμα τοπία σκουριάς
ανάμεσα σε καταιονισμούς αιμάτων
με ψήγματα σιδήρου και χρυσού
με υδρατμούς και πίσσες –

ανέβαινε η ψυχή
ανάμεσα σε άγνωστα τοπία δόξης
άνεμος έπνεε βαθύς ο πόθος
αποκαλύπτοντας
πίσω από πέπλα πένθους
γιορτές του Διονύσου
θριαμβικά νερά
νάματα ιδεώδη
αυτοκρατόρων προσωπεία
στεφάνια με ολόχρυσα φύλλα κισσού
ειδώλια με μέλη κινητά
από τη σαρκοφάγο ενός πεντάχρονου παιδιού –

κι ανέβαινε η ψυχή
–ανάλαφρη σαν πούπουλο–
με το χέρι της μοίρας
για σκέπη.

Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων Στις κρύπτες του χρόνου (1997)