Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 09 Jul, 2007, 11:57:25

Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα
Post by: wings on 09 Jul, 2007, 11:57:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/bakonika.jpg)

Γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε δύο χρόνια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1982 όταν δημοσιεύτηκαν τα πρώτα ποιήματά της στο περιοδικό «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Το ιστολόγιο της ποιήτριας: Αλεξανδρα Μπακονικα (https://bakonika.blogspot.com/)

Ποιητικές συλλογές:
«Ανοικτή γραμμή», εκδ. Διαγωνίου, 1984
«Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα», εκδ. Διαγωνίου, 1990
«Θείο κορμί», εκδ. Διαγωνίου, 1994
«Μαυλιστικά», το Οκτασέλιδο του Μπιλιέτου, 1997
«Παρακαταθήκη ηδυπάθειας», εκδ. Εντευκτηρίου, 2000
«Πεδίο πόθου», εκδ. Μεταίχμιο, 2005
«Ηδονή και εξουσία», εκδ. Μεταίχμιο, 2009
«το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012
«Ο κόσμος απροκάλυπτα», εκδ. Εντευκτηρίου, 2018
«Ντελικάτη γυναίκα», εκδ. Πόλις, 2021
«Η Τελετουργία του Χορού», εκδ. Κουκκίδα, 2023

Ανθολογημένα ποιήματα:


Συνεντεύξεις της Αλεξάνδρας Μπακονίκα:

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ημίφως
Post by: wings on 10 May, 2008, 19:22:49
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ημίφως

Θριαμβευτικά και ξέφρενα βίωσε την ηδυπάθειά της.
Αγαπήθηκε και από άνδρες και από γυναίκες.
Γνώρισε κάθε μορφής έρωτα.
Στο ημίφως της βεράντας όπου γινόταν
το πολύβουο πάρτι, την περισσότερη ώρα
καθόταν σε μια άκρη, ηθελημένα μόνη της
και έπινε.
Βρισκόταν στην κρίσιμη καμπή της ηλικίας
μετά τα σαράντα,
στην κρίσιμη καμπή που το παρόν
αλλά και οι προοπτικές της από δω και πέρα
δεν της πρόσφεραν εξάρσεις και σαγήνη.
Στο ημίφως της βεράντας έπινε,
καρφί δεν της καιγόταν για το πάρτι
και τις συντροφιές που μαζεύονταν εκεί.
Το πολυτάραχο παρελθόν της νοσταλγούσε.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε έμαθα
Post by: wings on 10 Aug, 2008, 13:50:40
https://www.youtube.com/watch?v=CXPhXY-DRqg

Άκης Πάνου, Πήρα απ’ το χέρι σου νερό (http://thepoetsiloved.wordpress.com/2011/02/15/kostas-papadopoulos-pira-ap-to-heri-sou-nero-vicky-moscholiou%CF%80%CE%AE%CF%81%CE%B1-%CE%B1%CF%80-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CE%AC%CE%BA%CE%B7/)
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού & Βούλα Γκίκα / δίσκος: Ρολόι κομπολόι (1969))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε έμαθα

Το χέρι σου, με καθένα από τα δάχτυλα
ελάχιστα ανοιγμένα, είναι ακουμπισμένο
πάνω στο λευκό τραπεζομάντιλο.

Λίγο πολύ σε έμαθα,
μετά από τόσα γεγονότα λίγο πολύ πλησίασα
την υφή του χαρακτήρα σου.
Δεν έχει ταίρι ο αυθορμητισμός
και η σεξουαλικότητά σου,
αλλά και η οξύνοια, οι βαθυστόχαστες σκέψεις σου
ούτε μου διαφεύγει κάποια ροπή σου
για μελαγχολία.

Θα ταραχθώ αν κοιτάξω το χέρι σου
που ακουμπά στο τραπεζομάντιλο,
γιατί το χέρι σχετίζεται πολύ με τη σεξουαλικότητα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έχανα
Post by: wings on 10 Aug, 2008, 23:16:17
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έχανα

Για να βρούμε μιαν άκρη στο αίσθημά μας
με περίμενε σπίτι του.
Πήγα νωρίτερα και τον βρήκα
να κοιμάται στον καναπέ,
πρόχειρα με μια κουβέρτα.
Για να ζεστάνει λίγο η ατμόσφαιρα
έσκυψε ν’ ανάψει το τζάκι.
Τέλειος, ολόκληρος μια θέλξη οφθαλμών
απ' όποια γωνία κι αν τον παρατηρούσα,
καθώς μάζευε τις στάχτες,
άπλωνε τις εφημερίδες και τα ξύλα.
Σάρωνε με τις επιτυχίες του στις γυναίκες,
διαισθανόμουν πως κάποτε, πολύ σύντομα,
θα μ’ άφηνε.
Δεν είχα ψευδαισθήσεις. Κράτησα αρνητική στάση
και τον απέκρουσα.

Δεν είχα ψευδαισθήσεις, ούτε μου έτυχε συχνά
παρόμοιο άντρα δυνατό και αγέρωχο να κουρελιάσω
– στο παιχνίδι, βέβαια, έχανα εγώ.
Κι όμως ήταν απόκτημα για μένα η συντριβή του,
το βουβό του παράπονο, ο τρόπος που με ικέτεψε
για ένα άγγιγμα που δεν χάρισα.

Δεν μου έτυχε συχνά άνδρα δυνατό
και αγέρωχο να κουρελιάσω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παραδοχή
Post by: wings on 27 Aug, 2008, 20:30:16
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παραδοχή

Στάθηκες καμαρωτός στον καθρέφτη
του διαδρόμου, έσιαζες τα μαλλιά σου
και κοιταζόσουν.
Κι εγώ δίπλα σε θαύμαζα
διαποτισμένη όπως ήμουν από τα χάδια
και το σώμα σου τη νύχτα που πέρασε.
Άριστος δεξιοτέχνης αποδείχτηκες για τα ακόλαστα
σε χάδια και αγγίγματα ασυναγώνιστος.

Άστραψε η παραφορά στην ένωσή μας
τη νύχτα που πέρασε.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο επίκεντρο
Post by: wings on 30 Aug, 2008, 21:58:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο επίκεντρο

Εύθυμοι άνδρες, και όπως μου αρέσει εύθυμοι,
έτοιμοι να ξεδώσουν σε ερωτική ελευθεριότητα,
ανάλογα έρχονται και οι προσεγγίσεις τους.
Και είναι η περίπτωση που βρίσκομαι
στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους
και πρέπει να διαλέξω ποιον προτιμώ.
Εξουσία μου η τόση εύνοιά τους.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απαίτησε
Post by: wings on 07 Sep, 2008, 13:04:21
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απαίτησε

Όταν πλάγιασα μαζί του θυμάμαι τη φράση του:
«Σήκω να μου δείξεις τα κάλλη σου».
Μου φάνηκε σαν προσταγή και δεν μου καλοάρεσε.

Ήρθε και το χειρότερο:
Καθώς ντυνόμασταν απαίτησε
να του φέρω τα παπούτσια.
Λες και ήμουν υπνωτισμένη
του έκανα το χατίρι.
Σέρνοντας τα προσεκτικά με τα πόδι μου
–απ’ τη γωνιά που ήταν πεταμένα–
του τα έφερα.
Θύμωσε που δεν έσκυψα
και δεν τα πήγα με το χέρι.
Το θεώρησε παράλειψη εκ μέρους μου:
έπρεπε να σκύψω,
χωρίς σκύψιμο δεν μετριέται η υποταγή.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προσωπογραφία
Post by: wings on 17 Sep, 2008, 18:12:36
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προσωπογραφία

Βαθιά, αδιάλειπτα αγέρωχος
όμως η αδρή αρρενωπότητά του
πώς και με τι να συγκριθεί;
Άγρια κι ακμαία η αρρενωπότητά του
σαν καλοκαιριάτικο λιοπύρι
με καθηλώνει και την αποθησαυρίζω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην αγορά
Post by: wings on 30 Sep, 2008, 18:16:27
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην αγορά

Περπάτησα μαζί της μέχρι το κοσμηματοπωλείο της
στην πλατεία Άθωνος.
Και στην αγορά Μοδιάνο και στο Καπάνι
που περάσαμε, κάποιοι πωλητές
με ασυγκράτητο λίγωμα στη φωνή τους
την πείραξαν.
«Μαγεύτρα είσαι, χαλνάς, κομματιάζεις κόσμο»
ένας από τους πρώτους της φώναξε.
Έφαγε τη ζωή με το κουτάλι,
μέστωσε στην ηλικία,
και απ’ όπου περάσει, αυτό το λίγωμα
στη φωνή των ανδρών σαν αύρα την ακολουθεί.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγκάλιασμα
Post by: wings on 16 Oct, 2008, 21:16:18
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγκάλιασμα

Στο νυκτερινό περίπατο με κάθε προφύλαξη
έπιασε το χέρι μου. Μια χειρονομία που σήμαινε πολλά.
Και δεν ήταν επιτρεπτό από κοινωνικές συμβάσεις
να μας αντιληφθούν οι υπόλοιποι της παρέας
που ακολουθούσαν.
Με θέρμη τρίβαμε τα μπλεγμένα μας δάκτυλα.
Κι όπως με ένα ελάχιστο, στιγμιαίο
αγκάλιασμα χωρίσαμε,
η στύση του κλεισμένη στο παντελόνι του
σκληρή σαν πέτρα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μαυρίλα
Post by: wings on 20 Jan, 2009, 18:35:32
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μαυρίλα

Πήγα στην έκθεση ζωγραφικής
– εκλεκτή γκαλερί, υπόγειο
σε κεντρικό δρόμο.

Η ματαιότητα της ζωής
και το υπαρξιακό αδιέξοδο
δέσποζε στο όραμα του καλλιτέχνη.
Είχε άψογη, τέλεια τεχνική.
Με τι ευαισθησία το χεράκι της τέχνης
σερβίριζε μαυρίλα,
έλα όμως που έρχονται στιγμές
που δεν δέχεσαι άλλη μαυρίλα
και δεν σου κάνουν πια τ’ αδιέξοδα.

Γύρισα ξανά μέσα στα φώτα
και την κίνηση,
με στέγνωσαν οι φοβερές εικόνες τους.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διάπλαση
Post by: wings on 11 Feb, 2009, 19:02:13
https://www.youtube.com/watch?v=uval5X3zp9M

Στάμος Σέμσης & Μιχάλης Μπουρμπούλης, Το μυστήριο με μένα (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2015/03/03/%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%AD%CE%BC%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B7%CF%82-4/)
(ερμηνεία: Μελίνα Κανά / δίσκος: Γενναίοι έρωτες (1997))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διάπλαση

Όπως στριμώχτηκαν στο ταξί
έβαλε το χέρι του στο γόνατό της.
Αλλά και στο δρόμο που περπάτησαν
το χέρι του έψαχνε τις καμπύλες της
στη μέση, στους γοφούς και στο στήθος
πάνω από τα ρούχα.
Σύγκορμος αγάλλονταν που του επέτρεψε
να την αγγίξει μέσα σε τόσους που τη διεκδικούσαν,
καθώς ήταν η μοναδική γυναίκα στην ανδροπαρέα τους,
έτσι όπως ξεκίνησαν και βρέθηκαν στην ξένη πόλη.
Αγάλλονταν όπως ένα παιδί που του αφήνουν πρόσβαση
σε απαγορευμένο θησαυρό, και φωναχτά
εκθείαζε τις καμπύλες της.
Υπήρχε έξαψη, συναγωνισμός και διαπάλη
ανάμεσά τους ποιος θα την αποκτήσει.
Μόνο που εκείνη με όλη την άνεσή της
δεν δόθηκε σε κανένα τους ποτέ.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αποσκευές μου
Post by: wings on 14 Mar, 2009, 14:21:32
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αποσκευές μου

Απανθρωπιές και τραγωδίες
δεν μου είναι άγνωστες.
Δια πυρός και σιδήρου τις έζησα.
Αν με ψάξεις θα βρεις τα βαθιά τους σημάδια.
Σκοτάδια, καταχνιές και θλίψεις
τα κουβαλάω στις αποσκευές μου.

Έχω πιστοποιητικά, συστατικές επιστολές
για δοκιμασίες που άντεξα.
Παίρνω, λοιπόν, το δικαίωμα να στραφώ
και να βιώσω τα φωτεινά και τα χαρούμενα.
Το συναπάντημα, το βύθισμά μου στη χαρά
–που τόσο σπάνια συμβαίνει–
είναι δικαίωμα και κερδισμένος χρόνος.
Δεν έχω ενοχές για τις εξάρσεις της χαράς.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μυστικά ενώθηκα
Post by: wings on 03 May, 2009, 21:06:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μυστικά ενώθηκα

Κάποιες σταγονίτσες απ’ το σάλιο σου
αιωρήθηκαν στον αέρα, καθώς μιλούσες δυνατά
και γελούσες, κι όπως βρισκόμουν δίπλα σου
τις δέχτηκα στα χείλη.
Πιο πολύ και από αγίασμα οι σταγονίτσες απ’ το σάλιο σου,
κι όταν διαλύθηκαν στο στόμα μου,
ήταν σαν μυστικά να ενώθηκα μαζί σου,
σαν μυστικά να σε έβαζα μέσα μου.
Πιο πολύ κι από αγίασμα το σάλιο σου,
κι ας μην έχουμε φιληθεί ποτέ στο στόμα,
κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι μου
πως πάλι θα απομακρυνθείς και θα σε χάσω –
και η συμπεριφορά σου δείχνει
πως δεν μετράω πια για σένα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στηρίχτηκα στο μπράτσο σου
Post by: wings on 26 May, 2009, 18:16:36
https://www.youtube.com/watch?v=nCMly0Qi7Tk

C. Morgan & Πυθαγόρας, Ποτέ δε σε ξεχνώ
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / δίσκος: Έρχονται στιγμές (1975))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στηρίχτηκα στο μπράτσο σου

Δική σου η επιλογή να πάμε σινεμά.
Ένας ποιητικός αισθησιασμός
όλο το έργο που είδαμε,
ζεστάθηκα από τέχνη ωραία δοσμένη.
Και ο πρωταγωνιστής θύμιζε τον παλιό μου έρωτα,
τον μοναδικό λάγνο έρωτά μου
που με παράτησε πριν λίγα χρόνια.

Βγήκαμε από το σινεμά
και στηρίχτηκα στο μπράτσο σου.
Στηρίχτηκα στη θαλπωρή
και στην επιθυμία για το σώμα σου.
Όσο δεν φαντάζεσαι σε είχα ανάγκη
να ξεχάσω, να καταστείλω μέσα μου
τον παλιό μου έρωτα.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέσα στην κίνηση
Post by: wings on 13 Jun, 2009, 01:36:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέσα στην κίνηση

Ξέφυγε τη στενή πολιορκία των ανθρώπων,
ξεγέλασε τους φωτογράφους
κι ύστερα χάθηκε αθόρυβα
στους πολυσύχναστους δρόμους∙
πότε πότε σφυρίζοντας
το ξεχασμένο τραγουδάκι
ή κάποιο τρελό ρυθμό της εποχής
να ξεγελάσει την πολιορκία
οποιασδήποτε μελαγχολίας,
κι ας είχε στο νου του
το λίγο χρόνο που έμενε
να διαγράψει χαρτιά, τηλεγραφήματα
απεγνωσμένους έρωτες.

Όταν συναντηθήκαμε με ρώτησε:
«Λοιπόν η κατάσταση
όπως πάντα ενθαρρυντική;»

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)


Η συλλογή αυτή είναι η πρώτη της Αλεξάνδρας Μπακονίκα και τυπώθηκε όπως και οι δύο επόμενες για τις εκδόσεις Διαγωνίου (του Ντίνου Χριστιανόπουλου) με εξώφυλλα φιλοτεχνημένα από τον Κάρολο Τσίζεκ (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=27778.0).
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλατεία Σιντριβανίου
Post by: wings on 30 Jun, 2009, 23:13:39
Το παλιό σιντριβάνι στην πλατεία Σιντριβανίου.

«Θεσσαλονίκη | Ιστορία της πόλης και του Δήμου», ιστορικοί συγγραφείς, εποπτεία Ν. Κ. Μουτσόπουλος, σύμβουλος έκδοσης Ν. Καραμανλής, επιμελητής έκδοσης Αρ. Κεσόπουλος, φωτογραφίες εκδ. Αλέξανδρος, αρχείο καρτών Ν. Χόρμπου, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης και άλλες, εκδ. Αλέξανδρος
Πηγή: Δήμος Θεσσαλονίκης (http://www.thessalonikicity.gr/eikones/Thessaloniki1800-1917-Architectoniki-7.htm)

(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg120.imageshack.us%2Fimg120%2F3289%2Fcityhist18001917arch10avz1.jpg&hash=98b4c3dc6beafd6882a2302e7bb63271c0bef71b)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλατεία Σιντριβανίου

Ένα κομψοτέχνημα το σιντριβάνι
με τον ψηλό οβελίσκο και τις γωνίες του
φωτισμένο τη νύχτα.
Γύρω η πλατεία του, κι ό,τι λίγο φαίνεται
από τις συστάδες των δέντρων της Ευαγγελίστριας
και την άνω πόλη που ανηφορίζει.
Το βλέπω στο πέρασμά μου
από έναν κάθετο δρόμο εκεί γύρω –
και είμαι ξεθεωμένη
έχοντας μόλις τελειώσει το ωράριο
στο επάγγελμα που κάνω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θαλασσινό ταξίδι
Post by: wings on 19 Sep, 2009, 21:45:27
Βαγγέλης Γιαννάκης, Λήμνος (ορχηστρικό) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=roGNxNPo0gI)

Βαγγέλης Γιαννάκης, Λήμνος (ορχηστρικό / δίσκος: Ιχνογραφίες (2004))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θαλασσινό ταξίδι

Το καράβι ξεκίνησε από Θεσσαλονίκη
για Λήμνο τα μεσάνυχτα.
Υπήρχε τόσο πλήθος κόσμου
ώστε μόλις πρόλαβα να πιάσω κάθισμα στο κατάστρωμα.
Για να μη χάσω τη θέση μου
αναγκάστηκα να περάσω εκεί όλο το βράδυ.
Την απόλαυση του ταξιδιού και τη διάθεσή μου
τη χάλασε μια παρέα νεαρών.
Άξεστοι και βίαιοι. Οι άγριες φωνές τους,
οι κραυγές, τα φτηνά αστεία τους
στιγμή δεν σταμάτησαν στο κατάστρωμα
μέχρι να ξημερώσει.
Οι άγριες φωνές τους ξέθαβαν βαθιά μου τραύματα
από αδυσώπητη βία και βαναυσότητα
που έχω υποστεί στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συστέλλεται
Post by: wings on 05 Jan, 2010, 16:09:19
https://www.youtube.com/watch?v=aQuuNIAFCQ8

Τάκης Μουσαφίρης, Άνθρωπος είσαι και λυγάς
(τραγούδι: Στράτος Διονυσίου / δίσκος: Εγώ ο ξένος (1988))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συστέλλεται

Το μυστικό και ανεκδήλωτο πάθος του
γι’ αυτήν θεριεύει.
Χαμηλοβλέπει εξαιτίας της.
Έγινε άλλος άνθρωπος.
Από άνδρας δυνατός στη μορφή και την ψυχή,
τώρα χαμηλοβλέπει, μελαγχολεί και συστέλλεται.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τραγούδια
Post by: wings on 13 Mar, 2010, 23:09:38
https://www.youtube.com/watch?v=TAJJGBfjnTA

Χάρις Αλεξίου, Για ένα ταγκό (δίσκος: Ένα φιλί του κόσμου (1997))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τραγούδια

Ο ερωτισμός ξεχύνεται
εκεί που δεν το περιμένεις.
Όχι μόνο στο πρώτο ταξί
αλλά και στα επόμενα που χρειάστηκα
έπαιζε μουσική μ’ ερωτικά τραγούδια.

Η ανάγκη και οι έγνοιες της μέρας
μου αμβλύνουν τις αισθήσεις,
τις εχθρεύονται, τις αμπαρώνουν,
κι όμως μέσα στην αγωνία
και την απάνθρωπη κίνηση
η μουσική ήταν τρυφερή
κι ακαταμάχητη συνάμα,
κι από το άκουσμά της γλίστρησε
γλυκιά επιθυμία γι’ αγαπημένο πρόσωπο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σύντομο ταξίδι
Post by: wings on 17 Jul, 2010, 19:55:15
Ελένη Δήμου ~ Ετοιμάζω ταξίδι ☆lop☆ - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=Kx5qJ4GMs18)

Τάκης Μπουγάς & Μάνος Τσιλιμίδης, Ετοιμάζω ταξίδι
(τραγούδι: Ελένη Δήμου / δίσκος: Α & Β προβολή (1984))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σύντομο ταξίδι

Όση ώρα ήμουν μαζί της
ήταν απασχολημένη στο τηλέφωνο.
Προσπαθούσε να αγοράσει φτηνό εισιτήριο
για ένα σύντομο ταξίδι στο εξωτερικό.
Το αποφάσισε ξαφνικά
και δυσκολεύονταν να βρει θέση.
Στα ενδιάμεσα της τηλεφωνούσαν
διάφοροι φίλοι,
ακόμη και παλιές της αγάπες.
Παλιές αγάπες που ζητιάνευαν
για μια συνάντηση.
Μ’ ευγνωμοσύνη έγινα θεατής στις δοσοληψίες της.
Δοσοληψίες της φυγής, της ξενοιασιάς
και του απρόοπτου.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κινήσεις μέσα στην ομίχλη
Post by: wings on 12 Nov, 2010, 22:46:27
https://www.youtube.com/watch?v=oeZhLPJm4Qs

Αρλέτα, Νησί μέσα στην πόλη (δίσκος: Άσε τα κρυφά κρυμμένα (1991))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κινήσεις μέσα στην ομίχλη

Η υγρασία γίνεται πιο έντονη το πρωί,
κάτι σαν πάχνη που θολώνει
όταν κοιτάξεις στον καθρέφτη
τις λεπτομέρειες και την ασκήμια που συνήθισες.

Είναι βαριά τα λόγια,
και πιο πολύ όταν οι άνθρωποι
γίνονται ανυπόφοροι,
κι είναι μια ζωή μετρημένη
που αλλάζει,
αν κι αυτό πρέπει κάποτε
να το αποδείξεις.

Σε λίγο έρχεται η Στέλλα,
καθαρίζει τους καθρέφτες
και βάφει τα μάτια μας μεγάλα
με πράσινο και μαύρο,
ύστερα χαμηλώνει το φως
και μας κοιτάζει.

Όμως το πιο ενθαρρυντικό
στοιχείο ανάμεσά μας
είναι ότι επικοινωνούμε χωρίς φόβο.

Φοράμε ελαφρά, άνετα ρούχα,
χορεύουμε ξυπόλυτες, πετάμε τα τηλέφωνα
και δυναμώνουμε τη μουσική
ενώ οι χορευτές μάς αγκαλιάζουν τρυφερά
και μας φέρνουν στον υγρό κήπο
με τα τριαντάφυλλα.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα χαμόγελα εξαφανίζονται
Post by: wings on 04 Apr, 2013, 14:35:47
Υποθήκαι Βασίλης Παπακωνσταντίνου του Μίκη Θεοδωράκη - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=5UAJ9jwRk5g)

Κώστας Καρυωτάκης & Μίκης Θεοδωράκης, Υποθήκαι
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / έργο: Καρυωτάκης (1984))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα χαμόγελα εξαφανίζονται

Μέσα από γεγονότα
για κάποιους από τον κοινωνικό σου περίγυρο
διαπιστώνεις:
άδικοι, αναίσχυντα βίαιοι άνθρωποι.
Περιφρουρούν την ιδιοτέλειά τους,
ξεκάθαρα πράγματα.
Αν είσαι εμπόδιο,
και επειδή τους δίνει αίσθηση υπεροχής,
θα σε συντρίψουν.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η γνώμη της για τη Θεσσαλονίκη
Post by: wings on 03 Dec, 2013, 17:58:27
Thessaloniki - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=KCIIpKZ0eg8)

Γιώργος Σταυριανός, Θεσσαλονίκη
(τραγούδι: Παντελής Θεοχαρίδης / δίσκος: Πού να τελειώνει η θάλασσα (2000))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η γνώμη της για τη Θεσσαλονίκη

Μου σύστησαν την ποιήτρια
από την Καλιφόρνια της Αμερικής,
που έδινε σειρά διαλέξεων στο πανεπιστήμιο.
«Σε γενικές γραμμές δεν μ’ ενθουσίασε η πόλη σας.
Κοινότυπη, δεν προσφέρεται για καλλιτέχνες.
Εμπνέεσαι, μπορείς και γράφεις μένοντας εδώ;»
με ρώτησε. Εκείνη τη στιγμή ένας πληθωρικός
γεροντάκος ξεσήκωνε την ταβέρνα με τις φωνές του:
«Αχ, Μάρκο, φίλε μου, έσβησαν τα νιάτα σου,
έχασες τη λεβεντιά σου με τα χρόνια,
είσαι αγνώριστος».
Σπάραζε, σχεδόν έκλαιγε για τη φθορά του χρόνου.
Ήταν τόσο πηγαίος, ώστε αντί για θλίψη
ένιωθα ανάταση.

Το στιγμιότυπο ανέτρεπε, έκανε σκόνη
τους αβάσιμους ισχυρισμούς της για την πόλη.
«Όλο και κάτι βρίσκει να γράψει κανείς»,
της απάντησα, καθώς αποτύπωνα τον σπαραγμό
του ζωηρότατου, πληθωρικότατου γεροντάκου
κι εμπνεόμουν.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δεν εξαλείφεται
Post by: wings on 28 Mar, 2014, 22:26:54
https://www.youtube.com/watch?v=KUoaVGz6il0

Βασίλης Δημητρίου, Μέσα σ’ ένα ταγκό
(τραγούδι: Μαρινέλλα / έργο: Η πρόβα του νυφικού (1995))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δεν εξαλείφεται

Ακόμη σε ποθώ
κι ένα ξεμυάλισμα με πιάνει.
Χαρισματική η έντονη προσωπικότητά σου
πέρα από καθετί μέτριο και τετριμμένο.
Συνδύαζες εξωστρέφεια, δυναμισμό
και μια καίρια ευαισθησία.

Ένα ξεμυάλισμα με πιάνει.
Το παρελθόν δεν εξαλείφεται
ούτε χειραγωγείται.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φωτοσκιάσεις
Post by: wings on 12 Jan, 2015, 15:32:41
Manos Hadjidakis -Dimitra Galani: Come to me - Έλα σε μένα - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=X_OSPZ2lbM8)

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Έλα σε μένα
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη / δίσκος: Πορνογραφία (1982))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φωτοσκιάσεις

Η φωτογραφία την κολάκευε ιδιαίτερα
κάπου στη μέση της κάμαρας,
ρίχνοντας φως και πολλά αντικείμενα τριγύρω,
το καθένα στη σωστή απόσταση
για τις φωτοσκιάσεις που μεγάλωναν,
καθώς κατέβαινε ο ήλιος
τυλίγοντας τα μαλλιά και τα λεπτά της δάκτυλα
μέσα στην κάμαρα με τα πολύχρωμα βιβλία
και την κλειστή πόρτα για καταφύγιο.

Στο σπίτι της θείας
είχαν ένα στενό διάδρομο
κι ένα μεγάλο γιο που γκρίνιαζε.

Τώρα μπαίνουν άνθρωποι
που ανοίγουν με πάταγο
και με κλoτσιές τις πόρτες∙
Δεν έχουν συγκέντρωση,
δεν έχουν τεχνική.

Η κάμαρα μένει άδεια
χωρίς το όμορφο κορμί της,
τους φωτισμούς, τους υπολογισμούς,
τα μακριά φουστάνια
και τα διάφορα αντικείμενα τριγύρω της.

Αυτή η απουσία φοβερά
τον βασανίζει∙
περνάει το διάδρομο, σβήνει τους προβολείς,
περπατάει σταθερά και αδέξια συγχρόνως,
φεύγει και τους αφήνει ατιμώρητους,
γυρίζει στα καταφύγια
και στα θαλάσσια σπορ
το καλοκαίρι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)


Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το ποίημα, με τη συμμετοχή της ποιήτριας, εδώ (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/10/16/alexandra-bakonika-fwtoskiaseis-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%B9%CE%AC%CF%83/).
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκηνογραφία
Post by: wings on 06 Jun, 2015, 14:09:00
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fwww.intermonet.com%2Fprints%2Fm0095062.jpg&hash=2d1e73bd3cef52b702b67c613ab311828d8f6cf4)

Claude Monet, Terrasse à Sainte-Adresse (1867)
Πηγή: intermonet.com (http://www.intermonet.com/oeuvre/debuts.htm)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκηνογραφία

Το μεσημέρι πλαγιάσαμε δίπλα στο παράθυρο
με το σπασμένο τζάμι,
ήταν μια λεπτομέρεια παράξενη
σ’ αυτό το μέρος όπου οι άνθρωποι
πληρώνουν για να χαίρονται
ανάμεσα στις λεμονιές
και τα μεγάλα, ξύλινα δωμάτια,
τραγουδώντας μαζί με τα παιδιά
και τις παρέες τους
πάνω στην πράσινη χλόη
που απλώνεται στρέμματα ολόκληρα.

Είναι μαζί και κάποιος θίασος,
όλοι αυτοί που ναύλωσαν καΐκι
κι ετοιμάζονται με ζωηρά σχέδια
και μουσική,
ενθουσιασμένοι από το πράσινο
και τα βουνά τριγύρω.

Αύριο νωρίς το πρωί
θα κοιτάξουμε γι' αστακούς
που ξετρυπώνουν πάνω στα βράχια∙
ύστερα θα πλύνουμε τα γόνατα
και θα ετοιμάσουμε τα δώρα
για το υπαίθριο γλέντι
σ’ ένα μεγάλο τραπέζι
στη μέση του κήπου∙
έτσι όπως τον περιμένουμε
δροσερό κι ευρύχωρο,
ανάμεσα στα πανύψηλα δένδρα
και τις φυλλωσιές του.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η σύγκριση
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 18:52:09
Μάνος Χατζιδάκις "αισθησιακό- sensual" - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=qDxpFEpYByQ)

Μάνος Χατζιδάκις, Αισθησιακό (σόλο πιάνο)
(πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου / δίσκος: Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η σύγκριση

Δεν σου ταιριάζουν μελαγχολίες,
δεν σου ταιριάζουν θλίψεις,
κουραστικά συμπεράσματα∙
συγκριτικά τον κέρδισες τον έρωτα,
έδρεψες κι έδρεψες απ' τη λατρεία
που αποπνέουν τα μάτια τους
όταν σε κοιτάζουν.

Δεν σε αφάνισε ο έρωτας,
όταν για το κορμί βαθιά εντός μας
καταιγισμοί λυσσομαχούν.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κύκλος
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 21:59:19
(https://www.translatum.gr/forum/proxy.php?request=http%3A%2F%2Fimg39.imageshack.us%2Fimg39%2F7653%2Fkandinskyaroundthecircl.jpg&hash=4997641af68813352fe6bb9c2152fe0d9226283c)

Wassily Kandinsky: Around the Circle (1940) (http://www.famousartistsgallery.com/gallery/kandinsky-yr.html)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κύκλος

Τα δένδρα αγριεύουν,
τα παράθυρα σκεβρώνουν,
οι δουλειές με πνίγουν,
εποχιακές και προαιώνιες,
όμως οι άνθρωποι στο σπίτι
ασχολούνται με την υποδοχή των ξένων∙
αλλάζουν υπνοδωμάτια,
στοιβάζουν καρέκλες, πολυθρόνες,
μέχρι να βραδιάσει περιμένουν.

Εδώ ψηλά η περιοχή ερημώνει
χωρίς θήραμα και δίχως ομορφιά,
κι όλο λέω να βρω ένα ήσυχο μέρος
κάτω από τα δένδρα
ολάκερη να με γυρεύεις.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 22:05:20
https://www.youtube.com/watch?v=Eka5dSS06so#t=113

Χρήστος Νικολόπουλος & Άρης Δαβαράκης, Το ποδήλατο (με τον Κώστα Μακεδόνα)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα

Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται
μόνο πίσω από τις βάρκες,
τρέχουν και κρύβονται στα δάση∙
όταν γυρίζουν μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.

Οδηγούν απρόσεκτα,
έχουν ορμή κι ευελιξία,
χαλαρωμένα, φωτεινά πρόσωπα
και σώματα.

Χωρίς ν’ αντιλαμβάνονται κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες,
κυκλοφορούν μ’ επικίνδυνη ταχύτητα∙
κάνουν ξυστά ανέμελα περάσματα,
μπαίνουν στη μέση τού δρόμου,
στρίβουν απότομα.

Πηγαίνουν όπου θέλουν,
σε έρωτες μυστικούς,
σε γνωριμίες που τελειώνουν κάπως έτσι∙
και καθώς στο πέρασμά τους
μαγνητίζουν την προσοχή του κόσμου,
πέφτουν συχνά σε μικροατυχήματα,
σε απότομες συγκρούσεις.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ανοικτή γραμμή
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 22:11:20
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ανοικτή γραμμή

Η ομίχλη καθυστερεί την αναχώρηση
από το αεροδρόμιο,
υπάρχει κίνδυνος ν’ αναβληθεί το ταξίδι∙
σαν τρελός με παίρνει στο τηλέφωνο,
έχει εξαντληθεί να με βλέπει παντού
χωρίς να με αγγίζει,
να φαντάζεται τη συνάντησή μας
σ’ ένα εξοχικό σπίτι
κι ο έρωτας στο πείσμα του καιρού
να μεγαλώνει.

Εδώ μας διακόπτουν,
η γραμμή αρχίζει να βουίζει,
ακούγονται ανακοινώσεις
μέχρι να φύγει το αεροπλάνο,
αν τελικά φύγει∙
προσπαθώ ν’ ακούσω τη φωνή του
κάτι μισές λέξεις, σχεδόν ψιθυρίσματα∙
δεν προλαβαίνει να μιλήσει∙
πρέπει να τρέξει για εισιτήρια,
φοβάται μόνο τη συνεχή αναβολή
του έρωτα
σ’ ένα λευκό αεροδρόμιο.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα κοινό θέμα
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 22:17:08
https://www.youtube.com/watch?v=HbI5HwJ6xfg

Στέφανος Κορκολής, Χορεύοντας τα κύματα
(ορχηστρικό με τον Στέφανο Κορκολή / δίσκος: Ήλιος θάνατος (2002))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα κοινό θέμα

Πέφτει βροχή, αέρας,
η θάλασσα αγριεύει,
καθόμαστε στην παραλία
και κοιτάζουμε τους νεαρούς
που παλεύουν με τ’ αγριεμένο κύμα.

Λέμε να δυναμώσει η μπόρα,
να τρέξουνε στην αγκαλιά μας.

Όμως αυτό ήταν μια υπόθεση,
ήταν μια τρέλα.
Εκείνοι γονάτισαν το κύμα,
πήραν την ψυχή του κόσμου
με τα τραγούδια και το σώμα τους

κι εγκατέλειψαν την υγρή άμμο
τυλιγμένοι την αγάπη, το χορό της βροχής
που δεν έγινε, που θα ήταν
η αρχή μιας υπέροχης γνωριμίας.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η παρουσία της
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 22:24:16
Roy Orbison - Oh, Pretty Woman (Monument Concert 1965) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=Am38jAK38DU)

Roy Orbison and Bill Dees: Oh, pretty woman (1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η παρουσία της

Βραδιά υπέροχη,
άνθρωποι υπέροχοι,
όμως η μουσική απόψε δεν αρκεί
δεν γεμίζει,
ούτε οι κουβέντες ούτε τα χαμόγελα∙
η καμπυλόγραμμη γυναίκα
που όλοι μάταια γυρεύουν,
βυθισμένη, απόμακρη,
μιλάει ατέλειωτα για τέχνη,
δεν σηκώνει βλέμμα.

Η μοναδική παρουσία της επηρεάζει,
η αδιαφορία της πληγώνει,
αναπόφευκτα επιδρά επάνω τους,
καταλύει τη νύχτα.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άδειο δωμάτιο
Post by: wings on 29 Nov, 2015, 22:41:40
Manos Hadjidakis - Vradini Epistrofi (Hamogelo Tis Tzokontas) - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=c2rddDB7huU)

Μάνος Χατζιδάκις, Βραδινή επιστροφή (ορχηστρικό)
(από το έργο Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άδειο δωμάτιο

Καθώς την περίμενε,
πάλευε και πάσχιζε να τελειώσει
το κείμενο μπροστά του,
ενοχλημένος, με σύντομες φράσεις
απαντούσε και στο τηλέφωνο∙
καθώς την περίμενε αγνοούσε
τακτές ημερομηνίες και χειρόγραφα.

Μόνο να επιστρέψει,
να μένει ανοικτό το φωτάκι του πικάπ
κι ο δίσκος να παίζει,
να μιλάνε για ταινίες το σαββατόβραδο,
για τρελές παρέες,
αναδυόμενα πάθη.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στενό δρομάκι
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 19:50:34
https://www.youtube.com/watch?v=njkCNWteRlM

Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Δημήτρης Γκούτης, Στο στενό δρομάκι (Σε τούτο το στενό)
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Ρίτσα Δημητριάδου (Ρία Κούρτη) / δίσκος 78 στροφών του 1959)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στενό δρομάκι

Έγραψε με μολύβι στον καθρέφτη:
«απόψε δεν έχω κέφι —
πάμε σινεμά ή συναυλία»,
δίπλα στην υπογραφή διέκρινα φευγαλέα
και την απαίσια όψη μου∙
εκείνο το βράδυ χωρίσαμε
σ’ ένα στενό δρομάκι,
σ’ ένα στενό δρομάκι μέσα στο πλήθος∙
ήμουν η αγάπη του που δεν περίμενε,
η ερωμένη που ήθελε ν’ αποφύγει,
μια άγνωστη που τον είδε τυχαία
να περιφέρεται εκεί όπου υπήρχαν στη σειρά
φωτεινές επιγραφές, χορευτικά κέντρα
και πολλή βοή για ό,τι έπρεπε
καθένας ν’ αποφασίσει.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγώνες ταχύτητας
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 19:53:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγώνες ταχύτητας

Η «Αφροδίτη» περνάει τον «Ρινόκερο»
και τρέχει σαν βολίδα,
προσπαθεί να κρατήσει τη θέση της
αλλά ο «Κένταυρος» που την ακολουθεί επίμονα
μ’ ένα επιδέξιο χειρισμό
περνάει πρώτος
και γίνεται το αυτοκίνητο-θρύλος.

Η ζωντανή μετάδοση συνεχίζεται,
παρακολουθούμε την αποθέωση του νικητή,
τον ενθουσιασμό του πλήθους
που περικυκλώνει το αυτοκίνητο
και πανηγυρίζει.

Σηκώνουμε το τραπέζι
και το μεταφέρουμε δίπλα στο ανοικτό παράθυρο∙
αργότερα θα δείξουν σ’ επανάληψη
όλες τις φάσεις του αγώνα,
αλλά τώρα μας ενδιαφέρει
να βρούμε καρέκλες και ποτήρια,
η ατμόσφαιρα είναι έντονη, ερωτικά ηλεκτρισμένη,
όταν καθίσουμε στο τραπέζι
θα δουλεύουν τ’ αστεία, θα δουλεύουν
τα κρυμμένα αισθήματα.

Η ζωντανή μετάδοση συνεχίζεται.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έλξη
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 19:55:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έλξη

Διστάζω στους χορούς
και στα τραγούδια,
δεν λέω τσαχπίνικα αστεία,
μένω κλειστή και άπραγη
στη ζωντανή παρέα,
και το πιο περίεργο απ’ όλα
είναι ότι εσύ όλο και πιο επίμονα
με προσέχεις και με θέλεις,
με μια έλξη ακατανίκητη
που με πνίγει∙
γιατί είσαι ο πιο λαμπρός ανάμεσά τους,
είσαι πανέμορφος και δυνατός.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μπαλκόνι
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 19:59:08
https://www.youtube.com/watch?v=TWbiVqlSMgc

John Lennon & Paul McCartney: A hard day's night (The Beatles, 1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μπαλκόνι

Πέταξε τη ρόμπα που φορούσε
κι έβγαλε το φόρεμα απ’ την ντουλάπα,
βρήκε τη χτένα, τα στολίδια
που της ταίριαζαν
κι ετοιμάστηκε χαρούμενη,
συμφιλιωμένη με το ευέλικτο κορμί της,
συμφιλιωμένη με τη σκληρή μέρα
που τελείωνε,

έπειτα φρόντισε τη διακόσμηση,
έβαλε αναψυκτικά στη σειρά,
το πικάπ με τους δίσκους
στο μπαλκόνι,
η βραδιά ήταν γλυκιά,
και προπαντός εκεί
θ’ άναβε το γλέντι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παντελόνι
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:11:13
ΜΗΤΣΙΑΣ MITSIAS  " ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ  " 1975 - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=_jJTge2Phic)

Λίνος Κόκοτος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κορίτσι με τα παντελόνια
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Αποχαιρετισμός (1975))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παντελόνι

Η ομορφιά θέλει να δείχνεται
δεν αντέχει τα σκεπάσματα.
Ήταν κάτι άλλο οι γοφοί της,
της ταίριαζε το εφαρμοστό παντελόνι∙
λίγο να ζέσταινε η μέρα
έβγαινε χωρίς παλτό,
ούτε μπουφάν δεν έριχνε στους ώμους της.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η κριτική
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:17:54
https://www.youtube.com/watch?v=YCm-KeTE2OU

Γιώργος Χατζηνάσιος & Γιώργος Κανελλόπουλος, Άσ' τους να λένε (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/08/18/kostas-papadopoulos-as-tous-na-lene-stamatis-kokotas-giorgos-hatzinasios-giorgos-kanellopoulos-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF/)
(τραγούδι: Σταμάτης Κόκοτας / δίσκος: Διαδρομή (1973))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η κριτική

«Είσαι πολύ φλου», μου είπαν,
«δεν αρέσουν οι στίχοι σου,
αόριστα, πολύ αόριστα πράγματα».
Με τρόπο άλλαξα συζήτηση
ήμασταν μια μεγάλη παρέα
κι απέφυγα να δώσω εξηγήσεις.

Όσο κι αν μ’ επηρέαζε η έντονη κριτική
κι ήταν αγκάθι τα λόγια τους,
εκείνο το διάστημα κρατιόμουν καλά
κι ερωτικά με υπολόγιζαν,
αναζητούσαν τη συντροφιά μου∙
εκείνο το διάστημα έγραφα συνέχεια
για τη ζωή που έσφυζε γύρω μου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εξόντωση
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:20:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εξόντωση

Κι οι πιο απίθανοι άνθρωποι
έρχονται με κάτι άγριες φωνές
να με τρομάξουν, να μ’ εξοντώσουν.

Όταν με λιώσουν, ζωντανεύουν,
και το κορμί μου αδύναμο,
χωρίς πνοή,
κορμί για πέταμα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιβλία τσέπης
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:23:06
https://www.youtube.com/watch?v=-9NFtNVHtn4

Θάνος Μικρούτσικος & Κώστας Τριπολίτης, Άρλεκιν
(δίσκος: Ο Θάνος Μικρούτσικος τραγουδά Θάνο Μικρούτσικο (1998))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιβλία τσέπης

Πουλιούνται αβέρτα στα περίπτερα
ερωτικά βιβλία τσέπης
– ιδίως για γυναίκες.

Και ιδού η συνταγή:
οι εραστές είναι νέοι και ωραίοι,
το περιβάλλον πλούσιο, παραδεισένιο∙
υπάρχει φλόγα, υπάρχει πάθος,
ωστόσο οι έρωτες παραμένουν
διακριτικά ρομαντικοί.

Φτηνές συνταγές κι όμως πουλιούνται∙
έχω δει με τι μανία τις διαβάζουν,
όπως τα περιοδικά μόδας, τ’ αστυνομικά
κι άλλα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η εικόνα
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:27:03
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η εικόνα

Η ψυχή σου με ηρεμεί
και το σώμα σου μ’ ελκύει,
και δεν υπάρχει τίποτα μίζερο
και τιποτένιο
σε όσα έζησες σε ό,τι είσαι∙
κι αυτή είναι μια τέλεια εικόνα
για να σε απομονώσω
και ν’ αντιπαρέλθω το πάθος μου
για σένα
– όμως οι κινήσεις σου κρύβουν
έναν ανυπέρβλητο, έναν ζωικό ερωτισμό
κι αυτό είναι η πιο μεγάλη δυσκολία.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γλυκό απόγευμα
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:30:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γλυκό απόγευμα

Το σχήμα της πλατείας,
το σχήμα των σπιτιών που την καθόριζαν,
με φωτεινές καμάρες, υπαίθρια εστιατόρια
και καφετερίες.
Σ’ αυτόν τον χώρο συνωστίζονταν η νεολαία,
κατέκλυζε τα πεζοδρόμια,
δεν άφηνε τραπέζι για τραπέζι.

Η ματαιότητα κι η τρυφηλή ζωή της πόλης
πνίγονταν, διαχέονταν
μες στο γλυκό απόγευμα.

Κι όμως ήταν αναπόφευκτο:
σ’ αυτόν τον χώρο που έπηζε η ομορφιά
μπήκα με δέος.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δύο άντρες
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:48:24
https://www.youtube.com/watch?v=GmLb-V3qAh0

Γιώργος Μητσάκης, Γυναίκα με δύο άντρες (1952)
(τραγούδι: Άννα Χρυσάφη & Γιώργος Μητσάκης)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δύο άντρες

Στο τραπέζι της μεγάλης παρέας
κάθισα ανάμεσά τους,
με ήθελαν και οι δύο, ήθελα και τους δύο
– δεν ξέρω ποιον περισσότερο∙
η νύχτα θα περνούσε μ’ αυτή την επιθυμία
που δεν θα γινόταν ποτέ πράξη∙
κι όμως κανείς όσο εμείς οι τρεις
δεν σκόρπισε τόσο κέφι εκείνο το βράδυ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φιλί
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:51:35
https://www.youtube.com/watch?v=nc-ihvZ7Ra4

Μάριος Στρόφαλης & Σωτήρης Κακίσης, Φίλα με
(τραγούδι: Αναστασία Μουτσάτσου / δίσκος: Αλκυονίδες μέρες (2002))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φιλί

Όσο με φιλούσες
περίμενα το άγγιγμα της γλώσσας,
το στριφογύρισμά της μέσα στο στόμα μου.
Όσο με φιλούσες
είχα την αναίδεια να κρίνω την τέχνη σου,
να μελετάω την υφή και την ένταση
απ’ τα χείλη σου.
Για να σωπάσω,
να πάψω να σε κρίνω,
ήθελα την πρόστυχη τόλμη σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην γκαλερί
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:54:52
https://www.youtube.com/watch?v=3py_OvcmdUA

Δημήτρης Ζερβουδάκης & Γιάννης Μήτσης, Νεράιδες 
(τραγούδι: Δημήτρης Ζερβουδάκης / δίσκος: Έχε το νου σου (1994))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην γκαλερί

Δεν ήμουν παρά μια ονειροπόληση
να σε κουβαλάω στο μυαλό μου,
σ’ αυτή την κατάσταση κατέβηκα
στην έκθεση ζωγραφικής,
κι εκεί μ’ αγκάλιασε ο ερωτισμός του καλλιτέχνη
με τα δικά του οράματα τριγύρω
– όλο γυμνές νεράιδες κι αγαλλίαση χρωμάτων.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φιληδονία
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 20:59:13
https://www.youtube.com/watch?v=ELOggnL9F4I

Άκης Πάνου, Ήπια τα χείλη σου και χάνομαι 
(τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος / δίσκος 45 στροφών (1971))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φιληδονία

Η πιο φιλήδονη κίνηση στην ομιλία σου,
είναι όταν φέρνεις την γλώσσα
ανάμεσα στα χείλη,
για να εκφράσεις
απόρριψη ή θαυμασμό.

Κάποτε θα ήθελα να αποσπάσω
την πιο φιλήδονη κίνηση
του σώματός σου στην επαφή.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το γυμνό ζευγάρι
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:04:10
https://www.youtube.com/watch?v=_kmbLdM-fLk

Γιάννης Σπανός & Κώστας Ασημακόπουλος, Τέτοιο ζευγάρι
(τραγούδι: Αλέκα Μαβίλη & Γιώργος Μαρίνος / δίσκος: Όμορφες μέρες (1970))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το γυμνό ζευγάρι

Χάθηκε στην πυκνή βλάστηση
να βρει δρομάκι για τη θάλασσα.
Εμείς σταθήκαμε ψηλά και περιμέναμε.
Ανέβηκε λαχανιασμένος:
«Πάμε παρακάτω, η πλαγιά
είναι απότομη∙
αλλά ήταν φίνοι, ήταν ωραίοι,
ακάλυπτοι ανάμεσα στα δένδρα
ένα σώμα οι δυο τους,
ενωμένοι».

Σαν πολύτιμο τρόπαιο
της πιο αθώας εξερεύνησης,
μας έδειξε αργότερα το ζευγάρι,
όταν κατέβηκε κι αυτό στην αμμουδιά.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η φωνή σου
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:06:35
https://www.youtube.com/watch?v=SMzdNeJo2lA

Tony Renis & Alberto Testa: Quando, quando, quando (τραγούδι: Pat Boone (1962))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η φωνή σου

Το βλέμμα μου εστιάζεται
γύρω από τη μέση σου,
εκεί που μόλις ενώνεται με τους γοφούς
και πλησιάζει στο στήθος∙
αν δε σε κοιτάξω,
με την ίδια ευχαρίστηση μπορώ
ν’ αφεθώ στη φωνή σου∙
γιατί η φωνή σου
έχει την ευελιξία της σάρκας σου,
προέρχεται από τη σάρκα σου
και την εκφράζει.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μπουκιά
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:11:23
https://www.youtube.com/watch?v=L2OH6qVhOa0

Pablo Neruda & Χρήστος Γκάρτζος: Μικρή και τριανταφυλλένια
(ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος, τραγούδι: Δημήτρης Ψαριανός / δίσκος: Τα ερωτικά (1980))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μπουκιά

Χωρίς να το περιμένω
μέσα σε τόσο κόσμο,
με πόθο και τρυφερότητα,
για ν’ αγγίξεις έμμεσα το στόμα μου
έκοψες μπουκιά με το πιρούνι σου
και μου έδωσες να φάω.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην παραλία
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:14:14
https://www.youtube.com/watch?v=hQPVHAJYOOU

Δημήτρης Λάγιος, Τι πάθος
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Ερωτική πρόβα (1991))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην παραλία

Ήταν δοσμένη στο τραγούδι
κι εμείς μισοβαρεμένοι ξαπλώναμε
στην αμμουδιά,
όταν σε είδε να πλησιάζεις
το τραγούδι έγινε παθιασμένο,
το έλεγε για σένα.

Η σκηνή μου θύμιζε ανεκπλήρωτους πόθους,
πλησίαζες κι ήσουν περιζήτητος,
κι η γυναίκα που τόσο φανερά εκδηλώθηκε,
είχε μια συντηρητική, μια ανέραστη ζωή.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετά την ταβέρνα
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:17:14
https://www.youtube.com/watch?v=_vjCJtO02x4

Μάνος Χατζιδάκις & Μίνως Αργυράκης, Μπερδεύτηκα
(τραγούδι: Ευτύχιος Χατζηττοφής / δίσκος: Οι γειτονιές του φεγγαριού | Χωρίον ο πόθος (1977))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετά την ταβέρνα

Μίζερη παρέα, μίζερες κουβέντες
αναγκαστικά κάπνιζα κι έπινα
για να περάσει η ώρα.
Όταν φύγαμε, στο σπίτι
χύμηξα επάνω σου,
κι όπως κυλιόμασταν,
χύμηξα στον ίδιο μου το φόβο
αν τύχει και δεν έφτανα στην ηδονή.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παραμιλητό
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:20:26
https://www.youtube.com/watch?v=bDRS_0sIqUI

Μάνος Χατζιδάκις, Taki (Ερημιά) (δίσκος: Never on Sunday (Ποτέ την Κυριακή), 1960)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παραμιλητό

«Πηγαίνω βόλτα με το σκύλο
στα περίχωρα,
μέσα στην ερημιά και τα χωράφια
παραμιλάω δυνατά».

Είχε τα χάλια της,
κι αν κάτι μ’ άγγιξε
ήταν επειδή το είπε απλά,
χωρίς οίκτο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ναυτιλιακός πράκτωρ
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:23:11
https://www.youtube.com/watch?v=P_V0mr_R8tM

Βαγγέλης Γεωργίου & Αρλέτα, Χόρεψέ μου
(τραγούδι: Αρλέτα / δίσκος: Και πάλι χαίρετε (2009))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ναυτιλιακός πράκτωρ

Δούλευε στο λιμάνι, ναυτιλιακός πράκτωρ,
τα λόγια του ήταν καταρράκτης,
έλεγε για κόλπα και κομπίνες
που γίνονται,
και πόσο ατσίδα πρέπει να είσαι
για ν’ αντεπεξέλθεις.

Ένιωθα άβολα μπροστά του,
δεν του είπα τίποτα για μένα,
για τα καλλιτεχνικά μου,
για τις παρορμήσεις των στίχων μου
και τη μοναξιά τους.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μολύβι
Post by: wings on 15 Jan, 2017, 21:25:30
https://www.youtube.com/watch?v=mwOkollupj0

Γιώργος Στάντζος & Σάσα Μανέτα, Πόθος
(τραγούδι: Μανώλης Λιδάκης / δίσκος: Ζήσε όπως σ’ αρέσει (1986))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μολύβι

Ο περίεργος τρόπος που κρατάς
το μολύβι μ’ ερεθίζει.
Νιώθω την πίεσή σου στο χαρτί,
την αφή σου στην άκρη.
Τα δάκτυλά σου έχουν υπόσταση
και σχήμα κι είναι μπλεγμένα
γύρω απ’ το μολύβι
σαν τον πόθο που τρέφει
την ψυχή μου.
Ακόμη κι όταν γράφεις χύνεται ορμή.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απ' την αρχή
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:05:34
https://www.youtube.com/watch?v=jqys2LwQ83Y

Μάριος Τόκας & Φίλιππος Γράψας, Έλα πάλι απ' την αρχή
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Παρέα μ’ έναν ήλιο (1994))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απ’ την αρχή

Ύστερα από καιρό συναντηθήκαμε
κι ήταν σαν να ξεκινούσαμε
απ’ την αρχή.
Ανέτρεξα τη μορφή σου
και δεν πρόλαβα ν’ αναχαιτίσω
τον πόθο που φούντωσε,
γιατί περίμενε το σώμα σου,
τ’ αρμονικά δεσίματα και οι γραμμές του.

Γύρεψα το βάρος του,
γύρεψα τη λύσσα του.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το βιβλίο
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:09:13
https://www.youtube.com/watch?v=Qpk-8Z2rUB4

Λουδοβίκος των Ανωγείων, Της αγάπης το βιβλίο
(τραγούδι: Λουδοβίκος των Ανωγείων / δίσκος: Το όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του ναι (1999))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το βιβλίο

Το καφέ βιβλίο με το χοντρό κάλυμμα
έχει τα ποιήματα που αγαπάω,
τα ποιήματα που λένε ιστορίες
για φθορά, για έρωτα και θάνατο
νεαρών εραστών.
Σέρνω μαζί μου αυτό το βιβλίο,
το χρώμα του που αρχίζει να ξεβάφει
έχει δεθεί μες στο μυαλό μου
με την απόχρωση της σάρκας τους
που αποθεώνεται στους στίχους.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάρτι σε ταράτσα
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:12:10
https://www.youtube.com/watch?v=G8y_Aawz4Tw

Μίκης Θεοδωράκης & Μιχάλης Γκανάς, Πώς να ξεχάσω
(τραγούδι: Βασίλης Λέκκας / δίσκος: Ασίκικο Πουλάκη (1996))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάρτι σε ταράτσα

Ένα νεύμα μου μόνο περίμενες
που το ανέβαλλα,
που ακόμη νοιαζόσουν για μένα
μου αρκούσε,
και ξεπέρασα την αίσθηση
πως όλα ήταν γνωστά,
αφάνταστα γνωστά εκείνη την ώρα:
το ζεστό κι άπλετο φως
στην ταράτσα που συγκεντρωθήκαμε,
η μελαγχολία των φίλων μας τριγύρω
και τα παλιά τραγούδια που ζητούσαν.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα γλυπτά
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:15:43
https://www.youtube.com/watch?v=5iQrfPi4dI0

Gordon Punt: Nude Bronze Sculpture

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα γλυπτά

Στην αίθουσα υπήρχαν γλυπτά
που για μένα συμβόλιζαν το θάνατο,
κι άλλα που ο πεσσιμισμός τους
ισορροπούσε με μια σπίθα
ζωής και αισθήσεων.

Και βέβαια υπήρχαν ερωτικά έργα
μ’ απροκάλυπτη τολμηρότητα,
με τη λάμψη ή τη δύναμη της σάρκας
που δε χαρίζει∙
με γονάτιζαν με ξεγύμνωναν
όταν τα κοίταζα,
κι ήταν απαράμιλλα
και πιο πάνω από εκείνα του θανάτου
και τα άλλα των ποικίλων αποχρώσεων.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο χορός
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:19:41
https://www.youtube.com/watch?v=zs6ATO6UhYE

Τζιβαέρι (παραδοσιακό Σμύρνης με τη Μαρία Σουλτάτου)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο χορός

Σ’ έφερα στο νου μου καθώς χόρευα
και σκέφτηκα με τι φλογερότητα,
με τι παλμό θα χόρευες
και τι καημούς θα σκόρπιζες.
Σ’ έφερα μπροστά μου
και πέρασα όλη τη λαγνεία μου για σένα
σε κάθε μου βήμα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα χείλη σου
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:23:05
https://www.youtube.com/watch?v=kLN278euWt4

Χάρης Λυμπερόπουλος & Διονύσης Τζεφρώνης: Σε λαχταρώ (τραγούδι: Γιάννης Πάριος (1970))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα χείλη σου

Οι πιο σκοτεινές
οι πιο αδίστακτες ορμές σου
μ’ εξουσιάζουν.
Και να μιλούσες
δεν θ’ άκουγα,
εμένα με τραβούσαν τα χείλη σου,
όλη η ηδονή που υπόσχεσαι
έχει το σχήμα τους.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η υπεροψία σου
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:26:31
https://www.youtube.com/watch?v=_KoYLRTuf1M

Ara Dinkjian & Μιχάλης Γκανάς, Τα κορμιά και τα μαχαίρια
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Τα κορμιά και τα μαχαίρια (1994))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η υπεροψία σου

Για ό,τι λατρεύτηκες
σε θέλω,
λατρεύτηκες για το κορμί
για ό,τι είσαι,
για την ευκολία σου
να επιλέγεις και να παίρνεις,
όταν οι άλλοι σε γυρεύουν
εσύ να προσπερνάς.

Σε θέλω κι όσο μπορώ
όλο πιο σπάνια σε σκέπτομαι
– σε χάλασε η υπεροψία σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έπληττε μαζί του
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:30:30
https://www.youtube.com/watch?v=zxFNxHefwLA

Τάκης Μπουγάς & Κώστας Κινδύνης, Σε θέλω
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Γυμνό (1987))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έπληττε μαζί του

Νοιάζονταν αν κρύωνα
απ’ το θαλασσινό αεράκι
κι έλεγε να καθίσουμε πιο μέσα
σ’ άλλο τραπέζι.

Δίπλα η γυναίκα του
–ένα ερωτικά θεσπέσιο πλάσμα–
τον κοίταζε αδιάφορα,
έπληττε μαζί του.
Ήταν υπερβολικά γεροδεμένος
κι είχε μια τρυφερή ψυχή
σαν μικρού παιδιού.
Σε λίγο έφερε τη συζήτηση
γύρω από τη γνωριμία τους:
«Μετά τις ταβέρνες και τα ποτά
κλεινόμασταν στην κάμαρά μου,
κι εκεί με μεθούσε,
χόρευε για μένα ολόγυμνη
πριν πλαγιάσει».
Ήταν επίκληση για την παλιά
ιδανική τους σχέση,
το ανεξίτηλο δόσιμο του έρωτά τους,
ό,τι τον έσπρωχνε ν’ αποκαλύψει.
Εκείνη δεν άλλαζε, τον κοίταζε αδιάφορα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παλτό
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:33:49
https://www.youtube.com/watch?v=h9bpebMvlLo

Σταμάτης Κραουνάκης & Γιώργος Παυριανός, Μόνον άντρες
(τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος / δίσκος: Μόνον άντρες (1983))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παλτό

Ξαφνιάστηκα όταν το φώναξε:
«Άνοιξε το παλτό σου
ή καλύτερα πέταξέ το,
θέλω να βλέπω το σώμα σου».
Σε λίγο όταν όλοι εμείς θα φεύγαμε
θα έπαιρνε τη γυναίκα
που το παλτό έκρυβε το ωραίο της σώμα
και θα πήγαιναν αγκαλιά σπίτι τους.

Μα ήθελε να το φωνάξει
εκεί μπροστά μας,
η πιο ζωντανή του υπόσταση
είναι εραστής.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απέριττη
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:37:09
https://www.youtube.com/watch?v=XPNR0EZ4SN4

Θόδωρος Ποάλας, Το πρώτο ραντεβού
(τραγούδι: Κατερίνα Κούκα / δίσκος: Το πρώτο ραντεβού (1990))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απέριττη

Ο άνδρας την ενδιέφερε
κι είχε τη λαχτάρα της ανίχνευσης
των πρώτων εντυπώσεων.
Και να στολίζονταν
δεν θα ομόρφαινε,
αλλά τη χάρηκα
που βγήκε να τον συναντήσει
τόσο απέριττη
μέσα στον ίδιο τον εαυτό της,
μ’ ένστικτο και ταμπεραμέντο μόνο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στιλπνότητα
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:40:33
https://www.youtube.com/watch?v=093GjYcDg-4

George R. Poulton & by W.W. Fosdick, Love me tender (τραγούδι: Elvis Presley (1956))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στιλπνότητα

Όταν έμεινες έκθαμβος
πόσο έλαμπε το φεγγάρι,
αναλογιζόμουν πως είχα χρόνια
να συναντήσω τρυφερό άντρα
σαν και σένα.

Είναι χιλιοειπωμένο το φεγγάρι
δεν με απασχολούσε,
ούτε είχα την άνεση
να το προσέξω
απ’ την αρχή που βγήκαμε
– καλοβολεμένη μέσα στα ρούχα
η δική σου στιλπνότητα υπήρχε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόταση
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:43:19
https://www.youtube.com/watch?v=eIY3czbSQ18

Σοφία Βόσσου & Γιώργος Κλεφτογιώργος, Να κοιμηθούμε αγκαλιά
(τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου / δίσκος: Μετωπική (2007))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόταση

Κολυμπούσαν στα βαθιά
και του πρότεινε να βρεθούν
για έρωτα οι δυο τους ένα βράδυ.
Ό,τι τόσα καλοκαίρια του αρνιόταν
τώρα το άκουγε απ’ τα χείλη της.
Συμφώνησαν μόλις βοηθούσαν
οι περιστάσεις ένα βράδυ,
για το πρωτόγνωρο γύμνωμα,
την πρωτόγνωρη επαφή τους.
Στην παραλία ανάμεσα στους φίλους
δεν κάθισε μαζί της,
πήγε πιο πέρα κι έριξε
τη βάρκα του στη θάλασσα,
τη βούλιαζε παντού, την έπλενε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψησταριά
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:47:55
https://www.youtube.com/watch?v=pATWNYbJi3Q

Σταμάτης Κραουνάκης, Το σεξ
(τραγούδι: Γιώργος Μαρίνος / δίσκος: Στον αστερισμό της Μέδουσας (1984))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψησταριά

Στη στοά Μοδιάνο η ψησταριά είναι μικρή
με πάγκους στους τοίχους, αντί για τραπέζια
και καρέκλες.
Έρχονται άνδρες της πιάτσας που μιλάνε δυνατά
για το κυνήγι, τα κόμματα και τα βρώμικα
νερά του Θερμαϊκού.
Ο συνοδός μου είναι σαν τη μύγα
μες στο γάλα ανάμεσά τους,
είναι ένας φίνος κουλτουριάρης
που με ορέγεται.
Πότε-πότε μου κολλάει το πόδι,
περιμένει να ενδώσω.
Υποπτεύομαι πως μπορεί να χαρίσει ηδονή,
γι’ αυτό δεν με πειράζει που δεν έχει πλάτες
και στιβαρά πόδια.
Στο μεταξύ για κάποιο γνωστό τους
μπαινοβγαίνουν οι άνδρες.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το ξενοδοχείο
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:50:18
https://www.youtube.com/watch?v=vaO1JbjnJKk

Σταμάτης Κραουνάκης & Κώστας Τριπολίτης, Τζετ
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Σκουριασμένα χείλια (1981))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το ξενοδοχείο

«Δες ένα αριστούργημα
νεοκλασικής αρχιτεκτονικής»,
μου είπες, «το ξενοδοχείο στη γωνία.
Σ’ ένα από τα παλιά κι ευρύχωρα
δωμάτιά του πάμε να πλαγιάσουμε μια μέρα.
Στα καλέσματα και τις επινοήσεις μας,
στην ιεροτελεστία του έρωτα,
μ’ επηρεάζουν οι χώροι με τη δική τους ατμόσφαιρα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ζωγράφος
Post by: wings on 18 Jan, 2017, 21:55:35
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ζωγράφος

Ιούλιο μήνα, νωρίς το απόγευμα,
στην Προξένου Κορομηλά, ένας ζωγράφος
σχεδόν συνομήλικός μου, έκανε ποδήλατο.
Πολυμαθής και ενήμερος
ακόμη και για τις πιο πρόσφατες
τάσεις στα εικαστικά – όμως το έργο του
μια μετριότητα.
Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος
που κυκλοφορούσε στο στενό της παραλίας,
απ’ την πολλή ζέστη δεν υπήρχε ψυχή.
«Σε καταλαβαίνω, φίλε μου»,
ψιθύρισα μέσα μου, «σε βασανίζει η τέχνη,
και σου είναι άγνωστη η σκοτεινή δίοδος
που οδηγεί στο μυστικό της.
Αν δεν το ανακαλύψεις, δεν γίνεσαι αληθινός τεχνίτης–
τίτλος σπάνιος και δυσεύρετος.
Σ’ έρημους δρόμους, μα και σε κατάμεστες αίθουσες,
όμοια σε αναλώνει, σε βασανίζει η τέχνη».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λατινικά ποιήματα
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 19:22:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λατινικά ποιήματα

Στροβιλίστηκαν και πύρωσαν στον έρωτα.
Ναρκωμένη ακόμη απ’ τα φιλιά του
νόμισε πως έβρεχε έξω, αλλά εκείνος την πρόλαβε:
«Δεν είναι βροχή παρά οι κρότοι απ’ τα ξερόκλαδα
που καίει ο κηπουρός στον κήπο».

Ντύθηκαν, και αφού της έβαλε κάτι να πιει,
άνοιξε και της διάβασε ποίηση του Οράτιου
απ’ το πρωτότυπο.
Της διάβασε γαμήλιους ύμνους.
Ιδιόρρυθμοι λαρυγγισμοί και φθόγγοι
και χυμώδεις λέξεις των λατινικών.
Μετά τον έρωτα τελείωσαν με στίχους.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο δωμάτιό του
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:03:50
https://www.youtube.com/watch?v=1VLxqQ3zVtk

Λένα Παππά & αφοί Κατσιμίχα, Το δωμάτιο
(τραγούδι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας / δίσκος: Της αγάπης μαχαιριά (1994))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο δωμάτιό του

Όποιο περιοδικό ήθελε θα της το χάριζε,
άλλα έπρεπε ν’ ανεβεί στο δωμάτιό του,
να διαλέξει μόνη της.
Τα περιοδικά δεν την ενδιέφεραν,
από ματαιοδοξία τον ακολούθησε
– να καταλάβει αν σαν γυναίκα
τον τραβούσε ακόμη.
Γεμάτος φροντίδα κατέβασε τα περιοδικά
από ένα ψηλό ράφι,
και τ’ άπλωνε στο καθαρό σεντόνι
του κρεβατιού του να διαλέξει.
Τον έκαιγε ο πόθος
και δεν τολμούσε να εκδηλωθεί,
να την αγγίξει.
Μαζί με τα εξώφυλλα
της άπλωνε και την υποταγή,
την τρυφερότητά του, να διαλέξει.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλάνες και αυταπάτες
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:06:55
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλάνες και αυταπάτες

Αποδείχτηκε σκάρτος και κάλπικος.
Τόσο απέτυχα στις προβλέψεις μου
ώστε αντί για άνετο περίπατο
μου ετοίμαζε πανωλεθρία.

Τις μέρες που ξεχείλιζε το ποτήρι
ανάμεσά μας, και θα χωρίζαμε,
του ξέφυγε κάτι, που όπως φαίνεται
τον απασχολούσε:
«Όμοιος με τους λαχταριστούς άνδρες
που βασανιστικά επιθυμείς στα ποιήματά σου
θέλω να είμαι.»
Δεν του έδωσα καμία απάντηση.
Ένα μίασμα ήταν στη ζωή μου —
ένα μίασμα που ο χρόνος σύντομα
θα έσβηνε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καλοδεχούμενη
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:11:55
https://www.youtube.com/watch?v=1LnqXZXcMRc

Μίμης Πλέσσας & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Του αγοριού απέναντι
(τραγούδι: Μαίρη Χρονοπούλου / ταινία: Μια κυρία στα μπουζούκια (1968))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καλοδεχούμενη

Στα υπαίθρια γλέντια μας
άφηνε κάπου μακριά τον άνδρα της
–ήταν μεγάλοι, κάπως γερασμένοι και οι δύο–
κι έπιανε θέση ανάμεσα σε λεβέντες.
«Θέλω άνδρες», φώναζε, «άνδρες να κάθονται
δίπλα, απέναντί μου».
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί ήξερε να δίνει κέφι,
να δημιουργεί ατμόσφαιρα.
Ήταν καλοδεχούμενη γιατί τους παίνευε
κι έλεγε γλυκό λόγο στον καθένα τους.

Ξεπερνούσε ευπρέπειες και προσχήματα.
Οποιαδήποτε αφοσίωση απ’ τους άνδρες που πλεύριζε
δεν περίμενε – ούτε είχε αυταπάτες να ελπίζει.

Μια παράσταση έδινε και γλεντούσε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λίγο απ' τη θωριά του
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:15:23
https://www.youtube.com/watch?v=IUofDrO48xI

Γιάννης Κιουρκτσόγλου & Γιάννης Λογοθέτης, Σε παρακαλώ (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/12/04/kostas-papadopoulos-se-parakalw-giannis-kiourktsoglou-giannis-logothetis-themis-andreadis-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8E-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82/)
(τραγούδι: Θέμης Ανδρεάδης / δίσκος: Κάτι άλλο μου θυμίζει (1974))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λίγο απ’ τη θωριά του

Ήταν το παράπονό του:

«Της αρέσουν μόνο οι γεροδεμένοι.
Τα έχει μ’ ένα στρατιώτη
που την εξευτελίζει.
Φέρνει γυναίκες και την απατάει
μπροστά στα μάτια της.
Κλαίγεται, κι όμως πάντα
στην αγκαλιά του γυρίζει.
Έχω κουραστεί να την παρακαλώ
να έρθει μαζί μου».

Αν ορέγονταν την κοπέλα
άλλο τόσο θαύμαζε τον στρατιώτη,
που ήταν σκληροτράχηλος και δυνάστης.
Λίγο από τη λάμψη και τη θωριά του
να είχε, θα της έκανε τα τρισχειρότερα.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το τελευταίο ρούχο
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:18:15
https://www.youtube.com/watch?v=rO_SoRs3lQo

Θάνος Μικρούτσικος & Λίνα Νικολακοπούλου, Θα πάθεις έρωτα
(τραγούδι: Χάρις Αλεξίου / δίσκος: Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια (1990))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το τελευταίο ρούχο

Από καιρό την πολιορκούσε
κι όταν τη βρήκε στην αμμουδιά,
ανάμεσα σε γνωστούς και φίλους –
άπλωσε την πετσέτα δίπλα της,
κι όπως ξάπλωναν κοντά, την άγγιζε.
Στάθηκε τυχερός με την άμεση
ανταπόκρισή της: Σηκώθηκε και τον οδήγησε
στο απόκρυφο ακρογιάλι.
Σταμάτησαν απόμερα,
και με την πείρα της στους άνδρες
– γνώριζε την έξαψη που προκαλούσε ολόγυμνη,
πέταξε και το τελευταίο ρούχο από πάνω της
και μπαινόβγαινε στο νερό.
Μπαινόβγαινε πολλές φορές
κι επιδειχτικά, σαν να του έλεγε
«θα πεθάνεις από λατρεία για μένα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σύγκριση
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:22:30
https://www.youtube.com/watch?v=_YniYbtI48U

Μάνος Χατζιδάκις & Άρης Δαβαράκης, Πορνογραφία
(τραγούδι: Έλλη Πασπαλά / δίσκος: Πορνογραφία (1982))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σύγκριση

Η γνώμη του με κέντρισε:
«Είναι φτηνά και άνοστα τα πορνογραφικά έντυπα,
ενώ τα ποιήματά σου διεγείρουν
και συγχρόνως προκαλούν ανάταση ψυχής.
Έχω εξάρτηση, είμαι ναρκομανής με τους στίχους σου.»

Ξανασκέφτηκα την άποψή του.
Διόλου αμελητέος αντίπαλος η πορνογραφία,
πανστρατιές με βουλιμία τη διαβάζουν.
Τιμή μου να βγάζω άχρηστα τα έντυπα
και την παραλογοτεχνία της.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νυχτοπερπατήματα
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 20:25:43
https://www.youtube.com/watch?v=Sx3gPqs7rYU

Βασίλης Τσιτσάνης & Νίκος Ρούτσος: Τρέξε, μάγκα, να ρωτήσεις (Ντερμπεντέρισσα) (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=3323.msg81103#msg81103)
(τραγούδι: Στέλλα Χασκήλ, Μάρκος Βαμβακάρης & Βασίλης Τσιτσάνης / (ζεϊμπέκικο της Κατοχής στη Θεσσαλονίκη) πρώτη φωνογράφηση το 1947)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νυχτοπερπατήματα

«Έχει ξεσηκώσει το ξενοδοχείο με τα θέλγητρά της,
την περιστοιχίζουν θαυμαστές, όμως το μυαλό της
στο νεαρό της ρεσεψιόν.
Ομορφόπαιδο και χρόνια μικρότερός της,
τον έχει εκμαυλίσει, τον απολαμβάνει μέχρι το πρωί.
Τα βράδια που έχω αϋπνίες,
τους βλέπω να επιστρέφουν απ’ τις ερημιές
και τα ξενύχτια.»

Με φόντο τις αϋπνίες της πρόβαλλε το ζευγαράκι.
Πικάντικα κι ευφρόσυνα τα νυχτοπερπατήματα.

Είχα σταμπάρει το ομορφόπαιδο της ρεσεψιόν.
Η στόφα, η μαγιά του σύναζε όνειρα:
πράος κι αισθαντικός.
Μαινάδες του έκαναν σινιάλο.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θεσσαλονικιός έμπορος
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 21:38:54
https://www.youtube.com/watch?v=WWUgOLlc5eU

Χρήστος Νικολόπουλος & Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ο Σαλονικιός
(τραγούδι: Στράτος Διονυσίου & Μαρίνα Βλαχάκη / δίσκος: Ο Σαλονικιός (1985))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θεσσαλονικιός έμπορος

Απ’ τη συγκίνηση που είχε η φωνή του
κατάλαβα ότι αναπολούσε τα ταξίδια του:
«Πήγαινα στην Κωνσταντινούπολη για δουλειές,
έκλεινα παραγγελίες με ομογενείς μεγαλέμπορους∙
έγινα και επιστήθιος φίλος με τους περισσότερους.
Φιλόξενοι κι ανοιχτοχέρηδες με γύριζαν παντού,
απ’ τ’ αριστροκρατικότερα κέντρα μέχρι
τις πιο κακόφημες συνοικίες.
Όλο "πατρίδα" με φώναζαν,
"πατρίδα πιες", "πατρίδα χόρεψε",
κι εγώ δεν τους χαλνούσα χατίρι.»

Το κάλλος που είχε του έδινε
μεγαλοπρέπεια και φινέτσα,
κι η λαϊκή καταγωγή του
ευθύτητα κι ερωτισμό –
ιδιότητες ακατάλυτες.
Αυθόρμητα τον φώναζαν «πατρίδα».

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο Σκοτσέζος
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 21:42:09
https://www.youtube.com/watch?v=vaA-t9bAxkQ

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Δεν έχω ιδέα (https://thepoetsiloved.wordpress.com/2010/06/26/kostas-papadopoulos-stamatis-kraounakis-den-ehw-idea-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CF%89-%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%85/)
(τραγούδι: Κώστας Μακεδόνας / δίσκος: Δεν έχω ιδέα (1989))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο Σκοτσέζος

«Σ’ ένα δρόμο στο Χονγκ Κονγκ
πουλούσαν ερωτικά φίλτρα∙
μάλιστα ένας πραματευτής επέμενε
ν’ αγοράσω μια σκόνη από όρχεις ρινόκερου.
Με χιουμοριστική διάθεση ψιθύρισα στη φίλη μου:
"Σκέψου εκατομμύρια, μιλλούνια Κινέζων
στην απέραντη επικράτειά τους,
αυτή τη στιγμή να επιδίδονται στην πράξη του έρωτα".
Αντί να διασκεδάσει, ενοχλημένη με τράβηξε
να φύγουμε. Όμως, αρκετά με τα ταξίδια μου.
Εσύ με τι ασχολείσαι;» ρώτησε ο συνομιλητής μου,
ένας κατάξανθος Σκοτσέζος που κατέβαζε
το ένα ποτό μετά το άλλο.
Άναβαν τα φώτα στην παραλία που έπηζε
από κόσμο. «Με ποίηση», του απάντησα,
«Δεν υπάρχει ποίηση, μάλλον χάνεις τον καιρό σου»,
ήταν η απότομη αντίδρασή του.

Τυχαία, μετά από χρόνια
σε μια εφημερίδα διάβασα
για το Χονγκ-Κονγκ και τον θυμήθηκα.
Το περιστατικό με τα φίλτρα
–έτσι όπως μου το είχε διηγηθεί–
έφτιαχνε ποίημα.
Κι ας ειρωνευόταν, κι ας μην πίστευε
ο ανίδεος στην ποίηση.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι θαμώνες στο στέκι
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 21:45:31
https://www.youtube.com/watch?v=GVu6c0IcT0w

Σταμάτης Κραουνάκης & Λίνα Νικολακοπούλου, Λάμπα θυέλλης
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Ισόβια (2005))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι θαμώνες στο στέκι

Σκαρφαλωμένο στην αρχή του δάσους
κάτω από ψάθες και πολύχρωμα λαμπιόνια,
ήταν το στέκι που έχει θέα
το βουνό και τη θάλασσα.
Με ανοιχτές αγκάλες με υποδέχτηκαν
όταν ανέβηκα∙ μαζί τους άρχιζε η σύναξη της νύχτας.

Εκεί στο πιο όμορφο μπαλκόνι,
ήσουν και ήμουν η σάρκα που γυαλίζει
και υποβάλλει∙ η σάρκα που εξευγενίζει
χαίρεται, και μαθαίνει να πεθαίνει.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υποψήφια βουλευτής
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 21:48:38
https://www.youtube.com/watch?v=5F63DD6beGA

Μανώλης Χιώτης, Λαός και Κολωνάκι
(τραγούδι: Μαίρη Λίντα & Μανώλης Χιώτης / ταινία: Λαός και Κολωνάκι (1959) του Γιάννη Δαλιανίδη)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υποψήφια βουλευτής

Χωρίς υστεροβουλία μού άνοιξε τα χαρτιά της:
«Όσο κι αν με πιέζουν, θα αρνηθώ
να κατέβω στις εκλογές: Τα έξοδα για την προβολή
είναι τεράστια, θ’ αναγκαστώ να πουλήσω το σπίτι.
Οι γονείς μου ήταν φτωχοί, ζούσαμε σε υπόγειο.
Ο χώρος στενός και τα έπιπλα τόσο στριμωγμένα
που όλο κτυπούσα, μελάνιαζα απ’ τις γωνίες τους.
Γλίτωσα απ’ τα υπόγεια – χιλιοστό δεν ξεπουλάω
απ’ το σπίτι μου για φιλοδοξίες.»

Γυναίκα σπαθί, απογυμνώνονταν.
Όχι όπως τόσοι και τόσοι που κομπάζουν
για τα σαλόνια που κατάγονται.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χωρίς έλεος
Post by: wings on 01 Feb, 2017, 21:51:15
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χωρίς έλεος

Την κτύπησαν αντιξοότητες,
τσαλαπατήθηκε, έγινε σμπαράλι.

Για να ξεχνιέται, στα τυφλά πηγαίνει
και χώνεται σε συντροφιές που παλιά
την καταδέχονταν.
Παλιά απέδιδε, πουλούσε πνεύμα και αστεία.
Όμως τώρα τους ενοχλεί με την ασκήμια,
τη βουβαμάρα, την παθητικότητά της.
Για να σε δεχτούν ανάμεσά τους
κάτι σπουδαίο πρέπει να διαθέτεις σε εμφάνιση,
αυτοπεποίθηση – και προπαντός να τους διασκεδάζεις.

Τα αυστηρά κριτήρια φυλάχτηκαν.
Της φέρθηκαν ελεεινά∙
σαν κουρέλι την ξαπέστειλαν
– σύμφωνα με την απέχθεια της συντροφιάς
για τους αποτυχημένους.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μαυλιστικά
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 14:19:50
https://www.youtube.com/watch?v=fEQOOqOauB0

Δε σε θέλω πια
(παραδοσιακό Σμύρνης σε μία από τις πρώτες εκτέλεσεις του (ίσως το 1910) από την Ελληνική Εστουδιαντίνα)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μαυλιστικά

Σταμάτησες παθιάρικα να με προσελκύεις
και να με κυνηγάς.
Πια αποσύρθηκες.
Σίγουρα σε κούρασαν
και οι τόσες αρνήσεις μου.

Τα πολλά χρόνια
που μαυλιστικά με κυνηγούσες
φτιάχνουν μια ολόκληρη,
περασμένη εποχή.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000).
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παρένθεση
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 14:23:09
https://www.youtube.com/watch?v=-b5asxhvzxc

Δήμητρα Γαλάνη & Λίνα Νικολακοπούλου, Πόσα γράφει η αγάπη ακόμα
(τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη & Άλκηστη Πρωτοψάλτη / δίσκος: Μικρά παιδιά μεγάλα όνειρα (2007))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παρένθεση

Με ρωτάει αν είναι φαντασιώσεις
ή βιώματα, όσα ερωτικά καταγράφω
στα ποιήματά μου –
και αυτό σαν μια παρένθεση,
καθώς διακριτικά με φλερτάρει.
Ευχάριστα έρχεται η συμπεριφορά του,
τονώνει τη φιλαρέσκειά μου.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000).
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η άλλη όψη
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 14:26:54
https://www.youtube.com/watch?v=OmlVNpAlmxw

Φίλιππος Πλιάτσικας & Μάρω Βαμβουνάκη, Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
(τραγούδι: Πυξ Λαξ / δίσκος: Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η άλλη όψη

Συγγραφέας όπως και οι άλλοι
στον στενό κύκλο που βλεπόμαστε.
Πάντα μαχητικός –στην ηλικία
μόλις πλησιάζει τα εξήντα–
πάντα ακατάβλητος με τα επιχειρήματα
και τις απόψεις του, ιδίως για τα λογοτεχνικά,
και μια αρέσκεια να επιβάλλεται.
Μόνο τις προάλλες που βρεθήκαμε οι δυο μας
είδα την άλλη, διαφορετική όψη του.
Μια επώδυνη θλίψη τον περιέκλειε,
και μου εξομολογήθηκε την ανέραστη ερημιά του –
ότι τα έντονα ειδύλλιά του
που στην κάψα τους εκλύθηκε κάθε έκσταση,
τελειωμένα πια, ξέμακρα εντελώς στο παρελθόν.
Και υπομένει τη νέκρα,
το ανέραστο σεργιάνι του που διαιωνίζεται.

Από τη συλλογή Μαυλιστικά (1997)

Το ποίημα ξαναδημοσιεύτηκε με τον ίδιο τίτλο στη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόσωπο με πρόσωπο
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 14:31:46
https://www.youtube.com/watch?v=iPEeTm7nBWQ

Σταύρος Κουγιουμτζής & Κώστας Ριτσώνης (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=388996.0), Τι σημαίνει αγάπη (http://littlenautilus.blogspot.gr/2010/06/blog-post_03.html)
(τραγούδι: Αιμιλία Κουγιουμτζή / δίσκος: Μικραίνει ο κόσμος (1982))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόσωπο με πρόσωπο

Ας τον θεωρούν συγγραφέα ολκής
κι ας τον προσέχουν. Εμένα δεν με πείθει.
Οι παθιασμένοι καημοί που μ’ ενδιαφέρουν
δεν υπάρχουν στα γραπτά του.

Κάποτε μου επιτέθηκε –
«Η εμμονή σου με τα ερωτικά θα σε βλάψει.
Κάθε ποίημά σου στο ίδιο μοτίβο,
επαναλαμβάνεσαι και μας κουράζεις».

Όποτε με κλονίζουν οι επιθέσεις τους
με τη σκέψη περιπλανιέμαι σ’ ένα παλιό μου ταξίδι.
Επισκεπτόμασταν με πούλμαν διάφορες πόλεις,
διανύαμε τεράστιες αποστάσεις.
Μας λίκνιζε ο δρόμος και η μουσική στο κασετόφωνο.
Αργόσυρτοι αμανέδες ακούγονταν
γεμάτοι από το πάθημα της αγάπης.
Γίνονταν πια ανεξάντλητο το ρεπερτόριο της αγάπης.
Στον ίδιο ρυθμό, στο ίδιο μοτίβο
η μία κασέτα διαδέχονταν την άλλη,
που ο κόσμος στο πούλμαν αποζητούσε –
τόσο που οι διαδρομές και οι επισκέψεις
ήταν ένα πρόσχημα γι’ αυτά τα ακούσματα,
γι’ αυτές τις μουσικές της αποχαύνωσης.

Συνειδητά οδηγούμαι στο ίδιο μοτίβο στα ποιήματά μου.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μια αγάπη μου
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 20:55:31
https://www.youtube.com/watch?v=uHYucnVbT6M

Σπύρος Παπαβασιλείου & Νίκος Βρεττός, Έχω εσένα ν' αγαπώ
(τραγούδι: Βίκη Μοσχολιού / δίσκος: Σ' ένα κόσμο σαν κι αυτό (1982))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μια αγάπη μου

Απλωμένα σε καναπέδες, πατώματα και τοίχους
εκθέτονταν χαλιά εισαγωγής από την Ανατολή.
Η συντροφιά που ακολούθησα συναγωνίζονταν
ποιος θα διαλέξει το καλύτερο,
και ποιος θα πληρώσει περισσότερο.
Έφερναν βαβούρα και υστερία επιδειξιομανίας.
«Παραδέξου το, είναι άχαρα άτομα
κι εσύ πνίγεσαι ανάμεσά τους.
Μια ανοησία η βαβούρα τους,
απορώ πώς τους ανέχεσαι.»
Γύρισα και τον κοίταξα καθώς απρόσμενα
εμφανίστηκε μπροστά μου και έκανε την υπόδειξη.
Με μάλωνε και τα μάτια του υπέφεραν από αγάπη,
με μάλωνε και η φωνή του λιγωμένη
κόμπιαζε από αγάπη –
με τον πιο μειλίχιο τρόπο με μάλωνε.
Και ήταν το αντίδοτό μου,
το πιο αληθινό αντίδοτο
για τις άχρηστες και άχαρες συναναστροφές μου με άλλους.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μητριαρχικό αρχέτυπο
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 20:59:01
https://www.youtube.com/watch?v=6bgNb8HSKrI

Απόστολος Χατζηχρήστος & Χαράλαμπος Βασιλειάδης, Η πεντάμορφη
(τραγούδι: Απόστολος Χατζηχρήστος, Σούλα Καλφοπούλου & Μάρκος Βαμβακάρης (1949))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μητριαρχικό αρχέτυπο

Αξίζει για τη θέρμη, την αψηφισιά της.

Υπήρξε καλλονή, τι πιο φυσικό
ότι της έκαναν τεμενάδες.
Ποικίλους τεμενάδες δέχεται ακόμη
και τώρα, που με τα χρόνια έμεινε
σκιά του εαυτού της.
Αξίζει για την αψηφισιά, το σταθερό βήμα της.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η υπεροχή της
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:02:43
https://www.youtube.com/watch?v=uA7o7ADHmgI

Μιχάλης Σουγιούλ & Γιώργος Γιαννακόπουλος, Άλα της
(τραγούδι: Μπέμπα Κυριακίδου / ταινία: Γλέντι, λεφτά κι αγάπη (1955) του Νίκου Τσιφόρου)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η υπεροχή της

Ανεβοκατεβαίνει τον διάδρομο του θεάτρου
τάχα για να ψάξει καλύτερες θέσεις
από αυτές που βρήκαμε.
Άλλος είναι ο στόχος της: να κατοπτεύσει
πόσοι θα την κοιτάξουν λαίμαργα.

Όσο ένα μυθιστόρημα οι ερωτικοί δεσμοί της
κι όσα άγνωστα και μυστήρια την περιβάλλουν.
Το έκπαγλο παρουσιαστικό της ακτινοβολεί
και εκπέμπει την υπεροχή.
Με θεωρεί ασήμαντη,
κι αν με συναναστρέφεται είναι από περιέργεια
για τους στίχους που γράφω.

Είναι πρωτόφαντος για μένα ο κόσμος της,
με ξεπερνάει και με πανικοβάλλει
με τις εκλάμψεις του.
Εισπράττω την ασημαντότητά μου.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εντρυφώ
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:06:38
ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΠΩ ΔΕ ΣΕ ΞΕΧΝΩ  ΕΣΑΓΩΓΗ Κ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ..By Nikos - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=T7U8l5I12Z8)

Βασίλης Τσιτσάνης, Μ’ έναν αναστεναγμό
(τραγούδι: Γιάννης Πάριος / από την εκπομπή της ΝΕΤ «Στην υγειά μας» στη μνήμη του Γρηγόρη Μπιθικώτση το 2010)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εντρυφώ

Σαν το θρύψαλο παραχώνομαι
σε οτιδήποτε τον θυμίζει.

Για πράγματα που απεχθάνονταν
ή λάτρευε είχε μια ιστορία.
Περιπλανήθηκα στην αγάπη του
και με τυλίγουν οι ιστορίες του,
εντρυφώ σε λεπτομέρειες απ’ τα βιώματά του.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Ονομαστική γιορτή, 1992
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:10:15
https://www.youtube.com/watch?v=TqqCm3McZ-w

Χρήστος Γκάρτζος & Λάκης Τεάζης, Η φτώχεια μου καθρέφτης
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Οι Μάηδες οι ήλιοι μου (1978))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Ονομαστική γιορτή, 1992

Είναι ποιητής που παραδέχομαι,
του βγάζω το καπέλο, οι στίχοι του με θέλγουν.
Είχε την ονομαστική του γιορτή
και πρώτη φορά θα τον επισκεπτόμουν σπίτι του.
Με κατείχε αδημονία να βρεθώ στον χώρο του,
να δω και να αγγίξω κάτι από την ατμόσφαιρα
όπου ζούσε, σκεπτόταν και έγραφε.

Φτωχικό και λαϊκό το μικρό του διαμέρισμα.
Τα λιτά έπιπλα και οτιδήποτε άλλο
όπως κιλίμια, κεντήματα και αντικείμενα,
ήταν πολύ παλιά, από τα χρόνια του ’20 ή ’30.
Ο χώρος και ο διάκοσμος μου θύμιζε
κάποια προσφυγικά σπίτια φίλων μου στην παιδική μου ηλικία.

Φτωχικό το σπίτι του ποιητή,
αλλά και με ένα ιδιαίτερο, δικό του χρώμα.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το δέσιμο
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:14:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το δέσιμο

Όταν τελείωσε η διάλεξη, προς την έξοδο,
προθυμοποιήθηκε να με πάει με ταξί μέχρι το σπίτι μου
για να μην ταλαιπωρηθώ με το λεωφορείο,
αλλά και για να βρούμε την ευκαιρία
να κουβεντιάσουμε, να μάθει τα πιο πρόσφατα νέα μου.
Σχετικά με το καινούριο βιβλίο μου που θα εκδίδονταν,
θα του έδινε χαρά να μου έκανε παρουσίαση
σε βιβλιοπωλείο.
Και χαμηλώνοντας τη φωνή του συμπλήρωσε:
«Φρόντισε η έκδοση να μην καθυστερήσει
πολύ σε χρόνο
για να προλάβω να σε παρουσιάσω∙
με τα χάλια που έχει η υγεία μου
ο θάνατος με αρπάζει στο άψε-σβήσε.»
Όταν βγήκα από το ταξί
ένα βούρκωμα ανέβαινε στα μάτια μου,
τα μαντάτα για την υγεία του
δεν ήθελα να τα πιστέψω.
Μέσα στο τόσα χρόνια που τον γνώριζα
το δέσιμο, η αγνή φιλία μας, η λαχτάρα
για συνάφεια μεταξύ μας άφθαρτη, αδιάλειπτη.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιβλία για έκδοση
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:49:21
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιβλία για έκδοση

Και τι δεν ετοίμαζε,
η συλλογή με τα νέα διηγήματά του
προχωρούσε για έκδοση, το ίδιο και το βιβλίο
με τα δοκίμιά του, όσο για το καινούριο μυθιστόρημα
κλεισμένος στο εξοχικό σπίτι το δούλευε.
Αυτά για το πόσο δημιουργικός παρέμενε.
Ίσως το είχε ανάγκη έτσι να επιβεβαιώνεται με το γράψιμο,
κι ό,τι δημοσίευε δεν περνούσε απαρατήρητο.
Όμως σε εμάς τους φίλους αρκετές φορές
δεν έκρυψε κάτι πιο μύχιο:
ότι έπινε συχνά χωρίς σταματημό,
μουντή σύνθεση, μουντό σκόρπισμα η άχαρη ζωή του –
έπινε με μια τάση αυτοκαταστροφής.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανθρώπινη φύση
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:52:51
https://www.youtube.com/watch?v=Vwmtdnfwg8I

Γιώργος Πολυχρονιάδης & Σάσα Μανέτα: Αν ξανακατεβείς, Χριστέ, στη γη
(Α' βραβείο στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1979)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανθρώπινη φύση

Αναγκαστικά μέσα στο ίδιο περιβάλλον
τους έζησα από κοντά:
τη μοχθηρή και ανάλγητη εγωπάθειά τους,
τη μανία τους να καταδυναστεύουν άγρια,
τα μυστικά τους εγκλήματα.
Τέτοια καθάρματα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο πυρήνας
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 21:56:29
https://www.youtube.com/watch?v=YEsE6AGBiVE

Γιώργος Ζήκας & Βάσω Αλαγιάννη, Οι φίλοι στο σπίτι
(τραγούδι: Γλυκερία / δίσκος: Η αγάπη είναι ελεύθερη (2010))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο πυρήνας

Με κάλεσε για τραπέζι.
Πέντε έξι φίλες και φίλοι της
που τους είχα συναντήσει και σε άλλη περίσταση
ήταν οι συνδαιτυμόνες, όλοι τους εκλεκτοί
για την ευρυμάθειά τους, τις καλλιτεχνικές ενασχολήσεις,
το χιούμορ και τη γνησιότητα των αισθημάτων τους.
Κι όπως εκείνη λίγο τους ξεπερνούσε σε όλα αυτά,
και την παραδέχονταν και κρέμονταν από τη γοητεία της,
είχα την αίσθηση ότι οι συγκεκριμένοι φίλοι της
σχημάτιζαν κάτι σαν αυλή,
έναν πολύ αφοσιωμένο πυρήνα ανθρώπων
γύρω από το πρόσωπό της, όπου έτσι κι αλλιώς
η συναλλαγή και το συμφέρον δεν είχαν θέση.
Και μόνο για τους φίλους της τη ζήλεψα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενδότερος χώρος
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:01:01
https://www.youtube.com/watch?v=bQ_9vFO-7S8

Ηρώ, Μια βραδιά στο σπίτι
(τραγούδι: Αλέκα Κανελλίδου / δίσκος: Άργησες (2002))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενδότερος χώρος

Το διπλό κρεβάτι και παραδίπλα ένας μικρός καναπές.
Τα φιλιά, το πέταγμα των ρούχων
και το υπέροχο, χωρίς ίχνος συστολής, σμίξιμό τους
έγινε στον καναπέ.
Χρησιμοποίησαν το κρεβάτι μετά
για να χαλαρώσουν,
να συνέλθουν από τη μανία τους για ηδονή,
να στεγνώσει ο έρωτας.

Παρέμειναν ξαπλωμένοι ανοίγοντας μια ατελείωτη συζήτηση
για θέματα που τους ενδιέφεραν.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γιορτή
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:03:39
Για ένα τανγκό-Χάρις Αλεξίου~Gia ena tango-Xaris Alexiou - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=2yHgImYkFoU)

Χάρις Αλεξίου, Για ένα ταγκό (δίσκος: Ένα φιλί του κόσμου (1997))

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γιορτή

Από ερωτικό οίστρο με το γόνατό σου
με πιέζεις στο πόδι κάτω από το τραπέζι,
καθισμένοι ανάμεσα σε πλήθος καλεσμένων
και σε όλη τη διάρκεια της γιορτής.
Με πιέζει και με πονάει το γόνατό σου.
Οι χωρισμοί και οι επανασυνδέσεις μας κατά καιρούς,
οι θύελλες και οι παλίρροιες των συναισθημάτων,
η ασίγαστη ανάγκη μου να σε αποκτήσω ξανά
συνωστίζονταν, έμπαιναν στον ηδονικό πόνο
που μου έδινε το γόνατό σου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάθος
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:06:55
https://www.youtube.com/watch?v=p6RG_X2BP8o

Μάριος Τόκας & Σαράντης Αλιβιζάτος, Το σημάδι
(τραγούδι: Κωνσταντίνα & Γιάννης Πάριος / δίσκος: Τραγούδια για την Κωνσταντίνα (1987))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάθος

Μου έτυχε χωρίς φιλί
να απολαύσω τον έρωτα.
Όμως εσύ ήσουν γενναιόδωρος,
με πάθος με φίλησες στο στόμα, στο στήθος
και στο αυτί.
Η ανάσα και το στόμα σου στο αυτί μου.
Ο αχαλίνωτος παλμός από τις συστροφές
των χειλιών και της γλώσσας σου στις πτυχές του
με διέγειραν.
Άκρως τολμηρά και πρωτόγνωρα
τα χάδια σου που ακολούθησαν.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τοπογραφία
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:09:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τοπογραφία

Πολλά την ενοχλούσαν και την κούραζαν στην πόλη,
η μιζέρια, κάτι σαν παρακμή τις τελευταίες δεκαετίες.
Ύστερα εν τη ρύμη του λόγου συνέχισε:
«Στον σφοδρότερο έρωτά μου έδινα ραντεβού
στην πλατεία Άθωνος.
Με ταξί ή περπατώντας καταλήγαμε στο δωμάτιό του,
σε ένα από τα πολυτελέστερα ξενοδοχεία στο Βαρδάρι,
επί της Μοναστηρίου.
Υπέρ το δέον φλογερή η έξαψή μας,
άρχιζε και κορυφωνόταν στον έρωτα,
ένα ρίγος για ό,τι φανερό ή μυστικά ανεκδήλωτο μας έδενε.
Από τότε στο μυαλό μου νοσταλγικά κουβαλάω
την εικόνα της πόλης από την Άθωνος μέχρι το Βαρδάρι,
τους ενδιάμεσους δρόμους, την αγορά.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επιθετικότητα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:13:28
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επιθετικότητα

Κανένα είδος εξάρτησης
δεν είχα ποτέ από σένα.

Με απωθεί το βλοσυρό ύφος σου,
ο στόμφος στη φωνή σου.
Μία επιθετικότητα βγάζεις
που σε προσδιορίζει.
Γυρεύεις να κυριαρχείς, να επιβάλλεσαι
να λύνεις και να δένεις.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η σχέση με τον χώρο
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:19:15
https://www.youtube.com/watch?v=NjrzUpe4sDc

Mort Shuman: Sorrow

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η σχέση με τον χώρο

Έπεφτε χιονόνερο στην πλατεία Αριστοτέλους,
λόγω του καιρού η κίνηση λιγότερη.
Με τους έρωτές μου είναι συνυφασμένη η Αριστοτέλους,
εδώ είχα δώσει τα πρώτα ραντεβού.

Λίγο πιο πάνω μπήκα στο μεγάλο βιβλιοπωλείο
επί της Ηρακλείου.
Με την υπεύθυνη των πωλήσεων που με εξυπηρέτησε
–ήμουν πελάτισσα και περνούσα τακτικά–
ανταλλάξαμε ζεστές φιλικές κουβέντες,
σχετικά σύντομα μέχρι να βρει το βιβλίο που της ζήτησα.
Δέχτηκα την εγκαρδιότητά της σαν βάλσαμο,
σαν δόση από αντιαλγικό για τη θλίψη
που φώλιαζε μέσα μου από το πρωί.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όσο ποτέ άλλοτε
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:26:57
https://www.youtube.com/watch?v=hXIFTLmMKgY

Κώστας Χατζής & Σώτια Τσώτου, Σπουδαίοι άνθρωποι
(τραγούδι: Μαρινέλλα & Κώστας Χατζής / δίσκος: Ρεσιτάλ (1976))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όσο ποτέ άλλοτε

Από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της πόλης,
φιλοδοξος, πραγματιστής.
Στα σαλόνια και τις δεξιώσεις
βρισκόταν στο επίκεντρο της προσοχής,
συνήθιζε να περιαυτολογεί για τις επιτυχίες του
στις δουλειές, και πολλοί τον πλησίαζαν με δέος.

Στην αίθουσα του σινεμά κάθισε μόνος του
μερικές σειρές πιο μπροστά από μένα.
Ερωτική η ταινία, καλογυρισμένη,
ένα έργο τέχνης.
Τον είδα μελαγχολικό, με την ανάγκη
να βυθιστεί στην πλοκή της ερωτικής ιστορίας,
την ίδια ανάγκη που είχε ο καθένας
μέσα στην αίθουσα.
Τον είδα μελαγχολικό και όσο ποτέ άλλοτε ανθρώπινο.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η Αλβανίδα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:30:46
https://www.youtube.com/watch?v=lYvib7tDNGU

Βασίλης Τσιτσάνης, Καμαριέρα
(τραγούδι: Στράτος Παγιουμτζής & Βασίλης Τσιτσάνης σε γραμμοφώνηση του 1940)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η Αλβανίδα

Πάνω από δεκαετία, κάθε καλοκαίρι
στο ξενοδοχείο που έκανα διακοπές με την ίδια μεγάλη παρέα,
ήταν καμαριέρα.
Έτσι κατόρθωνε να συντηρείται,
ο μισθός της στην Αλβανία πενιχρός,
γυμνάστρια σε σχολείο τον χειμώνα.
Από τη σκληρή δουλειά ρυτίδες χαλνούσαν το πρόσωπό της,
τα αισθηματικά της πάντα σε αδιέξοδο,
ερωτικό σύντροφο δεν είχε.
Με έμφυτη εγκαρδιότητα και σπασμένα ελληνικά
λαχταρούσε να μας μιλάει στα δωμάτια, όταν καθάριζε,
ή στους διαδρόμους.
Όσο πλησίαζε ο καιρός να φύγουμε στεναχωριόταν.
«Εσάς θυμάμαι στην ερημιά μου τον χειμώνα» μας έλεγε.

Ένα βράδυ σφίχτηκε η καρδιά μου
όταν την είδα να κάνει βόλτα μόνη στον παραλιακό πεζόδρομο.
Μέσα στον πολύ κόσμο μια μοναχική φιγούρα,
που ακόμα και εκείνη την ώρα, ενώ είχε ήδη σχολάσει,
φορούσε τη γαλάζια στολή της καμαριέρας.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όσα δεν κρύβονται
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:43:34
https://www.youtube.com/watch?v=aBV6KGB7g7E

M. Pinder, Klaus Munro & Σέβη Τηλιακού, Μου λείπεις
(τραγούδι: Vicky Leandros / δίσκος: Πες μου πώς μπορείς (1970))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όσα δεν κρύβονται

Άναψα κερί στον τάφο συγγενικού μου προσώπου.
Δίπλα μια μαυροντυμένη γυναίκα,
απλή, συμμαζεμένη,
έβαζε λουλούδια στον τάφο του άνδρα της.
Δεν έκλαιγε μόνο σιωπηλά,
αλλά συνεχώς, χωρίς παύσεις,
έναν ερωτικό μονόλογο έλεγε στον άνδρα της
που χάθηκε,
πονεμένα λόγια ερωτικής λατρείας.
Την ψυχή μου άγγιξε καθώς την άκουγα.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η πρόβα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:47:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η πρόβα

Στο θίασο που έκανε πρόβα για τη θεατρική παράσταση
ο σκηνοθέτης συχνά επαναλάμβανε
στους ηθοποιούς του:
«Άμεσα βγάλτε έξω τον πυρήνα των συναισθημάτων,
άμεσα εκτεθείτε.»

Σκέπτομαι:
Ό,τι εξουθενωτικά ζητάει κι η ποίηση,
τον απόκρυφο εαυτό σου να εκθέτεις,
μέχρις εσχάτων.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σούρουπο
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:51:03
ΣΤΕΛΛΑ ΓΚΡΕΚΑ Τα νιατα Τα καημενα τα νιατα - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=f6kKl_6_bxk)

Αττίκ, Τα καημένα τα νιάτα (με τη Στέλλα Γκρέκα)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σούρουπο

Στη συνάντηση της παρέας στο υπαίθριο μπαρ
ήρθε περιποιημένη, μακιγιαρισμένη.
Ήταν σούρουπο και πριν πέσει εντελώς ο ήλιος,
ζήτησε από τον φίλο που στεκόταν δίπλα μου
να την φωτογραφίζει.
Όχι τόσο επειδή τον φλέρταρε,
αλλά με έναν εσωστρεφή ναρκισσισμό
που εκείνη τη στιγμή διόλου δεν κρυβόταν,
συνέχεια του ζητούσε να τη φωτογραφίζει,
στρέφοντας με ωραιοπάθεια το κεφάλι της
σε κάθε στάση, χαμογελώντας ελαφρά.
Την ήξερα: ώριμη στην ηλικία
και με συναισθηματικά αδιέξοδα.
Πλάνταζε να αρέσει, να αγαπηθεί, να ζήσει.
Με συγκατάβαση έκρινα αυτό το ξέσπασμα
του ναρκισσισμού της,
με συγκατάβαση για τον φόβο, την απελπισία της
από τη φθορά του χρόνου.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συγχρωτισμός
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:52:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συγχρωτισμός

Δεν περιφρονώ την πεζή καθημερινότητα.
Μέσα στο συγχρωτισμό με τον κόσμο
για δοσοληψίες και πρακτικά ζητήματα,
διακρίνεις τακτικές, ελιγμούς, σχέσεις εξουσίας.
Από την πεζή καθημερινότητα
καταλήγεις σε συμπεράσματα και πικρές αλήθειες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φανελάκι
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:54:57
https://www.youtube.com/watch?v=rfsNMNKzFv8

Στέφανος Κορκολής & Νίκος Μωραΐτης, Το μπλουζάκι
(τραγούδι: Τάνια Τσανακλίδου / φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2005)


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φανελάκι

Έγειρα στην αγκαλιά σου
και το φανελάκι σου μοσχοβολούσε,
καθαρό, φρεσκοπλυμένο ρούχο.
Η μυρωδιά του μου άναψε τις αισθήσεις.
Και η αγάπη μας ανθηρή, πεντακάθαρη είναι
χωρίς σκιές και ραγίσματα.
Δοσμένοι ο ένας στον άλλο,
τη λαμπρότητα της αγάπης μας απολαμβάνουμε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Από πρώτο χέρι
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:57:03
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Από πρώτο χέρι

Με αδρές γραμμές για τη χαρακιά
που πονάει:
Στις δουλειές που εργάστηκα υπάλληλος
αναλώθηκα από τη ρουτίνα και τη σκληρότητα.
Πήρα μαθήματα από ολέθριους,
μέχρι τελικής εξόντωσης ανταγωνισμούς.
Αναλώθηκα από την παγωνιά της βιοπάλης.
Έσφιξα τα δόντια ν’ αντέξω το τέρας
που λέγεται πραγματικότητα.

Το τέρας στέκεται εκεί έξω ατρόμητο.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ήττα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 22:59:52
https://www.youtube.com/watch?v=FC6ly2CK_Kw

Αντώνης Βαρδής & Σαράντης Αλιβιζάτος, Μοναχικές γυναίκες
(τραγούδι: Ελένη Δήμου, Γλυκερία & Τάνια Τσανακλίδου / δίσκος: Η Γλυκερία τραγουδάει Αντώνη Βαρδή (1996))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ήττα

Ίσως επειδή ένιωσε οικειότητα
–το φιλικό γεύμα ήταν μόνο για γυναίκες–
μίλησε για ό,τι μύχιο τη βασάνιζε:
«Αξιολύπητη ήττα η μοναξιά μου.
Η χειρότερη ώρα είναι το πρωί,
η απελπισία κάνει κουμάντο.

Διαχειρίζομαι το πιο σκληρό,
διαχειρίζομαι τον πόνο της μοναξιάς.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κτυπήματα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 23:02:43
https://www.youtube.com/watch?v=5LGknrzv5Lc

Στέλιος Χρυσίνης, Απ' τα πολλά χτυπήματα
(μπουζούκι: Δημήτρης Στεργίου (Μπέμπης), τραγούδι: Αντώνης Γιαννακουδάκης (1956))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κτυπήματα

Για ήττες και προδοσίες που πληθαίνουν
και απανωτά μου δίνουν κτυπήματα,
σε εγρήγορση βρίσκομαι
να εντοπίσω, να πετάξω από τους στίχους μου
μελοδραματισμούς, ασάφειες και μισές αλήθειες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κάθε είδους
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 23:05:28
https://www.youtube.com/watch?v=otZHK1UKetQ

Γιώργος Μουζάκης (σύνθεση) & Αλέκος Σακελλάριος, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Χρήστος Γιαννακόπουλος (στίχοι), Το μονοπάτι
(τραγούδι: Καίτη Μπελίντα, Ελένη Λαμπίρη (Έλσα Λάμπο) & Τρίο Κιτάρα (1952))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κάθε είδους

Στη ζωή ένα γύρο να κάνεις
οι ματαιοδοξίες μπόλικες, κάθε είδους,
ακόμη και από ανθρώπους που δεν το περιμένεις,
διαλαλούν την πραμάτεια τους,
περιφέρουν την ευτέλειά τους.
Ματαιοδοξίες που δεν συμμαζεύονται,
επιθετικές, κακόβουλες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ντουλάπα
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 23:08:21
https://www.youtube.com/watch?v=-Xq9wj7i6uo

Τελευταία φορά
[Παραγωγή: Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων (http://womensos.gr/)]


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ντουλάπα

Λαϊκή οικογένεια. Ο πατέρας ναυτεργάτης.
Όταν έμεινε χήρος έφερε γυναίκα και συζούσαν.
Τα παιδιά του –αγόρι και κορίτσι–
ήδη στο τέλος της εφηβείας.
Αποξένωση και κατήφεια υπήρχε στο σπίτι τους.
Το αγόρι, ένας θηριώδης
για το τίποτα ξυλοφόρτωνε την αδελφή του
και ύστερα την έκλεινε σε μια ντουλάπα.
Από την κακομεταχείριση λιποθυμούσε.

Δεκαετία του εξήντα.
Στην περιοχή ένας δρόμος μας χώριζε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Για ευνόητους λόγους
Post by: wings on 02 Feb, 2017, 23:11:43
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Για ευνόητους λόγους

Ο κόσμος μοιάζει με θηριοτροφείο.

Στην κυριολεξία, μαφιόζικες τακτικές
βρίσκουν εφαρμογή στο ευυπόληπτο σπίτι τους.
Γιατί ανάμεσά τους υπάρχουν οι καταπιεστές
και οι καταπιεζόμενοι.
Για ευνόητους λόγους, όσα φρικτά
συμβαίνουν στο σπίτι τους κανείς δεν τα μαθαίνει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δημοσιογράφος
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:14:03
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δημοσιογράφος

Φόρεσε ένα βαρύ παλτό,
πήρε τα γάντια στο χέρι,
κι άρχισε να κατεβαίνει ένα ένα τα σκαλοπάτια∙
λίγη ώρα πριν όλος ο κόσμος
κατέβαινε τρέχοντας για να προλάβει
τους αγώνες δεξιοτεχνίας και ταχύτητας.

Από την άλλη άκρη ξεκινούν οι πρωταθλητές
μ’ ένα σμήνος γύρω από το λαιμό τους
αυτοκίνητα και χιλιάδες θαυμαστές,
που συνωθούνται πηδώντας ο ένας
στον ώμο του άλλου
περιμένοντας πολλά:
προετοιμασίες, στοιχήματα, απροσδιόριστες εξελίξεις.

Οι συνάδελφοι προβλέπουν ένα θεαματικό παιχνίδι.

Τηλεφώνησαν επειγόντως,
γυρεύουν ταινίες κι ένα δανεικό μαγνητόφωνο,
εκείνο που είχαν χάθηκε την τελευταία στιγμή,
όταν κάποιος που έδινε συνέντευξη
γλίστρησε στο παγωμένο χιόνι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι καθαρές στολές
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:19:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι καθαρές στολές

Η πομπή των αυτοκινήτων
άφηνε ένα λεπτό σύννεφο σκόνης
πίσω απ’ τα κυπαρίσσια
και τους καταπράσινους λόφους∙
ήταν ιδανικό το τοπίο
μ’ ορμητικούς καταρράχτες
εδώ κι εκεί
για να κυνηγάμε ο ένας τον άλλο
πίνοντας πορτοκαλάδα στα εξοχικά περίπτερα
καθώς γυρίζαμε λαχανιασμένοι.

Τότε οι άλλοι έμειναν πίσω
κι εμείς ακολουθήσαμε
τους νεαρούς ορειβάτες∙
έτσι βρήκαμε τις όμορφες στολές τους
κρεμασμένες πάνω στα δένδρα,
κι αφού τις φορέσαμε
βλέπαμε
όση ώρα εκείνοι κολυμπούσαν
κάτω απ’ το «στόμα του δράκου»,
τη φοβερή σπηλιά
που σε λίγο θα ανακάλυπταν.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απατηλά τεχνάσματα
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:24:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απατηλά τεχνάσματα

Αν κτυπήσει το κουδούνι
θα κλείσουμε τις πόρτες∙
αν βάλει τις φωνές κι επιμένει
με κάποιο άλλο τρόπο θα εμποδίσουμε
την παρουσία του, τον πανίσχυρο ερωτισμό του.

Μόνο που αυτές οι απειλές
κι οι άγριες διαθέσεις,
παρ’ όλο το πάθος, τελείωναν
σιωπηλά και άφοβα,
έπεφταν στο σκοτάδι
την ώρα που το πιο όμορφο
το πιο επικίνδυνο αγόρι
ήδη έκλεβε την παράσταση∙
επέβαλλε ποιο κρασί θα πιούν,
τι θα χορέψουν,
και πιο πολύ γοήτευε
τις γυναίκες που με τόσο κόπο
προσπαθούσαν να κατακτήσουν.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη γιορτή
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:27:35
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη γιορτή

Δεν βρήκε διεύθυνση,
δεν βρήκε κανένα,
κάπου αλλού ήταν η γιορτή,
σε κάποιον άλλο αριθμό∙
κατέβηκε στο περίπτερο
και ζήτησε τηλέφωνο,
χάθηκε μ’ ένα δανεικό
γοργόφτερο αμάξι.

Αναβολή δεν χωρούσε,
ήταν γιορτή οι φίλοι που περίμενα
σε κάποια αίθουσα μυστική,
ήταν γιορτή το δυνατό
και ντελικάτο σώμα του
να χαρίσει παλμό και ένταση.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα έντυπα
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:35:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα έντυπα

Έπεσα σχεδόν επάνω τους,
άνοιγαν, έκλειναν πόρτες,
μετέφεραν τ’ απαραίτητα
για μια σύντομη διαμονή στην εξοχή∙
κάπως ανήσυχοι για την πυκνή κίνηση
που εμπόδιζε την έξοδο
προσπάθησαν να διαβάσουν στα κλεφτά
την εφημερίδα που κρατούσα,
μισογελώντας μου πέταξαν διάφορα έντυπα,
ζωγραφιές και σχέδια,
να τους πω τη γνώμη μου
πριν αρχίσει η εντατική μελέτη,
εκείνα τα σβήσε εδώ και γράψε εκεί∙
όντα ερωτικά, παθιασμένα,
ξετρελαμένα ο ένας με τον άλλο,
δυο ομορφόπαιδα μ’ ανάγλυφη καλλονή
—ένας άνδρας και μια γυναίκα,
ίσως αυτή να ήταν η γνώμη μου
καθώς τους είδα να εξαφανίζονται
μ’ ένα συνηθισμένο,
μ’ ένα τρισάθλιο αμάξι
που έτριζε στην ανηφόρα.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα ποτήρι κρασί
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:40:37
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα ποτήρι κρασί

Τα ποτά σερβίρονται
σε ειδική αίθουσα,
τα παίρνουμε στο χέρι
και κατεβαίνουμε στον κήπο.
Έχουμε την άδεια
να φέρουμε καρέκλες
κι όσα τραπέζια θέλουμε,
να μεταφέρουμε τ’ αγάλματα
και να ορίσουμε την θέση
της ορχήστρας.

Εκεί θα τρεμοσβήνουν τα φώτα
καθώς οι καλεσμένοι
θα πλησιάζουν τις μαρμάρινες σκάλες
που απλώνονται σ’ όλο τον κήπο∙
θα φέρνουν κι άλλα ποτά
στα τραπέζια
και θα γεμίζουν πάλι
τα ποτήρια τους,

ενώ στην κρυφή γωνιά
των συναντήσεων
βυθομετρούν τη νύχτα
και λικνίζονται με πάθος.

Ο κήπος ανοίγει για πρώτη φορά
στο κοινό∙
τον βρίσκει κανείς σε αρκετά
υψηλή τιμή
για τις σπάνιες
τις πολύ ευτυχισμένες
στιγμές της ζωής σας.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το διαβατήριο
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:47:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το διαβατήριο

Το αεροδρόμιο απλώνεται
σε μια απέραντη έκταση,
κάθε εταιρεία έχει το δικό της
ξεχωριστό κτήριο,
όλα μαζί φτιάχνουν την περιφέρεια
ενός κύκλου∙
μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο
μετακινούνται άνθρωποι κι αυτοκίνητα
από το ένα σημείο στο άλλο.
Έξω και γύρω από τα κτήρια βρίσκονται
οι αεροδιάδρομοι, τ’ αεροπλάνα.

Αυτό είναι το βασικό σχέδιο,
ο τρόπος που λειτουργεί το αεροδρόμιο,
αλλά μπορείς να τρελαθείς κι από τις πτήσεις∙
εδώ έρχονται και φεύγουν χωρίς καθυστέρηση
δρομολόγια απ’ όλα τα μέρη του κόσμου.

Καθώς προχωρούσαμε
στους στενούς διαδρόμους,
όταν κατεβήκαμε απ’ το αεροπλάνο
για να περάσουμε στον έλεγχο,
άκουγα συνέχεια
διαφορετικές και άγνωστες γλώσσες∙
όλοι ανυπομονούσαν, σαν γνήσιοι ταξιδιώτες,
έτοιμοι για δράση, για δράση και απόλαυση,
ανυπομονούσαν,
να περάσουν τις διατυπώσεις,
να περάσουν τον εσωτερικό κύκλο
και να πάρουν λεωφορείο
για την πόλη.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη μητρόπολη
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:54:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη μητρόπολη

Η ξενάγηση περιλαμβάνει τα μουσεία:
τέχνης, τεχνολογίας, φυσικής ιστορίας,
βοτανικό κήπο, τους θησαυρούς του δημαρχείου
και το εμπορικό κέντρο με τα υψηλότερα
κτήρια στον κόσμο.

Αν ακυρώσουμε τη συμμετοχή
υπάρχει ιδέα να έχουμε
χιλιάδες εντυπώσεις
γυρίζοντας ελεύθερα στους δρόμους,
αλλάζοντας χωρίς πρόγραμμα τους σταθμούς
στον υπόγειο.

Η ακτινοβολία της πόλης είναι τεράστια,
μπαίνει από τα παράθυρα, κυλάει
γύρω από τους καθρέφτες,
δικαιολογεί τη σαρωτή εξάπλωση
των επιχειρήσεων,
δημιουργεί καινούριες εκπλήξεις
ή επινοήσεις,
αγορές, χρηματιστήρια, πολιτικά γεγονότα∙
όμως πιο πολύ σου φωτίζει το πρόσωπο
καθώς σφίγγεις την υπέροχα λεπτή σου μέση
που στρογγυλεύει τους γοφούς
και τονίζει το στήθος.

Έτσι εκθαμβωτική σε περιγράφει
στις αίθουσες αναμονής.
Όταν απομακρύνεσαι, όταν χάνεσαι
στους απέραντους δρόμους,
ανεβαίνεις ομορφότερη, έτοιμη να καταστρέψεις
μ’ ένα σου βλέμμα
εκείνα τα σχέδια συμμετοχών
ξεναγήσεων και θεαμάτων.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εισιτήρια
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 14:57:49
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εισιτήρια

Φορούσε μπουφάν
κι ήταν πανύψηλος,
έλαμπε και το κορίτσι δίπλα του,
αγκαλιασμένοι κατέβαιναν δυο δυο
τα σκαλοπάτια,
κι έτρεχαν στην πλατεία να προλάβουν
τη λιακάδα.

Περίμενα το επόμενο
και το αμέσως επόμενο λεωφορείο∙
μπροστά οι άλλοι στριμωγμένοι,
βιαστικοί στις δουλειές τους
κτυπούσαν τις πόρτες ανυπόμονα,
και κόσμος έφτανε μπουλούκι.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όταν οι ηθοποιοί ετοιμάζονται
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 15:05:28
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όταν οι ηθοποιοί ετοιμάζονται

Διανυκτερεύουμε από πόλη σε πόλη,
τη μέρα συνεχίζουμε το ταξίδι,
φοράμε καπέλο και γυαλιά ηλίου
για ν’ αποφεύγουμε τη δημοσιότητα.

Μέχρι τώρα κανείς δεν μας γνώρισε
ούτε μας ζήτησε αυτόγραφο.

Έγινε η διανομή των ρόλων,
δουλεύουμε εντατικά πάνω στη μουσική
και το χορό της παράστασης,
με συχνές μετακινήσεις κρύβουμε
τους έρωτες που κάποτε
θα εκδηλωθούν με πάθος.

Το άγνωστο πλήθος έσβησε τα ίχνη μας,
όμως οι δημοσιογράφοι ακολουθούν
και δεν θ’ αργήσουν να κάνουν τα πάντα
για να μας πάρουν συνέντευξη.

Προσπαθούμε να κρατήσουμε
μυστικό το ταξίδι,
κι όσα σχέδια ετοιμάζουμε
θα τ’ ανακοινώσουμε αργότερα.

Κρυφά αγοράσαμε κεραία για το ραδιόφωνο
κι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια
για όσο διάστημα θα παραμείνουμε στην εξοχή.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άναβαν τα φώτα
Post by: wings on 17 Jul, 2017, 15:08:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άναβαν τα φώτα

Φωτογραφίες από επίκαιρα γεγονότα,
κυρίως αθλητικά,
έγχρωμες, κολλημένες στο τζάμι της βιτρίνας
σ’ εξαιρετικά στιγμιότυπα,
από μακριά τραβούσαν την προσοχή του κόσμου,
κι ας γυάλιζε λίγο το τζάμι
καθώς άναβαν τα φώτα
στο κέντρο της πόλης,
μέσα στην κίνηση,
ανάμεσα σε διάφορες εικόνες
και ποικίλες εκφάνσεις.

Από τη συλλογή Ανοικτή γραμμή (1984)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κασέτα
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 22:45:30
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κασέτα

«Χωρίς ανταπόκριση είναι μία
παραζάλη,
και τραγουδάω για τους παλιούς μου έρωτες,
τραγουδάω για τους καινούριους που δεν πρόκειται
να έρθουν»,
φώναξε σε κάποιον φίλο του απ’ το μπαλκόνι∙
ύστερα μπήκε στο δωμάτιο
κι έβαλε ξανά την ίδια κασέτα,
όμως τώρα σε χαμηλότερη ένταση
και χωρίς να τραγουδάει, απορροφήθηκε,
ετοιμάστηκε για τη νυχτερινή του έξοδο,
γιατί σε λίγο θα έφταναν τ’ αυτοκίνητα
κι οι ζωηρές παρέες να τον πάρουν μαζί τους,

και θα μετέφεραν αλλού τις κραυγές
του πάθους,
αλλού και τα υποτιθέμενα ξενύχτια.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ναρκισσισμός
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 22:51:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ναρκισσισμός

Εκτός απ’ την αγάπη μου
έχεις κι ένα κρυφό ναρκισσισμό
να σε τρέφει, να σε στηρίζει
και που έντεχνα σκεπάζεις.
Φταίει γι’ αυτό η ομορφιά σου
που εξάπτει τη φαντασία μου,
φταίει η μελαγχολία σου
που συγγενεύει με τη δική μου.
Ένα κρυφό ναρκισσισμό
που του δίνεσαι
όποτε σου κάνει κέφι.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνάντηση
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 22:56:39
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνάντηση

Όσο μιλούσες είχα τον καιρό να σε κοιτάζω,
καθόμασταν αρκετά κοντά
κι έβλεπα το δέρμα, τις ανεπαίσθητες ρυτίδες σου,
μα ήταν εξαίσια τα μάτια σου,
ήταν προκλητικό το στόμα σου
κι είχες κάτασπρα δοντάκια
μου έφεραν στο νου τις αγκαλιές
που σε λάτρεψαν,
μπράτσα κι αυχένες που σε τύλιξαν.

Είχαμε απορροφηθεί να κοιταζόμαστε
κι ήταν χαρά μέσα στον τόσο παιδεμό μου
η βεβαιότητα πως με ισάξια ομορφιά σ’ έφτανα,
με ισάξια ομορφιά σ’ έλιωνα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παραστάσεις
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:01:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παραστάσεις

Φωτογραφίες με γυμνά νεανικά σώματα
στην πρόσοψη του σινεμά,
μέσα σε γυάλινες προθήκες
πιο κάτω στη γωνία,
αλλά και πιο πέρα σ’ όλο το μήκος
της εμπορικής στοάς.
Οι γυμνές παραστάσεις
έστηναν μπλόκο σ’ εκείνο το πέρασμα,
κανείς δεν έφευγε αλώβητος.
Δύο ή τρία τετράγωνα παρακάτω
ακόμη με κυνηγούσαν
κι όλο ρωτούσαν για το σώμα σου,
αν είναι σφριγηλό και χυμώδες
αν κατέχει μυστικές, απρόσμενες,
αδίστακτες κινήσεις.

Όσο επέμεναν, εγώ φοβόμουν
κι έτρεμα ακόμη και να σε φανταστώ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καμώματα
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:06:59
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καμώματα

Θέλεις να με ξαφνιάσεις,
θέλεις να με κερδίσεις,
κι ανακατεύεσαι με τους πολλούς
κι από μία γωνία
που να σ’ έχω μπροστά μου,
δείχνεις πόσο τα καταφέρνεις
και πόσο ξεχωρίζεις
με καμώματα και ομιλίες.
Η ζέστη που κατέχει
το σώμα σου,
για χάρη μου απόψε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νεαροί
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:11:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νεαροί

Πρώτα με τράβηξε
το γεροδεμένο σώμα τους,
το μάτι μου υπνωτισμένο
τους ακολούθησε μέχρι τη στροφή
του δρόμου∙
κάτι περίμεναν,
κάποια συνάντηση ή κάποια ασχολία
που τους γέμιζε ζωντάνια.

Ήταν ωραίοι, μα πιο πολύ ήταν χαρούμενοι,
όταν εγώ δεν είχα κανένα να συναντήσω
και δεν με τραβούσε τίποτα να ασχοληθώ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον κήπο
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:17:27
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον κήπο

Η ξενάγηση στο παλιό αρχοντικό
άρχισε από τον κήπο,
μέσα στην ικμάδα του πράσινου
και τη λάμψη των χρωμάτων
σκόρπισαν οι επισκέπτες.
Οι πιο πολλοί αγόραζαν ενθύμια
ή έβγαζαν φωτογραφίες∙
δεν τράβηξα ούτε μία,
η ερωτική μου διάθεση δεν επέτρεπε
απόκλιση στην προσοχή μου
σαν μια ροή η ερωτική μου διάθεση
με πήγαινε,
που η ικμάδα του πράσινου
την διέγειρε έτσι κι αλλιώς.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φως του απογεύματος
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:21:36
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φως του απογεύματος

Καθόταν στο διπλανό τραπέζι,
είχε δική του παρέα κι όμως κάθε τόσο
γύριζε να με κοιτάξει,
με έψαχνε στα μάτια.
Πριν καθίσει απέναντί μου
υπήρχε το νωχελικό φως του απογεύματος
που έλουζε τα τραπέζια,
τα καθαρά τραπεζομάντιλα
και πιο πέρα τις πέτρες και τα δένδρα.
Μα πριν συμβούν όλα αυτά
ήμουν βυθισμένη σε μια απέραντη νωχέλεια,
σε μια απέραντη ηρεμία
που προδιέθετε και προετοίμαζε
μια τέτοια απόλαυση:
μέσα στο εξαίσιο φως
ένας άνδρας να με κοιτάζει.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χάρες
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:24:28
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χάρες

Έχεις ένα παιδικό χαμόγελο
και μια λεπτή φιληδονία.
Μία προς μία ψάχνω να βρω
τις χάρες σου,
να φαίνονται καθαρά, να έχουν λόγο
—για τις πληγές που μου ανοίγεις.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο βιβλιοπωλείο
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:28:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο βιβλιοπωλείο

Αρέσεις, κι αυτό επηρεάζει
διευκολύνει αφάνταστα τις συναλλαγές σου:
καθώς κουβεντιάζατε
ο βιβλιοπώλης σε κοίταξε στα μάτια,
το βιβλίο που παρήγγειλες –μια σπάνια έκδοση–
θα σκίζονταν να σου το φέρει.

Κράτησα τον φευγαλέο, τον ανεπαίσθητο
ερωτισμό που είχε το φέρσιμό του
– κι ας μην ήταν για μένα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φιλί
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:35:37
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φιλί

Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μας δρόσιζε,
η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα∙
στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου
φίσκα οι ταξιδιώτες
κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.
Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,
κι αν έκρινα απ’ το φιλί
δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ
σε τι κραδασμούς ήταν δοσμένοι,
και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.

Παλιά, και σ’ άλλα καράβια
έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,
ίσως τους εμπνέει η θέα
του ανοικτού ορίζοντα,
ίσως να είναι από σύμπτωση∙
πριν ανέβω τη σκάλα
αυτή τη σκηνή την περίμενα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τραπεζάκι
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:41:48
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τραπεζάκι

«Για τις κοπέλες που περνούσαν
και χόρευαν,
κάθισα με τις ώρες
σ’ ένα τραπεζάκι επιλεγμένο
επί τούτοις,
κοντά στην πίστα.»

Κουβέντες για τη λατρεία των σωμάτων,
κι όπως μιλούσε
πόσο ηρέμησαν οι τρόποι του,
και πόσο γλύκανε η φωνή του.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πουκάμισο
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:45:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πουκάμισο

Ήρθε φανταχτερά ντυμένος
που δεν το συνήθιζε,
μ’ ένα ριγέ άσπρο και ροζ
πουκάμισο.
Για κάποια μάτια,
για κάποια δύσκολη καρδιά
απ’ την ομήγυρη.
Έπεσε στο πουκάμισο
για όσα δεν θα έλεγε
για όσα δεν θα έκανε με τόλμη.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο γόης
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:49:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο γόης

«Ήταν ο πιο ωραίος στην εποχή μου,
αν δεν έκαψε καρδιές!»,
κι έδειξε έναν άντρα
που από μακριά διέσχιζε τον δρόμο.
Στο μεταξύ μπήκαμε στο αυτοκίνητο
και χωρίς να ρωτήσω
με βομβάρδιζε για την καριέρα της,
για επιτροπές και συμβούλια
που την περίμεναν.
Με κούρασε, όλα τα πέταξα
όταν χωρίσαμε,
εκτός από τα σύντομα λόγια
για τον άντρα∙
είχαν ειλικρίνεια
και μια κρυφή μελαγχολία.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο μικρότερος γιος
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:53:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο μικρότερος γιος

Μετά τη συναυλία
χωθήκαμε στο αυτοκίνητο.
Από τους τέσσερις γιους της
κάθισε με τον μικρότερο στην αγκαλιά της.
Σ’ όλη τη διαδρομή μάς παράτησε,
τα ξανθά μαλλιά του,
το τρυφερό του σώμα
που σε λίγα χρόνια θα μέστωνε
μετρούσαν περισσότερο.

Η παρέα ήθελε νεύρο
αλλά εκείνη δεν είχε διάθεση
—έβλεπε τα νιάτα της να χάνονται,
τον έτριβε και τον φιλούσε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καθόσουν στο πάτωμα
Post by: wings on 27 Apr, 2018, 23:57:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Καθόσουν στο πάτωμα

Απ’ το ανοιχτό παράθυρο
έμπαινε ζεστός αέρας
κι ο θόρυβος από τ’ αυτοκίνητα
που τρέχαν μανιασμένα.
Καθόσουν στο πάτωμα
κι όπως πάντα, μιλούσες
κι όλοι σ’ άκουγαν.
Ήθελα να είχα πιο δυνατά
επιχειρήματα από σένα,
να σε στριμώξω στα λόγια,
να σε υποτάξω τουλάχιστον
μ’ αυτόν τον τρόπο,
αφού δεν βρίσκω το σώμα σου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επίθεση
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:01:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επίθεση

Όλα είναι δροσερά, γαληνεμένα
εδώ που ήρθαμε.
Αμέτρητες φορές θα μπούμε στη θάλασσα,
θα κοιτάξεις και θα κοιτάξω το σώμα μου,
η κάθε λέξη μας έχει ένταση,
καλοζυγιάζει το πάθος∙
η επίθεσή σου θα γίνει από τα πλάγια,
αρπακτικά, πίσω από την πλάτη.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το όνειρο
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:04:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το όνειρο

«Ήταν πρόστυχα τα λόγια
που σου έλεγα
στο όνειρό μου,
μέσα απ’ όσα συνέβησαν
μετά απ’ όσα έκανες στη βάρκα.»

Τελείωσε κι αποτραβήχτηκε
κάπου κοντά στους φίλους του,
οι άλλοι χόρευαν και μιλούσαν
κι ήταν ωραία η φωταψία τριγύρω
κι αυτό το πάθος μέσα σε τόσο κόσμο
που το συνάντησα μ’ αυτά τα λόγια.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ερωτική ζωή του
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:08:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ερωτική ζωή του

Μου εξιστορούσε
την ερωτική ζωή του,
κι ομολογώ πως δεν θα μπορούσε
να είναι πιο πλούσια.
Θα μπορούσε να έλεγε
ότι με ήθελε,
και καθώς το ανέβαλλε
όλο ξετύλιγε περιπέτειες
και λεπτομέρειες.
Μα ήταν εξομολογητικός
κι αυθεντικός
μέσα στην τόση τολμηρότητα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταπτώσεις
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:10:58
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταπτώσεις

Σαν μια υπόμνηση
με ταράζουν
οι μεταπτώσεις, οι αλλαγές
στη διάθεση και στη συμπεριφορά σου
—γιατί έτσι είσαι και πάνω στον έρωτα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε πλησίαζα
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:13:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε πλησίαζα

Ερχόμουν για τη λευκότητα
στο πρόσωπό σου
και τα σαρκώδη χείλη,
κι ήσουν με γυρισμένο το κεφάλι
καθώς σε πλησίαζα.
Με θάμπωναν οι πλάτες
και το σβέρκο σου
—κι έμεινα, έμεινα στις αναστολές μου.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ειδήμων
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:18:39
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ειδήμων

Στην γκαλερί
με πήρε να μου εξηγήσει
τους πίνακες.
Τι να εξηγήσει
—παρά την όποια ευαισθησία τους
ήταν συνηθισμένοι.
Με τη σχολαστικότητα
και τη σιγουριά του ειδήμονα
παρέταξε τις μεγαλοστομίες του
αναλύοντας πράγματα μουντά,
κομμάτια της σειράς.

Μεγαλόσχημος, θλιβερός ειδήμων.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αρραβωνιασμένοι
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:49:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αρραβωνιασμένοι

Έστριβε από το στενό
και φρενάριζε απότομα,
ερχόταν στην ώρα του
για να πάρει εμένα
και την αρραβωνιαστικιά του,
όταν σχολνούσαμε απ’ τη δουλειά.
Ήταν ένας παίδαρος
κι επικοινωνούσα μαζί του,
ξελάφρωνε η ψυχή μου
σ’ αυτές τις διαδρομές.
Την ίδια γλυκύτητα
είχε και η κοπέλα
—για την αγνότητά τους
απέφυγα να του ριχτώ.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μπανιέρα
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:53:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μπανιέρα

«Επί δύο ώρες κάναμε έρωτα,
μετά μπήκα στην μπανιέρα
κι εκείνος πήγε σ’ ένα πάρτι
που μας είχαν καλέσει.
Όταν γύρισε ήμουν βουτηγμένη
στο νερό,
παραδομένη ακόμη στις αισθήσεις.»

Ήταν όμορφη και τη θέλανε πολλοί.
Επί δύο ώρες μαζί της
—σκέφτηκα τι γερή μέση
θα είχε ο νεαρός.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γκόμενα
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 00:56:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γκόμενα

«Στη δεκαετία του εβδομήντα
όταν σπούδαζα,
ταξίδευα στην Ευρώπη
με οτοστόπ.
Η ένταση κάθε είδους
κίνδυνο που διέτρεχα
ήταν ό,τι με τραβούσε.»

Ήταν γκόμενα
και ποιος οδηγός
δεν θα σταματούσε
για χάρη της.
Αυτή η αίσθηση της κυριαρχίας της
την έθελγε,
πιο πάνω κι απ’ τον κίνδυνο.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άρνηση
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 01:00:36
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άρνηση

Μόλις είχαμε συναντηθεί
όταν άρχιζε να βραδιάζει.
«Δεν μπορώ τώρα
να κάνουμε έρωτα»,
μου είπε,
«πρέπει να είμαι ξεκούραστος,
να έχω ύπνο κι ένα γερό πρόγευμα».
Έμενε σ’ άλλη πόλη
και την άλλη μέρα
θα έφευγε.
Το ραντεβού είχε γίνει
με δική μου πρωτοβουλία.
Δεν είχα χρόνο, ούτε κρεβάτι,
ούτε πρόγευμα,
κι επειδή ήταν τόσο λαχταριστός
στην πρώτη γωνία τον άφησα.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το κλείσιμό του
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 01:05:01
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το κλείσιμό του

«Βάρυνε πολύ,
σχεδόν σπάνια βγαίνουμε έξω,
μετά τη δουλειά στρώνεται στην τηλεόραση
κι αν τύχει κι έρθει κάποιος φίλος του,
αντί ν’ ανταλλάξουμε μερικές κουβέντες
κάθονται στο τάβλι,
το ίδιο και στη θάλασσα
—συνέχεια τάβλι,
θα ήταν καλύτερα να κυνηγούσε κοπέλες.»

Πώς δεν φοβήθηκε
κι ανέφερε για κοπέλες,
αφού ο φίλος της πριν μερικά χρόνια
όχι μόνο κυνηγούσε
αλλά τα ωραιότερα πλάσματα
τον κυνηγούσαν.
Ό,τι κι αν έλεγε για το κλείσιμο,
τη βουβαμάρα του,
ο μύθος του παρέμενε.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο ξενοδοχείο
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 01:08:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο ξενοδοχείο

Μετά από πολύωρο ταξίδι
ανέβηκε τις σκάλες του ξενοδοχείου
χλωμή και κουρασμένη.
Τη συνάντησα στην αυλή
και της είπα για τη ζεστασιά
των φίλων μας που την περίμεναν,
για τις μαγευτικές βραδιές
και τα γλέντια μας.
«Και οι άνδρες», ρώτησε,
«ήρθαν άνδρες που αξίζουν
τον κόπο εφέτος;»

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκάφη αναψυχής
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 01:12:27
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκάφη αναψυχής

«Ο αδελφός μου νοικιάζει σκάφη αναψυχής
για όσους διαπλέουν τον Ατλαντικό
από Γαλλία-Αμερική.
Πήγα μαζί του μερικές φορές
και σκέπτομαι να ξαναπάω.
Ήμασταν άντρες και κοπέλες μαζί,
όλοι ελεύθεροι,
οι κοπέλες ήταν βολικές και υπάκουες,
απόλυτα υπάκουες στο ταξίδι.»

Είχε σαγηνευτική παρουσία,
θα έλιωνε καρδιές
στο κατάστρωμα,
γιατί λοιπόν τόσος φόβος για τις κοπέλες,
ηχούσε παράταιρα η επιμονή του
«ήταν υπάκουες».

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκμετάλλευση
Post by: wings on 28 Apr, 2018, 01:15:10
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκμετάλλευση

Σε φανερές
κι ανύποπτες λεπτομέρειες
απ’ όσα πρόσφατα έζησα
υπήρχε αισθησιασμός.
Για ένα ή δύο ποιήματα
πήγα και τον βρήκα,
τον ξεζούμισα
του έκανα εκμετάλλευση.

Από τη συλλογή Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόχειρο στρώμα
Post by: wings on 03 May, 2018, 23:57:50
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πρόχειρο στρώμα

Αφού έφυγαν οι υπάλληλοι,
αργά το απόγευμα, την περίμενε
στο γραφείο του.
Ξεντύθηκαν, και η λαίμαργη γλώσσα του
έφτασε μέχρι τα πόδια της,
κι όπως ήταν παγωμένα
με το στόμα του τα ζέστανε.
Έσμιξαν στο πάτωμα,
σ’ ένα πρόχειρο στρώμα
από μαξιλάρια του καναπέ
και μερικές καρέκλες.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λεωφορείο μακρινών διαδρομών
Post by: wings on 04 May, 2018, 00:02:08
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λεωφορείο μακρινών διαδρομών

Καθόμουν, κι όπως περνούσε
απ’ τον στενό διάδρομο για να βρει θέση,
με το πόδι του με ζούληξε στο χέρι.
Όσα ερωτικά μηνύματα
περνούν με χίλιες λέξεις τώρα περνούσαν
με το ζούληγμα, που ήταν επίμονο
παρακλητικό∙ κι όλο το σφρίγος
του νεανικού κορμιού του μεταδόθηκε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι επικρίσεις του
Post by: wings on 04 May, 2018, 00:06:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι επικρίσεις του

«Θα ήθελα να είχες
περισσότερη προκλητικότητα,
όχι μόνο στους τρόπους
αλλά και στην εμφάνιση∙
να διαγράφεται το σώμα σου
με τα ρούχα που φοράς.»

Δεν την παραδεχόταν ο φίλος της
και την πείραζε∙
φυσικά η ίδια δεν είχε
καμιά διάθεση ν’ αλλάξει.
Κι επιπλέον διέκρινε
πως δυο-τρία παλικάρια
στην αίθουσα που κάθονταν,
ήδη την γλυκοκοίταζαν.
Ο φίλος της βέβαια δεν πήρε ιδέα.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο μπαρ
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:07:22
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο μπαρ

Με την κοπέλα του πήγαιναν
ν’ ακούσουν έναν περίφημο νέγρο τραγουδιστή
σ’ ένα από τα πολυσύχναστα μπαρ της νεολαίας.
Πριν από την είσοδο την προειδοποίησε:

«Μου αρέσει μια γυναίκα
που ίσως έρθει στην παρέα απόψε.
Με το δέος και την κατάνυξη
που μπαίνει κανείς σε μια εκκλησία
έτσι θα έμπαινα στο σώμα της∙
και θα με έτρωγε η αγωνία
να την ευχαριστήσω,
και να φανώ αντάξιος –
ενώ με σένα δεν με νοιάζει∙
με σένα κάνω έρωτα αδιάφορα,
όπως μιλάω.»

Ήταν μαγευτική η ατμόσφαιρα στο μπαρ,
ο κόσμος είχε ενωθεί με τους ρυθμούς
και τη φωνή του τραγουδιστή.
Η κοπέλα μουδιασμένη καταλάγιαζε
την ταραχή της.
Η ωμότητα του φίλου της
την εμπόδιζε να ενωθεί με οτιδήποτε.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φυλάκιο
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:12:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το φυλάκιο

Ο εραστής της ήταν σημαίνον πρόσωπο
κι υπήρχε φυλάκιο με αστυνομικούς
στο σπίτι του για ασφάλεια.
Όποτε τον επισκεπτόταν, διέκρινε πίσω απ’ το τζάμι
να λάμπουν οι στολές και τα νεανικά τους πρόσωπα.
Σύμφωνα με τους τύπους
δήλωνε το όνομά της στον επικεφαλής,
και μετά άνοιγε η πόρτα για τα ενδότερα.

Ακολουθούσε άνετα ένα δίωρο,
ύστερα κατέβαιναν στην παραλία.
Ήταν μια μικρή δοκιμασία
μετά τον έρωτα, να περάσουν
μπροστά απ’ τους φρουρούς με άψογο τρόπο.

Με τον καιρό το φυλάκιο έγινε σημείο αναφοράς.
Από εκεί άνοιγε η πόρτα, κι όπως πάντα ο φρουρός
–συνήθως κουρασμένος απ’ την βάρδια–
έλεγε καληνύχτα στους εραστές που έφευγαν στην παραλία.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προάστια
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:17:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προάστια

Μου πρότεινε μια ορισμένη ώρα
να περάσω τον δρόμο του σπιτιού του.
Αυτός ολόγυμνος θα με περίμενε
πίσω απ’ τις μισάνοιχτες κουρτίνες.
Έτσι για λίγα λεπτά θ’ αντικριζόμασταν.
Για να γίνει πιο έντονη η επιθυμία μας
δεν θ’ ανέβαινα, ούτε θα συναντιόμασταν
— απλώς θα περνούσα κάτω απ’ το παράθυρο,
λίγα μέτρα μακριά του.

Ερεθιστική πρόταση,
μόνο που απέφυγα τον δρόμο του,
από καιρό δεν με ενδιέφερε η σχέση.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επιδόσεις
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:22:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επιδόσεις

Ασύστολα μου ανέφερε:

«Τα ποιήματά σου πλημμυρίζουν
από αισθησιασμό και φλόγα
και κάτι ανάλογο, κάτι εξαιρετικό
περίμενα από σένα,
τις λίγες φορές που κάναμε έρωτα.
Δεν σ’ το κρύβω ότι με απογοήτευσες.»

Για τις δικές του επιδόσεις στο κρεβάτι,
και πώς τις έκρινα,
δεν ρώτησε, ούτε νοιάστηκε να μάθει.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απελπισία
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:28:37
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απελπισία

Δεν κόρωσε απ’ τα χάδια του
–χλιαρά και ασυντόνιστα– δεν πήρε ευχαρίστηση,
άδικα το ξεγύμνωμα.
Την έζωσε μαύρη απελπισία.

Κατέληξαν σε κάποιο μπαρ.
Μιλούσαν και δεν μιλούσαν
για διάφορα ετερόκλητα πράγματα,
κι η προσοχή του ήταν καρφωμένη
στις ωραίες γάμπες της σερβιτόρας που περνούσε.
Ακόμη και στον χορό την άφησε∙
σηκώθηκε μόνος του,
και λικνιζόταν στην πίστα και ναρκισσευόταν.
Ναρκισσισμός σπάνια δικαιολογείται,
σε εξαίσιες μορφές
– η δική του ήταν κοινότατη.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανδρικές κολόνιες
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:35:17
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανδρικές κολόνιες

«Έκανα περιοδεία», μου είπε,
«σε μια μικρή επαρχιακή πόλη
συνάντησα μια νεαρή φαρμακοποιό
και το βράδυ με πήρε σπίτι της.
Δεν είχε την προκλητικότητα που περίμενα,
κι ας έκανε την απελευθερωμένη.
Αμφιβάλλω αν είχε εφήμερους έρωτες
ή αν συζούσε με κάποιον —
γιατί δεν βρήκα ξυραφάκια και ανδρικές
κολόνιες στα ράφια της ή κάποιο ρούχο
που να το φανερώνει.»

Σίγουρα ο ανδρισμός του αναπτερώθηκε
που μια άγνωστη πλάγιασε μαζί του.
Ήταν μήνες αν όχι χρόνος
που δεν έβρισκε γυναίκα.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα μυστικά του
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:39:48
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα μυστικά του

«Δένομαι συναισθηματικά
με τις γυναίκες που πλαγιάζω∙
αν πάω με άνδρες
ο εραστής πρέπει να είναι άγνωστος,
και δεν κάνω δεσμό μαζί του.»

Ήμασταν απλοί φίλοι
και πρέπει να μου είχε εμπιστοσύνη
για να το αποκαλύψει.
Δεν επιδίωξα να μάθω
και σκοτεινότερες πτυχές
που σίγουρα θα είχε ζήσει.
Δεν είχε γοητεία η προσωπικότητά του,
και οι εκμυστηρεύσεις και τα μυστικά
της ζωής του μου φαίνονταν ανιαρά.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με τη μοτοσικλέτα
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:45:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με τη μοτοσικλέτα

Έπαιζε τους άνδρες στα δάκτυλα,
είχε θείο κορμί και ανήσυχο,
δυνατό πνεύμα.
Η περιγραφή που μου έδωσε της ταίριαζε:
«Με φλέρταρε, και μια μέρα
ήρθε στη σχολή με τη μηχανή του.
Άφησα τα βιβλία μου κάπου πρόχειρα
και πήγα μαζί του για μια βδομάδα.
Αλωνίσαμε τα βουνά με τη μοτοσικλέτα,
κοιμόμασταν όπου τύχαινε.
Αφού χορτάσαμε έρωτα και βόλτες
είχα χάσει και τα βιβλία και τις εξετάσεις.
Είχε ρώμη, αλλά τίποτα παραπάνω
– καμιά πνευματικότητα,
γι’ αυτό και τον παράτησα.»

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ζακέτα
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:48:50
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ζακέτα

Με την ιδέα ότι ο εραστής της κρύωνε
απ’ τον αέρα που φυσούσε καλοκαιριάτικα,
νοιάστηκε από μόνη της ν’ ανεβεί να φέρει μια ζακέτα,
ψηλά απ’ το δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Ύστερα άλλο δρομολόγιο, ώσπου να διασχίσει τον κήπο,
να τον σκεπάσει.
Καταντάει υπερβολή τόση φροντίδα.
Απ’ την άλλη μεριά όμως ο εραστής
που τη γέμιζε ευεξία δεν λογαριάζονταν;

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η προσβολή
Post by: wings on 12 May, 2018, 00:53:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η προσβολή

Απ’ το ταβερνάκι που συνήθιζε
να πηγαίνει γύρισε έξω φρενών:
«Πήρε θάρρος ο σερβιτόρος», μου είπε,
«χωρίς σεβασμό μπροστά στη γυναίκα
και την παρέα μου,
άρχισε να μιλάει για τις τουρίστριες
και τα ημίγυμνα μέλη τους, και πώς αποκαλύπτονται
στα μπάνια και αλλού.
Για την προσβολή αρπάχτηκα μαζί του,
αφήσαμε τις παραγγελίες και φύγαμε.»

Έπνεε μένεα, και δεν ήταν κανένας
μυγιάγγιχτος ηθικολόγος.
Όταν υπηρετούσε ναύτης στον Πειραιά,
η νοικοκυρά για την κραιπάλη
και τις πολλές γυναίκες που έβαζε,
του έκανε έξωση, κι έφερε παπά
να κάνει αγιασμό την κάμαρά του.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ντουζάκι
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:10:34
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ντουζάκι

Αφού για μερικά λεπτά χαϊδευτήκαμε
και κάπως ανάψαμε στο κρεβάτι,
μου ζήτησε να πλυθούμε.
Όρθιοι στην μπανιέρα
ανταλλάξαμε στοργή και συντροφικότητα
με τα νερά και τα πλυσίματα,
και με την επίφαση της καθαριότητας
επιστρέψαμε δριμύτεροι στο κρεβάτι.

«Πάμε για ντουζάκι», μου έλεγε,
όταν υποκινούσε για τρυφερές
περιπτύξεις.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα βράδυ
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:13:29
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ένα βράδυ

Στο νυχτερινό κέντρο
που πήγαν να διασκεδάσουν
την παρέσυρε να κάνουν έρωτα
στις τουαλέτες.
Τον απέτρεψε,
κι όχι γιατί η κίνηση ήταν χυδαία.
Με θλίψη θυμήθηκε
πως το σώμα του δεν της μετάγγισε ηδονή,
όλο το απόγευμα που στριφογύριζαν
σε άνετο κρεβάτι.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απρόσμενες αντιδράσεις
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:20:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απρόσμενες αντιδράσεις

«Ο άνδρας που θα έρθει σε λίγο
είναι η τελευταία μου γνωριμία,
μείνε ν’ απολαύσεις το ειδύλλιο
που αρχίζει να πλέκεται», με παρότρυνε.

Τον περιμέναμε στην κουζίνα, όπου εκείνη έπλενε.
Αδιάφορη συνέχισε να πλένει
ακόμη κι όταν ήρθε ο άνδρας.
Με γυρισμένη πλάτη του μιλούσε,
φορώντας κάτι τρισάθλιες παντόφλες
κι ένα τριμμένο μπλουτζίν.
Απρόσμενες αντιδράσεις έφταναν
κι από την πλευρά του:
«Βρίσκω άσχημα, κοντά τα πόδια σου», της είπε,
«ανέκαθεν ήσουν μικροκαμωμένη.»
Την αισθάνθηκα που ταράχτηκε,
αν και πολύ γρήγορα ξεπέρασε την προσβολή.
Μικροκαμωμένη και εκ πρώτης όψεως ασήμαντη
μια χαρά τα είχε καταφέρει∙
από ειδύλλια και αγάπες έβριθε η ζωή της.

Όταν επιτέλους τέλειωσε με τον νεροχύτη
έφερε σοκολατάκια.
Καθένα που άνοιγε, έτρωγε λίγο,
κι από το ίδιο σημείο του έδινε να δαγκάσει.
Η κατάσταση περνούσε στα χέρια της.
Με τα σοκολατάκια και τα δαγκάματα
τον είχε ερεθίσει.
Μεταμορφωμένος της χαμογελούσε
και στριφογύριζε με έξαψη.
Από εκεί και πέρα άρχιζε το ειδύλλιο
και έπρεπε να φύγω.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα βαθιά του αισθήματα
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:25:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα βαθιά του αισθήματα

Έκανε πανάκριβα δώρα
στη γυναίκα του που λάτρευε.

Κάποτε σε μια συγκέντρωση
πίνοντας κρασί, μου άνοιξε την καρδιά του:
«Η σεξουαλική πράξη μού αρέσει,
κι εφήμερους, μόνο για την πράξη,
θέλω τους έρωτες με άλλες κοπέλες∙
αλλιώς οι συναισθηματικές απαιτήσεις τους
είναι πρόβλημα.
Η επιμονή τους κάθε τόσο
να τις παίρνω στο τηλέφωνο
και να επιβεβαιώνω ότι τις νοιάζομαι,
μου είναι κουραστικό και ανυπόφορο.»

Ο ψυχισμός του, που παραήταν πλούσιος,
τα βαθιά του αισθήματα
πήγαιναν στη γυναίκα του.
Η ίδια, προπαντός σεξουαλική και μυστήρια,
τον κυβερνούσε στο μικρό της δακτυλάκι.
Ψίχουλα, αμελητέες ποσότητες
οι έρωτές του με άλλες γυναίκες.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Είναι δεμένος μαζί μου
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:30:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Είναι δεμένος μαζί μου

Στόχος της είναι να κατακτήσει τον εραστή μου.
Μεσολαβεί κάποια απόσταση,
δεν μπορώ ν’ ακούσω τα λόγια της,
όμως αυτό δεν έχει σημασία∙
τον προκαλεί,
συνομιλεί με το σώμα,
μια ολοζώντανη προκλητική
συνομιλία το σώμα της.
Αξιοζήλευτο πλάσμα,
έτσι απόλυτα μπορώ να την παραδεχτώ
κι ύστερα να την ξεχάσω∙
ν’ αγνοήσω ακόμη και την αναίδειά της
να κατακτήσει τον εραστή μου.
Είναι αποκλειστικά, αμετάκλητα
δεμένος μαζί μου.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λογιότατος
Post by: wings on 12 May, 2018, 16:35:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λογιότατος

Ενδόμυχα τον λυπήθηκα.
Καλογερίστικο το σουλούπι του συγγραφέα,
τον ταύτιζα με ασκητή – όχι πως δεν ήταν καλοζωισμένος.
Όσο για τα κατασκευάσματα της γραφής του
κάτι κατόρθωνε – ωστόσο ξώφαλτσα, εξ απαλών ονύχων.
Δεν καταδύθηκε στα επικίνδυνα
λημέρια της απογύμνωσης.
Τα σπαράγματα του σαρκίου του κρυμμένα.

Τον λυπήθηκα.
Λογιότατος, γέρος κάτω απ’ την αρυτίδωτη
επιδερμίδα του.

Βέβαια, ο άνθρωπος ζούσε στον κόσμο του
ανυποψίαστος κι αυτάρκης.

Από τη συλλογή Θείο κορμί (1994)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περιδιάβαση
Post by: wings on 16 May, 2018, 21:13:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περιδιάβαση

«Οι λεβεντιές που θαυμάζεις
και δεν βγαίνουν απ’ τη σκέψη σου
εδώ μεταναστεύουν, εδώ καταχωνιάζονται
τη νύχτα», μου είπε, στρέφοντας την προσοχή μου
σ’ ένα χορευτικό κεντράκι, που σαν ζωγραφιά
–κλειστό και με άδεια καθίσματα–
αποκαλύπτονταν ανάμεσα στα δέντρα.

Πιο κάτω στην άκρη του δρόμου
ακούγονταν φωνές. Μια ομάδα νεαρών
σήκωνε με τα χέρια ένα σταματημένο αυτοκίνητο
που εμπόδιζε την κίνηση.
Όταν τελείωσε η επιχείρηση, έμειναν
στο ίδιο σημείο, κι αγγίζονταν με τα γερά,
τα άφοβα, τα αεικίνητα μπράτσα τους.
Το μάτι μου έψαχνε τον καλύτερο ανάμεσά τους
μέχρι που απομακρύνθηκαν.

Έρχονται και παρέρχονται αυτοί που θαυμάζω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πικράθηκε
Post by: wings on 16 May, 2018, 21:17:07
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πικράθηκε

Αν και ουδέποτε του έδινα
την παραμικρή ελπίδα,
πικράθηκε όταν ερωτικά
δεν τον αποδέχτηκα.
Μετά από μέρες τυχαία
ανταμώσαμε σε μια μικρή ομήγυρη.
Απαυδισμένος στο αδιέξοδό του
με έναν παγερό φθόνο με αντιμετώπισε.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λεπτό σακάκι
Post by: wings on 16 May, 2018, 21:21:19
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λεπτό σακάκι

Δεν με περίμενες
με άφησες πίσω,
στα σκοτεινά σοκάκια χάθηκες
με τα χέρια στις τσέπες.
Ανέμιζε το λεπτό σακάκι σου
με τη σιγουριά, τον αέρα που περπατούσες.

Σου ανήκουν οι κινήσεις,
τα ρούχα σου, οι επιθυμίες που ανάβεις –
κι είσαι χωρίς ενδοιασμούς όταν παιδεύεις.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τέλος δεκαετίας του '80
Post by: wings on 16 May, 2018, 21:27:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τέλος δεκαετίας του ’80

Εκθείαζαν τη Νέα Υόρκη,
που είναι ασύγκριτη, εκεί οι μεγάλες δουλειές
και ο πλούτος.
Τους αγνόησα και βυθίστηκα πάλι στα δικά μου.

Στη Νέα Υόρκη ταξίδεψα μια δεκαετία πριν.
Παρόλο τον δυναμισμό και την εκτυφλωτικότητα
κάτι παγερό και αγέλαστο ανέδυε η ζωή της πόλης.
Έφυγα σε μια βδομάδα.
Η Νέα Υόρκη μού είναι μια απειροελάχιστη ανάμνηση,
αλλά συνέβη στην αρχή της δεκαετίας
που μόλις τελείωσε.
Οι υψηλότερες θερμοκρασίες πάθους με εκτίναξαν
και με πυρπόλησαν στα χρόνια της δεκαετίας
που πέρασε.
Πρόσωπα μου χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές
κι ύστερα μόνα τους με εγκατέλειψαν
– κι ακόμη δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο στόχαστρο
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 15:49:28
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στο στόχαστρο

Ήμουν κόκκινο πανί γι’ αυτόν
συνεχώς και με ένταση στο στόχαστρό του.
Στο διηνεκές με σκόπευε,
κι έβαζα επιτηδειότητα στους ελιγμούς, στα ξεγλιστρήματά μου,
λίγο ν’ αναβάλλεται το ξεμονάχιασμα,
που ανενδοίαστα θα έφτανε
στο επίμαχο θέμα: «Δεν μου αρκούνε τα φιλιά,
σε θέλω ολόκληρη».

Έγινε συμπτωματικά, απρογραμμάτιστα
και διαγράφηκε στην εντέλεια.
Διαγράφηκε όσο κράτησε
ο περίπατός μας στο λιμανάκι.
Μετά τη στροφή άρχιζαν οι ερημιές
και οι θάμνοι.
Ηλιοκαμένος και ντυμένος στα λευκά
έμοιαζε με φιγουρίνι.
Επέμενε να προχωρήσουμε
και ξαπλώσουμε στους θάμνους,
μέσα στη σκόνη και στο φως
που ανελέητα κυριαρχούσε.
Παράτολμος και αδίστακτος.
Όταν του αρνήθηκα, το είχα κιόλας μετανιώσει.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ζιγκολό
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 15:56:16
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο ζιγκολό

Σε ανύποπτο χρόνο μου το ομολόγησε:
«Πανίσχυρες και πάμπλουτες γυναίκες
μου παραδίνονται.
Για την απόλαυση που προσφέρει η αγκαλιά μου
οποιαδήποτε αντίστασή τους παραλύει
και λίγο πριν τη στιγμή της αποκορύφωσης
γυρεύω μεγάλα ποσά, ακριβά ρούχα κι εκδουλεύσεις.
Υποκύπτουν σε κάθε μου αξίωση.»

Κρυφοκαμάρωνε για τα κατορθώματά του,
κι ήταν αδιάφορος πώς θα αντιδρούσα.
Ένα επιπόλαιο φλερτ είχαμε και τίποτα παραπάνω,
μια επιπόλαια γνωριμία της πρώτης εφηβείας μου.
Δεν ήμουν αφελής και σύντομα χωρίσαμε.

Απ’ την αρχή, όταν με συνόδευε, είχε τη μανία
να με στριμώχνει στις γωνίες.
Αντιμετώπιζα έναν μύστη, έναν γητευτή της αφής.
Στο άγγιγμά του το σώμα μου παθιάζονταν,
σάστιζα απ’ τα αλλεπάλληλα ρίγη της διέγερσης.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το βάπτισμα του πυρός
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 16:00:40
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το βάπτισμα του πυρός

Στην επιχείρηση που δουλεύω
η ιδιοκτήτρια με σβάρνισε με προσβολές,
επιπλήξεις και οργίλο ύφος,
όχι για κάποιο σοβαρό λάθος μου
αλλά για κάτι μηδαμινό και ασήμαντο.
Φεύγοντας βρόντηξε έξαλλη με πάταγο την πόρτα.
Σαν τσιφλικάς σε καθεστώς δουλοπαροικίας
και σαν δεσποτικός λεγεωνάριος με ποδοπάτησε.
Είναι η τακτική της να υποβιβάζει.

Στην επιχείρηση που δουλεύω
έλαβα για τα καλά το βάπτισμα του πυρός
από αγριάδα και βλοσυρότητα.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Στο Σέιχ-Σου, 1968
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 16:07:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Στο Σέιχ-σου, 1968

Άστραφταν από νιάτα, κι ένα πρωί
στις αρχές μόλις της γνωριμίας τους
ανηφόρισαν στο Σέιχ-Σου.
Μπήκαν σ’ ένα ξέφωτο, και χωρίς καν να τη ζεστάνει
με τα απαραίτητα προκαταρκτικά χάδια,
την πρόσταξε να βγάλει τα ρούχα της
για να τη δει πρώτη φορά γυμνή στο φως της ημέρας.
Παρά τη θέλησή της
–έτσι κι αλλιώς η προσταγή την πάγωσε–
προσπάθησε να την ξεγυμνώσει ο ίδιος με το ζόρι.
Εντελώς απρόσμενα το φέρσιμό του απότομο,
η αλαζονεία του ένα κράμα κυνισμού
και απροκάλυπτης ωμότητας.
Του έκοψε τη φόρα έστω κι ένα ρούχο να της βγάλει∙
αν κάτι από το βάθος του είναι της απεχθανόταν
ήταν η τραχύτητα από σκληρά, άτεγκτα αντράκια.

Σταμάτησε κάθε σχέση μαζί του μια κι έξω.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα μεγαλεπήβολα
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 16:48:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα μεγαλεπήβολα

Αυτοπαινευόταν στην ομήγυρη
για τα μεγαλεπήβολα έργα του
που διαρκώς τον καταξιώνουν,
καθώς και για κύκλους υψηλών
συναναστροφών του – εφάμιλλους άλλωστε
του κύρους και της εξουσίας του.
Με τη μόνιμη και ακούραστη
επιτήδευσή του μακρηγορούσε.
Άνοστος μια ζωή.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπάζουν τα κύματα
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 16:52:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπάζουν τα κύματα

Στέριωσα μέσα στην ηδυπάθεια
και δεν την απαρνιέμαι.

Στην ακρογιαλιά κι όπως σπάζουν τα κύματα
αυτός ο νάρκισσος και ερωτύλος
που απόμακρος, κλεισμένος στον εαυτό του
σιγοτραγουδάει δίπλα μου, μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου.
Γαληνεμένος σιγοτραγουδάει
από κάποιο όραμα ή βίωμα που δεν γνωρίζω.

Άδειασα από κάθε σκέψη
κι όχι μόνο επειδή τον περιεργάζομαι –
ζεστή, περιρρέουσα ηδυπάθεια
κατευνάζει κι εμένα την ψυχή μου.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φιλία
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 17:34:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φιλία

Σκοντάφτω σε μικρότητες
και κρυφοαλαζονείες της.

Κι όμως κάποτε η φιλία της
με στήριζε και με ανανέωνε.
Από τις ελάχιστες φιλίες μου
που υπήρξε μέθεξη.

Με την τριβή σκοντάφτω
σε κρυφοαλαζονείες της –
η πολυπόθητη μέθεξη ακυρώνεται.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περί φωτογραφίας
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 18:15:21
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περί φωτογραφίας

Γνώρισα τον λογοτέχνη
που ήταν και ερασιτέχνης φωτογράφος
πρώτη φορά σε κάποιο σπίτι.
Ιδιόρρυθμος, και μου είπε κοφτά:
«Έλα στο στούντιό μου, θέλω να φωτογραφίσω
το στήθος σου γυμνό.»

Σε αντίθεση, μετά από χρόνια
ένας επαγγελματίας φωτογράφος γεμάτος λαγγεμένη
αβρότητα μου είπε: «Μέσα από το πρόσωπό σου
θέλω να φωτογραφίσω την ψυχή σου.»

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όπως με άγγιζες
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 18:18:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όπως με άγγιζες

Δυσκολευόμουν ακόμη και να μιλήσω
από την κούραση, όταν πήγαμε για ύπνο.
Όμως το δικό σου σώμα σε ερωτική υπερδιέγερση
με αποζητούσε με πλησιάσματα.
Αριστουργηματικά μπόλιαζες θαλπωρή
μέσα στη λαγνεία σου όπως με άγγιζες –
και όχι μόνο για να με παρασύρεις.

Από τη συλλογή Παρακαταθήκη ηδυπάθειας (2000)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με κάθε προφύλαξη
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 22:03:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με κάθε προφύλαξη

Η θέση του ψηλά στην κοινωνική ιεραρχία.
Στο γραφείο του μια ξύλινη σκάλα οδηγούσε
σε ένα πατάρι
εκεί ανάμεσα σε σειρές από βιβλιοθήκες ξεντύθηκαν
με ζήλο να παρασυρθούν από τις αισθήσεις –
η γυναίκα πιο έμπειρη αν και νεότερή του.
Ωστόσο η σχέση τους διαγραφόταν αβέβαιη,
ένα νεφέλωμα προς διάλυση.

Γραφεία της εξουσίας, δίνετε κύρος
σε αυτούς που σας κατέχουν,
και οπωσδήποτε αν αξίζουν.
Γραφεία της εξουσίας, που έστω πολύ σπάνια
και με κάθε προφύλαξη, εννοείται,
διευκολύνετε τις συνευρέσεις.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με το κύμα των παλιννοστούντων
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 22:25:46
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με το κύμα των παλιννοστούντων

Στο κουπέ του τρένου
για να τοποθετήσω τη βαλίτσα μου στο ψηλό ράφι
με βοήθησε ένα γεροντάκι.
Αδύνατος, με γαλανά μάτια και πρόσωπο
σπασμένο από τις ρυτίδες.
Ήταν Πόντιος, στην καταστροφή του ’22 οι γονείς του
κατέφυγαν στον Καύκασο της Γεωργίας.
Εκεί γεννήθηκε και έζησε.
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε όταν άνοιξαν τα σύνορα
πριν μερικά χρόνια,
με το κύμα των παλιννοστούντων το ’93.
Λίγα χωράφια τού έδωσε το κράτος κοντά στη Φλώρινα,
κουτσά στραβά τα βόλευε.
«Στον Καύκασο καταραμένη φτώχεια είχαμε
όσο κι αν δουλεύαμε σε όλη τη ζωή μας
και πάντα ξένοι ήμασταν εκεί, δεν μας ήθελαν,
δύσκολα ήταν όπως και αν το ψάξεις», μου τόνισε.

Με το ταξίδι η οικειότητά μας μεγάλωνε.
Εκφραστικός, μειλίχιος άνθρωπος.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η παρατήρηση
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 23:27:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η παρατήρηση

«Άπειρη είσαι, δεν ξέρεις τι γίνεται έξω,
δεν κυκλοφορείς, μένεις κλεισμένη στο καβούκι σου,
στην ασφάλεια του σπιτιού σου.»
Ήταν η παρατήρησή του εναντίον μου,
τον ενοχλούσα επειδή είχα αντιρρήσεις
για κάποιες απόψεις του.

Με τα χρόνια ρίχτηκα στα βαθιά,
εκτέθηκα στα καλύτερα και στα χειρότερα,
στις πιο ακραίες καταστάσεις.
Λογαριασμό, τελικά, δίνει κανείς στον εαυτό του.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδέκαστος κριτής
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 23:30:14
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδέκαστος κριτής

Έχω προδιάθεση στη θλίψη,
σαν μελαγχολικό σκοτάδι με διακατέχει.

Εξετάζω τα ποιήματά μου
να βρω ποιο χωλαίνει στο περιεχόμενο
και να το απορρίψω.
Ο πιο αδέκαστος κριτής για τους στίχους μου
είναι η θλίψη μου –
γυρεύει τα ουσιώδη.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μήνυμα
Post by: wings on 02 Jun, 2018, 23:59:34
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μήνυμα

Έμμεσα, με υπαινιγμό τον πείραξε
ότι τον περίμενε πιο έμπειρο εραστή,
θα μπορούσε να ήταν καλύτερος.
Ψύχραιμα της απάντησε μόνο με τη φράση:
«Κι εσύ τι είσαι; Ένα πλασματάκι είσαι.»
Με τον τρόπο του και τη λέξη πλασματάκι
της άφηνε το μήνυμα:
από τις περιστάσεις η σχέση μας εφήμερη
και ήδη στο τέλος της, δύο βράδια πλαγιάσαμε μαζί,
ό,τι έδωσε κι ό,τι πήρε ο καθένας.
Από εκεί και πέρα ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έκφραση
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 00:03:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έκφραση

Στην έκθεση της Δημοτικής Πινακοθήκης
μεγάλη η προσέλευση των προσκεκλημένων.
Γνωστός ποιητής προχώρησε από την είσοδο
προς την αίθουσα.
Εμφανέστατη η οίηση στην έκφρασή του –
και άλλοτε σε σχόλιά του εντόπισα
σημάδια της αλαζονείας του.
Τον αξιολόγησα: καλός ποιητής
όμως, με κάθε ειλικρίνεια, δέος για το έργο του
δεν είχα.
Έστρεψα αλλού την προσοχή μου αμέσως.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι δυο μας στη βέσπα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:15:22
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι δυο μας στη βέσπα

Δεινοπάθησε η βέσπα σου
από τις πέτρες και την ανηφόρα
στον απόμερο χωματόδρομο που πήρες.
Με σκοπό τον πήρες,
αφού γνώριζες ότι μέσα στην ερημιά
θα διαλύονταν οι αντιστάσεις μου.
Ένα φανελάκι φορούσες
και δεν άργησα να κάνω την αρχή∙
παράφορα σε φιλούσα
καθώς καθόμουν από πίσω σου κι εσύ οδηγούσες.
Εκδηλώθηκε το σπαρτάρισμά μου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πολύτιμα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:17:55
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πολύτιμα

Αξεπέραστα πολύτιμα για μένα τα μάτια σου.
Μια απτόητη ζωηράδα λάμπει μέσα τους,
λάμπει η δίψα σου για ζωή και συνεχή ανανέωση.

Μανιωδώς σε αποκρυπτογραφώ
η ιδιοσυγκρασία σου και τα μάτια σου ερωτόληπτα.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνομιλία
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:21:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνομιλία

Χάρμα το γραφείο σου
έτσι όπως το έστησες και το διακόσμησες.
Οι δύο μικρές βιβλιοθήκες με το ασυνήθιστο
λουλακί χρώμα τους δεσπόζουν.
Κάποια αντικείμενα από τα υπερπόντια ταξίδια σου,
κι ένα παράξενο υφαντό κρεμασμένο στον τοίχο,
είναι κομμάτια κάλλους από το αλάνθαστο
αισθητήριό σου επιλεγμένα.
Είμαι ερωτοκτυπημένη μαζί σου,
με τα μάτια ανοίγω συνομιλία
και με το πιο μικρό στολίδι στο γραφείο σου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνειρμικά
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:26:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνειρμικά

Σκαμπανεβάζει και πέρα δώθε μας λικνίζει
το μεγάλο αμάξι σου, που το οδηγείς στην κατηφόρα
με τις λακκούβες και τη φθαρμένη άσφαλτο.
Απόψε για να γίνει κάτι, και για να με προσέξεις,
πρέπει να σε ικετέψω και να προσπέσω,
να σου εξομολογηθώ την καύλα μου.
Μόνο που εγώ είμαι καλομαθημένη, είμαι συνηθισμένη
να με ικετεύουν οι άλλοι, και το ενδεχόμενο
ότι ίσως με απορρίψεις με τρομάζει.

Οι λακκούβες, έτσι όπως πηγαίνει το αυτοκίνητο,
δημιουργούν σκαμπανεβάσματα και κραδασμούς,
συνειρμικά με παραπέμπουν στα λικνίσματα
που διακαώς γυρεύω από την αγκαλιά σου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο συνταξιδιώτης
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:35:55
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο συνταξιδιώτης

Πριν ξεκινήσει το τρένο, βρήκε τη θέση του
αντικριστά στη δική μου.
Αντισυμβατική η εμφάνισή του, αλλά και ο τρόπος ζωής του,
όπως κατάλαβα από τα λεγόμενά του όταν ανοίξαμε κουβέντα.
Είχε γένια και πολύ μακριά μαλλιά
που σε μέρη ήταν πλεγμένα σε κοτσίδες.
Από ένα κτήμα με ελιές έβγαζε ένα μικρό εισόδημα,
και τον περισσότερο καιρό τον περνούσε
ψαρεύοντας με το βαρκάκι του.
Είχε γυρίσει όλη την Ελλάδα για να βρει
το πιο ωραίο μέρος να μείνει.
Τελικά αποφάσισε να εγκατασταθεί κοντά στην Κατερίνη
γιατί συνδύαζε τις ομορφιές του Ολύμπου και της θάλασσας.
Ένας μποέμ ήταν, διόλου αναρχικός ή επαναστάτης.
Όμως διέθετε μια αφοπλιστική, λεπτή ειρωνεία
όταν καυτηρίαζε διάφορες υποκρισίες του κόσμου που ζούμε,
και την ωμή πραγματικότητα όπου το χρήμα
ανέκαθεν κυβερνούσε και θα κυβερνάει.
Τρισχαριτωμένος στη λεπτή ειρωνεία του.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απόμακρος
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:39:58
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απόμακρος

Με την αμεσότητα που τη χαρακτήριζε μου είπε:
«Μετά τον έρωτα με κέρασε καφέ.
Δεν ήταν τρυφερός μαζί μου, απόμακρος μου φάνηκε.
Περισσότερο ψυχράθηκα όταν κάποια στιγμή
μου μιλούσε για τη γυναίκα του,
για προβλήματα υγείας και τα επαγγελματικά της.
Δεν παρέλειψε και τις φιλόδοξες εξελίξεις της καριέρας του
που τον απασχολούσαν.
Φοβόταν πως θα ήμουν απειλή
στην τακτοποιημένη ζωή του,
θα του χαλούσα τη σειρά και την ηρεμία του.
Δεν κατάλαβε πως περιστασιακά, κι επειδή με φλέρταρε,
λίγες φορές πήγα μαζί του,
και δεν είχα σκοπό ή ανάγκη να τον ξαναδώ.»

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η πιο κατάλληλη ώρα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 15:55:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η πιο κατάλληλη ώρα

Με είχε από κοντά,
με λιάνισε τα δάκτυλα να τα χαϊδεύει στα δικά του.
Στην ατέλειωτη βόλτα μας στην αγορά και στα πάρκα
κάθε λίγο με ρωτούσε πότε θα πηγαίναμε στο κρεβάτι,
ποια ώρα θα ήταν η πιο κατάλληλη:
αργά το απόγευμα ή τη νύχτα.
Αυτή η επιμονή του για το κρεβάτι
έκρυβε κάποια ανησυχία του μήπως τελικά
θα τον απέφευγα και δεν θα του δινόμουν.
Ήθελε να βεβαιωθεί ότι τον αποδέχομαι.
Αλλά κι ένα ατιθάσευτο ξελόγιασμα ενστάλαζε
η επιμονή του, που ολοσχερώς με κατακτούσε.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το προβάδισμα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 16:01:34
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το προβάδισμα

Η ακτινοβολία του Πολιτιστικού Κέντρου
με το εξαιρετικό επίπεδο των εκδηλώσεων
οφειλόταν, κατά κύριο λόγο, στον εραστή της
που το διηύθυνε.

Σε σύγκριση μαζί του ως προς τις γνώσεις,
τη διαίσθηση και την πνευματική καλλιέργεια
ήταν αντάξιά του.

Τη δέχτηκε στο πολυδαίδαλο κτήριο.
Της έκανε ξενάγηση στην καινούρια πτέρυγα
με τις αίθουσες συνεδρίων και τις βιβλιοθήκες.
Ήθελε να την εντυπωσιάσει με την αισθητική,
την αίγλη του χώρου.
Με φροντίδα, με σεβασμό την ξενάγησε.

Η σαρκική έλξη άοκνη,
αλλά και μια απροσδιόριστη ένταση
χαρακτήριζε τη σχέση τους:
ποιος θα καταγοητεύσει, θα κυριαρχήσει στον άλλο
έστω και με ένα μικρό προβάδισμα.
Απολάμβαναν την ένταση.
Η ξενάγηση ένα μέρος των εντυπώσεων.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι καπνεργάτριες
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 19:15:15
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι καπνεργάτριες

Γύριζε στο παρελθόν του και ανάμεσα σε άλλα
μου τόνισε επί λέξει:
«Έμαθα τον έρωτα νωρίς,
στα δεκαπέντε χρόνια μου, το ’46.
Έξω από τα κάγκελα του σχολείου
περίμεναν οι καπνεργάτριες.
Έπαιρναν εμένα, ήμουν ήδη ανεπτυγμένος
και μου είχαν αδυναμία,
καθώς και δυο φίλους μου.
Το βράδυ πηγαίναμε στο παρκάκι
κοντά στον Λευκό Πύργο.
Την επόμενη χρονιά πάλι με τις καπνεργάτριες.»

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι στάσεις
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 19:19:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι στάσεις

Ταίριαζαν κι αγαπιόντουσαν.
Όταν ανέβηκαν στην γκαρσονιέρα του
ο άνδρας πήρε την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Κατέβασε το ρολό στο παράθυρο για να γίνει σκοτάδι
και έδειξε στη γυναίκα ποιο πορτατίφ να ανάψει
που έδινε αδύναμο, χαμηλό φως.
Στις περιπτύξεις στο κρεβάτι
–ήδη ρούχο δεν έμεινε επάνω τους–
της υποδείκνυε να γυρίζει πότε μπρούμυτα,
ανάσκελα ή επάνω του –
και η γυναίκα γινόταν προκλητική στο έπακρο.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εποχή
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 19:26:23
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εποχή

Τον απολογισμό της έκανε χωρίς αυταρέσκεια.
«Ερωτικά μου βιώματα ασύλληπτα στη μοναδικότητά τους,
που με σημαδεύουν, καλοκαίρι συμβαίνουν.
Είναι πάντα η εποχή μου.
Χαράς ευαγγέλια για τον οίστρο μου το καλοκαίρι,
μια συναισθηματική πληρότητα και ευδαιμονία.
Βέβαια, σε αυτό συμβάλλουν και οι περιστάσεις
και δεν ξέρω πόσο θα κρατήσουν.»

Από τις συναναστροφές μου με τον κόσμο
ακούω διάφορους απολογισμούς,
και ίσως στο βάθος το επιδιώκω.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ταξίδι
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 19:49:22
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ταξίδι

Από τις διηγήσεις της Αλίκης:
«Στο γκρουπ ταξίδευε μόνος του όπως κι εγώ.
Με πολιόρκησε. Το όλον του απέπνεε μια ώριμη
αρρενωπή σαγήνη.
Το τελευταίο βράδυ μπήκαμε σε μια πιτσαρία.
Ήμασταν στο Λονδίνο, οι δυο μας Έλληνες
και η πιτσαρία ιταλική.
Οι σερβιτόρες μιλούσαν συνέχεια μεταξύ τους στα Ιταλικά.
Για εκείνη που μας πήρε παραγγελία παρατήρησε:
"Πλούσια τα μαλλιά της, με σωστές αναλογίες το κορμί.
Από ανάγκη σε αυτή την κοπιαστική δουλειά.
Ασφαλώς και δεν είναι στην πρώτη νιότη της.,
παρατημένη ίσως από τον άνδρα ή τον εραστή της."
Ως προς το "παρατημένη" τα λόγια του
μπορεί να ήταν μια απλή εικασία
–άραγε τι θυμήθηκε;–
όμως επιβεβαίωναν κάτι που εδώ και μέρες διαισθανόμουν:
ότι ήταν συναισθηματικός στον ανθρώπινο πόνο,
στοχαζόταν λεπταίσθητα.
Βέβαια, με έναν τρόπο συγκρατημένο ο συναισθηματισμός του
που και την αρρενωπότητά του ομόρφαινε.»

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κάτι παραμένει
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 19:58:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κάτι παραμένει

Βιαστικό και σύντομο το φιλί
που μου έδωσες στο στόμα.
Όμως φιλί δυνατό και βαθύ.
Τα χείλη και η γλώσσα σου μέσα στο στόμα μου
με εκπόρθησαν, με αποδεκάτισαν να σε επιθυμώ.
Δυνατό, τέλειο φιλί,
κάθε μέτρο σύγκρισης ξεπέρασε.

Μεσολάβησε καιρός και χάθηκες,
κάποιες προφάσεις χρησιμοποίησες για να δικαιολογηθείς.
Απότομα έγινες παρελθόν.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Σε φιλική συγκέντρωση, 1986
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 20:05:34
Αλεξάνδρα Μπακονίκα: Σε φιλική συγκέντρωση, 1986

«Τέλη του ’50, όταν περιφερόμουν
στις δυτικές, λαϊκές συνοικίες,
άγνωστες, νεαρές κοπέλες της γειτονιάς
μου ρίχνονταν κατευθείαν για έρωτα.
Αυτές τις βόλτες μου
συνθηματικά τις ονόμαζα περιπολία.»

Δεν αμφέβαλλα για την αλήθεια της εμπειρίας του,
άλλωστε έμοιαζε με καταγραφή εποχής.
Σαν Άδωνις η όψη του, άνθρωπος της πιάτσας
και τώρα επιτυχημένος επιχειρηματίας,
με μεγάλη άνεση λόγου,
συνηθισμένος να μονοπωλεί το ενδιαφέρον.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο διηγηματογράφος
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 20:11:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο διηγηματογράφος

Ήσουν λιγομίλητος, κάτι κρυφό σε απασχολούσε.
Την αμηχανία της σιωπής ανάμεσά μας
πάσχιζα να την καλύψω με ένα από το λογοτεχνικό σινάφι.
Δυσοίωνα τα σημάδια της συμπεριφοράς σου,
όμως τα αγνόησα.

Κάναμε έρωτα.
Μετά καθώς φορούσες το παντελόνι
ένα εκρηκτικό ξέσπασμα σ’ έπιασε και είπες:
«Σκούριασα από την τεμπελιά,
πρέπει να το πάρω απόφαση να ξεκινήσω
το καινούριο μου βιβλίο.
Το μάζεμα από φοβερά βιώματα
που σαν γάγγραινα κουβαλάω μέσα μου
πρέπει επιτέλους να το βγάλω,
να το κάνω τέχνη.»
Έφυγες σχεδόν αμέσως, κλεισμένος στις έγνοιες σου –
ούτε με αναζήτησες ξανά.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πριν τη διασκέδαση
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 20:32:48
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πριν τη διασκέδαση

Η αίθουσα κάτι μεταξύ χορευτικού κέντρου και ταβέρνας
με ορχήστρα που έπαιζε και χαμηλό φωτισμό.
Περίμενα την παρέα μου και αντί να καθίσω μόνη
σε άδειο τραπέζι,
προτίμησα το μπαρ που βρισκόταν στο βάθος.
Κατέφθασε κόσμος για να διασκεδάσει
κι εμένα στο μπαρ με δέχτηκαν φιλόξενα.
Οι νεαροί που έπιναν με πρόσεξαν ερωτικά
και η κοπέλα που σέρβιρε στο μπαρ
με ερωτικό ενδιαφέρον μου χαμογέλασε,
χωρίς τίποτα το προκλητικό ή χυδαίο –
άλλωστε χαριεντιζόταν ζωηρά με τους νεαρούς.
Έμοιαζε με νυφοπάζαρο το μπαρ,
με φορτισμένο πεδίο πόθου,
πλανιόταν μια κρυφή τραχύτητα, έπεφταν αρπακτικές ματιές.
Όπως λίγο ή πολύ σε όλα τα νυφοπάζαρα
καθένας υπολόγιζε τις δυνάμεις του.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το θέμα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 20:36:24
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το θέμα

Ηδονοθήρας, άσχετα αν δεν είχε πάντα επιτυχίες.
Όταν εκδόθηκε η δεύτερη συλλογή μου
ένα αιχμηρό σχόλιο μου έκανε:
«Γράφεις για τους αγιάτρευτους πόθους
και τις εκδηλώσεις τους,
όμως πρόσεξα ότι στο έργο σου
δεν είναι πολλά τα ξεγυμνώματα,
τα στιγμιότυπα ερωτικής συνεύρεσης,
και δεν εννοώ πορνογραφικές περιγραφές
αλλά ό,τι αναπότρεπτα σε συντάραξε.
Στιγμιότυπα που σαν ακατάβλητες τελετουργίες
παραφυλάνε μέσα μας.»

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φαρδιές πλάτες
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 20:39:10
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φαρδιές πλάτες

Έχω την αφοσίωσή σου,
στα τρίσβαθα της ψυχής μου το συνειδητοποιώ.

Βρίσκουμε δωμάτιο.
Το μπουφάν σου, που σε λίγο θα βγάλεις,
τονίζει τις φαρδιές πλάτες σου.
Με αγκαλιάζεις. Για προκλητικές κινήσεις
έτοιμη είμαι,
στην ορμή μας τίποτα να μην είναι βαρετό.
Και η τέχνη της πρόκλησης στο κρεβάτι
φρεσκάρει και τονώνει το συναίσθημα.

Έχω την αφοσίωσή σου.

Από τη συλλογή Πεδίο πόθου (2005)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σάββατο πρωί
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:09:55
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σάββατο πρωί

Σε καλλιτεχνικούς κύκλους γνωρίζονταν από παλιά.
Μετά από ένα ποτό ανηφόρισαν στη Ναυαρίνου,
θα πήγαιναν σπίτι της για έρωτα.
«Για την αγκαλιά σου που τόσο επιθυμώ
έχω ταραχή», της ψιθύρισε.
Ωστόσο, δεν παρέλειψε να σταματήσει σε δύο περίπτερα
για να ζητήσει τις απογευματινές εφημερίδες
που ακόμη αργούσαν.
Ήταν καταξιωμένος, διάσημος ζωγράφος
–λόγω της αναδρομικής του έκθεσης επισκέφθηκε την πόλη–
και ανυπομονούσε να δει την πρόσφατη συνέντευξή του.
Αν δεν ήταν διάσημος πάλι θα της άρεσε,
την εκμαύλιζε η ατόφια αρρενωπότητά του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έφοδος
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:20:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Έφοδος

Γόησσα, ποιον να φοβηθεί
και ποιος να τη φτάσει.
Κυρίως, στα γλέντια μας, όχι σε έναν ή δύο νεαρούς
αλλά σε πολλούς μαζί πήγαινε και τους φλέρταρε
με ακαταμάχητη άνεση, φλόγα και χάρη.
Σαν να έκανε έφοδο.
Τους λύγιζε, πλάνευε με μια γλυκιά επιθετικότητα
τις μεγάλες ανδροπαρέες.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αποχρώσεις
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:25:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Οι αποχρώσεις

Γίναμε εραστές μόνο μια φορά,
πρώτα εσύ αδιαφόρησες
και το ειδύλλιο χάθηκε,
ωστόσο παραμείναμε φίλοι.
Κάτι ξεχωριστό αποπνέεις ως άτομο,
εκείνη η λαμπερότητα στο πνεύμα σου.
Ενώ αποφεύγω να σε προκαλώ,
με κολακεύει που στη ματιά μου
κάποιες στιγμές ερωτικά υποταγμένο σε αισθάνομαι,
σαν να αναθερμαίνεις μια προσέγγιση.
Προτιμώ να σε έχω φίλο, όχι εραστή μου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετάνοιες
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:29:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετάνοιες

Ενάργεια είχαν τα λόγια της:
«Από ένστικτο και πείρα δύσκολα ενδίδω.
Θέλω ο άνδρας να με πολιορκεί επίμονα,
να παρακαλάει, να χάνει τον εαυτό του για χάρη μου.
Αλησμόνητος μένει στο μυαλό μου ένας θαυμαστής
σε κάποιο ταξίδι.
Πριν πέσουμε στο κρεβάτι και όπως ήμουν όρθια,
με λατρεία έσκυψε στα πόδια μου, κι έκανε μετάνοιες
στο γυμνό μου σώμα,
μετά από τα γόνατα άρχισε να με φιλάει.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παιχνίδισμα
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:33:20
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το παιχνίδισμα

Στιβαρός και γυναικοκατακτητής,
όμως με ποιότητα και βάθος στο συναίσθημα.
Ξέρει να φλερτάρει, ιδιαίτερα μερικές στιγμές
έχει μια τσαχπινιά ανδρική ολότελα δική του.
Το παιχνίδισμα της φωνής του, η χαμογελαστή έκφραση,
κάποιες φευγαλέες κινήσεις του κορμιού του
ταιριάζουν όμορφα, φτιάχνουν την τσαχπινιά του –
που είναι ένας άλλος τόνος, ένα μικρό ξάφνιασμα
μέσα στην πρόκληση που δίνει η στιβαρότητά του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το γεγονός
Post by: wings on 03 Jun, 2018, 21:36:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το γεγονός

Με οργή εκφράστηκε για έναν συγγενή της:
«Με ενοχλούσε η εγωπάθειά του και τον απέφευγα.
Να τον πω μικρόψυχο είναι λίγο.
Στο μοίρασμα της κληρονομιάς κινήθηκε ύπουλα
και με αδίκησε,
άρπαξε από το μερτικό μου σαν θηρίο.
Κοιτάζω την κατάσταση κατά πρόσωπο
και ο θυμός μου καμιά φορά με σπρώχνει
να εξετάζω τη θλιβερή ζωή του:
στον έρωτα στερημένος ήταν πάντα.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ξεσπάσματα
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:21:08
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ξεσπάσματα

Αν και σπούδασε θετικές επιστήμες
δεν του λείπει η μόρφωση,
οι γνώσεις από Ιστορία και τέχνη.
Ώριμος στην ηλικία και με ευφράδεια,
ρητορική ικανότητα.
Σε συναναστροφές και όπως κυλάει η συζήτηση
για σπουδαία, ίσως και ασήμαντα θέματα,
αν κάποιος διαφωνήσει μαζί του
συχνά αρπάζεται άσχημα και με τραχύτητα τον προσβάλλει.
Αναμφίβολα θέλει να έχει την πρωτοκαθεδρία.
Δείχνουν άνθρωπο ευέξαπτο τα ξεσπάσματά του.

Έναν πληγωμένο εγωισμό κουβαλάει κι αυτός,
οι φιλοδοξίες της ζωής του απέτυχαν.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αντιζηλία
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:27:40
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αντιζηλία

Η δεύτερη ή τρίτη φορά που βρισκόμαστε
στην ίδια ομήγυρη.
Καθαρά διακρίνω στο βλέμμα της ότι προσέχει,
αξιολογεί την εμφάνιση και την ομιλία μου.
Ενώ διατηρώ χαμηλούς τόνους και δεν προκαλώ,
ήδη με θεωρεί αντίζηλό της,
εξετάζει αν συγκεντρώνω την προσοχή των ανδρών.
Το έντονο βλέμμα της επάνω μου
σαν να θέλει να με σβήσει, να με εξαφανίσει,
γιατί απειλώ την κυριαρχία της να γοητεύει τους άνδρες,
της κλέβω την πρωτιά.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βακχικό παραλήρημα
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:33:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βακχικό παραλήρημα

Το εκδρομικό πούλμαν έκανε στάση στην ειδυλλιακή κωμόπολη.
Το κασετόφωνο συνέχιζε να παίζει μουσική στη διαπασών
καθώς κατέβαιναν οι επιβάτες.
Προηγουμένως στη διαδρομή είχε φουντώσει μεγάλο κέφι
με τραγούδια, μάλιστα οι πιο ζωηροί
έριξαν χορό στον στενό διάδρομο του πούλμαν.
Για να απολαύσω τη μουσική, καθυστέρησα να κατεβώ,
το ίδιο και μια νεαρή κοπέλα.
Σαν σε έκσταση, σε βακχικό παραλήρημα,
σε μια εκτός εαυτού κατάσταση
άλλαζε και καθόταν από τη μια άδεια θέση στην άλλη,
τραγουδώντας παθιασμένα με τη μουσική της κασέτας
και χορεύοντας στις ενδιάμεσες μετακινήσεις της.
Μαρτυρούσε ερωτική στέρηση ο παροξυσμός της,
και κάθε άδεια θέση που καθόταν
έμοιαζε με αγκαλιά που απεγνωσμένα αποζητούσε.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μάθημα
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:38:49
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το μάθημα

Πέρασα από το σπίτι της φίλης μου απροειδοποίητα
να τη δω για λίγο.
Άκεφα και αδιάφορα με δέχτηκε,
στο σύντομο διάστημα που έμεινα
–από τη συμπεριφορά της ένιωσα παρείσακτη–
ήταν αφοσιωμένη να συμπληρώνει δελτία με τυχερά παιχνίδια,
προπό ή λόττο.
Όταν ήθελε δεν ήταν μόνο διαχυτική και εγκάρδια
αλλά μια θαυμάσια συνομιλήτρια με βιώματα και άποψη.
Πριν από αρκετά χρόνια η επιχείρηση του άνδρα της πτώχευσε,
αν και διατήρησαν κάποιους πόρους,
έχασαν τα παλιά μεγαλεία και την κοινωνική τους θέση.
Παγερά αμίλητη συμπλήρωνε τα δελτία,
ποιες εγκαρδιότητες και ποια φιλία μαζί μου,
άλλα την έκαιγαν.
Κι εγώ πήρα το μάθημά μου,
το αίσθημα ότι ήμουν παρείσακτη.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαπάλη
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:44:24
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαπάλη

Όπως στριμώχτηκαν στο ταξί
έβαλε το χέρι του στο γόνατό της.
Αλλά και στον δρόμο που περπάτησαν
το χέρι του έψαχνε τις καμπύλες της
στη μέση, στους γοφούς και στο στήθος
πάνω από τα ρούχα.
Σύγκορμος αγαλλίαζε που του επέτρεπε
να την αγγίξει μέσα σε τόσους που τη διεκδικούσαν,
καθώς ήταν η μοναδική γυναίκα στην ανδροπαρέα τους,
έτσι όπως ξεκίνησαν και βρέθηκαν στην ξένη πόλη.
Αγαλλίαζε όπως ένα παιδί που του αφήνουν πρόσβαση
σε απαγορευμένο θησαυρό, και φωναχτά
εκθείαζε τις καμπύλες της.
Υπήρχε συναγωνισμός και διαπάλη ανάμεσά τους
ποιος θα την αποκτήσει.
Μόνο που εκείνη με όλη την άνεσή της
δεν δόθηκε σε κανέναν τους ποτέ.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χαρακτήρας
Post by: wings on 13 Jun, 2018, 20:48:22
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χαρακτήρας

Για ένα συγκεκριμένο άτομο μου είπες:
«Έκοψα κάθε συνάφεια μαζί του.
Θέλει να εξουσιάζει,
κι ένα σκοτεινό μένος κουβαλάει, μια εριστικότητα.
Προσβάλλω την αλαζονεία του όταν καταλάβει
ότι δεν έχει το πάνω χέρι, ότι εκφράζω γνώμη
ή παίρνω απόφαση αντίθετη προς τη δική του.
Τον απεχθάνομαι, είναι ανελέητα σκληρός και εμπαθής.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα δεδομένα
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:21:30
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα δεδομένα

Από επιθυμία για ένα καινούριο κορμί,
ίσως και από ματαιοδοξία για τον πόθο
που ανάβει η θηλυκότητά της
–με την προϋπόθεση ότι ο άνδρας κάνει
το πρώτο βήμα–
πολύ αραιά παρασύρεται σε εφήμερους έρωτες.
Βέβαια, όταν σηκώνονται από το κρεβάτι,
όλα έχουν τελειώσει.
Ακόμα και το κέρασμα για ποτό,
αν κάποιος της προτείνει, το αρνείται
από την πείρα της γνωρίζει
πόσο αμίλητος και σχεδόν αδιάφορος θα είναι.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εμφάνιση
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:24:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εμφάνιση

Όταν τυχαία σε είδα με το κομψό
και μοντέρνο ντύσιμό σου
–τα χρώματα, οι γραμμές–
ούτε λίγο ούτε πολύ διέκρινα τον ναρκισσισμό σου,
για πρώτη φορά από τότε που σε ξέρω.
Πάντως διατηρείσαι ακμαίος, αρέσεις ακόμη στις γυναίκες
κι ας πέρασες τα εξήντα πέντε,
και το κυριότερο, δεν είσαι υπερφίαλος.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεχώριζε
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:29:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεχώριζε

Σε συνέδρια και συντεχνιακές συναθροίσεις
δεν ήταν λίγες οι φορές που ήθελε να στριμωχτούμε
σε απόμερες τουαλέτες για να κάνουμε έρωτα.
Αυτή η ανάμνηση μου μένει:
λάβρος, ασυγκράτητος και γοητευτικός.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκ των πραγμάτων
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:34:13
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εκ των πραγμάτων

Βρέθηκα με καλλιτέχνες και έτυχε να σχολιάζουν
τον παράξενο χαρακτήρα γνωστού συγγραφέα,
τη φανερή με πράξεις μνησικακία, τον εγωκεντρισμό του –
από προσωπική εμπειρία κάπου συμφώνησα.
Ένας, πριν φύγουμε, πέταξε το δικό του σχόλιο
για τον συγγραφέα:
«Μα αυτός δεν έζησε,
οι γυναίκες που πόθησε τον προσπέρασαν
με αδιάφορο βλέμμα.»
Με το πιο στυγνό και κυνικό ύφος το είπε.

Τα κονταροκτυπήματα πέφτουν αλύπητα,
σκέφτηκα μέσα μου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκηνικό
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:38:08
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκηνικό

Είχαν ερωτικό δεσμό περίπου έναν χρόνο.
Ανέβηκαν σπίτι του
για να βάλει κουστούμι για τη νυκτερινή τους έξοδο.
Της έδωσε κάτι να πιει και την υπόλοιπη, αρκετή, ώρα
ασχολήθηκε με τον εαυτό του.
Έκανε ντους, με φροντίδα διάλεξε τα ρούχα
που θα φορούσε, στα ενδιάμεσα τηλεφώνησε σε κάποιους
για δουλειές.
Δεν της διέφυγε η αυταρέσκεια που υπήρχε στις κινήσεις του.

Δεν τον ξαναείδε από κείνο το βράδυ,
την παράτησε.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δωμάτιο σε πανσιόν
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:42:33
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δωμάτιο σε πανσιόν

Μονότονος ο τρόπος που κάναμε έρωτα,
σαν επανάληψη από άλλες φορές.
Θα ήταν άδικο να ρίξω το φταίξιμο σ’ εσένα
αφού κι εγώ δεν επινόησα τίποτα καινούριο.
Μονότονος ο τρόπος,
εκτός από εκείνη τη στιγμή
που μανιασμένα βάλαμε μαξιλάρια στο κρεβάτι
για να ψηλώσει το επίπεδο
κι έτσι να βλέπουμε τον έρωτά μας στον καθρέφτη
που ήταν κρεμασμένος στον απέναντι τοίχο.
Όμως και με τα μαξιλάρια δεν φαινόμασταν στον καθρέφτη,
στεκόταν πιο ψηλά,
βαρύς και μεγάλος, αμετακίνητος στη θέση του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μυστικά θέματα
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:45:57
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μυστικά θέματα

Από τότε που ήμασταν αχώριστες
μεσολάβησαν χρόνια, όμως είναι σαν να την ακούω:
«Για μένα δεν αρκεί μόνο η διείσδυση του φαλλού.
Πλησιάζω τα πενήντα και με τον άνδρα μου
αποφεύγω να πλαγιάσω.
Τι να μου δώσει, μέτριος, συμβατικός στο κρεβάτι.
Τη μαγεία του έρωτα
που περιλαμβάνει φιλί, άγγιγμα, μυσταγωγία ηδονής
τη γνώρισα με περιστασιακούς εραστές σε ταξίδια.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην πορεία του χρόνου
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:50:01
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην πορεία του χρόνου

Στοργικά με τάισαν συγγενικά μου πρόσωπα
καθώς και μια μοδιστρούλα
στη γειτονιά που έπαιζα παιδί.

Μετά την εφηβεία το τάισμα
είχε τη σημασία του στο ερωτικό παιχνίδι.
Θυμάμαι ένα καλοκαιρινό γλέντι,
ο άνδρας δίπλα μου, που από καιρό ήθελε να με προσελκύσει,
γύριζε προς το μέρος μου και με τάιζε.
Σχεδόν σιωπηλός, χωρίς γαλιφιές και γλυκόλογα,
με ανυπόμονη ορμή μού έβαζε την τροφή στο στόμα.
Τη δύναμη και τη βιασύνη του αρσενικού
που θέλει να κατακτήσει μου μετέδιδε η κίνησή του.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κόμπος στο χτένι
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:53:18
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο κόμπος στο χτένι

Καμία ιδιαίτερη συμπάθεια μεταξύ μας.

Κάτι σαθρό συμβαίνει μ’ εσένα.
Σου λείπει η αίσθηση του μέτρου.
Φθηνό ήθος δείχνεις,
ανείπωτη η ευκολία σου για χολή
και μίσος –
άλλωστε είσαι επώδυνα σκληρόκαρδος.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ζευγάρι
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 15:59:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ζευγάρι

Μια ιδιόρρυθμη, βαριά ατμόσφαιρα
επικρατούσε στο σπίτι τους,
και οι δύο πάνω από εξήντα στην ηλικία.
Την πλήρη κυριαρχία την είχε η φίλη μου.
Συχνά, όταν τους επισκεπτόμουν,
κουρέλιαζε τον άνδρα της με άγριες επιπλήξεις,
του έδινε διαταγές για το παραμικρό.
Είχε πλέον υποταχθεί, κι όπως έμαθα,
όταν απείλησε ότι θα τον άφηνε,
έπεσε στα πόδια της για να την εμποδίσει.
Μου φαινόταν περίεργο,
γιατί ήταν μορφωμένος, κοσμοπολίτης.
Τη δική της εκδοχή, κάτι σαν εξήγηση,
την έδωσε η φίλη μου:
«Στα νιάτα μας ήταν τύραννος απέναντί μου,
κυριολεκτικά τύραννος,
τώρα οι όροι αντιστράφηκαν,
και πιστεύω ότι η ισορροπία δεν βρίσκεται,
αν δεν κυριαρχήσω εγώ, θα κυριαρχήσει εκείνος.»

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το υπόστρωμα
Post by: wings on 18 Jun, 2018, 16:02:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το υπόστρωμα

Με ειρωνεύτηκες για τα ποιήματά μου,
μίλησες απαξιωτικά.

Αν κάτι με προασπίζει και μου δίνει στήριγμα
ενάντια στις ειρωνείες σου, είναι ένα απόσταγμα ζωής,
είναι τα τραγικά βιώματα που έζησα
– δεν εννοώ μόνο τα τραύματα από τον έρωτα.
Με διαμόρφωσαν, είναι το βαθύ μου υπόστρωμα
για την τέχνη.
Η τραγικότητα, η οδύνη τους υποκινούν την έμπνευση,
κατευθύνουν την αισθητική μου.

Από τη συλλογή Ηδονή και εξουσία (2009)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το κρησφύγετο
Post by: wings on 20 Jun, 2018, 23:41:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το κρησφύγετο

Στο δωμάτιό σου κάναμε έρωτα
κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα,
από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα.
Σχετικά σκοτεινά ήταν,
γιατί όταν μπήκα –απομεσήμερο, τέλη Μαΐου–
είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά,
και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα
δεν άφηναν κανένα φως.
Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων
έμοιαζε το δωμάτιό σου,
σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι.
Μετά, όταν κατέβηκα στον δρόμο
και περπάτησα αρκετή ώρα,
το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου,
η πανδαισία των χρωμάτων παντού,
και η ζεστή ατμόσφαιρα
που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ηλέκτρισε
Post by: wings on 20 Jun, 2018, 23:45:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ηλέκτρισε

Θα επέστρεφες από ταξίδι.
Στο τηλέφωνο μου περιέγραψες
το τοπίο που διέσχιζες με το αυτοκίνητο,
τη διαύγεια και τα εξαιρετικά χρώματα της μέρας.
Ο ήχος της φωνής σου
άγγιξε, ηλέκτρισε με έρωτα όλο το σώμα μου.

Ένα ντελίριο.
Εκτυφλωτικός και πανίσχυρος ο έρωτάς μας.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη Χαλκιδική
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:11:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στη Χαλκιδική

Απαστράπτουσα, καταιγιστική η ομορφιά του τοπίου.
Η θάλασσα γαλάζια, χωρίς κύματα,
τα νησιά που διαγράφονταν στο βάθος,
οι δασωμένοι λόφοι τριγύρω.
Με παγανιστική ευλάβεια υποκλίθηκα στο τοπίο –
αφέθηκα, εξαϋλώθηκα μέσα του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δίσκος
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:16:19
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο δίσκος

Έκθεση ζωγραφικής σε γκαλερί,
προς το βράδυ δεξίωση για τα εγκαίνια.
Επώνυμος καθηγητής πανεπιστημίου
–αρθρογράφος στην πιο έγκυρη εφημερίδα,
πρόεδρος σε διάφορες επιτροπές–
βγαίνει στη βεράντα.
Πίσω του με υποταγή και δουλοπρέπεια,
σαν τον πιστό υπηρέτη,
τον ακολουθεί ο ιδιοκτήτης της γκαλερί.
Του κουβαλάει δίσκο με εδέσματα.
Ο καθηγητής μπορεί να του δώσει πρόσβαση
σε σημαντικές γνωριμίες.

Με τους ζωγράφους που τον έχουν ανάγκη
για μία έκθεση στην γκαλερί του,
ως εξουσία, κυνικός και σκληρός γίνεται –
για το παραμικρό τους ποδοπατάει όποτε θελήσει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μασκάρεμα
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:19:40
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μασκάρεμα

Πια δεν σε εμπιστεύομαι.
Η φιλία που μου δείχνεις μασκάρεμα
λίγο πριν εξαφανιστείς.
Αν και αφορμή δεν σου έδωσα,
μπορεί σε κάτι να με βλέπεις ανταγωνιστικά
–στο ίδιο σινάφι ανήκουμε–
ή μπορεί να με βαρέθηκες.

Έχω σκληραγωγηθεί να προσπερνάω
τις ψεύτικες φιλίες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θετική ενέργεια
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:24:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Θετική ενέργεια

Στο κέντρο της πόλης το μικρό της κατάστημα,
πουλούσε καλλυντικά και κοσμήματα.
Καλοκαμωμένη, γύρω στα πενήντα,
εξέπεμπε θετική ενέργεια και ζωτικότητα.

Καθυστερούσα μέχρι να διαλέξω
ένα δώρο της αρεσκείας μου.
Πολλοί πελάτες έμπαιναν.
Τους εξυπηρετούσε με αστείρευτη χάρη
κι ευελιξία στην ομιλία της,
με τον σχεδόν εφηβικό αυθορμητισμό της,
και προπαντός με γερό ένστικτο τους ψυχολογούσε.
Χωρίς επιτήδευση έφτιαχνε από μόνη της
μια όμορφη παράσταση,
έναν εξαιρετικό συνδυασμό αντιδράσεων,
κινήσεων και λόγου.
Έσφυζε από ζωή το μικρό της κατάστημα,
και παραπάνω να καθυστερούσα δεν θα με πείραζε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψηφίδα
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:29:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ψηφίδα

Με αυτοπεποίθηση για την ομορφιά της
ίσως και με κάποια αλαζονεία,
η ξεναγός ανέβηκε τα σκαλοπάτια του πούλμαν
και πήρε το μικρόφωνο για να ανακοινώσει
στους ταξιδιώτες
το πρόγραμμα της μέρας.
Ήταν η αγάπη του και συνταξίδευε μαζί της,
η θέση του στην πρώτη σειρά.
Ακόμη και την αλαζονεία της τη συγκεκριμένη στιγμή
τη λάτρευε, την καμάρωνε,
την εξέταζε σαν μια ψηφίδα
από τον θαυμάσιο κόσμο της,
το λαμπερό παρουσιαστικό της.
Ήταν η αγάπη  του, τέλεια αισθαντική γυναίκα.
Η αλαζονεία της τη συγκεκριμένη στιγμή
σαν μια πρόκληση τον ξετρέλαινε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Να τους προλάβω
Post by: wings on 21 Jun, 2018, 00:32:27
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Να τους προλάβω

Στο μεγάλο εμπορικό κέντρο έξω από την πόλη,
είδα μακριά μέσα στο πλήθος τους φίλους μου
– ζευγάρι, άνδρας και γυναίκα.
Αψεγάδιαστη, εκλεκτή η φιλία μας,
απλόχερα θαλπωρή μου έδινε.
Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις στην καθαρή πηγή,
έτσι έκανα αγώνα δρόμου για να τους προλάβω
πριν χαθούν σε στοές και καταστήματα.
Να γεμίσω με θαλπωρή ήθελα.

Όπως από τη δίψα με φόρα τρέχεις
στην καθαρή πηγή.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεράκια
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 17:57:21
Μητσάκης-Τα μεράκια - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=x7Qi65rbOX4)

Γιώργος Μητσάκης, Τα μεράκια (ορχηστρικό, ηχογράφηση το 1964)

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεράκια

Μετά το τέλος της πολιτιστικής εκδήλωσης
ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα.
Παλιά σμυρναίικα τραγούδια,
μελωδίες, μεράκια που λαγγεύουν
και ρεμπέτικα
περιελάμβανε το ρεπερτόριο της ορχήστρας.
Στο διάλειμμα ο τραγουδιστής
–έμπειρος επαγγελματίας και φίλος από παλιά–
μου ψιθύρισε:
«Για να είμαι σε κατάλληλη φόρμα
και να φτάσω στο φόρτε μου
για τα έξοχα μεράκια που θα τραγουδήσω,
πριν αρχίσουμε, διάβασα τα ποιήματά σου
για να παρασυρθώ, να διαποτιστώ
από τον ερωτισμό τους.»

Δεν ήταν από κείνους που κολακεύουν ο τραγουδιστής,
ούτε είχε τίποτα να κερδίσει –
μέσα στη μοναχική πορεία της ποίησής μου
απρόσμενη ενθάρρυνση μου έδωσε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα συμφέροντα
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 18:05:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα συμφέροντα

Με πτυχία και επαγγελματικές δραστηριότητες,
άνθρωπος του κόσμου,
αλλά από τις πράξεις και τη στάση του
άπληστος, σφετεριστής, πατούσε επί πτωμάτων.
«Θα σε εκμηδενίσω,
εμένα τ’ αρχίδια μου δεν τα κρεμάνε στον τοίχο.»
Αβίαστα το ξεστόμισε σε κάποιον
καθώς ήρθαν σε σύγκρουση για μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Αρπακτικό, πατούσε επί πτωμάτων.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με κριτικό μάτι
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 18:10:23
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με κριτικό μάτι

Ούτε συντριβή ούτε αγάπη
μόνο πόθο και λαγνεία έδειξες για μένα
με τον τρόπο που έκανες έρωτα.
Πρόβαλε ξανά η γνώριμη ορμή σου,
ένας κατακλυσμός ακολασίας
που σε παρέσυρε και σε αφιόνιζε.
Με ξεζούμισες από πόθο για το σώμα μου,
και ήταν ένα είδος αποθέωσης
που γενναιόδωρα μου χάρισες.
Ούτε αγάπη ούτε αφοσίωση περίμενα από σένα,
γι’ αυτό όταν μετά από ώρα
σηκώθηκα από το κρεβάτι για να ντυθώ,
καθώς παρέμενες ξαπλωμένος
παγερά με έβλεπες,
τώρα με κριτικό μάτι για τις ατέλειες
στο γυμνό σώμα μου.
Η αποθέωση που μου χάρισες είχε ήδη τελειώσει.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κεράσια
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 18:15:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα κεράσια

Λόγια μιας μετανάστριας από τη Γεωργία:
«Δούλευα μέρα νύχτα στο σπίτι μιας ηλικιωμένης.
Μαρτύρησα εκεί μέσα,
συνεχώς με ταπείνωνε.
Όσο κι αν το βγάζω από το μυαλό μου, επανέρχεται.
Θυμάμαι, πήρε κεράσια σ’ ένα πιάτο για να φάει,
άφηνε στην άκρη τα μαραμένα.
"Αυτά είναι δικά σου", μου είπε, όταν τελείωσε,
δείχνοντας τα μαραμένα,
τα σχεδόν σκάρτα που έμειναν.
Ταπείνωση από μέρα σε μέρα.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το δάσος
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 18:19:07
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το δάσος

Στα ερωτικά σου καλέσματα αντιστεκόμουν.
Ήμασταν συνομήλικοι, γύρω στα δεκαοκτώ.
Ένα βράδυ ήρθες και με πήρες από το φροντιστήριο.
Νίκησε ο πόθος.
Χωθήκαμε στο δάσος της Νέας Ελβετίας.

Ανήκες στην κατηγορία των ωραίων και των σκληρών.
Σε λίγο καιρό μου συμπεριφερόσουν
σαν να ήμουν αντικείμενο.
Ντράπηκα για τον εαυτό μου.

Όταν τηλεφώνησες για ραντεβού
έτοιμη άρνηση σου έδωσα.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδημονία
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 18:56:58
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδημονία

Δυνατή και σταθερή η σχέση τους.
Όμως όταν έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι
δεν θα ενημέρωνε τον εραστή της
πότε ακριβώς θα επέστρεφε
για να τον κρατάει σε αδημονία –
να υποδαυλίζει το ήδη έντονο πάθος του,
κάθε παράταση στην απουσία της
να τον αποτρελαίνει.
Έκδηλη η ανάγκη της
να τον έχει αφοσιωμένο.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με την πρώτη ευκαιρία
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:01:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Με την πρώτη ευκαιρία

Η ομαδική εκδρομή ολιγοήμερη.
Στο ξενοδοχείο, χρησιμοποιώντας κάποιο πρόσχημα
με παρέσυρες στο δωμάτιό σου.
Υπήρχε συστολή στο βλέμμα
και το φέρσιμό σου,
όταν μου έκανες την ερωτική πρόταση.
Δεν ανταποκρίθηκα και χωρίς καθυστέρηση έφυγα.

Το πήρες κατάκαρδα και γύρευες να με μειώσεις.
Η συστολή σου εξαφανίστηκε.
Με την πρώτη ευκαιρία μου είπες στα ίσια:
«Από τη φθορά του χρόνου δεν γλιτώνεις
ό,τι κι αν κάνεις,
σε μια δεκαετία η μπογιά σου θα σβήσει,
θα μπεις στο περιθώριο.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φετίχ
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:04:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φετίχ

Άδειος από συναίσθημα ήσουν στον έρωτα,
βίαιος και απότομος.
Κρυφοκαμάρωνες για τον εαυτό σου
και διασκέδαζες να είμαι ένα τίποτα
στα χέρια σου για να με ταπεινώσεις.
Βιάστηκα να ντυθώ και να φύγω.
Με μια αστραπιαία κίνηση,
και σαν τον κλέφτη, γιατί αντιστάθηκα,
μου άρπαξες ένα εσώρουχο
να το έχεις φετίχ από μένα, όπως μου είπες.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκοτεινό πρόσωπο
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:07:24
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σκοτεινό πρόσωπο

Μόνο επαγγελματική συνεργασία είχα μαζί του
στην επιχείρηση που δούλευα.
Όπως και να τον χαρακτηρίσεις λερώνεσαι.
Ελεεινός είναι.
Ούτε ελέγχει ούτε κρύβει τον φθόνο του.
Εκεί που μπορεί καταπιέζει.
Από τη μεγαλομανία του βρίσκεται σε σύγχυση
με τον ίδιο τον εαυτό του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επισκέπτρια
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:12:15
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η επισκέπτρια

Με τον αέρα της λυγερής και ωραίας γυναίκας,
προχωρούσε στον διάδρομο της μεγάλης επιχείρησης.
Γνώριζε αρκετά καλά τον διευθυντή
από κύκλους και δεξιώσεις.
Με αυτοπεποίθηση και φόρα
μπήκε στο γραφείο του
–η πόρτα ήταν μισάνοιχτη–
κάτι να ζητήσει.
Την έβγαλε έξω με άγριες φωνές
επειδή δεν κτύπησε την πόρτα.
Εξάλλου στους χώρους της εξουσίας
μπαίνουν με κάποιο σεβασμό,
με κάποια συστολή.

Όταν στις δεξιώσεις τής έκανε τα γλυκά μάτια
ούτε μια ελάχιστη ελπίδα δεν του έδινε.
Γι’ αυτό σαν δηλητήριο εναντίον της
οι άγριες φωνές του.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνθήκες
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:15:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνθήκες

«Σκέφτομαι να τα παρατήσω», μου είπες.
«Κουραστική δουλειά με μικρό μισθό
και ετήσια σύμβαση.
Η ιδιοκτήτρια που διευθύνει παλιοχαρακτήρας,
με ελάχιστη αφορμή με έχει κάνει κουρέλι.
Έχω δουλέψει ενώ σερνόμουν από τον πυρετό,
σε γράφει στα μαύρα κατάστιχα αν απουσιάσεις.
Από το κλοτσοπάτημα δοκιμάζονται οι αντοχές μου.»

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νύχτα
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:23:04
https://www.youtube.com/watch?v=1KtC3LkXx34

Kiki Lesendric & Λίνα Νικολακοπούλου, Το πάρτι
(τραγούδι: Μανώλης Μητσιάς / δίσκος: Στο δρόμο με τα χάλκινα (1996))


Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Νύχτα

Κατά μήκος του στενού δρόμου
μπαρ και καφετέριες.
Καθώς πίνει το ποτό της
διακρίνει στο απέναντι μπαρ την αγάπη της.
Η ψηλόλιγνη κορμοστασιά του
μετακινείται ανάμεσα σε υπαίθρια τραπέζια
για να μιλήσει με φίλους του.
Μέσα στο πλήθος εκείνος δεν τη βλέπει.
Σαν το κεράκι φλέγεται από τον πόθο,
όμως δεν θα πάει κοντά του,
πριν από ένα χρόνο την παράτησε.
Στον πανέμορφο πεζόδρομο
με τα φώτα, τις σκιές και τους θαμώνες
μένει καθηλωμένη στη μοναξιά της.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στήνουν καρτέρι
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:27:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στήνουν καρτέρι

Οι δήθεν φιλίες να τελειώνουν.
Για να έχεις τα πρωτεία βήμα δεν κάνεις πίσω.
Το θράσος και η μοχθηρία σου στήνουν καρτέρι.

Η υποκρισία και οι δήθεν φιλίες να τελειώνουν.
Είσαι σαν τις κακοτοπιές και τα αγκάθια,
σαν μια απειλή πάνω από το κεφάλι μου.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πέρα ως πέρα
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:30:39
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πέρα ως πέρα

Το παίρνεις απόφαση, το εμπεδώνεις:
ύπουλος ο φθόνος τους,
εγωιστές πέρα ως πέρα.
Άθλιες οι αντιδράσεις τους.
Η κακεντρέχειά τους κατασπαράζει.
Άπειρες φορές το ένιωσες,
η ζωή εμπόλεμη κατάσταση.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε μια άκρη
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:34:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σε μια άκρη

Όσο διάστημα έμεινε στη δεξίωση
στεκόταν μόνος του σε μια άκρη.
Με τα χρόνια γερασμένος,
η έπαρσή του εξαφανισμένη.
Χλωμός, είχε την έκφραση ανυπεράσπιστου
μικρού παιδιού.
Ούτε μια στάλα δεν τον λυπήθηκα.
Μου είχε μαυρίσει την ψυχή κάποτε,
όπως το συνήθιζε.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βία
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:37:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βία

Το ζήτημα εδώ εντοπίζεται:
τη δύναμη και την πλεονεκτική θέση σου
εκμεταλλεύτηκες.
Τρομακτικά με ταπείνωσες
και με εξευτέλισες.
Η ωμή βία
μου έδειξε το πρόσωπό της.
Ήσουν το απόλυτο κακό.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιτρίνα
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:40:47
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βιτρίνα

Πέρασες μπροστά από την ομήγυρη
και άρχισες τα χαμόγελα,
τις χειραψίες με όλους,
μοίραζες φιλοφρονήσεις
– τόσο ευγενικός και εγκάρδιος.

Για μένα αυτά τα χαμόγελα και οι διαχύσεις σου
ψεύτικη βιτρίνα.
Μόνο εγώ ήξερα τις κατάπτυστες αθλιότητές σου
και τι στυγνό μούτρο ήσουν.
Να έφευγες αμέσως, να εξαφανιζόσουν.

Από τη συλλογή το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων (2012)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αισθητική
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:49:47
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αισθητική

Στον τραχύ κι απομυθοποιημένο κόσμο μας
–από πολύ νωρίς τραχύ τον γνώρισα–
είδα, έπαθα, αναλογίστηκα.

Στον απομυθοποιημένο κόσμο μας
έχω αυθόρμητη την τάση, την αισθητική,
να λειαίνω, να απογυμνώνω τη γραφή μου.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το σβήσιμο
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:53:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το σβήσιμο

Χήρα κι άτεκνη,
από ραγδαία αρρώστια ο θάνατος την πλησίαζε.
Τα ερωτικά γράμματα που της έστελνε ο άνδρας της
πριν από δεκαετίες
τα έκαψε στο πίσω μέρος του κήπου της.
Σαν ιερουργία που εξαγνίζει,
με συντριβή τα έκαψε,
για τη δυνατή αγάπη τους μέσα στα χρόνια.

Μακρινοί συγγενείς θα κληρονομούσαν το σπίτι της,
τα ερωτικά γράμματα και άλλα αντικείμενα
με αδιαφορία θα τα πετούσαν στα άχρηστα.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άνθρωπος των παρασκηνίων
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 19:56:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Άνθρωπος των παρασκηνίων

Σιωπηλός στη συζήτηση της ομήγυρης.
Όμως η πυρετώδης ματιά του τον προδίδει,
σε υπερένταση βρίσκεται να συλλάβει λόγια,
να διακρίνει καταστάσεις.
Άνθρωπος των παρασκηνίων και των πλάγιων κινήσεων
πάντα υπό τη σκιά των πιο δυνατών της εξουσίας
για να προωθεί το συμφέρον του.

Ένας κρυψίνους και πανούργος.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αποθήκη
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:01:43
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αποθήκη

Πρώτη φορά θα δούλευα στο ιδιωτικό φροντιστήριο,
και τα μαθήματα δεν είχαν ακόμη αρχίσει.
Γι’ αυτό όταν μπήκα
–χρειαζόμουν το πρόγραμμα από τη διευθύντρια–
ήταν εντελώς άδειο, χωρίς κίνηση.
Κάθισα στη γραμματεία, άλλος χώρος υποδοχής δεν υπήρχε.
Η διευθύντρια μιλούσε στο τηλέφωνο με μια φίλη της.
Δεν πέρασε λεπτό και μου έβαλε άγρια φωνή
σαν να απευθυνόταν σ’ ένα σκουπίδι:
«Σήκω αμέσως και πήγαινε μέσα,
δεν βλέπεις που τηλεφωνώ;»
Όχι μόνο προσβολή, δυνατή βιτσιά μου έδωσε.
Συγχυσμένη πέρασα στον διπλανό, μικρό διάδρομο
που κατέληγε σε μια βρόμικη, στενάχωρη αποθήκη,
γεμάτη με πεταμένα πράγματα.
Στεκόμουν όρθια στην αποθήκη
μέχρι να τελειώσει με το τηλέφωνο
για να βγω έξω.

Τα στραβά και τα άγρια με το πρώτο ξεκίνημα.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεχνούσε τη μιζέρια
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:05:23
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεχνούσε τη μιζέρια

Κοσμοσυρροή, το αδιαχώρητο γινόταν
στην υπαίθρια συναυλία.
Κάθε τραγούδι για χαρά ή καημό,
κάθε τραγούδι μια μέθη,
μια ανανέωση του ερωτισμού, της λίμπιντο, ήταν.
Ο φημισμένος τραγουδιστής
αδιάλειπτα μαγνήτιζε με την ιδιόρρυθμη φωνή του,
ερωτισμό εξέπεμπε.
Η ανθρωποθάλασσα, το τεράστιο πλήθος
μέσα από τις διακυμάνσεις του ερωτισμού των τραγουδιών
ανέβαινε στα ουράνια,
ξεχνούσε τη μιζέρια, τις πληγές,
τα μύρια βάσανά του.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το είδωλο
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:08:18
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το είδωλο

Όταν μπαίνουν στο ασανσέρ
στρέφονται και κοιτάζουν τον εαυτό τους
στον καθρέφτη,
ιδίως οι γυναίκες.
Όσο προλαβαίνουν
με προσήλωση ναρκισσεύονται.
Μόλις ανοίξει η πόρτα
ορμούν στη μάχη της ζωής.

Στοιχείο αδάμαστο ο ναρκισσισμός.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο σκηνοθέτης
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:13:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο σκηνοθέτης

Η γνωστή μου με παρέσυρε να δούμε
το θεατρικό έργο ενός πρωτοποριακού θιάσου.
Μετά αντιλήφθηκα ότι το μόνο ενδιαφέρον της
ήταν ο σκηνοθέτης που τη φλέρταρε.
Είχε βάλει τα δυνατά της να αρέσει.
Ντύθηκε προκλητικά με πολύ κοντή, εφαρμοστή φούστα,
και στενό, δερμάτινο μπουφάν.
Εμφανής και διόλου ελεγχόμενη η ταραχή της,
το αναψοκοκκίνισμα,
κάθε λίγο το κόμπιασμα στη φωνή της.
Μου θύμιζε έφηβη στο πρώτο ραντεβού,
κι ας ήταν σχετικά μεγάλη στην ηλικία.

Όλα τελείωσαν άδοξα.
Ο σκηνοθέτης την πάγωσε με την αδιαφορία του
όταν μίλησαν στα παρασκήνια
– το ειδύλλιο αμέσως διαλύθηκε.
Το θεατρικό έργο ανούσιο και πληκτικό.

Στην επιστροφή μέσα στην κρύα χειμωνιάτικη νύχτα,
το προκλητικό ντύσιμο της γνωστής μου
ήταν για λύπη.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εισιτήρια
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:16:20
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εισιτήρια

Το ζευγαράκι αγκαλιασμένο
κατέβαινε τα σκαλοπάτια της πλατείας
κι έτρεχε να προλάβει την ανοιξιάτικη λιακάδα.
Η αγκαλιά.
Το πιο αρχετυπικό σχήμα είναι η αγκαλιά,
κι η αγωνία για την απόκτησή της.

Περίμενα το λεωφορείο,
στα πεζοδρόμια η κοσμοσυρροή μεγάλωνε.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανυπεράσπιστη
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:20:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ανυπεράσπιστη

Για να μεταφέρω πράγματα
ανέβηκα ψηλά στην ταράτσα της πολυκατοικίας.
Ιούλιος, μέσα στο λιοπύρι,
πανοραμικά είχα μπροστά μου τη θέα της πόλης,
που απλωνόταν ατέλειωτα με χιλιάδες κτήρια.
Κι όμως αυτή η πανοραμική θέα ενέτεινε τη μοναξιά μου.
Η μοναξιά σαν μια τεράστια επιδρομή
κι ωστικό κύμα με ισοπέδωνε –
έγινα ένα κατακερματισμένο,
παρατεταμένο άθυρμα,
μια ανυπεράσπιστη κουκκίδα.
Ιούλιος. Η ζέστη έκαιγε τους τοίχους,
έκαιγε τον αέρα, την πόλη.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απροκάλυπτα
Post by: wings on 24 Jun, 2018, 20:23:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απροκάλυπτα

Φαρμακερό το βλέμμα της επάνω μου
–οι υπέρμετρες φιλοδοξίες της ήταν ο λόγος–
φαρμακερό βλέμμα που μου δήλωνε:
θα σε ταπεινώσω
κάνε στην άκρη
σε θέλω μαριονέτα στα χέρια μου.

Τουλάχιστον απροκάλυπτα έπεσε η μάσκα της.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το λεπτό σύνορο
Post by: wings on 15 Dec, 2018, 20:39:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το λεπτό σύνορο

Ενταφιαζόταν ο νεκρός
– προσφιλές, συγγενικό μου πρόσωπο.
Στον διπλανό τάφο πολλά κεριά
μπηγμένα στο χώμα έκαιγαν.
Σχημάτιζαν ένα πύρινο στεφάνι.
Απορροφήθηκα από τη λάμψη της φλόγας τους
και το ζεστό κερί που, λιωμένο, σαν στάλες από κεχριμπάρι,
κυλούσε πάνω στο ξερό χώμα.
Μια κατευναστική ομορφιά
λαμπάδιαζε από τη φωτιά.

Στο λεπτό σύνορό τους,
πόσο κοντά ο θάνατος και η ομορφιά.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενθυμήματα
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:39:07
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενθυμήματα

Του έκανε δώρο δύο κάστανα φτιαγμένα από ορείχαλκο
–στο κανονικό τους μέγεθος–
δώρο διακοσμητικό για τη βιβλιοθήκη του.

Μετά από χρόνια εκείνη τον εγκατέλειψε.
Έμεινε απαρηγόρητος,
πέρασε τον τρισκατάρατο τυφώνα του χωρισμού.

Κι όμως δεν είναι λίγες οι φορές
που οι καμπύλες από τα δύο κάστανα
–πάντα στο ίδιο ράφι της βιβλιοθήκης–
με αποχαύνωση του θυμίζουν
κάτι από τις πανέμορφες καμπύλες της,
τις καμπύλες στο στήθος και στη ρώγα.

Η παραμυθία της αποχαύνωσης.
Τα κάστανα από ορείχαλκο
ανεκτίμητα ενθυμήματα.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλήθη συρρέουν
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:42:29
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλήθη συρρέουν

Προσκολλημένος, γαντζωμένος
στο υψηλό πόστο του.
Βέβαια, με επίμονη δουλειά
μόνος του το δημιούργησε.
Χάρη στο πόστο η αίγλη και τα μεγαλεία.
Πλήθη συρρέουν,
όλο κι ανανεώνεται το ρεύμα
αυτών που του δείχνουν σεβασμό και λατρεία
– όσο και αν σε έναν βαθμό μπορεί να είναι ψεύτικα.
Τον κολακεύουν, υποκλίνονται, υποτάσσονται.

Το πόστο και τα μάτια του.
Χωρίς τα μεγαλεία νιώθει ανύπαρκτος.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εγκαταβιώνει
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:45:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Εγκαταβιώνει

Μου διαφεύγεις.
Κι όμως, όσο κι αν δεν σε φτάνω,
ούτε σε κατέχω,
η λατρεμένη μορφή σου εγκαταβιώνει μέσα μου –
στο πιο μύχιο του εαυτού μου
την έχω ενσωματώσει
για να με εκστασιάζει.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μυρωδιά
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:48:32
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η μυρωδιά

Σε όλο τον όροφο που ήταν το γραφείο σου
υπήρχε μόνιμα μια ιδιαίτερη, μεθυστική μυρωδιά
– ίσως από προϊόντα κάποιας αντιπροσωπείας μέσα στο κτίριο.
Κάθε φορά που περπατούσα στον διάδρομο
μέχρι στην πόρτα σου,
η μυρωδιά μού φούντωνε τον αισθησιασμό,
φούντωνε το ήδη ανεξέλεγκτο καρδιοχτύπι μου
να με υποδεχτείς, σφιχτά να με αγκαλιάσεις.

Πιο μεθυστική μυρωδιά στη ζωή μου δεν θυμάμαι.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αναζωπυρώσεις
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:51:13
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αναζωπυρώσεις

Διάπυρη η έλξη,
μέχρι θανάτου λαβώθηκα.
Η ομορφιά σου με κυκλώνει,
ένθεη γίνομαι.
Στα ίχνη της έλξης κυκλοφορώ και διαμένω.
Οι αναζωπυρώσεις της ανεξέλεγκτες,
δεν έχουν τέλος.

Είσαι το θαύμα
ακλόνητο, αναλλοίωτο.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σεκλέτι
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:53:42
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σεκλέτι

Όπως ένας άρρωστος νιώθει αδυναμία
κι ούτε λεπτό δεν αντέχει χωρίς να ξαπλώσει –
έτσι κι εγώ,
κατακαλόκαιρο, μεσημέρι και με κλειστά παντζούρια,
ολομόναχη μέσα στο σπίτι,
ξάπλωσα σε μια άκρη του κρεβατιού
από αβάστακτο σεκλέτι, από νταλκά για σένα.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην πλατεία
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 14:56:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στην πλατεία

Διασχίζω την άδεια, έρημη πλατεία.
Ο χώρος και η νύχτα που πέφτει
ξεσκεπάζουν τη μοναξιά μου.
Γυρεύοντας απάγκιο σε σκέφτομαι.
Απερίφραστα όπως ένα τράνταγμα,
ένας αναστεναγμός,
απερίφραστα τόσο καθαρό και καίριο:
Το πυρφόρο απάγκιο μου είσαι.

Εσύ με λυτρώνεις.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ύψιστη τρυφερότητα
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:06:43
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ύψιστη τρυφερότητα

Φορούσα το λευκό μπουρνούζι
και μ’ έκλεισες στην αγκαλιά σου
– το σώμα μου ακόμα υγρό από το λούσιμο.
Το απαλό, ευωδιαστό ύφασμα από το μπουρνούζι,
καθώς με έσφιγγες
και το αισθανόμουν στο δέρμα μου,
έμοιαζε να ενσωματώνεται, να συμμετέχει,
να εμβαπτίζεται στην ύψιστη
τρυφερότητα της αγκαλιάς μας.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επίμονα
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:09:30
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Επίμονα

Δύσκολα την κατάκτησε,
κομμάτια έγινε για χάρη της.
Έπρεπε επίμονα να τη φλερτάρει ολόκληρο χρόνο
για να έρθει αυτή η στιγμή:
δίπλα στο κρεβάτι του, όρθιοι
και αντικριστά ο ένας προς τον άλλο ξεντύνονται.
Αν και έμπειρος εραστής, λίγο σαν πρωτάρης νιώθει
μπροστά στο γυμνό σώμα της.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πιο βαθύ
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:32:14
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πιο βαθύ

Το πανέμορφο νεοκλασικό σπίτι
που κάποτε έμενες
έγινε πολιτιστικό κέντρο.
Με αφορμή μια λογοτεχνική εκδήλωση
βρέθηκα στον χώρο του.
Οι τοίχοι, οι σκάλες, οι συστάδες των ψηλών δένδρων,
κάθε πετραδάκι στην αυλή του
μου θύμιζαν εσένα,
κι ας πέρασαν τόσα χρόνια που χωρίσαμε.
Αναδύθηκες από το πιο βαθύ και αδιάσπαστο του είναι μου.

Εκείνο το σπίτι, η αυλή, τα δένδρα του
στο βλέμμα μου χώρος ιερός.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αντιθέσεις
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:36:57
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αντιθέσεις

Ώριμη στην ηλικία, και σαν χαρακτήρας αντισυμβατική,
με εκρηκτικό ταμπεραμέντο,
αλαζονική, αλλά και με βαθιά μελαγχολία
βαθιά απόγνωση.
Μετά από θυελλώδεις έρωτες
είναι μόνη
κι απεγνωσμένα γυρεύει άνδρα να ερωτευθεί ξανά.

Έκοψα γέφυρες, την αποφεύγω.
Αυτές οι αντιθέσεις, αυτό το μείγμα απόγνωσης κι αλαζονείας
την κάνουν σκοτεινή και απρόβλεπτη.

Κουράστηκα από τους σκοτεινούς κι απρόβλεπτους
–είτε άνδρες είτε γυναίκες–
μπόλικη, πικρή πείρα έχω.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον ρημαγμένο κόσμο μας
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:41:13
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον ρημαγμένο κόσμο μας

Τέρψη, αλησμόνητη η φιλοξενία στο σπίτι του.
Αλλά και τη μέρα της αναχώρησης
προθυμοποιήθηκε να μας πάει
με το αυτοκίνητό του στον σταθμό.
Για χάρη μας έχασε πολύτιμο χρόνο
οδηγώντας στην πυκνή κυκλοφορία.
Στον σταθμό έτρεξε να πληροφορηθεί
σε ποια πλατφόρμα ήταν το τρένο.
Βοήθησε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες,
να βρούμε τις θέσεις μας στο βαγόνι.
Πάντα με ανιδιοτέλεια η προθυμία του,
με ειλικρινή φιλία δοκιμασμένη μέσα στα χρόνια,
με άδολη προσφορά, ζεστασιά κι ευγένεια.

Στον άνυδρο και ρημαγμένο κόσμο μας
τέτοιοι άνθρωποι είναι ευλογία,
σπάνιες εξαιρέσεις.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λειμώνες του εσώτερου εαυτού μου
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:45:48
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λειμώνες του εσώτερου εαυτού μου

Γνωστός καλλιτέχνης ζωγράφισε το δωμάτιό του.
Ζεστασιά και θαλπωρή εκπέμπει ο όμορφος πίνακας
από κάθε έπιπλο, αντικείμενο
κι ας είναι φτωχικά.

Αντίστοιχα σκέφτηκα δωμάτια και κάμαρες της ζωής μου
μέσα στα χρόνια.
Κάμαρες καταφύγια για ν’ ανασυνταχτώ
κυνηγημένη από σμήνη απελπισίας
παγετώνες ζοφερότητας.

Κάμαρες, λειμώνες του εσώτερου εαυτού μου
θάλπος μού δώσατε.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βλαβερό απόβλητο
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:48:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βλαβερό απόβλητο

Όλο πόζα είσαι.
Το καθετί επάνω σου εκπέμπει έπαρση.
Όμως κάτω από την επιφάνεια
διακρίνω τις ανασφάλειές σου,
που σε μπερδεύουν, σε υποσκάπτουν.

Την έπαρσή σου
–εντελώς όπως ένα βλαβερό απόβλητο–
σου την επιστρέφω.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνάφεια
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:51:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συνάφεια

Η μέγγενη, ο βραχνάς της μοναξιάς
λίγο να μπει στην άκρη.

Συμμετέχω σε μια θεατρική ομάδα
για να ανεβάσουμε παράσταση.
Πέρα από την προσπάθεια,
με ενθουσιάζει η συνάφεια με τους άλλους.
Όσο προσωρινό κι αν είναι,
με θέλγει που ανήκω σε μια ομάδα.

Ο βραχνάς, η απειλή, ο τρόμος της μοναξιάς
λίγο να μπει στην άκρη.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τεκμήρια
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:54:39
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τεκμήρια

Μετά από τόσους άλλους
ήρθε η ώρα της απομυθοποίησης και για σένα.
Εκλεκτό πνεύμα σε θεωρούσα
και τώρα προβάλλουν τα ψεγάδια σου.
Επιστροφή δεν υπάρχει,
τεκμήρια τα ψεγάδια σου
– πια δεν σε αναγνωρίζω.

Βαριά σκιά αφήνει η απομυθοποίηση,
σαν να αδειάζει ο κόσμος.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η οπτική μου αλλάζει
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:57:29
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η οπτική μου αλλάζει

Υποχθόνιοι, μνησίκακοι και ιδιοτελείς
μας περιβάλλουν.

Από υποχθόνιους, μνησίκακους και ιδιοτελείς
είδα κι έπαθα να απαλλαγώ,
με ήθελαν κλοτσοσκούφι στα χέρια τους.
Γι’ αυτό η οπτική μου στον κόσμο αλλάζει,
γίνεται βαρύθυμη.
Γι’ αυτό πια υποπτεύομαι, παρατηρώ,
κόβω κίνηση.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαπιστευτήρια
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 15:59:56
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαπιστευτήρια

Μπήκα στην καρδιά του σκότους,
η μοίρα με στρίμωξε στον όλεθρο
να γίνω μάρτυρας, να ζήσω θηριωδίες.
Μπήκα στην καρδιά του σκότους
από ύβρεις, βιαιοπραγίες,
φόνους αθώων ψυχών.

Για τα διαπιστευτήριά μου στη ζωή
φέρνω και εκείνο το ειδικό,
δυσβάστακτο βάρος της γνώσης του κακού
με τις τερατουργίες του.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περιθώριο
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 16:02:36
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Περιθώριο

Καθαρίστρια σε σκάλες, σπίτια, ταβέρνες.
Στα γεράματα φτωχή και μόνη.

Όποτε περνάω μπροστά από το χαμόσπιτο
όπου έμενε,
ορμάνε μέσα μου οι φράσεις της:
«Σε ανήλιο περιθώριο η ζωή μου.
Τα βάσανα κερνάνε θάνατο.
Σκέβρωσα από θάνατο.»

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεσπαθώνετε
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 16:04:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ξεσπαθώνετε

Πολεμοχαρείς και οργίλοι
το γινάτι σας, το μεγάλο γιουρούσι,
ο αξεδίψαστος καημός σας
είναι να κινείτε τα νήματα.
Επεμβαίνετε,
ξεσπαθώνετε με τις αυθαιρεσίες σας.
Πολεμοχαρείς και οργίλοι,
τέρατα μίσους και καταστροφής,
όλη η παρτίδα εδώ γυρίζει:
να εδραιώνετε τον τρόμο
να κινείτε τα νήματα.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κολαστήριο
Post by: wings on 23 Dec, 2019, 16:07:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κολαστήριο

Στιλέτο, κάμα θανάτου η κακία,
έντρομη μελετώ τα εγκλήματά της,
τις πηγές, αιτίες,
διακλαδώσεις κι εκβολές της.
Κάμα θανάτου η κακία,
στο κολαστήριό της παγιδεύτηκα
και με κατασπάραξε.

Σαν τον ναυαγό που την τελευταία στιγμή
από θαύμα σώθηκε,
στο αμήν,
αποτρελαμένη μελετώ το μένος της κακίας.

Από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα (2018)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Να συντρέξεις
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:25:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Να συντρέξεις

[Ενότητα Διαδρομή]

Αγάπη της αλήθειας
και περιπάθειάς μου
έλα να με συντρέξεις.
Λύπες σκληρές σαν λόγχες
στραγγίζουν το σθένος μου.
Αγάπη της περιπάθειας
αντιπαλεύω με φονικές λύπες,
στείλε την παρηγοριά σου.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν οπτασία
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:28:46
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν οπτασία

[Ενότητα Διαδρομή]

Ευθυτενής και με ζωηρό βήμα
περπατούσες στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ’ έναν άνδρα.
Σαν είδωλο κι οπτασία περπατούσες μέσα στη νύχτα.
Από το βλέμμα μου δεν σ’ άφησα
μέχρι που έστριψες σ’ ένα στενό.
Καλοτύχισα τον εαυτό μου –
με αγαπάς κι η ζωή χαρμόσυνα διαστέλλεται.

Είσαι η επιτομή για ό,τι μου αρέσει σ’ έναν άνδρα.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ραντεβού
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:32:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ραντεβού

[Ενότητα Διαδρομή]

Τι πιο πολύ να εισπράξω.

Στεκόσουν στα σκαλοπάτια
έξω από το γραφείο σου.
Λιώμα ήσουν από την αγωνία της αναμονής.
Πέθαινες αν τυχόν και δεν ερχόμουν στο ραντεβού.
Τι πιο πολύ να εισπράξω
από την έλευση της χαράς.
Αφηνιασμένοι ήμασταν να σμίξουμε.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χρώματα
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:34:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χρώματα

[Ενότητα Διαδρομή]

Εικόνα που επανέρχεται από τα παλιά:
ψηλός κι αρρενωπός.
Μου είχε δείξει ερωτικό ενδιαφέρον,
όμως ύστερα χαθήκαμε.
Είναι άνοιξη
κι είμαι στην εφηβεία μου.
Στέκεται όρθιος στο απέναντι μπαλκόνι.
Αλλάζοντας λίγο τη στάση του,
το είδωλό του καμαρώνει
στο μεγάλο τζάμι της μπαλκονόπορτας,
που λειτουργεί σαν καθρέφτης.
Άραγε πόσοι άλλοι τον βλέπουν
από τα γύρω μπαλκόνια.
Είναι άνοιξη, τα χρώματα γητεύουν με τον παροξυσμό τους.
Η φαντασμαγορία, οι διακυμάνσεις, η πολυπλοκότητα,
τα μυστήρια της εφηβείας μου
μόλις αρχίζουν.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:37:07
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα ποδήλατα

[Ενότητα Διαδρομή]

Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται
μόνο πίσω από τις βάρκες,
τρέχουν και κρύβονται στα δάση.
Όταν γυρίζουν, μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.
Οδηγούν με ορμή κι ευελιξία,
με χαλαρωμένα, φωτεινά πρόσωπα και σώματα.

Οι ερωτευμένοι ξεφεύγουν από κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλανεύει
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:39:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πλανεύει

[Ενότητα Διαδρομή]

Στην αφή γυρεύει να περάσει η αγάπη.
Μέσα από την αφή
να πυρώσει, να ολοκληρωθεί.
Είναι η κορωνίδα των αισθήσεων,
πλανεύει νου και σκέψη.
Αφή κι έρωτας συνταυτίζονται.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το σπάνιο
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:43:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το σπάνιο

[Ενότητα Διαδρομή]

Το βλέμμα του την έλουσε
με τόσο έντονο πάθος
που έφτανε στα όρια του δέους.
Δέος από τον φόβο, την αγωνία του
μήπως δεν την κατέχει,
δεν του παραδοθεί ολοκληρωτικά.

Είναι σπάνιο το απόλυτο πάθος,
η απόλυτη αγάπη,
ώστε διαστέλλεται
σ’ έναν κόσμο μαγεμένο, μυθικό,
αυτόκλητα μυθικό.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδιαφιλονίκητη εξουσία
Post by: wings on 12 May, 2021, 18:45:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αδιαφιλονίκητη εξουσία

[Ενότητα Διαδρομή]

Φεγγοβολάει ο έρωτας,
ακμαίος, άλκιμος.
Με ασύγκριτο θάμβος άγει και φέρει.
Άλκιμος, όμως στην πορεία
λαβωματιές αφήνει.

Διαφεντεύει, σφυρηλατεί,
διαπλάθει ο έρωτας.
Απτή, αδιαφιλονίκητη η εξουσία του.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κορεσμός
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:21:56
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κορεσμός

[Ενότητα Διαδρομή]

Πληθώρα οι καυχησιολογίες,
οι βεντετισμοί πάσης φύσεως.
Σαν τα μαγαζάκια δεν παραμελούν με φροντίδα
να στολίζουν τις βιτρίνες τους.

Από βεντετισμούς πάσης φύσεως, απόχρωσης,
κι από οποιονδήποτε κι αν προέρχονται
έχουμε μπουχτίσει.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέχρι τον λαιμό
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:27:29
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέχρι τον λαιμό

[Ενότητα Διαδρομή]

Δεν μετανιώνω που πλησίασα ανθρώπους
που θεωρούσα φίλους,
όσο κι αν οικτρά διαψεύστηκα.
Αξεδίψαστη η κομπορρημοσύνη τους,
απίστευτη η σκληρότητά τους.
Μέχρι τον λαιμό χώθηκα στο ζέον παράλογο
και την ασχήμια του κόσμου.
Απόκτησα γνώσεις για το φαινόμενο
που λέγεται άνθρωπος.

Τον κόσμο είτε τον πλησιάζεις είτε δεν τον πλησιάζεις.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαρώνει
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:31:43
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαρώνει

[Ενότητα Διαδρομή]

Τις δολιότητες και τις ψευτιές σας
τι να τις κάνω.
Στους κύκλους σας η ακεραιότητα παραγκωνίζεται,
είναι ψιλά γράμματα.
Στους δύσκολους κύκλους σας
η σταθερή αξία που σαρώνει είναι η δύναμη,
ως εξουσία, μεγαλεία κι επιρροή.
Μόνο στη δύναμη υποκλίνεστε,
όλα τα άλλα υποκρισίες.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ληστεύουν
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:35:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ληστεύουν

[Ενότητα Διαδρομή]

Ανυπόληπτοι και δολεροί,
σατανικά ενεργείτε.
Οι ίντριγκες, τα πισωμαχαιρώματα,
και οι διπλοπροσωπίες σας
έρχονται κατά πάνω μου
να με κατατροπώσουν.
Ληστεύουν την ηρεμία
και τη γαλήνη μου.

Σατανικά ενεργείτε.
Ένα γερό τσάκισμα σας χρειάζεται
να θρυμματιστούν τα σχέδια και οι επιβουλές σας.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαδρομή
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:38:50
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαδρομή

[Ενότητα Διαδρομή]

Λόγια σαν από την πιο βαθιά
φωνή της ύπαρξής της:
«Οργιαστική η φύση με τα πυκνά δάση της,
καθώς ταξίδευα με το λεωφορείο.
Οργιαστικό και το ξύπνημα της φαντασίας μου.
Πρόσωπα των ερώτων μου έβγαιναν από τα δένδρα
και με φιλούσαν.
Σαν να έπαιζαν κρυφτό,
εξαφανίζονταν κι επανέρχονταν στην επόμενη στροφή,
στο επόμενο ίσιωμα του δρόμου
για να εκμαυλίσουν.
Με καλούσαν σε μια συνεχή κραιπάλη
φιλιών, αγγιγμάτων και στάσεων.
Με τη φαντασία μου αποχαλινωμένη,
ένα σύμπλεγμα αφροδισιακών οραμάτων
ήταν η διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος.»

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπονδή
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:42:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπονδή

[Ενότητα Διαδρομή]

Στεκόταν στο μπαρ
κι όταν την είδε να προβάλει από την πόρτα
με μια γρήγορη κίνηση έσιαξε
τα μαλλιά και το πουκάμισό του.
Από αυθόρμητο ζήλο το έκανε,
να είναι περιποιημένος,
σε λίγο θα άρχιζε να τη φλερτάρει.
Σαν μια υπέροχη σπονδή στον ερωτισμό, στην αφροδισία,
της φάνηκε η κίνησή του,
κι ήταν για χάρη της.
Κατακλυσμιαίο το κύμα της αφροδισίας
που τους αγκάλιασε.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν ηλιαχτίδα
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:45:37
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σαν ηλιαχτίδα

[Ενότητα Διαδρομή]

Ήταν ευδιάθετη
και δεν δίστασε να μου εκφράσει την αιτία:
«Στον δρόμο τυχαία έπεσα επάνω του.
Η ερωτική ιστορία μας παλιά
και με διακυμάνσεις μέσα στον χρόνο.
Με χαιρέτισε φιλώντας τρυφερά κι απαλά τα χείλη μου.
Εγκάρδιος, προσηνής,
αλλά και κάπως πτοημένος
από μοναξιά κι αντιξοότητες.
Επιβεβαίωνε τον ανδρισμό του
που τον άφησα να με φιλήσει στο στόμα.
Με είχε ανάγκη, του έδινα μια ανάσα ζωής.

Κι όπως στεκόμασταν,
πάλι μ’ απαλό φιλί στα χείλη μ’ αποχαιρέτησε.
Οι δρόμοι μας χώριζαν.

Σαν ηλιαχτίδα που θωπεύει
–που κράτησα κι αποθαύμασα–
η ανέλπιστη τρυφερότητά του.»

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σινιάλο
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:48:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σινιάλο

[Ενότητα Διαδρομή]

Θηλιά το σινιάλο του θανάτου,
ασφυκτικό το πείσμα του.
Σαν τον κακούργο έρχεται απρόσκλητα,
χαρακιές κι εγκοπές αφήνει στο σώμα.

Αναλαμβάνει τη μέθοδο
της κατακρεούργησης.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τι να αποκομίσω
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:51:13
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τι να αποκομίσω

[Ενότητα Διαδρομή]

Στη Βίκυ Παπαπροδρόμου

Στο μαράζι της ήττας, της ματαίωσης κι αποτυχίας
βασίζονται τα ποιήματά σου.
Όμως τι να αποκομίσω από τον πόνο σου,
η άρτια τεχνική σου δεν αρκεί.
Διολισθαίνεις σε βερμπαλισμούς και ρητορείες.

Το μαράζι της ήττας κι αποτυχίας
είναι μαρτύριο, πτώση από γκρεμό,
σακάτεμα, γδάρσιμο ψυχής.

Το μαρτύριο δεν ρητορεύει.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον ανθό της ηλικίας
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:55:34
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Στον ανθό της ηλικίας

[Ενότητα Το παράπονο]

Στον Κώστα Ριζάκη

Στον διάδρομο του νοσοκομείου
από ένα μεγάλο ανοικτό παράθυρο
βλέπω τη μέρα να γλυκοχαράζει.
Μέσα στη δροσιά της φθινοπωρινής νύχτας
το σκοτάδι διαλύεται στο φως.
Οι θόρυβοι που έρχονται από τον δρόμο
υπενθυμίζουν τον ακατάλυτο παλμό της ζωής.
Βογγητά πόνου ακούγονται από τα δωμάτια.
Νιάτα στον ανθό της ηλικίας τους
βασανιστικά παραδίνονται στον θάνατο.

Ληστρικός μακελλάρης ο θάνατος.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγώνας
Post by: wings on 12 May, 2021, 19:58:16
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αγώνας

[Ενότητα Το παράπονο]

Μετά τη χημειοθεραπεία κατέβηκε
στην παραλία του Λευκού Πύργου
και με ορμή έτρεξε αρκετή ώρα.
Όσο πιο πολύ θα ίδρωνε ήταν καλό,
οι τοξίνες από τα φάρμακα αποβάλλονται.

Τρέξιμο με ορμή,
όπως όταν παλιά έτρεχε να προλάβει έναν εραστή,
ή μια παρέα φίλων της για εκδρομές και ξενύχτια.

Στην εσχατιά του οδυρμού και της αλλοφροσύνης
τρέξιμο στην παραλία
– τις τοξίνες και τον θάνατο να αποβάλει.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπίθα
Post by: wings on 12 May, 2021, 20:00:54
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σπίθα

[Ενότητα Το παράπονο]

Αν και καταπονημένη από την αρρώστια,
όταν τελείωσε με τις ακτινοβολίες
που έπρεπε να υποβληθεί στην κλινική,
πήγαμε στην παραλία για καφέ.
Σαν από άμυνα,
για να διατηρεί τη σπίθα της ζωής μέσα της,
γύρισε τη συζήτηση στο αίνιγμα του έρωτα,
με αναφορές σε δυνατές εμπειρίες της.

Με την αρρώστια ύπουλα να σπάζει,
να κομματιάζει και να λεηλατεί,
σαν από άμυνα, για τη σπίθα της ζωής μέσα της,
αποζήτησε τη θαλπωρή της ηλιόλουστης παραλίας
και την καταλυτική δύναμη του έρωτα.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παράπονο
Post by: wings on 12 May, 2021, 20:04:35
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Παράπονο

[Ενότητα Το παράπονο]

Μέσα στην παγωνιά του χειμώνα,
όπως κάθε βδομάδα, έπρεπε να πάει
στην κλινική για ακτινοβολίες.
Αν και αδύναμη, ρημαγμένη από την αρρώστια,
φρόντισε να ντυθεί κομψά,
και να βάψει τα μάτια της.
Όλη η προετοιμασία έγινε με πολύ κόπο
και αργές κινήσεις,
με καθυστέρηση θα έφτανε στην κλινική.

Μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου,
πριν βρει τη δύναμη να μακιγιαριστεί,
το γοερό αναφιλητό της, οι λυγμοί,
το σχίσιμο της καρδιάς,
το παράπονό της για την κατάρα της αρρώστιας.

Δύσμοιρο σώμα
όταν ο θάνατος κοντοζυγώνει.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λαφυραγωγός
Post by: wings on 12 May, 2021, 20:06:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λαφυραγωγός

[Ενότητα Το παράπονο]

Πού να σταθεί θρήνος,
και πόσο να ξεσπάσει;

Νεαρή, ντελικάτη γυναίκα,
στην αρρώστια σου
ο θάνατος με φρικτή κουστωδία έρχεται:
σφαγές πόνου,
πάταγος από εφιάλτες.

Όπως με ελάχιστα ρούχα ξαπλώνεις στο κρεβάτι,
στο σώμα σου η μεγαλοπρέπεια,
το θάμβος της νιότης.

Όσο πιο ντελικάτη είσαι,
ο θάνατος λαφυραγωγός
της πιο ασύλληπτης τραχύτητας.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τρανές αλήθειες
Post by: wings on 12 May, 2021, 20:10:18
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τρανές αλήθειες

[Ενότητα Το παράπονο]

Σκλαβώθηκα από την άφθαρτη ανάμνησή σου.
Μοιάζει με ακατανίκητη θρησκεία
που ριζώνει και βαθαίνει,
με αρχέγονο μύθο που φωτίζει τρανές αλήθειες.

Είμαι υπόδουλη στην άφθαρτη ανάμνησή σου –
σε ό,τι συναποτελεί τον μύθο σου,
στην παραδεισένια φαντασμαγορία
που έφερες στη ζωή μου.

Από τη συλλογή Ντελικάτη γυναίκα (2021)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ακαταμάχητη
Post by: wings on 03 Aug, 2023, 19:07:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ακαταμάχητη

Αρχίζω να συνειδητοποιώ
τους λόγους που την ερωτεύτηκα
μου είπε:
«Φανέρωνε κάτι το ανεπαίσθητα
ευάλωτο επάνω της,
ίσως πληγωμένη από δραματικά γεγονότα
κι εμπειρίες που έζησε.
Γινόταν ακαταμάχητη στα μάτια μου
όχι μόνο από το φυσικό της κάλλος
που έκανε θραύση,
αλλά και από κάτι ιδιαίτερα ζεστό,
βαθιά ευαίσθητο,
που πηγαία εκδήλωνε.
Ακαταμάχητη,
χορός και ζάλη του οίστρου μου.»

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ακροθαλασσιά
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 19:40:02
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ακροθαλασσιά

Σιωπηλός, άκεφος κι απόμακρος
ξάπλωσες στην αμμουδιά.
Εκνευρισμένος σχολίαζες κάτι που σε ενοχλούσε
από τους ανθρώπους στην παραλία.
Ξαφνιάστηκα που σ’ έβλεπα σκοτεινό, συννεφιασμένο –
γιατί πάντα ξεχείλιζες από ζωντάνια,
ενέργεια και χαρά.
Μαζεύτηκα
περιμένοντας να χαμογελάσεις.
Συνειδητοποίησα πόσο εξαρτημένη ήμουν,
πόσο είχα απόλυτη ανάγκη να δέχομαι, να μεθάω,
από το μεγαλείο της ενέργειας και της φωτεινότητάς σου.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μελαχρινός νέος
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 19:44:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μελαχρινός νέος

Στο λύκειο, την ώρα που σχολνούσαμε,
πολύ συχνά καθόταν στο μπαλκόνι
της μονοκατοικίας τους, ακριβώς απέναντι.
Όμορφος, ηδυπαθής κι αρρενωπός.
Συνήθιζε να κάθεται,
με σπατάλη χρόνου ρέμβαζε εκεί
χόρταινε η ματιά του από δροσερά κορίτσια.
Όμως οι ματιές ήταν ασταμάτητα αμφίδρομες,
απολάμβανε να τον κοιτάζουν στο μικρό του μπαλκόνι,
να είναι το αντικείμενο του πόθου
από το πλήθος των κοριτσιών
που ορμητικά ξεχύνονταν μετά το σχόλασμα.

Ο ονειρεμένος κι ηδυπαθής ρεμβασμός
ανήκει ιδιαίτερα στα νιάτα.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ασυγχώρητο
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:13:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ασυγχώρητο

Με θάρρος μου είπε:
«Πόνος, ακατάσχετη φθορά,
η απουσία σου.
Από έρωτα έκλαψα για σένα.»
Με θάρρος, γιατί οι ερωτευμένοι
συνήθως κρύβουν τη συντριβή τους.

Έκανα λάθος να παριστάνω την αδιάφορη,
να παριστάνω ότι δεν το άκουσα.
Ασυγχώρητο λάθος.
Γιατί κι εγώ για εκείνον από έρωτα
έκλαιγα στα κρυφά.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταίχμιο
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:18:51
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μεταίχμιο

Με το αυτοκίνητο ταξίδευα
ανηφορίζοντας ψηλά στο βουνό.
Νύχτα, έναστρος ουρανός,
το δασωμένο βουνό με τις στροφές του.
Εγκατέλειπα έναν έρωτα για να πάω σ’ έναν άλλο.
Μεταίχμιο,
πυρακτωμένη μετάβαση.
Μετεωριζόμουν στο καινούριο που με καλούσε.
Πάσχιζα να τιθασεύσω τους επίμονους απόηχους,
τις τόσες δονήσεις των συναισθημάτων μου
καθώς ταξίδευα.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δοξασμένο
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:21:56
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δοξασμένο

Στο ημίφως
παρορμητικός θηρευτής η αφή μου.
Σαν το πιο θαυμάσιο γλυπτό
η αγκαλιά σου.
Μπράτσα, στέρνο, στήθος,
τόσο σφριγηλά όπως ενός έφηβου,
κι ας είσαι ώριμος άνδρας.
Έργο τέχνης δοξασμένο
η ζεστή αγκαλιά σου.
Με την αφή ανιχνεύω
και σε χαίρομαι.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η τελετουργία του χορού
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:32:03
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η τελετουργία του χορού

Μετά τον εγκλεισμό
και την απομόνωσή μου από αρρώστια,
σε ένα μεγάλο πάρτι
ένα βαρύ ζεϊμπέκικο θέλω να χορέψω,
με λυγίσματα, στροφές και κινήσεις
που αλλάζουν μέσα στον ρυθμό του.
Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο που με εσωτερικότητα
εκφράζει θλίψη, παράπονο,
κι έναν συνεχή, υπόγειο αισθησιασμό.
Έναν αισθησιασμό που στην ουσία
αντιμάχεται το σκοτεινό μνήμα του θανάτου,
και σαν αντίπαλο τον προκαλεί.
Όπως ανταγωνίζονται δύο θηρία,
ο αισθησιασμός αντιμάχεται τον θάνατο,
κι ο χορός γίνεται τελετουργία,
μια αναπαράσταση της αιώνιας πάλης τους.

Στο κέντρο ενός κύκλου από εκλεκτούς φίλους,
ένα βαρύ ζεϊμπέκικο θέλω να χορέψω,
με πολλές εναλλαγές στις κινήσεις, διόλου μονότονο,
να χαθώ στον ήχο, τον ρυθμό του.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το στοιχείο
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:40:05
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το στοιχείο

Όχι απλώς κατακτάς, αλλά αλυσοδένεις.

Ολοφάνερα κι ευθαρσώς η έκφραση στο πρόσωπό σου
δηλώνει ότι καίγεσαι για μένα.

Ένα από τα πιο όμορφα στοιχεία του χαρακτήρα σου
είναι που δεν φοβάσαι να δοθείς ασυγκράτητα στον έρωτα,
ευθαρσώς να δηλώσεις ότι καίγεσαι.

Γι’ αυτό όχι μόνο κατακτάς, αλλά αλυσοδένεις.
Μόνιμα παραμένεις στην καρδιά μου.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο φοιτητής
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:44:25
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο φοιτητής

Πήρα το ενοίκιο από τον νεαρό φοιτητή
–έφηβος, γύρω στα δεκαοκτώ–
που νοίκιαζε την γκαρσονιέρα μου.
Από την ευάλωτη, αμήχανη στάση του,
που συγχρόνως είχε και μια κρυμμένη
σκοτεινότητα ή αλαζονεία,
κατάλαβα ότι επιζητούσε την επιδοκιμασία μου.
Τουλάχιστον με ένα βλέμμα μου την επιδοκιμασία
ότι ήταν λιμπιστός, αξιολάτρευτος.

Η αιώνια εφηβεία με τις ανασφάλειες κι ανησυχίες της.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πορφυρό δειλινό
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:49:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πορφυρό δειλινό

Η γαλήνη, το λημέρι των αισθήσεων.

Στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου
ένα θαλασσινό αεράκι
εισβάλλει απ’ τις ανοικτές μπαλκονόπορτες.
Συνεχώς αναδεύει τις λευκές κουρτίνες.
Ευχάριστα κουδουνίζει τα κρύσταλλα
στα φωτιστικά της οροφής.
Ένας λεβέντης διασχίζει ξυπόλητος την τραπεζαρία,
απροσπέλαστο, άχραντο κάλλος,
σε κάθε βήμα του πάλλονται ιριδισμοί.
Πορφυρό το καλοκαιρινό δειλινό που πέφτει.

Κι εγώ μια ζωή διάτρητη από ήττες και δοκιμασίες,
καταφεύγω στη γαλήνη των αισθήσεων.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τιμαλφή
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:53:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τα τιμαλφή

Ο δρόμος στενός
με ψηλές, αδιάφορες στην όψη πολυκατοικίες
στις δύο πλευρές του.
Ούτε πράσινο ούτε δενδροστοιχίες τον στολίζουν,
είναι κοινότατος, σχεδόν μουντός.
Όμως το βίωμα χρωματίζει
κι επιβάλλει τα δικά του.
Αυτός ο τόσο κοινός δρόμος
συνδέεται με συγκλονιστικά
στιγμιότυπα και γεγονότα της ζωής μου
που βαθιά με καθόρισαν.
Όσες φορές τυχαίνει να τον περάσω
αλλάζει διάσταση,
μοιάζει με κόχη και κρυψώνα,
μοιάζει με ενδιαίτημα
που κρατάει φυλαγμένα
μοναδικά τιμαλφή της μνήμης μου.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πιο πρόσφορο
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 20:56:53
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Το πιο πρόσφορο

Καταρρακώθηκε όταν τον εγκατέλειψε
η αγαπημένη του.
Μέσα στη λαίλαπα του πόνου
χρειαζόταν ένα φάρμακο.
Με τη μνήμη ανέσυρε παλιές,
λησμονημένες αγάπες του,
λικνίστηκε, εμφυτεύτηκε
στη νοσταλγία τους.
Επειγόντως αγκιστρώθηκε
ακόμη και σε καταχωνιασμένες
στο παρελθόν αγάπες.
Ήταν το πιο πρόσφορο φάρμακο.

Και η καρδιά τις δικές της μάχες
έχει να δώσει.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υποφώσκει
Post by: wings on 13 Jan, 2024, 21:00:39
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υποφώσκει

Χαίρομαι όταν άνδρες,
που είναι φίλοι και γνωστοί,
με χειραψία σκύβουν και με φιλούν
στο μάγουλο.
Υποφώσκει ένας ελάχιστος,
στοιχειώδης ερωτισμός.
Δείχνει ότι ακόμη κρατάει η μπογιά μου.

Ο χρόνος όλα τα ρημάζει κάποτε.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προοίμιο
Post by: wings on 30 Jan, 2024, 18:41:38
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προοίμιο

Τη στοιχειώνει εκείνη η φράση του:
«Δεν μπορώ να επαναλαμβάνομαι.»
Σημαδιακή φράση, προοίμιο της απόρριψης,
γιατί μετά σιγά-σιγά άρχιζε να της γυρίζει την πλάτη.
Εξάλλου δεν του έλειπε η αλκή
για καινούρια πετάγματα
κι άλλες περιπέτειες.

Σαν καταπέλτης που διαχωρίζει γραμμές,
τη στοιχειώνει εκείνη η φράση του.
Φράση της απόρριψης.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συμπλέουμε
Post by: wings on 30 Jan, 2024, 18:46:11
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Συμπλέουμε

Ταίρι μου είσαι,
τα αισθήματα και οι ψυχές μας ενωμένες.
Ακμαίες οι παρορμήσεις,
στον ηδονισμό συμπλέουμε
ερωτοφιλημένοι.

Σ’ έναν κόσμο αφιλόξενο,
παράλογο και σκληρό,
τα αισθήματα και οι ψυχές μας ενωμένες.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ροπή
Post by: wings on 30 Jan, 2024, 18:52:06
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η ροπή

Κόρη σπουδαίου ζωγράφου.
Στην ηλικία των δώδεκα χρονών
γίναμε φίλες.
Κάποιες φορές τότε με παράσερνε
στο μπαρ του σπιτιού τους.
Της άρεσε να γευόμαστε, έστω κι ελάχιστα,
σαν κάτι το συνωμοτικά κρυφό κι απαγορευμένο,
βότκα, ρούμι, κονιάκ.

Ό,τι πιο φίνο η ομορφιά της,
ακτινοβολία που λαμπάδιαζε.
Μετά την εφηβεία
με γόη η ερωτική σχέση της –
ναρκομανής και μπλεγμένος στον υπόκοσμο.
Οι ουσίες άρχισαν πιεστικά,
και πια μοιραία να την κυνηγούν.
Εξαφανίστηκε στα ναρκωτικά
και τον υπόκοσμο.

Φίνο άνθος σε άγγιγμα τυφώνα.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αιχμηρό μέσο
Post by: wings on 30 Jan, 2024, 18:56:03
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αιχμηρό μέσο

Ένας από το κοινωνικό περιβάλλον μου,
χωρίς αιτία,
με το σαρδόνιο χαμόγελό του
από κάτι πιάστηκε για να με χλευάσει.
Φιδάκι, αιχμηρό μέσο η χλεύη,
κεντρίζει για να ταπεινώσει.
Όμως δεν πρόλαβε,
αφοπλιστικά τον σταμάτησα.

Το σαρδόνιο χαμόγελό του τον αποκάλυπτε,
πόσο ποταπός, σκοτεινός κι επιτηδευμένος.

Μένεις με την αίσθηση
ότι τα ναρκοπέδια ποτέ δεν λείπουν.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βέλος
Post by: wings on 30 Jan, 2024, 19:00:23
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βέλος

Ανήκει στο λογοτεχνικό σινάφι
– διαφορές δεν έχουμε
ούτε σε κάτι την έβλαψα.
Απόψε ένα σκοτεινό σαν κόλαση βλέμμα
καρφώνει επάνω μου.
Και τι δεν περιέχει και τι δεν μεταδίδει:
περιέργεια, αντιζηλία, έχθρα.
Βέλος που φανερώνει πόλεμο η ματιά της,
να εισχωρήσει στο μύχιο υλικό,
τα μυστικά μου,
να βυθομετρήσει το αίνιγμά τους.

Πόλεμος, τοξική η έχθρα της,
όσο κι αν την αγνοήσω.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάθημα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 14:02:09
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πάθημα

Μπήκα στο σπίτι της από λαχτάρα
για τη θαλπωρή της φιλίας.
Με τον καιρό οι τριβές
και η δυσαρμονία στη σχέση με τον άνδρα της
έβγαιναν στην επιφάνεια.
Οικονομικά είχαν βαλτώσει
και κοινωνικά απομονωθεί.
Το ζευγάρι ζούσε τη φθορά, την παρακμή του.
Αν στο βάθος ήταν παλιοχαρακτήρες,
η παρακμή τούς έκανε χειρότερους.

Η λαχτάρα μου για θαλπωρή
κατά πρόσωπο με ειρωνευόταν.
Το σπίτι τους σκοτεινό άδυτο –
παραφύλαγμα λύκου.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πείσμα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 14:06:41
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πείσμα

Μια μετριότητα είναι
κι όμως παίρνει ύφος γόησσας
με έκδηλο μήνυμα:
Ανοίξτε δρόμο να περάσω
να σας κατατροπώσω.

Είτε στα ερωτικά είτε σε άλλα
όλο και κάποιοι βγαίνουν
με πείσμα να κατατροπώσουν.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σατραπεία
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 14:45:12
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Σατραπεία

Με τη βία που ασκείς,
και την ασκείς κατά εξακολούθηση,
προσπαθείς να καλύψεις
την ανασφάλειά σου.

Η βία έγινε δεύτερη φύση σου.

Αν σε μισώ
κατηγορηματικά το φταίξιμο δικό σου.
Τρόμος, έρεβος που απονεκρώνει
ο αυταρχισμός σου,
σαν βδελυρή σατραπεία να χαθεί,
συντρίμμια να γίνει.

Καμιά αντεκδίκηση δεν ετοιμάζω,
άλλωστε σ’ έχω εξορίσει από τη σκέψη μου.
Ένα ολέθριο σίχαμα είσαι.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τραύμα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 14:53:44
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τραύμα

Αν κάποιους με βδελυγμία απεχθάνομαι
–τραύμα που δεν δέχεται ίαση–
είναι γιατί άνοιξαν διάπλατα οι κρυψώνες
με τα πιο σκοτεινά τους κίνητρα
και φάνηκε η ψυχική ένδεια,
η βαρβαρότητά τους.

Μια βαρβαρότητα που φονεύει
ανενδοίαστα φονεύει.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απόσταγμα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 14:58:45
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Απόσταγμα

Κάποιες φιλίες μεσουρανούν,
μετά έρχεται η πτώση τους.
Φιλίες που συγκροτούν
μια περιουσία αισθημάτων
με πλούτο, ολκή κι εύρος
που δύσκολα αναπληρώνονται.
Μια περιουσία αισθημάτων
κατάστικτη από φωτεινά
και μελανά σημεία.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υπόδειξη
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 15:34:17
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Υπόδειξη

Ένας ποιητής μού έκανε την υπόδειξη
να αποφεύγω να γράφω για την ευδαιμονία
και τη χαρά του έρωτα.
Σίγουρα αγνοούσε πόσο βασανισμένη ήμουν
όχι μόνο από έρωτες, αλλά κι από φιλίες ψεύτικες,
και σκληρούς καταπιεστές στο επάγγελμά μου,
στον συγγενικό κύκλο κι αλλού.
Το κακό με εξάρθρωσε σαν σκότος θανάτου.
Το κακό με εμπάθεια αναφύεται, επιβουλεύεται,
αχόρταγα μακελεύει.

Γι’ αυτό ακόμα κι ένα ψιχίο ευδαιμονίας
με ζέση το συλλέγω και το περιθάλπω στους στίχους μου.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενέργεια
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 15:41:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ενέργεια

Το συνονθύλευμα των παθών μου είμαι.

Όσο τίποτα άλλο με εμπλουτίζει ο έρωτάς μας.
Κάθε πνοή ζωής συμπυκνώνει.
Έρωτας ανυπότακτα ορμητικός,
που δραπετεύει από περιορισμούς
και παρασέρνει.
Μια ενέργεια χαώδης.

Το συνονθύλευμα των παθών μου είμαι.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φλεγόμενος
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 15:46:52
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φλεγόμενος

Καθίσαμε στο πιο ήσυχο μέρος της καφετέριας.
Ίδρωνε, πάλι και συνέχεια ίδρωνε,
κι όσο μπορούσε φλεγόμενος από ταραχή,
με ένα μαντίλι σκούπιζε το πρόσωπο και τον λαιμό του.
Δεν το έζησα ξανά ένας άνδρας
να γίνεται καταϊδρωμένος
από ερωτική επιθυμία για μένα.

Όπως δεν χορταίνουμε τις ηλιόλουστες μέρες,
έτσι ποτέ δεν χορταίνουμε να μας επιθυμούν.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λίκνισμα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 16:47:46
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Λίκνισμα

Γόησσα, αερικό.
Όταν ερχόταν σπίτι του,
συχνά έβγαζε τα παπούτσια της
κοντά στον καναπέ του σαλονιού,
και ξυπόλητη περπατούσε
πότε στη βιβλιοθήκη για ένα βιβλίο,
πότε στον μπουφέ με τα ποτά,
ή στο πιάνο κάτι να παίξει.
Κατακόρυφα ανέβαινε η θερμοκρασία
της κάψας μέσα του
για τα πόδια, τα γυμνά της πέλματα,
για την ασύγκριτη χάρη του λικνίσματος
της μέσης και των γοφών της.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η στάση
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 17:50:30
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Η στάση

Η ψυχή και το σώμα αξεδιάλυτα.

Ακούμπησα το πρόσωπό μου στα γεννητικά σου όργανα
κι έβαλα τον φαλλό σου στο στόμα μου.
Μεταξένια η υφή,
πάνσεπτη, ερεθιστική η μυρωδιά.
Αποθησαυρίζοντας όσα μοιραστήκαμε μέσα στα χρόνια,
το συναισθηματικό μου σύμπαν
ολοκληρωμένο, συμπυκνωμένο,
με ευγνωμοσύνη το απόθεσα,
το κατέθεσα στα γεννητικά σου όργανα.

Η ψυχή και το σώμα αξεδιάλυτα.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προσηλυτισμός
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 17:54:43
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Προσηλυτισμός

Δεν ήταν αρκετό που όλο το βράδυ
στον ύπνο μου σ’ ονειρευόμουν
Μόλις ξύπνησα, με τη φαντασία
εφόρμησα στα χείλη σου κι ατέλειωτα τα φιλούσα.
Με τη φαντασία εφόρμησα
να προσεταιριστώ την ικμάδα σου.

Συντελέστηκε ο εκούσιος προσηλυτισμός μου
να σε λατρεύω.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φορέας
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 17:58:26
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φορέας

Από αρρώστια έπεσα με πυρετό στο κρεβάτι.
Προς το απόγευμα, όταν μπήκες στο δωμάτιο,
κατάφορτος ήσουν,
φορέας εκείνου του άλλου, του αθεράπευτου,
ευδαιμονικού πυρετού.
Έφερνες τον πυρετό της αμοιβαίας έλξης,
βακχεία απαρασάλευτη ανάμεσά μας.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χορογραφία
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:03:15
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Χορογραφία

Όταν πέσαμε γυμνοί στο κρεβάτι,
λάστιχο έγινε το σώμα μου
να ελίσσεται πάνω και γύρω από το δικό σου.
Δεν έμεινες αμέτοχος.
Λάστιχο έκανες το σώμα μου
να το γυρίζεις σε διάφορες στάσεις
κι από πολλές γωνίες.
Μαίνονταν οι αυτοσχεδιασμοί.
Την πιο θεϊκή χορογραφία
τη δίνει ο έρωτας.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο πίνακας
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:08:30
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ο πίνακας

Παντού βιβλία στο γραφείο του συγγραφέα,
στις βιβλιοθήκες, πάνω σε έπιπλα,
ακόμη ατέλειωτες στοίβες και στο πάτωμα.
Πόση σπουδή, γνώση κι ιδιαίτερα αισθήματα
στις τυπωμένες σελίδες τους.
Απέπνεε διανόηση όλος ο χώρος,
κάτι το επιβλητικό.
Ξαφνικά προς το μέρος της πόρτας
το μάτι μου διέκρινε έναν ζωγραφικό πίνακα.
Ημίγυμνοι ένας άνδρας και μια γυναίκα
έκαναν έρωτα εκστασιασμένοι,
στην άκρη ενός τραπεζιού.
Σπίθες από το βαθύ ένστικτό μας,
τα έγκατα της σεξουαλικότητας,
ατέλειωτες σπίθες από τη ρίζα της ζωής
με ορμή ξεχύθηκαν, ηλέκτρισαν τον χώρο.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δυσοίωνο
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:20:32
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Δυσοίωνο

Όταν η ερωτική τους επαφή τελείωσε
ο άνδρας σηκώθηκε από το κρεβάτι για να ντυθεί.
Έφυγε από το δωμάτιό της χωρίς να τη φιλήσει
ή να της ψιθυρίσει γλυκόλογα.
Μόλις άρχιζε η σχέση τους,
όμως οι κινήσεις του κάτι δυσοίωνο φανέρωναν.
Τη στιγμή που γυμνός, λίγο πριν φύγει,
πέταξε το προφυλακτικό
στο καλαθάκι του πατώματος
για τα σχισμένα χαρτιά και άλλα άχρηστα,
ήταν σαν μπροστά στα μάτια της
να πετούσε τη σχέση τους,
να την τελείωνε.

Η ψύχρα της απόρριψης, με ασυναγώνιστο κυνισμό,
μπροστά στα μάτια της.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αύγουστος
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:33:08
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Αύγουστος

Για να παρατηρήσουμε τη φουρτούνα
της θάλασσας που δυναμώνει,
κάθισα με δύο άνδρες στο παραλιακό παγκάκι.
Τους γνωρίζω, κάθε καλοκαίρι
μένουμε στο ίδιο ξενοδοχείο.

Κοσμοχαλασιά, ανεμοταραχή που ζαλίζει,
αλλά και ηλιοφάνεια.
Τα πελώρια κύματα με πάταγο
σαρώνουν την απέραντη αμμουδιά
της παραλίας.
Στιλπνό το θέαμα της φουρτουνιασμένης θάλασσας,
λεβέντες οι δύο άνδρες δίπλα μου,
λαμπρή και η έλξη μας
που σαν φλερτ και παιχνίδισμα παραμένει
–κι ακούραστα κάθε καλοκαίρι
σαν φλερτ και παιχνίδισμα–
σαν κύμα αναζωογονητικό που προσμένουμε,
ανανεώνεται.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαίσθηση
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:41:07
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Διαίσθηση

Η μητέρα μου κάτι έραβε στο δωμάτιο
τραγουδώντας.
Έπαιζα στο μπαλκόνι και η φωνή της
ερχόταν από το ανοιχτό παράθυρο.
Φωνή γλυκιά, μελωδική.
Τα μικρά παιδιά έχουν ενστικτώδη διαίσθηση.
Όλη η ευτυχία της καρδιάς της,
φτερούγισμα πηγαίας χαράς,
διοχετευόταν στο τραγούδι.
Το εκτόπισμα της ευτυχίας της μέσα από τη μελωδία
εκείνη τη στιγμή διοχετευόταν και σ’ εμένα.
Για την παιδική μου ψυχή
ήταν το πιο δυνατό τονωτικό.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέσα στην ησυχία
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:51:23
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μέσα στην ησυχία

Σε μια πάνινη πολυθρόνα
κάθεται μόνη στο κέντρο του κήπου της,
με τις πυκνές φυλλωσιές και τα δένδρα.
Ακόμη και σε μεγάλη ηλικία γοητευτική,
η ζωή της πολυκύμαντη, θυελλώδης,
και κάποτε με ακραίες,
κοντά στην αγκαλιά τού χάους ανατροπές.
Επιδιώκει, καταφεύγει,
απολαμβάνει τη μοναχικότητα,
συμφιλιωμένη με τον εαυτό της,
τα αναπότρεπτα λάθη, τις επιλογές,
αλλά και με όσα σημαντικά κατάκτησε.
Μέσα στην ησυχία του κήπου,
η μοναχική φιγούρα της
νηφαλιότητα και γαλήνη εκπέμπει.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φθορά
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 18:56:31
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Φθορά

Σαν μια πυρκαγιά που εισβάλλει και φουντώνει
–και να ήθελα δεν μπορούσα να την αποφύγω–
μπήκε στο βαγόνι του τρένου μια ομάδα νεαρών.
Επιβλητική η αλκή τους.

Πάλεψα να συμμαζέψω τη θλίψη
για τη φθορά μου, το ρήμαγμα από τον χρόνο,
τις δεκαετίες που φεύγουν.
Σθεναρά πάλεψα με τη θλίψη μου.

Σαν μια πυρκαγιά που εισβάλλει
η αλκή των νεαρών στο βαγόνι.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όλο το στερέωμα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 19:03:40
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Όλο το στερέωμα

Ένας σπαραγμός ανέβαινε στη φωνή της:

«Σαν τον νταλκά που ο χρόνος
δεν σβήνει,
βαθιά νοσταλγία μ’ έπιασε
όταν σε μια παρέα μιλούσαν
για τις επαγγελματικές επιτυχίες,
τα ταξίδια και τον κοσμοπολιτισμό του.
Όχι απλώς οι μεγάλες αγάπες,
αλλά οι συντριπτικά ευδαιμονικές αγάπες
φέρνουν και συντριπτική νοσταλγία.
Θερμό, ορμητικό θρόισμα ο νταλκάς
με τις κρυφές μανίες του.

Τα άστρα κι όλο το στερέωμα
μου χάρισε ο έρωτάς μας,
αν και ήρθε κάποτε η στιγμή
που εκείνος τον διέκοψε.
Σε κατάσταση αποσάθρωσης
με έφερε η απώλεια.»

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)
Title: Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετά τα μεσάνυχτα
Post by: wings on 02 Mar, 2024, 19:09:00
Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Μετά τα μεσάνυχτα

Τη δεκαετία του ’60
σε όλο το μήκος του παραλιακού δρόμου
κοντά στο σπίτι μας,
υπήρχαν κέντρα διασκέδασης.
Στα περισσότερα
τα μουσικά συγκροτήματά τους έπαιζαν
λαϊκά τραγούδια της εποχής.
Μετά τα μεσάνυχτα, κυρίως τα Σαββατοκύριακα,
όταν τελείωνε η διασκέδαση,
νεαροί κατά ομάδες
έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής
τραγουδώντας λαϊκά σουξέ.
Ξεσήκωναν τη γειτονιά με τις φωνές τους.
Μεράκι, καημοί,
αλλά κι ένα ηχόχρωμα ανδρισμού
διαχεόταν με τα τραγούδια.
Ένα ηχόχρωμα ανδρισμού που δήλωνε
δυναμική παρουσία,
δήλωνε τραχύτητα κι επιβεβαίωση,
που μ’ εξωστρέφεια εκτινασσόταν
και σκόρπιζε μέσα στη νύχτα.
Η εξωστρέφεια της ανδρικής ταυτότητας.
Μετά την τελευταία παρέα
τα πάντα ησύχαζαν.

Από τη συλλογή Η Τελετουργία του Χορού (2023)