Μιλάτε για νιφάδες... Εγώ πήγα και έφερα ξύλα (από αποθήκη έξω από το σπίτι) και ο γιος μου μου είπε ότι είμαι ήρωας.
Η μικρή μου τραγωδία είναι το δυνατό φως που έχω στο γραφείο μου. Κάθε τόσο γίνεται μια απειροελάχιστη πτώση της τάσης, το φως σβήνει και πρέπει να το αφήσω δέκα λεπτά να κρυώσει για να το ξανανάψω. Πρέπει, βέβαια, να είμαι ευγνώμων που πέφτει μόνο το φως μου. Η τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο δίπλα στο τζάκι ήταν όταν είχαμε γενική διακοπή. Ούτε φως, ούτε ίντερνετ, ούτε κομπιούτερ. Μεσαίωνας!