Surgical Ward: Men Robert Graves
Something occurred after the operation To scare the surgeons (though no fault of theirs), Whose reassurance did not fool me long. Beyond the shy, concerned faces of nurses A single white-hot eye, focusing on me, Forced sweat in rivers down from scalp to belly. I whistled, gasped or sang, with blanching knuckles Clutched at my bed-grip almost till it cracked: Too proud, still, to let loose Bedlamite screeches And bring the charge-nurse scuttling down the aisle With morphia-needle levelled… Lady Morphia— Her scorpion kiss and dark gyrating dreams— She in mistrust of whom I dared out-dare, Two minutes longer than seemed possible, Pain, that unpurposed, matchless elemental Stronger than fear or grief, stranger than love.
| Χειρουργικός θάλαμος αντρών Ρόμπερτ Γκρέιβς (απόδοση: Σπύρος Δόικας)
Κάτι συνέβη μετά την εγχείρηση Που τρόμαξε τους χειρουργούς (όχι από δικό τους λάθος), Και τα καθησυχαστικά τους λόγια δεν κατάφεραν να με ξεγελάσουν για πολύ. Εκτός από τις νοσοκόμες, με τα συνεσταλμένα, ανήσυχα πρόσωπα Ένα και μόνο λευκόπυρο μάτι, που εστιαζόταν πάνω μου, Έκανε τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι από το κεφάλι ως την κοιλιά. Σφύριξα, λαχάνιασα ή τραγούδησα, σφίγγοντας τις γροθιές μου Στην κουπαστή του κρεβατιού σχεδόν μέχρι να σπάσει: Ακόμη πολύ περήφανος, για να στριγκλίσω σαν τρελός Και να κάνω τη νοσοκόμα της βάρδιας να ’ρθει τρέχοντας Κραδαίνοντας μια ένεση μορφίνης… Λαίδη Μορφίνη– Με το φιλί του σκορπιού και τα σκοτεινά σου όνειρα που στριφογυρίζουν– Καχύποπτη ως προς αυτόν που τόλμησα να αψηφήσω, Δύο λεπτά παραπάνω απ’ ό,τι φαινόταν δυνατόν, Τον πόνο, αυτό το άσκοπο, απαράμιλλο στοιχειακό Πιο δυνατό από τον φόβο ή τη θλίψη, πιο παράξενο από τον έρωτα.
|