Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Βιογραφικό
Ήπια πολλά ποτήρια εμπειρίας στο καπηλειό της ζωής
επέστρεψα και στον χρόνο τα μπουκάλια να τα ξαναγεμίσει.
Δούλεψα πολύ και τις ελπίδες μου και τις ελπίδες των άλλων.
Χρεώθηκα γι’ αυτό ακόμα χρεώνομαι.
Άσκησα με επιμέλεια τα καθήκοντά μου
και μετά από καθήκον τα έσκισα.
Έμαθα να μετρώ ως το χίλια πάνω σε χείλια υποσχόμενα
κι άφησα άπειρες μνήμες υπόλοιπο στις πεπερασμένες δυνάμεις μου.
Αστυνόμευσα τις επιθυμίες μου και μετά τις αθώωσα.
Είχαν ισχυρό άλλοθι.
Γνώρισα τις κλίσεις μου μέσα από κλίσεις ονομάτων
κι όσα δε με βόλεψαν τ’ άφησα άκλιτα.
Εντάθηκα πάνω σε τροπικά επιρρήματα και στα παραθετικά τους
καλά, καλύτερα, μη χειρότερα. Έντιμα, εντιμότερα, ανθρωπινότατα.
Έχτισα μυς και πάνω τους όνειρα, όχι μεγάλα.
Τι όνειρα να σηκώσει ένας δικέφαλος;
Έγειρα σε αστροφεγγιές και αποκοιμήθηκα. Χρειαζόμουν ένα ρεπό.
Εξασκήθηκα πολύ στις ξένες φιλοδοξίες για να καταλάβω καλύτερα τις δικές μου
αλλά με δυσκόλευε πάντα η προφορά τους.
Γκρίνιαξα πολύ στη ζωή για να μου δώσει λίγη σημασία
αλλά τι να σου κάνει μια μάνα πολύτεκνη;
Γυμνάστηκα σ’ όλες τις ασκήσεις, θεμιτές και ακατονόμαστες
από ανατάσεις ενστίκτων ως επεκτάσεις αντιστάσεων.
Έκανα πολλές γνωριμίες, διαπιστευτήρια του εφήμερου
και πολλές προσευχές, ψευδαισθήσεις του ακατόρθωτου.
Περπάτησα πολύ μόνος ούτε καν με τη σκιά μου.
Εδώ έδιωξα ανθρώπους θα κρατούσα φαντάσματα;
Ήπια πολλά κερασμένα σώματα ώσπου άρχισε να με πειράζει το κατακάθι τους.
Χώρεσα στην περίμετρο ενός κλάματος
κι αγανάκτησα απ’ τη στενότητα μεγαλεπήβολων υποσχέσεων.
Γέννησα σφάλματα και ξαναγέννησα
και από ασυλλογισιά και από βαθύπνοους συλλογισμούς.
Και ύστερα βάλθηκα να τα θάβω.
Μυρίζουν τα πτώματα όταν μείνουν καιρό εκτός λήθης.
Και μετά απ’ όλα αυτά νιώθω πως είμαι ακόμα στην αρχή της καριέρας μου.
Από τη συλλογή ΑΡ.ΠΑ σε περισυλλογή (2001)
