Ομοιοκαταληξία ή ελεύθερος στίχος;

[wings]

Χαχαχαχαχαχα... ναι, Θωμά. Γιατί συχνά σ' αφήνουν άναυδο ή σ' εξοργίζουν ορισμένες λέξεις στους στίχους αυτούς, οι οποίες δεν εξυπηρετούν σε τίποτ' άλλο εκτός από το να υπάρχει η ρημάδα η ομοιοκαταληξία.

[lionpsyche]

Wings, θέλω να ξέρεις πως ποτέ δεν αποκάλεσα τον εαυτό μου δημιουργό, αν και άλλοι με αυτά που γράφω (είτε πεζά, είτε ποιήματα) με έχουν αποκαλέσει κι εγώ δεν έχω εγκαταλείψει την προσπάθεια ψωνίζοντάς την, ακόμη και με αυτά που ζωγραφίζω (αφηρημένη τέχνη) ή που γράφω σε μηνύματα όταν μιλάει η ψυχή. Μιλώ για ποιήματα που διαβάζω, όπως του utopia, που πιστεύω πως πραγματικά έχει δημιουργήσει. Και όχι ποιήματα διάσημων αλλά ποιήματα καθημερινά που εκφράζουν τη συγκεκριμένη στιγμή ενός ανθρώπου ή μάλλον Ανθρώπου ακόμη και με ομοιοκαταληξία. Αρκετές παρεξηγήσεις έγιναν σήμερα... Δε σχολιάζω κανέναν αλλά δε μου αρέσει και οι άλλοι να με κρίνουν για τα "πιστεύω" μου, γιατί έτσι ένιωσα και συγγνώμη αλλά πρέπει να υποστηρίξω τον εαυτό μου. Ούτε μου αρέσει να μου λένε τι να διαβάσω. Ο καθένας διαβάζει αυτό που θέλει πραγματικά...

[wings]

Μα, δεν κατάλαβες. Αν ακούσω ότι ο Ελύτης έλεγε τον εαυτό του «δημιουργό», δεν θα μου αρέσει καθόλου (μια και ο άνθρωπος δεν ζει πια και «ψώνιο» δεν μπορώ να τον πω μετά θάνατον). Επομένως, συμφωνούμε.

Επίσης συμφωνούμε στο ότι ο καθένας μπορεί να διαβάζει αυτά που πραγματικά θέλει. Αρκεί, όπως λέμε και εδώ, να διαβάζουμε όλοι μας όσο περισσότερο γίνεται.

Τη συμβουλή του Τόλη να διαβάσεις σημαντικούς Έλληνες ποιητές όσο περισσότερο μπορείς εννοείς όταν λες «δεν μου αρέσει να μου λένε τι να διαβάσω»; Λύσε μου την απορία γιατί δεν κατάλαβα ακριβώς. Αν και θαρρώ πως ήδη πήρα μια απάντησή σου στο νήμα του Νίκου Καββαδία και θα σου συνιστούσα να πάψεις να αγριεύεις μαζί μας. Τις ίδιες ανησυχίες και ευαισθησίες έχουμε, άρα δεν έχουμε τίποτ' άλλο να μοιράσουμε εκτός απ' αυτές. :-)

[lionpsyche]

Ναι, αυτό εννοούσα. Πώς να αγριέψω μαζί σου γλυκιά μου wings; Αφού είσαι πιο γλυκειά και από chocolate! Μη σε επισκεφτώ τώρα, ε; Αλήθεια να σου έρθω ένα Σαββατοκύριακο;

[wings]

Όποτε θέλεις. :-)

Και να διαβάσεις αυτό, αν δεν το έκανες ήδη. Εντολή είναι και άχνα μη βγάλεις. Σβέλτα, προτού αρπάξω το μαστίγιο.

[lionpsyche]

Φοβήθηκα με το...μαστίγιο και άρχισα αμέσως διάβασμα. Αχ, αυτό με τις λέξεις και το φόβο τους. Πόσες φορές είναι που έχουμε φοβηθεί λέξεις; Πόσες φορές νιώθουμε πως δεν τις ξέρουμε; Πως μας "παίζουν" στα δάχτυλά τους; Και πόσες φορές, με την κατάλληλη γνώση μπορούμε να αντιστρέψουμε τους ρόλους;;;

[banned]

Φυσικά συμφωνώ με όσα λέει τόσο γλαφυρά η Βίκυ. Μετά όλα αυτά όμως, θα πρέπει να δώσω ένα μέρος δικαίου και στην Λεοντόψυχη. Φαίνεται να είναι κορίτσι με πάθος και πείσμα, ιδιότητες που εκτιμώ ιδιαίτερα (δεδομένου ότι είμαι Σκορπιός με ωροσκόπο Λέοντα). Όπως είπα και στη αρχή αυτής της συζήτησης, δεν αποκλείεται να γράφονται και καλά ποιήματα με ομοιοκαταληξία. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα,  παρατηρείται το φαινόμενο καταξιωμένοι ποιητές να πειραματίζονται με την ομοιοκαταληξία. Μία τέτοια περίπτωση είναι ο εξαιρετικός ποιητής και παλιός μου φίλος, Ορέστης Αλεξάκης.

Λοιπόν, μετά μια μακρόχρονη θητεία στην ποίηση, ο Ορέστης μου έστειλε πριν από μερικά χρόνια ποιήματά του αποκλειστικά με ομοιοκαταληξία. Αιφνιδιάστηκα, απόρησα, ίσως να γέλασα κιόλας στην αρχή, και άρχισα να διαβάζω τη συλλογή. Ωραίο το πρώτο, ωραίο το δεύτερο, ωραίο και το τρίτο. Ήδη όμως είχε αρχίσει να με βαράει η ομοιοκαταληξία σαν σφυρί στο κεφάλι. Διαπίστωσα ότι μόλις διάβαζα ένα στίχο και πριν περάσω στον επόμενο, το μυαλό μου αναζητούσε μια ομοιοκατάληκτη λέξη. Αληθινό μαρτύριο. Τα διάβασα όμως όλα.

«Ορέστη μου», του έγραψα, «δεν ξέρω τι σε ενέπνευσε και τι σε παρακίνησε. Τα ποιήματα σου μου άρεσαν, είναι ωραία. Η αντοχή μου όμως είναι περιορισμένη και θα μου επιτρέψεις να πω ότι προτιμώ τα άλλα σου ποιήματα». Από τότε δεν έγινε άλλη κουβέντα με τον Ορέστη για ομοιοκαταληξία. Και ο Ορέστης επανήλθε, ευτυχώς, στον ελεύθερο στίχο.

Εμείς αναφέραμε την πείρα μας και την όποια γνώση μας, είπαμε αυτά που είχαμε να πούμε. Σίγουρα, η Λεοντόψυχη θα τα λάβει υπόψη της, τώρα ή αργότερα, και θα ακολουθήσει τον δικό της δρόμο. Ο Νίτσε είπε κάποτε ότι η «τα κύματα της θάλασσας σκάζουν στην ακτή, κάθε φορά μπροστά στα μάτια της ίδιας έκπληκτης ανθρωπότητας». Οι νέοι πρέπει να ανακαλύψουν τον κόσμο (και την τέχνη) απ΄την αρχή. Να κάνουν τα δικά τους λάθη, να κατακτήσουν τις δικές τους κορυφές. Κι εγώ θα ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα αμφισβητούσε αυτό τους το δικαίωμα, αυτή τη νομοτέλεια.

Υ.Γ. Να και σε κάτι άλλο που έχεις δίκαιο, lionpsyche. Το ξωτικό είναι πράγματι γλυκοαίματο.

[wings]

Υ.Γ. Να και σε κάτι άλλο που έχεις δίκαιο, lionpsyche. Το ξωτικό είναι πράγματι γλυκοαίματο.

Θα σκάσω τώρα αν δεν το πω. Μα, καλά. Κουνούπια είστε και ασχολείστε με το αίμα μου;

[lionpsyche]

Utopia, όχι και ένα μέρος δικαίου. Εγώ είμαι Λέων, αλλά το lionpsyche δεν οφείλεται σε αυτό και γενικότερα δεν πολυπιστεύω σε αυτά. Όντως, θα λάβω υπ'όψιν μου ό,τι έχει ειπωθεί. Ανέφερες και το Νίτσε και μου θύμισες και Λακάν και ψυχολογία και με συγκίνησες. Άντε, επιτέλους, τα κατάφερες!

[wings]

Να πας να διαβάσεις τα ποιήματά του. Αυτά θα σε συγκινήσουν περισσότερο. Και πρόσεχέ τον γιατί ως Σκορπιός τσιμπάει. Άσε που είναι και Άρης και, ως εκ τούτου, κίτρινο βρομοσκούληκο. Αλλά κάτι τέτοια ζωύφια εμείς οι Κριοί κι οι Λέοντες να μην πω τι τα κάνουμε κι έχουμε πάλι (μελο)δράματα εδώ μέσα νυχτιάτικα. :Ρ

[lionpsyche]

Ας έχουμε. Εμείς wings μου έχουμε αντέξει, αντέχουμε και θα αντέχουμε εις τους αιώνας των αιώνων!

[wings]

Μπα, δεν εννοούσα εμάς. Το σκορπιουδάκι εννοούσα ότι μπορεί να βαλαντώσει στο κλάμα. :-)

[lionpsyche]

Ωχ, μωρέ το κακόμοιρο. Είναι ευαισθητούλι ε; Κι εμείς, όμως, δεν πάμε πίσω ε; Απλά δεν το δείχνουμε ή για να μιλήσω για μένα κρύβομαι πίσω απ'τη σκληράδα μου πολλές φορές... Ίσως είναι η άμυνά μου. Σκορπιουδάκι πού είσαι; Άκουσες για βαλάντωμα και μας εγκατέλειψες;

[wings]

Μην ανησυχείς. Δεν χάνεται. Σε κάνα δίωρο θα σκάσει μύτη πάλι.

[lionpsyche]

Σε κανα δύωρο εγώ sorry αλλά θα κοιμάμαι. Θέλω να έχω καθαρό μυαλό για τη Σχολή μου αύριο. Σκορπιουδάκι θα προσπαθήσω να δω τις δηλώσεις σου αύριο το πρωί. Αν δεν προλάβω πριν φύγω, τότε το μεσημέρι. See you! Wings, sweet dreams και... απονήρευτα. Αλήθεια, αυτό πώς θα το μεταφράζαμε στα Αγγλικά;