Διαδικασία κατοχύρωσης πνευματικής ιδιοκτησίας

[metafrastis]

Αυτή την άνοιξη σκοπεύω να εκδόσω την πρώτη μου ατομική ποιητική συλλογή.

Ξέρει κανένας που να απευθυνθώ σχετικά με την κατοχύρωση πνευματικής ιδιοκτησίας στη Ελλάδα;

[spiros]

Σημείωση: Έχει πάψει να ισχύει, διαβάστε τα παρακάτω μηνύματα.

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Συμπληρώνεις ένα έντυπο, καταθέτεις ένα αντίτυπο και έληξε η ιστορία. Σου δίνουν και ISBN. Πήγαινε πριν τη 1.

[user3]

Αυτό δεν ξέρω αν ταιριάζει εδώ, αν όχι ας μεταφερθεί.

Πώς θα κατοχυρώσει κάποιος χειρόγραφα (πρωτότυπης εργασίας, όχι μετάφρασης) για να έχει το κεφάλι του ήσυχο όταν τα δώσει σε εκδότες; (Χειρόγραφα εννοώ εκτυπώσεις από υπολογιστή, βέβαια).

Η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν το κάνει πια. Μια λύση βέβαια είναι να στείλεις συστημένο στον εαυτό σου με τα κείμενα αυτά.  Είναι ασφαλής λύση; Αν όχι, άλλη;

[spiros]

Νίκο,

Αυτό που λες ισχύει. Εγώ είχα μείνει στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Μια άλλη λύση είναι να τα δώσεις σε  συμβολαιογράφο.

Πριν λίγα χρόνια, υπήρχε στην Εθνική Βιβλιοθήκη ειδικό τμήμα για κατοχύρωση πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά εδώ και αρκετό καιρό έχει καταργηθεί. Απ’ όσο γνωρίζω (και αυτό το έμαθα από την υπάλληλο της Ε.Β. που έκανε τις κατοχυρώσεις) ένας τρόπος είναι αυτός που δεν θέλεις να ακούσεις. Δηλαδή, να στείλεις τα τραγούδια ΣΥΣΤΗΜΕΝΑ στον εαυτό σου, να ΜΗΝ ανοίξεις τον φάκελο και εάν και όταν τεθεί ζήτημα ιδιοκτησίας ανάμεσα σε σένα και σε κάποιον άλλο, να ανοιχθεί ο φάκελος στο δικαστήριο (ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ) ώστε να χρησιμοποιηθεί το περιεχόμενο ως αποδεικτικό στοιχείο, ότι είναι στην κατοχή σου, τουλάχιστον από την ημερομηνία που φέρει η σφραγίδα ταχυδρομείου πάνω στον φάκελο. Φυσικά, ο πλέον σίγουρος τρόπος για να έχεις 100% το κεφάλι σου ήσυχο, είναι να τα πας σε κάποιον συμβολαιογράφο. Αρκεί να έχεις την δυνατότητα να διαθέσεις το εξωφρενικό ποσό που θα σου ζητήσει...!

Βασικα ειχα παρει τηλεφωνο την ΑΕΠΙ-ifpi. Το τηλεφωνημα δεν το ειχα κανει εγω αλλα φιλος δικηγορος. Αυτο που του ειχαν πει ειναι:
Αποστολη συστημενου φακελου στον ευατο σου με μουσικο δειγμα (cd) χαρτι μεσα που να λεει τα ονοματα των τραγουδιων. Προσοχη ομως εδω πρεπει να εχεις την αποδειξη πληρωμης απο το ταχυδρομειο. Νομιζω η ολη αυτη διαδικασια σε καλυπτει νομικα απο την μερια της χρονολογιακης καταστασης δηλαδη αν καταληξεις στα δικαστηρια με καποιον αυτο αποδυκνυει ποιος το εγραψε νωριτερα.

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?mop=modload&name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=1432&forum=6&gotolast=1

Η νομικά ορθή κατωχύρωση γίνεται με παρτιτούρα και στίχους (κάτω από το μουσικό κείμενο συλλαβή προς συλλαβή αν είναι τραγούδι), και ξεχωριστά (σε δακτυλογραφημένο αντίγραφο) οι στίχοι. Ωστόσο πλέον μετά τα διάφορα γεγονότα των τελευταίων ετών στη βιβλιοθήκη (ανακαινήσεις, κλείσιμο αρχείων κλπ) η λύση είναι ο συμβολαιογράφος. Καλύτερη μέθοδος η μικτή, δηλαδή παρτιτούρα και CD με το υλικό. Αυτό βέβαια ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΗ. Απλώς την επιβεβαίωση από έναν άνθρωπο του νόμου (συμβολαιογράφος) ότι ο Χ παρέδωσε το Ζ υλικό την Ψ ημερομηνία. Τίποτε άλλο. Όλα αυτά σαφώς θα "μετρήσουν" σε ένα ενδεχόμενο δικαστήριο περί κλοπής κλπ ωστόσο δεν αποτελούν αδιαφιλονίκητη απόδειξη ή πειστήριο παρά μόνο ενδείξης περί της ιδιοκτησίας. Το άλλο σενάριο (σχετικά με την ταχυδρόμηση με αποστόλέα και παραλήπτη τον ίδιο το δημιουργό) καλό θα είναι να το ξεχάσετε και σαν ιδέα. Στην ερώτηση σχετικά με την τιμή, επειδή ο συμβολαιογράφος δε χρεώνει ανάλογα με τον όγκο (σε λογικά πλαίσια πάντα), αλλά έχει μια στάνταρ τιμή που αφορά την πράξη κατάθεσης όπως λέγεται καλό είναι κανείς να κατωχυρώνει μαζικά κατά περιόδους το υλικό του. Η τιμές που ακούω από συναδέλφους έχουν μεγάλη ψαλίδα και κυμαίνονται από 25 ως 120 ευρώ.

http://www.makemusic.gr/forum/archive/index.php/t-658.html

Η γέννηση του δικαιώματος:  Ο δημιουργός ενός λογοτεχνικού -όπως και κάθε καλλιτεχνικού- έργου, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του έργου γίνεται αυτομάτως φορέας των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτό, αποκτά τα πνευματικά δικαιώματα. Το έργο ανήκει στον συγγραφέα, ο οποίος κατά την κρίση του μπορεί να το πουλήσει, να το καταστρέψει, να το χαρίσει κ.λ.π.

    Κατοχύρωση της πνευματικής ιδιοκτησίας: Τη στιγμή της δημιουργίας συνήθως μόνο ο συγγραφέας γνωρίζει ότι το έργο είναι δικό του δημιούργημα. Προκειμένου λοιπόν να γίνει αδιαμφισβήτητη η πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα στο έργο του, αυτός θα πρέπει να το κατοχυρώσει, ώστε να είναι και τυπικά αποδεδειγμένα αυτός ο δημιουργός.

    Επίσημοι τρόποι κατοχύρωσης: Παλαιότερα μέσω της σχετικής υπηρεσίας που στεγαζόταν στην Εθνική Βιβλιοθήκη η οποία έχει πάψει να λειτουργεί και πλέον ο καλύτερος τρόπος είναι να απευθυνθείτε σε συμβολαιογράφο.

    Συμβουλή: Αν ξεκινήσετε μια διαδικασία κατοχύρωσης, καταθέστε ό,τι έχετε γράψει μέχρι σήμερα, τα πάντα, έστω και αν είναι ανομοιογενή. Το κόστος σε χρόνο και χρήμα είναι τα ίδια αν κατοχυρώσετε ένα διήγημα ή είκοσι (λέμε τώρα) μυθιστορήματα.

http://www.elogos.gr/lesxi/a_dikaiwmata.htm

[metafrastis]

Ευχαριστώ εκ νέου για τις πληροφορίες. Να με συμπαθάτε αλλά η ιστορία με το φάκελο μου φαίνεται επιεικώς γελοία και ως εκ τούτου απορρίπτεται πανηγυρικά. Τα ποίηματα θα πάνε σε συμβολαιογράφο και ας κοστίσει και κάτι παραπάνω.

[spiros]

Πάντως την ιστορία με τον φάκελο τη θυμάμαι από την Αγγλία - και εκεί έτσι έπαιζε.

[tsioutsiou]

Πράγματι οι τρόποι είναι οι δύο που ανεφέρθηκαν: συμβγρ. και ο συστημένος φ.
Και κανένας δεν εξασφαλίζει αυτοτελώς.
Το συστημένο κάν' το, έστω παράλληλα. Γίνεται ευρύτατα, και όποιον να ρωτήσεις σε κύκλους συγγραφέων, εκδοτών, πανεπιστ/κών θα στο επιβεβαιώσει. Εξάλλου είναι ό,τι το ευκολότερο και..."εθιμικό δίκαιο".
Το θέμα είναι να μη σου τύχει...
Ομως τα πράγματα δεν είναι τόσο ύπουλα και συνήθως οι συγγραφείς, ιδίως οι νεότεροι, βλέπουν λογοκλόπους να καραδοκούν εκεί που δεν υπάρχουν. Οι σοβαρότεροι εκδότες, οι ίδιοι ή στις ιστοσελίδες τους, προτρέπουν συχνά τους συγγραφείς να εξασφαλίζουν την π.ιδ. τους πριν παραδώσουν χγφ για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους από τις υποψίες των συγγραφέων. Το τι όγκο συγγραφικής έμπνευσης λαμβάνουν είναι απίστευτο! Εχει διογκωθεί θεαματικά, γι αυτό αρκετοί τυποποιούν πια τη διαδικασία υποβολής και εξέτασης γχφ, εκει που παλιά ήταν χαλαρά τα πράγματα.
Αφήστε που δύσκολα επιβεβαιώνεται η λογοκλοπία γιατί κλέβει κανείς βασικές ή επί μέρους ιδέες. Η ποίηση είναι ευπαθέστερη, αλλά ευτυχώς οι ποιητές θεωρούν τους συναδέλφους τους κατά κανόνα παρακατιανούς και δεν καταδέχονται ούτε να βουτήξουν καμιά στροφή.
Το καλύτερο: κάνετε το αντίθετο από αυτό πού κάνουν αρκετοί, οι οποίοι εννούν να κρατούν τα γραπτά τους σαν επτασφράγιστα μυστικά μέχρι να εξασφαλίσουν εκδότη ή δημοσίευση. Δώστε τα από πριν να τα διαβάσουν έμπιστοι άνθρωποι που, πέρα από γνώμες και υποδείξεις, μπορεί να φανούν χρήσιμοι καταθέτοντας την εμπειρία τους αν, μη γένοιτο, προκύψει θέμα.
Καλή επιτυχία, παιδιά

[vlzvl]

Hello,
είδα το post περί πνευματικής κατοχύρωσης και βρίσκομαι και γω στην ίδια πάνω-κάτω θέση; Όσο και αν θα ακουστεί 'κάπως' θέλω να κατοχυρώσω ένα σύνολο αρχείων (html,js) που συγκροτούν μια ιστοσελίδα.
Είμαι φοιτητής σ'ένα ΤΕΙ πληροφορικής και είμαι επιφορτισμένος με την υποχρέωση να δημιουργήσω μια πλήρη εμπορική ιστοσελίδα, με όλο τον πλούτο κώδικα που αυτό συνεπάγεται.
Η αλήθεια είναι ότι ξέρω αρκετά πράγματα περί δημιουργίας ιστοσελίδων, javascript, βάσεων δεδομένων κλπ. και έτσι η ιστοσελίδα έχει βγει πολύ καλή για να την παραδόσω απλώς στην σχολή μου.
Εδώ υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα καθώς η διδάσκουσα δεν τυγχάνει της καλύτερης εκτίμησης και έχει ακουστεί ότι περιμένει τις δουλειές μας για να προβεί σε πώληση ιδεών/ή και των ίδιων των ιστοσελίδων μας.
Αν υπάρχει κάποιος τρόπος να προστατεύσω αυτό το οποίο εγώ δημιούργησα (μιλάμε για μια ιστοσελίδα, καθώς και μερικά προγράμματα) και πάσχισα για αρκετές εβδομάδες, θα ήθελα πολύ να το μάθω.
Thanx για τον χρόνο

[Porkcastle]

Χωρίς να θέλω να σε αποθαρρύνω, τα βλέπω λίγο σκούρα τα πράγματα. Στα πανεπιστημιακά ιδρύματα αυτό συνέβαινε ανέκαθεν, να "οικειοποιούνται" δηλαδή οι διδάσκοντες τον πνευματικό κόπο των φοιτητών (από διάφορες εργασίες, πτυχιακές, κλπ). Και, μέχρι ένα σημείο, είναι αποδεκτό.
Νομίζω πως θα πρέπει να βρεις τους κανονισμούς του ΤΕΙ σου (από τη γραμματεία ίσως;) ή/και τους αντίστοιχους νόμους και να τους μελετήσεις για να δεις αν κάτι τέτοιο επιτρέπεται. Πολύ φοβάμαι πως, αν η εργασία σου είναι στο πλαίσιο μαθήματος, θα είναι δύσκολο να κατοχυρώσεις το έργο σου, ακόμα και αν έχεις πάει σε συμβολαιογράφο. Μπορείς επίσης να ρωτήσεις και στην ΑΕΠΙ.
Αυτά στα γρήγορα, θα κάνω τόπο στους παλιούς και περισσότερο καταρτισμένους τρανσλατουμαίους, είμαι σίγουρη πως γνωρίζουν περισσότερα.

Edit (μισοαστειευόμενη): Μπορείς επίσης, αν είσαι computer whiz kid, να κρύψεις το copyright στο source code. ;)

[banned8]

Η διαδικασία που περιγράφεται παραπάνω μπορεί να ισχύει κι εδώ. Δηλαδή, κάνεις εκτύπωση του κώδικα και αποθήκευσή του σε ηλεκτρονική μορφή σε ένα σιντί και τα καταθέτεις σε συμβολαιογράφο.

Ωστόσο:
1. Σκοπεύεις να τον διαθέσεις εμπορικά;
2. Σκοπεύεις να τρέχεις την καθηγήτρια στα δικαστήρια αν χρησιμοποιήσει τον κώδικά σου;
3. Ή μήπως είναι καλύτερο (πονηρότερο) να την αφήσεις να τον αξιοποιήσει αυτή εμπορικά και μετά να ζητήσεις μερίδιο βάσει της κατοχύρωσης που έχεις κάνει;

(Πω πω, τι μαθαίνουμε στα νέα παιδιά...)

[Porkcastle]

(Πω πω, τι μαθαίνουμε στα νέα παιδιά...)

Παρακαλώ, η γνώση υπάρχει για να μεταδίδεται...

[mavrodon]

Και αυτά που έκανε ο φοιτητής ΤΕΙ ποίος του τα έμαθε; Μήπως και οι δάσκαλοί του δικαιούνται μέρος των πνευματικών δικαιωμάτων της, κατά τη γνώμη του, πρωτότυπης εργασίας του; Συμφωνώ με την Porkcastle. Εξάλλου καμμιά εργασία δεν είναι εντελώς πρωτότυπη. Ο ίδιος ο Νεύτων έλεγε ότι ό,τι πέτυχε το πέτυχε στηριζόμενος στους ώμους γιγάντων. Διάβασα ένα παράθεμα στο Petit Rober για τη λογοκλοπή (δεν το έχω τώρα πρόχειρο για να δω ποιος το είπε). "Le plagiat est la base de toute la literature excepté de la première qui est tout à fait inconue". Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι φοιτητές να κατηγορούν τους δάσκαλούς τους για λογοκλοπή. Λίγος σεβασμός δε βλάπτει.

[diceman]

Η διαδικασία που περιγράφεται παραπάνω μπορεί να ισχύει κι εδώ. Δηλαδή, κάνεις εκτύπωση του κώδικα και αποθήκευσή του σε ηλεκτρονική μορφή σε ένα σιντί και τα καταθέτεις σε συμβολαιογράφο.

Κόστος: μόλις 33 ευρώ ανά πράξη.

[observer]

Και αυτά που έκανε ο φοιτητής ΤΕΙ ποίος του τα έμαθε;

Με όλο το σεβασμό στους καλούς δασκάλους και με το σεβασμό που αξίζει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα θυμάμαι τον Σεφέρη που έλεγε ότι στην Ελλάδα είμαστε σκληρά αυτοδίδακτοι. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, νομίζω όλοι θα θέλαμε να μην ισχύει η ρήση του.

[mavrodon]

Αυτό ισχύει σε όλον τον κόσμο -- όχι μόνο στη χώρα μας. Από σφυγμομετρήσεις φαίνεται ότι οι δάσκαλοι έχουν υψηλά ποσοστά αναγνώρισης του έργου τους, σε αντίθεση με τους πολιτικούς που δε χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης. Και μην ξεχνάμε ότι μια ζωή είμαστε μαθητές και δάσκαλοι, για άλλους και για τους εαυτούς μας.