Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Non-Fiction => Topic started by: spiros on 23 Oct, 2010, 10:48:52

Title: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 23 Oct, 2010, 10:48:52
Foreword

Millions of years ago when our animal ancestors had to survive in the jungle, it was necessary to have an instantly effective fight or flight mechanism. When a tiger was about to spring, an automatic emotional response was a life saver. A nervous shock was needed to squirt adrenalin into the blood so that muscles became jet powered. Emotional alarms were needed to command full attention. When a tiger was ready to jump, there was no time to admire the beautiful sunset. As a jungle survival mechanism, our animal ancestors were programmed for automatic duality—automatic feelings of otherness, threat, and paranoia. Survival required instant domination of consciousness to meet the perils of the jungle.

We are the pioneers in the evolution of human consciousness. It was only about 10,000 years ago that our ancestors built the first cities. As civilization grew, survival no longer depended on the instant fight or flight of the jungle. Survival and happiness now depend on tuning in to the overall situation involving ourselves, the people around us, and the total environment of the here and now. Perceptiveness, wisdom, and oneness are now the ingredients of effective and happy living. But our biocomputers are still programmed for jungle fight or flight—for a fast release of adrenalin into the blood stream, and for rapid heartbeat—for automatic anger and fear. In our social interactions, our consciousness magnifies molehills and makes them into mountains—and this constant distortion destroys our energy, our insight, and our ability to love.

Thus survival in the jungle meant that we had to be programmed for instant paranoia—instant fear—instant anger—instant perception of duality. Survival in our world today means that we must have instant perceptions of oneness—of love—of compassion with everyone and understanding of everything around us. When we learn to cut through our paranoid jungle programming, we are on our way to higher consciousness and happiness.

Evolution is now working to remedy this primitive jungle alarm wiring in our brain that tends to hold us on lower consciousness levels. Paranoid, dualistic individuals who cannot love themselves and others tend to get heart trouble, ulcers, other psychosomatic diseases, are accident-prone, etc. Perhaps in 100,000 years, through the ruthless survival of the fittest, humans may have nervous systems that are automatically structured to produce instant insights that facilitate love and oneness. But that doesn’t help you and me. We need the Living Love Way to show us how to live in higher consciousness as soon as possible—to override our jungle programming so that we can enjoy living here and now.

We have escaped from the domination of instincts (inflexible unlearned behavior) that guides animals through their daily life situations. Since the young human is not provided with a full repertoire of automatic fixed responses, we are unable to independently cope with life for a number of years after birth. This long period of plasticity and openness to learning complex life guidance patterns helps us avoid fixed preprogrammed behavior. For example, this long nurturing period lets us learn complex language systems—and our flexibility is such that we can learn to communicate in Swahili as easily as in English or any other language.

Instead of a complete pattern of animal-type instincts to provide survival responses to life situations, the young child uses ego mechanisms backed by hair-trigger emotions to develop security, sensation, and power magnification of the moment-to-moment sensory inputs. Our personal development into fulfilling, happy lives (as well as the progression of civilization beyond the dangerous power consciousness) depends on our getting free of our ego-backed, subject-object, me-them, security-sensation-power hang-ups.

It may be helpful to see this progression of consciousness in outline form as follows:

The biocomputer with which you are equipped is the most remarkable instrument in the universe. Your only problem is to learn to use it properly. It is capable of handling two million visual inputs and one hundred thousand auditory inputs at any one time. Your biocomputer operates continually throughout all of its parts and is capable of making millions of simultaneous computations. It operates with enormous power primarily on unconscious levels—with only a tiny proportion of its activity rising to the level of consciousness. The conscious level of your biocomputer is analogous to the print-out of the man-made computers. Your journey into higher consciousness is a matter of your learning how to properly program your remarkable biocomputer. When you really learn to operate your exquisite mechanism, you will be able to fully realize your potential for a happy life.

A wonderful thing about life is that it is naturally good. Life is set up to work—to produce love, fulfillment, and happiness continuously. However, various situations during your first years of life conditioned you in the methods of consciousness which continually generate unhappiness in your life. Yet every current experience can aid you in your growth toward higher consciousness if you know how to use it.

This Handbook will explain how you have been creating the experiences that you have. It will show you exactly what to do to break out of the traps in your mind that are the cause of all the unhappiness that you have experienced in your life! When you apply the Methods in the Handbook you will be able to turn your life around. The continuous experience of love, serenity, happiness, joy, effectiveness, perceptiveness, and wisdom that you have had only in bits and pieces can now be available to you all of the time.

You will learn how to experience the world as a friendly, loving place that has been designed to give you everything that you need. You will develop a “miraculous” quality in your life. Beautiful things will happen so continuously that you can no longer ascribe it to mere “coincidence.” You will experience that you can create more love, happiness, and serenity than you need for living a thoroughly fulfilled and enjoyable life.

While this was certainly not your intention, you will become aware of how you have been turning yourself off to the energies of the world around you. Your mind has been programmed to process incoming visual, auditory, and other information in ways that continuously alienate and separate you from people. You will realize that you have been unconscious of what you have been doing to yourself. it is as though you have been born with eyes that see only with great distortion—but which give the illusion of seeing sharply and clearly. This handbook will help you become aware that the only real problem in your life involves how consciously you use your mind—and it gives you clear instructions for carrying out the inner work necessary to become an energetic, perceptive, loving being.

Living Love is a positive cure for all of the suffering and unhappiness in your life and that of all humanity. The Living Love Way offers mankind one of the most powerful tools for emerging victorious in the race between higher consciousness and the suffering of atomic annihilation, ecological degradation, prejudice, and the thousand-fold ways we separate ourselves from each other.

See also: Why do addictions destroy happiness? (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=84449.0)

Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 28 Oct, 2010, 21:34:11
Chapter 1
Why This Book Was Written For Us


“Most of us,” said the cosmic humorist, “go through life not knowing what we want, but feeling damned sure this isn’t it.”

Over 99% of the people in the western world live on lower consciousness levels characterized by trying to find enough security, sex, “groovy” sensations, ego rushes, prestige, money, power, and status. This endless struggle yields lives of constant resentment, worry, suspicion, anger, jealousy, shyness, and fear. Everything people tell themselves they must do to be happy ends up yielding more frustration than joy. The more successful a person is in making money, collecting skills and possessions, developing exciting sexual relationships, acquiring knowledge and degrees, and achieving positions of status, power, and prestige, the less loving, peaceful, and contented he may find himself or herself.

And yet it is not these things in and of themselves that create an unhappy life—it is the internal mental addiction or desire for them that minute-by-minute keeps one from enjoying life. Addictions (or emotion-backed demands) bring fear of non-fulfillment; jealousy that someone may steal our source of fulfillment; anger when someone thwarts us; cynicism if constantly undersupplied; paranoia if constantly threatened; boredom if we’re making no progress toward satisfying our addictions; worry if we can’t see a steady supply; anxiety if we’re worried about being worried; and unhappiness when the outside world does not supply us with whatever it is we are addicted to. Since the nature of life is such that we win some and lose some, an addicted person has no chance of living a happy, loving, peaceful, conscious, wise and effective life. And the addictive programming is not necessary to find and enjoy that which we prefer in life.

You are ready for growth into the happiness of higher consciousness when you realize the utter futility of trying to live a beautiful life by your efforts to rearrange or change the world of people and things outside of you to fit your addictions and desires. You will find you have only to rearrange your own personal, automatically programmed responses to life situations—most of which are childhood hangups.

As you work toward higher levels of consciousness, you will find that you have always had enough to be happy. It is the patterns in your head that make you unhappy, although you usually blame the people and conditions outside you for your unhappiness. Your journey into higher consciousness can enable you to be loving, peaceful, wise, and free of a constant barrage of unpleasant emotional feelings.

Living Love offers you four advantages in your adventure into higher consciousness:

1. For many people it can be one of the most powerful and rapid ways for growth into higher consciousness that has ever been available to mankind.

2. It does not require you to detach yourself from your present life. Living Love can be used most effectively if you stay with your present business, personal life, and other conditions until you have grown to a high enough state of consciousness to be fully perceptive of the arbitrary mores, folkways, and social roles you are guarding and living out.

3. Once you thoroughly understand the system, it is not essential to have a teacher for continuing your growth. Your life will be your best teacher, for you will discover that you are always putting yourself into learning situations that are ideal for your growth. The programming that you most need to change has an unerring way of putting you into life situations that can make you aware of the exact inner work you should be doing.

4. When you use the Living Love Way to find the love, inner peace, wisdom, and effectiveness of higher consciousness, your inner work on yourself immediately adds to your enjoyment of life. With the Living Love Way, happiness is not a distant goal—it is an ever-growing part of your here and now.

Think of the energy you now put into the up-and-down hour-by-hour coping with your feelings while you continually try to rearrange the people and situations in your life so that you can then be loving, serene, effective, and happy. And yet year by year your quest for happiness is as elusive as finding the pot of gold at the end of the rainbow. Since almost everyone around you seems to be having similar trouble in becoming a happy, loving being, you may have lowered your standards and decided that continuous happiness is probably not realistic.

The Living Love Way invites you to set the highest imaginable standards of love, serenity, peace, wisdom, effectiveness, and continuous happiness for your life. and then you are ready to begin your journey into higher consciousness.
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 08 Nov, 2010, 15:52:54
https://www.youtube.com/watch?v=9R0cKfBKPKQ

Chapter 2
Secrets of Happiness


Why do we have lives filled with turmoil, desperation, and anxiety? Why are we always pushing ourselves and others? Why do we have only small dribbles of peace, love, and happiness? Why is it that human beings are characterized by bickering and turmoil that make animals’ relationships with their own species seem peaceful in comparison? The answer is so simple—but it is sometimes difficult for us to really understand because almost every way we were taught to work toward happiness only reinforces the feelings and activities that make us unhappy.

This is a central point that must be understood. The ways we were taught to be happy can’t possibly work. Unless we see this point clearly, we cannot progress to higher consciousness. Here’s why.

Most of us assume that our desires (backed up by our emotional feelings) are the true guides to doing the things that will make us happy. But no one has yet found happiness by using emotion-backed desires as guides. Flashes of pleasure, yes; happiness, no.

Our wants and desires are so seductive . . . They masquerade as “needs” that must be satisfied so we can be happy at last. They lead us from one illusion of happiness to another. Some of us tell ourselves, “if I can just get to be president of this corporation, I will be happy.” But have you ever seen a really happy president? His outside drama may feature beautiful yachts, Cadillacs, Playboy bunnies—but is he really happy inside? Has his ulcer gone away yet?

We constantly tell ourselves such things as, “If I could just go back to school and acquire more knowledge—perhaps get a Master’s degree—then I will be happy.” But are people with Master’s degrees or Ph.D.’s any happier than the rest of us? It is beautiful to acquire knowledge but it is misleading to expect it to bring us peace, love, and happiness. We tell ourselves, “If I could only find the right person to love, then I would be happy.” So we search for someone who our addictions tell us is the right person—and we experience some pleasurable moments. But since we don’t know how to love, the relationship gradually deteriorates. Then we decide we didn’t have the right person after all! As we grow into higher consciousness, we discover that it is more important to be the right person than to find the right person.

We must deeply understand why all of our negative emotions are misleading guides to effective action in life situations. Our negative emotions are simply the result of an extensive pattern of scars and wounds that we have experienced. And these emotional wounds lead us to perceive differences that make us uptight instead of similarities that enable us to understand and love. The present programming of our emotions makes us perceive other people (and the conditions of the world around us) as threats—potentially dangerous to our well-being. We then respond with adrenalin, faster heartbeat, increased blood sugar, and other jungle survival responses that prepare us for fight or flight. We are trapped in our ways of perceiving the world around us.

But no one (or no situation) need be felt as an emotional threat or danger when we see things with the clearer perception of higher consciousness. Think of the most threatening situation you have felt in the last day or two. Are you about to lose your job? Is the person for whom you feel the most love paying more attention to someone else than to you? Do you have unpaid bills that you cannot take care of? Do you have a pain that could be cancer? Now, these problems either have solutions—or they don’t. Either you can do something about them here and now—or you can’t. If you can do something here and now about them, then do it—even if it’s just a first step. It saps your energy to be worried or anxious about a problem. Do what you can do—but don’t be addicted to the results or you will create more worry for yourself. If you can’t do anything about a problem here and now, then why make yourself uncomfortable and drain your energy by worrying about it? It is part of the here and nowness of your life. That’s what is—here and now. Worry, anxiety, or other unpleasant emotions are absolutely unnecessary—and simply lower your insight and the effectiveness of your actions.

You must absolutely convince yourself of the lack of utility of these draining emotions. You must see your unnecessary worrying as depriving you of the flowing effectiveness and joyousness that you should have in your life. As long as you think that these negative emotions have any function whatsoever, you will retard your growth into higher consciousness. If you do not hassle yourself emotionally when the outside world does not conform with your inside programming (your desires, expectations, demands, or models of how the world should treat you) you will have so much energy that you probably will sleep fifty per cent less. You will be joyous and loving, and really appreciate each moment of your life—no matter what’s happening in the world of people and situations outside you.

Where and how did we get this emotional programming? Almost all of it was acquired in the first few years of life. For example, when we were very young, we had the experience of mother forcefully taking a perfume bottle from our tiny fingers and at the same time sending out bad vibrations based on her desire not to have her perfume bottle broken. We cried. Through being painfully pushed around, dominated, told what to do, and controlled when we were babies, we developed our emotionally intense security, sensation, and power programs. Many of our emotion-backed programs came from repeated moral directives or statements about how things “should” be. We developed a “self” consciousness with robot-like emotional responses to protect the “survival” of this separate self.

So we become emotionally programmed to feel that we must have power to control and manipulate people in order to be happy. We eventually become very finely attuned to the actions or vibrations of any person or situation that even remotely threatens our power addictions—our ability to manipulate and control people and things around us.

As we reach physical maturity and our biocomputer (or brain) is able to function more perceptively, we have all the power we need. But our biocomputer (backed up by the full repertory of our emotions) is still programmed to compensate for the power deficiency we experienced when we were infants and young children. We now need to learn to flow with the people and things around us. But our power addiction keeps us from loving people because we perceive them as objects that may threaten our power, prestige, or pecking order. If we want to love and be loved, we can’t be addicted to power—or to anything else.

As conscious beings the only thing we need to find happiness in life is to perceive clearly who we are (we are pure consciousness and not the social roles we are acting out), and exactly what are the real conditions, here and now, of our lives. How basically simple is our problem! But to achieve this clear perception of ourselves and the world around us takes constant inner work. And this means developing the habit of emotionally accepting whatever is here and now in our lives. For only an emotionally calm biocomputer can see clearly and wisely, and come up with effective ways to interact with people and situations.

Our power addiction is only one example of the happiness-destroying programming that we put into our biocomputers when we were too young to perceive the realities of the world in which we lived. Although we now have the basic capacity for clear perception, the operating instructions we gave our biocomputer anchor us to the lower levels. And so we’re unconsciously trapped.

Here and now is the reality in our lives—and it is only from the conditions of the present that our future can be generated. But our present addictions, demands, and expectations (the programming of our biocomputer) dominate our consciousness and force us to spend most of the time we are awake (and most of the time we are dreaming) in protesting and pouting about the here and now situation in our lives. This lowers our perceptiveness and keeps us from finding effective solutions to our problems. The Living Love Way to Higher Consciousness shows us how to break through this trap, to free ourselves, and to find our full potential as human beings.
 
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 10 Nov, 2010, 01:09:30
https://www.youtube.com/watch?v=kwwh2FX6q7Q

Chapter 3
The Law of Higher Consciousness


Your growth into higher consciousness should begin by fully understanding the importance of becoming one with the Law of Higher Consciousness:

Love everyone unconditionally—including yourself.

This law can enable you to find the hidden splendor within yourself and others. Unfortunately, we have never been taught how to love unconditionally. Almost all of our loving has been motivated by emotional desires programmed into us at an early age. Most of our love experiences have taught us we must earn or deserve love before we can have it—and that others must deserve our love. This is conditional love—it is like a barter or a business transaction. It is no wonder that our well-meaning but unskilled attempts to love usually end up in separation and alienation. We have been taught to place conditions on our love : “If you really loved me you would . . .”—and then we use one of our addictions to finish the sentence. This is an exchange—it is not unconditional love.

What is unconditional love? It is not, “I can love you if you do what my emotional programming—my addictions—says I want you to do.” It is just love. Just, “I love you because you are there. I love you because you are part of the nowness of my life. I love you because although our bodies and minds may be on different trips, on the consciousness level all of us are alike in our humanness. We are one.”

Real love is simply accepting another person. Completely and unconditionally! We experience things from his or her psychic space. It is like seeing the world through his or her eyes. Whatever he or she is going through—whatever he or she is feeling—we have been there, too—at some time in our lives.

When we love, we view others as unfolding beings in their journey toward higher consciousness. We realize that no matter how intensely we strive for worldly attainments, we all seek love and oneness on the consciousness level. We are all on the journey to higher consciousness. Some of us are hearing the messages life offers us and are working consciously to eliminate our addictions. Others are not progressing rapidly because they do not yet know how to consciously work on themselves.

We must also learn to love ourselves—right here and now. We need to feel that no matter how horrible we have judged our past actions, each day our life begins anew. We have at all times been lovable. A child may be naughty, but he is always lovable. And so we are all children as long as we are programmed with our lower consciousness addictions. So we must accept the melodramas we get involved in as we live out our current crop of addictions. This, too, is a part of life and growth.

Every part of the system of Living Love is designed to help you learn to love everyone unconditionally—including yourself. You only need to plant the living Love seeds in your consciousness and they will automatically sprout. Do not berate yourself because you are not enlightened by the third Tuesday of next month. The more you learn to love and accept yourself, the more you will realize that you are doing exactly what you need to do to provide yourself with experiences to grow into higher consciousness.

How can you love others if you do not love yourself? The love you have for yourself and the love you have for “another” are building blocks joining together within you to create the beautiful edifice of real love.

Learning to love unconditionally means getting free of interference from our programmed addictions—those emotion-backed demanding instructions to our biocomputer. This enables us to perceive clearly what is here and now—to evaluate wisely—and to act effectively to do whatever we want to do about it. They key to this is the instant emotional acceptance of the here and now—the emotional acceptance of the previously unacceptable.

When our emotions are triggered, we cannot perceive clearly our actual life situation. Our biocomputer then sends a flow of information to our consciousness in which separation and alienation are emphasized. We create a horribly warped evaluation of the here and now based on our addictive programming. When this happens, we magnify differences and suppress similarities between ourselves and “others.” And this destroys our ability to love unconditionally.

We all know that just having the desire to love is not enough. As far back as we can remember we have been aware of the importance of love in our lives. We know that lack of love is responsible for most of the unhappiness in the world—for difficulties in getting along with other people, for pollution, prejudice, wars, and other individual and group crimes against humanity. but what can we do about it?

The Law of Higher Consciousness suggests a practical guide for the Aquarian Age :

You add suffering to the world just as much when you take offense as when you give offense.

The Living Love Way to Higher Consciousness can show you step by step why you find it so difficult to love—and exactly what to do about it. The Twelve Pathways given in the following chapter tell you what you need to do to live in the Oneness Ocean of Love all of the time.
 
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 10 Nov, 2010, 11:37:52
https://www.youtube.com/watch?v=nbRpduxRG7E

Chapter 4
The Twelve Pathways


The Twelve Pathways To the Higher Consciousness Planes of Unconditional Love and Oneness

Freeing Myself

1. I am freeing myself from security, sensation, and power addictions that make me try to forcefully control situations in my life, and thus destroy my serenity and keep me from loving myself and others.

2. I am discovering how my consciousness-dominating addictions create my illusory version of the changing world of people and situations around me.

3. I welcome the opportunity (even if painful) that my minute-to-minute experience offers me to become aware of the addictions I must reprogram to be liberated from my robot-like emotional patterns.

Being Here Now

4. I always remember that I have everything I need to enjoy my here and now—unless I am letting my consciousness be dominated by demands and expectations based on the dead past or the imagined future.

5. I take full responsibility here and now for everything I experience, for it is my own programming that creates my actions and also influences the reactions of people around me.

6. I accept myself completely here and now and consciously experience everything I feel, think, say, and do (including my emotion-backed addictions) as a necessary part of my growth into higher consciousness.

Interacting with Others

7. I open myself genuinely to all people by being willing to fully communicate my deepest feelings, since hiding in any degree keeps me stuck in my illusion of separateness from other people.

8. I feel with loving compassion the problems of others without getting caught up emotionally in their predicaments that are offering them messages they need for their growth.

9. I act freely when I am tuned in, centered, and loving, but if possible I avoid acting when I am emotionally upset and depriving myself of the wisdom that flows from love and expanded consciousness.

Discovering my Conscious-Awareness

10. I am continually calming the restless scanning of my rational mind in order to perceive the finer energies that enable me to unitively merge with everything around me.

11. I am constantly aware of which of the Seven Centers of Consciousness I am using, and I feel my energy, perceptiveness, love, and inner peace growing as I open all of the Centers of Consciousness.

12. I am perceiving everyone, including myself, as an awakening being who is here to claim his or her birthright to the higher consciousness planes of unconditional love and oneness.
 
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 11 Nov, 2010, 15:10:44
The Twelve Pathways were formulated in 1972, and since that time they have changed the lives of countless numbers of people. The Twelve Pathways are a modern, practical condensation of thousands of years of accumulated wisdom. They give you a minute-to-minute guide for operating your consciousness while you interact with the world around you. They will enable you to live a continuously happy, conscious, loving, joyous, fulfilled life. If you’ve had enough of the up-and-down roller-coastering between pleasure and pain, and are really ready to enjoy and get the most out of your life all of the time, then you are ready to use and apply the Twelve Pathways to make a dramatic change in your life. In the following four chapters, we will discuss each of the Twelve Pathways in detail.

The Twelve Pathways to Higher Consciousness can show you how to accelerate your spiritual development and enable you to begin a new life of Living Love. These Pathways can show you the way to find the beauty and happiness that is hidden within you. You were erroneously taught that happiness lies in getting people and things outside of you lined up exactly to suit your desires. But our desires multiply so much faster than our capacity to satisfy them! In the Living Love System, an addiction is any desire that makes you upset or unhappy if it is not satisfied. Life is warning you to get rid of an addiction every time you are emotionally uncomfortable in any way.

Even if an addiction brings you pleasure, that pleasure is usually short-lived. For you will then begin to perceive threats to that pleasure, and you will worry about changes in your life that will deprive you of the pleasure. And you compare today’s pleasure with yesterday’s pleasure—and often find today’s pleasure is not quite as satisfying. All of this keeps you out of the here and now. You make a giant step toward higher consciousness when you become fully aware of the price in happiness you must pay for each addiction. You can enjoy the same actions and experiences completely when you uplevel the addiction to the status of a preference.

As you become increasingly aware of how your consciousness operates, you will be able to distinguish between your biocomputer and the programming that your biocomputer uses. For example, a million-dollar IBM computer may work perfectly, but if you put garbage-type programming in it, you will get garbage-type results from this splendid machine. Computer specialists use the word “GIGO” to refer to this problem—“Garbage in -Garbage out.” If you are not continuously loving everyone around you and continuously enjoying the here-and-now situations in your life, it means that your magnificent biocomputer has been operating from “garbage-type” programming. When you see yourself consciously and clearly, you realize that you are perfect—your only problem is to change some of the programming from which you are operating.

Your ego also plays a crucial part in the operation of your biocomputer. Based on past pleasure and pain programming, your ego selects which of the thousands of programs will be used to generate your feelings and experience of what is happening. Your ego is like a master controller that directs which emotional feelings will be triggered (joy, pleasure, anger, grief, fear, disappointment, irritation, etc.) Your ego also chooses exactly what will be projected onto the screen of your consciousness. You are aware only of what your ego permits you to be aware of. When your ego is busy reacting to the people and things around you from the lower three Centers of Consciousness, your primary awareness will be focused on what you desire and what you fear—thereby creating in you the feeling of an urgent priority. Most of these lower consciousness programs represent the urgent priorities you had at the age of two years old. Until you reprogram and change these inappropriate childhood programs, you will continually turn off the energy of the world around you that you need in order to live in a beautiful world of higher consciousness.

There are five stages in learning to use these Pathways. Each stage enables you to be progressively more aware of how these Pathways produce beautiful and sometimes “miraculous” changes in your life.

1   In the first stage, you are unaware of the Pathways. You are unconsciously playing out the drama of your life. You are going through your daily patterns of desiring and rejecting people and things in a mechanical and unconscious way.

2   In the second stage, when something happens or when someone says something that you don’t like, you upset yourself even though you are aware of the Twelve Pathways. You are beginning to see how they can make your life work when you use them at the programming level where they will facilitate your interpretation of the here and now. However, you are still susceptible to your old programming which makes you automatically angry if someone criticizes you or automatically afraid if someone triggers your security addictions. The great thing about this second stage is that you are becoming aware of the lower consciousness programming that your tend to automatically run off, and you realize that there is a programming that you can use to create continuous enjoyment and happiness in your life.

3   In the third stage of learning to use the Pathways, you find that as soon as you are aware of any uncomfortable feelings, such as fear, anger, jealousy, grief, etc., you can pinpoint which of the Pathways you are violating. By thus engaging your rational mind and interpreting your experience by using a Pathway, you find that you progressively cut down on the period of unconsciousness in which you are a slave to your older, lower consciousness programming. In the third stage it may take several hours for you to dispel the negative emotions you are experiencing, But you now begin to find that the amount of time that you are upset is being gradually reduced so that you experience negative emotions only for a period of minutes, or even seconds. You can still trigger negative emotional feelings, but you are getting free from them faster and faster.

4   In the fourth stage, you find that if someone does something you do not like, you may start to get angry, but at that same instant one or two Pathways flash into your consciousness. These give you an insight which does not allow the anger response to develop. You experience an increasing freedom. Your ability to love, accept, and interact flowingly with other people increases enormously.

5   At the fifth stage, you have eliminated all of the lower consciousness programming which triggered your negative emotional responses. You simply respond to whatever is happening here and now by using one of the Pathways (either consciously or unconsciously) in interpreting what is happening. You may be aware that you used to get angry or jealous in this type of situation, but the feeling of anger or jealousy is no longer triggered. You realize that you are the master of your mind, for you have determined the programming with which you want your mind to operate. This is one of the most fulfilling things that you can do.

As soon as you begin to use the Twelve Pathways in your everyday life situations, you will find that your life takes on a beautiful new dimension. Things that were previously nagging problems now become vital experiences that you confidently use in the important job of reprogramming your biocomputer. You are beginning to realize that everything that happens to you is really perfect, for you experience either happiness—because it fits the patterns of the programming of your biocomputer—or you experience the beginning of a negative emotion which is giving you a welcomed opportunity to work on reprogramming your biocomputer so that you will not have this problem in the future.

The Twelve Pathways are presented on the previous two pages. Memorize these Twelve Pathways in order to implant them deeply into your consciousness. Memorizing helps you use them as programming in shaping your perceptions below conscious levels. Just reading them for intellectual understanding will not permit you to use them as dynamic tools that can make your life work. Use the Pathways in interpreting your moment-to-moment stream of consciousness. They can lead you straight into higher consciousness and enable you to find the love, happiness, wisdom, and fulfillment that is your birthright in life.
 
Title: Re: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 12 Nov, 2010, 22:14:51
Chapter 5
Freeing Myself


An addiction is a programming (or operating instruction to your biocomputer) that triggers uncomfortable emotional responses and excites your consciousness if the world does not fit the programmed pattern in your mind. The identifying characteristic of an addiction is that if your desire is not fulfilled, you respond emotionally in a computer-like way and automatically play out a program of anger, worry, anxiety, jealousy, fear, etc. That which you emotionally avoid is just as much an addiction as is something you desire.

FIRST PATHWAY I am freeing myself from security, sensation, and power addictions that make me try to forcefully control situations in my life, and thus destroy my serenity and keep me from loving myself and others.

Why do addictions destroy happiness? Are there some harmless addictions? Can’t I have even one addiction? Aren’t there good addictions like addictions for love, knowledge, or consciousness growth?

Of course you can have one addiction—or any number you want, but for each one you pay a price in lost happiness. Since an addiction is backed up by the full rush of your emotions, each addiction from time to time puts you in a state of emotional warfare with yourself and others. They dominate your consciousness and keep you from perceiving clearly. Addictions separate you from others, for everyone is instantly valued by the degree to which you suspect threat or support. Addictions are not needed because you can do the same things and enjoy the same life experiences on a non-addictive basis. Through higher consciousness, you can have every beautiful experience that life offers you.

All things in the world around us are constantly changing. Our bodies and minds are constantly changing. These changes, moment by moment, month by month, year by year, affect our ability to make the flow of our life conform to the arbitrary addictive patterns that we desire and expect. So we’re caught in an absolutely endless moment-to-moment struggle to make the outside world fit in with our addictions. And it is always a futile struggle in the end. No one that ever lived has ever had enough power, prestige, or knowledge to overcome the basic condition of all life—you win some and you lose some.

The operation of our lower consciousness feelings is such that even if we satisfy many addictions during a day, the one addiction that was not satisfied will prey on our consciousness and make us unhappy. There is just no way to win the battle of our addictions. There are no addictions without unhappiness, although with the higher addictions (love and consciousness growth) you experience less suffering than with the lower level addictions of security, sensations, and power.

As long as you have addictions, your exquisite biocomputer—your mind—will be dominated by the vain attempt to help you find happiness by manipulating the world around you into fitting your addictions. A mind dominated by addictions is not able to tune in to the finer vibrations of the surrounding people and things—just as a drummer who plays too loudly can keep you from hearing the violins and flutes of a symphony. To be fully here and now, you must be able to experience all of the instruments of the symphony. To live in the beauty of higher consciousness, you must be able to perceive both the grosser and the more subtle aspects of the world around you. Addictions are not evil or bad—they just cost you too much in lost perceptiveness, wisdom, effectiveness, and happiness.

Addictions always cause unhappiness sooner or later. Preferences never do. When an addiction is not satisfied, you are unhappy. When an addiction is satisfied, you feel momentary pleasure, relief, or indifference. When a preference is not satisfied, you are simply indifferent—it was only a preference after all. But when it is satisfied, it adds to the texture and beauty of your life. Your ego and rational mind do not have to guard the source of your satisfaction because you are not depending on it for happiness. Upleveling all of your addictions to the status of preferences (or eliminating them if they cannot add to your joy of living) is a Living Love key to being joyous and loving all the time. A practical rule of thumb for one starting on the road to higher consciousness is to grant oneself emotion-backed demands for physical necessities such as air, food if starving, or shelter if about to freeze—and all other addictions are sickness!

Only your emotional programming determines whether something is an addiction or a preference. You must clearly understand that when we discuss giving up an addiction, we simply mean reprogramming that part of your brain that makes you restless, churning, and unhappy if a desire is not realized. Your living patterns may or may not be changed when you uplevel your addictions to preferences. It is vital that you fully understand that the growth we are describing lies wholly in reprogramming your automatic emotional programming—it is not necessarily aimed at changing your external actions. You can do anything you prefer as long as you are not addicted. For when you are free of addictions, your actions will be characterized by wisdom and oneness.

Some addictions are more costly in lost happiness than others. An addiction for having money in your bank account may yield less satisfaction than an addiction for having a Ph.D. But both keep you in a constant state of threat, both dominate your consciousness, and both keep you from fully tuning in to the beautiful spectrum of the world around you. And, of course, you do not need to be addicted to money or knowledge in order to acquire them. You can prefer to have money and knowledge (or anything else) and you will then (and only then) be able to totally enjoy whatever money and knowledge the river of your life brings to you.

Thus it is not the external circumstances that constitute your addiction—it is only your inside emotional programming that must be changed. And the wonderful thing is that it is fully within your ability to do so—whereas up to now you have been hopelessly trying to manipulate the outside world to conform to your addictions. You will live in a peaceful world when you eliminate your addictions and then spend your time making choices on a preference basis.

SECOND PATHWAY I am discovering how my consciousness-dominating addictions create my illusory version of the changing world of people and situations around me.

We see things not as they are—but as we are. Every addiction distorts your effective processing (on both conscious and unconscious levels) of the enormous flow of information that is continually flooding in through all of your sensory inputs. Every second your biocomputer is receiving millions of electrochemical impulses from your sight, sound, touch, taste, and olfactory receptors, and the tissues and organs within your body. For example, each hair on your body is connected by a nerve to your brain. All of your internal organs are continually sending signals to your biocomputer, most of which are fortunately handled on an unconscious level.

The reticular activating system of your biocomputer is a network that selects what goes into your consciousness. It screens the data that it sends to your cerebral center—your master analyzer. This network can close down your consciousness and put you to sleep. It can turn up your consciousness and awaken you when you are asleep. This neural structure performs the function that is often referred to as the “ego.” (See Chapter 22 for a fuller discussion of neurological factors that affect your consciousness.)

You can consciously pay full attention to only one thing at a time although your consciousness can switch back and forth with lightning rapidity. How does your reticular activating system (or ego) select what to pass on to your consciousness? It selects the information that is to go into your consciousness by following the programming that you have been putting into it since infancy. Thus your programmed addictions determine your experience of the world for they are the guides that your reticular activating system uses to determine which data will be suppressed and which can go into your consciousness and command full attention. In this way, you gradually develop an illusory version of the people and things in your world because of the enormous domination of your consciousness by the things you are programmed to desire and that which you are programmed to fear.

The more you live with your distorted version of the people and things around you, the more certain you will feel that it is the only “true’ picture of the world. Thus you build up a warped picture of yourself and the people and situations in your world. For your mind is such that whatever it believes is true produces a feedback that continually reinforces and molds your perceptions.

You should always be aware that your head creates your world. Your addiction patterns—your expectations, your desires, your attachments, your demands, your mental models—dominate your perceptions of the people and things around you. It is only when you become free of your addictive programming that you can perceive how things really interact in your world.

THIRD PATHWAY I welcome the opportunity (even if painful) that my minute-to-minute experience offers me, to become aware of the addictions I must reprogram to be liberated from my robot-like emotional patterns.

How do you spot your addictions? It’s easy. You just notice the desires and expectations that you use to make yourself feel uptight in various life situations. By tuning in to your minute-to-minute stream of consciousness, you discover the addictions that make you worried, anxious, resentful, uptight, afraid, angry, bored, etc. You thus use every uncomfortable emotion as an opportunity for consciousness growth. Even though you may still be feeling emotional and uptight, you begin to get at the roots of your ups and downs—your brief bits of pleasure and your long periods of unhappiness. And you begin to feel a deep satisfaction as you become more awakened and alive!

In the past you continuously tried to find people who would minimally disturb your complex security, sensation, and power addictions. However, a person for whom you feel little attraction is probably your most helpful teacher in getting free of some of your addictions. You will grow faster if you work on your addictions by experiencing someone that you usually would have excluded from your life. When you find that you can remain centered no matter what he or she does, you will know that you have reprogrammed the addictions that created the separateness you felt. And although you have continued the relationship for your own growth, you will have offered the other person valuable experiences that he or she can use for his or her rapid growth (for example, the experience of being loved unconditionally). When you have reprogrammed the addictions that separated you in your feelings, you may have developed a love and oneness that holds you together. Or you may prefer to spend this time in another way—and it may then be more productive of growth for you to follow your preference—and be with this individual less (or not at all) in the future.

Everyone and everything around you is your teacher. If your washing machine won’t work, you are being checked out on your ability to peacefully accept the unacceptable. If you are addicted to your appliances always working, you will suffer. If you prefer them to operate well, you will not compound your problem by superimposing your uncomfortable emotions on the here and now realities of repairing them.

Your moment-to-moment stream of consciousness becomes interesting and real when you experience everything as a step in your growth toward higher consciousness. You will soon begin to feel peaceful and loving almost all of the time. This is your consciousness telling you that you’re using the Twelve Pathways more skillfully. Just keep going—you’re well on your way! 
Title: Handbook to Higher Consciousness (Ken Keyes Jr.)
Post by: spiros on 29 Apr, 2019, 12:39:09
ΚΕΝΤΡΟ 1 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Βεβαίως όλοι µας χρειαζόµαστε τη βασική στοιχειώδη ασφάλεια όπως αρκετό φαγητό, στέγη και ασφάλεια από τους κινδύνους. Είναι απίθανο ο αναγνώστης αυτού του άρθρου να βρίσκεται σε κίνδυνο µη ικανοποίησης αυτών των αναγκών. Είναι εξίσου απίθανο πως ο αναγνώστης έχει σταµατήσει να προσπαθεί να επληρώνει τις επιθυµίες – προσκολλήσεις που λειτουργούν από αυτό το κέντρο. Τείνουµε να συνεχίζουµε να συσσωρεύουµε χρήµατα και αντικείµενα και φαγητό πολύ πέρα από τις πραγµατικές µας ανάγκες και µετά να σπαταλάµε τεράστια ενέργεια, χρόνό και σκέψη συχνά σε βάρος της υγείας µας και των αρµονικών ανθρώπινων σχέσεων ώστε να εµποδίσουµε την απώλεια αυτών των συσσωρεύσεων.

Ο Σάι Μπάµπα είπε πως ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που έχει τις λιγότερες επιθυµίες. Και ο φτωχότερος είναι εκείνος µε τις πιο πολλές επιθυµίες. Δεν υπάρχει λόγος, (εκτός αν είµαστε στη µέση ενός λιµού ή µιας καταστροφής), αυτό το κέντρο να κυριαρχεί στη ζωή µας σε τέτοιο βαθµό.

Οι προσκολλήσεις ασφάλειας κυριαρχούν επίσης στη συναισθηµατική µας ζωή. Προσκολλούµαστε σε ορισµένες σχέσεις που ονοµάζουµε «σχέσεις αγάπης», που στην πραγµατικότητα είναι µόνο σχέσεις ασφάλειας. Η αληθινή αγάπη χωρίς όρους µπορεί να έρθει µόνον όταν ελευθερωθούµε από την ανασφάλεια, από το φόβο κι από τις προσκολλήσεις.

 

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. Η ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ.

 

Η αλήθεια είναι πως άσχετα µε το πόσο φαγητό, χρήµατα, χωράφια ή αντικείµενα συσσωρεύουµε, ποτέ δεν θα αισθανθούµε ασφαλείς, αν δεν είµαστε ήδη ασφαλείς µέσα µας. Οτιδήποτε υλικό κι αν έχουµε συόσωρεύσει µπορεί να χαθεί ή να µας το πάρει κάποιος πολύ εύκολα. Δεν υπάρχει αληθινή ασφάλεια. Υπάρχει µόνο η εσωτερική διαβεβαίωση πως ό,ΤΙ κι αν συµβεί, θα συνεχίσουµε. Ακόµη και πέρα από το θάνατο του υλικού σώµατος.

Η µελέτη παρελθόντων εµπειριών θα µας αποδείξει πως δεν υπάρχει ανάγκη να φοβόµαστε για όσα θα συµβούν. Έχουµε περάσει τόσες και τόσες καταστάσεις µέσα στις οποίες φοβόµασταν, ανησυχούσαµε και σκεφτόµασταν πως ο κόσµος έχει φτάσει στο τέλος του για µας. Κάθε τι έχει περάσει και κάθε τι που θα συναντήσουµε στο µέλλον θα περάσει επίσης – και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Η ζωή είναι αλλαγή. Δεν υπάρχει εξωτερική ασφάλεια σε έναν κόσµο που αλλάζει. Μόνο ο εσωτερικός εαυτός µας, η ΨΥΧΗ δεν αλλάζει και εκεί βρίσκεται η µόνη αληθινή ασφάλεια – ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

Όταν κυριαρχούµαστε από προσκολλήσεις που πηγάζουν από το κέντρο ασφάλειας (που συνδέεται µε τη βάση της σπονδυλικής στήλης) ακόµη κι όταν κάθε τι είναι εντάξει στο παρόν µας, θα βρούµε κάποια µελλοντική ανασφάλεια που θα θρέψει τις ανησυχίες µας .. Ετσι το κέντρο ασφάλειας είναι για τους περισσότερους από µας µία σταθερή πηγή οδύνης και ανησυχίας.

 

ΚΕΝΤΡΟ 2 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ

Αυτό το κέντρο συνδέεται µε το κάτω µέρος της σπονδυλικής στήλης, µερικά δάχτυλα κάτω από τον αφαλό. Αυτό είναι το κέντρο των προσκολλήσεων απόλαυσης. Μπορεί να χρησιµοποιήσουµε πολλά αντικείµενα και ανθρώπους σαν πηγές αισθησιακής απόλαυσης. Οι πιο κοινές είναι πιθανώς το φαγητό, το σεξ, το τσιγάρο, και το ποτό. Για τους περισσότερους από µας αυτές οι προσκολλήσεις µας µέταβάλλουν σε σκλάβους, εµποδίζοντάς µας να µπορούµε να σχετιζόµαστε µε ανθρώπους και καταστάσεις µε έναν ελεύθερο τρόπο, γιατί οι προσκολλήσεις µας απαιτούν ικανοποίηση. Η προσκόλληση µας για φαγητό φτάνει πολύ µακρύτερα από τις σωµατικές µας ανάγκες, και πραγµατικά προκαλεί κακή υγεία και άρρωστα σώµατα. Οι σεξουαλικές µας προσκολλήσεις µας εµποδίζουν από το να δούµε την ψυχή µέσα σε ένα άτοµο. Τείνουµε να βλέπουµε τους ανθρώπους σαν αντικείµενα απόλαυσης ή σαν απειλές στην απόλαυσή µας. Ο εθισµός στο κάπνισµα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά ή φάρµακα καταστρέφει φανερά την υγεία, τη θέληση, την αυτοπεποίθηση και διαστρεβλώνει την αντίληψή µας για την πραγµατικότητα, γιατί ενδιαφερόµαστε περισσότερο για την ικανοποίηση της προσκόλλησής µας και όχι για µια σχέση γεµάτη αγάπη µε τους ανθρώπους γύρω µας.

Δεν πετυχαίνουµε την ικανοποίηση των προσκολλήσεών µας και τείνουµε να είµαστε σε µία συνεχή κατάσταση οδύνης. Από την άλλη µέριά όταν καταφέρουµε να ικανοποιήσουµε µία προσκόλληση απόλαυση ς , η απόλαυση κρατάει λίγο και πολύ γρηγορότερα επιθυµούµε την ίδια απόλαυση. Δεν υπάρχει δυνατότητα µακροχρόνιας ευτυχίας όσον καιρό αυτές οι προσκολλήσεις µας ελέγχουν και µας κάνουν να σπαταλάµε το χρόνο, την ένέργεια, τα χρήµατα και τη σκέψη µας σε επιφανειακά πράγµατα.

Κάποια στιγµή θα βαρεθούµε µ’ αυτό τον ατέλειωτο κύκλο επιθυµίας – στιγµιαίας ικανοποίησης – και επανεµφανιζόµενης επιθυµίας. Θα είµαστε τότε έτοιµοι να µετατρέψουµε τις προσκολλήσεις σε προτιµήσεις. Μπορεί να προτιµούµε τις ωραίες αισθήσεις στη ζωή χωρίς να αισθανόµαστε αρνητικοί και δυστυχισµένοι αν δεν τις έχουµε.

 

ΚΕΝΤΡΟ 3 ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Αυτό το κέντρο βρίσκεται στην περιοχή του ηλιακού πλέγµατος στο σώµα. . Ενα άτοµο που λειτουργεί οτι’ αυτό το κέντρο ενδιαφέρεται να κατευθύνει και να ελέγχει τους ανθρώπους. Δεν µπορεί να δώσει ή να αισθανθεί αγάπη, γιατί κάθε άτοµο θα είναι αντικείµενο για κυριαρχία ή απειλή στο αίσθηµα κυριαρχίας 110υ έχουµε. Τέτοια παιχνίδια παίζονται περισσότερο σε πολιτικές, επαγγελµατικές και σεξουαλικές σχέσεις.

Σε µία τέτοιο ανταγωνιστική ατµόσφαιρα υπάρχει πολύ λίγος χώρος νκι να σκεφτεί κανείς τους άλλους. Η υπερηφάνεια, ο εγωισµός και εγωκεντρισµός πηγάζουν στι’ αυτό το κέντρο. Αντί να χρησιµοποιούµε το εγώ µας για την έκφρασή µας εδώ πάνω στη γη, το εγώ µας ελέγχει και δηµιουργεί µία ψεύτικη βιτρίνα που συχνά διεγείρει αρνητικές αντιδράσεις στους άλλους.

Πρέπει να παρατηρήσουµε τον εαυτό µας όταν ελεγχόµαστε από προσκολλήσεις κυριαρχίας και να µάθουµε να µετατρέπουµε αυτές τις προσκολλήσεις σε προτιµήσεις. Τότε αν δεν καταφέρουµε αυτό που θέλουµε, µπορούµε να δεχτούµε την πραγµατικότητα και να ρέουµε µαζί της µε αγάπη. Μ’ αυτό τον τρόπο η ενέργεια µας θα υψωθεί µέχρι το επόµενο επίπεδο συνειδητότητας.

 

ΚΕΝΤΡΟ 4 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΑΠΗΣ

Οταν οι προσκολλήσεις µετασχηµατιστούν σε προτιµήσεις, τότε θ’ αρχίσουµε να αισθανόµαστε αγάπη χωρίς όρους, αγάπη αγνή χωρίς να περιµένουµε τίποτα από τους άλλους. Δεχόµαστε όλα τα πλάσµατα και τον εαυτό µας µε αγάπη, είτε εκπληρώνει τις προτιµήσεις µας είτε όχι. Αισθανόµαστε µια ενότητα µε όλους. Το συναίσθηµα της απόστασης διαλύεται και σπαταλάµε πολύ λιγότερο χρόνο και ενέργεια δηµιουργώντας εικόνες του εγώ για να καλύψουµε αυτό που αισθανόµαστε πραγµατικά.

Καταλαβαίνουµε πως οι άλλοι κυριαρχούνται ακόµη από τις δικές τους προσκολλήσεις και δεν µπορούν να µην ενέργούν µε τους εγωιστικούς τρόπους που συνηθίζουν. Τους συγχωρούµε και έχουµε συµπόνια νι’ αυτούς. Υπάρχουν λιγότερα παιχνίδια και περισσότερη ανοιχτή, ειλικρινής επικοινωνία. Είµαστε πιο άνετοι στις σχέσεις µας και οι άλλοι αισθάνονται επίσης περισσότερο άνετοι, δεκτικοί, και ασφαλείς µαζί µας. Υπάρχει περισσότερη αγάπη ανάµεσά µας. Φανερά αυτό το κέντρο συνδέεται µε την καρδιά.

Αν είσασταν ποτέ µαζί µε ένα πλάσµα που σας αγάπησε χωρίς όρους, θα καταλαβαίνατε πόσο θεραπευτική και µεταµορφωτική εµπειρία είναι αυτή. Είχα αυτή την ευκαιρία πέντε φορές στη ζωή µου µέχρι τώρα µε τον Σάτυα Σάι Μπάµπα, που παρόλο που είχε επίγνωση κάθε ελαττώµατος, κάθε λάθους µου και παρόλο που δεν χρειαζόταν απολύτως τίποτα από µένα, µου έδωσε ένα τόσο έντονο συναίσθηµα αγάπης και πλήρους παραδοχής ώστε συγκινήθηκα βαθιά και µεταµορφώθηκα. Ας προσπαθήσουµε όλοι να γίνουµε όλο και πιο ασφαλείς µέσα µας και να εξαγνίσουµε τα κίνητρά µας και τον τρόπο που βλέπουµε ώστε να µπορέσουµε να αγαπήσουµε µ’ αυτό το ΘΕΙΚΟ τροπσ Ας προσευχηθούµε στο Θεό να είµαστε σε θέση να αγαπήσουµε έτσι.

Η αγάπη χωρίς όρους δεν σηµαίνει πως πρέπει να δεχτούµε τις αρνητικές πράξεις των άλλων και να κάνουµε παρέα µε αρνητικούς ανθρώπους. Μπορούµε να τους δεχτούµε και να τους αγαπήσουµε σαν ψυχές, ενώ ταυτόχρονα καταλαβαίνουµε πως η άγνοια και η αρνητικότητά τους είναι κάτι που θα πρέπει καλύτερα να αποφύγουµε, ιδιαίτερα αν δεν έχουµε το κουράγιο να τους βοηθήσουµε. Είναι σαν την αγάπη της µητέρας για το παιδί της. Η µητέρα συνεχίζει να αγαπάει το παιδί παρόλο που ίσως να µη µπορεί να δεχτεί ορισµένες πλευρές της συµπεριφοράς του παιδιού. Αυτό είναι σηµαντικό να το καταλάβουν οι γονείς. Είναι καλύτερα να δώσουµε στο παιδί να καταλάβει πως η συµπεριφορά του δεν γίνεται δεκτή κι όχι το ίδιο το παιδί. Ας αφήσουµε το παιδί να αισθάνεται πως η αγάπη είναι πάντα εκεί, αλλά πως ορισµένο είδη συµπεριφοράς δεν µπορούν να γίνουν αποδεκτά. Κάντε τη διάκριση ανάµεσα στο παιδί και τη συµπεριφορά. Η ‘ίδια διάκριση είναι επίσης πολύ χρήσιµη όταν έχουµε να κάνουµε µε ενήλικες και µε τον εαυτό µας.

 

ΚΕΝΤΡΟ 5 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ

Αυτό το κέντρο βρίσκεται στο λαιµό. Ονοµάζεται κέντρο της αφθονίας γιατί ένα άτοµο που λειτουργεί οτι’ αυτό το επίπεδο συνειδητότητας είναι σε αρµονική ένωση µε τη ζωή. Όταν συµβεί αυτό, η ζωή η ίδια αρχίζει να παρέχει όλες τις ανάγκες του ατόµου χωρίς την προσπάθειά του. Επειδή έχει ελευθερωθεί από τις κατώτερες προσκολλήσεις, τα συναισθήµατα του διαχωρισµού από τους άλλους και τον κόσµο διαλύονταΙ. Κάθε τι που χρειάζεται φαγητό, ασφάλεια, στέγη, βιβλία, πληροφορίες, καθοδήγηση κλπ., του παρέχεται µέσω της υποστήριξης της φύσης. Αυτή είναι µία αληθινά θαυµάσια κατάσταση, όταν η ζωή δίνει ακριβώς όσα χρειάζεται κανείς κάθε στιγµή. Η ζωή φαίνεται τότε σαν ένα συνεχές θαύµα και αισθάνεται κανείς συνεχώς ταπεινή ευγνωµοσύνη για ό,ΤΙ του δίνεται µε τόσο πολλή χάρη µε τη µορφή ακόµη και των απλούστερων δώρων.

Επειδή δεν σπαταλάει ενέργεια και σκέψη για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των προσκολλήσεων, υπάρχει περισσότερη ενέργεια, αγάπη και διαύγεια για να προχωρήσει στο δρόµο της εξέλιξης. Αυτός ο άνθρωπος έχει πραγµατικά ενεργοποιήσει το κέντρο της καρδιάς και πιθανώς θα χρησιµοποιήσει την ενέργειά του και τη δύναµή του για να βοηθήσει να γίνει ο κόσµος καλύτερος. Επίσης, όταν η ενέργεια ενός ατόµου φθάσει σ’ αυτό το επίπεδο, αναπτύσσεται η διαίσθησή του, έχει περισσότερη επαφή µε το υποσυνείδητο, µε τον εσωτερικό εαυτό του. Έχει µια εσωτερική κσθοδήγηση που τον βοηθά στις αποφάσεις του, καταλαβαίνει ποιος είναι ο δρόµος του και τι να κάνει µε τη ζωή του.

Έχει περισσότερη επαφή µε τη δηµιουργική πηγή µέσα του και βιώνει τη χαρά της δηµιουργικής έκφρασης.

ΚΕΝΤΡΟ 6 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΕΠΙΓΝΩΣΗΣ

Καθώς ανοίγει σιγά-σιγά αυτό το κέντρο, που βρίσκεται στο κέντρο του µετώπου, ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πως η Αλήθεια είναι πέρα από τις αισθήσεις και το νου. Αντιλαµβάνεται πως αυτό που βλέπει είναι µια προσωρινή πραγµατικότητα σε διαρκή εναλλαγή που σύντοµα θα εξαφανιστεί. Αποκτά µια απόσταση από το σώµα και την προσωπικότητα και ταυτίζεται περισσότερο µε την ψυχή.

Ενώ µπορεί να ασχολείται µε τις ίδιες πράξεις, όπως το φαγητό, το να απολαµβάνει µε τις αισθήσεις του, το να δίνει οδηγίες ή οτιδήποτε άλλο, συγχρόνως παρατηρεί από απόσταση το θεατρικό έργο της ζωής του.

Πολλοί θα πουν «ιιοοο βαρετό, δεν θα ήθελα ποτέ να είµαι έτσι, τόσο ψυχρός και χωρίς συναίσθήµσ». Είναι δύσκολο να καταλάβουµε πώς θα ήτανε, µε την παρούσα µας κατάσταση συνειδητότητας. . Οταν είµασταν µικροί είχαµε πολλά παιχνίδια, κούκλες και άλλα, που ποτέ εκείνον τον καιρό δεν φανταζόµασταν πως θα αποχωριζόµασταν. Αλλά σιγά-σιγά χάσαµε το ενδιαφέρον µας γι’ αυτά τα αντικείµενα και αυτές τις δραστηριότητες. Είναι πολύ πιθανό πως µε τον καιρό θα βαρεθούµε επίσης την οδύνη που δηµιουργείται από τις προσκολλήσεις µας και τελικά θα προτιµήσουµε την αποστασιοποιηµένη γαλήνη και αγάπη χωρίς όρους αυτών των ανώτερων κέντρων.

Παρατηρώντας πνευµατικά εξελιγµένα άτοµα, µπορώ σίγουρα να επιβεβαιώσω πως έχουν πολύ περισσότερη αγάπη, ειρήνη και ευτυχία από εµάς. Βλέπουν κάθε άτοµο σαν κοµµάτι του εαυτού τους και αγαπούν όλους εξίσου, ενώ δεν χρειάζονται τίποτα από κανέναν. Η προσκόλληση και ο συναισθηµατισµός συνδέονται µόνο µε τις κατώτερες µορφές της εγωιστικής αγάπης. Η αγάπη χωρίς εγωισµό είναι δυνατή στι’ αυτή την αποστασιοποιηµένη κατάσταση συνειδητότητας.

 

ΚΕΝΤΡΟ 7 – ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ

Αυτό το κέντρο βρίσκεται στο πάνω µέρος του κεφαλιού. Γι’ αυτό το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας, δεν µπορούµε να πούµε πολλά γιατί είναι πέρα από χρόνο και χώρο, πέρα από λόγια. Το λεξιλόγιό µας έχει αναπτυχθεί βάσει των κατώτερων τριών επιπέδων συνειδητότητας και είναι απελπιστικά ανεπαρκές για να µας βοηθήσει να περιγράψουµε αυτό το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας. Εδώ κάθε διαχωρισµός χάνέτσι. Δεν υπάρχει άλλος. Γίνεται κανείς τα πάντα, το όλον. Ενώνεται µε όλα τα όντα και µε όλο το σύµπαν. Είναι σε ένωση µε το Θεό. Έχει εµπειρία της ενότητάς του µε όλη τη δηµιουργία. Έχει ΓιΝΕI η ασφάλεια, η απόλαυση, η δύναµη, η αγάπη, η πληρότητα της ζωής και ο παρατηρητής µάρτυρας όλων αυτών. Έχει συµπληρώσει το σκοπό της ενσάρκωσης ξανά και ξανά σε ανθρώπινα σώµατα. Έχει γίνει Θέϊκοο. Είναι ο ΕΝΑΣ, χωρίς δεύτερο.

Αυτή η κατάσταση µπορεί να περιγραφεί µε διάφορα ονόµατα, όπως Παράδεισος, Σαµάντι, Νιρβάνα ή Απελευθέρωση.

Μέσα στη διαδικασία της πνευµατικής ανάπτυξης, αναζητάµε όλο και ανώτερους σκοπούς. Τα κίνητρά µας εξελίσσονται από µια ακόρεστη αναζήτηση της εξωτερικής ασφάλειας, απόλαυσης και επιβεβαίωσης σε µια βαθύτερη ανάγκη να καλλιεργήσουµε την αγάπη, τη γνώση και την πνευµατική διαύγεια.

Η ενέργειά µας δεν πηγάζει πάντα από το ίδιο κέντρο, αλλάζει πολύ γρήγορα από κέντρο σε κέντρο ανάλογα µε τη διάθεσή µας, τα ερεθίσµατα του περιβάλλοντος και τους προγραµµατισµούς µας.

Μας συµφέρει να επιταχύνουµε το ανέβασµα αυτής της ενέργειας δίνοντας λίγη ώρα κάθε µέρα σε πνευµατικές δραστηριότητες.

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

ΤΑ 12 ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα σας παρουσιάσουµε δώδεκα ιδέες τις οποίες αν τις χρησιµοποιήσουµε σαν επιβεβαιώσεις ή τις κρατήσουµε ζωντανές µέσα στο νου θα µας βοηθήσουνε ν’ απελευθερωθούµε από τους φόβους, τις προσκολλήσεις και τις προσδοκίες που είναι η αιτία τόσης ανησυχίας και προβληµάτων στη ζωή. Αυτές τις επιβεβαιώσεις µπορεί να τις χρησιµοποιήσουµε σε δύσκολες στιγµές όταν δούµε ότι χάνουµε τη διαύγεια µας και την ηρεµία του νου µας. Μπορεί ακόµα και να τις γράψει κανείς σαν επιβεβαιώσεις όπως περιγράφουµε στο 60 κεφάλαιο. Θα ήταν καλό, για να φέρνει κανείς συχνά στο νου του αυτές τις ωραίες σκέψεις, να φτιάξει µικρές ταµπέλες και να τις τοποθετήσει σε σηµεία που θα τις βλέπει συχνά ή να γράψει τις λέξεις κλειδιά για κάθε µονοπάτι σε κάποια κάρτα που θα έχει πάντοτε µαζί του. Οποιαδήποτε στιγµή αισθανθεί στεναχώρια, µπορεί να κοιτάξει αυτή την κάρτα και να δει ποια σκέψη θα τον φέρει πίσω στο κέντρο της ηρεµίας του.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥ ΛΕΙΑΣ ΜΕ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Ο Ken Keyes έχει διατυπώσει τα 12 µονοπάτια ή έννοιες σύµφωνα µε τις οποίες αν ζούµε, θα µπορέσουµε ν’ αλλάξουµε τις προσκολλήσεις µας σε προτιµήσεις και να βρούµε την ειρήνη, την αγάπη και την ευτυχία που ψάχνουµε. Στην τήρηση αυτών των µονοπατιών είναι σηµαντικό να δεχτούµε τρεις βασικές έwοιες.

α) Πως είµαι υπεύθυνος για την πραγµατικότητό µου µέσα από τον τρόπο που σκέφτοµαι, δρω, αισθάνοµαι και ουµπέριφέροµοι. Ο τρόπος που έχω προγραµµατιστεί να αντιδρώ σε ορισµένες καταστάσεις είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για το αν θα συναντήσω ευτυχία ή δυστυχία. Κανένας άλλος δεν µπορεί να κατηγορηθεί για το πώς αισθάνοµαι.

β) ‘Εχω τη δύναµη Υ’ αλλόξω ΤΟΥ προγραµµατισµό µου και να ελευθερωθώ, να αισθάνοµαι και να δρω διαφορετικά από ό,τι τώρα αν επίσης το θέλω.

γ) Είµαι µια αθόνατη ΨΥΧΗ που καταλαµβόνει προσωρινό αυτό το σώµα κι αυτό το νου που ελέγχονται από τους προγραµµατισµούς και τις προσκολλήσεις. Δεν είµαι το σώµα ούτε οι προσκολλήσεις που το ελέγχουν, αλλά είµαι ένα ανώτερο ον που µπορεί να αλλάξει τις προσκολλήσεις, το νου και την προσωπικότητα, έτσι ώστε να έχει εµπειρία περισσότερης αγάπης, ειρήνης και ευτυχίας.

ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ ο αναγνώστης µπορεί να αισθάνεται πως µπορεί να δεχτεί αυτές τις έννοιες. Αλλά µε βαθιά µελέτη του εαυτού µας και των κινήτρων µας, θα δούµε ότι δεν πιστεύουµε καν αυτές τις αλήθειες, Πιστεύουµε λεκτικά, αλλά οι πράξεις και οι σκέψεις µας δείχνουν τις βαθύτερες πεποιθήσεις µας, πως οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για την οδύνη µας, πως δεν µπορούµε να αλλάξουµε την προσωπικότητά µας ή τη ζωή µας και πως είµαστε πραγµατικά το σώµα µας και η προσωπικότητά µας. Αν επιτρέψουµε ο’ αυτές τις ατυχείς λανθασµένες αντιλήψεις να συνεχίσουν, θα µας κρατήσουν φυλακισµένους στην παρούσα αυτοπροκαλούµενη οδύνη µας.

Σ’ αυτή τη µέθοδο ανάπτυξης δεν υπάρχει ανάγκη να αλλάξουµε οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα, δεν υπάρχει ανάγκη να φύγουµε από την οικογένειά µας ή από το επάγγελµά µας ή τις ευθύνες µας. Δεν υπάρχει ανάγκη να εγκαταλείψουµε οποιοδήποτε πλούτο ή αντικείµενο, υπάρχει µόνο η ανόγκη να γίνουµε εσωτερικό ελεύθεροι από τις προσκολλήσεις. Δεν είναι απαραίτητο να έχουµε έναν δάσκαλο, διότι η ίδια η ΖΩΗ γίνεται δάσκαλος µε το να µας δείχνει µέσα από την οδύνη µας και τις δυσάρεστες καταστάσεις, που έχουµε προσκολληθεί και πού έχουµε γαντζωθεί. Βέβαια µια οµάδα που έχει αφιερωθεί στην αλληλοβοήθεια ώστε να γίνει αυτός ο µετασχηµατισµός στα µέλη της µπορεί να είναι πολύ χρήσιµη για συναισθηµατική υποστήριξη, αντικειµενικότητα και διαύγεια. Στην αρχή δεν είναι τόσο εύκολο να δούµε την αλήθεια για το ποιες προσκολλήσεις προκαλούν τα βάσανά µας. Μια οµάδα ανάπτυξης που είναι αφιερωµένη στην αµοιβαία αυτο-ανακάλυψη µπορεί να βοηθήσει πολύ, ιδιαίτερα στην αρχή. Ταυτόχρονα µ’ αυτή την εργασία, γίνεται µία πνευµατική ανάπτυξη στην οποία ευρύνει κανείς τη συνειδητότητα, την αγάπη και την ενέργειά του.

ΠΕΝΤΕ ΣΤΑΔΙΑ

Υπάρχουν βασικά πέντε στάδια µέσα από τα οποία περνάει κανείς κατά τη διάρκεια του µετασχηµατισµού των προσκολλήσεων σε προτιµήσεις,

1) Στο πρώτο στάδιο δεν έχει κανείς επίγνωση πως ελέγχεται απ’ αυτές τις υποσυνείδητες υποβολές που τον κάνουν να υποφέρέι, Μέχρι τώρα απέδιδε στον εξωτερικό κόσµο το φταίξιµο για τα προβλήµατά του.

2) Στο επόµενο στάδιο αρχίζει να αντιλαµβάνεται τις προσκολλήσεις που τον κάνουν να υποφέρει. Αυτό και το επόµενο στάδιο είναι ίσως τα πιο δύσκολα διότι αρχίζει κανείς να βλέπει το τεράστιο µέγεθος του προβλήµατος και το περίπλοκο δίκτυο προσκολλήσεων που έχουν κεντηθεί µέσο στο χώρο του νου. Το έργο του να αφαιρεθούν αυτά τα νήµατα επιθυµίας ένα προς ένα φαίνεται τεράστιο και αδύνατο. Δεν υπάρχει πλέον η άνεση να κατηγορεί κανείς τους άλλους για τα προβλήµατά του, τώρα πρέπει κανείς να πάρει την ευθύνη.

3) Το τρίτο στάδιο µας βρίσκει να δουλεύουµε µε τις προσκολλήσεις µία προς µία, και να ανακαλύπτουµε ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΑ που είναι η βάση για πολλές άλλες. Σταθερά, είτε µόνος του είτε µε τη βοήθεια µιας οµάδας, αρχίζει κανείς να λύνει τους κόµπους των επιθυµιών. Είναι σηµαντικό σ’ αυτό το στάδιο να διαλέξει κανείς µερικές από τις περισσότερο απλές προσκολλησεις, που µπορούν πιο εύκολα να µετασχηµατιστούν.

(Ακριβώς όπως ένας αθλητής άρσης βαρών θα αρχίσει µε µικρότερα βάρη και θα αναπτύξει δύναµη για τα βαρύτερα).

4) Στο τέταρτο στάδιο αρχίζει κανείς να αισθάνεται επιτυχία και ελευθερία από τα δεσµά µερικών από τις προσκολλήσεις. Αρχίζει να αισθάνεται περισσότερο άνοιγµα, αγάπη και ευτυχία. Έχει την εµπειρία διάφορων τρόπων δράσης και αντίδρασης, που φέρνουν περισσότερη αρµονία σ’ αυτόν και στους άλλους.

5) Το τελευταίο στάδιο είναι εκείνο όπου είναι κανείς τελείως ελεύθερος από κάθε προσκόλληση, που έχουν γίνει τωρσ προτιµήσεις. Τώρα είναι πάντοτε ευτυχισµένος ή δεκτικός, αλλά ποτέ δυστυχισµένος.

Η επιτυχία σε µια τέτοιο προσπάθεια αυτο-µετασχηµατισµού µπορεί να επιτευχθεί µόνο µέσα από τα ακόλουθα τρία:

ΑΣΚΗΣΗ    ΕΠΙΜΟΝΗ ΥΠΟΜΟΝΗ

Επιπλέον βοήθεια θα βρεθεί βέβαια αν:

α) Διαβάζει κανείς συχνά το βιβλίο του Ken Keyes ccThe handbook to higher Consciousness».

β) Κρατάει ηµερολόγιο κάθε έντονης συναισθηµατικής εµπειρίας κάθε ηµέρας.

γ) Παρακολουθεί µία οµάδα προσανατολισµένη στην ανάπτυξη, αφιερωµένη σ’ αυτό το σκοπό.

δ) Δουλέψει µε τα ερωτηµατολόγια που βρίσκονται στο τέλος του 40υ κεφαλαίου.

Το κράτηµα του ηµερολογίου και η απάντηση του ερωτηµατολογίου στο τρίτο πρόσωπο, θα βοηθήσει την αντικειµενική διαύγεια που χρειάζεται για να βρει το δρόµο του µέσα από το πλέγµα των προσκολλήσεων. Θα µπορούσε κανείς να γράψει µε την αντωνυµία «συτοτ;» ή «ουτή» αντί για το «εγώ». Αυτό είναι πραγµατικά περισσότερο αληθινό, διότι δεν είµαστε το σώµα ή η προσωπικότητα που δρα και αντιδρά σ’ αυτές τις εµπειρίες. Είµαστε πραγµατικά η ψυχή ή η εσώτερη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που παρακολουθεί αυτό το θέατρο της ζωής.

Η τελειοποίηση οποιασδήποτε από αυτές τις δώδεκα έννοιες θα µας φέρει στην τελειοποίηση των υπόλοιπων έντεκα. Δεν είναι ξεχωριστές έwοιες αλλά µάλλον σαν 12 ακτίνες που πηγάζουν από το κέντρο του ίδιου τροχού. Κάθε µία τους πηγάζει από την ίδια κεντρική αλήθεια.

Σε κάθε περίπτωση θα δώσω πρώτα την αρχική περιγραφή του µονοπατιού από τον Ken Keyes και µετά µία απλοποιηµένη περιγραφή που έχουµε βρει ευκολότερη στη µνήµη και στη χρήση για τις οµαδικές µας συναντήσεις τα τελευταία χρόνια. Μερικές ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ δίνονται επίσης για κάθε µονοπάτι, ώστε να µας βοηθήσουν να θυµόµαστε ευκολότερα το µονοπάτι. Τελικά υπάρχουν µερικά σχόλια που βασίζονται πάνω στην εξήγηση του Ken Keyes και στην προσωπική µου εµπειρία µέσα από τις οµαδικές συναντήσεις ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια.

ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

Το ΜΟΝΟΠΑΤΙ 1. «Ελευθερώνω τον εαυτό µου από προσκολλήσεις ασφάλειας, απόλαυση ς , και κυριαρχίας που µε κάνουν να προσπαθώ να ελέγχω καταναγκαστικά τις καταστάσεις στη ζωή µου καταστρέφοντας την ηρεµία µου και εµποδίζοντάς µε να αγαπώ τον εαυτό µου και τους άλλους».

Μ.1 απλοποιηµένο – ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑ ΥΤΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΟΜΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΔ ΥΝΗ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ.

Λέξεις κλειδία – ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.

Αυτό το µονοπάτι συνοψίζει τη µέθοδο και το στόχο του συστήµατος των δώδεκα µονοπατιών, δηλώνοντας την απόφαση να ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ από εκείνες τις προσκολλήσεις που µας εµποδίζουν από το να αισθανόµαστε την αγάπη, την ειρήνη και την ανοιχτή στάση που θα µπορούσαµε να έχουµε στη ζωή. Βεβαίως επιτρέπουµε στον εαυτό µας να έχει την ανάγκη αρκετού φαγητού και στέγης ώστε να διατηρήσει µια υγιή ζωή, αλλά πέρα από αυτό, όλες οι επιθυµίες πρέπει να µετατραπούν σε προτιµήσεις. Πρέπει να είµαστε τίµιοι µε τον εαυτό µας και να σκάψουµε βαθιά µέσο στη δοµή της προσωπικότητας και των συνηθειών µας, ώστε να ξεσκεπάσουµε τα κίνητρα των σκέψεων, των πράξεων και των αιτίων της οδύνης µας.

Το πρώτο µονοπάτι είναι επίσης µια έκφραση εµπιστοσύνης για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας. Είναι µια θεϊκή πρόταση που επιβεβαιώνει πως είµαστε αποφασισµένοι να το κάνουµε, άσχετα µε ποιες δυσάρεστες καταστάσεις µιιορέί να συναντήσουµε. Με άλλα λόγια, έχουµε υποφέρει αρκετά βρισκόµενοι στο έλεος αυτών των παλιών καταγραµµένων προγραµµάτων και των προσκολλήσεων και των προβληµάτων που επακολουθούν άσ αυτά, και τώρα είµαστε έτοιµοι να αλλάξουµε τη ζωή µας. Μπορεί να υπάρξει πολλή αντίσταση από εκείνους γύρω µας που έχουν συνηθίσει να παίζουν ορισµένους ρόλους και παιχνίδια µαζί µας. Καθώς προσπαθούµε να ελευθερωθούµε από αυτούς τους ρόλους, οι άλλοι µπορεί να φοβηθούν και να προσπαθήσουν να µας εµποδίσουν. Μπορεί να µας κατηγορήσουν για αναισθησία και αδιαφορία, διότι δεν συγκινούµαστε και δεν λογοµαχούµε µε τον τρόπο που συνηθίζαµε. Μπορεί να προσπαθήσουν να µας στενοχωρήσουν και να ανανεώσουν εκείνα τα παλιά γνώριµα παιχνίδια. Πρέπει να έχουµέ υποµονή και να καταλάβουµε τη θέση τους, το φόβο τους και το κίνητρό τους. Ίσως δεν είναι έτοιµοι να κάνουν αυτή την αλλαγή. Αυτό είναι εντάξει και δεν χρειάζεται να προσπαθήσουµε να τους αναγκάσουµε. Αλλά, ταυτόχρονα, έχουµε κάθε δικαίωµα να κάνουµε αυτή την αλλαγή µέσο µας. Τελικά όλοι θα είναι ευτυχέστεροι και µε περισσότερη αγάπη. Πρέπει να δούµε τους άλλους σαν παιδιά και να παραβλέψουµε τις κατηγορίες και τις εχθρότητές τους, χρησιµοποιώντας ακόµη κι αυτές τις αρνητικές εµπειρίες σαν δοκιµασίες της δύναµης και της αγάπης µας. Το χειρότερο λάθος που µπορεί να κάνουµε είναι να προσπαθήσουµε να αλλάξουµε τους άλλους και να τους κάνουµε να περάσουν από τις αλλαγές που ακριβώς θελουµε να κάνουµε εµείς µέσα µας. Αυτό είναι πολύ συνηθισµένο λάθος ανάµεσα σ’ αυτούς που έχουν ενθουσιαστεί για κάποιον καινούριο δρόµο ή τεχνικές, που αισθάνονται πως θα τους βοηθήσουν. Πριν ακόµη το αποδείξουν στον εαυτό τους, θέλουν να το δοκιµάσουν όλοι οι άλλοι

Αυτό δηµιουργεί πολλή αρνητικότητα ανάµεσα σ’ αυτούς που περιβάλλουν ένα τέτοιο άτοµο και κάνει την επιτυχία ακόµη πιο δύσκολη. Ας συγκεντρωθούµε στο να αλλάξουµε τον εαυτό µας και απλά ας αφήσουµε το παράδειγµά µας να γίνει πηγή έµπνευσης για τους άλλους . . Οσο λιγότερα λέµε και όσο περισσότερα κάνουµε τόσο το καλύτερο.

Ελευθερώνοµαι από τους εθισµούς µου σηµαίνει ότι έλέυθέρωνοµάι από τη µηχανικότητα, από τον αυτόµατο τρόπο σκέψης και δράσης. Για τους περισσότερους από µας η ελευθερία µας περιορίζεται πιο πολύ από τους εσωτερικούς µας φόβους, εθισµούς και προγραµµατισµούς παρά από εξωτερικά εµπόδια. Όλοι ανησυχούν για την απειλή της ελευθερίας τους από εξωτερικές επιρροές όπως είναι οι γονείς, οι σύζυγοι, οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις. Αλλά λίγοι έχουν καταλάβει ότι η πραγµατική ελευθερία είναι εσωτερική. Ότι η µεγαλύτερή µας σκλαβιά είναι ο νους µας που είναι µηχανικά προγραµµατισµένος. Ελευθερία σηµαίνει να είσαι ευτυχής ακόµα κι όταν δεν µπορείς να έχεις αυτό που σου είναι απαραίτητο. Σηµαίνει να αισθάνεσαι ασφάλεια ακόµα κι όταν έχουν χαθεί οι πηγές κάθε ασφάλειας, όπως τα λέφτά, η δουλειά, ή ο σύντροφός σου. Ελευθερία σηµαίνει να αισθάνεσαι την ελευθερία να µην θυµώνεις αν δεν θέλεις να θυµώσεις. Ελευθερία σηµαίνει να έχεις την ικανότητα να µην ανησυχείς όταν λογικά καταλαβαίνεις ότι είναι χαµένος χρόνος και δεν λύνει κσνένσ πρόβληµα. Ελευθερία σηµαίνει ν’ αναπτυχθούµε πέρα από τα όρια που µας βάζουν οι φόβοι µας, τα άγχη µας, και η αρνητική εικόνα που έχουµε για τον εαυτό µας. Σηµαίνει να ελευθερωθούµε τοσο από τον προσωπικό µας προγραµµατισµό ώστε να µπορούµε να βλέπουµε και άλλες απόψεις και να µαθαίνουµε καινούργια πράγµατα στη ζωή, Σηµαίνει ν’ αγαπάµε ακόµα κι όταν οι άλλοι µας εµποδίζουν από το ν’ αποκτήσουµε αυτό που θέλουµε, ή µας µιλάνε αρνητικά. Ελευθερία σηµαίνει απελευθέρωση από την ταύτιση του σώµατος και της προσωπικότητας και ικανότητα να αισθανθούµε την παγκόσµια πνευµατική µας φύση. Πραγµατική ελευθερία σηµαίνει να µπορούµε να ζούµε πάντα στο παρόν – στην παρούσα στιγµή – χωρίς περιορισµούς από σκέψεις για το παρελθόν και το µέλλον.

Οι άνθρωποι εύκολα ξεσηκώνονται για να πολεµήσουν για την απελευθέρωσή τους από την εκµετάλλευση των άλλων, αλλά σπάνια µας ενδιαφέρει να δώσουµε τις απαραίτητες µάχες για να ελευθερωθούµε από τους εσωτερικούς τυράννους, όπως είναι οι συνήθειές µας, οι φόβοι µας, η άγνοια, οι επιθυµίες µας, οι εθισµοί και οι προγραµµατισµοί. Αυτό το µονοπάτι όταν το επαναλαµβάνουµε στο νου επιβεβαιώνει µέσο µας την πεποίθηση Ν’ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΜΑΣ.

 

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 2. «Ανακαλύπτω πως οι προσκολλήσεις που καταδυναστεύουν τη συνείδησή µου δηµιουργούν τη δική µου διαστρεβλωµένη εικόνα του γεµάτου αλλαγή κόσµου ανθρώπων και καταστάσεων γύρω µου»,

Μ. 2 απλοποιηµένο – ΑΝΑΚΑΛ ΥΠΤΩ ΠΩΣ ΟΙ προΣΚΟΜΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ.

Λέξη κλειδί: ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ.

Όταν κυριαρχούµαστε από προσκολλήσεις, αντιλαµβανόµαστε λανθασµένα πολλές καταστάσεις γύρω µας. Οι περισσότεροι από µας τοποθετούνται σε µία συνεχή κατάσταση φόβου και δυσπιστίας από τον προγραµµατισµό, την τηλεόραση και τις εφηµερίδες που γεµίζουν τη συνείδησή µας µε µόνο τα αρνητικά και τροµέρά γεγονότα που συµβαίνουν στον κόσµο. Όταν γεµίζουµε µε καχυποψία, αισθανόµαστε τις προθέσεις των άλλων σκοµη και µε τα αγνότερα κίνητρα σαν απειλή για τις προσκολλήσεις ασφάλειας ή άλλων προσκολλήσεων που έχουµε. Καθένας από µας έχει την εµπειρία της παρεξήγησης από κάποιον που ήταν προκατειλληµένος από κάποια αρνητική κατάσταση. Παρεξήγησαν τελείως τις προθέσεις µας και τις αντιµετώπισαν µε µία αρνητική άποψη. Όταν φοβόµαστε, ο καθένας γύρω µας φαίνεται σαν απειλή, και θα ενεργήσουµε χωρίς αγάπη για να προστατεύσουµε τον εαυτό µας από αυτή τη φανταστική απειλή. Όταν είµαστε προκατειλληµένοι µε την πολιτική, θα δούµε τον κόσµο µέσα από πολιτικά χρωµατισµένους φακούς, ανίκανοι να δούµε οποιοδήποτε άτοµο γι’ αυτό που είναι, συγκεντρώνοντας την προσοχή µας µόνο στο κόµµα που ανήκει.

Όταν ελεγχόµαστε από µία προσκόλληση για σεξουαλική ικανοποίηση, κάθε σχέοή και συνάντηση διαστρεβλώνεται από τις σκέψεις για τον άλλον σαν αντικείµενο απόλαυσης ή σαν απειλή για την απόλαυσή µας ή σαν χωρίς ενδιαφέρον. Δεν βλέπουµε κανέναν γι’ αυτό που είναι, δηλαδή σαν µια εξελισσόµενη ψυχή που καταλαµβάνει προσωρινά ένα ορισµένο σώµα και µία προσωπικότητα. Όταν δεν αισθανόµαστε ασφαλείς µέσα µας, τότε δεν θα µπορέσουµε να είµαστε ανοιχτοί και να αγαπάµε τους γύρω µας. Είτε θα αποσυρθούµε είτε θα δηµιουργήσουµε µία µεγάλη ψεύτικη βιτρίνα αυτοπεποίθησης και επιθετικής συµπεριφοράς ώστε να προστατευτούµε. Όλες αυτές οι µανούβρες δηµιουργούν µόνο οδύνη για όλους και µας κρατούν φυλακισµένους στην φανταστική µας άποψη για όσα συµβαίνουν γύρω µας.

Έτσι ο σκοπός που επαναλαµβάνουµε εσωτερικά αυτή την επιβεβαίωση στις κατάλληλες περιστάσεις είναι να προσπαθήσουµε να πάµε πιο βαθιά µέσα στο νου µας και ν’ ανακαλύψουµε αν βλέπουµε τον κόσµο και τους ανθρώπους γύρω µας όπως είναι ή ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ. Έχουµε την τάση να αντιλαµβανόµαστε, ν’ αξιολογούµε και να κρίνουµε τον κόσµο γύρω µας σε σχέση µε τους εθισµούς, τους προγραµµατισµούς, τους φόβους και τις συνήθειές µας. Συχνά αυτό που βλέπουµε στους άλλους είναι ο εαυτός µας. Αυτό που πολλές φορές µας ενοχλεί σε κάποιον άλλον είναι αυτό που µας θυµίζει κάτι στο δικό µας εαυτό και το οποίο δεν µπορούµε να δεχτούµε ή δεν θέλουµε να δούµε.

Υπάρχει η ιστορία για τον αισιόδοξο και τον απαισιόδοξο και πως βλέπουν µισό ποτήρι νερό. Ο αισιόδοξος το βλέπει µισογεµάτο και ο απαισιόδοξος µισοάδειο. Ο απαισιόδοξος βλέπει ένα πρόβληµα σε κάθε ευκαιρία και ο αισιόδοξος βλέπει µια ευκαιρία σε κάθε πρόβληµα. Ένας άνθρωπος µε µανία για την καθαριότητα θα δει αµέσως κάτι που δεν είναι καθαρό µέσο σ’ ένα δωµάτιο, ενώ κάποιος που δίνει σηµασία στο πόσα χρήµατα έχει ο άλλος θα δει τι κοστίζει κάθε αντικείµενο µέσο στο δωµάτιο, άλλος θα προσέξει τα βιβλία που διαβάζει ένας άνθρωπος, ένας άλλος τι ρούχα φοράει Άλλος πάλι θα παρατηρήσει τι είδους φυτά υπάρχουν, ενώ κάποιος άλλος θα προσέξει τον ήλιο που λάµπει µέσα στο δωµάτιο. Ο καθένας µας έχει την τάση να βλέπει αυτό που τον ενδιαφέρει, αυτό που έχει αξία γι’ αυτόν, και δεν παίρνει είδηση για όλα τ’ άλλα.

Ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι αποτυχηµένος στη ζωή θα βλέπει µόνο τις αποτυχίες του και δεν θα είναι σε θέση ν’ αναγνωρίσει ή να δεχτεί τις επιτυχίες του σαν αληθινές. Ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι οι άλλοι τον δέχονται ή τον αγαπούν θα ερµηνεύσει κάθε πράξη και λέξη των άλλων σαν µια µορφή απόρριψης, και θ’ αγνοήσει τελείως την αγάπη και την παραδοχή που του δείχνουν. Έχουµε την τάση να βλέπουµε µόνο αυτό που ενισχύει τα τωρινά µας πιστεύω και ν’ αγνοούµε κάθε γεγονός της εξωτερικής πραγµατικότητάς µας που δεν ταιριάζει µε την προκαθορισµένη εικόνα που έχουµέ για τον εαυτό µας και τον κοσµο γύρω µας.

Επαναλαµβάνουµε αυτή τη δεύτερη επιβεβαίωση για ν αφυπνίσουµε την ικανότητα της διάκρισης ώστε να λειτουργήσει έτσι ο νους µας να µπορούµε ν’ ανακαλύψουµε σε ποιες περιπτώσεις παραποιούµε αυτά που γίνονται γύρω µας, δηµιουργώντας για τον εαυτό µας άσκοπη δυστυχία. Αυτή η δουλειά χρειάζεται θάρρος, εξάσκηση, ειλικρίνια και υποµονή, αλλά η ανταµοιβή θα είναι µεγαλύτερη διαύγεια και αρµονία στο περιβάλλον, ηρεµία στο νου και αυτογνωσία.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 3. «Καλωσορίζω την ευκαιρία (αν και οδυνηρή) που µου προσφέρει η ζωή κάθε στιγµή να συνειδητοποιήσω τις προσκολλήσεις που πρέπει να επαναπρογραµµατίσω για να ελευθερωθώ από τις συναισθηµατικές µου δοµές που µε κάνουν να ενεργώ σαν ροµιιοτ». Μ.3 Απλοποιηµένο – ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΠΟΙΕΣ ΠΡΟΣΚΟΜΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΤΟΥΝ.

Λέξεις κλειδιά: ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η ζωή είναι ο δάσκαλος, ο οδηγός σ’ αυτό το µονοπάτι που οδηγεί σε ανώτερα επίπεδα συνείδητότητας. Εδώ επίσης βρίσκεται το κλειδί που αφορά το πώς να αρχίσει κανείς τη διαδικασία της δουλειάς πάνω στις προσκολλήσεις. Συχνά στην αρχή, είναι κανείς σε σύγχυση και δεν ξέρει µε ποια προσκόλληση ν’ αρχίσει Είναι πολύ απλό. Αν κρατάει κανείς ηµερολόγιο ή δουλεύει µε το ερωτηµατολόγιο όπως συστήσαµε, ή απλώς παρατηρεί την εµπειρία του, θα συνειδητοποιήσει ορισµένες επαναλαµβανόµενες καταστάσεις οδύνης ή δυσάρεστων συναισθηµάτων. Αυτά είναι τα µηνύµατα ή συµπτώµατα πως υπάρχει κάποια προσκόλληση.

Αν έχουµε σοβαρότητα γι’ αυτή τη διαδικασία µετασχηµατισµού, θα καλωσορίσουµε κάθέ τέτοιο εµπειρία, ακόµη κι αν είναι οδυνηρή, σαν ευκαιρία για να ανακαλύψουµε µία προσκόλληση που περιορίζει τη συνειδητότητά µας (Μ.2) και να ελευθερωθούµε από αυτή την προσκόλληση (Μ.1). Έτσι όταν βρισκόµαστε σε δύσκολες καταστάσεις, αρχίζοντας να παθαίνουµε κατάθλιψη και να ρίχνουµε το φταίξιµο στους ανθρώπους γύρω µας και στην κοινωνία, ας επαναλάβουµε το µονοπάτι 3, ας καλωσορίσουµε την εµπειρία σαν δάσκαλο και ας επανεπιβεβαιώσουµε την απόφασή µας να ανακαλύψουµε και να ελευθερωθούµε από την προσκόλληση που υπάρχει

Μ’ αυτό τον τρόπο, η ζωή γίνεται πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική. Τελικά έχουµε µία αποτελεσµατική µέθοδο για να µετασχηµατίσουµε την οδύνη και την αρνητικότητα σε κάτι θετικό. Όταν χαλάει ένα µηχάνηµα, αντί να στενοχωρηθούµε, µπορούµε να το δούµε σαν µια ευκαιρία να καταλάβουµε πως έχουµε προσκολληθεί σαν να λειτουργεί τέλεια το µηχάνηµα, πως έχουµε προσκολληθεί στο να µην κάνουµε πολλή χειρωνακτική εργασία, πως έχουµε προσκολληθεί στο χρόνο που τώρα χάνουµε και πως έχουµε συναισθήµατα ανεπάρκειας διότι δεν ξέρουµε πώς να επιδιορθώσουµε το µηχάνηµα εµείς οι ίδιοι Κανονικά γινόµαστε αρνητικοί, στενοχωριόµαστε, θυµώνουµε στο µηχάνηµα και πιθανώς σε κάθε αθώο που µπορεί να πέσει στο πεδίο βολής µας. Θα προσπαθούσαµε να ρίξουµε το φταίξιµο αλλού, οπουδήποτε παρά στον εαυτό µας. Αλλά τώρα µε τη βοήθεια αυτού του µονοπατιού, και του επόµενου, µπορούµε να δεχτούµε την κατάσταση και να την καλωσορίσουµε σαν µία ευκσιρίο να ασκήσουµε εσωτερική ειρήνη και ικανοποίηση ή τουλάχιστον να ανακαλύψουµε ποιες προσκολλήσεις µας κάνουν να ταραζόµαστε. Από πρακτική άποψη ο νους µας θα έχει περισσότερη διαύγεια και ηρεµία και µεγαλύτερη ικανότητα να λύσει το πρόβληµα που παρουσιάστηκε. Μπορούµε να διορθώσουµε εµείς οι ίδιοι το µηχάνηµα µέσω καθαρής λογικής και διορατικής σκέψης. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε την ευκαιρία αυτή για να καλλιεργήσουµε ταλέντα που είχαµε αρνηθεί στον εαυτό µας προηγουµένως. Πιθανώς το µηχάνηµα θα αρχίσει µάλιστα να λειτουργεί τόσο µυστηριωδώς όπως χάλασε, διότι έχουµε περάσει τη δοκιµασία και δεν έχουµε χάσει την υποµονή και την ηρεµία µας.

Ένα άλλο παράδειγµα µπορεί να είναι η εµπειρία µιας κατάστασης στην οποία το αγαπηµένο µας πρόσωπο έχει στρέψει την προσοχή του σε κάποιον άλλον. Το πιο πιθανό είναι πως το αγαπηµένο µας πρόσωπο στην πραγµατικότητα δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το άλλο πρόσωπο αλλά όπως εκφράστηκε στο Μονοπάτι 2 οι προσκολλήσεις µας διαστρεβλώνουν την αντίληψή µας για την πραγµατικότητα της κατάστασης. Στο παρελθόν η αντίδρασή µας θα ήταν να αισθανθούµε πληγωµένοι, να φοβηθούµε πως θα χάσουµε αυτό το αντικείµενο οσφάλειας, αυτή τήν απόλαυση ή το συναίσθηµα κυριαρχίας και ίσως να νιώσουµε ζήλεια και θυµό. Με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατή η ζήλεια όταν το κίνητρο είναι καθαρή αγάπη άνευ όρων. Όταν αγαπάµε κάποιον για αυτό που είναι, θέλουµε να κάνει αυτό που του δίνει ικανοποίηση και ευτυχία. Αισθανόµαστε πληγωµένοι, ζηλεύουµε ή θυµώνουµε µόνο όταν οι δικές µας προσκολλήσεις βρίσκονται στον κίνδυνο να µην εκπληρωθούν. Με τη χρήση των µονοπατιών 1, 2 και 3 καλωσορίζουµε αυτό το µάθηµα που µας προσφέρει η ζωή, ώστε ν’ ανακαλύψουµε ποια προσκόλληση µας κάνει να αισθανόµαστε φόβο και ζήλεια εκείνη τη στιγµή, και να καθησυχάσουµε τον εαυτό µας πως είµαστε πλήρεις µέσα στον εαυτό µας και δεν υπάρχει πραγµατική ανάγκη για φοθο απλώς κατευθυνόµαστε από τις προσκολλήσεις µας. Μ’ αυτό τον τρόπο η εµπειρία γίνεται µια ευκαιρία να αναπτύξει κανείς µέγαλύτερη συναισθηµατική ωριµότητα και περισσοτερη αυτοπεποίθηση, επανεπιβεβαιώνοντας την αληθινή φύση της ψυχής µας σαν ένα πλήρες ον, είτε έχουµε την ασφάλεια µιας σχέσης, είτε όχι

Αυτό που είναι πνευµατικά πρακτικό είναι επίσης πρακτικό και στα άλλα επίπεδα της ύπαρξης. Τα συναισθήµατα ζήλειας και πίκρας, µόνο θα µας αποξενώσουν από τον σύντροφό µας, προκαλώντας πολλή αρνητικότητα καθώς η σύγκρουση πραγµατώνει πιο βέβαια και πιο γρήγορα το χωρισµό που φοβόµαστε. Ακόµη και αν ο σύντροφός µας δεν ενδιαφερόταν για κάποιον άλλο ή δεν είχε απογοητευτεί από τη δική µας σχέοή, οι αρνητικές συγκρούσεις που θα προκληθούν από εκείνα τα συναισθήµατα ζήλειας, φόβου, άγχους και θυµού θα αµαυρώσουν οπωσδήποτε τη σχέοή µας.

Πολλά από τα ΜΑΘΗΜΑΤ Α ΤΗΣ ΖΩΗΣ προκαθορίζονται από παρελθούσες σκέψέκ, λόγια, και πράξεις (ΚΑΡΜΑ) αλλά έχουµε την ελεύθερη βούληση ή να αντιδράσουµε σύµφωνα µε τις προσκολλήσεις µας και να χάσουµε το µάθηµα κάνοντάς το απαραίτητο να το ξανασυναντήσουµε, ή να ελευθερωθούµε από τα δεσµά των προσκολλήσεων, να αποκτήσουµε περισσότερη αυτοπεποίθηση και να περάσουµε τη δοκιµασία εφόσον έτσι η επανάληψή της δεν είναι πια απαραίτητη.

Όταν έχουµε µια τέτοια στάση, η ζωή γίνεται πολύ πιο ευτυχισµένη και ενδιαφέρουσα. Ξαφνικά δεν υπάρχει φόβος γιατί δεχόµαστε µε χσρά τα µαθήµατα. Δεν υπάρχει πικρία γιατί µεταχειριζόµαστε τις εµπειρίες µας σαν µαθήµατα και αισθανόµαστε ευγνωµοσύνη γι’ αυτούς που µας διδάσκουν µε το να δυσκολεύουν τα πράγµατα για µας. Δεν υπάρχει αγωνία γιατί κάθε εµπειρία είναι απλώς µια δοκιµασία, µια ευκαιρία ν’ αναπτύξουµε εσωτερική δύναµη και να ξπεράσουµε φόβους, αδυναµίες και προσκολλήσεις. Αυτός που µπορεί να δεχτεί αυτή τη θεωρία και να την εφαρµόσει στη ζωή του, έχει βρει τη µισή λύση όλων του των προβληµάτων. Γιατί θα πάψει ν’ αποφεύγει τα προβλήµατά του, θα πάψει να περιµένει ν’ αλλάξουν οι άλλοι και να του λύσουν τα προβλήµατά του. Θ’ αρχίσει να ψάχνει να βρει γιατί έχει αυτό το πρόβληµα. Τι κάνέι ο ίδιος ή τι δεν κάνει που δηµιουργεί αυτό το πρόβληµα, και το πιο σηµαντικό απ’ όλα, τι µπορεί να µάθει οσ’ αυτό το πρόβληµα.

ΑΚΡΙΒΩΣ Ο, ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 4. «Θυµάµαι πάντα πως έχω ό,τι χρειάζοµαι για να απολαύσω το εδώ και το τώρα µου, εκτός αν αφήνω τη συνειδητότητά µου να κυριαρχείται από απαιτήσεις και προσδοκίες που βασίζονται στο νεκρό παρελθόν ή το φανταστικό µέλλον».

Μ. 4 Απλοποιηµένο – Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΑΝ ΕΙΜΑΙ Δ ΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΚΟΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ.

Λέξεις κλειδιά: ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.

Για πολλούς αυτό το µονοπάτι είναι µερικές φορέτ; πολύ δύσκολο να το πιστέψουµε. Μπορεί να έχουµε µεγάλη αµφιβολία σε ορισµένες περιστάσεις, πως η ζωή µας δίνει ακριβώς αυτό που χρειαζόµαστε εκείνη τη στιγµή. Για να µπορέσουµε να καταλάβουµε αυτή την πολύ σηµαντική αλήθεια, χρειάζεται να ευρύνουµε τη συνειδητότητά µας και -να βαθύνουµε την πίστη µας. Μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβουµε γιατί χρειαζόµαστε ορισµένες δύσκολες εµπειρίες σε µία δεδοµένη στιγµή. Αλλά αν βλέπαµε τη ζωή µας από τη σκοπιά και του παρόντος και του µέλλοντος θα καταλαβαίναµε πως αυτό που περνάµε τώρα είναι ένα πολύ απαραίτητο βήµα σε ολόκληρη τη διαδικασία της ανάπτυξής µας. Θα δούµε πως µαθαίνουµε και γινόµαστε δυνατότεροι και αποκτάµε µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτάρκεια µέσα από τέτοιες δοκιµασίες και δύσκολες καταστάσεις.

Ελκύουµε στον εαυτό µας ακριβώς εκείνες τις εµπειρίες που χρειαζόµαστε, για να µπορέσουµε να κάνουµε το επόµενο βήµα στη διαδικασία της ανάπτυξής µας. Αν κάποιος µας κακοµεταχειρίζεται µε κάποιον τρόπο, αυτό ακριβώς έίνσ: ό,ΤΙ χρειαζόµαστε εκείνη τη στιγµή ώστε να καταλάβουµε τον εαυτό µας βαθύτερα µέσω των µονοπατιών 1, 2 και 3.

Συχνά όταν η παρούσα µας εµπειρία είναι ευχάριστη ή τουλάχιστον χωρίς αρνητικούς παράγοντες, τισρ’ όλα αυτά εξακολουθούµε να µην είµαστε ευτυχισµένοι ή ήρέµοι γιατί ο νους µας κυριαρχείται από την ανάµνηση παλιών αρνητικών εµπειριών ή τη φαντασίωση µελλοντικών προβληµάτων. Πολύ-πολύ λίγα προβλήµατα υπάρχουν πραγµατικά στο παρόν. Αν ερωτηθείτε αυτή τη στιγµή αν έχετε προβλήµατα, ο νους σας θα ψάξει στο παρελθόν και στο µέλλον για να ανακαλύψουµε τις πλευρές της ζωής σας που δεν είναι όπως τις θέλετε να έίνσι. Αλλά έχετε τάχα πρόβληµα ΤΩΡΑ Α ΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ; Υπάρχει µια τίγρη εκεί έτοιµη να σας χυµήξει και να σας φάει; Υπάρχει κανένας κλέφτης µέσα στο δωµάτιό σας που κλέβει την περιουσία σας, βρίσκεται η ζωή σας σε κίνδυνο, πεθαίνετε της πείνας, ή από κρύο; Αν βρίσκεστε µέσα σε µία τόσο ασφαλή κατάσταση ώστε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο, τότε είναι απίθανο πως έχετε πραγµατικό πρόβληµα την παρούσα στιγµή. Αν απαντήσατε ναι, τότε έχετε προβλήµατα, αλλά είναι περισσότερο πιθανό πως αφήνετε τη συνειδητότητά σας να κυριαρχείται από την ανάµνηση παρελθόντων προβληµάτων ή το φόβο µελλοντικών.

‘Αλλη µία πλευρά της κατανόησης πως η παρούσα στιγµή µας δίνει ακριβώς όσα χρειαζόµαστε, έχει να κάνει µε το ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΚΑΡΜΑ. Σύµφωνα µ’ αυτή την ιδέα, οι εµπειρίες της ζωής µας καθορίζονται από τον τρόπο που έχουµε σκεφτεί, µιλήσει και δράσει στο παρελθόν. Οι κσλέτ; πράξεις φέρνουν καλά αποτελέσµατα. Οι εγωιστικές πράξεις και σκέψεις φέρνουν την ίδια µορφή κακής µεταχείρισης από τους άλλους. Οι βλαβερές πράξεις προκαλούν το ίδιο είδος κακού σ’ εκείνον που τις κάνει Μπορεί να το βρούµε δύσκολο να καταλάβουµε πως αυτά που έχουµε κάνει στο παρελθόν έχουν δηµιουργήσει την παρούσα αρνητική εµπειρία. (Ούτε καν αναρωτιόµαστε γι’ αυτό όταν πρόκειται για µία θετική εµπειρία). Δύο παράγοντες κάνουν την κατανόηση της αιτίας δύσκολη. Πρώτον, πραγµατικά δεν θέλουµε να δούµε την αλήθεια για τον εαυτό µας και τα κίνητρά του, κι έτσι δεν ψάχνουµε πολύ βαθιά ή τίµια για την αιτία της παρούσας εµπειρίας µας. Δεύτερο, η έννοιά µας του χρόνου και της µνήµης είναι πολύ µικροπρόθεσµη. Με δυσκολία θυµόµαστε αυτά που κάναµε πέρυσι τον ίδιο καιρό. Πώς να θυµόµαστε πράξεις που µπορεί να κάναµε πολλά χρόνια πριν; Επίσης είναι πολύ πιθανό πως µε την έννοια της µετενσάρκωσης µπορεί να είχαµε κάνει ορισµένες πράξεις ενώ βρισκόµασταν σε άλλα σώµατα και προσωπικότητες, και πληρώνουµε γι’ αυτές τις πράξεις αυτή τη στιγµή.

Είναι δυνατό να θεωρήσουµε αυτή την Καρµική επιστροφή σκέψεων, λόγων και πράξεων σαν τιµωρία ή σαν µία ευκαιρία για να δούµε πού είµαστε ατελείς και χρειάζεται να µεγαλώσουµε και να αλλάξουµε. Η εµπειρία δεν µπορεί να αποφευχτεί αλλά η αντίδρασή µας υπόκειται στην ελεύθερη βούλησή µας. Μπορούµε να γίνουµε περισσότερο αρνητικοί και πικραµένοι και να κατηγορήσουµε τον κόσµο κι ακόµη και το Θεό για τη δυστυχία µας ή µπορεί να δεχτούµε πως η ζωή µας δίνει ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ αυτή τη στιγµή ώστε να τελειοποιήσουµε την προσωπικότητά µας και να γίνουµε περισσότερο ευτυχισµένοι και γεµάτοι αγάπη.

Για παράδειγµα, ο ή η σύζυγός µας ή το παιδί µας µπορεί να πεθάνει Είναι πολύ πιθανό, εφόσον κάθε ζωντανό ον πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη σήµερα, είναι σίγουρο πως θα πεθάνει µέσα στα επόµενα εκατό χρόνια. Κάθε άνθρωπος που ξέρουµε θα πεθάνει αργά ή γρήγορα, ακόµα και το σώµα που έχετε τωρσ. Και τκιρ’ όλα αυτά όταν κάποιος εγκαταλείψει το σωµο του γογγύζουµε και θρηνούµε σαν να συνέβη κάτι τροµερό και απροσδόκητο. Μήπως νοµίζαµε πως αυτό το σώµα που ονοµάζαµε σύζυγο θα κρατούσε για πάντα; Θα µπορούσαµε κάλλιστα να δεχτούµε ακριβώς τώρα ότι οι άνθρωποι που αγαπάµε περισσότερο στον κόσµο καταλαµβάνουν σωµατα που κάποια µέρα θα ξαναγυρίσουν στη γη, Τώρα όταν κάποιος εγκαταλείψει το σώµα του, έχουµε πολλές εκλογές ως προς το πώς θα αντιδράσουµε. Μπορούµε να πικραθούµε, να πληγωθούµε, να πάθουµε κατάθλιψη και να θυµώσουµε µε το Θεό που µας έχει προδώσει και άφησε το αγαπηµένο µας πρόσωπο να πεθάνει Μπορούµε να βυθιστούµε σε οίκτο προς τον εαυτό µας, και σε απελπισία και να ελκύσουµε καρκίνο και να εγκαταλείψουµε το σώµα µας διότι δεν έχουµε πλέον λόγο να ζούµε. Ή µπορούµε γρήγορα να βρούµε κάποιον άλλον να γεµίσει το κενό και την ανασφάλεια που δηµιουργήθηκε από την εξαφάνιση του σώµατος στο οποίο είχαµε προσκολληθεί. Ή µπορούµε να χρησιµοποιήσουµε αυτή την εµπειρία για να αυξήσουµε την πίστη µας στο Θεό και στην αιώνια φύση της Ψυχής µας γνωρίζοντας πως κανένας δεν «τιέθσνέ» παρά µόνο ένα πνεύµα εγκατέλειψε τη φυλακισµένη του κατάσταση µέσο σε ένα υλικό σωµο. Μπορούµε να χρησιµοποιήσουµε αυτή την ευκαιρία για να γίνουµε συναισθηµατικά δυνατότεροι και περισσότερο αυτάρκεις. Μπορούµε να βρούµε νέο ενδιαφέροντα στη ζωή και να αφιερώσουµε τις ενέργειές µας πιο έντονα στην ανακάλυψη του ποιος είµαστε µέσο µας. Μπορούµε να στρέψουµε τις ενέργειές µας προς την ωφέλεια της κοινωνίας. Εδώ υπάρχουν πολλές δυνατότητες και η εκλογή είναι δική µας, αλλά η ίδια η εµπειρία ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ Ο,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.

Όταν συνεχώς υπενθυµίζουµε στον εαυτό µας αυτό το µονοπάτι, µαθαίνουµε να συντονιζόµαστε διαισθητικά µε κάθε καινούρια κατάσταση µε µία φρεσκάδα και αυθορµητισµό που είναι δυνατός µονο όταν ο νους είναι απελευθερωµένος από το παρελθόν και το µέλλον. Όταν σχηµατίζουµε προσδοκίες µιας συγκεκριµένης στιγ-

. µής ή εµπειρίας, θα αισθανόµαστε πάντα προδοµένοι απ’ αυτή την εµπειρία. Πρέπει να είχατε την εµπειρία του να σας διηγηθεί κάποιος φίλος πόσο θαυµάσιο και συναρπαστικό ήταν κάποιο κινηµατογραφικό έρνο, και τοτε, όταν θελήσατε να το δείτε µε τις προσδοκίες σας στο νου, χάλασε, και δεν το ευχαριστηθήκατε. Οι προσδοκίες σας το σκότωσαν για σας, ενώ το άτοµο δίπλα σας που το είδε χωρίς προσδοκίες το απόλαυσε πλήρως. Με τον ίδιο τρόπο, πολλοί «καλλιεργηµένοι» άνθρωποι που νοµίζουν πως έχουν αναπτύξει µια ορισµένη «έυοισθήσίσ» σε κάποιον τοµέα όπως η µουσική, η τέχνη ή ο χορός δεν µπορούν πλέον να εκτιµήσουν απλές καλλιτεχνικές εκφράσεις που µπορεί να συναντήσουν, διότι τις συγκρίνουν µε προσδοκίες που έχουν δηµιουργήσει στο νου τους βάσει περασµένων εµπειριών, αντί απλά να χαρούν όσα τους δίνει η ζωή εκείνη τη στιγµή.

Η ικανοποίηση και η ευγνωµοσύνη είναι ιδιότητες του νου που µπορούν και χρειάζεται να καλλιεργηθούν. Έχουµε τόσα πολλά για τα οποία πρέπει να είµαστε ευγνώµονες. Συνήθως σκεφτόµαστε αυτά που δεν έχουµε και σπάνια συνειδητοποιούµε πόσα έχουµε. Ένα ταξίδι στην lνδία, την Αιθιοπία ή τη Σοµαλία θα µας γιάτρευε από την αγνωµοσύνη µας. Έχουµε τόσους πολλούς λόγους για να είµαστε ευτυχισµένοι, κι όµως ο νους µας στρέφεται στη µοναδική αιτία που έχουµε για να µην είµαστε ευτυχισµένοι Είναι αυτό που ο Ken Keys ονοµάζει πε:ρίπτωση του κουνουπιού. Αν υπάρχουν δέκα κουνούπια µέσα στο δωµάτιο και σκοτώσουµε τα εwέα δεν θα µπορούµε να ησυχάσουµε εξαιτίας του δέκατου. Έτσι αν θέλουµε δέκα πράγµατα και αποκτήσουµε τα εννέα, αντί να είµαστε ευτυχισµένοι που έχουµε τα εννέα, είµαστε δυστυχισµένοι γιατί δεν έχουµε το δέκατο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε φαγητό, ούτε νερό, ούτε ρούχα, για να µη µιλήσουµε για σπίτια, αυτοκίνητα, κρεβάτια, τρεχούµενο νερό για να πλένονται, δέντρα, λουλούδια, φίλους, χρήµατα, δουλειά, υγεία και το κυριοτέρο ένο καθαρό νου για να χαρούν αυτά τα πράγµατα και να είναι ευγνώµονες και να δοξάζουν το δηµιουργό για όλα αυτά. Αν κάθε µέρσ σκεφτόµαστε τα πράγµατα για τα οποία θα έπρεπε να είµαστε ευγνώµονες θα παύαµε να χάνουµε το σωστό µονοπάτι προς την ανώτερη συνειδητότητα.

 

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 5 «Πσίρνω πλήρη ευθύνη εδώ και τώρα για κάθε µου εµπειρία, διότι αυτό που δηµιουργεί τις πράξεις µου και επηρεάζει τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω µου, είναι ο δικός µου προγραµµατισµός».

Μ.5 Απλοποιηµένο

-Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ, ΤΟΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΤΑ ΛOΓlA ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΣΕ ΜΕΝΑ.

Λέξεις κλειδιά: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Αν πιστεύουµε πως ο κόσµος είναι γεµάτος κλέφτες, θα συναντήσουµε κλέφτες. Αν πιστεύουµε πως οι άνθρωποι είναι εγωιστές και άκαρδοι, αυτό θα είναι το είδος των ανθρώπων που θα συναντήσουµε. Αν πιστεύουµε πως οι άνθρωποι έχουν καλωσύνη και αγάπη, θα προσελκύσουµε αυτή τη συµπεριφορά από τους ανθρώπους. Στην πραγµατικότητα ο νους είναι ένας προβολέας που προβάλλει την τιρονµστικοτήτά του πάνω στον καθρέφτη αυτού που ονοµάζουµε «σρονµοτικοτήτά». Αυτό του οποίου έχουµε εµπειρία στον κόσµο γύρω µας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντανάκλαση των σκέψεων, λόγων, πράξεων, επιθυµιών και πεποιθήσεων που έχουµε τώρα και που είχαµε στο παρελθόν. Σύµφωνα µε τον Ken Keyes «ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΓ ΑΠΗ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓ ΑΠΗ. ΕΝΑ ΕΧΘΡΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΧΘΡΙΚΟ ΚΟΣΜο. Καθένας που συναντάς είναι ο καθρέφτης σου».

Πρέπει να δεχτούµε πως είµαστε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ ΤΙΚΟΤΗΤ ΑΣ της οποίας έχουµε εµπειρία. Πως ο νους µας είναι σαν ραδιοφωνικός ποµπός που στέλνει σήµατα στους άλλους να αντιδράσουν απέναντί µας µε τον τρόπο που αντιδρούν. Καθώς αλλάζουµε τα σήµατα που στέλνουµε αλλάζοντας τα πιστεύω µας, τις σκέψεις µας, τα λόγια µας, και τις πράξεις µας, τότε η εικόνα που προβάλλουµε στον καθρέφτη ή η πραγµατικότητα θα αλλάξει επίσης. Είχαµε τη δύναµη να δηµιουργήσουµε την πραγµατικότητα της εµπειρίας µας και τώρα έχουµε τη δύναµη να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤ Α ΜΑΣ. Αυτή η αλλαγή πραγµατικότητας µπορεί να επιτευχθεί ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ, µέσω συνειδητής παρατήρησης και µετασχηµατισµού των προσκολλήσεων και των συνηθειών µας.

Θυµίζοντας στον εαυτό µας αυτό το µονοπάτι, βοηθάει να αποφύγουµε τη συνήθεια να κατηγορούµε τους άλλους σπαταλώντας χρόνο και ενέργεια, όπως την κυβέρνηση, τον ή τη σύζυγό µας, τα παιδιά µας, την κοινωνία, τον καιρό ή ακόµη και το Θεό για τα προβλήµατα και τις καταστάσεις που έχουµε εµείς οι ίδιοι δηµιουργήσει. Αν κατηγορούµε τους άλλους, όχι µόνο έχουµε λάθος στην κατανόησή µας, αλλά είµαστε αβοήθητοι να αλλάξουµε τις καταστάσεις διότι πιστεύουµε πως η αιτία της πραγµατικότητάς µας είναι οι άλλοι, και ο µόνος τρόπος να αλλάξουµε την πραγµατικότητά µας είναι ν’ αλλάξουµε τους άλλους αλλά αυτό είναι αδύνατο. Τώρα µπορούµε να ξυπνήσουµε από αυτό τον εφιάλτη και να καταλάβουµε πως εµείς έχουµε δηµιουργήσει τα βάσανά µας. Αυτά είναι τα δυσάρεστα νέα. Τα ευχάριστα νέα είναι πως εφόσον εµείς τα δηµιουργήσαµε, µπορούµε τώρα να σταµατήσουµε να δηµιουργούµε οσο δεν µας αρέσουν και να δηµιουργήσουµε αυτά που µας αρέσουν. Δουλεύοντας µε τα ερωτηµατολόγια που παραθέσαµε στο 40 κεφάλαιο θα βοηθηθούµε πολύ στο να κστονοήοουµέ µέσω ποιών πιστεύω. κινήτρων, προσκολλήσεων και αποστροφών έχουµε δηµιουργήσει την παρούσα µας πραγµατικότητα.

Έτσι αν βρίσκουµε ότι οι άνθρωποι µας απορρίπτουν, µπορεί να είναι απλώς η δικιά µας απόρριψη του εαυτού µας που αντανακλάται στον άλλον. Όταν αρχίσουµε να δεχόµαστε και ν’ αγαπάµε και να σεβόµαστε τον έσυτο µας, τότε και οι άλλοι θ’ αρχίσουν να µας αγαπάνε και να µας δέχονται και να µας σέβονται περισσότερο. ‘Οταν πιστεύουµε ότι µπορούµε να πετύχουµε, τότε θα δούµε την επιτυχία στη ζωή µας. ‘Οταν πιστεύουµε ότι µπορούµε να είµαστε ευτυχείς και υγιείς, τότε θα έχουµε και ευτυχία και υγεία. Ο κόσµος γύρω µας είναι απλώς µια αντανάκλαση του τι πιστεύουµε για τον εαυτό µας, για τους άλλους και την φύση του ίδιου του κόσµου.

Δεν είναι µόνο τα πιστεύω µας που αντανακλώνται στον καθρέφτη της ζωής, αλλά επίσης η συµπεριφορά και οι πράξεις µας. Ο εγωισµός αντανακλάται σαν εγωισµός. Η έλλειψη σεβασµού προς τους άλλους σαν έλλειψη σεβασµου από τους άλλους προς εµάς. Αλλά επίσης η έλλειψη σεβασµού του εαυτού µας αντανακλάται από τους άλλους σαν έλλειψη σεβασµού από αυτούς προς εµάς. Η επιθετικότητα µας, µας έρχεται πίσω σαν επιθετικότητα από τους άλλους. Η προσπάθεια να ελέγχουµε τους άλλους αντανακλάται στην προσπάθειά τους να µας αντισταθούν ή και οκοµο να µας ελέγξουν αυτοί. Αυτά λέγονται παιχνίδια δύναµης που συνήθως παίζονται ανάµεσα σε γονείς και παιδιά, ανάµεσα σε ανθρώπους που έχουν κάποια στενή σχέοή, και σε διάφορες καταστάσεις στην δουλειά.

Αυτό που µας ενοχλεί περισσότερο στην συµπεριφορά των άλλων είναι συνήθως η αντανάκλαση κάποιας ιδιότητας που έχουµε µέσα µας αλλά δεν µπορούµε να δούµε ή δεν θέλουµε να δεχτούµε. Γι’ αυτό αν κάνουµέ ένσ κατάλογο αυτών που µας ενοχλούν περισσότερο στους άλλους, µπορεί να µας βοηθήσει ν’ ανακαλύψουµε τι είναι αυτό που χρειάζεται ν’ αλλάξουµε µέσα µας. Από την άλλη µεριά, το να παρατηρήσουµε τι είναι αυτό που θαυµάζουµε ή σεβόµαστε στους άλλους µπορεί να µας βοηθήσει να καταλάβουµε τις θετικές ιδιότητες που έχουµε έρθει στην γη για να καλλιεργήσουµε ακόµη περισσότερο.

 

ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 6 «Δέχοµο: τον εαυτό µου πλήρως εδώ και τώρα και έχω συνειδητή εµπειρία όσων αισθάνοµαι, σκέπτοµαι, λέω και κάνω (περιλαµβάνοντας τις συναισθηµατικά βασισµένες προσκολλήσεις µου) σαν απαραίτητο µέρος της ανάπτυξής µου σε µία ανώτερη συνειδητότητα.

Μ.6 Απλοποιηµένο

-ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΩ ΣΕ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ Δ ΥΝΑΜΕΙΣ.

Λέξεις κλειδιά: ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΛΗΡΩΣ

Αυτή είναι µία πολύ σηµαντική πλευρά των µονοπατιών. Πολλοί από µας πέφτουµε µέσα στήν παγίδα του µίσους για τον εαυτό µας και της απόγνωση ς όταν αρχίσουµε να συνειδητοποιούµε ποια ήταν τα κίνητρά µας όλα αυτά τα χρονιο πόσο εγωιστές, αδύναµοι και ανασφαλείς υπήρξαµε. Δεν µας αρέσει καθόλου να δούµε πιο κσθσρά γιατί δρούσαµε µε τους τρόπους εκείνους. Δεν είµαστε ευτυχισµένοι µε την πραγµατικότητα που δηµιουργήσαµε. Όταν εµφανιστούν αυτά τα συναισθήµατα αναξιότητας ή άλλα αρνητικά συναισθήµατα για τον εαυτό µας πρέπει να επαναλάβουµε µε πίστη και τιµιότητα πως δεχόµαστε τον εαυτό µας πλήρως όπως είµαστε και περιλαµβόνοντας τις αδυναµίες και τις προσκολλήσεις µας τις οποίες παρατηρούµε και µετασχηµατίζουµε.

Έχουµε εµπειρία του εαυτού µας σαν δύο εαυτούς. Ο ένας είναι το σώµα και η προσωπικότητα που αντιπροσωπεύεται από τον εαυτό µε µικρό «έ». Ο δεύτερος είναι εκείνος ο Εαυτός καθαρής συνειδητότητας που παρατηρεί όλ’ αυτά. Αυτός είναι ο αληθινός, µόνιµος Εαυτός µας που γράφεται µε κεφαλαίο «Ε». Πρέπει να ταυτιστούµε µε τον µόνιµο Εαυτό που δεν αλλάζει και δεν επηρεάζεται µε κανένα τρόπο από τις προσκολλήσεις και τις αδυναµίες του σώµατος και του νου. Οι αµαρτίες του σώµατος δεν επηρεάζουν αυτό τον καθαρό Εαυτό που είµαστε στην πραγµατικότητα.

Δεν παθαίνουµε κατάθλιψη αν υπάρχει κάποια αδυναµία ή ατέλεια σέ ένα από τα όργανα ή µηχανήµατά µας όπως το αυτοκίνητό µας ή η φωτογραφική µας µηχανή. Δεχόµαστε το µηχάνηµα νι’ αυτό που µπορεί να κάνει και το επισκευάζουµε. Μπορούµε επίσης να δούµε το σώµα και το νου µας σαν όργανα και µηχανήµατα µέσα από τα οποία ζούµε αυτή τη ζωή. Αν υπάρχουν µερικές στέλειες, µπορούµε να δεχτούµε το σώµα και τον νου ενώ ταυτόχρονα θα δουλέψουµε για την τελειοποίησή τους.

Πολλοί από µας αισθανόµαστε πως αν µονάχα µπορούσαµε να αποκτήσουµε κάποιο αντικείµενο ή τίτλο ή καταφέρουµε να κόψουµε κάποια κακή συνήθεια θα είµασταν «έντάξέ:». Αν δεν αισθανόµαστε εντάξει µε τον εαυτό µας όπως είµαστε, άσχετα µε αυτό που κάνουµε ή αποκτούµε ή σταµατάµε να κάνουµε, δεν θα αισθανθούµε εντάξει για πολύ καιρό. Πρέπει να ταυτιστούµε µε την καθαρή φύση της ψυχής µας και να καταλάβουµε πως ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΤ ΑΞΕΙ. Δεν χρειάζεται να κάνουµε κάτι για να αισθανθούµε εντάξει.

Συχνά παθαίνουµε κατάθλιψη όταν δεν υπάρχει γρήγορη ανάπτυξη ή συµβαίνει αυτό που φαίνεται να είναι ένα βήµα προς τα πίσω. Πρέπει να καταλάβουµε τη φύση της διαδικασίας ανάπτυξης. Υπάρχουν τρία βασικά στάδια. Μπορεί οποιαδήποτε στιγµή να βρεθούµε σε ένα στι’ αυτά τα τρία κυκλικά στάδια. Πρώτα είναι το στάδιο όπου αισθανόµαστε δυσαρεστηµένοι µε κάποιο πλευρά του εαυτού µας. Αυτό δεν σηµαίνει πως πρέπει να είµαστε δυσαρεστηµένοι µε τον εαυτό µας, αλλά συχνά έτσι συµβαίνεΙ. Είναι δυνατό να δούµε κοτιοιο ελάπωµα στο σώµα ή στο νου µας και να διορθώσουµε αυτό το ελάπωµα ενώ ταυτόχρονα να δεχτούµε τον εαυτό µας πλήρως. Αυτή η δυσαρέσκεια φέρνει µία περίοδο προσπάθειας για αλλαγή και ανάπτυξη. Υπάρχει συχνά εδώ µία πάλη και ένα φτάσιµο στα άκρα ώστε να απαλλαγούµε από κάποια συνήθεια. Τελικά έρχεται η επιτυχία και το συναίσθηµα ικανοποίησης. Όµως, αυτή η ικανοποίηση είναι µόνο προσωρινή και γρήγορα µεταβάλλεται σε απογοήτευση ώστε να µπορέσει να γίνει η επόµενη προσπάθεια και να αποκτηθεί ένα καινούργιο στάδιο. Αυτές οι καταστάσεις εναλλάσσονται συνεχώς και το άτοµο που έχει επίγνωση όλων τους θα τις δεχτεί και θα δεχτεί τον εαυτό του να περνάει µέσα από κάθε µία τους. Δεν θα αποθαρρυνθεί ή θα πάθει κατάθλιψη όταν βρεθεί στο στάδιο δυσαρέσκειας ή θα ανησυχήσει στο στάδιο της προσπάθειας ή θα συνεπαρθεί στο στάδιο ικανοποίησης. Θα δεχτεί τον εαυτό του τελείως σε κάθε στάδιο.

Καθώς αναπτύσσουµε υποµονή µε τον εαυτό µας, θα αναπτύξουµε επίσης την ικανότητα να δεχτούµε τους άλλους στο σηµείο που βρίσκονται. Με το να δεχόµαστε τον εαυτό µας και τους άλλους µ’ αυτό τον τρόπο, θα αλλάξουµε όλοι γρηγορότερα, διότι θα αισθανθούµε περισσότερο θετικοί απέναντι στον εαυτό µας και στους άλλους. Η ανάπτυξη µπορεί να συµβεί µόνο όταν υπάρχει ασφάλεια. Όταν είναι κανείς ανασφαλής θα αποσυρθεί πάντοτε σ’ αυτά που του είναι οικεία, παρόλο που µπορεί να υποφέρει εκεί µέσα. Για πολλούς, η οικεία οδύνη είναι προτιµότερη από κάτι καινούργιο και άγνωστο. Ο Αµέρικονός ψυχολόγος Χάρρισον εξετάζει σε βάθος την αυτοαποδοχή στο σύστηµά του (TRANSACTIONAL ΑΝΑL ΥSIS) που εκφράζεται στο βιβλίο του «Είµαι ΕΝΤ ΑΞΕΙ είσαι ΕΝΤΑΞΕΙ».

Μια σκέψη κλειδί που µας βοηθάει να δεχτούµε τον εαυτό µας ακριβώς όπως είµαστε είναι να συνειδητοποιήσουµε ότι βρισκόµαστε µέσα στην ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ. Και ότι δεν είµαστε τέλειοι και δεν µπορεί κανείς να έχει την απαίτηση να είµαστε τέλειοι, γιατί διαφορετικά δεν θα είχqµε κανένα λόγο να έχουµε ενσαρκωθεί πάνω στη γη. Σαν ψυχές πήραµε αυτά τα υλικά σώµατα και αυτή την προσωπικότητα για να συνεχίσουµε να µαθαίνουµε, και να τελειοποιήσουµε τον εαυτό µας. Το να έχουµε τύψεις, ή να µην αγαπάµε και να µην δεχόµαστε τον εαυτό µας, είναι το ίδιο παράλογο µε το να πάει κανείς στο σχολείο για να µάθει κάτι και κατά την διάρκεια της σχολικής περιόδου ν’ απορρίπτει τον εαυτό του γιατί δεν ξέρει ήδη αυτό που ήρθε να µάθει.

Πως µπορούµε λοιπόν να έχουµε την απαίτηση να µην κάνουµε ποτέ λάθη, να αισθανόµαστε πάντοτε ασφαλείς, να µην φοβόµαστε ποτέ, πάντοτε να πετυχαίνουµε, πάντοτε ν’ αγαπάµε αγνά, αφού αυτές είναι ακριβώςρι ιδιότητες που ήρθαµε να µάθουµε. Και ενώ τις µαθαίνουµε µπορούµε να αισθανόµαστε εντάξει παρ’ όλο που δεν τις έχουµε τελειοποιήσει.

Γι’ αυτό είναι καλύτερα να παραδεχτούµε ότι. «Νοι, έχω πολλά ελαπώµατα, αδυναµίες και πράγµατα που πρέπει να µάθω”, Αλλά µετά να δεχτούµε, τον εαυτό µας όπως είµαστε, γνωρίζοντας ότι κάθε στιγµή επιζητούµε ν’ απελευθερωθούµε όλο και περισσότερο από τους περιορισµούς µας.

‘Ετσι θα µπορέσουµε να δεχτούµε και τον εαυτό µας και τους άλλους όπως είµαστε, γιατί ξέρουµε ότι άσχετα µε την ηλικία µας είµαστε πνευµατικά νήπιο.

Η ουσία αυτού του µονοπατιού µπορεί να συνοψιστεί στο απόφθεγµα του Ken Keyes:

ΑΓΑΠΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ – ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΜΑΖι.

 

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 7. «Ανοίγοµαι ειλικρινά σε όλους τους ανθρώπους και είµαι διατεθειµένος να επικοινωνήσω πλήρως τα βαθύτερά µου συναισθήµατα, εφόσον το να κρύβοµαι σε οποιοδήποτε βαθµό, µε κρατάει µπλοκαρισµένο στην ψευδαίσθηση της ξεχωριστότητας από τους άλλους ανθρώπους».

Μ.7 Απλοποιηµένο – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΤΗΤ ΑΙ.

Λέξεις κλειδιά: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ

Ποιοί είναι µερικοί από τους λόγους που κρύβουµε τα συναισθήµατά µας από τους άλλους; Ένας λόγος µπορεί να είναι πως ντρεπόµαστε για τα συναισθήµατά µας. Μπορεί να έχουµε προγραµµατιστεί να πιστεύουµε πως είναι λάθος ή ένδειξη αδυναµίας να έχουµε συναισθήµατα. Αυτό συµβαίνει ιδιαίτερα στην Αµερική, την Αγγλία και τη Γερµανία όπου οι άνθρωποι σπάνια εκφράζουν αυτά που αισθάνονται πραγµατικά. ‘Η µπορεί να αισθανόµαστε πως ο άλλος θα σταµατήσει να µας αγαπάει αν του λέγαµε την αλήθεια για το πώς αισθανόµαστε. Όσο περισσότερο µπλοκαριζόµαστε εσωτερικά και κρύβουµε τα συναισθήµατά µας, τόσο δεν µπορούµε να δεχτούµε τα συναισθήµατα των άλλων. Όταν χτίζουµε ένα τοίχο σταµατάει η ροή και από τις δύο κατευθύνσεις. Αυτό το κρύψιµο βασίζεται στο ότι νιώθουµε αποµονωµένοι και ευάλωτοι από τους άλλους. Αυτό το συναίσθηµα ξεχωριστότητας, µας κάνει να βυθιστούµε όλο και περισσότερο στην προσπάθεια να ικανοποιήσουµε τις προσκολλήσεις µας ασφάλειας, απόλαυσης και κυριαρχίας.

Μ’ αυτό τον τρόπο θα σπαταλάµε πολλή ενέργεια καλύπτοντας την αληθινή µας φύση και προσπαθώντας να χτίσουµε µία βιτρίνα-εγώ για να -τιροστστέψτοοµέαπό τους άλλους. Όταν αυτό το κράτηµα των συναισθηµάτων και η αρνητική ενέργεια γίνουν αρκετά έντονο, προκαλούν αν ισορροπίες στο ενδοκρινικό και ανοσοποιητικό σύστηµα και µπορούν να οδηγήσουν σε πολλές σωµατικές και ψυχικές ασθένειες ανάµεσα στις οποίες είναι και ο καρκίνος (δείτε το κεφάλαιο 19 «ΟΙ ΨYXO~ ΛOΓlKOI ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ»).

Συχνά αισθανόµαστε πως οι άλλοι θα πάψουν να µας αγαπούν αν δείξουµε την αλήθεια. Αν συµβαίνει αυτό, τότε τι είδος αγάπης είναι αυτή και τι έχουν να µας δώσουν; Αξίζει τάχα αυτή η προσωρινή, ψεύτικη αίσθηση της ασφάλειας, σε βάρος της υγείας και της ευτυχίας µας αν αυτή η αγάπη είναι τόσο προσωρινή και µε τέτοιους όρους; Εκεί όπου υπάρχει πραγµατική αγάπη, κάθετί µπορεί να ειπωθεί αν ΕΙΠΩΘΕΙ ΣΩΣΤ Α.

Όταν εκφράζουµε το πώς αισθανόµαστε, δεν τιρέπει να ρίχνουµε το φταίξιµο στον άλλον. Αυτό δεν θα ‘τον τίµιο, διότι έχουµε ήδη επιβεβαιώσει πως οι προσκολλήσεις µας είναι η αιτία της οδύνης µας. Η αλήθεια είναι πως η συµπεριφορά του άλλου ατόµου διεγείρει τις προσκολλήσεις µας που µας κάνουν να υποφέρουµε. Είναι σηµαντικό να παίρνουµε ευθύνη για τα συναισθήµατά µας. Αντί να κατηγορούµε τους άλλους και να χάνουµε την ηρεµία µας και να τους λέµε κάθε είδος άσχηµα επίθετα, µπορούµε να εξηγήσουµε πως η συµπεριφορά τους ερεθίζει µία από τις προσκολλήσεις µας που µας κάνει να αισθανόµαστε άσχηµα εκείνη τη στιγµή, και πως ελπίζουµε πως θα σταµατήσουν εκείνη τη συµπεριφορά. Αν έχουµε προσκολληθεί στο να µας µιλάνε µε αγάπη και σεβασµό και κάποιος χάσει το συναισθηµατικό του αυτοέλεγχο και αρχίζει να φωνάζει παράλογα, βρίζοντάς µας µε διάφορους τρόπους, δεν αξίζει να µπούµε στην ίδια κατάσταση και εµείς. Είναι εντελώς κατορθωτό µε την άσκηση και την επίγνωση, να περιµένουµε µέχρι να τελειώσουν τις φωνές τους και να εξηγήσουµε πως η συµπεριφορά τους διεγείρει την προσκόλλησή µας για αγάπη και σεβασµό και πως το εγώ µας αισθάνεται πληγωµένο εκείνη τη στιγµή, και πως αυτή η συζήτηση θα πρέπει να συνεχιστεί κάποια άλλη στιγµή ή µε κάποιον άλλον τρόπο. Αν από την άλλη µεριά συγκρατήσουµε τον πόνο και δεν τον εκφράσουµε, µας καίει εσωτερικά, και η πίκρα που αισθανόµαστε θα βλάψει και εµάς και τους άλλους. Η τρίτη δυνατότητα είναι να αρχίσουµε να ανταποδίδουµε τις φωνές, κατηγορώντας τους και βρίζοντας αποκαλώντας τους µε άσχηµα επίθετα. Από τη δική σας εµπειρία, ξέρετε πως αυτό δεν οδηγεί πουθενά εκτός από συνεχή σύγκρουση και δυστυχία.

πάρουµε την ευθύνη για τα συναισθήµατα που νιώθουµε που είναι αποτέλεσµα των προσκολλήσεών µοτ; Εκφράζουµε πώς αισθανόµαστε χωρίς να κατηγορούµε τον άλλον επειδή µας έκανε να αισθανθούµε έτσι

Μερικοί έχουν προγραµµατιστεί να συγκρατούν τις προσκολλήσεις τους όταν παίρνονται αποφάσεις. Αφήνουν τους άλλους να πάρουν τις αποφάσεις και µετά αισθάνονται πληγωµένοι και δυστυχισµένοι όταν αυτό που ήθελαν, αλλά δεν έκφρασαν δεν συνέβη. Περιµένουν από τον άλλον να διαβάζει το νου τους, και µετά στην πρώτη ευκαιρία προσπαθούν να εκδικηθούν και παραπονούνται για τον εγωισµό του άλλου ατόµου γιατί δεν τους έκανε αυτό που ήθελαν, αλλά που δεν ζήτησαν ποτέ. Όταν επιθυµούµε έντονα κάτι, πρέπει να το αποκαλύψουµε και στους άλλους. Αυτό είναι και δικαίωµά µας και καθήκον µας. Δεν πρέπει να φοβόµαστε να είµαστε ο εαυτός µας και να εκφράσουµε το πώς αισθανόµαστε και τι πιστεύουµε πραγµατικά.

Καθώς αρχίζουµε να εκφραζόµαστε περισσότερο ανοιχτά και τίµιο, θα έχουµε εµπειρία περισσότερης αγάπης που θα ρέει σε µας και από εµάς σε όλες τις σχέσεις µας. (Λεπτοµέρειες για την σνοάτή και αποτελεσµατική επικοινωνία στο κεφάλαιο Νο 9 “ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ»).

 

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 8

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 8 – ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΝΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.

Λέξεις κλειδιά: ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ

Έχουµε εκφράσει στα µονοπάτια 3 και 4 πως η ζωή µας δίνει πάντα ακριβώς τα µαθήµατα που χρειαζόµαστε, µέσα από τα οποία µπορούµε να ωριµάσουµε. Αυτό αληθεύει επίσης για όλα τα όντα πάνω στον πλανήτη. Έτσι σύµφωνα µε το µονοπάτι 8 προσφέρουµε οποιοδήποτε είδος βοήθειας µπορούµε µε αγάπη και συµπόνοια στους φίλους µας, τους συγγενείς µας ή σ’ οποιονδήποτε βρίσκεται σε ανάγκη, ενώ ταυτόχρονα θυµόµαστε πως τα προβλήµατά τους υπάρχουν για να τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν. Βέβαια δεν θα µπορέσουµε να τους το πούµε αυτό, διότι µπορεί να µη βρίσκονται σε ένα επίπεδο που θα το καταλάβουν. Μερικές φορέτ; το καλύτερο που µπορούµε να κάνουµε είναι να είµαστε παρόντες, να ακούµε και να έχουµε αγόπη και ειρήνη. Με την ηρεµία και το να είµαστε ευχάριστοι, δίνουµε περισσότερη βοήθεια παρά µε πολλές συµβουλές. Δεν υπάρχει ανάγκη να παίζουµε το ρόλο του σωτήρα ή του µάρτυρα. Κάθε άνθρωπος πρέπει τελικά να λύσει τα δικά του προβλήµατα. Δεν µπορούµε να τους αφαιρέσουµε τις ευκαιρίες να αναπτύξουν µεγαλύτερη αυτοπεποίθηση µε τη δική τους προσπάθεια. Μπορούµε να βοηθήσουµε, µπορούµε να υπηρετήσουµε, αλλά δεν µπορούµε να σώσουµε.

Πρέπει να αποφύγουµε να τους βοηθάµε όταν δεν αισθανόµαστε πραγµατικά την ενέργεια και την αγάπη για να το κάνουµέ. Είναι καλύτερο, να είµαστε τίµιοι και να πούµε πως έχουµε κουραστεί ή είχαµε αρκετά δικά µας προβλήµατα, παρά να βοηθήσουµε µε αποστροφή και επιφύλαξη. Δεν τους βοηθάµε µε το να χανόµαστε µέσο στα προβλήµατά τους και να χάνουµε την διαύγεια και ισορροπία µας. Αυτό θα ήταν σα να βουτούσαµε µέσο στη θάλασσα για να σώσουµε έναν άνθρωπο που πνίγεται και πνιγόµαστε µαζί του κι εµείς. Κανένα όφελος σε κανέναν. Ενώ αισθανόµαστε µε την καρδιά µας, πρέπει να καταλάβουµε µε το νου µας πως όλα αυτά τα προβλήµατα είναι αποτέλεσµα προσκολλήσεων και άγνοιας της αλήθειας για τη φύση της Ψυχής µας.

Οταν κάποιος είναι άρρωστος, δεν χρειάζεται οίκτο, κλάµατα και λυπηµένα πρόσωπα. Χρειάζεται ένα χαρούµενο, χαµογελαστό, δραστήριο, ήρέµο άτοµο, να του δώσει ελπίδα, ενέργεια και ειρήνη στο πνεύµα. Αν πρόκειται να φέρουµε κάθε είδος συναισθήµατος λύπης και απελπισµένη ς συζήτησης στους ;ρρωστους ανθρώπους που επισκεπτόµαστε, θα αρρωστήσουν χέιροτέρο κσλύτερα να µην πάµε καθόλου.

Δεν βοηθάµε τους άλλους µε το να υποφέρουµε νι’ αυτούς. Η οδύνη µας δεν ακυρώνει την ανάγκη τους να µάθουν µέσσ από τις δικές τους δυσκολίες. Απλώς προσθέτουµε άλλη µία µίζερη σκέψη στον κόσµο. Θα ήµασταν πολύ πιο αποτελεσµατικοί αν οραµατιζόµασταν το άλλο άτοµο χωρίς το πρόβληµα, και περικυκλωµένο µε λευκό θεραπευτικό φως.

Συχνά όταν οι άνθρωποι είναι πολύ αρνητικοί, όπως οι αλκοολικοί ή οι τοξικοµανείς, δεν µπορούµε να πούµε ή να κάνουµε πολλά εκτός από το να τους αγαπάµε και να τους δεχόµαστε, βλέποντός τους κάθέ µέρα περικυκλωµένους από λευκό φως. Η προσευχή επίσης βοηθάει. Μετά ΝΑ ΣΤ ΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ και να συνεχίσουµε µε τις δραστηριότητες της ηµέρας ζώντας στο παρόν.

 

ΑΓΑΠΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ – ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

 

ΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 9. «Ενεργώ ελεύθερα όταν είµαι συντονισµένος, ισορροπηµένος και νιώθω αγάπη, αλλά αν είναι δυνατόν αποφεύγω να δρω όταν είµαι διαταραγµένος συναισθηµατικά και στερώ τον εαυτό µου από τη σοφία που ρέει από την αγάπη και τη διευρυµένη συνειδητότητα.

Μ.9 Απλοποιηµένο – ΙΣΟΡΡΟΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΔΡΑΣΩ. ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΔΡΩ ΟΤΑΝ ΕΙ ΜΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ.

Λέξεις κλειδιά: ΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Αυτό µπορεί να φανεί σε αντίφαση µε το µονοπάτι 7.

Όµως δεν είναι. Πρέπει να επικοινωνήσουµε γι’ αυτό που αισθανόµαστε. Αλλά είναι πολύ καλύτερο αν επικοινωνήσουµε αυτά τα συναισθήµατα αφού προηγουµένως βρούµε το ειρηνικό µας κέντρο. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν προσθέτουµε στις συγκρούσεις του κόσµου. Όταν αντιδράµε ενώ είµαστε συναισθηµατικά διαταραγµένοι, σπλώς διαιωνίζουµε τη ροή της αρνητικής ενέργειας στον κόσµο γύρω και µέσα µας. Αυτό συµβαίνει συνεχώς στην κοινωνία, όπου οι άνθρωποι απορροφούν αρνητικά συναισθήµατα από ένα άτοµο και τα περνάνε στο άλλο. Ένα κοινό κέντρο εκφόρτισης αρνητικών συναισθηµάτων είναι το δίκτυο λεωφορείων της Αθήνας. Ο κόσµος που µπαίνει στο λεωφορείο εκφορτίζει την έντασή του στον οδηγό και τον εισπράκτορα, οι οποίοι µε τη σειρά τους εκφορτίζονται πάνω στους άλλους επιβάτες, οι οποίοι µε τη σειρά τους µεταφέρουν αυτή την αρνητικότητα έξω στο δρόµο και µέσα στα σπίτια τους.

Η Λώρα Χάξλεϋ (γυναίκα του συγγραφέα ‘Αλντους Χάξλεϋ) έχει γράψει ένα χαριτωµένο και πολύ χρήσιµο βιβλίο που λέγεται ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ. Η ουσία αυτού του βιβλίου είναι πως δεν είµαστε ο στόχος για την αρνητική ενέργεια που βγαίνει από τους ανθρώπους. Έχουν προβλήµατα, δεν είναι ευτυχισµένοι, έχουν απωθηµένα και δεν έχουν τρόπο να βρουν το κέντρο του εαυτού τους ή να αντιµετωπίσουν αυτή την έντσοή: έτσι τη βγάζουν έξω µε τη µορφή κατηγοριών και θυµού πάνω στους άλλους. Αν καταλάβουµε αυτό, θα συνειδητοποιήσουµε πως δεν υπάρχει ανάγκη να δεχτούµε τα αρνητικά τους λόγια και πράξεις, Το άτοµο που τα εκφράζει δεν θέλει στην πραγµατικότητα να µας πληγώσει αλλά απλώς θέλει να απαλλαγεί στι’ αυτά τα αρνητικά συναισθήµατα µ’ αυτό τον συναισθηµατικά ανώριµο τρόπο. Αν δούµε τους ανθρώπους σαν τα συναισθηµατικά παιδιά που είναι στην πραγµατικότητα, θα έχουµε περισσότερη υποµονή και κατανόηση και θα µπορέσουµε πιο εύκολα να ξαναβρούµε το κέντρο µας σε τέτοιες καταστάσεις. Τότε θα µπορέσουµε να δράσουµε από το κέντρο του νου µας, που σηµαίνει να έχουµε αγάπη και ευελιξία ή να διδάξουµε στο άλλο άτοµο ένα µάθηµα. Αλλά τώρα δεν δρούµε από θυµό, αλλά από το κέντρο µας µετά από σκέψη. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να λέµε στους ανθρώπους πότε έχουν λάθος, και να τους διορθώνουµε, αρκεί να µην είµαστε συναισθηµατικά διατορσνµένοι και κάτω από την επιρροή των προσκολλήσεών µας. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει πρώτα να διαπιστώσουµε ποια προσκόλληση έχει διεγερθεί, να ξαναποκτήσουµε το κέντρο µας και µετά να δράσουµε.

Υπάρχουν µερικοί τρόποι να ξαναποκτήσουµε το κέντρο µας. Απλώς επαναλαµβάνοντας ένα ή τιέρισσοτερα από τα µονοπάτια θα βοηθήσει Επίσης βοηθούν µέρικέτ; βαθιές αναπνοές. Επιπλέον θα πρέπει να αισθανθεί κανείς ποια µέρή του σώµατος αρχίζουν να µαζεύουν ένταση και να τα χαλαρώσει συνειδητά µε βαθιές αναπνοές και νοητικές εντολές χαλάρωσης.

Ένα τελικό σηµείο που αφορά τη δράση από το κέντρο. Ο νόµος Κάρµα δηλώνει πως οτιδήποτε κι αν πούµε, σκεφθούµε ή κάνουµε πρέπει να γυρίσει πίσω σε µας. Όταν δράσουµε µε έναν συναισθηµατικά διαταραγµένο τρόπο, συχνά λέµε και κάνουµε πράγµατα που δεν εννοούµε πραγµατικά και που δεν θα λέγαµε ή θα κάναµε κανονικά στους άλλους’ και βέβαια που δεν θα θέλαµε να µας πουν ή να µας κάνουν. Λοιπόν κάθε φορά που κάνουµε κάτι δυσάρεστο στους άλλους, δηµιουργούµε µία µελλοντική κατάσταση µέσα στην οποία πρέπει κι εµείς να έχουµε εµπειρία της Καρµικής επιστροφής αυτών των αρνητικών εκφράσεων. Είναι ακόµα πιο σηµαντικό να καταλάβουµε πως ό,τι κάνουν οι άλλοι σε µας, είναι επίσης µια λειτουργία του ίδιου νόµου. Πως εµείς έχουµε δηµιουργήσει στο παρελθόν την αιτία και την ανάγκη να µας συµπεριφέρονται µε αυτόν ακριβώς τον τρόπο κάθε στιγµή ?””1 ζωή µας. Δηλαδή η αίσθηση της αδικίας βασίζεται πάνω, στην άγνοια αυτού του νόµου.

 

ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 10. «Συνεχώς ηρεµώ την “ασταµάτητη αναζήτηση του λογικού µου νου ώστε να µπορέσω να αντιληφθώ τις λεπτότερες ενέργειες που µου επιτρέπουν να γίνω ένα µε κάθετί γύρω µου».

Μ.10 Απλοποιηµένο – ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΩ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΥΡΩ MOV.

Λέξεις κλειδιά: ΗΡΕΜΩ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Έχετε ποτέ παρατηρήσει το νου σας καθώς λειτουργεί; Αν το κάνετε, θα δείτε πως είναι πολύ καλά οργανωµένος, πώς κινείται από ένα αντικείµενο στο άλλο, έρµαιο του πλέγµατος προσκολλήσεων που µας τραβούν από δω κι από κει, στο παρελθόν και στο µέλλον, πάντοτε µακριά από την ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Η ευτυχία µας υπονοµεύεται πάντοτε σσ’ αυτές τις οκέψέ«; του παρελθόντος και του µέλλοντος που µας εµποδίζουν από το να χαιρόµαστε το παρόν. Μόνο όταν αφαιρεθούν οι διαταραχές θα υπάρξει γαλήνη. Οι διαταραχές θα φύγουν πιο εύιφλα αν µετασχηµατιστούν οι προσκολλήσεις σε προτιµήσεις. Χωρίς προσκολλήσεις δεν υπάρχει διαταραχή. Τβυτόχρονα, όµως, µπορούµε επίσης να ασκηθούµε στο να ηρεµούµε τις διαταραχές µέσω της πρακτικής του διαλογισµού ή τεχνικών συγκέντρωσης που θα µας βοηθήσουν να κερδίσουµε έναν έλεγχο πάνω στο νου µας. Αυτό θα µας ελευθερώσει από τα δεσµά των προσκολλήσεων και θα απελευθερώσει µέσα µας περισσότερη ειρήνη, αγάπη και ενέργεια. Μ’ αυτό τον τρόπο θα είµαστε παρόντες, πιο συνειδητοί, περισσότερο ένα µε τον κόσµο γύρω µας στην παρούσα στιγµή.

Καθώς ο νους ελευθερώνεται περισσότερο από τα σκουπίδια που δηµιουργούνται από αυτές τις προσκολλήσεις, αντιλαµβανόµαστε πιο καθαρά την πραγµατικότητα. Έχουµε εµπειρία των ίδιων συµβάντων αλλά από µία πιο γαλήνια άποψη, πλουτισµένη µε περισσότερη αγάπη. Αισθανόµαστε λιγότερη ένταση και λιγότερη σπειλή από νέες εµπειρίες, έχουµε περισσότερη ειρήνη µε τον εαυτό µας.

Αυτή η διαδικασία του να ηρεµούµε τις διαταραχές του νου, µπορεί να γίνει τακτικά για συγκεκριµένες περιόδους σαν διαλογισµός και επιπλέον καθόλη τη διάρκεια της ηµέρας µε την παρατήρηση του νου και επιτρέποντάς του να είναι ήρεµος και ήσυχος. Μ’ αυτό τον τρόπο γινόµαστε µάρτυρας των δραστηριοτήτων του νου και του σώµατος και χανόµαστε λιγότερο µέσα σε παράλογες αντιδράσεις. Η συµπεριφορά µας γίνεται λιγότερο µηχανική καθώς βλέπουµε κάθε κατάσταση σαν καινούργια.

Μπορεί κάποιος γι’ αυτή την προσπάθεια να χρησιµοποιήσει οποιοδήποτε όνοµα του Θεού, ή κάποια ιδέα όπως ειρήνη, ή Αγάπη ή ένα χρώµα όπως πράσινο ή µπλε. ‘Οτανπαρατηρήσετε πως ο νους γίνεται ανήσυχος ή χάνει το κέντρο του, εισάγετε την ειδική σας λέξη, ήχο, χρώµα ή ιδέα που αφαιρεί τις διαταραχές του νου και σας φέρνει ειρήνη. (Οι τεχνικές της βαθιάς χαλάρωσης και του διαλογισµού αναφέρονται στο βιβλίο του ροΜΠΕΡΤ ΝΑΤΖΕΜΥ «ΓιΟΓΚΑ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ», εκδόσεις Καστανιώτη).

ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΚΕΝΤΡΩΝ

ΜΟΝΟΠΑ τι 11. «Έχω συνεχή επίγνωση από ποιο από τα επτά κέντρα συνειδητότητας ενεργώ και αισθάνοµαι την ενέργειά µου, την αντίληψή µου, την αγάπη µου και την εσωτερική µου γαλήνη να µεγαλώνουν καθώς ανοίγω όλα τα Κέντρα Συνειδητότητας.

Μ.11 Απλοποιηµένο – ΕΧΩ ΣΥΝΕΧΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΔΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΘΩΣ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ.

Λέξεις κλειδιά: ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΕΠΤ Α ΚΕΝΤΡΩΝ

Η έννοια επτά επιπέδων συνειδητότητας µέσα στον άνθρωπο, είναι µια πανάρχαια αντίληψη που βρίσκεται µέσα σε πολλά θρησκευτικά ουστήµστο. Ο Ken Keyes έχει διατυπώσει µία σύγχρονη εξήγηση της παραδοσια και τον κοσµο: Προσπαθούµε µήπως να ικανοποιήσουµε κάποια προσκόλληση; Αισθανόµαστε ξεχωριστοί ή ευάλωτοι Ή αισθανόµαστε αλτρουιστική αγάπη και είµαστε ανοιχτοί µε τους ανθρώπους γύρω µας; Μπορεί να αλλάξουµε από κέντρο σε κέντρο µέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν µένουµε πάντα στο ίδιο κέντρο. Μπορεί να αισθανόµαστε αγάπη και ευτυχία και µετά να αιχµαλωτιστούµε από κάποια προσκόλληση και να κλείσουµε την καρδιά µας και να αισθανθούµε πληγωµένοι

Η διαδικασία εξέλιξης προς την ανώτερη συνειδητότητα αφυπνίζει τα ανώτερα κέντρο περισσότερης Αγάπης και Επίγνωσης ώστε τα κατώτερα κέντρο να µπορέσουν να βρεθούν υπό τον έλεγχό µας. Αυτή τη στιγµή οι περισσότεροι από µας ελεγχόµαστε από τα κατώτερα κέντρα µας. Τώρα πρέπει να µάθουµε να τα ελέγχουµε και να τα χρησιµοποιούµε για το όφελός µας. Είναι σαν τη διαφορά ανάµεσα στο να σας πάει το αυτοκίνητό σας εκεί που θέλει αυτό και το να το πάτε εσείς εκεί που θέλετε εσείς.

 

ΑΦΥΠΝΙ.ΖΟΜΕΝΟ ΟΝ

ΜΟΝΟΠΑΤΙ 12. «Αντιλαµβάνοµαι κάθε άνθρωπο, µαζί και τον εαυτό µου σαν ένα αφυπνιζόµενο ον που βρίσκεται εδώ για να διεκδικήσει το δικό του δικαίωµα γέννησης σε ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας, που το χαρακτηρίζει απόλυτη αγάπη και ενότητα.

Μ.12 Απλοποιηµένο – ΚΑθΕΝΑΣ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟ ΟΝ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΩΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ.

Λέξεις κλειδιά: ΑΦΥΠΝΙΖΟΜΕΝΟ ΟΝ

Κάθε ανθρώπινο πλάσµα µαζί µε εσάς τον αναγνώστη είναι µία ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ που κατοικεί ο’ ένα προσωρινο σώµα και νου για το σκοπό της εξέλιξης σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας. Αυτή η εξέλιξη άρχισε µε µικροσκοπικούς κυπαρικούς οργανισµούς πάνω στη γη πριν εκατοµµύρια χρόνια. Η συνειδητότητα που καταλαµβάνει το σώµα µε το οποίο κρατάτε αυτό το βιβλίο έχει εξελιχτεί µέσα από το ζωικό βασίλειο και είναι τώρα σε θέσή να χειρίζεται ένα ανθρώπινο σώµα και νου. Τι θα µπορούσε να µας κάνει να νοµίσουµε πως αυτή η διαδικασία εξέλιξης έχει σταµατήσει; Συνεχίζουµε να εξελισσόµαστε. Δεν έχουµε εκλογή. Μπορούµε είτε να προχωρήσουµε γρήγορα και οµαλά είτε αργά και ανώµαλα. Είτε θα εξελιχτούµε συνειδητά µέσω των διαφόρων συστηµάτων ανθρώπινης εξέλιξης, είτε µέσω εµπειρίας και οδύνης όπως ο περισσότερος πληθυσµός.

Πρέπει να προσπαθήσουµε να πείσουµε τον εαυτό µας γι’ αυτή την αλήθεια. Πως τα παιδιά µας δεν είναι τα δικά µας παιδιά αλλά αφυπνιζόµενες ψυχές που πρέπει να εκπληρώσουν το δικό τους προορισµό. Ο σύντροφός µας δεν είναι ο δικός µας σύντροφος, αλλά ένα αφυπνιζόµενο ον, ένα αθάνατο ον που έχει παίξει το ρόλο του συντρόφου πολλών άλλων σε πολλά άλλα θεατρικά έργα περασµένων ζωών. Πρέπει να δούµε πέρα από τα επιφανειακά ρούχα της εθνικότητας, του πολιτικού κόµµατος, της θρησκείας, του χρώµατος, του φύλου, της ηλικίας, της εµφάνισης και της κοινωνικής τάξης και να δούµε κάθε άνθρωπο σαν ένα αφυπνιζόµενο ον που βρίσκεται στο δρόµο προς την ανώτερη συνειδητότητα.

Πρέπει να δούµε τον εαυτό µας σαν ψυχή κι όχι σαν σωµσ, και να επιτρέψουµε στον εαυτό µας να ανέβει στα ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας που είναι το δικαίωµά µας και ο προορισµός µας. Επαναλάβετε στον εαυτό σας συχνά «είµαι µία ΨΥΧΗ. Είµαι µία ΨΥΧΗ. Αισθανθείτε τι σηµαίνει να είναι κανείς ΨΥΧΗ, ένα αθάνατο και τέλειο ον ενωµένο µε κάθε άλλο ον. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αισθανθείτε περισσότερο την ένωσή σας µε τους ανθρώπους και τον κοσµο γύρω σας. Η συχνή επανάληψη αυτού του µονοπατιού θα είναι µία µεγάλη βοήθεια για να βρει κανείς τη γαλήνη και την ευτυχία που αναζητεί.
https://www.armonikizoi.com/2015/9791
https://www.palaiobibliopolio.gr/%CE%97-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7-%CE%A4%CE%B7%CF%82-%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CF%82-p-47554.html

https://www.youtube.com/watch?v=oeaeBDVnMqI