Ανδρέας Καρακόκκινος, Μια ώρα χαμένη
[Ενότητα Αναζητώντας το χαμόγελο]
Μια ώρα χαμένη
φτάνει
να κλέψει το φως
της ανατολής
και ν’ αφήσει τη μαύρη ομίχλη
να ζωγραφίσει τη μέρα.
Μια ώρα χαμένη
φτάνει
να κρύψει το χαμόγελο
μιας όμορφης κόρης
που τη λένε Μαρία, Κατερίνα,
Σοφία, Ελένη.
Μια ώρα χαμένη
φτάνει
να σκοτώσει τη μέρα
με μια χαρακιά βαθιά
ως την άκρη της άνοιξης
και το μίσχο του λουλουδιού.
Μια ώρα χαμένη
φτάνει
να σβήσει τη λάμψη των ματιών,
να πληγώσει τον έρωτα
να σκοτώσει τη ζωή.
Από τη συλλογή Πνοή της άνοιξης (2007)