Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 07 Jun, 2008, 21:15:06

Title: Κωστής Μοσκώφ
Post by: wings on 07 Jun, 2008, 21:15:06
Κωστής Μοσκώφ (1939-1998)

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/moskof.jpg)

Γεννήθηκε το 1939 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ και ήταν διδάκτορας στο πανεπιστήμιο των Παρισίων. Υπήρξε δημοτικός σύμβουλος και δήμαρχος Θεσσαλονίκης, σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού, διευθυντής του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών, μορφωτικός σύμβουλος της πρεσβείας μας στην Αίγυπτο και εκπρόσωπος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού στη Μέση Ανατολή. Δημοσίευσε πολλές εργασίες του ως ιστορικός, δοκιμιογράφος, ποιητής και δημοσιογράφος. Πέθανε στις 29 Ιουνίου του 1998.

Ποιητικές συλλογές:
«Ποιήματα», εκδ. Καστανιώτη, 1985 & 1987 (Β' έκδοση με 24 πρόσθετα ποιήματα)
«Για τον έρωτα και την επανάσταση», εκδ. Καστανιώτη, 1989

Δοκίμια:
«Η πράξη και η σιωπή. Τα όρια του Έρωτα και της Ιστορίας» (Δοκίμια Ι), εκδ. Εξάντας, 1979
«Η κοινωνική συνείδηση στην ποίηση της Θεσσαλονίκης», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1979
«Η πράξη και η σιωπή. Τα όρια του Έρωτα και της Ιστορίας» (Δοκίμια ΙΙ), εκδ. Καστανιώτη, 1983

Πεζογραφία:
«Στα όρια του Έρωτα και της Ιστορίας», εκδ. Ιανός, 1997
«Η σάρκα σου όλη», εκδ. Εξάντας, 1998

Ανθολογίες:
«Αραβική ποίηση – 20ός αιώνας», εκδ. Καστανιώτη, 1993
«Εβραϊκή ποίηση», εκδ. Καστανιώτη, 1997

Ανθολογημένα ποιήματα:


Στο Translatum έχουν δημοσιευτεί και πεζογραφήματα του Κωστή Μοσκώφ (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1893.0).

Έγραψαν για τον Κωστή Μοσκώφ:


[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τα βράχια αυτά, η θάλασσα...]
Post by: wings on 12 Jun, 2008, 21:47:38
https://www.youtube.com/watch?v=d-zPo3rp-tI

Apurimac & Δέσποινα Φορτσερά, Βράχια γυμνά
(τραγούδι: Mercedes Sosa / δίσκος: Στις γειτονιές του νότου (2001))


Κωστής Μοσκώφ: [Τα βράχια αυτά, η θάλασσα...]

[Ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Τα βράχια αυτά, η θάλασσα,
φωτίζουν μυστικά την νεκρή ψυχή μας
είναι το σώμα μας που περιμένει να γεννηθεί
— διασχίζοντας τα έτη του φωτός
διασχίζοντας τις νύκτες του ανέμου
ζεσταίνοντας με το βλέμμα τους
αιώνες υπομονής τους θεούς που πέθαναν.
Ο έρωτας
που κάποτε κτίσαμε
έμεινε η μόνη μας μνήμη
ανάμεσα στο Τίποτα και στο πιο Τίποτα.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο έρωτας δεν ήταν...]
Post by: wings on 03 Aug, 2008, 19:00:28
Κωστής Μοσκώφ: [Ο έρωτας δεν ήταν...]

[Ενότητα 1]

Ο έρωτας δεν ήταν για μας γέφυρα∙
τρόμαξες∙
έμεινες μόνη στη σκοτεινή όχθη∙
— και εγώ
σε περιμένω από την εποχή του χαλκού.

Ποιος σήκωσε τα κύματα
και τους ανέμους;
Ποιος γέννησε την ιστορία
δίχως πρόσωπο;
Ποιος σε έριξε
ακόμα ζωντανή μες στους νεκρούς;

Έχω ανάψει την πυρά
να ζεστάνω
τον κόσμο όλο
με την αγάπη μας.

Πότε θα έρθεις;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Αρχαίες φωνές πηγάζουν μέσα μου...]
Post by: wings on 20 Sep, 2008, 20:46:01
Κωστής Μοσκώφ: [Αρχαίες φωνές πηγάζουν μέσα μου...]

[Ενότητα 1]

«Ποιος θα βρεθεί να κλάψει;»
Ά. Αλεξάνδρου, «Προχτές (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=12427.msg144708#msg144708)»

Αρχαίες φωνές πηγάζουν μέσα μου∙
η Επανάσταση
κοιμάται
στα ανάπηρα σκέλη του χρόνου...
«Ποιος θα βρεθεί να κλάψει;»
Το ταξίδι τελείωσε,
το ταξίδι ποτέ δεν έγινε∙
όλα από καιρό έχουν σιγήσει...
Είμαι μία σχισμένη ταυτότητα
κομματική
— ο έρωτας ανύπαρκτος
Σιωπή η ιστορία...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Το χέρι σου μελετούσε όλη νύχτα...]
Post by: wings on 07 Oct, 2008, 23:24:14
Κωστής Μοσκώφ: [Το χέρι σου μελετούσε όλη νύχτα...]

[Ενότητα 5 Ιερουσαλήμ]

«ένα αρχαίο κλάμα
μας ενώνει...»

(Y. Amicai — «Love Poems»)

Το χέρι σου μελετούσε όλη νύχτα
χειρονομίες που δεν τόλμησες
«από ένα τριμμένο εγχειρίδιο», ερώτων...

Η σελήνη μάς έδειξε και τα επτά της πρόσωπα∙
— με ποιο, άραγε, πάλι θα με αγαπήσεις;

Είχαμε περισσότερο απ’ όλα τα όνειρα∙
τώρα
πρέπει να αποδώσουμε δικαιοσύνη,
στοιβάζοντας
Πράξεις βαριές...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ποιοι βγήκαν των Βαΐων...]
Post by: wings on 13 Dec, 2008, 22:03:06
Κωστής Μοσκώφ: [Ποιοι βγήκαν των Βαΐων...]

[Ενότητα 1]

Ποιοι βγήκαν των Βαΐων
να με δεχτούν;
Ποιοι με αλείψαν μύρο τη ματιά τους
τις παραμονές των Αγίων;
Ριπές οι μνήμες — χαρακιές
και το μπλουτζίν αγριεμένο...

Αυτό το μήνα η πανσέληνος
είναι τυφλή∙
στον τόπο μου ξένος
— ούτε Αφέντης ο Θεός
ούτε ο Αγαπημένος...

«Λεμονάκι, λεμονάκι μυρωδάτο...»

Ποιος λοιπόν θα βάλει
τα παιδιά να κοιμηθούν;
Ποιος θα πυκνώσει τα όνειρα;
Η ποίηση,
Πράξη καιρών
λυπημένων...
Βάζω στις λέξεις πυρκαγιά
να φωτίσω το σκοτάδι μου...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας...]
Post by: wings on 10 Jan, 2009, 19:28:14
Κωστής Μοσκώφ: [Χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – ε']

Χαρτοπετσέτες ανάμεσά μας
ν’ απορροφήσουν τα λόγια που δεν λέμε∙
γνωσηποσηκαιβρωσησου...
Παίζω χοντρό παιχνίδι ξέρεις και πες μου
αν είσαι...
Πόσο μετριέται πόσο το χιλιόμετρο
ταξί στον Άδη;
Πυρίκαυστο το δάσος χτες
τρις χαρακίρι
και ραντεβού στο Σύνταγμα
— μπαμ η Αθήνα να εκρήγνυται!
Έτσι,
και ούτε να ξέρω το γιατί σ’ αγάπησα,
αυτό το αλισβερίσι πού θα πάει...
Είσαι εικόνα Του
ή το παιδί του Τίποτα
— ο μαύρος άγγελος της τελικής Σιωπής;

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Re: Κωστής Μοσκώφ
Post by: and33 on 10 Jan, 2009, 22:01:04
Ο Κωστής, ο στοχαστής, ο ποιητής, ο διανοούμενος, ο ιστορικός.
Ο Κωστής που πίστευε στο όνειρο κι έψαχνε πώς να το κάνει πράξη.
Ο Κωστής του έρωτα της αγάπης και της επανάστασης.
Ο Κωστής της Θεσσαλονίκης  και του Νείλου.
Ο Κωστής που πάντα θα θυμάμαι τον λόγο του και την αγάπη του για τη Κύπρο.
Title: Re: Κωστής Μοσκώφ
Post by: wings on 10 Jan, 2009, 22:19:16
Ναι. Ο Κωστής Μοσκώφ κινήθηκε στα όρια του έρωτα και της ιστορίας (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1893.msg130416#msg130416). Το αποτέλεσμα; Είχε πάντα μόνο θαυμαστές ή άσπονδους φίλους.

Αυτή δεν είναι η μοίρα των σπουδαίων ανθρώπων στον τόπο μας; Άσπρο ή μαύρο - ποτέ γκρίζο... καλό αυτό, λέω εγώ, αφού το γκρίζο βλάπτει σοβαρά την υγεία.
Title: Κωστής Μοσκώφ, Τα Μυστικά του Βάλτου
Post by: wings on 17 Oct, 2009, 16:54:49
Κωστής Μοσκώφ, Τα Μυστικά του Βάλτου

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – γ']

Και να ’ρχεται η στιγμή και να πίνουμε και να πίνουμε, να καίμε τα σύνορα των σωμάτων μας. Και Συ γρήγορα να νυστάζεις, να τραβάς στο ήσυχο κρεβάτι σου. Και να κοχλάζω εγώ, να σπάω σίδερα να ανοίγω τις φλέβες μου. Αξιός πριν τον δαμάσουν τα φράγματα, να σκεπάζω το Ρουμλούκι — να πνίγω όλα όλα τα Μυστικά του Βάλτου...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [«Ο έρωτας», είπες...]
Post by: wings on 01 Feb, 2010, 12:36:59
Eleftheria Arvanitaki - To gkrizo ton mation sou NEW SONG - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=I4uvrMOLITQ)

Γιάννης Μήτσης & Κώστας Φασουλάς, Το γκρίζο των ματιών σου
(τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη / δίσκος: Και τα μάτια κι η καρδιά (2008))


Κωστής Μοσκώφ: [«Ο έρωτας», είπες...]

[Ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

«Ο έρωτας», είπες,
«αυτός μόνο καρφώνει έξω απ’ τον Καιρό
την Μνήμη»
— φτάνει στην Πάργα των τσιγγάνων,
φτάνει στην Παραμυθιά των ατίθασων
Τσάμηδων,
— φτάνει στους τσόγλανους του Σαββατόβραδου
στα Γιάννενα, στην λίμνη...
«Τα μάτια σου είναι δυο σύννεφα»
— δύο σύννεφα που δεν ξέρουν
πώς να γίνουνε βροχή...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τα δελφίνια πήραν από πίσω το φεγγάρι...]
Post by: wings on 10 Apr, 2010, 23:21:45
https://www.youtube.com/watch?v=7HF4mCbmiMU

Παντελής Θαλασσινός & Λίτσα Μπεσκάκη, Ατλαντίδα (δίσκος: Αστρανάμματα (1996))

Κωστής Μοσκώφ: [Τα δελφίνια πήραν από πίσω το φεγγάρι...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Τα δελφίνια πήραν από πίσω το φεγγάρι
τραγουδούν πάνω στις κορφές των καταρτιών
— αύριο
θα πάω να βρω τη ματιά σου
εκεί που την άφησα στο ακρογιάλι...

«Σέλινα τα μαλλιά σου μυρωμένα»,
η όψη σου σαν της Εκάτης χλομή,
να γυρεύω ολονυκτίς τα χείλη σου
και συ τον γιασεμί Ερμή...

Έρχεται, έρχεται η Διώνη
με το τσιτάκι της ν’ ανεμίζει στον Βαρδάρη
έρχεται, έρχεται ο Άδωνις
με φουσκωμένο το μπλουτζίν
με ανοικτό το μπλε πουκαμισάκι...
Πηδά χαρούμενη, σκοινάκι, η ψυχή της Τσιμισκή...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Περίμενες τους φανοστάτες να ανάψουν...]
Post by: wings on 02 Aug, 2010, 21:29:02
https://www.youtube.com/watch?v=SRCZp67PImE

Γιώργος Ανδρέου, Ζωή δεν είναι
(τραγούδι: Χρήστος Θηβαίος / δίσκος: Μυστήριο τραίνο (2006))


Κωστής Μοσκώφ: [Περίμενες τους φανοστάτες να ανάψουν...]

[Ενότητα 1]

«Περίμενες
τους φανοστάτες
να ανάψουν».
Και κάποιον, τέλος,
«τοις κείνων ρήμασι πειθόμενον»∙
«με ένα πουκάμισο καλοπλυμένο»
να περάσει
οδεύοντας
για το ικρίωμα...
«Όμως κανείς δεν πέρασε»
— οι φανοστάτες δεν ανάψαν
η πόλη δεν είχε κτιστεί
και Εσύ
δεν είχες ποτέ αγαπήσει...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Λόφοι γυμνοί ωχρής βραδιάς σελήνης...]
Post by: wings on 31 Dec, 2010, 02:22:59
https://www.youtube.com/watch?v=pn82U6u_KlI

Νικόλας Άσιμος, Ο μηχανισμός (δίσκος 45 στροφών (1975))

Κωστής Μοσκώφ: [Λόφοι γυμνοί ωχρής βραδιάς σελήνης...]

[Από την ενότητα: Β' Τα καινούρια – β' Σχόλια στον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο]

Λόφοι γυμνοί ωχρής βραδιάς σελήνης
την ώρα που ξυπνούν οι πρόγονοι
στο θρόισμα του ανέμου...
«Ο λαός μου κρατάει μαχαίρια που καιν»
η ζωή του έχει γίνει στάχτη
από τα χρόνια του Ομήρου
— «γυναίκες που ουρλιάζουν πασχίζοντας
να πουν τα λόγια του έρωτα»
άντρες που πολεμούν
πειθόμενοι στα ρήματα θεών
ή των δαιμόνων...
«Κλαίμε στα πανηγύρια γύρω από αρχαίους στοχασμούς...
Άφησα τους συντρόφους άταφους
πηκτός άνεμος σκεπάζει τώρα το κορμί τους
έμεινα μόνος
ολόκληρος για να σε σκέφτομαι...»
Κατεβαίνω τις στενές κοιλάδες του Γράμμου
— βιάζομαι
να σκεπάσω
με το πανωφόρι του Έρωτα
την άρρωστή μας Επανάσταση...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Μέσα στη σπηλιά του νεκρού Έρωτα...]
Post by: wings on 06 Jun, 2013, 00:22:57
https://www.youtube.com/watch?v=7TrLsoLPy54

Θάνος Μικρούτσικος & Άλκης Αλκαίος, Τα πλοία των ερώτων
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Στου αιώνα την παράγκα (1996))


Κωστής Μοσκώφ: [Μέσα στη σπηλιά του νεκρού Έρωτα...]

[Ενότητα 1]

«... το καράβι του Έρωτα
συντρίφτηκε στα βράχια
της καθημερινότητας...»

Βλ. Μαγιακόφσκι

Μέσα στη σπηλιά του νεκρού Έρωτα
Είσαι...
Ποιος θα μαζέψει τα συντρίμμια,
ποιος θα ετοιμάσει την πυρά
για να πυρποληθούμε;
Είμαι ακόμα μες στους ζωντανούς
τρεις χιλιάδες χρόνους
μετά την Απουσία...
Ποιος ουρλιάζει ότι ο Έρωτας
καρφώνει τον Καιρό στη Μνήμη;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Σ' αυτόν τον τόπο...]
Post by: wings on 16 Sep, 2014, 01:57:51
https://www.youtube.com/watch?v=mb5_B3lLyio

Μίκης Θεοδωράκης & Κώστας Τριπολίτης, Αγάπη
(τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας / δίσκος: Ραντάρ (1981))


Κωστής Μοσκώφ: [Σ’ αυτόν τον τόπο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Σ’ αυτόν τον τόπο
ο άνεμος δεν κουράστηκε
τρεις χιλιάδες χρόνια∙
— η Ιστορία
τραυλίζει την ταυτότητά της∙
τα πράγματα
γίνονται πρόσωπα
— ματώνουν,
καθώς ενσαρκώνονται...
Σιωπή,
«Εσύ που ψιθυρίζεις όλη νύκτα
μέσα μου την ροή σου»
—μυστικό αηδόνι μου—
δυο φορές και χίλιες
κελάρι
μιας αγάπης πεθαμένης...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Κάτω από τη σελήνη...]
Post by: wings on 07 Sep, 2015, 02:21:26
https://www.youtube.com/watch?v=sPzRn84B6E0

Νικόλας Άσιμος, Της επανάστασης (έργο: Γιατί φοράς κλουβί (1979))

Κωστής Μοσκώφ: [Κάτω από τη σελήνη...]

[Ενότητα 1]

Κάτω από τη σελήνη
κοιμάται ωχρή
η Επανάσταση...
Ο θόρυβος του δήμου κόπασε,
οίκαδε, οίκαδε οδεύει
τώρα
η ιστορία...
Μήπως δεν έρθεις —το πρωί—
ηγεμόνας
ο ήλιος;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή που ουρλιάζει»...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:34:18
Κωστής Μοσκώφ: [«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή που ουρλιάζει»...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή
που ουρλιάζει»
πως είμαστε Δύο.
Κουράστηκα χρόνους και χρόνους
να περπατώ στο ξέφωτο,
μόνος — ανάμεσα στο Εμένα
και στο Εμένα...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο Λόγος πάγωσε...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:38:11
Κωστής Μοσκώφ: [Ο Λόγος πάγωσε...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Ο Λόγος πάγωσε,
μα Εσύ επιμένεις να γεννιέσαι,
Χρόνε, Σιωπή αυτών που γίνηκαν,
και αυτών που θα γίνουν,
και, ακόμα, αυτών που τώρα γίνονται,
— γρήγορα για να συντριβούν...

«Γίνομαι Εσύ,
ψιθυρίζοντας τ’ όνομά Σου...»

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Φως παρόν και φως άδειο...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:41:25
Κωστής Μοσκώφ: [Φως παρόν και φως άδειο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Φως παρόν και φως άδειο,
φως πέρα από την αγωνία,
φως που ξέχασε την ελπίδα του,
«εσύ
που κατέχεις μιαν ελευθερία αρχαία»
— και που από αυτήν κατέχεσαι,
ζώντας μέσα στον έρωτα που πηγάζει από την άβυσσο
στο κέντρο της Απουσίας,
φως που κόβεις κάθετα τον Καιρό
και έτσι βλέπω τον Άλλο
— και Τον αγάπησα...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:44:21
Κωστής Μοσκώφ: [Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του,
ωχρός και γαλάζιος
αναβλύζει μέσα στο χάος∙
«χτες, ήμουν μια χώρα έρημη»,
κατοικημένη από τον θάνατό της,
σήμερα,
επληρώθη η γη πάσα της αγάπης σου
είμαι παρών σε όλα της κτίσεώς σου...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Με ακούω...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:48:29
Κωστής Μοσκώφ: [Με ακούω...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Με ακούω
μες στην κοιλιά του χρόνου.
Υπάρχω
έγκλειστος στο μαύρο φως
χίλιων ετών μεσημεριού.
Είμαι
αυτός που θα γίνω∙
— Έννοια που φυλάκισε το Διάχυτο
καταδικασμένη να είναι αιώνια...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Αυτό το είδωλο...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:51:08
Κωστής Μοσκώφ: [Αυτό το είδωλο...]

[Ενότητα Α' Τα παλιότερα – α']

Αυτό το είδωλο
θέλει να γίνει ζωή∙
αυτός ο χρόνος
πάσχει να γίνει Πράξη...
Πρέπει να διώξω τον Καιρό
πριν μιλήσει,
πρέπει να σταματήσω την Ιστορία
πριν γεννηθεί το Πρόσωπο
— έρημο μες στην μοναδικότητά του...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πάλεψα με την παγωνιά του πλήθους...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:53:40
Κωστής Μοσκώφ: [Πάλεψα με την παγωνιά του πλήθους...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – α']

Πάλεψα με την παγωνιά του πλήθους,
όπως το αηδόνι
μυστικά ξεπέρασα την μνήμη μου,
λησμόνησα τι θα πει χτες
τι σήμερα, τι αύριο...
Μες στον Ακίνητο
δύναμαι το Αιώνιο...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τον Νοέμβριο...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 18:58:45
Κωστής Μοσκώφ: [Τον Νοέμβριο...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Τον Νοέμβριο
«οι θεοί κρύβονται», είπες, «στον νου»,
περιμένοντας να τελειώσει ο Βαρδάρης
και συ
σαν αυτόν «που είχε φτιάξει καράβι το φεγγάρι»
περιμένεις να πέσει
«εκείνη η μισή βροχή που ξεχάστηκε»...
Πετώ πάνω από την Ρούμελη,
πάνω από την Απουλία,
μαζί με την χώρα μου πεθάναν και οι Σεμνές,
κι ο Τειρεσίας, σαν τυφλός, είναι στον Άδη
— αμφίς πάντα και τίποτα,
μάντης του πουθενά και του ποτέ...

Κοιμάμαι μόνος, ξέρεις,
είκοσι αιώνες τώρα,
στο παλιό διπλό μας κρεβάτι...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 19:40:53
Κωστής Μοσκώφ: [Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Γεννήθηκα την εποχή του χαλκού
τώρα
δεν με θυμάται πια κανένας
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα
χτες, για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Αλιάκμονα, τον σφοδρό Βαρδάρη
— οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω,
αδύναμος να αποσυντεθώ τόσο που σ’ αγαπώ.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 19:44:31
Κωστής Μοσκώφ: [Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Δεν έφταιξε ο Σαγγάριος,
δεν έφταιξε το Βίτσι,
εδώ και η λάσπη είναι όμορφη
στην πηγή της Αρτέμιδας
ανάμεσα στο γρασίδι
— εκεί όπου όλα ανθίζουν
και τίποτα δεν καρπίζει ποτέ...
Ό,τι αδράξεις λοιπόν
έτσι σαν άνεμος
«ταξιδιώτης στην χώρα των σοφών»
— και δεν κρατάς έχθρα για κανέναν,
«και υπέρμετρο ζήλο για τίποτα»...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Παράξενα λόγια των ερτζιανών κυμάτων...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 19:48:00
Κωστής Μοσκώφ: [Παράξενα λόγια των ερτζιανών κυμάτων...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Παράξενα λόγια των ερτζιανών κυμάτων,
χρησμοί παλιών θεών
που τώρα ξεχαστήκανε
και γίναν «οι ψυχές των παγκοσμίων τραγουδιών».
Τα χείλη σου, τα χείλη σου,
Ερμή παλιοτόμαρο,
πάνδημη Αφροδίτη
— να πουλάς κάτω από τον Παρθενώνα
τρεις χιλιάδες χρόνια το ίδιο εμπόρευμα,
το βράδυ
να μένεις ακίνητος,
στην αγκαλιά των Γαλαξιών
αφουγκραζόμενος την Σιωπή,
το κρυφό νόημά τους...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Όταν γύρισα στους βράχους της Ιθάκης...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 19:52:51
Κωστής Μοσκώφ: [Όταν γύρισα στους βράχους της Ιθάκης...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Όταν γύρισα στους βράχους της Ιθάκης
είχες ξεχάσει πια ν’ αγαπάς
—  κι εγώ να τρώω, για σένα,
δέκα χρόνους παξιμάδι
το αλμυρό κρέας των βοδιών του Υπερίωνα.
Φύγαν τώρα, φύγαν και οι συντρόφοι
φύγαν οι δούλοι, δεν είχαμε πια να τους θρέψουμε∙
πρώτος μπάρκαρε σ’ ένα γκαζάδικο ο Ελπήνορας,
μετά, μέσα σε λίγες μέρες, και οι άλλοι.
Μείναμε μόνοι
εσύ, εγώ και ο Τηλέμαχος,
μισός πικραμύγδαλο, μισός αγόρι...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Στις Βασσές ο Απόλλωνας έστησε στον ναό του...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 19:57:27
Κωστής Μοσκώφ: [Στις Βασσές ο Απόλλωνας έστησε στον ναό του...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Στις Βασσές ο Απόλλωνας έστησε στον ναό του
κολόνες
τα χλωρά αγόρια της Αρκαδίας.
Τριάντα μουλάρια ανέβαιναν τον δρόμο της Ανδρίτσαινας
φορτωμένα τα πλούτη των Δεληγιανναίων
— τις κόρες τους πεσκέσι στον Μπραήμ Πασά
τις δούλες τους για την Τρούμπα και την Θεσσαλονίκη.
Κουράστηκα να περπατώ μες στις χιλιετίες
παρέα με τον τραγοπόδαρο Πάνα...
Που είναι ο Κατσίμπαλης και πού ο Καραγκιόζης;
— ο Τσίρκας ξέχασε στην Σκύρο την Ουμ Μιχάλη,
και ο Λάρι,
Labour βουλευτής,
φυλά τον βασιλιά...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο Ελπήνορας φορά μπλουτζίν στο Γαλαξίδι...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:01:29
Κωστής Μοσκώφ: [Ο Ελπήνορας φορά μπλουτζίν στο Γαλαξίδι...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Ο Ελπήνορας φορά μπλουτζίν στο Γαλαξίδι,
η ακτή της Φωκίδας,
σαν το κορμί του γαλάζια και ακίνητη,
με πάνω της ακόμα τα στίγματα
της Λαμπρής
— περιώνυμους τόπους
Αράχοβα, Δελφούς,
και, πίσω απ’ την Λιάκουρα,
τον Οδυσσέα,
στο χάνι της Γραβιάς...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τρεις μήνες ψάχνω να σε βρω στα Γιάννενα...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:07:04
Κωστής Μοσκώφ: [Τρεις μήνες ψάχνω να σε βρω στα Γιάννενα...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – β']

Τρεις μήνες ψάχνω να σε βρω στα Γιάννενα
και να ’χω καθημερινά
την γκρίνια της Κυρα-Φροσύνης...
Ο Φρόντζος κάνει πόλεμο ενάντια στον Αφέντη Βαγγέλη
και ο Σπυρίδων, πάσης Ηπείρου Έξαρχος,
να βροντά ολονυκτίς
τις καμπάνες της Μητρόπολης
— έρχεται, λέει, έρχεται
ο Μαύρος Καβαλάρης...
Ποιος είδε την Μαργαρίτα Περδικάρη
μπρος στα τουφέκια της αυγής;
Στο Cancer Hospital
κανείς δεν ήξερε ποιος ήταν ο Χατζής
και ο Υφαντής
να ψαρεύει, όλο τον Αύγουστο, πέστροφες
με την Φρειδερίκη στο Ζαγόρι...

Καημένο Μιτσικέλι,
γυμνέ μου Ολύτσικα,
τομάρια των Τζουμέρκων,
να πουλάς τουριστικά στην λίμνη,
έξω απ’ το σαράι του Αλή Τεπελενλή...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Έκχυση του σώματος...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:23:59
Κωστής Μοσκώφ: [Έκχυση του σώματος...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – γ']

Έκχυση του σώματος προετοιμάστηκες μες στους αιώνες. Πλαντάζουν οι φλέβες μου — δρόμοι της πόλης, καθώς σεργιανώ ερωτικός. Έτοιμος να εκραγώ στο βλέμμα σου. Βλέμμα της Εγνατίας, βλέμμα της Τσιμισκή. Στην Ραμόνα καβάσης της Μαγδαληνής. Περιβολάρης στον Κιασίμπασσα, ψηλά, στον Τουρμπέ, στο Τσινάρι. Στην Διαγώνιο το μεσημέρι χριστός, σγουρό παλικαράκι. Στην παραλία το βράδυ Βαρδάρης, αδέξιος και αμήχανος. Πουλώ πασατέμπο στους φαντάρους του Μεγαλέξανδρου. Παρέα με τον Κόλια ψάχνω την Σμαρώ στην Καλαμαριά. Ο χρόνος συντρίφτηκε, έγινε χίλια είδωλα το Πρόσωπό σου...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Μνήμες παλιές πριν την Άλωση...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:29:44
Κωστής Μοσκώφ: [Μνήμες παλιές πριν την Άλωση...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – γ']

Μνήμες παλιές πριν την Άλωση∙ διαδρομή απ’ το Δορύλαιο μετά την μάχη του Μαντζικέρτ... Καλπάζω σιδερόφρακτος. Μαζί μου ο καημός της Ρωμιοσύνης, χλωμός Γανυμήδης... Όπιο του χρόνου που μόλις άνθισε∙ πορφυρό απ’ το αίμα σου υψίπεδο της Φρυγίας. Φεύγει μαζί μου, χάνεται η καθ’ ημάς Ανατολή... Σαγγάριος. Στην τσέπη μου η προκήρυξη της Πρώτης Επαναστατικής Επιτροπής. Υψώσαν λάθος, ξέρεις, άλλη κόκκινη σημαία στην Σμύρνη.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τι έδυς εξ οφθαλμών μου ο Αμνός...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:33:21
Κωστής Μοσκώφ: [Τι έδυς εξ οφθαλμών μου ο Αμνός...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – δ']

Τι έδυς εξ οφθαλμών μου ο Αμνός
— αρνάκι μου σγουρόμαλλο,
εμείς όλοι γνωρίζουμε
πως το κάλλος σου ουκ έδυ
γέννησε την Ανάσταση
— ότι πολλοί σ’ αγάπησαν
και γίναν για πάντα ο Άλλος...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τμηθείση τμάται πόντος...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:37:58
Κωστής Μοσκώφ: [Τμηθείση τμάται πόντος...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – δ']

Τμηθείση τμάται πόντος
—η Ερυθρά Θάλασσα—
«κυματοφόρος ξηραίνηται βυθός»,
και Συ διαβαίνεις,
στους πάντες τα πάντα υποσχόμενος,
δούλων εκπλύναι Πάθη.
Συ, ο εν χερσί πνοή όλων
— εν μέσω της καμίνου
να λες, σ’ Αγαπώ...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Είμαι αυτός που αγαπάω...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:42:50
Κωστής Μοσκώφ: [Είμαι αυτός που αγαπάω...]

[Από την ενότητα: Α' Τα παλιότερα – ε']

«Είμαι αυτός που αγαπάω
και αυτός που αγαπάω
είναι εγώ»
— είπε ο Μανσούρ αλ Χαλάλ, και τον σταυρώσανε...
Περπατούσα στους δέκα γαλαξίες
ανάμεσα σε εμένα και σε Εμένα,
όταν με φώναξες «συ, εγώ»
— και ξάπλωσα στα πόδια σου επτά χιλιετίες...
Είμαι ο Γιαζί Αλ Μπισταμί,
ο Μαβλανά Τζαλλαλουντίν Ρουμί,
ο Ισσάκ της Νινευή,
— είμαι χιλιάδες
από το Στάλινγκραντ και την Καισαριανή,
το Κουτλουμούσι, την Μακρόνησο,
τη Μονή του Σταυρονικήτα
και τον τεκέ των Μπεκτασί δερβίσηδων
στις όχθες του Πηνειού, στο Χασάν Μπαμπά...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ, Η Κλεοπάτρα στα Ιεροσόλυμα
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:49:20
Κωστής Μοσκώφ, Η Κλεοπάτρα στα Ιεροσόλυμα

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

«a gap in nature
echo and light unto eternity»
Shakespeare, Antony and Cleopatra

στην Μάγδα Κοτζιά

Έτσι
που μέθυσες τα κύματα και τους ανέμους
παντού όπου πατάς
σκορπάς τον χαλασμό∙
τι συγκυρίες ανατρέποντας, ιστορικούς συμβιβασμούς
μπερδεύοντας προτσές,
αναποδογυρίζοντας την Ανάγκη,
να ξενυχτάμε όλοι για Χάρη Σου,
πλάθοντας, απ’ τα όνειρά μας,
την καινούρια Ύλη,
τινάζοντας το Τώρα Είναι Μπρος,
— φτιάχνοντας από τον Παρατατικό τον Μελλούμενο,
από τα συντριμμένα μέλη μας τον Καθόλου...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πας, χάθηκες, ξέχασα πώς σε λένε...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 20:55:59
Κωστής Μοσκώφ: [Πας, χάθηκες, ξέχασα πώς σε λένε...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Πας, χάθηκες, ξέχασα πώς σε λένε,
Εσένα που μπρος σου τρεις χιλιάδες χρόνια γονάτιζα
και μου ήσουν πιο ακριβή απ’ τις Νύμφες
πιο ακριβή από τους Σάτυρους
—Δέσποινα, Μάγδα, Ιομορφάτη—
και είχα μαζί μου τον Αλέξη,
τον Φώτη, και κείνον τον Κοσμαρά, τον λοχαγό
τσόλια όλους
τσανάκια σου να μας μεταχειρίζεσαι...
Και ωστόσο
— ακούω ακόμα την καρδιά μας
για σένα να χτυπάει
— μυρίζω το άρωμά σου
ν’ ανεβαίνει ψηλά, καπνός απ’ τα καμένα φύλλα του φθινόπωρου.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Το δέντρο αυτό, η Μάγδα...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 21:31:57
Κωστής Μοσκώφ: [Το δέντρο αυτό, η Μάγδα...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Το δέντρο αυτό, η Μάγδα,
φύτρωσε μέσα μας από κτίσεως κόσμου,
και Συ, πρωί και βράδυ, μπρος της στα γόνατα...
Την άρπαξα πάλι γερά με τον θεό Πάνα
στην ντισκοτέκ, στα στεγνά Λαγκάδια,
και ο Παυσανία μουγκός, να μην λέει τίποτα...
Και φέτος θ’ ανθίσουν οι μηλιές
και φέτος θα κολυμπούν στα πόδια σου τα πικραμύγδαλα αγόρια
— τσογλάνια του Λαρισαϊκού
κόρες παχιές στο χρώμα του αλάβαστρου.
Πόντιοι της Κατερίνης,
καπεταναίοι του Ολύμπου, χλωροί στα τρεις χιλιάδες επτακόσια τους.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τι κέρδισα είκοσι χρόνους...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 21:37:13
Κωστής Μοσκώφ: [Τι κέρδισα είκοσι χρόνους...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

στον καπετάν Αποστόλη Σαρίδη

Τι κέρδισα είκοσι χρόνους τσανάκι του Οδυσσέα;
Αυτός να πλαγιάζει με τις θεές
και εγώ να τρώω τ’ αλμυρό κρέας
— Ελπήνωρ πάντα
δίχως να μάθω να ερωτεύομαι
Ελπήνωρ, κάτοικος έτσι της Σιωπής...
«Πήξτε τ’ επί τύμβω ερέτμον»
το κουπί που στη ζωή κρατούσα όπλο μου
λάμνοντας στην γαλάζια έρημο του Ιονίου
«ανδρός δυστηνοίο» — έτσι που με οικτίρει αυτός ο Όμηρος!
Και όμως φάνηκε ποιος ήμουν
πολεμώντας στα περίχωρα της Κυρήνειας...
— «άνθρωπος αδύναμος γι’ αυτό και γνήσιος...»

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Έλαμπες τόσο...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 21:43:33
Κωστής Μοσκώφ: [Έλαμπες τόσο...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Φαέθων∙ Γιαμάχα∙ λάμψεις του νίκελ

Έλαμπες τόσο
ώστε άφηνες τους άλλους σκοτεινούς∙
θανάτω θάνατον πατήσας
γινόσουν Συ το φως,
και την ζωήν χαρισάμενος
—ποια ζωή;— να ’μαστε όλοι τσόλια Σου
δικά Σου τσανάκια...
Όταν βγάζει τα ρούχα Σου
στενάζει ο Βαρδάρης∙
θα τσακίσω όλες τις ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια
να φαίνεσαι ακέρια καθώς πλες μες στην γαλάζια θάλασσα...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ποιος είναι τούτος ο χάλκινος έφηβος...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:01:31
Κωστής Μοσκώφ: [Ποιος είναι τούτος ο χάλκινος έφηβος...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Ποιος είναι τούτος ο χάλκινος έφηβος
που προχωρά ματωμένος στον Καιρό;
Ξέχασα τ’ όνομά του
ξέχασα και την γη των Οπουντίων Λοκρών
τούτη την νύκτα
που φυσά σκληρός Βαρδάρης
και «δίχως μνήμη αρμενίζουμε».

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: Ο Ελπήνωρ της Λιαρίγκοβας...
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:07:22
Κωστής Μοσκώφ: Ο Ελπήνωρ της Λιαρίγκοβας...

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Αυτός ο έφηβος μες στο σβησμένο του μπλουτζίν
λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ;
Λες ο Ελπήνωρ να μας ήρθε πίσω
θρεμμένος απ’ τις παχουλές Γοργόνες
και τον νόστο των πικραμύγδαλων αγοριών;
Λες να ’ναι ο χαμένος μας Ελπήνωρ
που προσπαθεί καθημερινά
εκείνη την αργοπορημένη Επανάσταση
— ωχρός απ’ τον έρωτα ως το πρωί
κλείνοντας μες στα νιάτα του
τους σπόρους όλων των δυνατοτήτων
χαμογελώντας
καθώς αποσαθρώνει
τον Ακίνητο...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πρώτα βέβαια...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:13:51
Κωστής Μοσκώφ: [Πρώτα βέβαια...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

στον Σοφοκλή Θεοδωρίδη

Πρώτα βέβαια
να στείλεις όλους τους στον διάβολο
— πώς να γνωρίσεις τον Καθόλου
μέσα στα πέντε δισεκατομμύρια, τόσοι που γίναν;
Έστω
βγάλε έξω
τους αλαζόνες, σαν τον Κασταμωνίτη
όσους δεν έχουν πρόσωπο ωχρό απ’ τον πολύν έρωτα ως την αυγή
όσους στα πολιτικά
φρονούν υπέρμετρα —ή πολύ λίγο—
όσους τους per viltà Σε απαρνήθηκαν
Έτσι Να Τον Βρεις Πολεμάς:
Αυτόν Που Όλα Τα Γνωρίζει
«τον σοφό σαν βόιδι...»

Ελοχίμ, «Εσύ Που Έρχεσαι»,
με εγκατέλειψες,
να δέρνομαι,
μ’ αυτούς στα Καπηλειά
τους άλλους στα Γραφεία
κι εκείνες τις Σεμνές των νομίμων...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Αυτή την νύκτα...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:18:20
Κωστής Μοσκώφ: [Αυτή την νύκτα...]

[Ενότητα Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

στον Θανάση Καστανιώτη

Αυτή την νύκτα
ξεψύχησε ουρλιάζοντας λαμά λαμά ο Ιούνιος
έτσι εδώ
ανάμεσα Σπάρτη και Μάνη
και χίλιους ταγματασφαλίτες να φωνάζουν
Ζήτω η Βασίλισσα...
Ο Ταΰγετος ζέχνει τραγίλα και τσίπουρο
τύφλα χορεύει τσάμικο στην πιο ψηλή κορφή του
ο Προφητηλίας
τι είλωτες σέρνοντας, τι περιοίκους
τι εσατζήδες στιβαρούς
και τον Μανόλη, το κνίτικο λιοντάρι μας...
...
Ιστορία, με τα πλην και με τα συν σου
ανάμεσα στο θεϊκό κριάρι και στην Περιστερά
προτιμήσαμε, βλέπεις,
τα παχιά βόδια του Υπερίωνα.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τον Αύγουστο γυρίσαμε απ' τον Σαγγάριο...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:23:59
Κωστής Μοσκώφ: [Τον Αύγουστο γυρίσαμε απ’ τον Σαγγάριο...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Τον Αύγουστο γυρίσαμε απ’ τον Σαγγάριο,
δεν είχαμε κρίνα, δεν ήταν Απρίλης
για να μπορέσουμε τα Καθαρκτικά Μοιρολόγια
και στο Ακταίο ούτε ένα τραπέζι λεύτερο...
— ντόπιοι του Άστεως
σταφιδέμποροι της Σμύρνης
μπακάληδες απ’ τα Ταταύλα
και κάποιοι Ρώσοι εμιγκρέδες
άλλοτε θυρωροί, άλλοτε πρίγκιπες...

Αυτός ο Ελπήνορας πάλι γιατί ούρλιαζε;
Φεγγάρι της Κομαγηνής
φεγγάρι της Μερσίνης
«Εμάς, εμάς, ποιος σκύλος θα μας ξεθάψει;»

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:30:06
Κωστής Μοσκώφ: [Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

Η Κρήτη βάρυνε πάνω μας
καθώς αποχαιρετούσαμε τα τελευταία βουνά της,
ώχρα του Ζάκρου, τραγίλα και θυμάρι,
και ο σγουρόμαλλος Αμνός πλάι μου...
Το βράδυ ακούσαμε την Κασσιανή,
έψελνε όμορφα ο καλόγερος απ’ το Σινάι
το άλλο πρωί φάνηκε μπρος μας το όρος Κάρμηλος...
Τα ’πιαμε γερά στα Ιεροσόλυμα στο ταβερνάκι
— το Σώμα, το Αίμα, τα Άγια Πάθη
φαντάροι Σεφαρντίμ,
Ασκεναζίμ,
— και ο Ναγκίπ να κρύβει
την χειροβομβίδα στην κωλοτσέπη του...
Λέιλα, Γιόφι και συ Ρένα, παλιά αγάπη μου,
η μισή μου καρδιά μ’ αυτούς
η άλλη με τους άλλους
και το παλιό σπιτάκι μας στην Βηθλεέμ,
στάβλος πάλι,
του Β’ λόχου του Τάγματος Χαΐμ Βάισμαν...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο θείος Γιώργος ήτανε Σμυρνιός...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:35:59
Κωστής Μοσκώφ: [Ο θείος Γιώργος ήτανε Σμυρνιός...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – α' Σχόλια στον Ezra]

στον Δημήτρη Κακουλίδη

Ο θείος Γιώργος ήτανε Σμυρνιός,
κουβαλούσε μες στο βλέμμα του
σταφίδες, αμύγδαλα και σύκα
— περπάτησε στον Σαγγάριο,
πολέμησε στο Βίτσι,
πίστευε ωστόσο πάντοτε
στην εκατόφυλλη άνοιξη...
Ο κύριος Τόμας —T.S.— απ’ το Σεν Λούι
μας έφερνε αρχεία βιβλία και φυλακτά∙
τις νύκτες με φεγγαρόφωτο
έψελνε τροπάρια στην Κυρά της Λήθης
μας μιλούσε συχνά, ακόμα,
για τους τρεις παντελεήμονες πάνθηρες.
Ο γερο-Έζρα,
έχοντας ζήσει τρεις χιλιάδες χρόνια
παρέα με τον τραγοπόδαρο Πάνα
παγανός, μην πιστεύοντας τίποτα,
μας έφερνε καλό κρασί και την Σιωπή...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Νύχτα — γαλήνιες σκιές...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 22:40:45
Κωστής Μοσκώφ: [Νύχτα — γαλήνιες σκιές...]

[Από την ενότητα: Β' Τα καινούρια – β' Σχόλια στον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο]

στην Νίκη της Λευκωσίας

Νύχτα — γαλήνιες σκιές
μ’ αδράχνει ο σφοδρός Βαρδάρης
όταν με κοιτάς...
Είμαι ένα βουνό, γυμνό,
«λιβάδια που περιμένουν»
να τα βοσκήσουν οι αιώνες...
Ζήτησα μια ζωή
«καμωμένη από ουρανούς και περιβόλια»
μα Εσύ
με σκάβεις...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: Η γιαγιά μου η Ορντού...
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:11:22
Κωστής Μοσκώφ: Η γιαγιά μου η Ορντού...

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – γ']

στον Χρήστο Τσολερίδη

Και η Δυσδαιμόνα, η ωραία Ναυσικά, της έδωσες χρυσάνθεμα —είπες μοιάζουν τα μάτια σου— και θυμόσουν την Άλλη, της Ευπατορίγιας, των Κοτυώρων— Ορντούς και Καλαμαριάς...
Την ώρα που φεύγουν τα Μπολσεβίκ και μπαίνουν οι Τσέτες σφάζοντας όσους δεν προφταίναν τα καΐκια, στο λιμάνι, και έπεσε στην θάλασσα κρατώντας κατάστηθα το βόλι... Και το νερό για χρόνους πολλούς κόκκινο...
Και Εκείνη έγινε δελφίνι της Μαύρης Θάλασσας, Αγία Πέστροφα του Τσιάμπαση, Παναγία Σκούνα του Σοχούμ και της Σουμελά, Γοργόνα κατάπλωρη στο Μεγάλο Καράβι...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ, Το Συ Πατέρας Δέσποτας
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:16:07
Κωστής Μοσκώφ, Το Συ Πατέρας Δέσποτας

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – γ']

Το Συ Πατέρας Δέσποτας, κλειστό είναι του κόσμου. Εκχύνεσαι — και να ο Γιος Ιστορία.
Γιαχβέ ας ήταν πάλι να πάμε στου Φλόκα όπως όταν μικρός. Αδιάφορος, όμως παρών. Ώσπου γέρασες. Προελαύνει τώρα πια έξω από εσένα ο Γιος, γίνεται και χωρίς εσένα η Ιστορία...
Κάτω από το τρένο όταν σε βγάλανε. Ζεστά ακόμα τα πέλματά σου. Το βλέμμα απλανές, μην σε μαλώσουν. Πάντα νταής, εσύ να περάσεις πρώτος.
Έκλαιγες συνέχεια τελευταία, «χωρίς λόγο». Έφυγες, Εσύ στα 76 σου. Εγώ στα 17 μου.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Είσαι μια μηχανή μοναξιάς...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:23:18
Κωστής Μοσκώφ: [Είσαι μια μηχανή μοναξιάς...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – δ']

στον καπετάν Παντελή Γουλάρα

Είσαι μια μηχανή μοναξιάς
αδελφούλα μου Νέα Υόρκη
καμινάδες εργοστασίων τα σπίτια σου
οι δρόμοι σου φτηνά καπηλειά∙
τόποι South of Houston
τόποι της Wall Street, της Fifth Avenue...
Μένω στο Mayflower Hotel
με πρήξανε οι Ασκενάζι του Ωδείου
— liberals, yet strongly zionists.
Ο γερο-Έζρα
κόβει διαμάντια και σαπφείρους
στην 49th Street
τα βράδια,
μασκαρεμένος σε Ιταλό
τραγουδά το O Sole Mio για την Μαφία
στο ρεστοράντε Asti...
Αδελφούλα μου Νέα Υόρκη
ο Κινγκ Κονγκ, ο Κινγκ Κονγκ
αυτός μόνος σ’ αγάπησε...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ, Σχόλια στον Αντώνη Φωστιέρη
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:28:18
Κωστής Μοσκώφ, Σχόλια στον Αντώνη Φωστιέρη

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – δ']

Ψάχνω να βρω
«πού περπατά το σώμα μου»
μέσα σ’ αυτό το μέλλον
«όπου ο σπόρος σάπισε»
και όλα είναι ξερά...

Στις άγριες πόλεις του Νότου
τα όνειρα γίναν στάχτη
και τα βουνά του Βορρά
κρυφτήκαν στην άβυσσο..
Ποιος είναι αυτός που ακόμα με φωνάζει
— δεν ξέρει ακόμα
πως στέρεψε το γάργαρο νερό;
Χίλιες Γιαμάχες τρέχουν
πάνω στα σεντόνια σου
οι λέξεις σπαράζουν
— «σκοτωμένο αίμα»,
τα πράγματα ξέχασαν
πώς να βρουν το σχήμα τους
το Α και το Β και πάλι το Α
και Εσύ...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Μου στέρησαν τις «ένοπλες ματιές σου»...]
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:32:10
Κωστής Μοσκώφ: [Μου στέρησαν τις «ένοπλες ματιές σου»...]

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – δ']

έσχισε τα ποιήματά του, γιατί, λέει
ήθελε η ζωή του να είναι το ποίημα...

στον Στρατή Ζαχαριάδη


Μου στέρησαν τις «ένοπλες ματιές σου»
και ο κόσμος έμεινε άδειος
σαν καφενείο του φθινόπωρου
μόνο «η βροχή παίζει χαμηλότονα»
«το μελαγχολικό της πιάνο»
Δεν θα υπάρξει, είπες, Έλεος...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ, Της Σαπφώς
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:38:56
Κωστής Μοσκώφ, Της Σαπφώς

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – δ']

«Και ποθηω και μαομαι»
«κατ’ εμον σταλαχμον»
χαρμολύπη...
«Ηρος αγγελος, ημεροφωνος αηδων
μαντατοφορος εαρος φωνη»
— γλυκό πουλί αυτής της τελευταίας νιότης μου
«ως παϊς Παις πεπτερυγωμαι»
— ανοίγω τα φτερά μου να πετάξω
προς Εσένα...
...
«Εγω-τι-πρεσβυς αγαυος»
και συ θεράπων-παιδί;
«Αυρα ταχεος δευτε
νοημα τ’ ωμον ξευρεις
ου διαμπεπτον...»
...
Ήρθες επιτέλους —τι όμορφα!—
«εμαν φρεναν καιομενων, ποθωι
Αφανης Αϊδα δομους φοιτασης;»
— αποφάσισε,
χωρίς τον Έρωτά μου
θα μένεις για πάντα στην Σιωπή...

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ, Ανακρεόντια ψήγματα
Post by: wings on 07 Dec, 2019, 23:42:37
Κωστής Μοσκώφ, Ανακρεόντια ψήγματα

[Ενότητα: Β' Τα καινούρια – δ']

Με τον έρωτα για χάρη σου παίζω γροθιές
«ως δη προς Ερωτι πυκταλιζω»
«πανδοσιη, πολυμνηε, λεωφορε»,
και πιο πολύ
«μηλινοκηπε...»
«Εγω δε μεθυων
μναμα του σωματος σου αρεταν»
στην μνήμη των αρετών του σώματός σου.
...
Ψυχής μου βαθύ χάραγμα
γράψε μου γρήγορα
«κατα φλογος τακησω»
— σαν φλόγα καίομαι από την αγάπη σου.

Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πέρασαν εκατό χρόνια μοναξιάς...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 18:59:21
Κωστής Μοσκώφ: [Πέρασαν εκατό χρόνια μοναξιάς...]

[Ενότητα 1]

Πέρασαν εκατό χρόνια μοναξιάς
να σ’ αγαπάω∙
Γέρασα τώρα,
δε σκύβω στο πηγάδι,
μην αντικρίσω τον Καιρό...
Έβαλα
το μαχαίρι
στη θήκη του∙
τίποτα πια δεν περιμένω...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πού ξέρεις...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:03:33
Κωστής Μοσκώφ: [Πού ξέρεις...]

[Ενότητα 1]

Πού ξέρεις,
μπορεί ο θάνατος και να νικήσει∙
το Καράβι μας
αραγμένο αιώνες τώρα στο λιμάνι
—μέσα στην ιστορία νεκρό—
να σαπίσει,
φορτωμένο τόση μοναξιά...

Ίσως ωστόσο,
και αν πεθάνεις,
κάποτε να γεννηθείς πάλι,
μην αντέχοντας στη Σιωπή...

Βλέπω
τις νύχτες
το ίδιο αστέρι,
που μέσα στο Έρεβος
μας φώτιζε...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Τα δέοντα τελέστηκαν λαμπρά...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:07:36
Κωστής Μοσκώφ: [Τα δέοντα τελέστηκαν λαμπρά...]

[Ενότητα 1]

Τα δέοντα τελέστηκαν λαμπρά,
κηδείες, μνημόσυνα,
γιορτές για την πρώτη χιλιετηρίδα,
και άλλες γιορτές
για τη δεύτερη...

Περίμενα αυτός ο θάνατος
να μας ενώσει
— όμως εσύ δε φάνηκες∙
η Άβυσσο βυθίστηκε
είκοσι αιώνες ακόμα,
μέσα στην Απουσία...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Μου έλειψε ο αχνιστός καφές σου...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:10:30
Κωστής Μοσκώφ: [Μου έλειψε ο αχνιστός καφές σου...]

[Ενότητα 1]

Μου έλειψε ο αχνιστός καφές σου∙
από το όρος Χορτιάτη
αγναντεύω,
— σε ποια γη κρύφτηκες;
Δίχως εσένα όλα Άβυσσος...
Θα βλαστήσεις πάλι, άραγε,
την άνοιξη τούτη;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Πώς να κοιμάσαι ήσυχος...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:15:02
Κωστής Μοσκώφ: [Πώς να κοιμάσαι ήσυχος...]

[Ενότητα 1]

στον καπετάν Αποστόλη Σαρίδη
που πυρπολήθηκε με το καράβι του
στη ρότα του Σεβάχ...


Πώς να κοιμάσαι ήσυχος
σε αυτή την όχθη;
— Πρέπει να διαβείς τον ποταμό...
Σε περιμένει
όρθιος
πάνω στο καράβι του
ο θάνατος...
Σε περιμένει
Εκείνος,
ο γνήσιος,
ο Αδύναμος,
Αυτός που τόλμησε,
Αυτός που δεν τόλμησε
η μυστική χοάνη∙
— ο Αποστόλης...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Έδυσε...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:18:04
Κωστής Μοσκώφ: [Έδυσε...]

[Ενότητα 1]

Έδυσε
και η πανσέληνος
του Μάη...
Έμεινα μόνος,
στη σκοτεινή πλευρά
Εγώ και το βλέμμα Σου...
Σε ποια χοάνη μυστική,
σε ποιο θάνατο
να Σε γυρέψω;
Ξέρεις,
δε φοβήθηκα ποτέ
την πυρκαγιά...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [«Μα εσύ βέβαια σκοτώθηκες νωρίς»...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:21:15
Κωστής Μοσκώφ: [«Μα εσύ βέβαια σκοτώθηκες νωρίς»...]

[Ενότητα 1]

«Μα εσύ βέβαια σκοτώθηκες νωρίς»
Άλλοι όμως επέζησαν∙
συγκατοικούμε χρόνια
— μαζί όσοι πάθαν και μάθαν
και όσοι
δεν πάθαν και δε μάθαν...
Η Επανάσταση
κρύφτηκε
Μέσα στην Άβυσσο
επέλεξα
να πορευτώ
ευθυτενής...

Φεύγοντας για την Ιερουσαλήμ
Απρίλης 1989

και η πανσέληνος
του Μάη...
Έμεινα μόνος,
στη σκοτεινή πλευρά
Εγώ και το βλέμμα Σου...
Σε ποια χοάνη μυστική,
σε ποιο θάνατο
να Σε γυρέψω;
Ξέρεις,
δε φοβήθηκα ποτέ
την πυρκαγιά...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Σε ποιαν Άβυσσο...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 19:53:45
Κωστής Μοσκώφ: [Σε ποιαν Άβυσσο...]

[Ενότητα 2 Πυρπολούμαι]

Σε ποιαν Άβυσσο, σε ποια χοάνη μυστική να ψάξουμε να βρούμε τον Έρωτα που τον οδηγήσαμε στον θάνατο, για να μη μας πυρπολήσει;
Και γιατί τελικά να μη μας πυρπολήσει; Στην Πράξη του λαού μας μες στον Καιρό, στη ζωντανή διαχρονική μας παράδοση, η «θεότητα», με τη θεολογική συμβολική αυτής της παράδοσης, είναι η πυρπολούσα το Εγώ μας αγάπη, η «καύση καρδίας», ο «μανικός Έρωτας». Ευσεβιστές ωστόσο, ολοένα μέσα στη μεταπρατική, εξαρτημένη κοινωνία μας πιο δυτικότροποι, επιζητούμε στη ζωή τη μερικότητα, τα επιμέρους προϊόντα της, όχι την ίδια την ουσία της, την πιο βαθιά της υπόσταση: ζητάμε τον πλούτο ή την επιτυχία, απολησμονώντας πως ο βασικός πλούτος είναι ο μανικός Έρωτας, η πυρπόλησή μας για τον Άλλο, ενσαρκωμένο στο κάθε Εσύ που αγαπάμε, προοίμιο αναγκαίο για την πυρπόλησή μας για την ανθρωπότητα ολόκληρη — το Όλο Σώμα μας...
Όπως λέει ο σύγχρονός μας Περουβιανός Αγιορείτης, ο Συμεών Γρηγοριάτης — τα νυν Σταυρονικητιανός: «... Να μη χρησιμοποιείς την Πράξη ως λίπασμα για να καρπίσει ένας κόσμος αλλοτριωμένος, αλλά να τη χρησιμοποιούμε για να ανατινάξει αυτό τον αλλοτριωμένο κόσμο».
Μετουσιώνοντας τον κόσμο από ύλη διασκορπισμένη, ύλη απρόσωπη, ύλη διάχυτη, σε ενσαρκωμένο Εσύ, απτό πρόσωπο του Καθόλου, ενσαρκωμένο πρόσωπο, μέσα στο Όλο Σώμα μας, του Έρωτα, ενσαρκωμένο πρόσωπο της Αγάπης, μόνου καταφατικού ορισμού στην Ορθόδοξη παράδοση, για το επίκεντρο της ζωής, τον «Θεό»...
Ο Έρωτας, καύση καρδίας, πυρπολεί, διαρρηγνύει τον δερμάτινο χιτώνα του Εγώ μας, καταλύει τη μοναξιά μας, τη βίωσή μας ως μοναχικά εμπορεύματα. Ο Έρωτας διανοίγει τον δρόμο στο Εγώ μας να καταλύσει αυτή τη μοναξιά του, να βρει την ολοκλήρωσή του, την πληρότητά του στο Όλο Σώμα μας, το «Εμείς»...
Ανοίγει τον δρόμο, μέσα από την ενσάρκωση, τη συγκεκριμενοποίηση του Έρωτα στο πρόσωπο που αγαπάμε, στο «Εσύ», να διατρήσουμε τον δερμάτινο χιτώνα του Εγώ μας και να συναντήσουμε τον συλλογικό εαυτό μας.
Ωστόσο, μήπως αυτό το «Εσύ» κινδυνεύει να γίνει αυτοσκοπός, κινδυνεύει να γίνει «είδωλο», μήπως ο Έρωτας από ενοποιός του Εγώ μας με την ολότητα, το συλλογικό σώμα μας, το Εμείς, κινδυνεύει, αντίθετα, να γίνει το πάθος που μας χωρίζει, που δια-βάλλει από τον Όλο Άλλο; Μήπως αυτή η συγκεκριμενοποίηση του Έρωτα, αναγκαίο στάδιο για να διατρήσουμε τον δερμάτινο χιτώνα μας και να βρούμε την ολότητα του σώματός μας, μπορεί ωστόσο αντί θεϊκό, ενοποιό, να τον αλλοτριώσει σε δια-βολικό, «δαίμονα πορνείας», όπως λέει η ασκητική εκφορά της παράδοσής μας, Έρωτα που δε σε ενώνει αλλά σε χωρίζει —για μια προνομιακή διασύνδεση με κάποιο επιμέρους Εσύ— από τον Όλο Άλλο;
Ίσως. Είναι και αυτή η αλλοτρίωση μέσα στον δύσκολο αγώνα της Παρουσίας και της Απουσίας, της επιτυχίας μας να γίνουμε ισόθεοι. Όμως, όπως και να είναι, η «καύση της καρδιάς», η πυρπόλησή μας για το συγκεκριμένο Εσύ, είναι η οδός που αξίζει να διακινδυνέψουμε: είναι ο μόνος δρόμος για να καρπίσει η ζωής, μέσα από την ολοκλήρωσή μας, την ενοποίησή μας —με διάμεσο το Εσύ— προς τον Όλο Άλλο. Είναι ο μόνος δρόμος που αξίζει να διακινδυνέψουμε, με κίνδυνο έστω να συναντήσουμε τον θάνατό μας, για να ενοποιήσουμε γύρω από το Εγώ μας τη διασκορπισμένη ύλη του κόσμου, την απρόσωπη ύλη του κόσμου. Είναι ο μόνος δρόμος για να ενοποιήσουμε γύρω από τον άνθρωπο την ύλη, για να μετουσιωθεί ο δίχως πρόσωπο κόσμος σε κόσμο σαρκωμένο μέσα από τον έρωτά μας, κόσμο σαρκωμένο στο ενιαίο σώμα του ανθρώπου — το Εμείς. Μόνο μέσα από τη μανική μας Αγάπη με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, η έξοδος από το Εγώ μας είναι δυνατή. Μόνο μέσα από την ενσάρκωση του έρωτά μας στο συγκεκριμένο πρόσωπο του ανθρώπου, το ταξίδι προς το Καθόλου, προς το ενιαίο σώμα του Ανθρώπου, τον Όλο Άλλο, είναι πραγματοποιήσιμο. Μόνο μέσα από την έξοδο αυτή μπορεί να καταλύσουμε με την Πράξη του έρωτα —και αυτό το άλλο πρόσωπο της Πράξης του έρωτα που είναι η Πράξη της ιστορίας— τον διχασμό του Όλου Σώματός μας σε έθνη, σε τάξεις, σε άτομα.
Η έσχατη αλλοτρίωση, η έσχατη «Πτώση» —για να θυμηθούμε πάλι τη συμβολική της διαχρονικής μας θεολογικής παράδοσης— είναι άλλωστε, το «χλιαρός εί», η «ακηδία», το βόλεμα του σώματος, το βόλεμα αυτής της συμπύκνωσης της ύλης του σώματός μας που είναι η «ψυχή», η επαναπαυμένη στη γαλήνη του μηδενός ύπαρξη, η επιλογή του «αντί καπετάνιος του έρωτα, τελώνης να γεράσεις», όπως λέει και η παροιμία.
Η επιλογή του να μην πυρπολείσαι από τον Έρωτα, να μη μανικά αγαπήσεις, αλλά να μείνεις σκλάβος των ακίνητων δομών, έκφραση ενός παλαιοχριστιανικού κόσμου, σκλάβος ενός Θεού της Παλαιάς Διαθήκης, όπου το επίκεντρο δεν είναι ένας Θεός τριαδικός με κέντρο την Αγάπη, ο Όλος Άνθρωπος ενσαρκωμένος στο κάθε Εσύ, αλλά ο Πατέρας Αφέντης.
Η έσχατη αλλοτρίωση είναι να μην πυρπολείσαι από τον Έρωτα για τον Άλλο και τον Όλο Άλλο, το συλλογικό σώμα μας να μη μανικά αγαπήσεις, αλλά να διασώσεις την ελευθερία και την αυτονομία της μοναξιάς σου μέσα σε μια νηφάλια, κατασιγασμένη, δίχως εντάσεις, ζωή...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Η ψυχή...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:01:41
Κωστής Μοσκώφ: [Η ψυχή...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Η ψυχή
μάταια ανοιγοκλείνει
τα φτερά της∙
ο ποιητής θρυμματισμένος
«σπασμένο κανάτι»

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [«Πιάνω νερά»...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:03:57
Κωστής Μοσκώφ: [«Πιάνω νερά»...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

«Πιάνω νερά»
που διάλεξες να λάμνεις∙
τώρα,
σε τούτο τον καιρό,
βλέπω
το Τίποτα
του Πάντα...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Γδύσου το πουκάμισο των άστρων...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:05:30
Κωστής Μοσκώφ: [Γδύσου το πουκάμισο των άστρων...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Γδύσου το πουκάμισο των άστρων∙
φόρεσε το θνητό δέρμα σου
να σε πλαγιάσω...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Η σελήνη περίμενε μάταια ως το πρωί...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:07:08
Κωστής Μοσκώφ: [Η σελήνη περίμενε μάταια ως το πρωί...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Η σελήνη περίμενε μάταια ως το πρωί
λουσμένη στο πατσουλί
τον έρωτά σου...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Γνώρισες το Καθόλου...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:08:56
Κωστής Μοσκώφ: [Γνώρισες το Καθόλου...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Γνώρισες το Καθόλου,
έμαθες τα «ναρκωτικά σεντόνια» του...

Ο καιρός,
Εσύ,
χλοερό μου λιβάδι...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ο θόλος μαύρος...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:10:58
Κωστής Μοσκώφ: [Ο θόλος μαύρος...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Ο θόλος μαύρος
από το πολύ σου φως
Ο θάνατος
«αναστάσιμη οδύνη»...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Το φως...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:12:27
Κωστής Μοσκώφ: [Το φως...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Το φως, και αυτό μελλοθάνατο,
ωστόσο,
ακόμα σπαράζει...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Ξάφνου η ελπίδα...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:14:08
Κωστής Μοσκώφ: [Ξάφνου η ελπίδα...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Ξάφνου η ελπίδα
χορτάρι χλωρό∙
μην τη θερίσει
το δρεπάνι.

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Η φλόγα...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:16:12
Κωστής Μοσκώφ: [Η φλόγα...]

[Ενότητα 3 Εννέα σχόλια στον Σεφέρη]

Η φλόγα
τώρα
«δροσερή πικροδάφνη».
Εγώ όμως καίγομαι
— με πυρπολείς μες στον Καιρό...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Χαράχτηκες βαθιά στην ύλη μου...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:20:38
Κωστής Μοσκώφ: [Χαράχτηκες βαθιά στην ύλη μου...]

[Ενότητα 4 Του πατέρα αφέντη]

Χαράχτηκες βαθιά στην ύλη μου
εκεί, στο Σπήλαιο,
ανάμεσα στο Κάστρο και στο Καράβι...
Δεν μπόρεσες να μείνεις,
δεν τόλμησες.
Και Εγώ
μοίρασα το σώμα μου
αντίδωρο
στα σκυλιά...

Ωστόσο, τις νύχτες στα όνειρα,
αιώνες τώρα,
πάντοτε έρχεσαι...

Ποθώ πάλι να σαρκωθείς, Πατέρα,
να αγγίξω το πέλμα Σου
— το χώμα, απ’ όπου Εσύ, το Φως,
έχεις βλαστήσει...

3.1.57-26.6.88

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Όχι∙ δεν είμαι πια Εσύ...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:28:04
Κωστής Μοσκώφ: [Όχι∙ δεν είμαι πια Εσύ...]

[Ενότητα 4 Του πατέρα αφέντη]

«Όχι∙ δεν είμαι πια Εσύ. Το σώμα Μου δεν είναι πια το σώμα Σου. Ο Έρωτάς Σου», είπες, «σφοδρός, με κατέλυσε, δεν αντέχω, ξέρεις, τα Μεγάλα...»
Και με άφησες, έτσι, να πλέω μόνος μες στη συμπαντική Σιωπή. Και να ουρλιάζω πως μανικά ως τα έσχατα σας αγάπησα. Και να θέλω να γίνω το κάθε Εσύ...
Ότι κανείς δεν άντεξε το πυρ της αγάπης μου. Και τρομαγμένος όλος ο κόσμος κρύφτηκε μέσα στον δερμάτινο χιτώνα του. Και ο Καθόλου έγινε έτσι, δίνοντας τέλος στην Ιστορία, πάλι ο Θάνατος. Το Τίποτα ή το πιο Τίποτα...

Άφησέ με να αγγίξω το δέρμα Σου∙ Άφησέ με να φιλήσω το πέλμα Σου. Εκεί απ’ όπου το Όλο Σώμα σου έχει βλαστήσει. Και δέχομαι, υπόσχομαι σου λέω, να βγάλω τα μάτια μου, να μην πυρπολώ έτσι πια τίποτα με τη ματιά μου...

23 Αυγούστου 1988
—από τηλεφώνου—


Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Όχι∙ δεν είμαι Εσύ...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:34:44
Κωστής Μοσκώφ: [Όχι∙ δεν είμαι Εσύ...]

[Ενότητα 4 Του πατέρα αφέντη]

Όχι∙ δεν είμαι Εσύ
— και άφησε τον Μανσούρ αλ Χαλάτζ
πάνω στον σταυρό του να ωρύεται
«πως μανικά όλο τον κόσμο
έχει αγαπήσει».

Όχι∙ δεν πήγαινα απ’ τον Θεό στον Θεό
μες στους αιώνες∙
—ποιο Θεό;—
ώσπου να με φωνάξει ο Θεός
—Ω Συ Εγώ—
και ας το λέει ο Μπισταμί...
Άφησα τον Τζελαλεντίν Ρουμί
—τον Μαβλανά που λένε—
δίχως έρωτα, μες στην ιστορία, να σαπίζει.
Άφησα τον Ισαάκ της Νινευή
να τον φάνε τα κοράκια της Συρίας.
Άφησα τον Αποστόλη
δίχως πυξίδα
να τσακιστεί με το καράβι του.
Άφησα τη Μονή του Σταυρονικήτα
—τη μάνα μου—
να ερημώνει.
Άφησα τους συντρόφους άταφους.
Άφησα τους λαούς
να παγώνουν μέσα στον φόβο του θανάτου.
Εντός μου ήμουν πάντοτε
— δε γέννησα ακόμα τον Έρωτα,
δεν έγινα ο Υιός∙
δεν ήρθα...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Η πυρά σου...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:42:24
Κωστής Μοσκώφ: [Η πυρά σου...]

[Ενότητα 5 Ιερουσαλήμ]

«δε θα σε ξεχάσω ποτέ
Ιερουσαλήμ...»

(Y. Amicai — «Love Poems»)

Η πυρά σου
δυο χιλιάδες χρόνια τώρα
δεν έσβησε∙
— όμως, ξέρεις, δε βγάζει πια καπνό...

Σου έδωσα την Ποίηση,
όλα τα αντίδωρα της ζωής
— και του θανάτου.
Σου έδειξα τις επτά αβύσσους, μέσα μου,
και τις άλλες επτά, εκτός μου.
Και Εσύ μου έδειξες το περίπτερο
απ’ όπου αγοράζεις τα αντισυλληπτικά...

Υπάρχουν έρωτες που δε γνωρίζουν τους τρόπους του θανάτου.
Πεισμώνουν, εμμένουν, δε σήπονται
διασχίζουν τους αιώνες
— γίνονται ο Θεός
μέσα από τον πολύ πόνο Τους...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Μαύρες φτερούγες γέμισαν την κάμαρα...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:46:35
Κωστής Μοσκώφ: [Μαύρες φτερούγες γέμισαν την κάμαρα...]

[Ενότητα 5 Ιερουσαλήμ]

«σκεπάσαμε με άγρια μνήμη
αυτό που, κάποτε,
ήταν σήμερα...»

(Y. Amicai — «Love Poems»)

Μαύρες φτερούγες γέμισαν την κάμαρα
Έλα
φορώντας τα ρούχα της δόξας Σου
όπως τότε∙
μύριζες έρωτα και βατόμουρα
σκόρπια τα μέλη μας
βιαζόμασταν
— να αγκαλιαστούμε...
Και ήρθε το πρωί, και η νύχτα πάλι∙
και το άλλο πρωί
τόσες Πρωτομαγιές...

Είκοσι αιώνες
δεν κοιμήθηκαν
τα Ιεροσόλυμα...

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)
Title: Κωστής Μοσκώφ: [Αιώνες υπομονής...]
Post by: wings on 08 Dec, 2019, 20:48:57
Κωστής Μοσκώφ: [Αιώνες υπομονής...]

[Ενότητα 6]

Αιώνες υπομονής
αιώνες επιμονής
— το δειλινό σκέπασε
τον κόσμο,
«ματωμένο σεντόνι...»

Τι θα παίξουμε
σήμερα
Καραγκιόζη;

Από τη συλλογή Για τον Έρωτα και την Επανάσταση (1989)