Translation - Μετάφραση

Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Poetry => Favourite Music and Lyrics => Poetry of Thessaloniki => Topic started by: wings on 22 Aug, 2012, 15:52:56

Title: Μαρία Πισιώτη
Post by: wings on 22 Aug, 2012, 15:52:56
Μαρία Πισιώτη

(https://thepoetsiloved.files.wordpress.com/2019/03/pisioti.jpg)

Γεννήθηκε το 1966 στη Θεσσαλονίκη, όπου και μένει με την οικογένειά της. Η ενασχόλησή της με την ποίηση ξεκίνησε το 1998. Ποιήματά της πρωτοδημοσιεύτηκαν στο αναμνηστικό βιβλιαράκι του Δήμου Καλαμαριάς για την Αντιπολεμική Εκδήλωση που έκανε το 20ό Δημοτικό Σχολείο Καλαμαριάς την Άνοιξη του 1999. Σπουδάζει Ανθρωπιστικές Επιστήμες στο ΕΑΠ στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελληνικός Πολιτισμός».

Το ιστολόγιο της ποιήτριας: http://hdyli.wordpress.com/

Ποιητικές συλλογές:
«αιωρούμενο νησί», εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 1999
«Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου», εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2001
«Ηδύλη-ακά τοπία;» (ποιήματα 2001-2008), εκδ. Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη, 2008

Ανθολογημένα ποιήματα:



[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» (https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=9084.0) ]
Title: Μαρία Πισιώτη, Διαπιστώσεις
Post by: wings on 22 Aug, 2012, 16:16:42
https://www.youtube.com/watch?v=j5XVh8iZyyY

Θάνος Μικρούτσικος & Λάκης Λαζόπουλος: Φως, ελπίδα, ουρανός
(τραγούδι: Δημήτρης Μητροπάνος / δίσκος: Ψάξε στ’ όνειρό μας (1997))


Μαρία Πισιώτη, Διαπιστώσεις

Αναμοχλεύω το χθες
μέσα από τις στάχτες
του σήμερα.
Δεν άλλαξε τίποτα τελικά.
Πρόσωπα και πράγματα μόνο.
Διαχρονική ουτοπία
οι φωνές μέσα στην έρημο.
Το αύριο έρχεται χωρίς
συναισθηματισμούς,
μέσα από μάσκες ειρήνης.
Αιώνιοι Σίσυφοι με όνειρα
γεμίζουμε το διάτρητο
πιθάρι της ελπίδας.
Οι λιγοστοί εναπομείναντες
ρομαντικοί, η φωνή της γης.

Από τη συλλογή Αιωρούμενο νησί (1999)


Νέο μέλος της ανθολογίας μου, αλλά παλιά φίλη η Μαρία. Παλιά, αγαπημένη και σταθερή. Τι κι αν μας χωρίζουν πια 500 χιλιόμετρα; Είναι καθημερινά κοντά μου μέσω Ίντερνετ, πιο κοντά απ’ όσο στο παρελθόν, να μου θυμίζει την πατρίδα που τόσο αγαπάμε και τόσο αντέχει στον χρόνο, στους αιώνες, στα ζόρια της εποχής μας. Και που τόσο της μοιάζουμε η Μαρία κι εγώ και οι φίλοι μας, «οι λιγοστοί εναπομείναντες ρομαντικοί, η φωνή της γης».

Μαρία Πισιώτη, καλώς ήλθες στη γειτονιά των Θεσσαλονικιών ποιητών της ανθολογίας μου! Από σήμερα είσαι το 115ο μέλος της. (Σ’ το λέω για να μη νιώσεις ποτέ πια μόνη στο δρόμο που διάλεξες να πάρεις. Είστε ήδη τόσο πολλοί εδώ.)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το αύριο μέσα από ένα βλέμμα
Post by: wings on 05 Apr, 2013, 22:16:43
Barbra Streisand - Tomorrow - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=vipeYpS7m14)

Charles Strouse & Martin Charnin, Tomorrow (by Barbra Streisand (1978))

Μαρία Πισιώτη, Το αύριο μέσα από ένα βλέμμα

Βλέπω το σήμερα γύρω μου να λάμπει.
Στο γέλιο σου ντύνεται η μέρα
με χρώματα χαράς.
Η νύχτα την αντιγράφει.
Ταξιδεύω στο αύριο μέσα απ’ το βλέμμα σου.
Πόσο με τρομάζει!
Οι κόλακες και οι αγύρτες χαμογελώντας
υποκριτικά υφαίνουν το μέλλον.
Μην παρασύρεσαι στη μέθη τους.
Έχε το φρόνημα υψηλό.
Στη διγλωσσία της διαπλοκής
δείξε τη δέουσα πυγμή.
Ο σεβασμός στην αξία της ζωής
περήφανα θα κυματίζει.
Απάνω στο τραπέζι της διαπλοκής,
βλέπω να κάθεται επιτέλους
η αληθινή Ειρήνη.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Κατάθεση ψυχής
Post by: wings on 11 May, 2014, 17:03:41
https://www.youtube.com/watch?v=IOZCVQ0Z_as

Βαγγέλης Κορακάκης, Η αλήθεια (τραγούδι: Σταυρούλα Μανωλοπούλου)

Μαρία Πισιώτη, Κατάθεση ψυχής

Πόσο τρομαχτική είναι η αλήθεια!
Ισοπεδώνει τα όνειρά μας.
Ο χρόνος διαβαίνει γοργά
εξαϋλώνοντας κάθε ονειρική πτυχή.
Στον ίδιο τόνο παίζουν οι στιγμές μας.
Σ’ έναν αδυσώπητο αγώνα δρόμου
κληθήκαμε να καταθέσουμε την ψυχή μας.
Η ανταμοιβή πλουσιοπάροχα δίνεται
– άγχος, βία, φόβος.
Πόσο θα ’θελα να δραπετεύσω
κάπου στο Γιουκατάν, στις Άνδεις,
στο Σύμπαν να διακτινιστώ.
Το εφηβικό όνειρο ας ήταν αληθινό.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Γιατί
Post by: wings on 26 Aug, 2015, 23:36:28
Μαρία Πισιώτη, Γιατί

Μες στους καπνούς του πολέμου
η μοναξιά και η απόγνωση
γύρω σου χορεύουν.
Ομίχλη σκέπασε τον ουρανό σου.
Η μυρωδιά του θανάτου διαχέεται
στην ατμόσφαιρα.
Όπου κι αν πας
η σκιά του σ’ ακολουθεί.
Η όασή σου πέρασε
στη λήθη της σιωπής.
Ένα γιατί πλανιέται στην
πονεμένη σου ψυχή.
Ποια άδικη κατάρα βαραίνει
τους παιδικούς σου ώμους;
Απάντηση στην αγωνία σου
κανείς δεν θα δώσει.
Θες να ουρλιάξεις, να κλάψεις
μα δεν μπορείς.
Το αγέρι πήρε τη φωνή σου
η θάλασσα το δάκρυ σου.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ζωή
Post by: wings on 16 Dec, 2015, 23:10:54
Μαρία Πισιώτη, Ζωή

Ένα λεπτό μέσα στην αιωνιότητα.
Ένα λεπτό πλούσιο σε συγκινήσεις.
Ένα λεπτό μοιρασμένο στα δυο.
Μισό όνειρο, μισό εφιάλτης.
Ένα λεπτό που καθώς σβήνει
αναρωτιέται:
ποιας αόρατης μηχανής
είμαι το γρανάζι;
Ή μήπως... είμαι μια σύμπτωση;

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η φάρμα των ζώων
Post by: wings on 16 Dec, 2015, 23:17:23
Μαρία Πισιώτη, Η φάρμα των ζώων

Τα τσακάλια καραδοκούν
πλάι στης αράχνης τον ιστό
το δικό τους μερτικό.
Οι αλαβάστρινες φλόγες τους
αγκαλιάζουν ηδονικά
τ’ ανυποψίαστα θύματά τους.
Στο σαθρό τους κουφάρι
οι ύαινες και οι κόνδορες
την επιβίωσή τους στηρίζουν.
Το πρώτο βόλι ηχεί.
Οι αποχρώσεις του κόκκινου
δεσπόζουν παντού.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Οι Σαμαρείτες της γης
Post by: wings on 16 Dec, 2015, 23:34:46
A Good Samaritan in Greece - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=SaKoHS21Ya4)

Πατέρας Ευστράτιος Δήμου: ένας καλός Σαμαρείτης στην Ελλάδα [πηγή: https://UNHCR.org (http://UNHCR.org)]

Μαρία Πισιώτη, Οι Σαμαρείτες της γης

Οι Σαμαρείτες της γης
δεν έχουν χρώμα και φυλή,
μόνο ψυχή.
Παγκόσμιοι πολίτες επί της γης
το θαύμα της ανάστασης προσφέρουν,
εκεί όπου ο πρώτος βρυχηθμός της γης
αποκαλύπτει της ύλης κάθε αδύναμη πτυχή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Σώθηκα
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 00:02:27
Μαρία Πισιώτη, Σώθηκα

Είπες «φεύγω», κι έφυγες.
Νόμιζες πως θα πονέσω,
πως θα κλάψω.
Είχες δίκιο. Έκλαψα.
Έκλαψα από χαρά.
Η φυγή σου έδωσε
στην καρδιά μου φτερά.
Το χαστούκι σου ήταν
η πόρτα για μια νέα αρχή.
Σ’ ευχαριστώ. Λυτρώθηκα.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τρίτη υπόσταση
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 00:10:31
Μαρία Πισιώτη, Τρίτη υπόσταση

Το κορμί καταπονημένο.
Το πρόσωπο αυλακωμένο.
Η ψυχή τριάντα χρόνων γιαγιά.
Η σκέψη ώριμη.
Πετά.
Δεν έχει σίδερα ούτε αλυσίδες.
Δεκαεπτά χρόνων η καρδιά.
Εκεί σταμάτησε το ρολόι.
Ονειρεύεται κρυφά.
Σε λιβάδια σεργιανά.
Πράσινα, γαλάζια, δεν έχει σημασία.
Κάποτε κλαίει,
κάποτε γελά.
Μα νιώθει χαρά.
Ελεύθερη ακόμα
μπορεί και πετά.
Πετά.
Αυτό έχει σημασία.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μελαγχολία
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 00:20:06
Μαρία Πισιώτη, Μελαγχολία

Συννεφόσκεπη η καρδιά μου
πνίγεται στην ομίχλη της πλήξης,
της ανίας και της απογοήτευσης.
Τα όρια μου εξανεμίζονται
μπρος στην αδιαφορία.
Στο φουρτουνιασμένο μυαλό μου
ένα ρήμα κυριαρχεί.
Να φύγω.

Το κεφάλι μου βαρύ.
Τα μάτια μου καίνε.
Κύματα οργής γίνονται
στάλες βροχής.
Ξεσπώ.

Η κούραση σκιάζει
την ψυχή μου.
Τίποτε δε μ’ αγγίζει.
Τίποτε δε μ’ ευχαριστεί.
Τα μάτια μου κλείνουν.
Κουράστηκα.

Ώρα να φύγω.
Έστω μέσα απ’ το όνειρο.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, αιωρούμενο νησί
Post by: wings on 17 Dec, 2015, 00:28:34
Μαρία Πισιώτη, αιωρούμενο νησί

Στα τριανταδύο της η ψυχή
απότομη έκανε καμπή.
Το κυνήγι της αρχέγονης ζωής
ίσως τ’ όνειρο μιας μυστηριακής φυλής,
επισκιάστηκε από την έλλογη
των στίχων σιωπή.
Αιτία της μετάβασης
απ’ την καθημερινότητα
στο πρώτο της διανόησης σκαλί
τρεις ηλιαχτίδες όλο δροσιά.
Στον κύκλο των χαμένων ποιητών
το μέλλον μια σκιά
λάθρα κοιτά το αβέβαιο παρόν.
Το παρελθόν; Βούτηξε στο μελάνι.

Σκέψεις, εμπειρίες,
ευαισθησίες, προβληματισμοί
μορφοποιήθηκαν στο χαρτί.
Ανάγκη επικοινωνίας με το άγνωστο εγώ,
έγινε το υποσυνείδητο ξαφνικά συνειδητό.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το Τρίτο μάτι
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:01:11
Μαρία Πισιώτη, Το Τρίτο μάτι

Το Τρίτο μάτι ξύπνησε,
αναρίγησε.
Το χαστούκι του βοριά
ήταν δυνατό.
Η φωνή του κόρακα
τρομαχτική.
Άρχισε η καταγραφή
συναισθημάτων
εμπειριών
σκέψεων
προβληματισμών.

Περίεργη που ’ναι η ζωή.
Είναι ν’ απορείς με
της λήθης τη μεταστροφή.
Η άβυσσος της ψυχής
αναβλύζει φως.
Το Τρίτο μάτι χαλάρωσε.
Το χάδι του νοτιά
έφερε την αστροφεγγιά.
Το αηδόνι γλυκολαλεί.
Γλυκιά είναι η ζωή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πείραμα
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:05:51
Μαρία Πισιώτη, Πείραμα

Αέρας, φωτιά, χώμα, νερό
στροβιλιστήκαν στο κενό.
Ένωση ιερή
έλαμψαν χρώματα,
σε διάσταση σκοτεινή.

Στου χωροχρόνου τον ιστό,
μπλέχτηκε κι ο ήχος
στο στροβιλισμό.
Πείραμα κάναν τη ζωή
σ' ανύποπτη στιγμή.

Αλαζονική η τελική μορφή
προσπαθεί να κρατηθεί
σε αιωρούμενο νησί,
έτοιμο να εκραγεί
απ’ τον πόνο και την οργή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το μυστικό
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:12:38
Μαρία Πισιώτη, Το μυστικό

Μες στης νύχτας την ατέλειωτη σιωπή
ξάφνου ένας ήχος, μια αστραπή.
Βαθιά τη σχίζουν, της αλλάζουν μορφή.
Το ρολόι αρχίζει να μετρά
μυριάδες κεράκια ρυθμικά
αναβοσβήνουν πάνω
στης νύχτας την ποδιά.
Πλανώμενοι ταξιδιώτες πολλοί
αναμειγνύονται, δίνουν ζωή.
Καινούριο μέτρημα το ρολόι ξεκινά.
Λύση γυρεύει να βρει στα μυστικά
τ’ ουρανού και της γης.
Μα μέχρι να ’ρθει η στιγμή
βασίλισσα η νύχτα θα ντυθεί.
Θα κλείσει μέσα της το μυστικό,
απ’ το ρολόι να κλέψει το ρυθμό.
Ατέλειωτη πάλι μοναξιά μέσα
στης νύχτας την αγκαλιά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Σαϊτιές
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:20:05
Μαρία Πισιώτη, Σαϊτιές

Στο πουκάμισο γλίστρησες απαλά
και την τσέπη έκανες φωλιά.
Δεν λογάριασες το υλικό
πως ήταν βαμβακερό.
Ανεπανόρθωτες οι ζημιές
απ’ τις δικές σου σαϊτιές.

Ύφασμα αγνό και τρυφερό
έγινε τώρα παρελθόν.
Ράβω και μπαλώνω
του πουκαμίσου τις πληγές,
μα την τσέπη την γαζώνω
δεν αντέχει άλλες σαϊτιές.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το δίχτυ
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:23:58
Μαρία Πισιώτη, Το δίχτυ

Καλπάζει ο χρόνος γοργά
στις πλάτες των ανθρώπων.
Σε δίχτυα ηλεκτρονικά
εμπλέκει τις στιγμές τους.
Ελαφριές δονήσεις κινητές
κατασκοπεύουν το βηματισμό τους.
Διώξε τη λήθη Όργουελ απ’ τη ματιά σου.
Το «1984» μας διαπερνά γλυκά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Διαχρονικό
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 15:26:59
Μαρία Πισιώτη, Διαχρονικό

Σύμπλεγμα αρχέγονης ζωής
ξέμεινε στην ακρογιαλιά.
Στην ασβεστολιθική του υφή
κρύβει τον κώδικα της ζωής.
—Τι ειρωνεία!—
Το τέλος και η αρχή
στων αιώνων τη διαδρομή
έχουν πέτρινη μορφή!

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Δύσκολοι καιροί
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 16:14:54
Μαρία Πισιώτη, Δύσκολοι καιροί

Μπόλιασε η Χίμαιρα
τον ουρανό φαρμάκι,
τον χρόνο έπαρση
και φθόνο,
ύψωσε στον ιερό βωμό
την ευτέλεια της ύλης.
Το φθοροποιό εγώ
αγέρωχο στο θρόνο του
ορίζει τις τύχες των πολλών.
Η Σκύλα και η Χάρυβδη
δρέπουν τους καρπούς του.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη: Οι μάσκες (I)
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 16:22:01
Μαρία Πισιώτη: Οι μάσκες (I)

Μέσα στου παραλόγου
τα λημέρια
πεταρίζουν πεταλούδες
περιστέρια.
Πάνωθέ τους μάσκες
χορεύουν, τραγουδούν:
«Γουλιά-γουλιά
ρουφάμε τα μυστικά σας
και μένουν άψυχα τα κορμιά σας.
Είμαστε εμείς οι κραταιοί
της ματαιοδοξίας σας φραγμοί.»

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη: Οι μάσκες (II)
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 16:26:44
Μαρία Πισιώτη: Οι μάσκες (II)

Στο σφιχταγκάλιασμα του φεγγαριού
εξανεμίστηκε η ελπίδα.
Το περίγραμμά της αχνοφαίνεται
στη χλωμή του όψη.
Ίσως κάποτε το αστρικό φεγγάρι
της ξαναδώσει φτερά.
Χάθηκε και η αγάπη.
Έγινε γκρίζο σύννεφο οδύνης.
Ραίνει τα σιδερένια προσωπεία.
Αβίαστα κυκλοφορούν οι μάσκες
στην τσιμεντένια ζούγκλα.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Έκλειψη
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 16:30:53
Μαρία Πισιώτη, Έκλειψη

Σε καιόμενη βάτο περιφερόμαστε
ετεροχρονισμένοι αναστενάρηδες
ικετεύοντας τον πυριφλεγέθοντα ουρανό
για μια ανάσα δροσιάς.
Κι αυτός τη σκιά ρίχνει
της φεγγαρόλουστης κόρης του
το χρυσό του καμίνι για λίγο να σκεπαστεί.
Στην προστατευμένη ματιά μας προβάλλει
διαμαντένιο δαχτυλίδι
το φωτοστέφανό του και η ζωή
ξαναβρίσκει τον παλιό της ρυθμό,
απαλλαγμένη για μία ακόμη φορά
απ’ της συντέλειας τον παραλογισμό.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ποίηση
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 17:00:16
Μαρία Πισιώτη, Ποίηση

Αποτυπωμένη αλήθεια
μοιάζει στο χαρτί,
με ρίμα ή χωρίς.
Εξομολόγηση λυρική.
Μια σκέψη είναι απλοϊκή,
κάποιο ναυάγιο που
γυρεύει να σωθεί.
Με κώδικα μυστικό
εκφράζει τον ένοχο
προβληματισμό,
την ανάγκη του
«δούναι και λαβείν».
Έτσι για να απελευθερωθεί.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη: Νοιάζεται κανείς;
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 17:55:37
Μαρία Πισιώτη: Νοιάζεται κανείς;

Η γαλάζια σφαίρα μέσα στον χρόνο
πορεύεται σταθερά.
Εμείς όχι. Επιταχύνουμε τον ρυθμό.
Ζούμε το αύριο σήμερα.
Παραλογισμός. Ίσως.
«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε.»
Ωραία! Αυξηθήκαμε.
Τώρα τι γίνεται;
Δε χωράμε.
Δεν πρέπει να γελάμε.
Δεν πρέπει να τρώμε, να πίνουμε.
Δεν φτάνει.
Ούτε ο αέρας φτάνει.
Γελάς; Πώς είπες;
Το πρόβλημα θα λυθεί με τα όπλα.
Μεταλλικά, χημικά, βιολογικά,
ό,τι θες υπάρχει.
Ναι, σωστά. Και τα δάκρυα; Ο πόνος;
Νοιάζεται κανείς; Όχι.
Φτάνει ν’ αναπνέουμε Εμείς.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η πίτα
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 17:59:42
Μαρία Πισιώτη, Η πίτα

Παρμένες της πίτας οι γωνιές.
Παρμένα και τα υλικά.
Την μοίρασαν γελώντας υποκριτικά.
Ήξεραν ότι ήταν άδεια.
Θέλεις να μάθεις το μυστικό;
Πρώτα σπέρνουν τη φωτιά,
μετά φωνάζουν «ειρήνη»,
έρχεται η πυροσβεστική.
Η πληρωμή αδρή.
Αλλιώς αναμνηστική κουκκίδα η αρχαία γη.
Έτσι απλά, για να μην ξεχνάει κανείς
ποιος τα ηνία κρατεί.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το καραβάνι
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 18:05:07
Μαρία Πισιώτη, Το καραβάνι

Πύρινο άστραψε το μαχαίρι
κι έσκισε της νύχτα τη σιγή.
Πόνος και θλίψη συνοδοιπόροι
στην καταραμένη γη.
Σύννεφα καπνού συντροφεύουν
τις ματωμένες ηλιαχτίδες
στο καραβάνι της ντροπής.

Για άγνωστη κίνησε γη,
μ’ ένα τεράστιο «Γιατί
να έχει τόση πίκρα η ειρήνη
Γιατί της γης οι δυνατοί
να ορίζουν τη δική μου ψυχή;
να κλέβουν τη χαρά,
το γέλιο μου με δάκρυ
να ποτίζουν,

τ’ όνομά μου ένας ακόμα αριθμός
στο καραβάνι της ντροπής.
Για το δικαίωμά μου στη ζωή
να εκλιπαρώ
στης νέας χιλιετίας τη χαραυγή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μια στιγμή
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 18:09:01
Μαρία Πισιώτη, Μια στιγμή

Μια στιγμή είναι αρκετή
τα λάθη σου ν’ αναλογιστείς
να μετρήσεις τις πληγές
αμέτρητα στο βλέμμα σου
αυλάκια
πόνου και υποκρισίας.
Μια στιγμή αρκεί
να φύγει η σκουριά.
Βαραίνει τη μοναξιά σου.
Τρώει τα περιστέρια
της καρδιάς.
Μια στιγμή είναι αρκετή
να ντύσεις την αιωνιότητα
με το ιερό της ελιάς κλαδί.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ωδή στον ήλιο
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 18:13:37
Μαρία Πισιώτη, Ωδή στον ήλιο

Μπάλες, χρώματα λογιών-λογιών
χορεύουν στον κύκλο της φωτιάς.
Πορεία σταθερή στο χρόνο.
Άμετρα χρόνια λάμψης, θαλπωρής.
Έγινε Θεός.
Έγινε... είναι πνοή ζωής.
Τώρα, ανεπαίσθητος εφιάλτης
κάποιες στιγμές μάς ξεγελά.
Δε φταίει αυτός.
Μας αγγίζει ηδονικά,
μας υπόσχεται βράδια μοναδικά,
σαν χρωματίζει ειδυλλιακά δειλινά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη: Υπάρχει Ελπίδα;
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 18:18:57
Μαρία Πισιώτη: Υπάρχει Ελπίδα;

Στον παραλογισμό του κέρδους
αναλώνονται σώμα και ψυχή.
Με παρωπίδες προχωρούν.
Η φωτιά πολεμά τη φωτιά
κι η Ειρήνη μοιάζει ουτοπία.
Στα βάθη των αιώνων
αργοσβήνει το γέλιο της.
Ο Τρυγαίος απάνω στο σκαθάρι
απτόητος συνεχίζει τις προσπάθειες
ν’ αρπάξει το γουδοχέρι του Πολέμου.
Η Ελπίδα δε χάθηκε ακόμα.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Σήμερα
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 18:47:18
Μαρία Πισιώτη, Σήμερα

Ένα γιοφύρι στρωμένο με λιθάρια.
Κάθε λιθάρι και μια σελίδα.
Κόκκινη
Γαλάζια
Κίτρινη
Πράσινη
Μαύρη
Διάφανη!
Ο απόηχος μιας μνήμης που παράπεσε
κάποια στιγμή απ’ τον άνεμο της διασποράς.
Τα κομμάτια της συλλέγει μήπως και
δώσει χρώμα και νόημα στη διάφανη σελίδα.
... Και το γιοφύρι συνεχίζει...
λιθάρι το λιθάρι προσπαθεί να ενώσει τις
όχθες του χρόνου.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η Ιθάκη
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 19:11:48
Μαρία Πισιώτη, Η Ιθάκη

Τα σύννεφα γλάροι λευκοί
καράβια μόχθου συνοδεύουν.
Όνειρα, ελπίδες, πάνω στ’ άρμενα
αργοσαλεύουν.
Μέσα απ’ απύθμενα σκότη ξεπηδούν,
σε κάποιο μουράγιο την εκπλήρωσή τους
αναζητούν.

Πρόσκαιρες οάσεις στο διάβα τους
θα βρουν.
Των Σειρήνων το νησί
απατηλή υπόσχεση γλυκολαλεί.
Σβήνεται η μνήμη στη χώρα του λωτού,
αλίμονο όσοι παρασυρθούν.
Μέσα στην πεζότητα θα απορροφηθούν.

Στο πλήρωμα του χρόνου σαν αστραπή
το όνειρο θα ξαναφανεί.
Θ’ αναρωτιέται η ανήμπορη ψυχή
πώς άφησε να την παρασύρει
των Σειρήνων η ηδονή
και χάθηκε η Ιθάκη
στου μύθου το μονοπάτι.

Ευτυχισμένος όποιος το βρει,
στην αγκαλιά της μέσα μακάρια
θα σβηστεί.
Η Ιθάκη πάντα προσμένει
να δώσει μορφή
στ’ ονείρεμα κάθε ψυχής.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η ματιά
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 19:25:34
Μαρία Πισιώτη, Η ματιά

Μέσα στην καθημερινότητα
γυμνάζω τα μονοπάτια του μυαλού
για να αγγίξω την αινιγματική μορφή
που ακολουθεί το βηματισμό
των χρόνων μου.

Εισβάλλει στην ψυχή μου
στο κορμί μου.
Στα σύννεφα και σε απάτητες
βουνοκορφές
συχνά μ’ αρμενίζει
κι άλλες φορές –τις πιο πολλές–
στ’ απόνερα της βροχής
βαθιά με καταποντίζει.

Συχνά αναρωτήθηκα
πώς να ’σαι;
Μα εγκλωβίζεις τη σκέψη
και το βλέμμα μου
κάθε στιγμή που σ’ αναζητώ
στα δίχτυα της ρουτίνας.

Χιλιόμορφη ματιά
προσπάθησα τόσες φορές
να σ’ αγγίξω,
μα γίνεσαι σκιά και
χάνεσαι στης μέρας
το σκοτάδι.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λευκό φως
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 19:48:15
Μαρία Πισιώτη, Λευκό φως

Πειραματόζωο το κορμί
με μέσα τεχνητά
προσπαθούν να επαναφέρουν
την ψυχή.
Δεν αντιλαμβάνονται τη χαρά της.
Τινάζει τα φτερά της, γύρω τους
πετά. Πετά και γελά.
Τρέχει να δώσει και να πάρει
της συγχώρησης το φιλί.
Για τελευταία φορά να ξαναδεί
αυτούς που αγάπησε πολύ
σε τούτη τη ζωή.
Με αέρινο φιλί τούς αποχαιρετά
και χάνεται.
Χάνεται στο φως της ειρήνης.
Εκεί όπου οι ψυχές
γαλήνια μπορούν
να διαλογιστούν,
τα λάθη τους να δουν.
Με σύνεση μόλις οπλιστούν
σ’ ανύποπτη στιγμή
πάλι θα ενσαρκωθούν.
Στον αέναο κύκλο της ζωής
αφετηρία και προορισμός
είναι το λευκό φως.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η μέρα φεύγει
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 19:50:25
Μαρία Πισιώτη, Η μέρα φεύγει

Το μονοπάτι τραχύ.
Η ανάσα βαριά.
Μια πέτρα.
Στάση; Ναι.
Η ματιά πισωγυρνά.
Αναλογίζεται. Άραγε τι;
Βυθίζεται όλο και πιο βαθιά,
πιο βαθιά, πιο βαθιά.
Καληνύχτα.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το τρένο
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 19:57:45
Μαρία Πισιώτη, Το τρένο

Κάποιο ηλιόλουστο πρωινό
ταξίδι ξεκίνησε παρθενικό
ένα τρένο στο σταθμό.
Κάθε στάση ένα συν και πλην,
δίχως εισιτήριο επιστροφής.
Πρώτο βαγόνι, πρώτος σταθμός,
κλάματα, γέλια, ξενοιασιά.
Δεύτερο βαγόνι, δεύτερος σταθμός,
αγωνιώδη σκιρτήματα καρδιάς.
Τρίτο βαγόνι, τρίτος σταθμός,
αγχωμένο τρέχει ολοταχώς.
Ξάφνου αδιαπέραστο τείχος
μπλοκάρει τις ράγες, δυστυχώς.
Μετέωρα αιωρούνται τα όνειρα στο κενό.
Είναι ο τέταρτος σταθμός.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Χάρτινο καράβι
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 20:01:26
Μαρία Πισιώτη, Χάρτινο καράβι

Πάνω στο χάρτινο καράβι
αποθέσαμε όνειρα και ελπίδες.
Στην αθέατη θάλασσα σεργιανούν
ψάχνοντας απάνεμο λιμάνι
μήπως και γίνουν αληθινά.

Μακριά από κέρινες ηλιαχτίδες
φονιάδες καιρούς,
αναζητούν της ψυχής τους
τη λύτρωση στις χρυσαφιές
της μέρας ανταύγειες.

Στο αληθινό καθάριο φέγγος
θα βρούμε την παιδική μας
ταυτότητα εκτός κι αν...
αν μας τυφλώσει το φως.

Σαν την αρχαία Σφίγγα,
στον αλλοτριωμένο μας παράδεισο
θ’ αναζητάμε
του Οιδίποδα τη Θεία χάρη
να δώσει στη ζωή μας απαλλαγή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Φυγή
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 20:15:13
Μαρία Πισιώτη, Φυγή

Με τη μηχανή μου παρέα
τρέχουμε.
Τρέχουμε να βρούμε
ό,τι ονειρευτήκαμε.
Των κοράκων η βοή μάς τρομάζει.
Στήνουν παγίδες στον δρόμο.
Σύμμαχός τους ο χρόνος
αδυσώπητα μας κυνηγά.
Ο κόσμος απόμακρος, ξένος.
Φυγάδες της πραγματικότητας;
Ναι! Δειλοί; Ίσως!
Εμείς τρέχουμε. Τρέχουμε παρέα.
Η μηχανή μου κι εγώ συντροφιά.
Βρέχει. Οι ουρανοί προσπαθούν
να καταστρέψουν τις παγίδες.
Ο άνεμος με περιπαίζει.
Φέρνει τ’ όνειρο κοντά,
μα δεν αφήνει να τ’ αγγίξω.
Η μέρα φεύγει μαζί μας.
Η νύχτα πέφτει σιωπηλά.
Τ’ άστρα... κρυμμένα μυστικά.
Ένα αστέρι γλιστρά.
Το κύμα υψώνεται για να το φτάσει.
Η στροφή θέλει να το αγκαλιάσει.
Μια σκούρη κηλίδα πάνω στον αφρό...
τ’ όνειρο γελά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το νησάκι
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 20:24:38
Μαρία Πισιώτη, Το νησάκι

Πέτρινα λευκά περιστέρια,
στο ονείρεμα της θαλασσινής
ματιάς τους, ταξιδεύουν
σε τόπους και χρόνους μακρινούς.
Στις λιθόστρωτες ρούγες
μία μία ξεδιπλώνουν
τις μνήμες του χθες.

Το κάστρο, αγέρωχος φύλακας
στο αιώνιο παρόν,
μετρά ηλιοβασιλέματα, ανατολές,
πάθος γεμάτα, όνειρα, καημούς
που άνθισαν κι έσβησαν
σε ηλιόλουστες ακρογιαλιές
και σε απόκρημνους βραχογιαλούς.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Εικόνα ψευδής
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 20:27:36
Μαρία Πισιώτη, Εικόνα ψευδής

Με βλέμμα ανέκφραστο
μέσα από παλ σατέν
προβάλλουν κέρινα κορμιά.
Απόκοσμες, μακρινές
κάπου στο κενό
παγώνουν κάθε τους μυστικό.
Τα φώτα της ράμπας πέφτουν,
αλλάζει το σκηνικό.
Φιγούρες απλές καθημερινές
ο χρόνος πάνω τους ρυτίδες
κουβαλά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Έπαρση της ψυχής
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:03:54
Μαρία Πισιώτη, Έπαρση της ψυχής

Πόθησες της ύλης την ηδονή,
θρονιάστηκες σε σάρκα θνητή.
Ατενίζεις ανατολές-δειλινά,
μα τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Στο διάβα του κάθε λεπτό
τη φθορά της ύλης κουβαλά.
Φυλακίστηκες στης έπαρσής σου
την «ιδανική» θέση.
Κύματα πόνου γοργά σκεπάζουν
τα μετρημένα σπυριά ευτυχίας.
Από τούτο το εύθραυστο κορμί
θέλεις τόσο ν’ απαγκιστρωθείς!
Να κυλήσεις ανώδυνα και γοργά
στην ουράνια γαλήνη.
Άλλον πόνο δεν αντέχεις.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λέξεις
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:07:51
Μαρία Πισιώτη, Λέξεις

Λέξεις
Της σκέψης καρποί
γεύσεις μοιράζετε ζωής.
Της φαντασίας είστε τα κλειδιά,
της ρουτίνας σπάτε
τα γόρδια δεσμά.

Λέξεις
Του πάθους ανθοί
στη σαγήνη σας
ντύνετε το γυμνό κορμί.
Του μυαλού είστε στολίδια.
Στων αισθήσεων την ιαχή
δονείτε αιθέρια
το σώμα μα και την ψυχή.

Λέξεις
Της ελπίδας φτερά
στη λάμψη της μέρας
αναζωογονείτε την ευαίσθητη καρδιά.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Όνειρο
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:13:05
Μαρία Πισιώτη, Όνειρο

Θέλω ν’ αγγίξω τη ματιά σου,
στη σκέψη σου να κατοικήσω,
τα όνειρά σου να διαβώ
κι αν με ποθεί η καρδιά σου
θα γίνω της ζωής σου φυλαχτό.

Λαθραία θα εισβάλω στη ζωή σου,
μια νύχτα με αστροφεγγιά.
Σα γεύονται οι φλόγες μου
το κορμί σου
μία-μία θα σβήνουν
απ’ τα δικά σου τα φιλιά.

Μοιραίο πάθος της ζωής μου
σαν μου πεις «σ’ αγαπώ»
με μια μονοκονδυλιά θα σβήσει
η κόλαση που ζω.
Η συνέχεια μαζί σου
θα ’ναι παράδεισος μοναδικός.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αντέχω
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:19:52
Μαρία Πισιώτη, Αντέχω

Αντέχω το κρύο, τη ζέστη,
τον ήλιο, τη βροχή,
ίσως και τον πόνο στο κορμί.
Την αλήθεια αντέχω τη σκληρή.
Αλλά στο ψέμα να ζω;
Όχι! Δεν το μπορώ.
Τα νεύρα μου να καταρρακώνονται,
την ψυχή μου να κομματιάζεται
κι εσύ ν’ αδιαφορείς.
Να υπόσχεσαι και ν’ αθετείς.
Εκμεταλλευτή.
Όχι! Δεν αντέχω.
Να ξεφύγω απ’ τα δίχτυα σου πρέπει.
Όμως σ’ αγαπώ, υποκριτή.
Πάντα θυμάμαι την πρώτη
που κάναμε διαδρομή.
Και λέω: Δεν μπορεί, θ’ αλλάξει.
Γελιέμαι, ονειρεύομαι; Δεν ξέρω.
Στη σκόνη που ρουφώ. Δεν ξέρω.
Αντέχω;

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μ' ανέμου ορμή
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:23:37
Μαρία Πισιώτη, Μ’ ανέμου ορμή

Σείστηκε αίφνης ο ουρανός.
Μ’ ανέμου ήρθες ορμή.
Ενστάλαξες μέσα μου
νέα πνοή.
Στης λάμψης σου το φως
έγινε ο ήλιος σκοτεινός.
Μέσα σε μια στιγμή άλλαξες
την τροχιά της γης.
Στο χάρτη έδωσες νέα μορφή.
Σε υπόγεια τώρα διαδρομή
τη σκέψη μου εσύ οδηγείς.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Φτερό
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:29:12
Μαρία Πισιώτη, Φτερό

Πολύχρωμο να ’μουνα φτερό,
στολίδι της θάλασσας τον αφρό.
Με του ήλιου το φως να φεγγοβολώ.
Ν’ αρμένιζα σε πέλαγα, ωκεανούς,
να ’βλεπα τόπους εξωτικούς.

Σαν ξεσπά θαλασσοταραχή
περήφανος καπετάνιος
θα στέκω ψηλά εκεί,
του αέρα να πνίγω την οργή
με των κυμάτων την γαλήνια ιαχή.

Γέφυρες οι εκβολές, να θαύμαζα
κι άλλες της γης ομορφιές.
Παρασυρμένη απ’ του ανέμου τη βοή
από ψηλά θα χαιρετώ τη γη.

Πριν τ’ όνειρο τελειώσει,
λιμάνι απάνεμο να βρω
στον κόρφο των αγαπημένων
να γίνω θέλω φυλαχτό.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Γλυκοχαράζει
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:32:27
Μαρία Πισιώτη, Γλυκοχαράζει

Σα χάδι κύλησε
στα μάτια μου
του ήλιου η αφή.
Μια νότα πάλλεται
από μπαλκόνι σε κλαδί.
Η αέρινη τούτη φωνή
μοιάζει να λέει:
«καλημέρα ζωή».

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τρεις ηλιαχτίδες
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 21:36:28
Μαρία Πισιώτη, Τρεις ηλιαχτίδες

Τρεις ηλιαχτίδες γελάνε, τραγουδάνε,
μέσα στις χούφτες μου φεγγοβολάνε.
Τρεις ηλιαχτίδες στήνουνε χορό,
μέσα απ’ τις χούφτες μου πίνουν το νερό.
Εκστασιασμένη τις κοιτώ
τι άρωμα μεθυστικό!

Τρεις ηλιαχτίδες χρώματα αλλάζουν,
γεύσεις ζωής μου τάζουν.
Ζωηρόχρωμες εικόνες ξεδιπλώνουν,
μέσα στις χούφτες μου
το μέλλον γίνεται παρόν.
Τρεις ηλιαχτίδες όλο ζωή,
κοίτα! Ανθρώπινη πήραν μορφή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η κάμαρη
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 22:05:31
Μαρία Πισιώτη, Η κάμαρη

Μια κάμαρη η ψυχή μου σκοτεινή,
δίχως παράθυρο διαφυγής.
Παρμένο απ’ την πόρτα το κλειδί.
Μέσα στην κάμαρη τη σκοτεινή,
κιμωλίες κάθε λογής
νότες γίνανε ζωής.
Εικόνες γεμάτες φως
μετουσιώνουν, σ’ αιώνιο παρόν,
το μέλλον, το παρελθόν.
Ξεχύθηκαν τα χρώματα
απ’ την πόρτα τη σφαλιστή,
ξανάνιωσε η κάμαρη η σκυθρωπή.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Γυάλινος πύργος
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 22:09:56
Μαρία Πισιώτη, Γυάλινος πύργος

Γυάλινος πύργος, φυλακή,
τ’ όνειρο κρατάς εκεί.
Χάσαμε την επαφή,
που διατηρούσε τη γέφυρα
ζωντανή.

Τριγυρνάμε και οι δυο
μέσα στο απόλυτο κενό.
Πώς ράγισε έτσι το γυαλί;
Αναρωτιέται η ψυχή.

Τι έφταιξε και χάθηκε το φως;
Έγινε ο πύργος σκοτεινός.
Διέξοδος καμιά στην
παγωμένη του ερημιά.

Με τη σκιά μας συντροφιά
τριγυρνάμε στα κλεφτά
μήπως κάτι σώσουμε
απ’ το όνειρο που προδώσαμε.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η μορφή
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 22:13:35
Μαρία Πισιώτη, Η μορφή

Ένα τσιγάρο μοναχό
καίει σε πήλινο σταυρό.
Σύννεφα καπνού
πήρανε μορφή
στην κάμαρη την ορφανή.
Πάγωσε η ψυχή.
Πίνει να ζεσταθεί,
κλαίει, παρακαλεί.
Όχι, είναι νωρίς.
Θάνατο ρουφά λευκό,
να διώξει θέλει τη μορφή.
Μα η εικόνα βλοσυρή
στέκει ακόμα εκεί.
Αρπάζει, ελευθερώνει την ψυχή
απ’ του πόνου το κορμί.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος
Post by: wings on 04 Apr, 2017, 22:17:48
Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος

Σαν ροδίσει η αυγή
και η πρώτη ανάσα
με την ηλιαχτίδα πλεχτεί,
όλο προσμονή ατενίζει την κορφή.
Ατέλειωτη αναμονή. Πότε επιτέλους
το τιμόνι εκείνη θα κρατεί;

Το μονοπάτι της κορφής,
δύσβατο μα όχι μακρύ.
Αγκάλιασε την κάθε του στροφή
μην τ’ όνειρο πλάνη αποδειχθεί.

Καθώς διαβαίνεις το στρατί
η ανάσα σου την ηλιαχτίδα
θ’ αναζητεί μέσα από το «πότε»
και το «γιατί».

Σαν κέρινη αναλαμπή
θα ζωντανεύει η πρώτη χαραυγή
και τ’ όνειρο που άφησες εκεί...
ανεκπλήρωτο της βιάσης σου
σημάδι.

Από τη συλλογή αιωρούμενο νησί (1999)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 20:47:15
Μαρία Πισιώτη, Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου

Ανέγγιχτος διαθλάται
στις αισθήσεις
στη μνήμη
στη ρυτίδα

Επάνω του τα έντομα
ακουμπούν
γνώση
πάθη
φοβίες

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μάτια ερμητικά κλειστά
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 22:03:20
Μαρία Πισιώτη, Μάτια ερμητικά κλειστά

Μάτια ερμητικά κλειστά
αφήνετε τα τετριμμένα
μεταξύ σφύρας και άκμονος
να τρίβονται.

Μάτια ερμητικά κλειστά
στη λάμψη της οθόνης.
Αντιστέκεστε στ’ αλαβάστρινα
χέρια που πρόθυμα
πνίγουν τον εκάστοτε
συντηρητή της.

Μάτια ερμητικά κλειστά
ουράνιο υφάδι
βυθίζεστε νωχελικά
στο λίκνο τ’ ανέμου.
Άλλοτε σα βροχή
φιλτράρετε το θάμπος
της μέρας.
Άλλοτε στον παλμό
ανέφελων γελώτων
πλάθετε την ελπίδα.

Μάτια ερμητικά κλειστά
σε ό,τι σας πληγώνει.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ο τελευταίος κρίκος
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 22:07:53
Μαρία Πισιώτη, Ο τελευταίος κρίκος

Ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας!
Πόσο τέλειος!
Βλέπει, γεύεται, μυρίζει τη φύση.
Σκέφτεται!
Μπορεί και εξουσιάζει τους άλλους
κρίκους. Τι δύναμη!
Τόσο μικρός μα συνάμα τόσο δυνατός!
Μα και πόσο ευάλωτος!
Η ματαιοδοξία και η έπαρσή της
τελειότητάς του τον απωθεί από
της φύσης το άκουσμα.
Κι εκείνη επαναστατεί.
Σαν τότε που γύρισε το περιστέρι
μ’ ένα κλαδί ελιάς.
Τότε που ψιθύρισε:
«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ!»

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Έναστρες εικόνες
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 22:13:26
Μαρία Πισιώτη, Έναστρες εικόνες

Μέσα απ’ την όγδοη σελίδα
προβάλλουν δυο ματάκια
με δέος προς τον έναστρο ουρανό.
Η λάμψη του αιχμαλωτίζει τη ματιά
οδηγώντας την κάπου στο
μακρινό, υπερφυσικό 2000.
Τότε που τα διαστημικά ταξίδια
θα ’ναι ρουτίνα
Τότε που η αυτογνωσία θα δέσει
την ανθρωπότητα με τα ιερά δεσμά
της ομόνοιας
Τότε που τα παιδιά θα μεγαλώνουν
ξένοιαστα μέσα στην αγάπη.

Τριακοστή Τρίτη σελίδα.
Δυο ανάσες απ’ το μαγικό νούμερο.
Τα διαστημικά ταξίδια αναβάλλονται.
Η ανθρωπότητα δεμένη στο συμφέρον.
Η παιδική αγνότητα εμπορεύσιμο είδος.
Ο έναστρος ουρανός το ίδιο λαμπερός.
Η ελπίδα διαγράφεται στις αχτίδες του.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η αλήθεια του 2000
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 22:36:52
Μαρία Πισιώτη, Η αλήθεια του 2000

Σαρώνονται οι αισθήσεις
με τεχνοκρατικούς ρυθμούς.
Ασύνδετες εικόνες, λέξεις,
νούμερα, ήχοι κυοφορούν
σ’ ένα λαβύρινθο.
Επεξεργασία βεβιασμένη,
αποτέλεσμα ρηχό
συντρέχουν τον ταχύποδα
χρόνο.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Παγκοσμιοποίηση
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 22:40:22
Μαρία Πισιώτη, Παγκοσμιοποίηση

Απατηλό μητρικό προσωπείο!
Δορυφόρε της σιβυλλικής αλλαγής
που έρχεται!
Η διφορούμενη έννοιά σου ξεγελά
και υπόσχεται...
Αναγγέλλεις την αναδόμηση της κοινωνίας,
κρύβοντας στο μανδύα σου
τον πόνο, τη θλίψη, την ανισότητα,
τον εξευτελισμό της παιδικής ψυχής.
Σύγχρονη Μήδεια, με πρόσωπο ειρηνικό
αλλά τη Νέμεση στη μεταλλική σου καρδιά,
ορίζεις τις ζωές μας,
σε μια πραγματικότητα εφήμερη, ουτοπική.
Σε μια πραγματικότητα απόλυτα ηλεκτρονική.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αναζήτηση της αλήθειας
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 23:07:08
Μαρία Πισιώτη, Αναζήτηση της αλήθειας

Πνεύμα ανήσυχο
στο ταξίδι της πλάνης σου
ψάχνεις για νέες συγκινήσεις.
Ενσαρκώνεσαι σε έγχρωμες διαστάσεις,
ντύνεσαι το άρωμα και την ηδονή τους.
Ξεχνάς! Αγαπάς, πονάς, αναρωτιέσαι:
ζω αληθινά ή μήπως ζω
μία ψευδαίσθηση προερχόμενη
είτε από τη δική μου διάνοια
είτε από κάποια άλλη ανώτερη;
Το τελευταίο σε τρομάζει.
Είσαι το παιχνίδι κάποιου χρήστη!
Άλλωστε κι εσύ ο ίδιος φτιάχνεις
τέτοια παιχνίδια. Εξουσιάζεις εικόνες.
Όμως η αλήθεια έρχεται τελευταία.
Είναι το τέλειο θαύμα.
Ένα φως διαφορετικό απ’ όσα γνωρίζεις.
Έρχεται και σ’ αγκαλιάζει όλο στοργή.
Τότε καταλαβαίνεις!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πόλεμος
Post by: wings on 07 Apr, 2017, 23:09:01
Μαρία Πισιώτη, Πόλεμος

Αγήματα
Βλήματα
Εγκλήματα
Θύματα
Κινήματα
Κρίματα
Νομίσματα
Πλήγματα
Στίγματα

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Κόκκινος Νοέμβρης
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:04:06
Μαρία Πισιώτη, Κόκκινος Νοέμβρης

Στο αίμα βάφτηκε ο Νοέμβρης.
Τόλμησε να ζητήσει
ανθρώπινα να ζει.
Με θέρμη στην καρδιά,
με όπλο την αλήθεια
και αγάπη στη δικαιοσύνη
πάλεψε.
Έκανε κύμα τη φωνή του
και πότισε ελπίδα
τις καρδιές.
Εκείνος ο Νοέμβρης
είχε οράματα, είχε ιδανικά.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ειρήνη
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:12:56
Μαρία Πισιώτη, Ειρήνη

Ανατολή
Άρωμα
Γέλιο
Δημιουργία
Έρωτας
Θρόισμα
Κελάρυσμα
Μελωδία
Πνοή
Συμφιλίωση
Ρήση
Φτερούγισμα
Χρώμα

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Νυχτερινός ουρανός
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:16:03
Μαρία Πισιώτη, Νυχτερινός ουρανός

Σκέπη ανάγλυφη
με βελουδένια αφή,
το βλέμμα μου σκλαβώνεις.
Ουρανοδρόμησε η σκέψη μου
στη μυσταγωγική σου αγκάλη.
Λαχτάρησε ν’ αγγίξει
το χλωμό παιδί
που κρύβεται στ’ αέρινά σου πέπλα.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Κοντά στο τζάκι
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:29:44
Μαρία Πισιώτη, Κοντά στο τζάκι

Κοντά στο τζάκι γνέθει τα νιάτα
που αναλώθηκαν σε φυλλωσιές,
σε κελαρύσματα και τιτιβίσματα
ξένοιαστα και απλά.
Νιάτα που συμμαχώντας το κρύο
αντρώθηκαν πάνω σε χιόνι κόκκινο
στηρίζοντας τον αέρα της λευτεριάς.
Νιάτα που αγαπήθηκαν και αγαπήθηκαν
στα χαρακώματα.
Που δημιούργησαν ζωή,
πόνεσαν και χάρηκαν
σε κάθε της ίνα.
Μα τώρα, στο τζάκι κοντά
το νήμα σώνεται..
Η φλόγα του μια ανάσα
από τη στάχτη απέχει.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τι κι αν
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:34:06
Μαρία Πισιώτη, Τι κι αν

Τι κι αν έσκυψαν επάνω μου
ζηλόφθονοι καιροί!
Αστέρια τα παιδιά μου,
ήλιοι διαχρονικοί
φωνάζουν τ’ όνομά μου
κάθε αυγή.

Τι κι αν κούρσεψαν
οι αιώνες το κορμί!
Μετουσίωσε η ψυχή μου
τις θύελλες που έσπειραν.
Ακόμα ραίνουν
χιλιόμετρα ζωής!

Τι κι αν έλαβα απ’ τον Άδη
ανάσταση πικρή!
Της πρώτης νιότης μου το φως
διάπυρο επ’ άπειρο
θα ’ναι πηγή
θα ’ναι μοχλός.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος και το παιδί
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:37:28
Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος και το παιδί

Τα πάντα τρέχουν γύρω μας.
Ο χρόνος αέναος
μα στα χέρια μας λιγοστός
μας πιέζει αφόρητα.
Για χάρη του κρύψαμε το παιδί
καλά μέσα στην καρδιά μας,
μέσα στα όνειρά μας.
Μήπως και προλάβουμε...
Πόσο πιο όμορφα θα κυλούσαν
οι στιγμές αν αφήναμε
τούτο το παιδί να φωνάξει, να γελάσει,
να τρέξει, να δημιουργήσει
το δικό του παιχνίδι
με τη χαρισματική του αθωότητα!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Άνθρωπος
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:40:24
Μαρία Πισιώτη, Άνθρωπος

Πολυμήχανο πνεύμα,
γέννημα των τεσσάρων
στοιχείων,
κύκλωσες τις αποστάσεις,
έκανες το χρόνο θόρυβο
και προχωράς
ισοπεδώνοντας ό,τι σου
δόθηκε
χάρη στο άδειο σου
πλέον κεφάλι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Νευραλγικές απολήξεις
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:43:43
Μαρία Πισιώτη, Νευραλγικές απολήξεις

Στο πρώτο άγγιγμα τ’ αγέρα
ορθωμένα στέκουν κλαδιά.
Στο δεύτερο φτερούγισμά του
της θάλασσας πλοκάμια
πλέκουν τον εφιάλτη.
Στο τρίτο σάλπισμά του
γίνονται ιπτάμενα καρφιά.
Στο τέταρτο μαζεύουν
τα θραύσματά τους
που σκόρπισαν καταγής.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αγάλματα
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:46:42
Μαρία Πισιώτη, Αγάλματα

Διαχρονικές φωνές
ανδρείας, γνώσης, σοφίας,
στο αγέρωχο βλέμμα σας
συλλέγετε το αμάλγαμα
του τεχνοκρατικού σήμερα.
Ενός σήμερα που βουλιάζει
στης κατανάλωσης τ’ απόνερα,
ενός σήμερα που καταρρακώνει
τις αξίες,
ενός σήμερα που κινείται
γοργά, επιφανειακά
με οδηγό τη χάρτινη απομίμησή σας.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πικρή αλήθεια
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:50:33
Μαρία Πισιώτη, Πικρή αλήθεια

Αγάπη
Έρωτας
Ευτυχία
Ζωή
λέξεις με ουσία
γίνατε απλά
χάρτινα σημάδια
Κυκλοφορείτε σε μια
εικονική πραγματικότητα,
όπου ζηλόφθονα σας κατατρέχει
η χρονοσκιά.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αγύμναστοι ώμοι
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:54:45
Μαρία Πισιώτη, Αγύμναστοι ώμοι

Αγύμναστοι ώμοι
με θέρμη αγκαλιάσατε
τα βάρη της ζωής.
Γελαστές στιγμές
κρατάνε την ανάσα σας
δέκα βήματα απ’ το φρέαρ
της αποσύνθεσης,
εκεί όπου το αχ της μέρας
σας οδηγεί.
Αγύμναστοι ώμοι,
ατλάντεια η δύναμή σας
ιώβεια η αντοχή σας
πλάθετε τη ζωή.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 15:59:35
Μαρία Πισιώτη, Ο χρόνος

Είναι μια ιδέα τόσο διάφανη
κι όμως μας κυριαρχεί
με το μυστήριό της.
Αποτυπώνει τις στιγμές μας
πάνω στο κορμί.
Φωτογραφίζει τα όνειρά μας
μέσα στην ψυχή.
Σαν ένα παράσιτο εξωτικό
που αναπνέει με τη σκέψη μας,
αισθάνεται με την όρασή μας,
εκπνέει τη στερνή μας στιγμή.
Μα πάντα μένει εκεί!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ιχνηλάτης
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 16:30:12
Μαρία Πισιώτη, Ιχνηλάτης

Ιχνηλάτη
Βρες το τέλος της αρχής
στην εναπομένουσα
«κόκκινη ζώνη».
Ιχνηλάτη
αλίευσε απ’ το χρόνο
το μυστικό.
Γιατί έμεινε άνυδρη και μόνη;
Η δεύτερη ευκαιρία
πώς να δοθεί;
Προχώρα, Ιχνηλάτη.
Φώτισέ μας τα μυαλά.
Θα ’ρθει η στιγμή
να ξημερωθούν
με δυο φεγγάρια
στα μαλλιά τους
τα παιδιά.
Τότε η μάνα γη
θα ’χει στ’ αλήθεια
αναγεννηθεί
στην «κόκκινη ζώνη»,
ήρεμα και απλά.
Η έκλυτη ζωή της
της χιλιετίας θα ’ναι πια
το στερνό παραμύθι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τ' αποτσίγαρα
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 16:34:00
Μαρία Πισιώτη, Τ’ αποτσίγαρα

Σκέψεις καπνισμένες
πάνω στο τασάκι
σιωπούν.
Λόγια παλεύουν
να γεμίσουν το κενό,
να σβήσουν την αγωνία.
Μέσα απ’ την καύτρα τους
ανέγγιχτος γλιστρά ο χρόνος
συλλέγοντας αρώματα
που ασφυκτιούν απελπισμένα
μέσα στο τασάκι.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Θεός
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 16:37:30
Μαρία Πισιώτη, Θεός

Ο φόβος για το άγνωστο
έγινε... Θεός
Η ανάγκη για προστασία
έγινε... Θεός
Το θαύμα της δημιουργίας
είναι... Θεός
Των δυνάμεων η ισορροπία
είναι... Θεός
Οι ανθρώπινες αδυναμίες
θελήματα... Θεού
Περιβαλλοντικές καταστροφές
έργα... Θεού
Η αγάπη για τον άνθρωπο
αποδείχθηκε... Θεός

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αλυσιδωτή αντίδραση
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 16:42:58
Μαρία Πισιώτη, Αλυσιδωτή αντίδραση

Χρόνος
Πυριτιδαποθήκη της δημιουργίας
Έρωτας
Αλυσιδωτή αντίδραση
Γέννηση
Το ατελές «θαύμα»
Εορτή
Μια ιδέα αυστηρά προσωπική
Ευημερία
Διαχρονική ουτοπία
Αθωότητα
Συνοδεύει την πρώτη αναλαμπή
Πολιτισμός
Προσπάθεια απεξάρτησης του
εγωπαθούς πολέμου
Πόλεμος
Καταστροφική μανία του «θαύματος»
Ειρήνη
Άλλη μια ουτοπία
Φανατισμός
Αρρώστια
Πείνα
Τα κρυφά καμάρια του πλούτου και της δύναμης
Πλούτος
Εφήμερος, επιλεκτικός διαχειριστής
Δύναμη
Λέξη πονηρή, ύπουλη γεμάτη πάθος
Έρημος
Άνυδρο τοπίο, φλεγόμενο από το «θαύμα»
Ελπίδα
Ανάσα μέχρι το θάνατο
Θάνατος
Το τέλειο θαύμα!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η απατηλή λάμψη της κλεψύδρας
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 21:06:46
Μαρία Πισιώτη, Η απατηλή λάμψη της κλεψύδρας

Μαζέψαμε τα πανιά.
Ρίξαμε τις άγκυρες.
Αράξαμε.
Τούτο το νησί
ντυμένο στα χρυσά
είναι το λιμάνι μας.
Κι εκείνο το παράξενο
αστραφτερό βουνό
Εμάς προσμένει!
Να γευτούμε θέλει
τα πλούτη του.
Μαγεμένοι προχωράμε...
Οι αισθήσεις μας αποκαλύπτουν
την τιτάνια μορφή μιας κλεψύδρας.
Η λάμψη ήταν τέχνασμα του ήλιου.
Παραδοθήκαμε στις ψευδαισθήσεις
που μας προσέφερε μεθοδικά
διαφοροποιώντας τα όνειρά μας.
Τα χρυσά της θέλγητρα
απομύζησαν κάθε μας κύτταρο.
Συρρικνωθήκαμε μέσα στη διαφάνειά της.
Τίποτε άλλο παρά κόκκοι άμμου
στο χωνευτήρι του χρόνου.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πορεία προς τη γνώση
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 21:15:16
Μαρία Πισιώτη, Πορεία προς τη γνώση

Άνοιξε τις πύλες του
ο Χωροχρόνος
μέσα στις χάρτινες σελίδες.
Με ιπτάμενο χαλί συντροφεύω
τα πρώτα βήματα της Λούσι,
την ανακάλυψη της φωτιάς,
τις πρώτες βραχογραφίες.
Συμβάλλει στο θαύμα της δημιουργίας
χειραγωγώντας τη φύση, τα ζώα.
Δίνει όνομα σ’ ό,τι δεν κατανοεί
και φοβάται: Θεός. Τον εξευμενίζει με θυσίες.
Μέσα από κόκκινα φανάρια και
πύρινους ήλιους προχωρά.
Κάτω απ’ το φως των αστεριών διαλογίζεται.
Κατανοεί τη φύση, λειτουργεί με τους κανόνες της.
Καταβαραθρώνει τους χιλιάδες θεούς.
Κρατά τον Έναν Αληθινό Ισορροπιστή
των Πάντων.
Την αέναη ενέργεια που ενυπάρχει γύρω της,
μέσα της. Μέσα σ' ένα λαβύρινθο δημιουργεί,
καταστρέφει, αναθάλλει.
Το μονοπάτι της αγάπης ψάχνει να βρει.
Εκεί η τελειότητά της θα αποκαλυφθεί.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Χειμερινή διαδρομή
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 21:27:37
Μαρία Πισιώτη, Χειμερινή διαδρομή

Πανσέληνος χλωμή
το βήμα μου φωτίζει
σε μονοπάτια άβατα,
χειμερινά.
Ανέγγιχτη εικόνα,
απόμακρη,
συγκαταβατική,
μειδιάς
καθώς
το έρεβος αγκαλιάζεις.
Μ’ ένα στεφάνι χλωμό,
παλεύω στα σκοτάδια.
Ν’ απαλύνω την καρδιά
που ντύθηκε στης μοναξιάς
τα πέπλα.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Γλυκιά τυράννια
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 22:40:56
Μαρία Πισιώτη, Γλυκιά τυράννια

Σ’ ένα μπουκάλι έκλεισα
τη μοναδικότητα που ζήσαμε
μαζί, γράφοντας τ’ όνομά σου.

Το ’κανα στη θάλασσα σπονδή
να ταξιδέψει την εικόνα σου
πίσω στην κενή μου αγκάλη.

Γλυκιά τυράννια, πάρε με μαζί
στ’ απύθμενά σου βάθη.

Ολοένα και πιο ξέθωρη έρχεται
η μορφή σου κάθε αυγή,
μα σβήνει στο φως των αστεριών
αφήνοντας διάχυτο τ’ άρωμά σου.

Ο υδάτινος πύργος σου
στενεύει τον ορίζοντά μου.

Γλυκιά τυράννια, πάρε με μαζί
στ’ απύθμενά σου βάθη.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μέσα μεταφοράς
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 22:55:34
Μαρία Πισιώτη, Μέσα μεταφοράς

Το τρένο φεύγει απ’ το σταθμό
κι εσύ με το εισιτήριο
παίζεις κρυφτό.

Το πλοίο σφυρίζει στο λιμάνι
–νέο ταξίδι–
κι εγώ τα ναυάγια μετρώ
που πιάστηκαν στο δίχτυ.

Τ’ αεροπλάνο γεμίζει τον ουρανό
κι εμείς αλλοπαρμένες κουκκίδες
της γης μηδενικά
τρέφουμε τα σκουλήκια της.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τα λόγια σώθηκαν
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:00:11
Μαρία Πισιώτη, Τα λόγια σώθηκαν

Τα λόγια σώθηκαν.
Ζωή καθηλωμένη στο κρεβάτι.
Γύρω της ο παγωμένος αέρας
κυλά.
Εικόνες έρχονται-παρέρχονται
φωνές
Όλα τα πνίγει.
Σκέψεις αδύναμες να ολοκληρωθούν,
να ειπωθούν
Χάνονται στο βουητό του
Όλο και δυναμώνει...
... αποδυναμώνει η ζωή.
Σα φάντασμα τη σκιάζει
Ο χρόνος σαρκάζει τη σκηνή.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ανατέλλων ήλιος
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:13:08
Μαρία Πισιώτη, Ανατέλλων ήλιος

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι
στον κόσμο των αισθήσεων και
των παραισθήσεων, ακροβατεί
στη λεπτή κόκκινη γραμμή
ταλαντεύεται στις γέφυρες του Madison
πλάθει, ζει τ’ όνειρο της καλοκαιρινής νύχτας.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ο πίνακας
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:15:59
Μαρία Πισιώτη, Ο πίνακας

Τέσσερις τοίχοι
Πνοή πνιγμένη στη σκόνη,
στη βοή.
Στο κρεμαστό δάσος
τα φύλλα αργοσαλεύουν.
Ο αγέρας χαϊδεύει απαλά
τη μοναξιά.
Τη σεργιανά στο πράσινο.
Αχόρταγα πίνει τη δροσιά,
το πεντοβόλημά του.
Οι τέσσερις τοίχοι
πνίγονται στη σκόνη.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αναζητώντας την κλεμμένη ευτυχία
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:21:07
Μαρία Πισιώτη, Αναζητώντας την κλεμμένη ευτυχία

Αναζητώ το φως
που εξέπνευσε
στης καληνύχτας
την αγκάλη.

Αναζητώ τα ροδοπέταλα
που σκόρπισαν
στ’ ανέμου την ανάσα.

Αναζητώ το χάδι σου
που έδιωχνε
της μοναξιάς μου
τα σκοτάδια.

Αναζητώ τα τέσσερα στοιχειά
με δάκρυ να μαλακώσω
μήπως αναστήσουν τ’ όνειρο
μέσα απ’ τα χλωμά σκεπάσματά τους.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Βομβαρδισμένο τοπίο
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:24:19
Μαρία Πισιώτη, Βομβαρδισμένο τοπίο

Κιτρινισμένη η χαρά
ταΐζει τα σκουλήκια της γης.
Η παγωμένη ανάσα του αγέρα
μελετά τ’ απομεινάρια.
Τα δάκρυα στέρεψαν
Τα όνειρα φοβήθηκαν
Μετοίκησαν
Άγνωστο πού
Η φωνή του κόρακα
τόσο ταιριαστή!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Απρόσωπη κοινωνία
Post by: wings on 08 Apr, 2017, 23:28:09
Μαρία Πισιώτη, Απρόσωπη κοινωνία

Με χαμόγελο διττό
ανελίσσεται ραγδαία στη χρονοσκάλα.
Φοράς γόβα-στιλέτο και
λιώνεις την «καλημέρα».
Ξεπουλάς τα όνειρά μας με δόσεις,
αφήνοντας συντρίμμια στο πέρασμά σου.
Το κόκκινό σου γάντι μοιράζει κουπόνια.
–Να ντύσω, λες, τις «ανάγκες» σας–
Τις δικές σου ανάγκες, δηλαδή.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ελπίδα ζωής
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:45:35
Μαρία Πισιώτη, Ελπίδα ζωής

Με δέος πιάνω τη στιγμή
της συρρίκνωσής μου.
–Μια απειροελάχιστη
ανάερη ρανίδα–
Ρίχνω στον κόσμο
μια ματιά.
Τα ηλεκτροφόρα κύματά του
φωτίζουν την γκρίζα έρημο
που βοά.
Μόνο στις λιγοστές οάσεις
ακολουθούν υπόγεια διαδρομή.
Εκείνα τα σημάδια του χθες
ακόμα αναπνέουν.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πέτρινη πόλη
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:49:17
Μαρία Πισιώτη, Πέτρινη πόλη

Σε τούτη την πέτρινη πόλη
ο πόνος μου μένει βουβός.
Σε κάθε γωνιά της
φωλιάζει κι ένα δάκρυ.
Ενθύμιο τ’ ονείρου που χάθηκε
στα γκρίζα σύννεφα,
στους κόκκινους θολούς ποταμούς.
Σε τούτη την πέτρινη πόλη
τα σκοτάδια γυρεύω ν’ ασπρίσω
με μιαν ηλιαχτίδα δραπέτη
φερμένη από στάχτες
δύσκολων καιρών.
Τ’ όνειρο αναθάλλει
στην πέτρινη πόλη,
παλεύει το ψέμα που
λέγεται «ζωή».

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το κενό
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:51:53
Μαρία Πισιώτη, Το κενό

Μια καλημέρα αιωρείται στο κενό.
Ακολουθώ τα βήματά της.
Πνίγομαι μαζί της στην αδιαφορία
του τσιμεντένιου δάσους.
Το σύννεφο ανέγγιχτο τρέχει
αλλάζοντας σχέδια.
Η μέρα απόκαμε.
Ξεκουράζεται στη νυχτερινή σιωπή.
Κι εγώ αιωρούμενη σταγόνα
ακόμα στο κενό.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Χιλιάδες χέρια
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:54:07
Μαρία Πισιώτη, Χιλιάδες χέρια

Χιλιάδες χέρια
απλώθηκαν στη γη
το γέλιο να διαρκέσει
στην παιδική ψυχή.

Η ελπίδα στα μάτια
άσβεστη γίνεται χαρά.
Για χρόνια θα λάμπει
η παιδική ματιά.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αγάπη
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:57:11
Μαρία Πισιώτη, Αγάπη

Της άνοιξης τα παιδιά
μοναδική μου συντροφιά.
Με το τραγούδι τους χάνομαι
στις πράσινες φυλλωσιές
αναζητώντας τη μορφή σου.
Στο δικό σου παλμό οδηγώ
το χρόνο να κυλά.
Στη φούχτα μου κρατώ
τις στάλες βροχής,
κάθε λεπτό
να ραίνω την ύπαρξή σου.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η δύναμη της αγάπης
Post by: wings on 09 Apr, 2017, 23:59:47
Μαρία Πισιώτη, Η δύναμη της αγάπης

Χρόνε πολύμορφε, κυλάς
γεύσεις μοιράζοντας ζωής.
Αναλλοίωτη η άνοιξη εδώ
τις γεύσεις σου ντύνει
με τ’ άρωμά της.
Αγάπης μήνυμα μας στέλνει
τούτη την ιερή στιγμή.
Χρόνε πολύμορφε, κυλάς
σημαδεμένος απ’ της αγάπης
τ’ άνθη.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Στιγμές απόγνωσης
Post by: wings on 10 Apr, 2017, 00:02:37
Μαρία Πισιώτη, Στιγμές απόγνωσης

Έκανα δέηση στο σύννεφο
να σκεπάσει τη μορφή σου.
Την αντέγραψε!

Έκανα επίκληση στη βροχή
να σβήσει τ’ άρωμά σου.
Το μοίρανε στην πλάση!

Έκανα παράκληση στον άνεμο
να πνίξει την ηχώ σου.
Τη σεργιανά στον κόσμο!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λαθραία όνειρα
Post by: wings on 10 Apr, 2017, 00:05:49
Μαρία Πισιώτη, Λαθραία όνειρα

Λαθραία όνειρα
καρδιές πονάνε.
Μια λέξη προσμένοντας
ένα φως μες στο σκοτάδι.

Λαθραία όνειρα
της θάλασσας ναυάγια
σε κάποιο μουράγιο
εγκλωβισμένα.

Λαθραία όνειρα
χαρτιά τσαλακωμένα
στολίζετε τον κάλαθο
αχρήστων.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Παραλογίζομαι
Post by: wings on 10 Apr, 2017, 00:08:31
Μαρία Πισιώτη, Παραλογίζομαι

Παραλογίζομαι...!
Στα πάντα ρέει η μορφή σου.
Το πέρασμα του Χρόνου
τη μυθοποιεί.
Άλλωστε...
έχει την υπογραφή σου!
Παραλογίζομαι...!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ξημέρωμα Σαββάτου
Post by: wings on 10 Apr, 2017, 00:10:32
Μαρία Πισιώτη, Ξημέρωμα Σαββάτου

Απλώνει τα πέπλα της
η νύχτα, ντύνοντας με στοργή
τ’ όνειρα του κόσμου.
Πλάι στο φεγγαρόφωτο ξαγρυπνώ,
μια και η θύμησή σου ακόμα μια φορά
στοίχειωσε το δικό μου.

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη, Κάτι αλλάζει
Post by: wings on 10 Apr, 2017, 00:13:19
Μαρία Πισιώτη, Κάτι αλλάζει

Αλλάζει
Το μονοπάτι
Οδηγεί
Βήμα
Σκέψεις
Σε λαβύρινθο.
Παγιδευμένη στις
Αμφιβολίες
Πλησιάζω
Στο τέρμα.
Μοναξιά
Φόβος
Βυθίζομαι
Τρεις στάλες
Τρία δάκρυα
Δικά σου!
Βυθίζομαι
Στο λευκόφωτο
Χωροχρόνο
Κρατώντας τα.
Τώρα ξέρω!

Από τη συλλογή Το υδάτινο πέρασμα του χρόνου (2001)
Title: Μαρία Πισιώτη: [Ηδύλη-ακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς...]
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:02:19
Μαρία Πισιώτη: [Ηδύλη*-ακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς...]

[Ενότητα I]

Ηδύλη*-ακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς
με μιαν αχτίδα των ματιών και την ανάσα των χειλιών
ταξιδεύουν τις λέξεις στη σιωπή,
ανάμεσα σ’ εκρήξεις, αντιθέσεις, αφαιμάξεις,
τολμούν και ανυψώνονται μ’ ένα ποτήρι ζωής
χαμόγελο στην προσφορά θανάτου.
Ειδυλλιακά τοπία ριγμένα στην αγκαλιά σου αφειδώς
μέσα από το «γίγνεσθαι» βιώνουν το «εράσθαι»
και ονειρεύονται... ερήμην σου.

* «Ηδύλη»: λογοτεχνικό ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ενίοτε η Μαρία Πισιώτη.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Συνειρμοί υπό το φως Πανσελήνου
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:07:43
Μαρία Πισιώτη, Συνειρμοί υπό το φως Πανσελήνου

[Ενότητα I]

Η Πανσέληνος απόψε
σαγηνεύει
τρομάζει
με κάτι δικό σου.
Χαμόγελο;
Δάκρυ;
Αδιόρατο
μα δικό σου.
Η ανάσα σου
ούτε μια
δρασκελιά.

Η Πανσέληνος απόψε
μαγεύει
φοβίζει.
Σκιά
μέσα απ’ τις πασχαλιές.
Η Πανσέληνος
πάνωθέ σου,
φρουρός ακοίμητος
δικός σου.
Η ανάσα σου
ούτε μια
δρασκελιά.

Κι ο αγέρας
ψιθυρίζει
τ’ όνομά σου.
Παράξενο
πόσα γνωρίζει!
Σκέψεις άτολμες,
ασχημάτιστες.
Κι όμως τις ξέρει!
Και η Πανσέληνος....
Κι ο αγέρας...
Η ανάσα σου
ούτε μια
δρασκελιά.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Οι δρασκελιές
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:14:00
Μαρία Πισιώτη, Οι δρασκελιές

[Ενότητα I]

7 δρασκελιές:
Οι στίχοι εγείρουν την κυτταρική πνοή.
6 δρασκελιές:
Το όνειρο δομείται μέσα στην έλλογη σιωπή.
5 δρασκελιές:
Οι πολύχρωμες κορδέλες σφίγγουν τη θηλιά τους.
4 δρασκελιές:
Οι Ερινύες τρίζουν από χαρά τα δόντια τους.
3 δρασκελιές:
Η σιωπή απλώνει τα πέπλα της απομυζώντας
την εγερμένη ανάσα.
2 δρασκελιές:
Αμφιβολίες και φόβος άρρηκτοι δεσμοί.
Μία δρασκελιά:
Το απόλυτο κενό περιμένει την ένταξή μου.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Έλλογη σιωπή
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:16:35
Μαρία Πισιώτη, Έλλογη σιωπή

[Ενότητα I]

Πόσο γλυκά αναστατώνει
η έλλογη των στίχων σιωπή!
Με μαθαίνεις, σε μαθαίνω
και ταξιδεύουμε μαζί
σε μονοπάτια του νου
κρυφά και αγαπημένα.
Πόσο γλυκά πληγώνει
η έλλογη των στίχων σιωπή!
Οι μέρες βυθίζονται σε σκέψεις
και οι νύχτες ασέληνες σκιές
αναζητούν το φως της θέωσής τους.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Διαδίκτυο
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:20:15
Μαρία Πισιώτη, Διαδίκτυο

[Ενότητα I]

αφιερωμένο στον Νίκο Μητρογιαννόπουλο

Ίσως η πορεία μας
στο ντόμινο να ’ναι
προδιαγεγραμμένη.
Ίσως...
Η έλλογη σιωπή
στο χαρτί
στιγμές απόδρασης
να χαρίζει.
Κι αν πάλι ο διάλογος
με διαφωνία μοιάζει,
σ’ αυτό το απρόσωπο
ψηφιακό παραθύρι,
ας έχει έκβαση θετική
κι όχι μορφή «θανάτου».

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λευκό κελί
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:23:28
Μαρία Πισιώτη, Λευκό κελί

[Ενότητα I]

Διασχίζω το χρόνο
με βήμα αργό
σταθερό
ντυμένη το λευκό μου κελί.
Προσπαθώ να ισορροπήσω
μέσα απ’ τις εικόνες
φρίκης-χαράς
που εναλλάσσονται
γύρω του
μέσα του.
Η φρίκη υπερτερεί
σα γροθιά στο στομάχι
παραλύοντας
το λευκό μου κελί
ενώ τη σκιά μου
ενσωματώνει
άπλετο σκοτάδι.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λευκό σεντόνι
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:26:16
Μαρία Πισιώτη, Λευκό σεντόνι

[Ενότητα I]

Άδηλη η προέλευση του λευκού σεντονιού.
Η παραδοχή της χρωματικής του γνησιότητας
αμφισβητήθηκε μέσα από βρόχινα μυθεύματα
και αιματηρές εικασίες.
Ψευδεπίγραφη ή όχι η λευκότητά του
αναχώρησε τάχιστα.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η κηλίδα
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:30:05
Μαρία Πισιώτη, Η κηλίδα

[Ενότητα I]

Στα λευκά κελιά
σαπίζουν τα όνειρα
αφήνοντας μία
κηλίδα
κόκκινη
να γλιστρά
μέσα απ’ τις χαραμάδες
του χρόνου
ν’ ανασαίνεται σα
χρυσαλλίδα
τρυπώντας το «είθισται»
των δυνατών
ν’ απλώνει τα λευκά πια
φτερά της
δίνοντας πνοή
στα όνειρα των
«χαμένων εκείνων στιγμών».

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Όταν οι πόρτες κλείνουν
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:34:52
Μαρία Πισιώτη, Όταν οι πόρτες κλείνουν

[Ενότητα I]

Όταν οι πόρτες κλείνουν
οι χαρμολύπες παίζουν
κρυφτό.
Η καλημέρα τρέμει
στη θέα του νεροχύτη.
Μ’ ένα ανούσιο κουπόνι
προσπαθεί να στυλωθεί.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η καλημέρα πνιγμένη
στο νεροχύτη
προσδοκά την ανάστασή της
μπροστά στην οθόνη.
Όταν οι πόρτες κλείνουν
η μοναξιά αλλάζει
χρώματα
οι τοίχοι βοούν
αδιάφορα
οι δρόμοι σιωπούν
ένοχα
τα όνειρα...
... δακρύζουν.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Συμπληγάδες
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:38:09
Μαρία Πισιώτη, Συμπληγάδες

[Ενότητα I]

Μαρμάρινο κιγκλίδωμα σταυρώνει
το ονείρεμά μας.
Ξεφύγαμε απ’ τις Συμπληγάδες
μ’ ένα φτερό θανάτου
(το κέρδος τους).
Και τώρα το βήμα μας πάλλεται
στο ρυθμό της ρώσικης ρουλέτας
για χάρη μιας... άραγε αυταπάτης;

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αφύπνιση
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:41:25
Μαρία Πισιώτη, Αφύπνιση

[Ενότητα I]

Χώρος και χρόνος κενοί
κι ο Λύκος της Στέπας εκεί
να προσπαθεί απεγνωσμένα
τη σκουριασμένη του μάσκα
ν’ αποβάλει.
Απότομα ένιωσε τη βροχή
κι ήταν γλυκιά η αίσθηση
της αφύπνισης
μα η μάσκα βαριά
κι ο χρόνος περνά
κι ο χώρος στενεύει
κι ο Λύκος παλεύει...

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Για τους ποιητές
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:43:22
Μαρία Πισιώτη, Για τους ποιητές

[Ενότητα I]

Ισορροπούμε
μ’ ένα χαρτί
κι ένα μολύβι.
Άλλοτε
μ’ ένα στιλό.
Έχει ουσία
το χρώμα.
Είναι η Άπτερος Νίκη
του Μεσονυκτίου μας.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Το χρέος
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:46:53
Μαρία Πισιώτη, Το χρέος

[Ενότητα I]

αφιερωμένο στη Φανή Α.

Τα χρέη μου τα εξαργύρωσα.
Έδωσα στην αγάπη ένα ρόδο,
στο γέλιο ένα περιστέρι,
στον πόνο μια ηλιαχτίδα,
στη φιλία μία υπόσχεση,
στο όνειρο ένα ουράνιο τόξο,
στους εφηβικούς παροξυσμούς
έδωσα ιπτάμενο χαλί
και σ’ εκείνη τη συμβουλή
ένα βιβλίο.
Τώρα ήσυχη αποχωρώ
κρατώντας των επιλογών μου
το αριστείο.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Συμβιώνουμε
Post by: wings on 13 Apr, 2017, 21:49:58
Μαρία Πισιώτη, Συμβιώνουμε

[Ενότητα I]

Συμβιώνουμε
χλωμά φεγγάρια
κορμιά σμιλευμένα
με ηλεκτρόδια και
μέταλλο.
Συμβιώνουμε
μέσα από ανάγκες
πλαστικές
τροφή στα μηχανικά
μέλη
ασπίδα στις λούτρινες
συνειδήσεις.
Συμβιώνουμε
μέσα στην τσιμεντένια
σιωπή.
Η αιθαλική πνοή
ψαλιδίζει τα όνειρα.
Στο ένα χέρι σφιχτά
το νόμισμα-σημαία
στο άλλο κραδαίνει
ο προστάτης της...
Ο προστάτης των
εισιτηρίων της
κόλασης.
Συμβιώνουμε...
Ενοχικά!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πυρηνογραφίες
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 17:45:42
Μαρία Πισιώτη, Πυρηνογραφίες

[Ενότητα II]

Ρόδινα αγκάθια τα πλην
αποδόμησαν την αιωρούμενη καρδιά
στο ναρκοπέδιο του «εγώ».
Μονάχα η βροχή στάθηκε στο ύψος της!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ψάχνω
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 17:52:19
Μαρία Πισιώτη, Ψάχνω

[Ενότητα II]

Ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις
ν’ ανοίξουν τα πορτόφυλλα,
ν’ αναπνεύσει ο βασιλικός κι ο δυόσμος.
Ψάχνω εκείνες τις λέξεις
που θρυμματίζεις τα βράδια στο μαξιλάρι σου.
Αυτές που ματώνουν στο χαρτί της απελευθέρωσης.
Ψάχνω... ψάχνω... ψάχνω...
κι όλο σκοντάφτω στον κρότο της σιωπής σου.
«Έλα» μου φωνάζει.
«Έλα και δώσ’ μου ένα χέρι ν’ αφεθώ.
Ένα βλέμμα να πιστέψω.
Μια λέξη να κρατηθώ.
Δώσ’ μου λίγο φως να ταξιδέψω. Έλα!
Δεν θέλω να μετρώ στιγμές
εγκλωβισμένες σε σύννεφα καπνού.
Θέλω το ρήμα «Φοβάμαι» να μείνει εκτός.
Χρόνια τώρα το ίδιο τσιγάρο σιγοκαίει
κι αναρωτιέμαι: Ετούτο το αργό μα οδυνηρό κάψιμο
στα χείλη, στα δάχτυλα, στην ψυχή
ποια Ανάσταση έχει να προσμένει;»

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Τρέμουν
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 17:55:51
Μαρία Πισιώτη, Τρέμουν

[Ενότητα II]

Τρέμουν οι λέξεις το λυκαυγές της προδοσίας τους.
Υποφέρουν αυτάρεσκα στα ψηφιακά κανάλια
ροκανίζοντας ανελέητα το χρόνο, ενώ η αλήθεια τους
παραμένει εσώκλειστη στο λευκό σεντόνι του καθρέφτη.
Τρέμουν οι λέξεις...
... Οι λέξεις τρέμουν...
... Τρέμουν... τρέμουν...
... Οι λέξεις...

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ανεπιτυχώς
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:00:18
Μαρία Πισιώτη, Ανεπιτυχώς

[Ενότητα II]

Να με!
Μπροστά σ’ ένα ποίημα
να ανιχνεύω δάκρυα σιωπής
καθώς ρέουν στο βωμό του χρόνου.

Να με!
Μπροστά στη λαιμητόμο
να σέρνω τρομολάγνες οθόνες
και με το ευαγγέλιο να ξορκίζω
συνειδήσεις γαλουχημένες στον εμπαιγμό τους.

Να με!
Μπροστά σ’ ένα ποίημα
να ανιχνεύω το πιθάρι της Πανδώρας
και η ελπίδα
να γλιστράει ολοένα και πιο βαθιά.

Να με!
Στο τρένο της μεγάλης φυγής.
Παρανοϊκός οραματιστής του ανέφικτου
Θύτης και θύμα, αποδιοπομπαίος τράγος
του είθισται, του γίγνεσθαι,
του «εξελίσσεσθαι».

Ανεπιτυχώς!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Η κουρτίνα
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:05:07
Μαρία Πισιώτη, Η κουρτίνα

[Ενότητα II]

αφιερωμένο στη Μαρίνα Κ.

Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
και μία πόρτα αντικριστά.
Η ερημιά οριοθετήθηκε∙
ντυμένη στα στολίδια της
κρύβει το χαμόγελο στη φωτογραφία,
το δάκρυ στο μαξιλάρι∙
ανταλλάσσει την υπόστασή της
με ό,τι προσφέρει η οθόνη.
Και πίσω από την κουρτίνα
ένα μπαλκόνι με θέα ένα άλλο μπαλκόνι
μία άλλη κουρτίνα
κι ο ήλιος μια ουτοπία.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ζω
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:08:42
Μαρία Πισιώτη, Ζω

[Ενότητα II]

Ζω για να ταξιδεύω
σ’ όνειρα ανοίκεια
με την ελπίδα φάντασμα
στο πλάι να κρυφογελά.
Ζω για να πλέκω
κορδέλες πολύχρωμες
σε μια θηλιά
και να με πνίγω
οργιά την οργιά.
Ζω για να γεύομαι
στιγμές θανάτου το λεπτό
κι ο Μορφέας πρόβα επίσημη
να ξεγλιστρά σαν παραμύθι.
Ζω έτσι απλά
για της δοκιμασίας τη χαρά
και των αντοχών το μέτρο.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μεγαλώνω με δόσεις
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:17:43
Μαρία Πισιώτη, Μεγαλώνω με δόσεις

[Ενότητα II]

Μεγαλώνω με δόσεις
σε χρόνο τραγελαφικό.
Μ’ ένα μάτι άγρυπνο
να ελέγχει την κατανομή
χαρτών
της πείνας
της δίψας
της ένδειας
της αντοχής
της αποχής
της εποχής
της χαράς
της «ευτυχίας».
Μεγαλώνω με δόσεις,
με κουπόνι εκπτωτικό
τα όνειρά μου ξεγελώ.
Μεγαλώνω με δόσεις
κι ό,τι κι αν μου δώσεις
απ’ τη χόβολη της μέρας
δεν ξεγλιστρώ.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη: Άραγε τι γεύση να 'χει;
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:24:49
Μαρία Πισιώτη: Άραγε τι γεύση να ’χει;

[Ενότητα III]

Μικροί θάνατοι δοκιμάζουν την ψυχή
ντυμένοι με χρώματα απατηλά
αφήνοντας μια γεύση πικραμύγδαλου.

Ο άλλος Θάνατος, αυτός που
σε παρασέρνει στην αιθέρια
λευκότητά του,
άραγε τι γεύση να ’χει;

Δύσκολο να πεις, αφού δεν
έχει επιστρέψει κανείς!

Ώρα όμως για ένα ακόμα πικραμύγδαλο!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μικρές πραγματείες
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:31:14
Μαρία Πισιώτη, Μικρές πραγματείες

[Ενότητα III]

Μικρή πραγματεία θανάτου:
Παθητικός εγκλωβισμός στις νουθεσίες των καιρών
μέσα από την ανάθεση ευθυνών
συναισθηματικά αλλοτριωμένων προσωπείων.

Μικρή πραγματεία ζωής:
Αντίσταση στις νουθεσίες των καιρών
μέσα από δημιουργική πνοή
και εσωτερική διαδρομή προς την αλήθεια.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αναφαίρετη ανάγκη
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 18:35:56
Μαρία Πισιώτη, Αναφαίρετη ανάγκη

[Ενότητα III]

Αναδυόμενοι περιηγητές της Πανσελήνου
απ’ τα μικρά σας βρόχινα χέρια γλιστράνε
υλοτομημένα τα τριαντάφυλλα του κήπου.
Ακούω το άπειρο να στενάζει για τις δημευμένες σας
στιγμές, αυτές που πρόβαλλαν στον κόκκινο ορίζοντα
μα... η άμμος βιάστηκε να σκεπάσει.
Αναδυόμενοι περιηγητές της Πανσελήνου
η βαθυγάλανη ματιά σας αποχρωματίζεται στις
αμφίρροπες διαστάσεις της ύλης.
Αφήνετε την σκουριά της να γεύεται τις στάχτες σας
ενώ χαμογελάτε μακάρια από τη θέση Μηδέν
του τέλειου κύκλου όπου καταγράφονται οι
χρωματικές λειτουργίες της Ύπαρξης,
ανάγκη αναφαίρετη και πέρασμα
στην Αλήθεια...
εκείνη της Μη Ύπαρξης...
Ασώματη Συμπαντική Ενέργεια.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Λήθη
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:30:03
Μαρία Πισιώτη, Λήθη

[Ενότητα III]

Να περιμένω να χαράξει, λέει.
Ο ήλιος θα στεφανώσει την απέραντη γαλήνη.
Το κύμα καταλαγιασμένο θα θωπεύει την άμμο.
Εγώ θα συρρικνώνομαι στο κόκκινο,
σε στάση εμβρύου.
Έτσι, το πέρασμα στη λήθη θα ’ναι ανώδυνο.

Να περιμένω να χαράξει, λέει.
– Ωραία! Χάραξε, είπα.
Δεν βλέπω ήλιο!
Το κύμα μάχεται τη δίψα του ανέμου.
Αμμοθύελλα μου πληγώνει το βλέμμα.
Κι εγώ συρρικνώνομαι στο κόκκινο,
σε στάση εμβρύου!

Επώδυνο πέρασμα στη λήθη!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη: Παράνοια Νο 2
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:35:05
Μαρία Πισιώτη: Παράνοια Νο 2

[Ενότητα III]

Φθινοπωρινό απομεσήμερο στο φόρτε του:
Ένα σομόν φουλάρι σπάει τη μονοτονία του γκρι,
ενώ τα χέρια μπλέκουν τα δάχτυλα στα κρόσσια
και τεντώνονται. Εκεί, στη μέση του δρόμου
η φιγούρα στροβιλίζεται με μάτια κλειστά.
Κορνάρουν οι οδηγοί, ενίοτε κάποιοι χυδαιολογούν.
Οι πεζοί αφουγκράζονται το αίμα.
Η φιγούρα στροβιλίζεται, ανυψώνεται...
... προς έκπληξη όλων!
«Μόλις ανανέωσα τη συνδρομή μου...
στο χώρο της Τέχνης!» ψιθυρίζει.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη: Τι άλλο;
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:38:31
Μαρία Πισιώτη: Τι άλλο;

[Ενότητα III]

Αδειανό το βλέμμα πάνω στα τροχήλατα ρόδα
πλανιέται στα στενοσόκακα που άφησαν
οι τυμβωρύχοι στο πέρασμά τους.
Κι αυτό το μελάνι εκούσια κύλησε,
απ’ τις ευνουχισμένες τους συνειδήσεις,
να διαβρώσει την ελπίδα.
Τι άλλο θα μπορούσαν να προσφέρουν
εκτός από τη δυσωδία των ονειρώξεών τους;

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Συνταγή αποτοξίνωσης
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:46:23
Μαρία Πισιώτη, Συνταγή αποτοξίνωσης

[Ενότητα III]

Εναποθέστε τον φόβο σας ισομερώς σε δύο κρασοπότηρα.
Κατόπιν ανάψτε δύο τσιγάρα και ισορροπήστε τα
στα χείλη των ποτηριών με την καύτρα αντίθετα
προσανατολισμένη προς κάθε ποτήρι. Στη συνέχεια
φορέστε το ωραιότερο χαμόγελό σας και σηκώστε
το βλέμμα στον «Θάνατο». Όσο η καύτρα θα στάζει μέσα
στο ποτήρι του φόβου κι εσείς θα χαμογελάτε, τόσο
ο «Θάνατος» θα συρρικνώνεται. Και καθώς θα
συρρικνώνεται τα δεσμά σας θα λιώνουν. Η πλήρης
συρρίκνωση θα συμπέσει με το ολοσχερές κάψιμο
του φόβου. Τέλος, αναμείξτε συρρικνώσεις και στάχτες
ιδανικός τρόπος για να αναπνέει ο «Θάνατος» και
η στάχτη να νιώσει ωφέλιμη!
Η δική σας αναπνοή χρωματίζεται στην ανάσα της ανατολής.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Σταυρόλεξο
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:50:58
Μαρία Πισιώτη, Σταυρόλεξο

[Ενότητα III]

Τι παιχνίδι κι αυτό!
Να πιάνεσαι από μια λέξη!
Να τη διογκώνεις και κατόπιν να τη διυλίζεις
μέχρι να στάξει όλο της το αίμα.
Εκεί στις αιμάτινες σταγόνες της
διασταυρώνονται προβληματισμοί και όνειρα
συγκρούονται συναισθήματα και...
ανατρέπονται δεδομένα, ξανά και ξανά.
Οι αιμάτινες σταγόνες μια άνοιξη που συνωμοτεί
και το φανάρι... στο πορτοκαλί! μονίμως!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Εποχές
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 19:53:06
Μαρία Πισιώτη, Εποχές

[Ενότητα IV]

Όσο κι αν στενεύουν οι ορίζοντες
μέσα στους 4 τοίχους
η σκιά σου δεσπόζει στον
φθινοπωρινό ουρανό,
τραγούδι της άνοιξης
και δάκρυ του χειμώνα
Εσύ, όνειρο θερινό!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Χρονικό παράδοξο
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:18:09
Μαρία Πισιώτη, Χρονικό παράδοξο

[Ενότητα IV]

Η άρτια επανασυγκόλληση του καθρέφτη
αναγεννά συνειδήσεις,
αναδομεί απολεσθέντα αισθήματα και εκκολάπτει
όνειρα θερινής νυχτός.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Άλλη διάσταση
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:20:01
Μαρία Πισιώτη, Άλλη διάσταση

[Ενότητα IV]

Περασμένες 12. Η 6η μέρα μιας Νέας Χρονιάς ξεκινά.
Φαντάσματα ξεμυτίζουν, βρικόλακες ελλοχεύουν
το χαμόγελό σου μακάριο. Άλλωστε η ελπίδα δεν
αποσύρθηκε με την αποχώρηση της μέρας.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μέρες Αγάπης
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:27:03
Μαρία Πισιώτη, Μέρες Αγάπης

[Ενότητα IV]

Παραμονές Χριστουγέννων και οι μάγοι φέτος
δώρισαν στο κοριτσάκι
μια αρωματική ξύλινη μπάλα,
ένα διακοσμητικό κερί
κι έναν κόκκινο αναπτήρα
– για τις δύσκολες νύχτες! – της ψιθύρισαν.
Το κοριτσάκι ευχαρίστησε και τα φύλαξε όσο
καλύτερα μπορούσε στην κουρελιασμένη κάπα της.
Παραμονή πρωτοχρονιάς και η νύχτα θύμιζε μέρα.
Τα αρωματικά φλούδια της μπάλας, κομμάτι το κομμάτι,
καίγονται στη φλόγα του διακοσμητικού κεριού
αποκαλύπτοντας θησαυρούς της θάλασσας.
Ταξίδια μακρινά σε τόπους όλο φως,
όνειρα και θαλπωρή κι ένα κέρινο χαμόγελο
να υποδέχεται το Νέο Χρόνο!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πρωτοχρονιά
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:30:24
Μαρία Πισιώτη, Πρωτοχρονιά

[Ενότητα IV]

Ανανεώνεται ο χρόνος
με κείνη την πάγια τακτική
που τον διακρίνει.
Και η σιωπή – αυτή που μου ’μαθες να υπομένω –
απλώνεται στο διάβα του.
Φιλική την ονόμασα κάποτε
Τώρα τη λέω θάνατο!
Αργά, αναίμακτα
μα οδυνηρά απομυζεί την ύπαρξή μας.
Ανανεώνεται ο χρόνος
κι εκείνη η κραυγή επιμένει
να χάνεται
στα ενδότερα του καθρέφτη.
Μονάχα η προσμονή παραμένει πιστή.
Της αξίζει λίγο περισσότερο φως.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ανθόκηπος
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:36:41
Μαρία Πισιώτη, Ανθόκηπος*

[Ενότητα IV]

Δε θα ’ρθει φέτος η Άνοιξη. Στης χειμερίας νάρκης
το λίκνο θα αιωρούνται οι καρδιές ακόμα. Περίλυποι
σκοντάφτουν στα δάχτυλα και στο μυαλό οι μήνες.
Λέγεται ότι διακορεύτηκε ο ανθόκηπός τους, στην έναρξη
της παρθενικής του διαδρομής, από πύραυλο εδάφους.
Δε θα ’ρθει φέτος η Άνοιξη. Ψιθυρίζεται πως θα ’ρθουν
αέρηδες-αρωγοί στην εξάλειψη του πόνου.
Η Άνοιξη δεν ήρθε φέτος. Ίσως του χρόνου...
καταγραφεί... ίσως... σαν ένα ακόμα παραμύθι.

* Ακούγοντας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ την Άνοιξη του 2003.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Δαφνόφυλλα
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:41:22
Μαρία Πισιώτη, Δαφνόφυλλα

[Ενότητα IV]

Αγάπη μου γιατί ξαπλώνεις στα δαφνόφυλλα;
Το βλέμμα σου εστίασες στο στέμμα
και την καρδιά σου άφησες στη σκόνη εκτεθειμένη.
Αγάπη μου γιατί ξαπλώνεις στα δαφνόφυλλα;
Το χέρι που σ’ άγγιξε το φύτεψες στη λάσπη,
είπες πως ήταν κάποιο παραμύθι...
Ο άνεμος, αγάπη μου, ο άνεμος παίρνει τα δαφνόφυλλα
και την καρδιά σου τρωγοπίνουν οι Ερινύες.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ανεμώνη
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:43:30
Μαρία Πισιώτη, Ανεμώνη

[Ενότητα IV]

Διπλός ελληνικός, τσιγάρο
κι η σκέψη στην ανεμώνη.
Πάλι τον ήλιο κοιτά
αψηφώντας τον κίνδυνο
που διατρέχουν τα ροδοβλέφαρά της
καθώς και τη γραφικότητα
τούτης της εμμονής της.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Χαμαιλέων
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:45:27
Μαρία Πισιώτη, Χαμαιλέων

[Ενότητα IV]

Οι αποχρώσεις των εποχών,
άλλοτε θαμπές ή παραμυθένιες
άλλοτε ευάλωτες κι ερημικές,
μα πάντα ευπρόσδεκτες στο βλέμμα,
υφαίνουν χαμόγελα
στων ρυτίδων τον χορό!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ψευδής αίγλη
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:55:55
Μαρία Πισιώτη, Ψευδής αίγλη

[Ενότητα IV]

Αποδέσμευσα την ακτή από το βλέμμα και αφέθηκα στου
κύματος την αίγλη. Θέλησα ν’ ανασάνω την αύρα του,
να το κρατήσω στα χέρια μου τρυφερά, για λίγο έστω.
Ματαιοπονία. Οι υδάτινες προσβάσεις θρέφονται με
όνειρα αγκιστρωμένα στην ακτή και ορκισμένα να της
χαράζουν πληγές. Καταδιωκόμενες σκιές, άλλοτε
συρρικνώνονται ή εξατμίζονται και άλλοτε υιοθετούν
το ρόλο του σταλακτίτη γιατί η αλήθεια πονάει ακόμα κι
αν το πρόσημο είναι θετικό. Και η ακτή φαντάζει τώρα πιο οικεία.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Κόκκινο
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 20:59:15
Μαρία Πισιώτη, Κόκκινο

[Ενότητα IV]

Τελικά αποφάσισε για το χρώμα των μαλλιών της:
Κόκκινο!
Ίσως γιατί το ξανθό μοιάζει αφύσικο,
το καστανό υποκριτικό,
το μαύρο πένθιμο.
Ίσως επειδή της θυμίζει την πνοή που
τρέφει τα όνειρά της,
υγραίνει τη ρουτίνα της,
πάλλεται στην καρδιά της...
Ίσως απλά γιατί... βιάζεται στο καλοκαίρι
ν’ αφεθεί.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Συσκότιση στην εξοχή
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:03:40
Μαρία Πισιώτη, Συσκότιση στην εξοχή

[Ενότητα IV]

36 βαθμοί υπό σκιάν.
Σκιά νεφελώδης, γκρίζα
κι απρόοπτη. Έτσι
για να θολώνει ο ορίζοντας.
Και οι καλημέρες να φθίνουν.
Ο χρόνος ατέρμονος,
πνιγηρός μονόλογος
με το ξυράφι στο χέρι
αφήνει σιωπηρές
άλικες κηλίδες,
στις παράλληλες ζωές,
στις σκέψεις τις κοινές,
στις μη διαλογικές μορφές.
36 βαθμοί υπό σκιάν
κι ο φόβος φυλάει τα έρμα.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Αραχνοϋφάνσεις
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:06:40
Μαρία Πισιώτη, Αραχνοϋφάνσεις

[Ενότητα IV]

Της Άνοιξης τα χρώματα και
του Φθινοπώρου η θλίψη
υφαίνουν στην πένα σου
τον Έρωτα.
Επικίνδυνα ακίνδυνες
μικρές αμαρτίες επωάζουν
ψευδαισθήσεις
κι ο χρόνος στ’ ακροδάχτυλα
το αντίδοτό τους.
Της Άνοιξης τα χρώματα και
του Φθινοπώρου η θλίψη
υφαίνουν φωλιά
για την αδύναμή σου φύση!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Δελτίο θυέλλης
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:11:44
Μαρία Πισιώτη, Δελτίο θυέλλης

[Ενότητα IV]

Εντός ολίγων λεπτών άνεμοι-θηρευτές σκιών θα
μαίνονται στην περιοχή. Η λύσσα τους θα καταλαγιάσει
μόλις και η τελευταία σκιά απορροφηθεί στη δίνη τους.
Μετρήστε τις αντοχές σας απολαμβάνοντας κοντά στο
παραθύρι σας τη μοναδική, αν και επώδυνη, τούτη
εξανέμιση. Αν δεν αντέξετε, κλείστε τα μάτια,
προσευχηθείτε ή ψιθυρίστε το αγαπημένο σας τραγούδι.
Η εκπνοή των ανέμων θα σας βρει στην τελευταία νότα
και μόνο οι καταρράχτες του ουρανού θα συνεχίζουν
την εξαγνιστική τους διαδρομή. Τότε και μόνο τότε
βγείτε από τα παραθύρια σας. Αναγεννηθείτε στο άρωμα
της βρεγμένης γης. Απλώστε τα χέρια σας στη βροχή∙
«Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν».

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Οι λέξεις στην ατραπό του χρόνου
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:29:01
Μαρία Πισιώτη, Οι λέξεις στην ατραπό του χρόνου

[Ενότητα IV]

Με λέξεις χτίσαμε κάστρα ψηλά
για να φυλάξουμε συναισθήματα
– ή μήπως να τα φυλακίσουμε;
Γιατί η υπέρβαση με λέξεις
μοιάζει με όπλο παιδικό, αθόρυβο.
Ίσα-ίσα για να κεντρίζει τη σκέψη
με όνειρα που δεν πρόλαβε να γευτεί
καθώς το σώμα θα χάνεται
στην ατραπό του χρόνου.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Καλύτερα έτσι
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:33:51
Μαρία Πισιώτη, Καλύτερα έτσι

[Ενότητα V]

Αραχνοΰφαντο πρόσφερες ανθό
για να πλανέψεις μια πεταλούδα.
Κι ήταν ωραία η αίσθηση που πρόσφερες.
Κι η πεταλούδα χόρευε και πάλευε
συνάμα
(ακόμα παλεύει, κι ας φυσάει βαρδάρης).
Μα εσύ δεν θα μάθεις ποτέ
για τα βράδια που ξόδεψε,
για τις μέρες που χαράμισε,
για τα δάκρυα που έπνιξε
(όσα ξέφυγαν τα είδε μόνο το φεγγάρι).
Εσύ δεν θα μάθεις ποτέ
Αραχνοϋφάντη.
Επέλεξες άλλωστε τη μοναξιά
κι η πεταλούδα τη ρουτίνα.
Καλύτερα έτσι!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Παράλληλα Σύμπαντα
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:39:24
Μαρία Πισιώτη, Παράλληλα Σύμπαντα

[Ενότητα V]

Παράλληλα Σύμπαντα ανταμώνουν
στην άυλη αυλή των ονείρων τους.
Μετά επιστρέφουν στη δική τους πραγματικότητα.
Στιγματίζουν το χρόνο με κυανό υγρό,
ενώ τα άβαταρ εκπέμπουν στο κόκκινο.

– είμαι εδώ σε κάθε βήμα, ανάσα, βλέμμα, στροφή,
είμαι εδώ για να δηλώνω παρών, ν’ αγγίζω το παρόν σου μια
τεθλασμένη γραμμή είμαι και κρατώ την αφή σου
και φεύγω μακριά, όσο γίνεται πιο μακριά
μα είμαι εδώ, ένας παράξενος συνειρμός στην καύτρα
του τσιγάρου να σβήνω «τα σιωπηλά σ’ αγαπώ».

Παράλληλα Σύμπαντα εντός εκτός και επί τα αυτά
πορείας παράλληλης. Ενίοτε και συνεφαπτομένης!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Εν αφθονία
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:43:12
Μαρία Πισιώτη, Εν αφθονία

[Ενότητα V]

Μόνιμος κάτοικος του Άλφα Κενταύρου,
κρυμμένος στο άρωμα της ομίχλης,
υποτάσσεσαι στην ατελή κατανομή
των «θέλω» σου για να χαθείς,
αμέσως μετά, στις αψιμαχίες του καθρέφτη.
Ενώ η Ανδρομέδα συσσωρεύει
λέξεις-όνειρα-πνοές-στιγμές και
αποσιωπητικά.
Εν αφθονία!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Ψηφιοποιημένη αδυναμία
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:47:30
Μαρία Πισιώτη, Ψηφιοποιημένη αδυναμία

[Ενότητα V]

Η ακολουθία των ψηφίων ανεπαρκής
μετά την υποδιαστολή∙
ιδιαίτερα όταν ο ακέραιος που
προΐσταται είναι το... μηδέν.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Σύγχρονα ανδροειδή
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:52:08
Μαρία Πισιώτη, Σύγχρονα ανδροειδή

[Ενότητα V]

Κυκλοφορούν ανάμεσά μας ανδροειδή
χωρίς καλώδια και τσιπ
άνευρα ωστόσο,
μονάχα μ’ ένα πλήκτρο
ονόματι «delete»
στο μέρος της καρδιάς.
Η κατασκευάστρια εταιρεία στο υποχθόνιο
εργαστήριό της τα φορτώνει data καθημερινά
και δρουν κατά τα εταιρικά συμφέροντά της.
Διατείνονται πως είναι άνθρωποι κανονικοί
μα η ελλειπτική συμπεριφορά τους
δείχνει τόσο το made in
όσο και το made by!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μνήμες Έρωτα
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 21:56:04
Μαρία Πισιώτη, Μνήμες Έρωτα

[Ενότητα V]

Η νύχτα ήρθε πιο σκοτεινή από κάθε άλλη φορά.
Το φως της ποίησης λιγοστό
στις μνήμες του Έρωτα.


Σκοτεινά τα παραπετάσματα του Έρωτα.
Άγουρος και αζύμωτος ξεδιπλώνεται
σε μονοπάτια αβαθή, ανήλιαγα
κι εσύ τρέμεις καθώς αναδύονται
μνήμες φωτιάς και σιδήρου
ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Πέτρινα μάτια, χαμόγελα ανεπαρκή
συν-διαλέγονται με λέξεις διττές
κι ο Έρωτας παρακμάζει στις τσέπες
και στα αφερέγγυα παιχνιδίσματα
των δήθεν αισθημάτων.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Υπαλανθάνων Ερωτισμός
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:00:22
Μαρία Πισιώτη, Υπαλανθάνων Ερωτισμός

[Ενότητα V]

Στη λίμνη του δάσους φυλλορροούν οι Δον Κιχώτες.
Στην ουρά του Σκορπιού ολόρθη στέκει η Πανσέληνος.
Με βλέμμα καρφωμένο στα μαβιά νερά
μετράει τις άνυδρες ανάσες της γης.
Ο Λύκος της Στέπας ζωντανό απολίθωμα στα χείλη της.
Ο χρόνος σκοντάφτει στις λέξεις.
Οι λέξεις σκοντάφτουν στο χρόνο.
Σύγχυση εφ’ όρου ζωής!
Τα μήλα κρίθηκαν ακατάλληλα!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Πανδώρα του Μύθου
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:07:23
Μαρία Πισιώτη, Πανδώρα του Μύθου

[Ενότητα V]

Πανδώρα του Μύθου
ποιος άνεμος μαστιγώνει
το ονείρεμά σου και
η χαρά σου δακρυρροεί;
Ποιος αγέρας σού θρυμματίζει
την ψυχή σε Κήπο Μυστικό
και εναλλάσσεται η ηδονή με την οδύνη;
Πανδώρα του Μύθου
«απεταξάμην...» ψιθυρίζεις με χείλη ξέπνοα.
«Απεταξάμην... τι; τα όνειρα που διαλύει η αυγή;
ή όσα κρύβει η σελήνη;»
«Απεταξάμην τον φτερωτό μικρό θεό»
μου απαντάς και η ματιά σου γαληνεύει.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Θυσία
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:12:03
Μαρία Πισιώτη, Θυσία

[Ενότητα V]

Όταν έρχεται ο Έρωτας, ο Θάνατος αποσύρεται.
Απόδειξη το δηλητηριασμένο μήλο που ξέρασε
η Χιονάτη σαν γεύτηκε αληθινό αγάπης φιλί.
Μα και η ωραία Κοιμωμένη του δάσους
άφησε τον αιώνιο ύπνο της
για το φιλί του γενναίου της ιππότη.
Η Περσεφόνη πάλι αγάπη τον Άδη.
Αιώνες τώρα το Σκοτεινό Βασίλειο φωτίζεται
απ’ το Μοιραίο Φως της Ένωσής τους.
Αυτό το Φως μοιράστηκαν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα,
ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα. Αυτό το Φως μοιράζονται
όσοι δεν αφήνουν τα τετριμμένα και τις συμβάσεις
να τους φθείρουν,
όσοι απλά γνωρίζουν πως
ο Έρωτας είναι από κοινού θυσία.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Με τη μέθοδο της Πυθίας
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:18:17
Μαρία Πισιώτη, Με τη μέθοδο της Πυθίας

[Ενότητα V]

Μυρίζεις θάνατο όνειρο!
Ντυμένο ροδοπέταλα
ριζώνεις στην καρδιά
κι απομυζείς το φως.
Εκείνες τις μεγάλες Παρασκευές,
που ενταφιάζεται ο έρωτας
τα τραγούδια δακρυρροούν,
ο λύκος της στέπας αλυχτά
δίπλα στην αροκάρια
για τις χαμένες Κυριακές.
Μυρίζεις θάνατο όνειρο.
Με τη μέθοδο της Πυθίας «ήξεις αφήξεις...»
το αβίωτο της ύπαρξής μας βιώνεται
και το ερώτημα υποβόσκει.
Μοχθούμε σ’ ένα κομμάτι γης.
Σιωπηροί επίγονοι του Πλάτωνα
υψώνουμε τον έρωτα μ’ ένα φτερούγισμα καρδιάς
για να νιώσουμε τη συνάφειά του με τον πόνο.
Η φθορά και η αφθαρσία συνδιαλέγονται μυστικά
και ποιούν έργο.
Η αιωνιότητα επιβεβαιώνει τη μηδαμινότητα.
Η ζωή τον θάνατο.
Τ’ όνειρο... την ελπίδα ή... την απάτη;

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μήδεια
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:28:50
Μαρία Πισιώτη, Μήδεια

[Ενότητα V]

αφιερωμένο στη Χρυσούλα Σ.

Θα πω πως ήταν όνειρο
διδακτικό
όχι προς αποφυγή
ούτε προς μίμηση.
Ναι Μήδεια.
Θα πω πως ήταν όνειρο
– ούτε καλό ούτε κακό –
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.

Σε είπαν Μάγισσα!
Γιατί πίστεψες στα ιερά δεσμά του Έρωτα.
Ψυχή και σώμα δώρισες
σε κείνον τον ημίθεο ήρωα
– δεν θα πω το όνομά του,
ξέρω πως σε πληγώνει
ακόμα –
ο ημίθεος και η ομήγυρή του!
Ανίκανοι όλοι τους να νιώσουν
το μεγαλείο της καρδιάς σου.
Το δηλητήριο, που έρεε άφθονο
από τα χείλη τους,
γίνηκε μαχαίρι στα χέρια σου.
Θυσίασες το όμαιμον
ή πιο σωστά:
Έκοψες τον ομφάλιο λώρο του
Έρωτα!

Μήδεια,
του Ευριπίδη τραγική ηρωίδα!
Θα πω πως ήταν όνειρο
και θα το φυλάξω σε μια ονειροπαγίδα.
Ξέπλεκα τα δακτυλίδια της κώμης σου
ανεμίζουν αιώνες τώρα
και το δάκρυ σου φωλιάζει στις καρδιές μας.

Μήδεια,
άραγε στο όνομά σου να συνυφαίνεται
χαμόγελο, τόλμη ή πάθος;
για ό,τι μεγάλο διαλέχτηκες
για ό,τι ύψιστο γεύτηκες
Εσύ η
Αιώνια Γυναίκα!

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Επιστρέφει
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 22:50:25
Μαρία Πισιώτη, Επιστρέφει

[Ενότητα V]

Ο πύργος της Βαβέλ ορθώθηκε.
Επαίρεται για την ομορφιά του.
Επαίρεται για την δύναμή του.
Μέσα από στάχτες,
μέσα από αίμα
και δάκρυα ξένα
ανδρώνεται.
Ορίζει και καθορίζει
τα όνειρα της γης,
αδιαφορώντας
για τη σχισμή που ελλοχεύει
στην άκρη κάθε ονείρου.
Αδιαφορεί και επαίρεται...
και η σχισμή γίνεται κεντρί
και επιστρέφει τα δάκρυα,
επιστρέφει το αίμα
μέσα στις στάχτες της Βαβέλ.
Επιστρέφει...

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Dogville
Post by: wings on 15 Apr, 2017, 23:10:52
Μαρία Πισιώτη, Dogville*

[Ενότητα V]

Μεγάλη απόφαση να τινάξεις
απ’ την πλάτη σου την αιματοβαμμένη πόλη
κι η άκρη του βουνού να γίνει καταφυγή σου.
Η ισοπεδωτική απλότητά της ανέδυε
άρωμα γιασεμιού, ενώ οι λόγιες λέξεις
του φεγγαριού ενέπνεαν ασφάλεια.
Μα να που το φεγγάρι και βουνό δεν άντεξαν
το φως των ματιών σου και
τ’ αλαβάστρινά σου χέρια.
Ξέβρασαν αλυσίδες και πάθη ανομολόγητα
επάνω στο κορμί σου.
Άχρονη και άφυλη η σαπίλα τους.
Μεγάλη απόφαση να αποτινάξεις
την αιματοβαμμένη πόλη.
Μα εκείνη δε σε ξεχνά.
Φορά το σμόκιν της και κορνάρει
στην άκρη του βουνού.
Το γιασεμί ευωδιάζει πάλι και οι αλυσίδες
κρύβονται στα βράχια.
Οι πτυχές του εγκλήματος οφείλουν
να παραμείνουν εσώκλειστες.

* Η γνωστή ταινία του Lars von Trie, Dogville, που προβλήθηκε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2003.

Από τη συλλογή Ηδύλη-ακά τοπία; (2008)
Title: Μαρία Πισιώτη, Μια Άνοιξη περίμενες
Post by: wings on 04 Mar, 2023, 16:39:02
Μαρία Πισιώτη, Μια Άνοιξη περίμενες*

Μυρωμένη και ηλιόχαρη πρόβαλε η Άνοιξη στην αγκαλιά σου.
Ολημερίς και ολονυχτίς στο Μύρο της ανασαίνεις.
Ευλογία Θεού το γέλιο κι η χαρά της.
Σε κάθε της άγγιγμα μια πλημμυρίδα Φως το Είναι σου κατέκλυζε.
Κι ο χρόνος ύφαινε τις χαρμολύπες.
Σαν τον Ιούδα έσκυψε στερνό φιλί να δώσει,
μα ήταν αιχμηρό και μάτωσε  την καρδιά σου.
Στάχτη και αποκαΐδια τα όνειρα, τα χαμόγελα εξαϋλωμένα.
Εκείνο το ταξίδι της χαράς πώς γίνηκε αίφνης του χαμού;
Μια Άνοιξη περίμενες, μα έδυσε πριν ανατείλει.

03.03.2023

Με αφορμή το τραγικό, εγκληματικό γεγονός της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όπου, κατά τη μετωπική σύγκρουση δύο τρένων, νέοι έχασαν τη ζωή τους, κάποιοι άλλοι παλεύουν γι’ αυτήν στα νοσοκομεία... Απόρροια της κακοσυνδιαχείρισης ιδιωτικών και δημόσιων φορέων το έγκλημα αυτό.


Δημοσιευμένο στο ιστολόγιο της ποιήτριας (https://hdyli.wordpress.com/2023/03/02/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%be%ce%b7-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%82/) (2023)