Γιώργος Θ. Βαφόπουλος

[wings]

Γ. Θ. Βαφόπουλος, Βραδυπορούντες

[Ενότητα Σάτιρες]

Μπήκανε όλοι στην ίδια γραμμή,
ευγενείς αθληταί της ποιήσεως.
Τη δάφνη ζητούν, τον απέριττο κότινο.
Ίσως —τούτο δεν λέγεται, μάλλον εικάζεται—
ίσως και το χαμόγελο της Μαρίας.

Κοινό το άθλημα, όχι κι η τύχη.
Από καιρόν η αρχική γραμμή
των ευγενών δρομέων έχει θλασθεί.
Τώρα διάσπαρτη των αθλητών η άμιλλα
κινείται κατά μήκος του μεγάλου δρόμου.

Στο τέρμα μερικοί προσβλέπουν ήδη.
Άλλοι, στου δρόμου τα μισά,
το τόξο της προσπάθειας τεντώνουν.
Ενώ πληθαίνουν οι βραδυπορούντες.

Τούτοι είναι πια, που μες στο τέλμα των ποδιών,
ξεχάσανε του αθλήματος τον κότινο.
Κι άλλο δε σκέφτονται παρά πώς θα μπορέσουν,
ένα βήμα τους άλλους προσπερνώντας,
Σίσυφοι οικτροί του γένους των κανθάρων,
να σπρώξουν το μικρό τους σβώλο πιο μπροστά.

Αδιάφορο αν κάπου, στο τέρμα κοντά,
κάποιος άλλος το χέρι του απλώνει
να πιάσει τη δάφνη, να πιάσει τον κότινο.
Αδιάφορο αν άλλος δρομεύς
της Μαρίας το χαμόγελο δέχεται.

Από τη συλλογή Επιθανάτια και σάτιρες (1966)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γ. Θ. Βαφόπουλος, Το ξαναγύρισμα των σατύρων

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Λυδία, στα φύλλα που έσταξε το δάκρυ η ψεσινή βροχή,
αργά σαλεύει μια άφραστη κι επίσημη γαλήνη.
Ενός αρχαίου ποιμενικού, που πέθανε, θεού η ψυχή,
με την παλιά της δόξα, λες, το δάσος μεγαλύνει.

Ποιος είπε πως η δόξα πάει των χρόνων των παλιών, πως πάν’
οι λάλοι αυλοί κι οι σύριγγες της Αρκαδίας τα δάση;
Λυδία, καλή μου, έλα κοντά, ζει στους δρυμούς ακόμα ο Παν
και το αίμα των σατύρων του τις φλέβες πάει να σπάσει.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος: Τους στίχους τούτους...

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Τους στίχους τούτους αν καμιά φορά διαβάσεις, σκοτεινή
γυναίκα, κι αναθυμηθείς πόσο τρελά αγαπήθης,
θα νιώσεις να ξυπνά, άραγε, των λόγων σου μια μακρινή
ηχώ, που επίμονα έπνιξες στο βάραθρο της λήθης;

Ή, τη σελίδα στρέφοντας, για νά ’βρεις άλλο κάτι τι,
εύθυμο, ωραίο, στο θλιβερό κι άχαρο αυτό βιβλίο,
θα στρέψεις μ’ ένα μορφασμό πίσω το πρόσωπο, γιατί
στους στίχους μου θα σου φανεί και το αίσθημα γελοίο;

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος: Η γοητεία της μουσικής…

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Η γοητεία της μουσικής φωνής σου πάλι μου ξυπνά,
Μυρτάλη, κάποια ηχώ, πο’ ’χει για πάντα πια σιγήσει,
αγαπητής φωνής κι ούτε πως θά ’ρθει απ’ τ’ όνειρο ξανά
μιας αυταπάτης υποβλητικής να με ξυπνήσει.

Κι ούτε πως το παράθυρο, σαν ανοιξιάτικο πουλί,
που ξέφυγε περίτρομο μια θύελλα αγριεμένη,
θ’ ακούσει για μια αγάπη αστόχαστη ξανά να μου μιλεί,
μια αγάπη, που έμεινε κι αυτή, όπως όλες, ξεχασμένη.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Ruit hora

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Γυναίκα, εξαίσιαν ομορφιά πο’ ’χεις και χείλη ηδονικά,
ματιά που καίει κι ωραίο κορμί, σα φίδι λυγισμένο,
σκέψου ταξίδι πρόσκαιρο πως είναι η ζωή, τα νεανικά
χρόνια πως ζουν κι αυτά όσο ζει τριαντάφυλλο ανθισμένο.

Περνά ο καιρός. Γριά κι εσύ με νοσταλγία θ’ αναπολείς,
γερμένη στο παράθυρο, τα ερωτικά σου χρόνια,
και, το κεφάλι σκύβοντας: «Πώς πέρασε καιρός πολύς!»
θα λες, ζωσμένη από των γερατειών την καταφρόνια.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Μεταθανάτιος έλεγχος
(Κατά τον Baudelaire)

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Όταν το σάπιο σου κορμί χώμα θα γλείφει μες στη γη
κι η κόμη σου θα ρεύει, η πιο πλούσια απ’ της Βερενίκης,
όταν στα εξαίσια μέλη αυτά, καθώς σε γίγαντος πληγή,
σκουλήκια αργά θα σέρνονται, όμοια με ρίγος φρίκης,

οι τύψεις που δε σ’ άγγιξαν, αστόχαστη, καμιά φορά,
στον ύπνο τον αξύπνητο του σκοτεινού σου τάφου,
θα σου ταράζουν τ’ όνειρο, σαν όντα απαίσια, φοβερά,
γεννήματα της φαντασίας ενός τρελού ζωγράφου.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Αμφιβολία

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Νερό, φωτιά, δεντρί, θεριό, κι –αλίμονο!– άλλο ό,τι μπορεί
τη φαντασία παράξενο και νέο να μου ταράξει,
γίνομαι ευθύς, σαν τον Πρωτέα, τόσο, η ψυχή μου που απορεί
σε ποιαν αλάθευτη κορφή του νου να πρωταράξει.

Θάλασσα της αμφιβολίας, στα ταραγμένα σου νερά
άθλιο με σέρνει ναυαγό του ανθρώπου ο μέγας πόνος.
Τι τάχα; Ας γίνει ό,τι μπορεί! Άπραγα θα ’ναι τα φτερά,
όταν βρεθώ κάτω απ’ το βάρος τής αλήθειας μόνος.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Σε παλιό φίλο

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Στο ημίφως του φτωχού μου δωματίου σα γέρνω σκεφτικός,
σ’ αναπολήσεις παλιών αναμνήσεων βυθισμένος,
πώς νοσταλγώ, φίλε γλυκέ, τις ώρες όπου εκστατικός
των στίχων σου την αρμονία πλάι σου άκουα καθισμένος.

Α! τώρα, προδομένη πια, κλαίει η φιλία μας, όμως πώς
να ξανακούσω θα ’θελα τα βήματά σου πάλι!
Να μας χωρίζει της φιλίας, φίλε γλυκέ μου, είναι ο σκοπός
κι ύστερα να μας σμίγει με μια αγάπη πιο μεγάλη.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

Γ. Θ. Βαφόπουλος, Εξαγνισμός

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Κτήνος, με τη χαλκόχρωμη φριχτή σφιγγώδικη μορφή,
δεν ήρθα εδώ, στην τρύπα αυτή, το πάθος να δαμάσω,
ούτε μ’ ορμήν ενός βαρβάρου, από τη φτέρνα ως την κορφή,
τ’ άσελγα ρόδα του αποτρόπαιου σου κορμιού να μάσω.

Στο βάρος τύψεων σκύβοντας, απόψε ήρθα, για μια στιγμή,
στην άβυσσο των πράσινων ματιών σου να βυθίσω
ένα άθλιο παρελθόν, που το βαραίνουν μαύροι στοχασμοί,
κι εξαγνισμένος πλάι σου ένα παρόν ωραίο ν’ αρχίσω.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=6a44CTHUte4

Λουδοβίκος των Ανωγείων: Ανάθεμά σε, έρωτα (δίσκος: Γκρεμό δεν έχουν τα πουλιά (2006))

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Περιμένοντας τη θύελλα

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Τώρα, που μήτε ο έρωτας, μήτε κι η αγάπη με πλανά,
κι ανησυχία φόβου καμιά τη ζωή μου δεν πληγώνει,
έλα, αδελφή, ας καθίσουμε, πριν μ’ εύρει αμείλιχτη ξανά
η θύελλα κι όλο που έρχεται, κι όλο άγρια που ζυγώνει.

Για μια στιγμή ας αφήσουμε τη σκέψη μας να πλανηθεί
γαλήνια απάνω απ’ τα νερά της λίμνης που ευωδιάζει,
κι αμίλητοι έτσι ας μείνουμε, χωρίς κανείς να κινηθεί,
γιγάντιες μοιάζοντας σκιές, την ώρα που βραδιάζει.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=Fa0zUExhQLI

Μανώλης Φάμελλος, Χαμογέλα (δίσκος: Μανώλης Φάμελλος και Οι Ποδηλάτες (1996))

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Αξιοπρέπεια

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Πονείς; Στον όχλο ανάξιο είναι τον πόνο σου, ποιητή, να λες.
Στην αγορά το ανθρώπινο κοπάδι όταν ουρλιάζει,
κι ακούς μύριες στριγκές φωνές από βαρβαρικές φυλές,
σκύψε βαθιά στον πόνο σου, ποιητή, που σε σπαράζει.

Τον όχλο η τύφλα και της κτηνωδίας το πάθος οδηγεί.
Αλύγιστος, σαν περιφρόνηση χάλκινη, πέρνα.
Των ταπεινών ο χλευασμός του τραγουδιού σου είναι πηγή,
που γάργαρη αναβρύζει από του πόνου σου τη στέρνα.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=bc2ovBZHHaA

Βασίλης Νικολαΐδης, Οδός Σανταρόζα (δίσκος: Κέρκυρα 1982: Αγώνες ελληνικού τραγουδιού (1982))

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Θεία τιμωρία

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Εσείς, που ανόητα απλώνετε τα δάχτυλά σας στην ιερή
τη λύρα, ανάξιοι στιχουργοί, πιο αναίσθητοι απ’ την πέτρα
δε θα το νιώσετε ποτές, του Φοίβου η τιμωρία σκληρή
πως κρύβεται για σας στην εκδικήτρα του φαρέτρα;

Το πνεύμα αστόχαστα του αρχαίου θεού εξοργίζετε, μωροί!
Για έπαθλον άξιο θα ’χετε την περιφρόνηση όλοι.
Εδώ, που αντήχησαν της αρμονίας οι μουσικοί χοροί,
εκπορνευτές του ιδανικού, βάρβαρη έχετε σκόλη.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=2V2-Br5ni5s

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Το τραγούδι της Αθήνας
(τραγούδι: Νάνα Μούσχουρη / δίσκος: Ελλάς, η χώρα των ονείρων (1961))

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Αθήνα

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Ω Αθήνα, πόλις από φως, στέμμα λαμπρό της Αττικής,
που ένα πανάρχαιο παρελθόν στα στέρνα σου βαραίνει,
αν σαν εταίρα αδιάντροπη σε διαγουμίζει ο Χασεκής
της «προόδου» κι ο «πολιτισμός» το αρχαίο σου κλέος μαραίνει,

εγώ, μιας χώρας σκυθικής βάρβαρο τέκνο, μια φορά
ξεκίνησα προσκυνητής των ένδοξών σου χρόνων,
μα αδιάφορος επέρασα, τυφλός, τη σύγχρονη αγορά,
ανάμεσ’ από αλαλαγμούς ανάξιων απογόνων.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=TqYr1Dylpu8

Αξιός ποταμός

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Στο μεγάλο ρεύμα του Αξιού

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Πόσες φορές στο ρεύμα σου, μεγάλε, ερχόμουν, ποταμέ,
τα παιδικά μου ονείρατα στο φλοίσβο σου να πλέκω.
Άλλη τρανότερη ευτυχία ποτέ δε στάθηκε για με,
στο επίσημό σου πέρασμα μ’ έκσταση θεία να στέκω.

Η ελληνική παράδοση νύμφη δε σου ’δωκε καμιά,
συντρόφισσα λαχταριστή, κι ούτε καν φαύνο φίλο.
Όμως το ρεύμα, όταν ξεσπά στην άγριά σου ακροποταμιά,
ξυπνά μαζί και τον αρχαίο του Κράλη Μάρκου θρύλο.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=1mC6k5wBrS4

Μάνος Χατζιδάκις & Νίκος Γκάτσος, Χρησμοί της Σίβυλλας
(τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη / δίσκος: Τα παράλογα (1976))

Γιώργος Θ. Βαφόπουλος, Μοιραία γυναίκα

[Ενότητα Τα ρόδα της Μυρτάλης]

Εσύ, πο’ ’χεις την κόλαση στα μάτια σου, τον Σατανά
στα χείλη κι απ’ την πέτρα της καρδιάς σου κάτω φίδι,
που ο κόρφος σου τους αφελείς είναι πλασμένος να πλανά
και να πληγώνει ανύποπτες καρδιές, όμοιος λεπίδι,

ω χάλκινο άγαλμα, αίνιγμα, Σίβυλλα, πέτρα ζωντανή,
μια δύναμη τυφλή που μπρος στο δρόμο σου με βγάζει,
την πληγωμένη μου καρδιά τη λιώνει φρίκης ηδονή,
κάτω απ’ το πέλμα σου, μοιραία γυναίκα, όταν σφαδάζει.

Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)