Μαρία Καρδάτου

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Μία ημέρα

Κρύβουμε τους φόβους
με χρονοκαθυστέρηση
Με τον άνεμο του άγχους
πετάμε γαντζωμένοι
στην ιστιοσανίδα μας
Δεν έχει τέλος ο αγώνας
ενώ στο βάθος παραμονεύει
ο λευκός καρχαρίας
Το αρρωστημένο χθες
στους υπονόμους
Η γλυκιά απάτη της ζωής
μπαντιέρα
Ένα τρεμούλιασμα στα δέντρα
ένα ψιχάλισμα βροχής
μία ανάσα στο μάγουλο
αρκεί για το ξεκίνημα
με το βάρος το ασήκωτο
μίας επιπλέον μέρας

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=EseMHr6VEM0

Maria Callas live: Bizet's Carmen Habanera, Hamburg 1962

Μαρία Καρδάτου, Casta Diva

Η τέφρα της
σκορπισμένη στο Αιγαίο
Η φωνή της σκεπάζει τον κόσμο
Casta Diva
Η εξαίσια φωνή της χαμένη
στα πέλαγα της οδού Μαρίας Κάλλας
με τις καφετέριες το τάβλι
και τα τραγούδια του συρμού
Στο μέγαρο μουσικής
τα ενδύματά της
Το κορμί της στις φλόγες
και η τέφρα σε νότες
ταξιδεύει στα σύννεφα
σ’ ολόκληρη τη γη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Βήματα στο χάος

Έβλεπε από το μάτι της πόρτας
Τα διαφημιστικά στοιβάζονταν έξω
Σχήματα τρεμόσβηναν
Δεν ήθελε να συναντήσει κανένα
ούτε να ακούει τίποτα
Προπάντων να μην κινείται
Καταφύγιο και φυλακή
Σύννεφα περιόριζαν το δωμάτιο
κι η κουρτίνα κλειστή σαν τάφος
Μία χαραμάδα τη συνδέει
με τον έξω κόσμο
που της κόβει την ανάσα
Από το δωμάτιο στο χάος
μερικά βήματα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Λαθρομετανάστης

Νεκρά είδωλα στον καθρέφτη
Φωτογραφίες νεανικών χαμόγελων
Ντουλάπια κλειστά ερμητικά
Παιχνίδι για μένα να παραβιάσω
το μυστικό τους
Να διαλύσω τις τακτοποιημένες
επιθυμίες τους
βαζάκια μαρμελάδες
Να χαλάσω τη σειρά τους
Όπως βάναυσα άλλοι
στιγμάτισαν εμένα
Στους καναπέδες το ελαφρύ βούλιαγμα
από κορμιά αγκαλιασμένα
Απαλό το χάδι της πετσέτας
που άγγιζε τη γύμνια τους
Ίχνη στο πάτωμα υγρών πελμάτων
Λαθρόβιος κυνηγημένος
να τρυπώσω ψάχνω στη θαλπωρή
έστω για μία νύχτα
Φορώ τον οίκτο ρούχο δανεικό
του σπιτιού που παραβίασα
τη σιγουριά του

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Αισιοδοξία

Η μέρα ροδίζει
πάνω στα μάγουλα των παιδιών
Η νύχτα γριά άστεγη
μαζεύει τις στάχτες της
Ζητιάνοι απλώνουν
κομμένα πόδια και χέρια
στον οίκτο των περαστικών
Πλένουμε τα χέρια μας
ενώ ακούμε από το ράδιο
πόσοι χάθηκαν στον κόσμο
Τρελαμένοι αλλά αισιόδοξοι
κλείνουμε τα μάτια
σ’ αυτόν που παραμονεύει
τον μέγα τρομοκράτη
κουκουλοφόρο
τον θάνατο

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Βετεράνος

Σήμερα θα φορέσω
τα παλιόρουχα παραλλαγής
που φοράει εκείνος
ο μοναχικός τύπος
Θα βάλω τα ανύπαρκτα
ακουστικά του
να ακούω τραγούδια
στη γλώσσα του
Τη μυστική συνεννόηση
με το σύμπαν
Θα σέρνω όλα τα μπαγκάζια
τον θησαυρό του σε μία κουβέρτα
και θα τα γυρίζω πίσω το βράδυ
στο παγκάκι της παραλίας
Θα βάλω τη μάσκα του
για την τρέλα του πολέμου
και ίσως κάτι νιώσω
από την ταραχή και το δέος

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=rmDaf3A6Rus

Kerry Livgren, Dust in the wind (by Kansas, 1977)

Μαρία Καρδάτου, Ανεμοχάδι

Στον Γιώργη Παυλόπουλο

Αυτό δεν ήταν καλοκαίρι
Ο κήπος σκοτεινός
Το κορίτσι φευγάτο
Ο φίλος σταυρωμένος
Αυτό δεν ήταν καλοκαίρι
Χόρτα έπνιξαν τη λίμνη
Ο πνιγμένος χρόνος
στον βυθό να μας κοιτά
Τα αρχαία τείχη στο νερό
καλά κρυμμένα
κι η αλήθεια τους
ακρωτηριασμένη
Ο πυρσός στη θέση του
μήνυμα του τίποτα
που κάποτε υπήρξε
Ο προφήτης είχε προφητέψει
«Τίποτα δεν θα μείνει εδώ
Μόνο σκόνη κι ο άνεμος
να τη σκορπίζει
πάνω στη βυθισμένη πολιτεία»

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Ελπίδα

Θαλάσσια χελώνα
ακίνητη στην παραλία
Με στόμα ανοιχτό
Μάτια πεταμένα έξω
Κίτρινη σαν ήλιος
προ πολλού πεθαμένος
Μνήμη σκιάχτρο
που δεν φοβίζει πια
ούτε τα πουλιά
Καραβάνι με καμήλες
σε αναζήτηση δρόμου
μες στην έρημο
Νερά ποταμού
που του άλλαξαν κοίτη
και πάλι δακρύζει
Η μικρή μου άφοβη ελπίδα
Η ανόητη πηγή
η μπαζωμένη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Μνημεία

Ήτανε λέει αμπέλια
σε μία πράσινη κοιλάδα
κι από κάτω αρχαία μνημεία
κρυμμένα αιώνες
Αγάλματα γυναικών
και ανδρών θλιμμένα
και όμορφα σπίτια κάστρα
και πράγματα καθημερινά
Ένα παράπονο κάθε βράδυ
ακουγόταν σα τραγούδι
σα μοιρολόι
Με το κρασί θόλωναν
οι εικόνες
Τα πρόσωπα έσπαζαν
μες στο γυαλί
Σκουριασμένα καρφιά
έκλειναν τις πόρτες
Οι σκιές αποτελείωναν
το έργο του χρόνου
Μία αχτίδα ήλιου
ξέφευγε πάντα

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Θλίψη

Όταν μένεις μόνος
σε άδειο σπίτι
και σε πλακώνει
το κρύο σώμα
μίας σκέψης θλιβερής
Όταν κολλάς σ’ αυτήν
σα χταπόδι στον βράχο
κι η θάλασσα σε δέρνει
και σε τραβάει με τα μάγια της
Τότε εκτός ελέγχου
μπορείς να βγεις έξω
περπατώντας να τσαλακώσεις
αυτή τη σκέψη που είναι
κάτι γκρίζο κι ανεύθυνο
όπως η βροχή
που αναίτια μας προκαλεί
να εστιάσουμε πάνω της
τη θλίψη

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Το νερό του Σεΐχη

Τα θλιβερά απογεύματα της Κυριακής
με καυγάδες γονέων και
αναμετάδοση ποδοσφαίρου
Με τον ήχο της καμπάνας
που ποτέ δε χτυπάει για καλό
Κι όλα εκείνα τα αρώματα
από γυναίκες που έρχονταν
για επίσκεψη στις μανάδες
Η μυρωδιά του καφέ
και η θλίψη του τσιγάρου
Τα «έπεα πτερόεντα»
των μεγάλων και «σοφών»
η μοναξιά που δεν σε άφηνε
να αναπνεύσεις
ρούχο που στένεψε και
δεν σε χωράει πια
Τα μηνύματα αγάπης και απόγνωσης
χελωνάκια που αγωνίζονταν
να μπουν στο νερό
πριν τα αφανίσουν οι άλλοι
εκείνοι με τα ψεύτικα λόγια
κουρούνες που κρώζουν
δίπλα σε αηδόνια
Οι συγγενείς τεθλιμμένοι
οι μεταμφιεσμένοι κουκουλοφόροι
της νύχτας οι εφιάλτες
Χαμένη στο νεφέλωμα του Αετού
προσπαθούσες να κατανοήσεις
τη διαδικασία της δημιουργίας
αλλά «είμαστε μικρά παιδιά
και δεν καταλαβαίνουμε
γι’ αυτό ξαναπές τα»
Μόνο τα παιδιά αγαπούν αληθινά
και για ένα πλαστικό κόκκινο
τριαντάφυλλο περνούν
στον χώρο των νεκρών νύχτα
και μου το προσφέρουν
Οι φύλακες έχουν γνώση
κυνηγούν το παιδί
και μαζί τρέχουμε και χανόμαστε
στις φωτιές
Όταν έρχεται χειμώνας
χιόνι σκεπάζει την πόλη μας
πάνω στο Σέιχ-Σου γλιστράμε
με έλκηθρο
ο μαρμαρωμένος βασιλιάς
και η κοιμωμένη βασιλοπούλα
Πάγωσε κι ο καταρράκτης
Κάποιος μας καταράστηκε
γιατί χαρήκαμε πολύ
Ήμασταν ατίθασοι και αλαζόνες
κι αυτό ήταν ύβρις
Η γιαγιά το έλεγε «να είσαι πρόσχαρη
και ταπεινή» μα εγώ δεν ήμουν
και τιμωρήθηκα
Το βουνό ξεράθηκε το χώμα σκίστηκε
κι ούτε χορτάρι ούτε δέντρο δε φυτρώνει
Ούτε πουλί πετούμενο δε συναντάς
ούτε «νερό του Σεΐχη»
Στέρεψε και το «αθάνατο»
«απέσβετο λάλον ύδωρ»
Τιμωρήθηκα να έχω λευκά μαλλιά
αν και μικρό παιδί
κι από την πολλή χαρά
να είμαι πάντα λυπημένη
Τις νύχτες να μην κοιμάμαι
και της μέρας τη δουλειά
να τη βλέπει η νύχτα και να γελά
Τα όνειρα να είναι ατελείωτα
και νόημα να μη βγαίνει
Δρόμο να παίρνω δρόμο ν’ αφήνω
και ποτέ να μη φτάνω
Όσο για τον νυχτερινό τρόμο
ποτέ να μην τελειώνει
Η κοκκινοσκουφίτσα να τρελαίνεται
Είναι κι αυτή μία εκδοχή
γιατί λύκος στο Σέιχ-Σου
δεν υπήρξε ποτέ
Μόνο ένας δράκος ήρθε
μία φορά κι αυτόν τον σκότωσαν
τον ηδονοβλεψία
Ύστερα είπαν πως δεν ήταν
αυτός ο δράκος
και ησυχάσαμε
Κάψαμε το δάσος
και μεγαλώσαμε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Κάτι δεν πάει καλά

Πρέπει ν’ ανοίξεις ένα παράθυρο
κάπως να ανασάνεις κι εσύ
που μία ζωή τρωγλοδύτης
τη ζωή σου τη μαύρισες
με πράξεις που δεν έκανες
αλλά μόνο με σκέψεις
Ζωγράφισες τους τοίχους
της σπηλιάς σου με αίμα
προσπαθώντας ν’ αφήσεις
γραμμένο το μυστικό
με σχέδια πρωτόγονα
Αλλά εκείνο το πρόσωπο
με τα μάτια κλειστά
σα να κλαίει
σα να κοιμάται
δεν το ξεκαθάρισες
Αυτό θα σε ξεκάνει

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Με σπασμένα φρένα

Στο λιμάνι τα φώτα ανάποδα
με τα παλιά φανάρια κάτω
να φωτίζουν τα νερά
Αόρατα είναι τα σκουπίδια
μία ευωδιά εκπέμπει το κύμα
κι οι ήχοι της νύχτας απαλύνουν
απ’ το φίλτρο του αέρα
Το φεγγάρι μεθυσμένο φορτηγό
με σπασμένα φρένα
μαζεύει τα κομμάτια του
μέσα στη θάλασσα
οι πολυκατοικίες της παραλίας
όλες τα πάνω κάτω
κι η πολύβουη πολιτεία
απόκριση καμία
Τα κλειδιά της πόλης
γυαλίζουν στον βυθό
Κάτω από υποθαλάσσιες διαβάσεις
κυκλοφορούν φαντάσματα
θρηνώντας απώλειες
Τα όνειρά μας σακιά με άνθρακα
αφορμίζουν την πλάτη μας
από το μεγάλο βάρος
Αχθοφόροι της νύχτας
πνιγμένοι στο κρασί

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Βραδυφλεγής

Πόσους στεναγμούς κατάπινες
Αυτό δεν μπόρεσες
Μπαλόνι μέσα σου νωρίτερα
Βραδυφλεγής βόμβα αργότερα
Κάποτε έρχεται η ώρα της
Είναι ανάλαφρη η περίπτωση
ή πρόκειται για βομβαρδισμένο τοπίο
Ποια ιστορία ποιο ταξίδι
μπορεί να περιγραφεί αληθινά
παρά μόνο από αυτόν που πέθανε

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)

[wings]

Μαρία Καρδάτου, Απειλή

Στα αυτιά μου η κραυγή
στα μάτια μου η αστραπή
Μία θάλασσα από σκοτάδια
πρόσωπα εκβιαστών βιαστών
και δολοφόνων
Το φάντασμα λεηλατημένο
στη λάμψη του φεγγαριού
Αυτή η κόμπρα
με το κεφάλι ανασηκωμένο
Η απειλή

Από τη συλλογή Αβλαβής διέλευση (2009)