Δεινομάχη, συμφωνώ με όλα σχεδόν όσα λέτε κι εσύ κι η Αλεξάνδρα.
Ωστόσο, διαφωνώ πλήρως όσον αφορά το συνδυασμό χαμηλών αμοιβών - χαμηλής ποιότητας.
Όπως έχω πει κι αλλού, είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και επαγγελματίες. Αν δεν μας κάνει η τιμή, δεν ρίχνουμε την ποιότητα. Η λύση είναι απλή και δύο κατευθύνσεων: ή αρνούμαστε τη χαμηλή αμοιβή και τη συγκεκριμένη δουλειά ή την κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε γιατί είμαστε άνθρωποι κι έχουμε ανάγκη τα χρήματα μεν, αλλά έχουμε κι ένα επίπεδο καλλιέργειας που μας επιτρέπει να μη συγχέουμε τα λεφτά με την απόδοσή μας.
Όταν κάνω το συσχετισμό της χαμηλής ποιότητας με τις χαμηλές αμοιβές, αναφέρομαι σε αυτό ακριβώς το κομμάτι:
όσων επαγγελματιών είναι άξιοι να κάνουν σωστά τη δουλειά αυτή, αλλά απωθούνται από τις χαμηλές αμοιβές, με αποτέλεσμα να βρίσκονται στο χώρο άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν τη στοιχειώδη αγάπη ή το μεράκι για τον υποτιτλισμό (για να μη μιλήσω για τις γνώσεις ή το αισθητήριο να υποψιαστούν ότι αυτό που διαβάζουν δεν είναι έτσι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά) ώστε να δώσουν ένα ευπρεπές αποτέλεσμα.
Τη στιγμή που η εκάστοτε εταιρεία ενδιαφέρεται πιο πολύ για την παραγωγή ποσοτικά, παρά ποιοτικά, τι να λέμε εμείς τώρα; Τους "συμφέρει" να έχουν έναν "επώνυμο" στο δυναμικό τους, κι ας δίνει αυτός "υπεργολαβία" σε άλλους, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο όπως φαίνεται εκ των υστέρων!!! Όσον αφορά στο ερώτημα του nickel -πώς έφτιαξαν ορισμένοι το "καλό όνομα"- υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται επαγγελματικά και επώνυμα με τον υποτιτλισμό πάνω από 20 χρόνια... και λίγα λέω. Στην αρχή, όπως όλοι μας, ξεκίνησαν δουλεύοντας οι ίδιοι το υλικό που αναλάμβαναν... και στην πορεία έφτιαξαν εταιρείες των 2, 10 ή περισσότερων ατόμων, τα οποία απασχολούν πλέον συστηματικά. Κάπου εκεί, κατ' εμέ, χάθηκε η ποιότητα και κινδυνεύει και το καλό όνομα... γιατί δε νομίζω ότι οι εταιρείες θα συνεχίσουν να εθελοτυφλούν για πολύ ακόμη.
Κι εγώ, σαν επαγγελματίας που σέβομαι -αν μη τι άλλο!- το χώρο που κινούμαι, δεν έχω "πουλήσει" τη δουλειά μου, κι ας έχω έρθει σε ρήξη με εταιρείες και ιθύνοντες για καθυστερήσεις... που δεν οφείλονταν σε αδιαφορία αλλά σε αυτήν ακριβώς την τελειομανία μου. Όταν αποφάσισα -προ διετίας- για διάφορούς λόγους, μεταξύ των οποίων και οικονομικοί-επιβίωσης, να αναζητήσω συνεργασία με εκδοτικούς οίκους ή διάφορα έντυπα, ξέρεις ποια ήταν η απάντηση; Εννέα στις δέκα περιπτώσεις δεν έριχναν δεύτερη ματιά στο βιογραφικό μου διότι προερχόμουν από το χώρο του υποτιτλισμού, που έχει τη ρετσινιά της χαμηλής ποιότητας. Εν ολίγοις, δε μου έδιναν καν την ευκαιρία να δείξω αν και τι αξίζω... Αν αυτό δεν είναι ρατσισμός -επαγγελματικός- δεν ξέρω τι είναι!!! Συνεπώς, η μόνη μου λύση, μετά τα διάφορα μεταφραστικά γραφεία που δέχτηκαν μεν τη συνεργασία αλλά ήταν "απάνθρωπες" οι συνθήκες εργασίας δε, επέστρεψα στον υποτιτλισμό... σε άλλη εταιρεία. Τα προβλήματα γνωστά, να μην τα ξαναλέω...
:-((((
Δ.Δ.