"Εσένα είναι των άστρων το αίμα που σε ζωντανεύει, το φως τους που σε υποβαστάζει.
Στ'άνθη πάνω στυλώνεσαι με τ'άνθη, στις πέτρες πάνω με τις πέτρες.
Λευκή στη θύμηση που σβήνει κι εκτεθειμμένη κι έναστρη αχτιδοβολώντας από τα ίδια σου τα δάκρυα, τ'αφαντα.
Πάω χαμένος."
Μετάφραση Οδυσσέας Ελύτης/ Δεύτερη Γραφή