Philip Larkin, Skin (Φίλιπ Λάρκιν: Δέρμα, απόδοση: Σπύρος Δόικας)

[spiros]

Skin Philip Larkin Obedient daily dress, You cannot always keep That unfakable young surface. You must learn your lines— Anger, amusement, sleep; Those few forbidding signs Of the continuous coarse Sand-laden wind, time; You must thicken, work loose Into an old bag Carrying a soiled name. Parch then; be roughened; sag; And pardon me, that I Could find, when you were new, No brash festivity To wear you at, such as Clothes are entitled to Till the fashion changes.

Δέρμα Φίλιπ Λάρκιν, απόδοση: Νίκος Φωκάς Καθημερνό κι υπάκουο ρούχο Δε γίνεται να ’χεις για πάντα τούτη την Αμίμητη νεαρή επιφάνεια. Μάθε γραμμή-γραμμή το ρόλο σου: θυμός, διασκέδαση, ύπνος· Τα λίγα βλοσυρά σημάδια Του αέρα του διαρκούς και βάναυσου, Άμμου φορέα – του χρόνου· Πρέπει να προστυχέψεις, να ωριμάσεις Σε σάκκο χαλαρό Πού κουβαλάει ένα βρωμιάρικο όνομα. Στέγνωσε, αγρίεψε, ξετσιτώσου· Και να με συμπαθάς που δεν Κατάφερα να βρω για να σε βάλω Όσο ήσουν νέο, τίποτα ξεδιάντροπα Ξενύχτια η πανηγύρια Στα οποία τα ρούχα έχουν δικαίωμα Ωσότου αλλάξει η μόδα.

Άλλη μετάφραση του ίδιου ποιήματος