Λίγα λόγια για την ταινία έναρξης του Φεστιβάλ... Περιττό να προσθέσω ότι τέτοιες φεστιβαλικές περιόδους η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για μια σύντομη επίσκεψη...
Το 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου αιώνα, το οποίο
πραγματοποιείται στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ
Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ξεκινά φέτος δυναμικά, με την προβολή της
ταινίας Dixie Chicks: Σκάστε και τραγουδήστε. Σε συν-σκηνοθεσία της φετινής
τιμώμενης του Φεστιβάλ, Μπάρμπαρα Κοπλ και της συνεργάτιδός της, Σεσίλια
Πεκ, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του δημοφιλούς γκρουπ κάντρι
μουσικής Dixie Chicks, το οποίο προκάλεσε την αμερικανική κατακραυγή όταν η
τραγουδίστριά του, Νάταλι Μέινς, δήλωσε σε μια συναυλία τους μια μέρα πριν
την εισβολή στο Ιράκ, ότι ντρέπονται που ο Τζορτζ Μπους κατάγεται από το
Τέξας, την πατρίδα τους. Παίρνοντας το σχόλιο αυτό ως έναυσμα, η ταινία
ακολουθεί τη ζωή και την καριέρα των μελών του γκρουπ σε μια περίοδο τριών
χρόνων, κατά την οποία βρέθηκαν αντιμέτωπες με την πολιτική σκηνή και
δέχθηκαν απειλές κατά της ζωής τους, ενώ προσπαθούσαν να συνεχίσουν με την
καθημερινότητά τους, να κάνουν παιδιά και φυσικά να δημιουργήσουν μουσική.
Περισσότερο από το πορτρέτο ενός μουσικού συγκροτήματος, το Dixie Chicks:
Σκάστε και τραγουδήστε σκιαγραφεί με έντονη κριτική διάθεση το πολιτικό
κλίμα της σύγχρονης Αμερικής, όπου η ελευθερία του λόγου και της
διαμαρτυρίας είναι πλέον δικαιώματα υπό εξαφάνιση.
Η προβολή της ταινίας έναρξης θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 16 Μαρτίου
στις 20.30 στον κινηματογράφο Ολύμπιον - Galaxia Vacation Club.
DIXIE CHICKS: ΣΚΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΤΕ / DIXIE CHICKS: SHUT UP AND SING
ΗΠΑ, 2006
Σκηνοθεσία: Barbara Kopple, Cecilia Peck Φωτογραφία: Christine Burrill, Luis
Lopez, Seth Gordon, Gary Griffin, Joan Churchill Μοντάζ: Bob Eisenhardt,
Jean Tsien, Aaron Kuhn, Emma Morris Ήχος: Giovanni di Simone, Alan Barker,
Jason Blackburn, Peter Miller Μουσική: Dixie Chicks Παραγωγοί: Barbara
Kopple, Cecilia Peck, David Cassidy Παραγωγή: Cabin Creek Films 35mm
Έγχρωμο, 92'
Η ταινία ταξιδεύει μαζί με τις Dixie Chicks από την κορύφωση της
δημοτικότητάς τους ως τα αγαπημένα κορίτσια της κάντρι μουσικής και τις
τραγουδίστριες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις δίσκων όλων των εποχών, μέχρι το
διαβόητο σχόλιο της βασικής τραγουδίστριας του συγκροτήματος Natalie Maines
κατά του προέδρου Μπους το 2003. Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή και την
καριέρα των μελών των Dixie Chicks σε μία περίοδο τριών ετών, στη διάρκεια
των οποίων δέχτηκαν πολιτικές επιθέσεις και απειλές κατά της ζωής τους, ενώ
εξακολουθούσαν να ζουν τη ζωή τους, να γεννούν παιδιά και να παίζουν
μουσική. Η ταινία τελικά παρουσιάζει ποιες είναι οι Dixie Chicks ως
γυναίκες, ως δημόσια πρόσωπα και ως μουσικοί.
«Για μας, η ταινία είναι η ιστορία τριών καλλιτεχνών, μητέρων και πολιτών
που αρνήθηκαν να μείνουν σιωπηλές. Το ταξίδι που κάναμε με τις Dixie Chicks
μετά την κριτική τους για την πολεμική τακτική του Μπους αντικατοπτρίζει την
ιστορία της χώρας μας αυτή τη στιγμή. Καθώς αυτές οι γυναίκες υπερασπίζονταν
τα πιστεύω τους, κόντρα σε απειλές κατά της ζωής τους και μποϊκοτάζ της
μουσικής τους, είδαμε ένα πνεύμα κουράγιου και αξιοπρέπειας που ήταν βαθιά
αμερικάνικο.
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερης ζωτικής σημασίας για μας από το να έχουμε φωνή,
και ο σεβασμός που κερδίσαμε γι' αυτές τις γυναίκες, οι οποίες δεν
υποχώρησαν όσο κι αν τους κόστισε, ήταν μια μεγάλη κι αισιόδοξη επιβεβαίωση.
Η αφοσίωσή τους ως μητέρες, η αποφασιστικότητά τους να εκφραστούν με
ειλικρίνεια μέσω της μουσικής τους, και ο ακλόνητος δεσμός φιλίας τους είναι
θεμελιώδη στοιχεία τόσο των Dixie Chicks, και της ταινίας μας, όσο και της
αντίθεσής τους στον πόλεμο».
Μπάρμπαρα Κοπλ και Σεσίλια Πεκ