Πασχάλιον έτους 2008

[Anastasia]

Ε, μόνο και μόνο γι' αυτό πρέπει να προσπαθήσω να τελειώσω και να έρθω!!! Μου λείπουν που μου λείπουν κάτι πόντοι, αν με γεμίσεις και άμμο κάηκα! ;-)

[wings]

Άσε που θα χάσεις και τα δαχτυλίδια που σου 'κανε δώρο η Λίνα στα γενέθλιά σου.

[vmelas]

Θα χρειαστείτε το ειδικό φτυάρι. (Ταφές με πλούσια κτερίσματα...)

Συγγνώμη αλλά μπροστά στο δικό μου πλατινένιο φτυάρι δε πιάνει μία ... το τί χώμα ρίξαμε όσο ήμουν Θεσ/κη δε λέγεται! ..... εμ ήταν και κάμποσα χρόνια αυτά που τα λέγαμε μόνο εξ αποστάσεως με τη Βίκυ :) .....

[F_idάνι]

Κι εγώ θα είμαι στη Θεσσαλονίκη αύριο. ΙΚΕΑ από το πρωί, και μετά δεν ξέρω. Περιμένω προτάσεις:-)
Δυστυχώς, δεν έχω υπολογιστή κι έτσι, αναγκαστικά, ειδοποιείστε με στο κινητό μου, παρακαλώ, όχι πολύ αργά, όμως, να μη χάσω όλο το χαβαλέ:-)

[wings]

Να είσαι ανά πάσα στιγμή απίκο.

[F_idάνι]

Ωραία, γιατί έτσι κι αλλιώς τα προγράμματα δεν τα πολυγουστάρω. Θα τα πούμε από κοντά, λοιπόν, φιλιά

(Πάει κι αυτός ο υπολογιστής...)σρτσσσσσζζζζζχρρρρρ.,,

[wings]

Ούτε κι εγώ τα πολυγουστάρω. Καλώς να μας έρθετε, λοιπόν!

[Zazula]

Βρε βρε, ήταν να μην μου υποσχεθεί η Βίκη θάψιμο πάντων των απόντων και πασών των απουσών, κι εμφανίζοντραι σιγά-σιγά όλοι σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή! :-)))

[wings]

Είδες τι πράγμα είναι όλοι τους; Μέχρι κι απ' την Κρήτη θα ερχόντουσαν...

[wings]

Ζάζο, πήγαινε να κοιμηθείς. Έχεις κι ένα άλφα ταξίδι να κάνεις. :Ρ

[Zazula]

Ναι, πρέπει να την κάνω σιγά-σιγά... Καληνυχτίζω προς το παρόν και τα λέμε αύριο.

[wings]

Ok. Καλό ταξίδι!

Τι ώρα θα ξεκινήσεις;

[Zazula]

Μμμ, άγνωστο (μη εισέτι ορισθέν). Αλλά υπολογίζω να 'μαι στα μέρη σας κάποια στιγμή του απογεύματος. :-)

[wings]

Ρωτάω για να βγει η μπάντα του δήμου στην είσοδο της πόλης τη σωστή ώρα. :-)

[banned]

Mα, τι μπάντα του δήμου και άλλα γνωστά και αναμενόμενα !

Εδώ, χθες το βραδάκι, ήρθε ξέπνοη ξανθιά,  υψηλόσωμη, ευειδής και εύγλουτος σερβιτόρα στην καφετέρια απέναντι από το Μακεδονία Παλάς και μόλις κατάφερε να ψελλίσει :

«Κύριε, κύριε ..... αχ, ξέρω ότι δεν θα με πιστέψετε, αλλά ...., να, είδα το ξωτικό της ανθολογίας σας, με ανθρώπινη μορφή και ανθρώπινα ρούχα,  να κάθεται, να πίνει καφέ και να μιλάει με ανθρώπινη λαλιά περί ανέμων και υδάτων. Και φοβάμαι. Λέτε να πάθω τίποτα;»

«Ηρέμησε, κορίτσι μου», την καθησύχασα. «Δεν βλέπει όποιος κι όποιος το ξωτικό. Θα πρέπει να είχε σπουδαίους επισκέπτες από άλλες πόλεις για να κατέβει απ' τα φυλλώματα. Κι εσύ, είναι μεγάλο προνόμιο που το είδες. Ποιός στη χάρη σου».