Φανή Αθανασιάδου

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Κυριακή προσευχή

Η ιστορία διέκρινε τις αμυχές στο κορμί της∙
ό,τι προσπάθησε να περισώσει στο βλέμμα της
ήταν το σκοτεινό του αποχαιρετισμού.
Ξεγέλασε τους γύρω της
με ένα αμήχανο χαμόγελο
και μια περιπαικτική διάθεση
για το απρόσμενο
ή το αναμενόμενο για εκείνη.
Όταν γύρισε να δει απ’ το παράθυρο
είχε αρχίσει να χαράζει∙
η νύχτα έδινε τη θέση της στην επομένη
της κυριακής προσευχής.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Άλφα Κενταύρου

Η νύχτα είναι όμορφη
έναστρη
μες στη σιγαλιά άραγε μ’ ακούς;
Ο Άλφα Κενταύρου
πολιορκεί την Κασσιόπη∙
οι αστερισμοί παίζουν τον έρωτα
στα μάτια των θνητών∙
η γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της
και η Νιόβη καθρεφτίζεται
στα νερά του ποταμού Αχελώου.
Ο Μάριος ανακαλύπτει τις καμπύλες της
στη θέα της σελήνης.
Τα πυρίμαχα σκεύη
αποδεικνύουν καθημερινά τη χρησιμότητά τους
στη μαγειρική της νοικοκυράς
ενώ τα παραμύθια
συνεχίζουν να επιμένουν στο τέλος
πως εμείς ζούμε καλύτερα από τους άλλους.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Επιθυμία

Θα ’θελα να μείνουμε
ανάμεσα σε δύο διαδρομές
αντάμα να κοιτιόμαστε
κι η μέρα να σβήνει ερήμην μας
πίσω απ’ το απέναντι βουνό∙
άραγε πώς θα ’ναι
κάτω από τους ίσκιους των δένδρων;
Πόσο φιλόξενα θα μας προσφέρουν
τη δροσιά τους;
Πόσο οι ήχοι θα απαντούν στις σιωπές μας;
Κι ύστερα, ύστερα πάλι
πόσο έτοιμοι θα νιώθουμε
πόσο έτοιμοι θα είμαστε
για την επόμενη μέρα;

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου: Δύναται...

Ανάμεσά τους
αποσιώπησε τις κραυγές
που ήθελε να σημαδέψουν τη μνήμη της∙
ξένοι τόποι γι’ αυτήν, όμως και τόσο οικείοι
που λίγο έτσι δα ν’ άπλωνε το χέρι
και θ’ άγγιζε το κορμί του
μακρινή κατάληξη όμως...
Έψαχνε να βρει τα κατάλληλα λόγια
να δικαιολογήσει αυτήν της τη θυσία
πρώτα στον εαυτό της
και μετά σ’ εκείνον...
Γρήγορος χωρισμός
όπως-όπως φροντίστηκε το σώμα
μην τυχόν και καταλάβει τις βιαστικές αλλαγές
και μεταλλαχτεί σε έρωτα.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Μείγμα

Θα παγώσει∙
είναι αυτό το παράξενο μείγμα
που θα μας φέρει πιο κοντά
της εύκρατου με το θειάφι
ή το μελισσόκερο
ανάλογα...
αυτό που θα διαλέξεις
θα βάλω σε μεγαλύτερη δόση
έτσι κι αλλιώς θα φέρει το ίδιο αποτέλεσμα∙
παλιές συνταγές
δοκιμασμένες στον χρόνο
κι ό,τι μείνει από μας
θα ’ναι χρώμα
κι άνεμος της ανατολής θα γίνει.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Έρωτας

Σαν προσευχή
ψίθυρος στα χείλη
μια φευγαλέα ανάμνηση
που ’ρθε και κάθισε απρόσκλητη
στο περβάζι της σκέψης∙
κάποιο βλέμμα ή μια διάθεση περαστική
τον άφησε στα μέρη μας
όταν βαρέθηκε να τον πολιορκεί
η μανία του ανέμου.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου: Υποθετική μετοχή ή (άσ’ το να ’ναι)

Έτσι θα περάσει η μέρα∙
αμέτοχη ισορροπία
σε ξύλινους συμβιβασμούς
και το ποτάμι να ρέει δίπλα
κινούμενο σε αιώνιους σχηματισμούς
κυματισμούς πεπερασμένους
μετρημένους στα δάχτυλα των δύο χεριών
κι ό,τι μείνει απ’ όλη αυτή την ιστορία
θα ’ναι η εικόνα σου
όπως θα πίνεις τον καφέ
κάτω απ’ τον γερο-πλάτανο.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Αποκαθήλωση

Η «Αποκαθήλωση»
έλαβε χώρα
μέρα μεσημέρι
μια καθημερινή σαν όλες τις άλλες
κοντά στο δασάκι.
Ξεκρέμασαν τα χέρια του
και τα σταύρωσαν μπροστά
χωρίς αιδώ και θλίψη.
Για λόγους οικονομίας προφασίστηκαν
πως δεν θα άλειφαν με μύρα το κορμί του
μα θα το άφηναν έτσι
γυμνό και μόνο
στην ερημιά της φύσης
μέχρι να επανεξεταζότανε η υπόθεσή του
από το εφετείο
και να έβγαινε η απόφαση∙
τότε θα μπορούσαν να μιλάνε ελεύθερα
για Ανάσταση.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Αναστάσιμο

Η Άνοιξη αιματοκύλησε
φέτος τις φλέβες μου
–δεν ξέρω γιατί–
ο χρόνος έγινε γόνιμο περβάζι
για να ακουμπήσω τις ρίζες μου
χωρίς παραφυάδες και περιττά παράσιτα
αυτή τη φορά∙
κι εκεί που στέγνωσε το αίμα
φύτεψα μπουκαμβίλιες
πολλές μπουκαμβίλιες
για να πνίξω τις κραυγές
στο μεθυστικό άρωμά τους.
Ανάσταση, βλέπεις...

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Το απέναντι μπαλκόνι

Κάποιες φορές
ξεκαρδίζομαι στα γέλια
όταν θέτω στον εαυτό μου
το ρητορικό ερώτημα: τι είναι ζωή;
Ένα ταξίδι; Ένα παιχνίδι;
Ένα πέρασμα με το τρενάκι του τρόμου;
Ή μια στιγμιαία ερωτική απόλαυση;
Τότε ανακαλύπτω
το πεπερασμένο της ύπαρξής μου
όταν δεν μπορώ να ανοίξω το μάνταλο
από ένα παράθυρο
ή να απαντήσω στα γιατί της γυναίκας
από το απέναντι μπαλκόνι.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Διαφορά

Έξω από το χρώμα∙
φόρεσε το πανωφόρι που της είχαν ετοιμάσει
από ζεστό μαλακό ύφασμα
λίγο μεγαλύτερο στο μέγεθος
για να μπορεί
να ξεχωρίζει στο πλήθος
ένα σημάδι διαχωριστικό
όπως το κίτρινο αστέρι των Εβραίων
που φορούσαν τον καιρό του πολέμου
για να μπορούν να ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος.
Έτσι και σ’ αυτήν φόρεσαν
το μακρύ ζεστό πανωφόρι
για να μπορεί να ξεχωρίζει απ’ το πλήθος.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Τα άλλα τείχη

Ευδιάκριτα τα τείχη
από την άκρη της πόλης
υψώθηκαν, λέει,
για να προστατέψουν
τους νομοταγείς πολίτες
από ύποπτα στοιχεία
που τριγύριζαν τη νύχτα
απειλώντας την τάξη και την ασφάλεια∙
ήταν κι αυτός ένας εύσχημος τρόπος
να αποτρέψουν όσους ήθελαν να μάθουν
στ’ αλήθεια
τι συνέβαινε εκεί έξω...
ευδιάκριτα τα τείχη
ακόμα και με γυμνό οφθαλμό
και πόσο μοιάζανε, λένε όσοι τα ζήσανε,
μ’ εκείνα τα τείχη του θείου Καβάφη.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Αλληγορία

«Δεν εξαργυρώνεται με τίποτα»
αναφώνησε το πλήθος στην Παταγονία∙
οι μώλωπες εξαπλώνονται
εξαιτίας του σκώληκα
ενός σπάνιου μικροοργανισμού∙
διορατικός ως ήτο ο άρχοντας
διέταξε τη θανάτωσή του
και μαζί με αυτήν
την εξαφάνιση
του επικίνδυνου είδους των αντιφρονούντων.

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Αλλιώτικη μέρα

Η μέρα ανακυκλώνει τις λέξεις.
Αργία σήμερα∙
ο νόμος της απεργίας άρθηκε
ξεχυθήκαμε στους δρόμους
εκμυστηρευόμενοι ο ένας στον άλλον
τα όνειρά μας.
Ταξιδεύαμε μέσα από βλέμματα
καταργώντας τις αποστάσεις
ώσπου κάπου μακριά
ακούστηκε ο ήχος μιας σειρήνας
να επαναλαμβάνει τη σιχαμένη λέξη:
πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος...
Αδειάστε μου τη γωνιά λοιπόν!

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Παραινέσεις

Δεν έχω να δηλώσω τίποτα
παρά μόνο τη σιωπή
σαν το μοναδικό όπλο
που έχω να αντιπαραθέσω
απέναντι στις σφαίρες∙
πάντα παρατηρούσα καλά τις λέξεις
πριν τις εκφωνήσω
δειλά ή δυνατά
ανάλογα με την περίσταση
τονίζοντας τις συλλαβές
ή τα φωνήεντα:
«Η παραλήγουσα δεν περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά».
Αναρωτήθηκα γιατί το μέτρο να ’χει
τόση σημασία στη ζωή μου
«παν μέτρον άριστον»
ή «μέτρησε καλά τα πράγματα
πριν προχωρήσεις».

(«Λογύδρια ανυπεράσπιστων οραμάτων»)

Από τη συλλογή Δελτίο καιρού (2010)