Hλία, όπως βλέπεις, έχουν δίκιο τα παιδιά. Από τη στιγμή που υπάρχει πιθανότητα σύγχυσης με την καθαρεύουσα (πράγμα που δεν είχα σκεφτεί), παραμένουμε μόνο στο μόνο γιατί πισωγυρίσματα δεν χρειάζονται.:-)
Και υπόσχομαι να μην το ξαναχρησιμοποιήσω ποτέ, θείο. Ήμαρτον!
Χωρίς να είμαι απόλυτος και επειδή, από ότι βλέπω σε πολλά κείμενα και όπως ακούω από διάφορους στον κοινωνικό περίγυρο μου, υπάρχουν πολλές διαφωνίες σχετικά με το "πότε το ένα και πότε το άλλο" και "πότε καθαρεύουσα και πότε δημοτική, έχω αρχίσει να προβληματίζομαι.
Σκέφτομαι, επείδη κατά την μετάφραση ενός κειμένου, πρέπει να μας απασχολέι και το κοινωνικό σύνολο στο οποίο απευθυνόμαστε, όπως και το είδος του κειμένου, νομίζω πως όλα είναι ....λίγο "σχετικά".
Ποιος θα μας απαγορέψει να γράψουμε "της Αρτέμιδος" απευθυνόμενοι σε ηλικιακές ομάδες 50-70 ετών, Θεολόγων, Φιλολόγων, Ιστορικών και άλλων;
Επίσης, ποιος θα μας υποδείξει να γράψουμε "της Άρτεμης", επειδή η δημοτική, έτσι άπλά το απαιτεί, για ευκολία ή επειδή "έτσι μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο";
Στο εμπόριο κυκλοφορούν και οι δύο εκδοχές, όπως όλοι ξέρετε.
Και τελικά γιατί να καθορίζουν πολλές φορές τα ΜΜΕ, το πώς και το γιατί και κυρίως με το "έτσι θέλω".
Προσωπικά, ακόμα και αν καταργήθηκαν τα πνεύματα - σωστά ή λανθασμένα - τουλάχιστον ας αφήνουμε τα ονόματα ως έχουν.
Σε λίγο καιρό θα κλίνομαι ως εξής: ο Δήμης, του Δήμη, το Δήμη, Δήμη...
Μήπως τελικά πρέπει να γίνει μια συνεννόηση κι ένα πάντρεμα δημοτικής και καθαρεύουσας;