Τάκης Βαρβιτσιώτης

[Tess]

Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916-2011)



Γεννήθηκε το 1916 στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε όλα του τα χρόνια. Σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ και το 1940 διορίστηκε δικηγόρος, αλλά παρέμεινε αφοσιωμένος αποκλειστικά στην ποίηση. Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1936 στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες» και πιο δυναμικά μια δεκαετία αργότερα όταν εκδόθηκε το περιοδικό «Κοχλίας». Ήταν αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη την 1η Φεβρουαρίου του 2011.

Ποιητικές συλλογές:
«Φύλλα ύπνου», 1949
«Επιτάφιος», 1951
«Χειμερινό ηλιοστάσιο», 1955
«Το ξύλινο άλογο», 1955
«Αλφαβητάριο», 1955
«Η γέννηση των πηγών», 1959
«Το πέπλο και το χαμόγελο», 1963
«Η μεταμόρφωση», 1971
«Η φθινοπωρινή σουίτα και άλλα ποιήματα», 1975
«Ταπεινός αίνος προς την Παρθένο Μαρία», 1977
«Η Άννα της απουσίας», 1979
«Ενωμένα χέρια», 1980
«Σύνοψη Α'», εκδ. Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1981
«Σύνοψη Β'», εκδ. Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1982
«καλειδοσκόπιο», 1983
«Η Ατραπός», 1984
«Fragmenta ή Η βλάστηση των ορυκτών», 1985
«Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους μαζί με το Δοξαστικό της Ελευθερίας», 1986
«Ακόμα ένα καλοκαίρι», 1987
«Σύνοψη Γ'», εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, 1989
«Φαέθων», 1992
«Η θαυμαστή αλιεία», 1992
«Νήματα της Παρθένου» (δίγλωσση έκδοση της Παγκόσμιας Οργάνωσης των ποιητών), εκδ. Euroeditor, Λουξεμβούργο, 1995
«Νήματα της Παρθένου», εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1997
«Άρωμα ενός κομήτη», 1997
«Όχι πια δάκρυα», 1998
«Τα δώρα των μάγων», 1999
«Άτριον», 2000
«Μικρά ερωτικά εγκώμια», 2002
«Τάκης Βαρβιτσιώτης | Ποιήματα 1941-2002», εκδ. Καστανιώτη, 2003
«Οι δρόμοι του ουρανού», 2006

Δοκίμια:
«Ποίηση και ποιητικά θέματα του Γ. Σαραντάρη», 1958
«Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: ένας περιπαθής του ενστίκτου», 1964

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Αγωγή / Φύλλα ύπνου (1949)
• Άρρητη γέννηση / Φύλλα ύπνου (1949)
• Δίχως μουσική / Φύλλα ύπνου (1949)
• Εγκαρτέρηση / Φύλλα ύπνου (1949)
• Ερείπια / Φύλλα ύπνου (1949)
• Θέμα για ζωγραφική / Φύλλα ύπνου (1949)
• Λευκή αθανασία / Φύλλα ύπνου (1949)
• Μεταθανάτιο / Φύλλα ύπνου (1949)
• Νοσταλγία / Φύλλα ύπνου (1949)
• Νυχτερινό / Φύλλα ύπνου (1949)
• Παρουσία / Φύλλα ύπνου (1949)
• Σπουδή / Φύλλα ύπνου (1949)
• Το σπίτι του ποιητή / Φύλλα ύπνου (1949)
• Υστερόγραφο / Φύλλα ύπνου (1949)
• Φαντασμαγορία / Φύλλα ύπνου (1949)
• Ωραίο άστρο / Φύλλα ύπνου (1949)
• Θυμούμαι του μόχθου της σποράς την εποχή... / Επιτάφιος (1951)
• Όταν χιονίσει / Αλφαβητάριο (1955)
• Εξόριστος / Το ξύλινο άλογο (1955)
• Χριστούγεννα / Το ξύλινο άλογο (1955)
• Τα όνειρα κρατιούνται από μια κλωστή... / Χειμερινό ηλιοστάσιο (1955)
• Μην πεις ποτέ σου / Η γέννηση των πηγών (1959)
• Η μαρτυρία του καθρέφτη / Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)
• Ομορφιά δίχως πρόσωπο / Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)
• Σιωπή της σελήνης / Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)
• Χιόνι / Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)
• Σ' ανακαλύπτω πάλι / Η μεταμόρφωση (1971)
• Το γαλάζιο λιβάδι / Η μεταμόρφωση (1971)
• 14. Με κοιτάζεις... / Ενωμένα χέρια (1980)
• Μονάχα με την ποίηση / Καλειδοσκόπιο (1983)
• Είναι η ώρα / Η ατραπός (1984)
• Χριστουγεννιάτικα τριαντάφυλλα / Η ατραπός (1984)
• 5. Ύστερα από τόσα εκατομμύρια πτώματα... / Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)
• 6. Απαγόρευσαν τα παιδιά να τραγουδούν... / Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)
• 10. Μάθαμε τον έρωτα και τον θάνατο... / Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)
• Άνεμε εσύ της θάλασσας / Ακόμα ένα καλοκαίρι (1987)
• Σε σένα αφιερώνω / Η θαυμαστή αλιεία (1992)
• Χριστέ μου / Η θαυμαστή αλιεία (1992)
• Γράφω σ' ένα κελί / Φαέθων (1992)
• Στον αιώνα μας / Φαέθων (1992)
• Όπως τα καρφιά / Άρωμα ενός κομήτη (1997)
• Αξιοθαύμαστη απλότητα / Όχι πια δάκρυα (1998)
• Ο μικρός πρίγκιπας / Όχι πια δάκρυα (1998)
• Κάποια μέρα / Τα δώρα των μάγων (1999)
• Λείψανα της Ατλαντίδας (1) / Τα δώρα των μάγων (1999)
• Λείψανα της Ατλαντίδας (3) / Τα δώρα των μάγων (1999)
• Τραγούδι του Δεκέμβρη / Τα δώρα των μάγων (1999)
• Λέξεις απλές / Άτριον (2000)
• Η ηλικία του μύθου (Πίσω απ’ το τζάμι βλέπω των άστρων τον ωκεανό...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Με τον αστερισμό του Ωρίωνα (Κάθε μου λέξη πια δεν είναι...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Με τον αστερισμό του Ωρίωνα (Κυριακή πρωί...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Ο άφραστος ύμνος (Αναδύεσαι από τη σκιά...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Ο άφραστος ύμνος (Θ’ ανακαλύψουμε μαζί...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Ο άφραστος ύμνος (Όσο ο σφυγμός σου θα ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μου...) / Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
• Αυτός ο μικρός θεός που μιλά / Όμως το χιόνι πάντα μένει (2002)
• Ο χειμώνας περίλαμπρος / Όμως το χιόνι πάντα μένει (2002)
• Άκουσε τη βροχή / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Αντανάκλαση / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Απόγευμα / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Αυλός / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Άφησε ατάραχη / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Για να ’σαι πάντοτε αθώα / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Ειδύλλιο / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Είναι πάντα / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Εσωτερικό λυκόφως / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Έφθασε αμίλητος / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Εωθινή ελεγεία (Θα ’ρθουν χαρούμενα παιδιά...) / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Η φωτεινή σιωπή / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Ηλικία / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Θρύλος / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Με τον κύκνο / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Μνήμες / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Παραμονή γιορτής / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Παρελθόν / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Ρεμβασμός ανάμεσα σε ερείπια / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Σε κάποιον άλλο ουρανό / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Τέλος / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Τι να ’γιναν τα πρόσωπά μας... / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Το πρόσωπό σου / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Το φθινόπωρο πέρασε / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Χειμώνας / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Arabesques / συγκεντρωτική έκδοση «Τάκης Βαρβιτσιώτης: Ποιήματα 1941-2002» (2003)
• Μέσα από το φέγγος των λέξεων / Οι δρόμοι του ουρανού (2006)
• Ωσαννά / Οι δρόμοι του ουρανού (2006)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[banned]

O καλός μου φίλος, ο ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης, τώρα 91 ετών, είναι πάντοτε ένα ευγενικό, ευαίσθητο και τρυφερό, μεγάλο παιδί. Με έναν καλό λόγο για όλους και με μια παρθενική ματιά στον κόσμο. Δεν έχει σταματήσει ούτε στιγμή να γράφει ποιήματα και να εκδίδει ποιητικές συλλογές. Το 2003 κυκλοφόρησε σε ένα εξαιρετικά καλαίσθητο τόμο η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του, Ποιήματα 1941-2002.

Ο Τάκης παραχώρησε ένα διαμέρισμα στο πατρικό του σπίτι, γωνία Εγνατία και Πρασακάκη, για να δημιουργηθεί η Ποιητική Εστία, στην οποία οργανώνονται ποιητικές εκδηλώσεις την πρώτη Τρίτη κάθε μηνός. Η Ποιητική Εστία είναι θαυμάσια επιπλωμένη και διακοσμημένη με διάφορα σχέδια, πίνακες ζωγραφικής, χειρόγραφα, επιστολές, βραβεία,  μικροαντικείμενα, ένας αληθινά ποιητικός χώρος. Και με το πιάνο της βέβαια. Πολλοί από τους ποιητές της ανθολογίας έχουν ήδη παρουσιαστεί εκεί.

Στην ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης λέει με τρόπο εμπνευσμένο και γλαφυρό όλα όσα μπορούν να λεχθούν για την ποίηση (εκτός βέβαια από εκείνα που μόνο τα ποιήματα μπορούν να πουν). Αξίζει κάπου να δημοσιευτεί για να τη διαβάσουν όλα τα μέλη και οι επισκέπτες του Τρανσλάτουμ. Ίσως τότε τους λυθούν μερικές από τις απορίες τους.

Θέλω ακόμη να τονίσω πόσο σημαντικό είναι το ό,τι ένας άνθρωπος σαν τον Τάκη, εκεί που άλλοι σιωπούν, αισθάνθηκε την ανάγκη, είχε την αξιοπρέπεια και το σθένος, να υιψώσει τη φωνή του, με τα Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους μαζί με το Δοξαστικό της Ελευθερίας, υπέρ εκείνων που υπήρξαν ιδεολογικά αντίθετοι. Υπέρ του ανθρώπου χωρίς απολύτως καμία διάκριση.

[wings]

Για του λόγου το αληθές, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης από το 1999 είναι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης, όπως αναφέρεται στη σελίδα: http://www.academyofathens.gr/ecportal.asp?id=198&nt=18&lang=1

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης: Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους, 1972-1973 (10)                                                               

Στον Γιάννη Ρίτσο

10

Μάθαμε τον έρωτα και τον θάνατο
Ταξιδεύοντας από τη μιαν όχθη στην άλλη
Πάνω στην πλώρη ενός καραβιού
Μοιράζοντας κόκκινα γαρίφαλα
Στους ναυαγισμένους
Ανακαλύπτοντας περίσσια θύματα
Που δεν χάνονται
Ακόμα κι όταν κλείσαμε τα μάτια
Μάθαμε τον έρωτα και τον θάνατο
Ακολουθώντας ένα ποτάμι όπου σμίγουν
Αίμα και φως
Παίζοντας μια σάλπιγγα
Που συναδέλφωνε όλους τους ανθρώπους
Που έκανε να σωριαστούν οι τοίχοι
Και να γίνουν κίτρινη σκόνη
Μάθαμε τον έρωτα και τον θάνατο
Ολομόναχοι σ’ ένα κελί
Κρυμμένοι άλλοτε σ’ ένα σεντούκι
Κι άλλοτε πάλι στριμωγμένοι
Σε μια λουρίδα ήλιου
Που θα μπορούσε να τη σβήσει
Ακόμα και το χέρι
Ενός αδιάφορου επισκέπτη
Μάθαμε τον έρωτα και τον θάνατο
Εκεί όπου σήμερα ηγεμονεύει η σιωπή
Τραγουδώντας εύθυμα τραγούδια
Μαζεύοντας μ’ ένα φτυάρι τα χιόνια
Μικραίνοντας με τη χαρά μας την απόσταση
Που χωρίζει τη γη από τον ουρανό

Από τη συλλογή Δέκα ποιήματα της οργής και του χρέους (1986)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο άφραστος ύμνος [Όσο ο σφυγμός σου θα ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μου...]

[Ενότητα Ο άφραστος ύμνος]

Όσο ο σφυγμός σου θα ρυθμίζει τους χτύπους της καρδιάς μου
Όσο η ίριδα των ματιών σου θα πολλαπλασιάζει την παρουσία σου
Όσο θα πλέω επάνω στο μετάξι του κορμιού σου
Όσο τα χείλη σου θα θωπεύουν τον ύπνο μου
Όσο ο ουρανός θα κατεβαίνει ως τις αιχμές του στήθους σου
Όσο το σμάλτο της σελήνης θα στεφανώνει την κόμη σου
Δε θα φοβούμαι μήπως κατρακυλήσω στην άβυσσο

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Το γαλάζιο λιβάδι

Θα ’μαστε μόνοι εγώ κι εσύ
Και δε θα υπάρχουν πια
Ούτε αποχωρισμοί ούτε αναχωρήσεις
Ούτε μέρα ούτε νύχτα
Και θα ’χει τόσο κάποια λάμψη απεριόριστη απλωθεί
Πάνω στα πρόσωπά μας
Που θα ελευθερωθούν τα βλέφαρα απ’ τον γύψο

Θα προχωρήσουμε μαζί στην όχθη του φωτός
Και τα δικά σου βήματα θ’ απορροφήσουν τα δικά μου
Μια σκουριασμένη αξίνα κι ένα φτυάρι θα ’ναι πάντα εκεί
Να μου θυμίζουνε το τρομερό εκείνο απόγευμα μιας Κυριακής
Θα περπατήσουμε μαζί σ’ ένα γαλάζιο λιβάδι
Κι από τους λόφους θ’ αναβλύζει
Κάποιο ανάκουστο τραγούδι
Που ποτέ δε θα τελειώσει

Από τη συλλογή Η μεταμόρφωση (1971)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Όταν χιονίσει

Στον Τάσο Γιανναρά

Όταν χιονίσει είπε το πουλί
Κάθε φτερό μου θα υψωθεί
Ανάλαφρο στα ουράνια

Όταν χιονίσει είπε η αδελφή
Θ’ ανοίξουμε τη θύρα
Στη χλωμή εποχή

Όταν χιονίσει είπε ο άνεμος
Θα φέρω κλωνάρι άστρα
Για τη θλιμμένη μου μνηστή

Όταν χιονίσει είπε η βροχή
Κάθε μου θύμηση θα γίνει
Κι ένας καθρέφτης για την πρώτη πρώτη αυγή

Όταν χιονίσει είπε το λουλούδι
Θα κλείσουμε τα μάτια μας για ν’ ανοιχτούν
Καινούργια μάτια πιο βαθιά μέσα στη γη

Όταν χιονίσει αποκρίθηκε η σιωπή
Θα ψάλουμε στο ερημοκλήσι
Μια λειτουργία μυστική

Όταν χιονίσει αποκριθήκαν οι σταυροί
Από τα δάκρυά μας θ’ ανθίσει
Μι’ αγριοτριανταφυλλιά λευκή

Από τη συλλογή Αλφαβητάριο (1955)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο μικρός πρίγκιπας

Το βράδυ που σβήνουν τα χαμόγελα
Ο καπνός ξεδιπλώνει το πένθος του
Μέσα στο τζάκι
Σχηματίζοντας γκρίζα λουλούδια
Που γλιστρούν κρυφά προς τα έξω
Από την καπνοδόχο

Τότε εκείνος μεταμορφώνεται
Σ’ έναν μικρό πρίγκιπα
Και φιλά με πάθος
Τη μικρή του αγαπημένη
Που ρυθμίζει
Τον χορό των ονείρων του

Κι από το φιλί του ξεχύνεται
Ένα γαλάζιο κύμα
Κι από τις φλέβες το αίμα του
Που αρχίζει να ταξιδεύει
Πάνω στα τζάμια
Ψιθυρίζοντας
Μια πανάρχαιη μουσική

Από τη συλλογή Όχι πια δάκρυα (1998)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Εωθινή ελεγεία [Θα ’ρθουν χαρούμενα παιδιά...]

[Ενότητα Εωθινή ελεγεία (1947)]

Θα ’ρθουν χαρούμενα παιδιά
Που θα τρυγήσουν τα λιπόθυμα χρώματα,

Θα ’ρθουν κορίτσια
Που θ’ ανεμίσουνε τις σημαιούλες των αγρών,

Ορφανεμένες Κυριακές
Μ’ όλη την αίγλη μιας καμπάνας
Εωθινής.

Και δεν ξεχνώ μήτε τα δέντρα με τους καρπούς των,
Μήτε και τον ιδρώτα εκείνων που τα πότισαν
Για να ψηλώσουν.

Τα φύλλα δίνουνε τα χέρια τους,
Μοιράζονται τη φτώχεια της ζωής τους.

Μέσ’ απ’ τα στίφη των νεκρών
Πορεύεται η ελπίδα.

Ένας χείμαρρος πλημμυρίζει
Τα στεγνά καλοκαίρια.

Η αγάπη ανοίγει, καρτερεί
Το βλέφαρο του ήλιου.

Πηγή: Συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης | Ποιήματα 1941-2002 (2003)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Κάποια μέρα

Κάποια μέρα
Θα βαδίσεις πάνω στα ίχνη μου
Να με συναντήσεις
Γυμνή
Όπως την πρώτη μέρα της δημιουργίας
Με το αίμα όλων των νεκρών
Και με το αίμα όλων των ζωντανών
Πάνω στα χείλη σου
Παγωμένο

Κι όταν σημάνει η ώρα
Θα είσαι όμορφη πολύ
Όμως μικρή
Τόσο μικρή
Σαν μια νιφάδα χιονιού
Ή τόσο απέραντη
Σαν τον ωκεανό
Στιλπνή
Και θα προφέρεις μόνο τ’ όνομά μου
Και θ’ απομένεις έξω από το χρόνο
Αγάπη μου παντοτινή

Από τη συλλογή Τα δώρα των μάγων (1999)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ωσαννά

Μαύροι κύκλοι
Κόκκινοι
Πράσινοι κύκλοι
Κίτρινοι γαλάζιοι
Πάνω στο έδαφος
Κι ένα άστρο σχεδόν νεκρό
Με λίγο φως ακόμα
Που του έχει απομείνει
Τίποτ’ άλλο τίποτ’ άλλο
Όλα έχουν χαθεί

Μια κλίμακα μονάχα αιωρούμενη
Μια εξαρθρωμένη μουσική
Και κάποια ίχνη
Από φωνές επουράνιες
Ωσαννά
Εν τοις υψίστοις

Από τη συλλογή Οι δρόμοι του ουρανού (2006)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Παραμονή γιορτής

[Ενότητα Τα ρυάκια (1945-1947)]

Του ανέμου η τραγική φωνή
Της μοναξιάς οι μυρωδιές
Ξυπνήσανε τα φώτα

Κοίταξε ακόμα μια φορά
Τ’ αποδημητικά πουλιά
Τους μυθικούς θανάτους

Χάρισε στο περιστέρι
Την άσπρη γαρδένια των χεριών σου

Διάβασε στα σύννεφα
Τη θλίψη των ματιών σου

Και μες στα χρώματα του πυρετού
Τη λάμψη των χειλιών σου

Στα ερημικά δωμάτια
Δακρύζουν
Τα λυχνάρια

Πηγή: Συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης | Ποιήματα 1941-2002 (2003)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Τραγούδι του Δεκέμβρη

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με την κορνίζα μόνο
Ενός καθρέφτη
Απογυμνωμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Μ’ ένα φέρετρο να επιπλέει
Στην απεραντοσύνη του
Καταρρακωμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με μιαν εφτάχορδη λύρα
Και μ’ όλο το ασήμι του
Αλλαγμένος

Δεκέμβρης
Κι επιστρέφει ο ουρανός
Με μια φάτνη
Και μ’ ένα δέντρο χριστουγεννιάτικο
Στολισμένος

Από τη συλλογή Τα δώρα των μάγων (1999)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Χριστούγεννα

Χριστούγεννα άφωνα και παγωμένα

Έθαψαν το μαντίλι της μητέρας
Που σκούπιζε τα μάτια τους κάθε πρωί
Το μαντίλι το λεκιασμένο απ’ το αίμα

Το σπίτι έρημο αγρυπνεί
Τ’ αδέρφια παίζουνε κρυφτούλι

Η νύχτα φθάνει επίβουλη κρυφή

Οι ίσκιοι κατεβαίνουνε πάνω στους τοίχους
Όλο και κατεβαίνουν
Και τ’ αδέρφια τους μετρούνε
Τους μετρούν και κλαίνε

Από τη συλλογή Το ξύλινο άλογο (1955)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Χιόνι

Εκεί ψηλά πια δεν υπάρχει κανένας

Μακριά σημαίνουν καμπάνες

Έξω η νύχτα παραμονεύει
Γεμάτη φυλλώματα
Ορθάνοιχτα μάτια
Εχθρικούς καθρέφτες

Νεκρά τα πλοία μες στην ομίχλη

Η σιωπή μια πληγή δίχως όνομα

Το δάσος βελούδινο
Μια παιδούλα κοιμάται στον ίσκιο του

Απ’ την ανάσα της
Γεννιούνται αδιάκοπα
Άστρα λευκά

Από τη συλλογή Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)