Φανή Αθανασιάδου

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Η υπόσχεση της Λίλιθ

Η ροή του κόκκινου φύλλου
έτσι όπως το πέταξα τ’ ανάσκελα
στην άκρη του ποταμού
συμφωνία ανέμων πάνω απ’ τις κηλίδες τ’ ουρανού
ζάρωσαν τα μάτια να προσέχουν
κατά τη μεριά της Ανατολής
προς την πλευρά της φύσης
κι ο ήλιος ξέρανε τον χρόνο πάνω απ’ τα βλέφαρά της
να περιμένει, είπε, καταπώς της μάθαν
να προσέχει το χρώμα
πάντα όμως υποταγμένη στη δύναμη του λιονταριού
και η υπόσχεση να αιωρείται φειδωλά
πάνω απ’ τον καλά κρυμμένο φόβο της.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Ο γυρισμός

Το Α του γυρισμού
όπως ανασφάλεια
αδυναμία
ανεπάρκεια
συνόδεψε την επιστροφή της στον συμβιβασμό
κι όμως όταν πριν χρόνια
άνοιξε την πόρτα να φύγει
πίστευε πως το στερητικό άλφα
ήταν συνώνυμο με την καινούρια αρχή
ή κάτι παρόμοιο με τη ρήση:
«η αρχή είναι το ήμισυ του παντός».

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Το δωμάτιο

Ένα απλό δωμάτιο
συνόδευε τα όνειρά της
λιτό (σαν τη σκέψη της)
χωρίς περιττά έπιπλα και αξιώσεις...
εκεί μέσα περιφερόταν
με τα λιγοστά αντικείμενα
τοποθετημένα στη σειρά
να θυμίζουν την τακτοποιημένη –φαινομενικά– ζωή της
μόνο στις μικρές λεπτομέρειες
διέκρινες τη διαφορά
εκείνες τραβούσαν την προσοχή των άλλων
μα περισσότερο τη δική της
σ’ αυτές έβρισκες κρυμμένες
λέξεις, φωνήεντα, συλλαβές
κάποιες φορές να αρθρώνονται ακόμα και κραυγές
που καλούσαν επιτακτικά σε βοήθεια...

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Αμαζόνιος

Δεν έδωσε κανένα σημείο ζωής από τότε
σφάλισε καλά τις γρίλιες των ματιών της
περιέφραξε τον κήπο των χειλιών
με ένα παράξενο μείγμα σιωπής
και κανένας πλέον δεν άκουσε να μιλάνε γι’ αυτήν
μόνο σε κάποια σπάνια είδη πουλιών «υπό εξαφάνισιν»
στα δάση του Αμαζονίου
ακούστηκε πως δώσαν τελείως συμπτωματικά
το όνομά της...

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Το εκκρεμές

Άφησε το εκκρεμές να αιωρείται
σαν το μοναδικό διαχωριστικό σημείο
ανάμεσα στον φανταστικό
και τον πραγματικό της χρόνο...
κι όμως έρχονταν στιγμές
που αδυνατούσε να ακούσει
ακόμα και αυτούς τους χαρακτηριστικούς
ήχους του ρολογιού
κι εκείνη η τσίγκινη σκάλα
τοποθετημένη στην άκρη του δωματίου
πόσο δυσκολευόταν να την ανέβει
για να βρεθεί στον μοναδικό υπαίθριο χώρο
που θα την βοηθούσε να αντιληφθεί το παρόν της.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Διακανονισμός

Απάντησε με συνοπτικές διαδικασίες
ίσως και λίγο παραπλανητικά
άλλωστε ποιον ενδιέφερε στ’ αλήθεια πώς
τα ’βγαζε πέρα...
Εξάλλου ο απόηχος από τα λόγια των μεγάλων
που άκουγε όταν ήταν μικρή
ήρθε να συνηγορήσει υπέρ της
και να διώξει τις τυχόν ενοχές
από τα λεγόμενά της:
«Εις τας αδιακρίτους ερωτήσεις, ψευδείς απαντήσεις».

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Η άλλη πόλη

Κι ύστερα να ψελλίζεις τα ίδια λόγια
να επαναλαμβάνεις το ίδιο παραμύθι...
γεννήθηκα εδώ, μα ήρθα απ’ αλλού
και κατοικώ ανάμεσα σε δύο πόλεις
αλλάζοντας κάθε φορά κάποιες μικρές λεπτομέρειες
χωρίς σημασία για σένα ή τους άλλους
απλώς και μόνο για να εμπλουτίζεται λίγο το λεξιλόγιο
και η αχρωματοψία των πραγμάτων.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Μνήμη

Ξεχείλισε το ποτάμι
στην εκβολή της μνήμης
και οι γύρω περιοχές πλημμύρισαν
καθώς δεν άντεξαν το βάρος των αναμνήσεων∙
τα εποχικά αρδευτικά έργα
αποδείχτηκαν ανεπαρκή
αφού δεν μπόρεσαν να σταματήσουν
την ορμητική ροή του νερού
ούτε να ανακαλέσουν στη θέση του
τον παρελθόντα χρόνο.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Ρυθμός

Απροσδιόριστος ο χρόνος
όπως κυλάει το ρυάκι πάνω στη γη
όπως αυλακώνει τα σκληρά εδάφη το ποτάμι
όπως ρυτιδώνει ο άνεμος τα βράχια στην έρημο
όπως διπλώνει τα παλιά σεντόνια η μάνα
πριν τα βάλει στο σεντούκι
ανασκαλεύοντας ιστορίες από νερό και χώμα
με τον ρυθμό που τρίζουν τα βήματα
πάνω σε ξύλινα πατώματα
εικόνες φευγαλέες που έρχονται
και παρέρχονται
όπως ανεμίζουν τα μαλλιά της πέρα δώθε
όμοια με την παλιά κουνιστή πολυθρόνα
που υποδεχόταν στην είσοδο τους επισκέπτες.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Πέρα απ’ τον χρόνο

Η μαμά μου είναι ένα μεγάλο δένδρο
με βαθιές ρίζες για να κρατά γερά
σε αέρηδες και θύελλες
έχει τα χέρια της κλαδιά απλωμένα
σε επίκληση και προσευχή
ο κορμός της είναι γεμάτος μάτια
τρυφερά δακρυσμένα δυνατά που κοιτούν
με τόση έγνοια γύρω τους...
Η μαμά μου είναι ένα δένδρο αειθαλές, όχι φυλλοβόλο
για να χαρίζει απλόχερα τον ίσκιο της...

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Ο τελευταίος αποχαιρετισμός

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός
ένα εμβρόντητο μειδίαμα στα χείλη
συνοδευόμενο από αμήχανο τρέμουλο του κάτω χείλους
να σφίγγει όσο είναι δυνατόν
τον λυγμό μην τυχόν και ξεφύγει
και μαθευτεί γύρω η απώλεια...
ένα απρόσμενο πένθος που ήρθε μαζί με την άνοιξη
μέσα σ’ αυτή τη γέννα της φύσης
εκείνη να μιλά για το φευγιό της μάνας...

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Απώλεια

Ο επίλογος έκλεισε
με μια μακρόσυρτη σπαρακτική κραυγή
όμοια με μετανάστευση πουλιών
στα ενδότερα της χώρας
που επανερχόταν κάθε φορά
με άλλη μορφή
γιατί εκείνη πολύ αγάπησε τη θάλασσα.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Οι νόμοι του χάους

Άφησε τις μέρες πίσω του...
μετρούσε τον χαμένο χρόνο κάθε φορά
με το μέγεθος της λιωμένης σόλας των παπουτσιών του
κι όταν ο πόνος γινόταν αφόρητος
από την τριβή των ποδιών πάνω στο χώμα
και τη σκόνη που φώλιαζε απρόσκλητη
ανάμεσα στις πατούσες
τότε οι πληγές απ’ το περπάτημα σημάδευαν
τις στροφές ή τις προσωρινές αλλαγές στην πορεία του
όλα δείχναν πως οι νόμοι του χάους ήταν μαζί του
όπως απρόσμενα ο ήλιος κρυβόταν
πίσω από τα σύννεφα...

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Άνεμοι

Μεταβλητοί οι άνεμοι
δεν εστιάστηκε η προσοχή
στην ένταση ή την ταχύτητά τους
το ενδιαφέρον των ειδικών επικεντρώθηκε
στην κατεύθυνση από την οποία έπνεαν
αν ήταν βοριάδες ή νοτιάδες
ζέφυροι ή τραμουντάνες
για να μπορέσουν να βρουν την αιτία
που έτσι ξαφνικά και αναπάντεχα
άνοιξαν ταυτόχρονα οι ασκοί του Αιόλου
και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)

[wings]

Φανή Αθανασιάδου, Μεσοποταμία

Κρυφά αστέρια στον ουρανό της Μεσοποταμίας
απέτισαν απόψε φόρο τιμής
στον νεογέννητο πρίγκιπα
όλοι οι οιωνοί δείχνουν να είναι με το μέρος του
καθώς λένε
πως ο βίος του θα είναι πλήρης ημερών
γενναίων και αποφασιστικών
μέχρι να οδηγήσει τον λαό του
στη γη της Επαγγελίας
την πολυπόθητη Εδέμ.

Από τη συλλογή Άστεγη αγάπη (2016)