Sonnet 18 - Shakespeare - Shall I compare thee to a summer's day? → Να σε συγκρίνω με μια ημέρα θερινή;

[banned8]

Προφανώς ο Ηλίας/Sanders (τι αλλαγή ονόματος είναι πάλι αυτή;) το λέει αστειευόμενος, καθώς άλλα πράγματα σού έρχονται στο νου που αρχίζουν από "να σου κάνω...". Το "μάνα μου" λείπει.

Αν πάλι το λέει στα σοβαρά και θα ήθελε πραγματικά, αν το ξεκινούσε, να το ξεκινήσει "Να σου κάνω παρομοίωση με...", τότε καλύτερα να μην το ξεκινήσει.

[wings]

Λέω ένα μεγάλο ΝΑΙ στη μετάφραση του Νίκου, κυρίως για δυο από τους στίχους:

οι λατρεμένοι μαγιανθοί λυγίζουν στους ανέμους
και είναι λίγο και κουτσό το κάθε καλοκαίρι.

Νίκο μου, ξέρεις πως πάντα αναζητώ λέξεις ζεστές και τρυφερές στη γλώσσα κι αυτή τη φορά η φράση που λάτρεψα είναι "οι λατρεμένοι μαγιανθοί".

Να προτείνω μια αλλαγή μονάχα: θα τόλεγα "λειψό" ή "λειανό" το καλοκαίρι.

Δεν μπαίνω βέβαια στη διαδικασία σύγκρισης με τη γνωστή μετάφραση του Ρώτα γιατί θαρρώ πως η κάθε προσέγγιση στην ποίηση ή στα μεγάλα έργα μέσω μετάφρασης έχει τη δική της χάρη. Συνάμα, ας μην ξεχνούμε πως ο Ρώτας μετάφρασε ολάκερα βιβλία του Σέξπιρ και τον έφερε τόσο πολύ κοντά μας που θα τον αδικούσαμε αν τον κρίναμε από ένα μόνο σονέτο.

Όσο για την ομοιοκαταληξία, εμένα προσωπικά δεν με πειράζει ούτε θεωρώ πως χάνει την ουσία προκειμένου για το μέτρο - εννοώ ούτε στη μετάφραση του Ρώτα ούτε γενικά.

Για μένα ποίηση σημαίνει ρυθμός και κρυφή μουσική που σε διαπερνά και σε πάει σ' άλλο κόσμο, έστω για λίγο, όσο κρατάει μια ταπεινή στροφή του ποιήματος.

[banned8]

Σιγά μην έρθει η ταπεινότητά μου να αμφισβητήσει το μέγεθος και την αξία του Ρώτα. Τα καλύψαμε αυτά με τον Σπύρο: Αλλα πράγματα υπηρετούσε ο Ρώτας με τον τρόπο του στο σονέτο και σ' άλλα θέλω (θα ήθελα) να δώσω εγώ έμφαση.

Και σας παρακαλώ να μην κρίνετε και το δικό μου μέγεθος ( :-} ) από τούτη την πρόχειρη δουλειά. Μάλλον άποψη κατάθεσα, παρά πόνο ψυχής.

Μ' αρέσει όμως η προσέγγισή σου, wings, και κάτι τέτοιο προσδοκούσα: βελτιωτικές παρεμβάσεις. "Λειψό" θα το 'θελα κι εγώ το καλοκαίρι, αλλά δεν μου 'βγαινε στο μέτρο. Τουλάχιστον, τούτος εδώ ο στίχος έχει το μέτρο του. Αλλοι είναι που στέκουν και δεν στέκουν.

Οι μαγιανθοί είναι δική μου λέξη (ή τουλάχιστον δεν θυμάμαι να την έχω ξαναδεί), κατά τους λεμονανθούς κ.τ.ό.

Κι αν συνεχίσετε να λέτε καλά λόγια, μπορεί να μπω στον πειρασμό να το δουλέψω περισσότερο... (Απειλή; Υπόσχεση;)

[wings]

Για απείλησέ μας... πού ξέρεις, μπορεί και να μας αρέσει.:-)

Δένει το "λειψό" και δεν σου χαλά το μέτρο. Είναι μια "κακόηχη" για μένα λέξη το "κουτσό" και κρύβει μέσα του αγριάδα και κακία - δίνει το νόημα αλλά σε προσγειώνει απότομα στην ταπεινή πραγματικότητα μετά τη μαγεία των μαγιανθών.  Ενώ ο μακαρίτης ο δημιουργός δίνει τόση γλύκα στο πρωτότυπο μαζί με λίγη πίκρα για το καλοκαίρι που είναι τόσο λίγο...

Ναι, ούτε εγώ θυμάμαι να έχω απαντήσει τη λέξη "μαγιανθοί" αλλά κι εμένα τους λεμονανθούς μούφερε στο νου κι όμορφες εικόνες της άνοιξης.

[banned8]

Ο πανηλίθιος νόμιζα ότι ήθελες να το βάλω αντί του "λίγου"... "Και είναι λίγο και λειψό το κάθε καλοκαίρι", βεβαίως, βεβαίως. Με παρηχησούλα. Εμένα μου έκατσε το "κουτσό" από τον κουτσοφλέβαρο, αλλά θα δείξει. Από 'δώ και πέρα, αν ασχοληθώ ξανά με δαύτο, πολλά θα ζυμωθούν και θα αναθεωρηθούν.

[wings]

Φύλαξέ μου ένα χωριάτικο καρβέλι αφού ζυμώσεις, μάστορα. :-)

[eleftheria]

Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι η απόδοση του σονέτου από το Νίκο είναι εξαιρετική, αν και δεν περιμένετε εμένα να το πω για να σχηματίσετε δική σας άποψη.  Θα πω επίσης ότι αποπνέει μια γλύκα και μια οικειότητα τουλάχιστον σε μένα.  Νομίζω ότι οι κρητικές μαντινάδες έχουν δουλέψει το είναι σου Νίκο και βγάζει τέτοια αίσθηση η απόπειρά σου.  Και βέβαια, πρέπει να προσπαθήσεις και να "ζυμώσεις" και να μας προσφέρεις κομματάκι κι εμάς και να φυλάξεις και προζύμι!

[What If ...?]

Προφανώς ο Ηλίας/Sanders (τι αλλαγή ονόματος είναι πάλι αυτή;)

Αν πάλι το λέει στα σοβαρά και θα ήθελε πραγματικά, αν το ξεκινούσε, να το ξεκινήσει "Να σου κάνω παρομοίωση με...", τότε καλύτερα να μην το ξεκινήσει.

Αν και εσύ nickel μπαίνεις σε σκέψεις από την αλλαγή ονόματος θα το ξανασεκφτώ, κάποια στιγμή που να μην κάνει τόσο ζέστη.

Όχι δεν θα το ξεκινήσω πραγματικά αυτό.

Ευχαριστώ επίσης και τον Σπύρο για τις παρατηρήσεις του για την φράση που μισοξεκίνησα.

[aftermost]

Hi, i see how beautifuly you translate... i am designing a tattoo that i have been meaning to get for a long time now... and i wanted to write something that holds a deep meaning to the design itself, yet i have a huge barrier i cannot speak greek or translate it for that matter... would you be so kind to do that for me please? the phrase is "even in death i will never leave you" thank you so much... i would be eternally greatful

[banned8]

One suggestion:

Και στο θάνατο ακόμη, δε θα σ' αφήσω μόνη.

[spiros]

Μετάφραση: Παναγιώτης Πάκος

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Να πω πως μοιάζεις με καλοκαιριά; Μα ʼσύ ʼσαι πιο γλυκιά και μετρημένη. Τʼ άνθια του Μάη οι ανέμοι σα θεριά δέρνουν. Το θέρος γρήγορα πεθαίνει. Βάνει φωτιές ο ήλιος το πρωινό και άλλοτε η χρυσή του ειδή χλωμιάζει -κάποτʼ η τύχη αστόλιστο, φτηνό κάνει να δείχνει αυτό που όμορφο μοιάζει. Μα εντός σου ο ήλιος μέρα-νύχτα καίει κι ούτʼ ίχνος η ομορφιά σου δεν ξεφτίζει, κι ο θάνατος δε θα ʼχει να το λέει στα σκότη του πως ζεις και πως σʼ ορίζει. Όσον ο κόσμος βλέπει κι ανασαίνει θα ζει το ποίημα αυτό, να σʼ ανασταίνει.

[spiros]

Μετάφραση: Στυλιανός Αλεξίου

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή; Εσύ υπερέχεις σε απαλότητα και χάρη· λυγίζει αέρας τα τριαντάφυλλα του Μάη και δεν κρατούν τα καλοκαίρια μας πολύ. Άλλοτε καίει πολύ των ουρανών η φλόγα, θαμπώνεται άλλοτε η ολόχρυσή τους όψη· τ’ όμορφο κάποτε χάνει την ομορφιά του απ’ την πορεία της φύσης είτε από την τύχη.   Μα το δικό σου αιώνιο θέρος δε θα σβήσει, της ομορφιάς την κατοχή δε θα τη χάσεις, κι ο Χάρος δεν θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του· θα λάμπεις πάντα εσύ μέσα σ’ αιώνιους στίχους!   Όσο θα βλέπουν μάτια κι άνθρωποι αναπνέουν, οι στίχοι αυτοί θα ζουν κι εσύ θα ζεις μαζί τους.

[spiros]

Μετάφραση: Λένια Ζαφειροπούλου

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Να σε συγκρίνω με μια μέρα τού καλοκαιριού; Είσαι γλυκύτερος εσύ και πιο ισορροπημένος. Ταράζουν άνεμοι σφοδροί τα ανθύλλια τού Μαγιού· Μικρή είν’ του θέρους η ζωή κι ο χρόνος μετρημένος. Είναι φορές που τ’ ουρανού άγριο το μάτι καίει, Αλλοτε η λάμψη του η χρυσή σβήνει απ’ τα μάγουλά του· Κι όπως τυχαία κι άστατα πάντοτε η φύση ρέει, Εκπίπτει κάθε τι όμορφο από την ομορφιά του. Αλλά το αιώνιο θέρος σου ποτέ δε θα ξεφτίσει, Την κατοχή τού κάλλους σου ποτέ σου δε θα χάσεις. Ο Χάρος δε θα καυχηθεί στη σκιά του πως βαδίζεις, Τον χρόνο μες σ’ αιώνιες γραμμές θα ξεπεράσεις. Όσο μπορεί μάτι να δει και άνθρωπος να νιώσει, Τόσο θα ζει και τούτο εδώ, ζωή για να σου δώσει.

[spiros]

Μετάφραση Έλενα Σπυροπούλου

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Μπορώ να σε συγκρίνω με ημέρα καλοκαιρινή; Πιο σταθερή και ωραία είναι η δική σου θωριά: Με δυνατούς ανέμους τρέμουν του Μάη οι βλαστοί, Και του καλοκαιριού το τέλος είναι πολύ κοντά: Ο ήλιος καυτός κάποιες μέρες τον ουρανό λαμπρύνει, Κι άλλες το χρυσό του θάμπος μένει κρυμμένο· Σε κάθε ομορφιά η ομορφιά κάποτε σβήνει, Γυμνή την αφήνουν η τύχη και το πεπρωμένο· Εσύ όμως θα ‘χεις αιώνιο να ζεις καλοκαίρι Και ούτε θα χάσεις από ομορφιά Δεν θα καυχιέται για σένα του χάρου το ανήλιαγο χέρι Γιατί θα ζεις αιώνια στα λόγια αυτά· Όσο τα μάτια θα βλέπουν και οι άνθρωποι θα έχουν πνοή Τόσο θα ζούνε οι στίχοι ετούτοι και θα σου δίνουν ζωή.

[spiros]

Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης

Shall I compare thee to a summer's day? Thou art more lovely and more temperate: Rough winds do shake the darling buds of May, And summer's lease hath all too short a date: Sometime too hot the eye of heaven shines And often is his gold complexion dimm'd; And every fair from fair sometimes declines, By chance or nature's changing course untrimm'd: But thy eternal summer shall not fade, Nor lose possession of that fair thou ow'st; Nor shall death brag thou wander'st in his shade, When in eternal lines to time thou grow'st: So long as men can breathe, or eyes can see, So long lives this, and this gives life to thee.

Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή; Πιο αίθρια έχεις τη μορφή, πιο αγαπημένη· σκορπούν τα μαγιολούλουδα οι ανέμοι, τα καλοκαίρια έχουν θητεία μικρή. Κάποτε καίει χρυσό το μάτι τ' ουρανού κι άλλοτε καταχνιά πυκνή το σκοτεινιάζει. Τ' ωραίο του ωραίου πεθαίνει: θύμα του καιρού ή άθυρμα της τύχης που όλο αλλάζει. Αλλά ο δικός σου ο ήλιος δεν θα δύσει, δεν θα γνωρίσει η άνοιξή σου το χαμό, την ομορφιά σου Άδης θρασύς δεν θα συλήσει, παντοτινά θ' ανθείς, σ' αυτά τα λόγια εδώ. Όσο έχουν μάτια οι άνθρωποι, όσο έχουνε πνοή, τόσο θα ζουν κι αυτά και θα σου δίνουνε ζωή.