Robert Frost: The Road Not Taken → Ρόμπερτ Φροστ: Ο δρόμος που δεν είχα πάρει

[user3]

Παιδιά,

ξέρει κανείς αν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά αυτό το ποίημα;
Διευκρίνιση: δεν ψάχνω απλώς τον τίτλο, ψάχνω όλο το ποίημα.
Ξερω ότι έχει βγει ένας τόμος ποιημάτων του Φροστ (25 ποιήματα)
από τον Νίκο Φωκά, και είδα στο γκουγκλ και μια άλλη μετάφραση
(Μονόλογοι, μετφ. Ρόης Παπαγγέλου) και είδα ότι και το τεύχος
26 του περιοδικού Ποίηση έχει ποιήματα του Φροστ, αλλά δεν ξέρω
αν έχει μεταφραστεί κι αυτό που ψάχνω.

Καμιά ιδέα;

ΤΙΑ

ν.σ.

[psifio]

Στο 26 της Ποίησης δεν υπάρχει μεταφρασμένο. :)

[For future reference, έχουν μεταφραστεί τα: Come In, In Winter in the Woods Alone, Once by the Pacific, Fire and Ice, The Oven Bird, Design, Birches, Desert Places, Nothings Gold Can Stay, Reluctance, Stopping by the Woods on a Snowy Evening, The Lovely Shall be Choosers, The Dust of Snow, The Death of the Hired Man, Επίγραμμα, Ταφη κατ' Οίκον.]

[F_idάνι]

Το ποιηματάκι να μην το βάλουμε;

Two roads diverged in a yellow wood,
and sorry I could not travel both
and be one traveler, long I stood
and looked down one as far as I could
to where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair
and having perhaps the better claim,
because it was grassy and wanted wear;
though as for that the passing there
had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
in leaves no step had trodden black
oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with asigh
somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I-
I took the one less traveled by,
and that has made all the difference.

THE ROAD NOT TAKEN, Robert Frost

[λinaπ]

Code: [Select]

Το ποιηματάκι να μην το βάλουμε;
Τι καλά που έκανες και το έβαλες! Είχα καιρό να το διαβάσω - ευχαριστώ

[user3]

Εφη, καλά έκανες και το έβαλες. Αν δεν υπάρχει μετάφρασή του,
ή αν δεν τη βρουμε, πώς καταλαβαίνετε εσείς το ποίημα στη
δεύτερη στροφή;

Θέλω να πω, αν πήρε τον "λιγότερο ταξιδεμένο" δρόμο, όπως
λέει στην τέταρτη στροφή, τότε πώς στο στίχο 10 λέει
ότι οι δυο δρόμοι είχαν φθαρεί περίπου εξίσου από τα
βήματα των οδοιπόρων (ή δεν λέει αυτό); Και πιο κάτω
στην αρχή της τρίτης στροφής το ίδιο δεν λέει με το
equally;

Και τι εννοεί having the better claim στο στίχο 6;

ν.

[tuna]

Είναι πράγματι ένα ποίημα γεμάτο αντιφάσεις. Ελπίζω να σε βοηθάει αυτό (από Wikipedia):

A popular explanation of this poem is that it is a call for the reader to forge his or her own way in life and not follow the path that others have already taken.

However, it contains key contradictions and ambiguities. Even though the speaker chooses "the one less traveled by," the speaker of the poem contradicts himself by saying the roads were ultimately the same. For example, lines 9-10 state "[t]hough as for that the passing there/Had worn them really about the same", and illuminated in line 11's declaration that, "And both that morning equally lay". Also, the closing lines, "I took the one less traveled by, /And that has made all the difference" adds the ambiguity. A close reading of this highly anthologized poem must admit that the speaker leaves the reader wondering whether the speaker means his choice has made a good or bad difference in the speaker's life. Also, why is the speaker telling it with a sigh? One might, looking at the title ("The Road Not Taken"), come to the conclusion that he sighs because in retrospect, he wishes he had taken the other road, thinking his life may have been better somehow. Still, others interpret the title as an emphasis that he is taking the less traveled path. It is the "Road Not Taken" by most other people, and he is the exception.


Some believe readers must acknowledge that though the poem closes in ambiguity, it is clear the initial choice of the road taken has made all the difference, for because of that choice, "way leads on to way". Still,others suggest that the line "And that has made all the difference" is meant to be one of sarcasm. Thus the traveler (i.e., Frost) is trying to tell the reader that the most important issue is simply to choose and therefore not become lost trying to decide whether to take this or that road. The important issue, then, is to make the decision and then follow through, even if they are on impulse as some interpret the "equality" of the two paths.

There are some who suggest that the poem is, in fact, about how we recount our lives — especially those events that we believe either reflect or shape our identities — we confabulate, adding meaning to them. This means that we ourselves are the ones leading our lives to sorrow and regret, hindsight and grief.

Όσο για το 'better claim' - ήταν ίσως η 'καλύτερη επιλογή';

[F_idάνι]

Εδώ: http://poetrypages.lemon8.nl/life/roadnottaken/roadnottaken.htm
αναφέρεται ότι οι τα μονοπάτια φαινόταν στην ίδια κατάσταση, επειδή, ίσως, οι διαβάτες που διαλέγουν το λιγότερο ταξιδεμένο, επιστρέφουν.
Επίσης, για το ''wanted wear'' δίνεται η ερμηνεία ότι ίσως το wanted χρησιμοποιείται με την παλαιότερη έννοια της λέξης, και ότι μπορεί να σημαίνει ''lacking''.
Δίνει και ένα περιστατικό που, όπως λέει ο Frost, τον ενέπνευσε να γράψει το ποίημα.

Τη φράση ''equally lay
in leaves no step had trodden black''
εγώ την καταλαβαίνω ότι λόγω του φθινοπώρου και των ξερών φύλλων, τα μονοπάτια φαίνονταν το ίδιο επιφανειακά. Ότι είναι όμορφη η αίσθηση του να πατάς σε ξερά φύλλα, και όχι μαυρισμένα και μουλιασμένα από την υγρασία.

Όσο για το ''having perhaps the better claim
because it was grassy and wanted wear''
ίσως να εννοεί ότι κατά κάποιον τρόπο τον προκαλούσε να το διαβεί, ότι τον ελκύει το άγνωστο, ας πούμε.

Γενικά, μάλλον οι αντιθέσεις αντικατοπτρίζουν την αβεβαιότητα του ίδιου του διαβάτη. Μια κλίνει προς το ένα, μια προς το άλλο, τα μονοπάτια εκ πρώτης όψεως φαίνονται τα ίδια, αλλά και πάλι, φαίνονται διαφορετικά...

Μου αρέσει πολύ αυτό το ποίημα, αν και προσωπικά, την ποίηση την προσεγγίζω περισσότερο συναισθηματικά και διαισθητικά.
Μ' αυτό εννοώ ότι δε θέλω να πετάω κοτσάνες (μας βλέπει και κόσμος :-)

Παρακαλώ, ας με διορθώσει κάποιος αν έχω εκφράσει κάτι τραγικά λανθασμένο σχετικά με το ποίημα.

[tuna]

Η δική μου ερμηνεία στο 'And both that morning equally lay/in leaves no step had trodden black', θα ήταν πως 'εκείνο το πρωί και τα δυο τα κάλυπταν φύλλα/ εξίσου ανέγγιχτα από ανθρώπινο βήμα',

ενώ το '...and having perhaps the better claim/because it was grassy and wanted wear' , ότι '...τον προκαλούσε ίσως να το διαβεί/επειδή ήταν πράσινο και γύρευε να πατηθεί'.

Αλλά, όπως είπε και η F-idάνι, την ποίηση την προσεγγίζουμε περισσότερο συναισθηματικά και διαισθητικά παρά με τη λογική.

[banned8]

Κανένας από τους δυο δρόμους δεν είναι «πολυταξιδεμένος». Όλα στο σχεδόν και στο περίπου έκριναν την απόφασή του. Και πάντοτε στη ζωή μας αναλογιζόμαστε (εντελώς μεταφυσικά) για τις αποφάσεις που πήραμε, όχι τις μεγάλες, εκεί που οι διαφορές ήταν προφανείς, αλλά τις μικρές. Η μεγάλη του απόφαση, η αδήλωτη, ήταν πως θα διάλεγε από λιγοπερπατημένους δρόμους.

“having perhaps the better claim, / because it was grassy and wanted wear”. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει προσωποποιία εδώ. Ο δεύτερος δρόμος είχε τις περισσότερες πιθανότητες να τον διαλέξει (σαν το claim που έχει ένας διάδοχος στο θρόνο, ένας υποψήφιος να πάρει τη θέση, τη διεκδίκηση στα αισθήματα κάποιου κ.τ.ό.) επειδή… Το wanted wear είναι lacked wear. Δεν ήταν πολύ πατημένος. Και το αλλάζει βέβαια πάλι μετά.

Αυτά διαβάζω εγώ. Ομολογώντας με συντριβή ότι είχα να το δω προσεκτικά ακριβώς 41 χρόνια.

[Calliope]

Ίσως (ίσως λέω...) η διαφορά είναι στο πού στέκεται ο ποιητής όταν κάθε φορά κρίνει τους δρόμους. Πριν διαλέξει, και οι δύο έμοιαζαν εξίσου απάτητοι, και βρέθηκε σε δίλλημα. Αποφάσισε λοιπόν να ακολουθήσει το δεύτερο μονοπάτι, αλλά να γυρίσει πίσω κάποια στιγμή για να πάρει και το πρώτο. Τώρα όμως, που έχει περπατήσει το μονοπάτι που διάλεξε, και που ξέρει ότι δεν θα γυρίσει πίσω, πιστεύει ότι ο δρόμος του ήταν τελικά ο λιγότερο πατημένος. Πλέον ξέρει τί έκρυβε ο δρόμος που διάλεξε, αλλά όχι τί έκρυβε ο άλλος, που δεν διάλεξε. Κι επειδή the grass is always greener on the other side of the fence, πιθανώς οι δυσκολίες που συνάντησε ή οι εμπειρίες που απέκτησε στο ταξίδι του τον κάνουν να πιστεύει πως ο δρόμος που επέλεξε ήταν ο δύσκολος, ο απάτητος, και ότι συνεπώς ο άλλος θα ήταν πιο βατός, πιο περπατημένος από ανθρώπους.

Με το
"And both that morning equally lay
in leaves no step had trodden black"
αυτό που καταλαβαίνω είναι ακριβώς ότι οι δυο δρόμοι έμοιαζαν ίδιοι το πρωί πριν πάρει την απόφασή του. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να του δείχνει ποιός είναι καλύτερος ή ευκολότερος - όπως άλλωστε και στη ζωή δεν ξέρεις τί σε περιμένει παρακάτω όταν στέκεσαι σε ένα σταυροδρόμι.

Όσο για το better claim, θα έλεγα ότι θεωρεί τώρα ο ποιητής πως ο δρόμος που πήρε ήταν τελικά πιο απάτητος και άρα δικαίως τον διάλεξε, αν και "though as for that the passing there had worn them really about the same" - όσο στεκόταν στο σταυροδρόμι και οι δύο έμοιαζαν το ίδιο περπατημένοι.

Μη βαράτε... άβυσσος η ψυχή του ποιητή...

[user3]

Παιδιά, αυτό ακριβώς με προβληματίζει, ότι δηλαδή οι δυο δρόμοι είναι περίπου
το ίδιο περπατημένοι, ότι δεν είναι άσπρο-μαύρο η επιλογή. Γιαυτό και ζήτησα αν
υπάρχει δόκιμη μετάφραση, γιατί θα είχε ενδιαφέρον το παιχνίδι των λέξεων.

ν.

[user3]

Και κάτι ακόμα, για να μην κάνουμε το ποίημα
πιο δύσκολο απ'ό,τι ειναι: οι δύο τελευταίοι στίχοι
της τρίτης στροφής να διαβαστούν

Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.

(η μαυρισμένη λέξη έλειπε)

[F_idάνι]

Ooops. Sorry.Το διορθώνω.

[valeon]

The road not taken Robert Frost Two roads diverged in a yellow wood, and sorry I could not travel both and be one traveler, long I stood and looked down one as far as I could to where it bent in the undergrowth; Then took the other, as just as fair and having perhaps the better claim, because it was grassy and wanted wear; though as for that the passing there had worn them really about the same, And both that morning equally lay in leaves no step had trodden black oh, I kept the first for another day! Yet knowing how way leads on to way, I doubted if I should ever come back. I shall be telling this with asigh somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I- I took the one less traveled by, and that has made all the difference.

Ο δρόμος που δεν είχα πάρει Ρόμπερτ Φροστ Δυο δρόμοι χώριζαν στο κίτρινο το δάσος· κρίμα που δεν μπορούσα να τους πάρω και τους δυο και να ‘μαι ένας ο ίδιος ταξιδιώτης· για ώρα έστεκα και κοίταγα τον έναν, όσο μπορούσα μακριά, μεσ’ στα χαμόκλαδα να στρίβει, να λυγά· και τότε, τον άλλον πήρα, καλά κι ωραία, έχοντας ίσως λόγο καλύτερο να πω, γιατί, χορταριασμένος, για πάτημα είχε ανάγκη αν και από τα περάσματα από εκεί όντως κι οι δυο ίδια σχεδόν είχαν φθαρεί. Ήταν κι οι δύο ίδιοι το πρωί εκείνο· μαύρη, στα φύλλα, ούτε μια πατημασιά. Ω, άφησα τον πρώτο για άλλη μέρα! Όμως, το πώς το ένα φέρνει το άλλο ξέροντας καλά, δεν ήμουν σίγουρος αν θα γυρνούσα ποτέ πια. Με στεναγμό συνέχεια θα το λέω πως κάπου, κάποτε, ζαμάνια πριν, δυο δρόμοι χώριζαν σε ένα δάσος· τον πιο απερπάτητο απ’ τους δύο πήρα εγώ κι έκανε όλη τη διαφορά ακριβώς αυτό.

Μετάφραση: Κ. Βαλεοντής, 16/4/2020

[spiros]

Πολύ ωραίο, μήπως να βγάλεις μια ανθολογία του Φροστ;