Κατερίνα Σημηντήρα

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα



Γεννήθηκε το 1954 στα Κύμινα, ένα χωριό του Δήμου Αξιού στη δυτική Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στα εκπαιδευτήρια Αιμιλίας Βακαλέρη και έπειτα στο ΚΘΒΕ. Για ένα διάστημα υπήρξε δημόσια υπάλληλος και ύστερα έγινε ελεύθερη επαγγελματίας. Μυήθηκε στη λογοτεχνία από καλούς δασκάλους του σχολείου της όπως ο φιλόλογος-λογοτέχνης Γιάννης Τζανής και η φιλόλογος Ευαγγελία Καλογιάννη.

Το ιστολόγιο της ποιήτριας: Poetry a stray art

Ποιητικές συλλογές:
«Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας», εκδ. Όστρια, Αθήνα, 2013
«δυτικά της Σαπφούς», εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα, 2015

Ανθολογημένα ποιήματα:

• Αναλώσιμα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Απόγευμα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Απογραφή μιας ματαιότητας... / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Αρχές Ιουλίου / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Αρχή και τέλος / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Αύγουστος / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Αφιέρωμα στον πατέρα μου / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Γυναίκα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Δεν έχω τίποτα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Δεν θα θυμούνται / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Δρόμος 2013 / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Είμαι ασφαλής εδώ / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Εμείς / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ένα σημείο / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Επίκαιρα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Επίλογος / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Εχθές μάνα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η άλλη μέρα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η άνοιξη / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η εικόνα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η θυσία / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η κηδεία / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η μαργαρίτα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η πεταλούδα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η πόλις / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Η προδοσία του Ιούδα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ημέρες ανεξαρτησίας / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Κάποτε... / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Μέρες του ’50 / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Μέρες τρένων... / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ο φταίχτης / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ο Χριστός από τη Ναζαρέτ / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Οι Νότιες Συμπληγάδες / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ομίχλη / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Παλιά χωμάτινα σπίτια / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Παρελθόν / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Πες μου την περιοχή! / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Πίσω από τα τζάμια / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ποτέ δεν έμαθες / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Στην αποικία / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Στις άκρες / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Συλλήψεις / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Τα φτερά / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Το απόγευμα / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Τοπία / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Τύψεις / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Υστερία / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• Ώρες μεσονυκτίου / Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)
• αύγουστος / δυτικά της Σαπφούς (2015)

[ Επιστροφή στο ευρετήριο της ανθολογίας «Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα» ]

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Η πόλις

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Μέσα στην πόλη αυτή ξοδεύτηκα.
Μέσα σε σκονισμένα δωμάτια διαμερισμάτων,
βιαστικοί απόηχοι ηττημένων οργασμών.
Αγάπες που ταυτίστηκαν με το πλήθος και χάθηκαν.
Ανάμεσα σε φωταγωγημένες τζαμαρίες
και αίθουσες αναψυχής ξαγρύπνησα αδιάκοπα.
Στα ίδια μέρη περιέφερα το σώμα μου
αναζητώντας λεπτομέρειες, μια αστροφεγγιά,
θλιμμένους στίχους και τρένα που έφευγαν το χάραμα.
Για τη ζωή και τους έρωτες που απέτυχαν...
Μέσα στην πόλη αυτή... κανένας στο πλάι μου.
Μα απόψε, κρεμάω ένα μειδίαμα
πάνω στο σηματοδότη μιας διάβασης.
Και την αποχαιρετώ.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

https://www.youtube.com/watch?v=sdh4So1RQXg

Δήμος Μούτσης & Κώστας Τριπολίτης, Δεν λες κουβέντα
(τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου & Δήμος Μούτσης / δίσκος: Φράγμα (1981)

Κατερίνα Σημηντήρα, αύγουστος

Ταμπέλες νέον στριμωγμένες καθρεφτίζονται
στο γυαλί του πελάγους
Γεμάτη η παραλιακή
Η Αρμένισσα μαγείρισσα ξεθεωμένη
Όλο το βράδυ να τηγανίζει γαρίδες Μαδαγασκάρης
Με ξέχασες πολλές φορές
και ζω μονάχη
Συνωστισμός στα ενοικιαζόμενα Ξεχείλισαν οι βόθροι
Όλοι τη μέρα οι σερβιτόροι διαλέγουν αποφάγια
Με προσοχή τα ξαναβάζουν στην κατάψυξη
Πηγαινοέρχονται τα ασθενοφόρα ουρλιάζοντας
Με ξεκουφαίνουν τη νύχτα
Μόλις χαράζει σου ξαναδίνω παράταση
Φωταγωγημένο ακόμα το λιμάνι
Οι νταλίκες στη σειρά με τις μηχανές αναμμένες
φορτωμένες στοιβαγμένα φέρετρα με λαθρομετανάστες
Ανυπομονούν
Οι οδηγοί βρίζουν φτύνουν και καπνίζουν ασταμάτητα
Περαστικοί χειρονομούν
Περαστικός ήσουν
Ξάγρυπνα πλοία στα ανοιχτά περιμένουν την επιστροφή
Κυριακή σήμερα Η αναμονή μεγεθύνει την άφιξή σου
Όμως αύριο
αν χτυπήσεις το κουδούνι
δεν θα ανοίξω

Από τη συλλογή δυτικά της Σαπφούς (2015)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Δρόμος 2013

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Δυτικά η οδός Σαπφούς.

Θλιβερές πολυκατοικίες,
εγκαταλειμμένες αποθήκες ξυλείας,
υπόστεγα, χειρονομίες, σκουπίδια.
Στη γωνία δεξιά η καντίνα «Το Ζουμερό Λουκάνικο»,
με μεγάλα κόκκινα γράμματα.
Τα τρία γατάκια τρομαγμένα κάτω απ’ τον κάδο.
Τα παλιά ανταλλακτικά σάπισαν.
Τα εικονίσματα πάνω στο πατάρι με τις κατσαρίδες.
Στάζουν οι σωληνώσεις μέσα στον τοίχο.
Αυτός βρίζει συνέχεια,
φτύνει και σκαλίζει με το νύχι του
μια τον σουβά, μια το σπυρί.
Στον άλλο τοίχο απέναντι, η μνήμη.
Φτιασιδωμένη γριά πόρνη,
του κλείνει ξεδιάντροπα το μάτι.
Και από πίσω μια μοναδική ζωή,
που δεν της απόμεινε τίποτα.
Κάθε μέρα τώρα, αυτό το χαλασμένο ρολόι
εμποδίζει το θάνατο.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Στην αποικία

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Τίποτα δεν έχω να πω πια,
αφού όλα συγκλίνουν σ’ ένα φτηνό τρόπο λύτρωσης.
Τα αξιώματά μου φθάρθηκαν,
σκούριασαν οι πανοπλίες μου.
Ξεφτίδια τα παράσημα.
Ηττημένη απολογούμαι τη στιγμή της αναχώρησης.
Τα βήματά μου αφικνούνται βουβά,
διατρέχοντας την ίδια μηδαμινή απόσταση των διαστάσεων,
εδώ στην εξορία.
Κληρονομήσαμε τον θάνατο.
Και τώρα που οι αγάπες τέλειωσαν,
δεν έχει νόημα κανένα πεπρωμένο.
Να εντάσσομαι διαρκώς, είναι ευκαιρίες ανώφελες.
Αυτή η σάρκα, αυτό το αίμα, αυτή η ψυχή, αυτή η ζωή,
κι η Πρώτη Παρουσία και η Δευτέρα Παρουσία
και σε όλες τις Παρουσίες, Θεέ μου, απουσίαζες.
Ασκητική στο τέρμα του δρόμου, παραιτούμαι∙
από τοπία, ακροάσεις, προσευχές και προσφορές.
Ελεύθερη και μόνη, παροπλίζω τον χρόνο.
Την ακινησία του κατέχω.
Ούτε ύψος ούτε βάθος.
Συμφιλιώνομαι σχεδόν παράφορα με το πλήθος
που με χλευάζει στην αγορά τούτης της μικρής παροικίας
εδώ στην άκρη της οικουμένης ανελέητα.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Αρχή και τέλος

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Είμαι εδώ.
Εδώ. Εδώ και στον ακίνητο χρόνο.
Εδώ στον ακίνητο χώρο.
Αυτή η στιγμή που δεν υπάρχει,
ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον.
Δηλώνω παρόν.
Στον χρόνο τον άχρονο.
Εποχές μετρώ,
έρωτες μετρώ,
οδύνες μετρώ,
θανάτους∙
αρχή και τέλος.
Στην αρχή είναι το τέλος.
Το τέλος στην αρχή τοποθετώ.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Πίσω από τα τζάμια

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Δεν περιμένω σου λέω κανέναν
κι εκείνος που ήταν εδώ έφυγε πίσω απ' τα τζάμια
χωρίς να απολογηθεί.
Έφυγε βιαστικά σαν ένας άγνωστος,
ανάμεσα στις πλάνες ενός τόσο σύντομου βίου.
Δεν περιμένω τίποτα∙
απ’ τα χρόνια που σιγοπερπάτησα
στης προσμονής τους τυλιγμένους δρόμους.
Τα ξέγραψα.
Κι αυτά που χάθηκαν, χάθηκαν.
Πίσω απ’ τα τζάμια τ’ αποχαιρέτησα
και έτυχε πάλι να ’ναι καλοκαίρι.
Τις στάχτες τους, με τους ανέμους σκόρπισα
μες στη λήθη του κόσμου,
σε άλλους τόπους μακρινούς
που ποτέ δεν τους γνώρισα
και απάλλαξα τις νύχτες από το βάρος της μετανοίας.
Στην πρώτη έκλειψη του φεγγαριού αδιαφόρησα
και είπα «Έτσι έπρεπε να γίνει.»
Δεν έκλαψα για κείνη τη ζωή ούτε για κείνη την πατρίδα.
Τις αναμνήσεις στα μάρμαρα επέστρεψα.
Τις προσφορές, αμεταχείριστες μες στα κιβώτια,
στοίβαξα στις γωνίες και απομάκρυνα τους προμηθευτές.

Γι’ αυτό, σου λέω, δεν περιμένω τίποτα.
Μόνο για τον δικό μας ξένο σου μιλώ
που έφυγε πίσω απ' τζάμια
ισορροπώντας τις ανισότητες
σ’ εκείνη την παλιά παλάντζα
που εξαργύρωσα μια χειμωνιάτικη βραδιά
στο ενεχυροδανειστήριο
για να περισώσω τυχόν προεκτάσεις
λαθεμένων εκτιμήσεων.
Ύστερα κατέγραψα τις δικαιολογίες
και τις ταξινόμησα σε κεφάλαια.
Και συμβιβάστηκα μ’ αυτή τη μοίρα
που μ’ ήθελε στην απομόνωση.
Μα κείνη την κιτρινισμένη σελίδα
που θρυμματίστηκε σε σκόνη
δεν την συγχώρεσα.
Σκόρπισαν ίχνη και κινήσεις ανθρώπων ξενιτεμένων,
χάθηκαν δρομολόγια
και οι παλάμες μας γέμισαν απουσία.

Σου λέω, δεν περιμένω κανέναν.
Μόνο για κείνον τον δικό μας ξένο ανησυχώ
που έφυγε εδώ στα διανυκτερεύοντα
άγνωστος μέσα σε τόσο γνώριμο κόσμο.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Εμείς

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Χιλιάδες λειψά σ’ αγαπώ...
Εκατό χειμώνες έφυγαν.
Πηγαινοέρχεσαι με παραλλαγές ρημάτων.
Αδιάκοπες κινήσεις πέραν των διασταυρώσεων.
Πάνω απ’ τα απογεύματα που νυχτώνουν,
μπρούτζινες συλλαβές.
Τα χαράματα η άλλη όψη, θα είσαι εσύ.
Και εγώ πλάι σου,
με μια ανάμνηση και ένα όνειρο
που δεν υπήρξαν,
θα σου προσφέρω την αγάπη που δεν απόκτησα,
γεμάτη αίμα και ομορφιά.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Τοπία

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Ανώνυμα κατηφορίζω προς τη θάλασσα
που λαχταρώ... να επιπλεύσω αθέατη.
Και σαν τη θάλασσα ελεύθερη,
χωρίς όρια και χώρους.
Απέραντη...
Ούτε λύπη ούτε χαρά
και λογική γνωστή στην ανθρωπότητα.
Να μην χρειάζεται να κάνω πια στάσεις
στα παλιά φώτα.
Για ένα γνέψιμο,
για ένα νεύμα με νόημα...
Και που άλλη σημασία δεν έχει εν τέλει
εκτός από αυτό το νόημα.
Που τόσο πολύ μου λείπει συνεχώς.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Αντικρύ στη φωτισμένη πολιτεία,
το ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ.
Αναβόσβηνε ρυθμικά το φωσφορίζον νέον.
Τα δάχτυλα μπλεγμένα σφικτά.
Και έπειτα στο κρεβάτι,
φτηνή κολόνια.
Καταβροχθίζαμε ακόρεστα, τον έρωτα,
τεμαχίζοντας άσπλαχνα την ευτυχία.
Κι η πανσέληνος άσπρη.
Φώτιζε σαν προβολέας τις χαραμάδες!

Ύστερα,
ούτε ελπίδα ούτε συμπόνια.
Ένα κενό.
Μα έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή...
Το όνειρο ανέφικτο, ολομόναχο,
παρατημένο κάτω στο πεζοδρόμιο.
Σαν ξημέρωνε θα έφευγε Δυτικά.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα: Πες μου την περιοχή!

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Μια τρέλα, όλα μια φωτιά!
Άδεια τοπία γέμισαν συνουσία.
Παραβιασμένες προφυλάξεις.
Κι είπες θα πάρεις την πτήση των επτά.
Πες μου την περιοχή.
Ένα παρανάλωμα!
Πες μου την περιοχή!
Απανωτοί οργασμοί κλεμμένης εφηβείας.
Πες μου την περιοχή!!!
Γιατί δεν άντεχες αποβραδίς...

Έτσι αποχαιρετιστήκαμε το άλλο πρωί.
Μες στην απόλυτη σιωπή...
Και πού να βρίσκαμε τις λέξεις;
Ξοδεύτηκαν άσκοπα,
μες σε τόση διαδικτυακή αγάπη...

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Δεν έχω τίποτα...

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Απορροφώ την άρνηση και μειδιώ.
Την αναζήτηση χρόνια ταλαιπωρώ.
Η φυγή, η έξοδος, η λύτρωση, μακροχρόνια και επίμονη.
Μα πάντα υποθετική, καταναλωτική, αδιέξοδη...

Καθημερινές εξαντλητικές αλχημείες
συνήθως το σούρουπο, μετά τον εσπερινό.
Σκηνές, σκηνικά... ανυποχώρητα κύτταρα.
Η ολοκλήρωση πάνω σε τρία τετραγωνικά,
μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα.
Η έκτιση της λαβωμένης αγρύπνιας∙ εδώ στα χρόνια
της προσμονής. Για την τροπή που θα παίρναν
οι μέρες, την ανατροπή που θα φέρναν...
Οι καταιγίδες που θα επέστρεφαν
και απομακρύνθηκαν αλύτρωτες,
τα ναρκοπέδια με τη νεκρανάσταση, που παραμερίστηκαν...
Ακυρώθηκαν όλα...

Η συνέπεια κυρίαρχος σχεδιαστής
είχε την έννοια των επιδέσμων.
Η συνέπεια ολόπλευρη, σφαιρική.
Η συνέπεια απώλεσε την απόκλιση
και η καρτερία ύπουλα
μας εξέθεσε στη σύγκλιση.
Τώρα δεν έχω αποστολές.
Δεν έχω αποσκευές, δεν έχω αναβολές.
Δεν έχω τίποτα.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Υστερία

[Ενότητα Στα χαρακώματα]

Στο τέλος του κειμένου
πάντα η υπογραφή του κηδεμόνα.
Όρια, περιθώρια, νουθεσίες, διαγγέλματα.
Εξαπατημένες προσαρμογές.
Ατελείωτες καταδίκες.
Μοβ αισθήματα, μεγάλα μελανώματα σε έξαρση.
Κόκκινα εγκεφαλικά κύτταρα σε οργασμό.
Η ζωή είναι μια απάτη, είπες.
Έλεγχοι με ισοπεδώνουν.
Λέξεις, πέτρες, ήχοι, φωνήεντα κατρακυλούν.
Οι χειρονομίες ασυνάρτητες.
Οι έξοδοι κινδύνου οδηγούν στην αφετηρία.
Παίρνω τη δόση μου.
Πόσο θα κρατήσει ακόμα;
Η επανάληψη με εξοντώνει.
Όλα είναι εδώ.
Εδώ που δεν έχει τίποτα.
Ούρλιαξε όσο θες.
Τίποτα.
Ούτε καν ένας θάνατος να σε παρηγορήσει!

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Τα φτερά

[Ενότητα Τα χρόνια της κατάρας]

Άρρωστο φως, χαμηλό, εμπιστοσύνης,
πάνω στα κάτασπρα φτερά σου,
που πρόχειρα ακούμπησες ένα απόγευμα,
πριν χρόνια,
στην ξύλινη καρέκλα μίας μισοσκότεινης κάμαρας.

Άρρωστο φως, υποκριτικό, λάγνο.
Τα κιτρίνισε με τον καιρό
ασελγώντας πάνω τους νυχθημερόν.
Και συ σ’ οδούς παρακαμπτήριες κατάκοπη,
να σέρνεσαι μέσα σε επίμονους δυσκίνητους καιρούς.
Τόσα χρόνια εκεί.
Χωρίς σταματημό.
Και το φως να βιώνει παράνομα
πάνω απ’ τις στάχτες των καμένων φτερών σου.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)

[wings]

Κατερίνα Σημηντήρα, Η μαργαρίτα

[Ενότητα Τα χρόνια της κατάρας]

Η γειτονιά χλωμή, μαραγκιασμένη,
ανέβαινε την τσιμεντένια ανηφόρα.
Μα είχε μια μαργαρίτα καρφωμένη στα μαλλιά
κι ανάσαινε. Μια μαργαρίτα ολόδροση,
φυτρωμένη στον πίσω τοίχο, και παρηγοριόταν.
Οι δοσοληψίες κάτω στη λεωφόρο ήταν παράνομες.
Δεν είχαν συγκεκριμένη ώρα.
Τα παιδιά δεν μάθαιναν γράμματα στο σχολείο.
Οι γριές, με μια μικρή ράβδο
και ένα μαυρισμένο στουπί,
καθάριζαν κάθε πρωί τα λαμπογυάλια
απ’ την κάπνα της βραδινής υποψίας.
Ο κοντός με τη γάγγραινα κάτω απ’ το πόδι,
που ουρούσε στον πίσω τοίχο καθημερινά,
αθωώθηκε.

Από τη συλλογή Εξαίσιες ωδές μιας μυστικής πορείας (2013)