Νίκος Γρηγοριάδης, Το παράπονο του Αγαμέμνονα
Βάρδα μην μπλέξεις με γυναίκες,
δεν ξεμπερδεύεις μήτε στον άλλο κόσμο
– κοπετοί, γόοι και σπαράγματα,
πατσάς κι η έκπαγλη θωριά της,
κουρέλια κι η βασιλική πορφύρα μου.
Τι ν’ απαριθμώ τώρα τα γνωστά! Σκέτη γελοιοποίηση.
Το κουτορνίθι! Και πώς να της εξηγήσεις;
Για ποια αρπαγή Ελένης και για ποια
θυσία Ιφιγένειας να της μιλήσεις,
όταν το πρόβλημα έμπαινε καυτό:
να πείσεις όλους εκείνους τους Θερσίτες
να συνδράμουν στο μεγαλείο των πολύχρυσων Μυκηνών
και να πέσουν για τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα.
Κάποιο κόλπο για άπνοια, κάποια θυσία
έπρεπε να δουν κι από τον άνακτα.
Και επιτέλους, άξιζε τόσος καβγάς
και τέτοιο αβυσσαλέο κεράτωμα,
τέτοια λουτρά για ένα ελάφι;
Από τη συλλογή Δειγματοληψία Α' (1981)