Notre Père qui êtes aux cieux Restez-y Et nous nous resterons sur la terre Qui est quelquefois si jolie Avec ses mystères de New York Et puis ses mystères de Paris Qui valent bien celui de la Trinité Avec son petit canal de l’Ourcq Sa grande muraille de Chine Sa rivière de Morlaix Ses bêtises de Cambrai Avec son océan Pacifique Et ses deux bassins aux Tuileries Avec ses bons enfants et ses mauvais sujets Avec toutes les merveilles du monde Qui sont là Simplement sur la terre Offertes à tout le monde Éparpillées Émerveillées elles-mêmes d’être de telles merveilles Et qui n’osent se l’avouer Comme une jolie fille nue qui n’ose se montrer Avec les épouvantables malheurs du monde Qui sont légion Avec leurs légionnaires Avec leurs tortionnaires Avec les maîtres de ce monde Les maîtres avec leurs prêtres leurs traîtres et leurs reîtres Avec les saisons Avec les années Avec les jolies filles et avec les vieux cons Avec la paille de la misère pourrissant dans l’acier des canons.
| Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς Κάτσε εκεί ψηλά Κι εμείς θα μείνουμε στη γη Που μερικές φορές είναι τόσο ωραία Με τα μυστήρια της Νέας Υόρκης της Κι ακόμα με τα μυστήρια των Παρισίων της Που αξίζουν όσο κι εκείνο της Αγίας Τριάδος Με το μικρό κανάλι της του Ουρκ Το μακρύ τείχος της Κίνας Τον ποταμό της του Μορλέ Τις καραμέλες του Καμπρέ Με τον Ειρηνικό της Ωκεανό Και τις δύο λίμνες της του Κεραμεικού Με τα καλά παιδιά της και τα κακά της υποκείμενα Με όλα τα θαύματα του κόσμου Που είναι εδώ Απλώς πάνω στη γη Στη διάθεση του καθενός Σκορπισμένα Όλο έκπληξη και τα ίδια που είναι τόσο θαυμάσια Και που δεν τολμούν να το παραδεχτούν Όπως ένα όμορφο γυμνό κορίτσι που δεν τολμά να δείχνει τα κάλλη του Με τις φριχτές αθλιότητες του κόσμου Τις λεγεώνες Με τους δικούς τους λεγεωνάριους Με τους δικούς τους βασανιστές Με τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου Τους κυρίαρχους με τους ιερείς τους και τους προδότες τους και τους γαλονάδες τους Με τις εποχές Με τα χρόνια Με τα ωραία κορίτσια και τα γέρικα κωθώνια Με τ' άχυρα της μιζέριας που σαπίζουν στ' ατσάλι των κανονιών.
|
Jacques Prévert, Paroles, Éditions Gallimard, 1949, p. 58-59Μετάφραση:
gerontakos: Πάτερ ημών ...κάτσε εκεί ψηλά!
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς
Μείνε κει
Κι εμείς θα μείνουμε στη γη
Που ’ναι φορές φορές τόσο όμορφη
Με τα Μυστήρια της Νέας Υόρκης της
Και με τα Μυστήρια των Παρισίων της
Αντάξια με τα Μυστήρια της Τριάδας
Με το μικρό κανάλι της στην Ουρκ
Με το μεγάλο σινικό της τείχος
Τον ποταμό της στο Μορλέ
Με τις μέντες του Καμπρέ
Με τον Ειρηνικό της Ωκεανό
Και τις δυο στέρνες του Κεραμεικού
Με τα παιδάκια τα καλά και με τα κωλοπαίδια
Μ’ όλα τα θαύματα του κόσμου
Που ’ναι εδώ
Απλά πάνω στη γη
Χαρισμένα σ’ όλο τον κόσμο
Σκορπισμένα
Μαγεμένα κι αυτά τα ίδια με την ομορφιά τους
Και που δεν τολμούν να τ’ ομολογήσουν
Όπως κορίτσι όμορφο
Που δεν τολμά να δείξει το κορμί του γυμνό
Με τ’ ανυπόφορα κακά του κόσμου
Λεγεώνες ολόκληρες
Με τους λεγεωνάριούς τους
Με τους βασανιστές τους
Με τους αφεντάδες τούτου του κόσμου
Τους αφεντάδες με τους παπάδες τους, τους χαφιέδες
Και τους καραβανάδες τους
Με τις εποχές
Με τα χρόνια
Με τα όμορφα κορίτσια και τους μάπες
Με το σαράκι της μιζέριας που σαπίζει μέσα στ’ ατσάλι
Των κανονιών.
Μετάφραση: Δημήτρης Καλοκύρης