Μαρία Καραγιάννη, Ωσάν σκιά
Ωσάν σκιά κι ωσάν ανάμνηση∙
πρόσωπο ιδωμένο κάποτε στον καθρέφτη.
Τι έμεινε δικό σου, τι έμεινε δικό σου;
Θυμήσου, όταν περνούσες, τον Άγγελο,
παπαρούνα, σου έλεγε, αφιόνι στον αγέρα μου.
Αγάπησέ με.
Περνάει τώρα πουλί, σε περγελάει∙
τι τιού τίου, τι τιού τίου, τι έμεινε
δικό σου, τι έμεινε δικό σου;
Πληγή έχει μείνει στοιχειωμένη∙
βάλσαμο δεν την κλείνει
νεράκι δεν την πλένει
λήθη δεν την στεγνώνει.
Δημοσιευμένο στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 77 (Ιούνιος 2007)