Translation - Μετάφραση
Favourite texts, movies, lyrics, quotations, recipes => Favourite Music and Lyrics => Favourite Movies => Topic started by: wings on 15 Feb, 2007, 19:10:32
-
Ναι, πρόκειται για το γνωστό έργο του Ντοστογιέφκι με τα μάτια του μεγάλου Ακίρα Κουροσάβα, που το μεταφέρει στην Ιαπωνία της δεκαετίας του 1950.
Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Μαζαγιούκι Μόρι και Τοσίρο Μιφούνε.
Η ταινία είναι ιαπωνική παραγωγή του 1951 και διαρκεί 158 λεπτά.
-
Pros
some great visuals, including a lot of snow, Toshiro Mifune, Yoshiko Kuga
Cons
misconceived in multiple ways and very disjointed
The Bottom Line
Some great stuff, some bad ideas, almost impossible to make sense of without knowledge of the book.
http://www.epinions.com/content_197082713732
Προσωπική μου άποψη: πρέπει να σας αρέσει και ο Ντόστο και ο γιαπωνέζικος κινηματογράφος.
-
Θεωρώ την κριτική του epinions πολύ απλοϊκή για μια ταινία αυτού του είδους και αυτού του σκηνοθέτη.
Τα pros που δίνει, και πάλι απλοϊκά, για μένα σημαίνουν «καλό σινεμά».
Στα cons δεν συνυπολόγισε ότι ο άνθρωπος έκανε μεταφορά του έργου στα ήθη και τα έθιμα της μεταπολεμικής Ιαπωνίας.
Πάντως το αγαπημένο σου imdb (http://www.imdb.com/title/tt0043614/) δίνει υψηλότατη βαθμολογία.
Και επίσης δεν καταλαβαίνω τι θα πει «γιαπωνέζικος κινηματογράφος». Υπάρχουν καλές και κακές ταινίες, καλοί και κακοί σκηνοθέτες κ.ο.κ. Το καλό σινεμά δεν έχει πατρίδα, λέω εγώ τώρα. :-)
-
Καλή-ξεκαλή, η ταινία που δεν είναι φτιαγμένη για θεατές όλων των αιθουσών, κουβαλά μαζί και την πατρίδα της. Και για τους δυτικούς, μια γιαπωνέζικη ταινία είναι δυο φορές πιο δύσκολη από μια αγγλική ή γαλλική. Εγώ, π.χ., δεν είμαι φίλος του γιαπωνέζικου κινηματογράφου γιατί με έχει ταλαιπωρήσει πολύ. Και δεν αναφέρομαι σε σπαθιά και τίγρεις, ούτε σε αεροπλανικά κόλπα.
-
Γούστα είναι αυτά. :-)
Υπνηλία σού έφερναν τα ρώσικα ή τα ουγγαρέζικα έργα; Ή ήταν τα γιαπωνέζικα και δεν θυμάμαι σωστά; :-)
-
Υπνηλία σού έφερναν τα ρώσικα ή τα ουγγαρέζικα έργα;
Υπνηλία μού έφερνε το 80% του μετεπαναστατικού κινηματογράφου. Και είχα κοιμηθεί στον Κόκκινο ψαλμό αν θυμάμαι καλά.
(Κραυγές: Philistine!!!!!!)
-
Πόσο σε καταλαβαίνω, Νικ-ελ. Θα επιμείνω, όμως, σε άποψη που έχω εκφράσει και σε άλλο νήμα, ότι η απόλαυση του κινηματογράφου δεν είναι μόνο εντελώς προσωπική υπόθεση, αλλά και στενά συνυφασμένη με τις συνθήκες υπό τις οποίες παρακολουθούμε κάποια ταινία. Λόγου χάρη, έχω δει το Στάλκερ με μάτι γαρίδα και το έχω κατατάξει στο προσωπικό μου τοπ-20 και έχω ρίξει τρελό ύπνο στο Μπάτμαν 3 (αν δεν απατώμαι) όπου παίζει και ο Άρνι (ήταν βέβαια απίστευτη μάπα). Γι' αυτό και πιστεύω ότι δεν είναι ό,τι καλύτερο να συστήνουμε ταινίες. Άλλο να λέμε τι μας άρεσε, και άλλο δείτε αυτό. Φυσικά και το αντίθετο: η έκφραση αρνητικών απόψεων για ταινίες που κάποιος άλλος απόλαυσε μπορεί να αγγίξει τα όρια της προσωπικής προσβολής (αφού πρόκειται για εντελώς προσωπική υπόθεση). Μιας και μιλάμε για ιαπωνικό κινηματογράφο, το Γιοζίμπο το απόλαυσα, το Ραν όχι. Τον Ηλίθιο δεν τον έχω δει, αλλά αν το βρω σε ντιβιντί σίγουρα θα το δω.
-
Το να βλέπεις μια ταινία σε dvd και να τη βλέπεις σε μια σκοτεινή αίθουσα, είναι άλλη υπόθεση. Τόσο άλλη που μπορεί να προκαλέσει και διαφορετικά συναισθήματα και διαφορετικές εντυπώσεις.
Για αυτό γρηγορείτε...Πολλές παλιές ταινίες κυκλοφορούν στις αίθουσες κατά καιρούς...
-
Το να βλέπεις μια ταινία σε dvd και να τη βλέπεις σε μια σκοτεινή αίθουσα, είναι άλλη υπόθεση. Τόσο άλλη που μπορεί να προκαλέσει και διαφορετικά συναισθήματα και διαφορετικές εντυπώσεις.
Στα λόγια μου έρχεσαι. Ρε, μπας και είσαι ο φίλος μου ο Βασίλης, που φρίττει και μόνο με την ιδέα ότι θα φάει κάτι μες στο σινεμά και θα αποσπαστεί από το ιερό καθήκον της παρακολούθησης;
-
Στα λόγια μου έρχεσαι. Ρε, μπας και είσαι ο φίλος μου ο Βασίλης, που φρίττει και μόνο με την ιδέα ότι θα φάει κάτι μες στο σινεμά και θα αποσπαστεί από το ιερό καθήκον της παρακολούθησης;
You never know who might be in front of the pc...Κάνει και ρίμα...
-
(Κραυγές: Philistine!!!!!!)
Χαχαχαχα... ας πρόσεχες να μην έλεγες κακές κουβέντες για τον Κουροσάβα. :-))))))))))))
-
Λίγο προβοκατόρικος ο τίτλος, αλλά άλλωστε το πραγματικό μου παρωνύμιο είναι agent provocateur...
Έχει καθυστερήσει ήδη κατα 25 λεπτά η προβολή της ταινίας...
-
Επίτηδες το κάνουν. Περιμένουν εμένα να τελειώσω τη δουλειά μου. :-)
Αρχίζει αυτή τη στιγμή.
-
Γράμματα (όχι μόνο ιδεογράμματα), χασάπη!
-
Γράμματα (όχι μόνο ιδεογράμματα), χασάπη!
Νίκελ, είσαι τελικά μέγας προβοκάτορας. Ντροπή σου!
-
Από την imdb, για την πρωταγωνίστρια, στο ρόλο της «Ναστάζιας», Setsuko Hara, την «Γκρέτα Γκάρμπο της Ιαπωνίας»:
Setsuko Hara (or Hara Setsuko) (1920- ) became one of Japan's best loved stars over her 30-year film career. Her signature character type, variations on a daughter devoted to her parents and home, inspired the nickname that stayed with her until retirement; The Eternal Virgin. To some extent, reality mirrored her roles in these films. In a society which considers marriage and parenting as almost obligatory, she remained single and childless, something of a controversy in Japan in the 1950s. Fortunately she was popular enough to avoid criticism but the 50s were still a hard decade. She was plagued by ill health, missing out on several top roles as a result, and she witnessed the bizarre death of her cameraman brother in a freak train accident on set.
In 1963 shortly after the death of her mentor, director Yasujiro Ozu, she suddenly walked away from the film industry. At the age of 43 and at the height of her popularity she bluntly refused to perform again, angering her fans, the industry and the press. She implied acting had never been a pleasure and that she had only pursued a career in order to provide for her large family, this explanation is seen as the cause of her popularity backlash. She moved to a small house in picturesque Kamakura where she remained, living alone (though apparently sociable with friends) and refusing all roles offered.
She is undoubtedly best known for her work with Yasujiro Ozu, making six films with the great director including the so-called 'Noriko' trilogy, of which Tokyo Story (1953) is probably the best known worldwide. She also worked with Akira Kurosawa, Mikio Naruse, Hiroshi Inagaki and many others.
Και μια ενδιαφέρουσα πληροφορία από τη Wiki:
Originally intended to be a two-part film with a running time of 265 minutes, Hakuchi was severely cut by the studio, against Kurosawa's wishes, after a single poorly-received screening of the full-length version. The director's cut has never been released, and thus the theatrical release is a 166 minute cut omitting 100 minutes. According to renowned Japanese film scholar Donald Richie, there are no existing prints of the original 265 minute version. Kurosawa would return to Shochiku forty years later to make Rhapsody in August, and, according to Alex Cox, is said to have searched the Shochiku archives for the original cut of Hakuchi, to no avail.
Εξηγείται το "disjointed" της κριτικής.
-
Άρα, θα πω πάλι ότι άμα μιλάει η Βίκυ, ... :-)
-
Εξηγείται το "disjointed" της κριτικής.
Δεν υπάρχει ταινία που κάποια πλάνα της δεν έχουν κοπεί είτε από το σκηνοθέτη είτε μετά από υπόδειξη της παραγωγής μέχρι να φτάσει στις αίθουσες.
Σχεδόν όλες οι ταινίες έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από αυτήν που έχουν όταν φτάνουν στις σκοτεινές αίθουσες και δε μιλάμε για διαφορά ολίγων λεπτών.
Συνεπώς το "πετσοκόψιμο" το υφίστανται αρκετοί σκηνοθέτες...
-
Ε, ναι, αλλά και το πετσόκομμα θέλει την τέχνη του. Τουλάχιστον ας το κάνουν διακριτικά και «καλλιτεχνικά».
-
Αυτό εννοώ, ότι μπορεί το κακό αισθητικό αποτέλεσμα να οφείλεται στο κόψιμο αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία για το κακό αποτέλεσμα για το δημιουργό.. Εγώ δεν μπορώ να πω οτί είμαι φανατικός του Κουροσάβα, προτιμώ τον Όζου και το Μιζογκούτσι αλλά και μερικούς από τους νεότερους....
-
Εγώ δεν μπορώ να πω οτί είμαι φανατικός του Κουροσάβα, προτιμώ τον Όζου και το Μιζογκούτσι αλλά και μερικούς από τους νεότερους....
Ω, Θεέ μου. Είσαι σίγουρα ο Βασίλης.