Κώστας Πλαστήρας, Το σπασμένο σαξόφωνο θορυβεί
Σε δρόμους κόκκινων δένδρων, πλατείες παρηκμασμένου
φθινοπώρου – πρόσωπα λησμονημένων ρυθμών
αγνοημένα σχέδια
Κάποιο σαξόφωνο εναλλάσσει συγχορδίες κατακλυσμού
συντονίζοντας αισθήσεις που δεν τελεσφόρησαν
Είναι οι μέρες –τα χρόνια– οι άνθρωποι
Κηλίδες βαριές
Βλέφαρα που δεν κλείνουν
Πώς να τα αγνοήσεις
ή να τα ζήσεις εντατικά;
Από τη συλλογή Mark Alexander Loys συζητάς τα περασμένα (1995)