sympathetic joy → ενσυναισθητική χαρά

[spiros]

empathetic joy, sympathetic joy → ενσυναισθητική χαρά (Σανσκριτικά και Πάλι, mudita)

Η απόδοση αυτού του όρου με είχε απασχολήσει πριν 10 χρόνια [Σχετικό κείμενο].

Το sympathetic joy αποτελεί απόδοση του σανσκριτικού όρου mudita [मुदिता από τη σανσκριτική ρίζα मुद (mud) που σημαίνει χαρά] το να χαίρεται δηλαδή κανείς με την ευτυχία και την επιτυχία του άλλου (finding joy in the happiness and success of others). [The term mudita is usually translated as "sympathetic" or "altruistic" joy, the pleasure that comes from delighting in other people's well-being rather than begrudging it. Many Buddhist teachers interpret mudita more broadly as referring to an inner spring of infinite joy that is available to everyone at all times, regardless of circumstances. The more deeply one drinks of this spring, the more secure one becomes in one's own abundant happiness, and the easier it then becomes to relish the joy of other people as well].

Είναι το αντίθετο της ζήλιας [The "far enemies" of mudita are jealousy and envy, two mind-states in obvious opposition. Mudita's "near enemy," or quality which superficially resembles mudita but is in fact more subtly in opposition to it, is exhilaration, perceived as a grasping at pleasant experience out of a sense of insufficiency or lack.] αλλά και πιο συγκεκριμένα της χαιρεκακίας (Schadenfreude στα γερμανικά).

Άλλα συνώνυμα είναι αλτρουιστική χαρά, ανιδιοτελής χαρά (Βλέπε και σχετική μελέτη του Nyanaponika Thera: Is Unselfish Joy Practicable?)

Θα ήταν ιδανική απόδοση η λέξη *συγχαρά εάν, αφενός υπήρχε, και αφετέρου το ρήμα συγχαίρω στα νέα ελληνικά δεν σήμαινε ήδη κάτι άλλο, ήτοι congratulate αντί για συγ+χαίρω, δηλαδή χαίρομαι για τη χαρά του άλλου. Βέβαια, στα αρχαία ελληνικά είχαμε αυτή τη δυνατότητα.

συγχαίρω, f. -χαρήσομαι, to rejoice with, take part in joy, Aesch., Ar.; τινί with another, Arist. II. to wish one joy, congratulate, σ. τινὶ τῶν γεγενημένων to wish one joy of the events, Dem.

Υπάρχει βέβαια το ἐπιχαιράγαθος ως επίθετο (ως αντίθετο του ἐπιχαιρέκακος) αλλά δεν υπάρχει το ἐπιχαιραγαθωσύνη/ἐπιχαιραγαθοσύνη ως αντίθετο του ἐπιχαιρεκακία.

Την απόδοση συμπαθητική χαρά την είχα απορρίψει λόγω του συνειρμού με το συμπάσχω και την ψευδόφιλη χροιά της λέξης ως προς την αγγλική sympathetic. Ομοίως ψευδόφιλη και με αντίθετο μάλιστα νόημα η λέξη εμπαθητική που αν και τείνει να αποκτήσει (λόγω εσφαλμένης χρήσης) μια επιπλέον σημασία με το ίδιο νόημα με την αγγλική (δηλαδή η μία σημασία να σημαίνει μίσος και η άλλη ενσυναίσθηση), ελκύει ακόμη τους αρνητικούς συνειρμούς της λέξης εμπάθεια με την έννοια του μίσους.

Και ένα απόσπασμα από σχετικό χωρίο των βουδδιστικών γραφών:

The awakened one, the Buddha, said:

Here, O, Monks, a disciple lets his mind pervade one quarter of the world with thoughts of unselfish joy, and so the second, and so the third, and so the fourth. And thus the whole wide world, above, below, around, everywhere and equally, he continues to pervade with a heart of unselfish joy, abundant, grown great, measureless, without hostility or ill-will.

[Costas]

Συνευφροσύνη;

[spiros]

Ευχαριστώ, μου αρέσει και δεν το είχα σκεφτεί. Υπάρχει στα αρχαία το ρήμα συνευφραίνομαι (to rejoice together) αλλά έχω την αίσθηση ότι σημαίνει απλά το να χαίρεσαι μαζί με άλλους, όχι για την ευτυχία των άλλων:

διότι τούτο το τέλος μου προξενεί αιώνιο αγαλλίαση, αφού με αξιώνει να συνευφραίνομαι πάντοτε στον Παράδεισο με το Δεσπότη μου Χριστό. ...
www.impantokratoros.gr/41F037EB.print.el.aspx

Ἔρχεται Ἐκεῖνος πού μαζί Του θά ζῆς καί θά συνευφραίνεσαι αἰωνίως. Πρόσεξε νά μή σβήση ἡ λαμπάδα σου. Πρόσεξε νά μή νυστάξη ἡ ψυχή σου ἀπό τή ραθυμία καί ...
www.osotir.org/kypros/content/view/208/1/lang,el/

Την θύραν της χαρδίας κρούω, κ>\ τοις άνοίγουσιν έπι τη εαυτών σωτηρία συνευφραίνομαι. Τρυφήν γαρ χα\ δεϊπνον την σωτηρίαν των ανθρώπων ήγημαι
Google books

Μία ανεύρεση στο Διαδίκτυο για το συνευφροσύνη:

Και αν θέλουν να επιστρέψουν, άς δεχθούν την πρόσκλησι της Εκκλησίας, άς μετανοήσουν, άς αποπτύσσουν δηλαδή τις ελεεινές πλάνες τους, άς δοκιμασθή στη συνέχεια η ειλικρίνεια της μετανοίας τους από την Εκκλησία για ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον τριών ετών, και ύστερα άς σφαγή ο σιτευτός και άς γίνη η συνευφροσύνη.
http://forums.pathfinder.gr/Religion_Beliefs/Christianity/thread.html?thread=88016&page=6